Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "czas i przestrzeń" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-13 z 13
Tytuł:
The Enigma Explained: The Study of the Chronotopic Relation between V. S. Naipaul’s Novel The Enigma of Arrival and Giorgio de Chirico’s Painting The Enigma of Arrival and the Afternoon
Zagadka wyjaśniona: studium chronotopicznej relacji między powieścią V.S. Naipaula Zagadka przybycia a obrazem Zagadka przybycia i popołudnie Giorgio de Chirico
Autorzy:
Sawa, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1886869.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ekfraza
chronotop
V.S. Naipaul
Giorgio de Chirico
czas i przestrzeń w literaturze i sztuce
Opis:
Artykuł ten jest analizą porównawczą powieści V. S. Naipaula The Enigma of Arrival i obrazu Giorgio de Chirico Zagadka przybycia. Związek między oboma dziełami wykracza poza zbieżność tytułów. Powieść i obraz zdają przenikać się wzajemnie tak, że możliwe jest postrzeganie książki jako rozbudowanej ekfrazy obrazu de Chirico, podczas gdy obraz może być odczytywany jako motyw autotematyczności w powieści. Tym, co łączy oba dzieła, jest idea chronotopu. Wszystkie najważniejsze aspekty obrazu de Chirico, tj. symbolicznie przedstawienie wewnętrznego rozdarcia, krajobraz miejski, dwuznaczność i niepewność sugerowana tematem podróży, nakładanie się teraźniejszości i przeszłości w architekturze budynków, nawiązują do głównych motywów powieści. Ostatecznie obraz de Chirico staje się wizualną reprezentacją chronotopu progu, kiedy podczas pobytu w Nowym Jorku, a następnie w Londynie narrator zyskuje świadomość kryzysu własnej tożsamości, co determinuje jego dalsze losy. W konsekwencji, słowa Bachtina odnoszące się do reprezentacyjnego potencjału chronotopu ulegają dosłownej materializacji i konkretyzacji w obrazie de Chirico. Wzajemnemu oddziaływaniu powieści i obrazu dodatkowo towarzyszy próba przekraczania granic literatury i sztuki.
The article is a comparative analysis of V. S. Naipaul’s novel The Enigma of Arrival and Giorgio de Chirico’s painting The Enigma of Arrival and the Afternoon. The relation between those two works extends far beyond the title. The novel and the painting seem to inform each other so that the book can be seen as an extended ekphrastic response to the image or the visual scene can be read as mise-en-abyme of the entire novel. The common denominator for the interaction of the visual and verbal Enigma is the idea of the chronotope. All the major elements of the image, i.e. the internal hesitation symbolically represented, the city square in the background, the idea of uncertainty and indefiniteness suggested by the motif of voyage, as well as the interconnectedness of the past and the present in the architecture of buildings, involve de Chirico’s Enigma in a peculiar relationship with literature and Naipaul’s novel in particular. In the context of the novel, the painting becomes an exact representation of the chronotope of the threshold in the narrator’s life, when first in New York and then in London the breach in his personality becomes recognised and begins to determine all his subsequent decisions and actions. Consequently, Bakhtin’s words referring to the representational potential of the chronotope become literally materialised and concretised in de Chirico’s painting. Moreover, the close interaction of Naipaul’s novel and de Chirico’s painting, as discussed in this study, is accompanied by the process of approximating the condition of the other art.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 5; 245-259
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pejzaż jako labirynt pamięci. Obrazy Hongkongu w filmach Wong Kar-waia
Landscape as a Labyrinth of Memory. Images of Hong Kong in the Films of Wong Kar-wai
Autorzy:
Aleksandrowicz, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407753.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Hongkong
czas i przestrzeń w kinie
miasto w kinie
Wong Kar-wai
time and space in cinema
city in cinema
Opis:
Obrazy Hongkongu stały się znakami szczególnymi twórczości Wong Kar-waia, łącząc sięz charakterystycznym dla reżysera tematem pamięci i przemijania. W artykule wyróżniono dwa zasadnicze typy przestrzeni. Pierwszy z nich wiąże się z dynamicznym obrazem metropolii z lat dziewięćdziesiątych, rejestrującym specyfikę miejsca skazanego na nieuchronną zmianę. Drugi to wizja Hongkongu jako miasta z przeszłości, przefiltrowana przez zwodnicze mechanizmy pamięci. W obu przypadkach pejzaż nabiera labiryntowego charakteru, podkreślanego przez nieoczywiste relacje między przestrzenią otwartą i zamkniętą, fragmentaryzację oraz powtórzenia dotyczące zarówno scenerii danego filmu, jak i miejsc występujących w różnych narracjach. Kontrapunktem dla tak obrazowanych lokacji są przestrzenie zewnętrzne względem miasta, odporne na działanie czasu. W analizie podjęto też problem Hongkongu wyobrażonego, odnajdywanego przez reżysera w innych metropoliach, tak różnych jak Tajpej, Nowy Jork czy Buenos Aires.
Images of Hong Kong have become hallmarks of Wong Kar-wai's oeuvre, combining with with the director's characteristic theme of memory and passing. The article distinguishes two main types of space. The first is related to the dynamic image of the metropolis in the 1990s, recording the specificity of a place doomed to inevitable change. The second is a vision of Hong Kong as a city from the past, filtered through the deceptive mechanisms of memory. In both cases, the landscape takes on a labyrinthine character, emphasised by the non-obvious relationship between open and closed space, fragmentation and repetition relating both to the setting of the film in question and to the locations appearing in the different narratives. The counterpoint to the locations thus depicted are spaces external to the city, immune to the effects of time. The analysis also addresses the problem of an imagined Hong Kong, found by the director in other metropolises as diverse as Taipei, New York or Buenos Aires.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione; 2023, 18, 376; 31-48
2081-3325
2300-5912
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Лейтматыў дому ў рамане Янкi Брыля “Птушкi i гнëзды”
Lejtmotyw domu w powieści Janki Bryla „Ptaki i gniazda”
The leitmotif of home in Yanka Bryl’s novel “Birds and nests”
Autorzy:
Нiкiфарава, Вольга
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944450.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
lyrical novