Temat: czynność konwencjonalna - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: O pojęciu czynności konwencjonalnej i jej odmianach
On the concept of a conventional act and its types
Autorzy:: Czepita, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/694078.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: conventional act
normative conventional act
sign
legal act
czynność konwencjonalna
normatywna czynność konwencjonalna
znak
czynność prawna
Opis:: The concept of a conventional act is well-established in Polish legal thought. The aims of this article are to consider the relations between: firstly – the category of conventional acts and the semantic category of signs, and secondly – the conventional acts and the normative systems, especially the legal ones. The author holds the view that conventional acts are a special kind of signs, strictly speaking: more or less complex sings-actions of conventional (non-natural) character. As regards the relations between conventional acts and normative systems the author distinguishes conventional acts in the broader sense, normatively important conventional acts, as well as normative conventional acts. Normative conventional acts are such normatively important conventional acts for which the meaning of the term referring to acts of a given type is – in an important aspect – marked by the fact that a conventional act of this type creates certain normative consequences. The author puts forward the thesis that acts in law under private law (German: Rechtsgeschaeftes) are actually normative conventional acts important in a legal system.
Koncepcja czynności konwencjonalnych jest trwale obecna w polskiej refleksji prawniczej. Celem artykułu jest analiza stosunku pojęcia czynności konwencjonalnej do pojęcia znaku, oraz stosunku czynności konwencjonalnych do systemów normatywnych, w szczególności do systemu prawnego. Autor stawia tezę, że niezależnie od różnego rodzaju powiązań pomiędzy czynnościami konwencjonalnymi a znakami językowymi, czynności konwencjonalne są – mniej lub bardziej złożonymi – znakami szczególnego rodzaju, a mianowicie znakami-czynnościami o charakterze konwencjonalnym, przeciwstawionym znakom naturalnym (oznakom). Autor wyróżnia czynności konwencjonalne sensu largo, czynności konwencjonalne doniosłe normatywnie w danym systemie oraz czynności konwencjonalne normatywne, czyli takie, których znaczenie nazwy danego typu czynności wyznaczone jest, w pewnym aspekcie, przez to, że czynności konwencjonalne tego typu wywołują określone konsekwencje normatywne. Czynnościami konwencjonalnymi normatywnymi są w szczególności czynności prawne prawa prywatnego, zarówno czynności prawne typowe, jak i nietypowe.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2017, 79, 1; 85-102
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Skutek konwencjonalnej czynności procesowej jako jej element konstytutywny
The effect of a conventional procedural act as its constitutive element
Autorzy:: Wolwiak, Ireneusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/30146697.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: civil procedure
conventional action
purpose
effect
postępowanie cywilne
czynność konwencjonalna
cel
skutek
Opis:: Przepisy regulujące przebieg postępowania rozpoznawczego przed sądem powszechnym w sprawach cywilnych zawierają również treści odnoszące się do uprawnień stron podejmujących określone czynności w celu udowodnienia zasadności swoich twierdzeń. Poszczególne jednostki redakcyjne aktu prawnego nie zawierają wszystkich elementów związanych z podejmowaniem przez stronę odpowiednich zachowań. Pojedynczy przepis ujmuje jedynie daną myśl ustawodawcy. Dopiero wyznaczony zbiór przepisów pozwala wskazać wszystkie stawiane przez kodeks1 wymagania dotyczące zachowania strony, dla których wprowadzono nazwę: czynność procesowa. Z uwagi na sekwencyjny przebieg postępowania cywilnego ustawodawca wyznaczył cel realizacji tych zachowań dla poszczególnych czynności procesowych. Nie zawsze jednak zachowanie stron, które korzystają ze swoich uprawnień do dokonania czynności procesowej, zmierza do jego osiągnięcia. Dlatego też wprowadzając kolejne zmiany do kodeksu, prawodawca zamieścił w art. 41 zakaz korzystania z uprawnień niezgodnie z ich celem. Pojawiło się więc pytanie o skutki dokonania czynności, która nie zmierzała do osiągnięcia celu związanego z jego realizacją przez ustawę. Czynności procesowe związane są bowiem z określonymi przez ustawodawcę skutkami. Jeżeli zatem taki skutek zachowania strony byłby niezbędnym elementem czynności procesowej, to działanie strony zmierzające do osiągnięcia stanu rzeczy, który nie jest celem czynności, powinno prowadzić do jej bezskuteczności. Taki wniosek będzie jednak dopuszczalny tylko wówczas, gdy rezultat czynności procesowej zostanie zakwalifikowany do zbioru reguł konstytutywnych. W celu jego wyprowadzenia posłużono się wypracowaną w nauce konstrukcją czynności konwencjonalnych w prawie. Badanie zagadnienia przeprowadzono metodą formalno-dogmatyczną, opierając się w działaniach badawczych na obowiązujących przepisach prawa procesowego cywilnego z ich rozszerzeniem na kontekst systemowy dziedziny prawa cywilnego. Przede wszystkim jednak skupiono się na wykorzystaniu elementów rozumowania formalno-logicznego wraz z analizą językową tekstów prawnych. Na zakończenie działań badawczych wykorzystano rozumowanie dedukcyjne, kierując się zasadami dostatecznej racji i metodą argumentacji prawniczej. W podsumowaniu rozprawy zawarto zdanie o włączeniu reguły następstwa do reguł konstytutywnych czynności procesowych. Stan rzeczy wywołany działaniem strony, w wyniku jej dążenia do osiągnięcia celu czynności procesowej, pozostaje w teleologicznym związku z jej zachowaniem w celu spowodowania odpowiedniego rozstrzygnięcia sądu. Brak takiego związku staje się więc podstawą twierdzenia, że czynności te nie mają wpływu na przebieg postępowania.
The provisions governing the course of examination proceedings before the common court in civil cases also contain content relating to the rights of parties undertaking specific activities to prove the validity of their statements. The individual editorial units of a legal act do not include all the elements related to the party’s taking appropriate behaviour. A single provision captures only a given idea of the legislator. Only a designated set of provisions allows to indicate all the requirements set by the code in the behaviour of the party for which the name was introduced: procedural activity. In view of the sequential course of civil proceedings, the legislator set a goal of their implementation for individual procedural steps, but not always the behaviour of the parties, who use their rights to perform a procedural act, tends to achieve it. Therefore, when introducing further changes to the Code, Art. 41 which prohibits exercising powers contrary to their purpose. There was, thus, a question about the effects of performing an action that was not aimed at achieving the goal related to its implementation by the act. This is because procedural activities are related to the consequences specified by the legislator. Therefore, if such a consequence of the party’s behaviour would be an indispensable element of a procedural action, then the party’s activity aimed at achieving a state of affairs that is not the purpose of the action – should lead to its ineffectiveness. However, such a request will be admissible only if the result of a procedural act is qualified to the set of constitutive rules. In order to derive it, a construction of conventional actions in law developed in science was used. The study of the issue was carried out using the formal and dogmatic method, relying in research activities on the applicable provisions of civil procedural law with their extension to the systemic context of the field of civil law. First of all, however, it focused on the use of elements of fo rmal and logical reasoning with the linguistic analysis of legal texts. At the end of the research activities, deductive reasoning was used, guided by the principles of a sufficientreason and the method of legal argumentation. The summary of the thesis includes a sentence about including the consequential rule in the rules of constitutive procedural activities. The state of affairs caused by the party’s actions, as a result of its striving to achieve the goal of the procedural act, remains in a teleological connection with its behaviour in order to cause an appropriate court decision. The absence of such a relationship, thus becomes the basis for the assertion that the activities have no influence on the course of the proceedings.
Źródło:: Acta Iuris Stetinensis; 2022, 41; 151-169
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:: Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: „Milczące” oświadczenia woli – rozważania na tle normatywnej koncepcji zaniechania
‘Tacit’ Declarations of Intent: Considerations in the Context of the Normative Concept of Omission
Autorzy:: Gmerek, Karolina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/10605969.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
Tematy:: oświadczenie woli
zaniechanie
czynność konwencjonalna w prawie
filozofia działania
declaration of will
omission
conventional act in law
philosophy of action
Opis:: Z punktu widzenia problemów cywilistyki niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie określonej filozoficznej koncepcji zaniechania oraz próby jej zastosowania dla opracowania podstawowych aspektów problematyki składania oświadczeń woli przez zaniechanie. Z perspektywy ogólnej teorii prawa niniejsza praca jest częścią szerszego projektu mającego na celu teoretyczne opracowanie problematyki dokonywania czynności konwencjonalnych przez zaniechanie z wykorzystaniem dorobku filozofii działania. W niniejszym artykule proponuje się sposób konceptualizacji oświadczeń woli składanych przez zaniechanie. Dla realizacji tego zadania wybrano normatywną koncepcję zaniechań w wersji opracowanej przez Katarzynę Paprzycką-Hausman w ramach filozofii działania. Wykorzystanie powyższej koncepcji pozwala nieco uporządkować problematykę składania oświadczeń woli przez zaniechanie. Należy bowiem zauważyć, że pewne elementy uwzględnione w normatywnej koncepcji zaniechań są od dawna obecne w prawniczych rozważaniach na temat oświadczeń woli składanych przez zaniechanie. Chodzi tu przede wszystkim o rolę kontekstu zaniechania oraz o argument „powinien i mógł mówić” wykorzystywany w doktrynie i w orzecznictwie w kontekście identyfikacji oświadczeń woli składanych przez zaniechanie.
From the point of view of the problems of dogmatics of civil law, this article aims to present a certain philosophical concept of omission and apply it to the development of the basic aspects of making declarations of will by omission. From the perspective of the general theory of law, this article is a part of a broader project aiming at theoretical elaboration of the problem of making conventional acts by omission using the achievements of the philosophy of action. This article proposes a way to conceptualize the declarations of will made by omission. The normative conception of omissions in the version proposed by Katarzyna Paprzycka-Hausman within the philosophy of action has been chosen for this task. Using the above conception allows putting in order, to some extent, the problem of making declarations of will by omission. It should be noted that some elements included in the normative concept of omission have been present in reflections on declarations of will made by omission for a long time. It is primarily about the role of the context of omission and the “should and could have spoken” argument used in the doctrine and the case law in the context of identifying declarations of will made by way of omission.
Źródło:: Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2023, 34, 1; 32-45
2082-3304
Pojawia się w:: Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: O odwołalności postulatywnego oświadczenia woli w procesie karnym
Statement of will and its revocation in Polish criminal proceedings
Autorzy:: Janusz-Pohl, Barbara
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/693638.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: revocation of a declaration to compound a legal action
postulative statement of will
acts undertaken in criminal proceedings
odwołalność czynności procesowej strony
postulatywne oświadczenie woli
czynności karnoprocesowe
czynność konwencjonalna doniosła prawnie
Opis:: This paper focuses on the revocation of a statement of will made in legal proceedings, on the example of revocation of a declaration to compound a legal action (private charge) made by a private prosecutor before the commencement of judicial proceedings at the first main trial (Article 496 § 2 of the Code of Criminal Procedure). The basis for the deliberation presented in this paper is an assumption that there exists a binding dispository clause between the parties to a criminal trial regarding their acts in the proceeding, postulating the making of a statement of will. The departure from that statement must result from a certain modifying legal norm binding in a given criminal procedural law. Thus, in the absence of a norm in the legal regulation, which would limit the private prosecutor regarding free disposal (use) of a statement declaring withdrawal of the charges as of the moment from the commencement of judicial proceedings at the first trial, it should be deemed that such a statement is revocable. The temporal limits to freely use such a statement have been determined on the basis of a sequence scheme of the acts undertaken in criminal proceedings, assuming that a statement made by a private prosecutor belongs to the scope of application of a legal norm underlying another legal norm that updates the making of another sequence of acts in the criminal proceedings, being the making of an imperative statement of will. This approach clearly outlines the temporal limits of the act-in-law that then takes a form of a postulative statement of will. In other words, the making of an imperative statement of will (issuing of a decision) excludes any modification within the initiating postulative statement of will as the latter has become ‘consumated’ by the updating of a legal norm lying (as an imperative statement of will) at the basis of a given act-in-law. An attempt to cancel a statement of will made at an earlier date to drop the charges (withdraw the accusation) by a private prosecutor, following the decision of a discontinuance of a proceeding filed by private prosecution may only be recognised as filing a stage complaint and may constitute the ground for a complaint filed as a result of a decision to discontinue the proceedings.
Niniejszy szkic prezentuje problematykę odwołalności czynności procesowej strony w postaci postulującego (postulatywnego) oświadczenia woli na przykładzie czynności oskarżyciela prywatnego polegającej na cofnięciu oświadczenia o odstąpieniu od oskarżenia przed rozpoczęciem przewodu sądowego na rozprawie głównej (art. 496 § 2 Kodeksu postępowania karnego). Podstawą rozważań jest przyjęcie założenia obowiązywaniu względem stron procesu karnego dyrektywy dyspozytywności, co do ich czynności procesowych w postaci postulujących oświadczeń woli, której przełamanie musi być wynikiem obowiązywania w systemie prawa karnego procesowego stosownej normy prawnej o charakterze modyfikującym. Zatem wobec braku w ramach regulacji prawnej kształtującej tryb prywatnoskargowy normy ograniczającej oskarżyciela prywatnego w kwestii dysponowania oświadczeniem w przedmiocie odstąpienia od oskarżenia do momentu rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej, uznać należy, że oświadczenie to jest odwołalne. Granice temporalne dysponowania nim zostały ustalone na podstawie schematu sekwencji czynności karnoprocesowych, którego ujęciu towarzyszy założenie, że oświadczenie oskarżyciela prywatnego (czynność karnoprocesowa w postaci postulującego oświadczenia woli, jako czynność konwencjonalna doniosła prawnie) należy do zakresu zastosowania normy prawnej leżącej u podstaw normy prawnej aktualizującej dokonanie kolejnej w sekwencji czynności procesowej organu, która to czynność polega na złożeniu imperatywnego oświadczenia woli. Takie ujęcie wyraźnie zakreśliło granice temporalne czynności w postaci postulatywnego oświadczenia woli. Słowem, dokonanie złożenie imperatywnego oświadczenia woli (wydanie decyzji procesowej) wyklucza modyfikacje w obrębie inicjującego oświadczenia postulatywnego, to ostatnie bowiem uległo „skonsumowaniu” przez zaktualizowanie normy prawnej leżącej u podstaw czynności prawnej w postaci imperatywnego oświadczenia woli. Próba unicestwienia złożonego uprzednio oświadczenia o odstąpieniu od oskarżenia przez oskarżyciela prywatnego po wydaniu postanowienia o umorzeniu postępowania prywatnoskargowego może być uznana jedynie za wniesienie skargi etapowej i stanowić podstawę kontroli zażaleniowej postanowienia o umorzeniu postępowania.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2014, 76, 1; 43-54
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: O konstrukcji niedopuszczalności czynności karnoprocesowej
On the structure of inadmissibility of an action in criminal proceedings
Autorzy:: Janusz-Pohl, Barbara
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/692744.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: an action in criminal proceedings
a conventional action
inadmissibility of action
invalidity of action
convalidation
inadmissibility of evidence
sequence of actions
formalisation
inadmissibility of a criminal trial
czynność procesowa
czynność konwencjonalna
niedopuszczalność czynności
nieważność czynności
konwalidacja
niedopuszczalność dowodów
sekwencja czynności
formalizacja
konwencjonalizacja
niedopuszczalność procesu karnego
Opis:: The paper deals with inadmissibility of actions in criminal proceedings analysed in the context of a theoretical concept of conventional actions in law. Attention has been drawn to the doctrinal (sensu largo) and legal (sensu stricto) approach to the inadmissibility of an action in criminal proceedings. Based on the above concept, an attempt has been made to establish whether inadmissibility sensu stricto is related to the infringement of the constitutive rules isolated for individual actions in criminal proceedings. Two basic definitions of the term inadmissibility of an action in criminal proceeding sensu stricto have been proposed. The analysis presented in the paper has been verified against inter alia, the institutions introduced by virtue of amendments to the Code of Criminal Procedure of 27 September as provided in its Articles14 § 2 and 168a.
Artykuł poświęcony jest problematyce niedopuszczalności czynności karnoprocesowych ujmowanych w kontekście teoretycznoprawnej koncepcji czynności konwencjonalnych w prawie. Zwrócono uwagę na doktrynalne (sensu largo) oraz kodeksowe (sensu stricto) ujęcie konstrukcji niedopuszczalności czynności karnoprocesowych. W oparciu o wskazaną koncepcję podjęto próbę ustalenia, czy niedopuszczalność sensu stricto łączy się z naruszeniem tzw. reguł konstytutywnych wyodrębnianych dla poszczególnych czynności karnoprocesowych. Konsekwencją przeprowadzonych rozważań jest propozycja wyróżnienie dwóch zasadniczych znaczeń niedopuszczalności czynności karnoprocesowej sensu stricto. Przeprowadzona analiza zweryfikowana została w odniesieniu m.in. do instytucji wprowadzonych przez ustawodawcę na mocy noweli do Kodeksu postępowania karnego z 27 września 2013 r. określonych w art. 14 § 2 oraz 168a k.p.k.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2014, 76, 4; 161-173
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Conventional acts and their normative consequences: controversies over the Poznań concept of conventional acts
Czynności konwencjonalne i ich konsekwencje normatywne: kontrowersje wokół poznańskiej koncepcji czynności konwencjonalnych
Autorzy:: Hermann, Mikołaj
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28825317.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: conventional act
constitutive rule
normative consequence of a conventional act
product of a conventional act
legal norm
competence norm
competence
czynność konwencjonalna
reguła sensu
wytwór czynności konwencjonalnej
norma prawna
norma kompetencyjna
kompetencja
konsekwencja normatywna czynności konwencjalnej
Opis:: The concept of conventional acts is one of the foremost achievements of the Poznań School of Legal Theory. The aim of this paper is to resolve doubts concerning the relationships between constitutive rules and norms of conduct, whereby the norms bear on conventional acts in a twofold manner. On the one hand, they may regulate the performance of such acts and, on the other, attach normative consequences to a performed act, as a result of which the normative situation of certain entities changes. Focusing on the latter aspect, it was necessary to compile a catalogue of possible normative consequences and to decide whether such consequences are prerequisite if an act is to be qualified as conventional. The analysis warrants the conclusion that the existence of a conventional act does not depend on whether it entails normative consequences. The correlation between a conventional act and its normative consequences is not necessary, but merely functional, although its strength may vary. Also, it is likely that the confusion in this regard stems from the failure to distinguish between two types of effects which the acts in question produce, assuming that certain effects do in fact ensue. Specifically, one has to distinguish between an effect understood as the outcome of a conventional act and an effect understood as its normative consequence. It is presumed here that the effect of a conventional act is distinguished by a relevant constitutive rule, while any normative consequences following its performance should be approached only as a corollary of competence norms. Assuming that the relationship between constitutive rules and norms of conduct is functional enables the rules to be recognized as independent with respect to the norms. Furthermore, it also implies the need for two concepts of competence to be distinguished, namely conventional competence and normative competence.
Koncepcja czynności konwencjonalnych stanowi jedno z najważniejszych osiągnięć poznańskiej szkoły teorii prawa. Celem artykułu jest rozstrzygnięcie wątpliwości dotyczących związków, jakie występują pomiędzy regułami sensu i normami postępowania. Należy zauważyć, że normy na dwa różne sposoby odnoszą się do czynności konwencjonalnych. Z jednej strony mogą regulować dokonywanie takich czynności, z drugiej zaś – mogą z ich podjęciem łączyć pewne konsekwencje normatywne, polegające na zmianie sytuacji normatywnej określonych podmiotów. Koncentruję się na drugim wymienionym zagadnieniu, którego opracowanie wymagało przede wszystkim ustalenia katalogu możliwych konsekwencji normatywnych oraz rozstrzygnięcia, czy wywoływanie takich konsekwencji jest konieczne do przypisania czynności charakteru konwencjonalnego. Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, że byt czynności konwencjonalnej nie zależy od tego, czy wywołuje ona konsekwencje normatywne. Tym samym związek pomiędzy czynnością konwencjonalną a jej konsekwencjami normatywnymi nie ma charakteru koniecznego, a wyłącznie funkcjonalny, chociaż różna może być jego siła. Sądzę przy tym, że jedną z przyczyn istniejących w tym względzie nieporozumień jest nieodróżnianie dwóch rodzajów skutków, jakie rozważane czynności powodują, przy założeniu, że jakieś skutki wywoływać muszą. Rozróżnić należy mianowicie skutek rozumiany jako wytwór czynności konwencjonalnej oraz skutek rozumiany jako jej konsekwencja normatywna. Przyjmuję, że wytworem czynności konwencjonalnej jest rezultat wyróżniony przez konstytuującą taką czynność regułę sensu, natomiast wszelkie konsekwencje normatywne wiążące się z jej dokonaniem traktować należy jedynie jako następstwo obowiązywania powiązanych funkcjonalnie z daną regułą sensu norm kompetencyjnych. Przyjęcie, że związek pomiędzy regułami sensu i normami postępowania ma charakter funkcjonalny, prowadzi do uznania samodzielności reguł sensu względem powiązanych z nimi norm, co w dotychczasowej literaturze budziło niekiedy wątpliwości. Oznacza również konieczność wyróżnienia dwóch pojęć kompetencji: kompetencji konwencjonalnej przyznanej przez regułę sensu oraz kompetencji normatywnej przyznanej przez normę kompetencyjną.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2023, 85, 2; 73-88
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "czynność konwencjonalna" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język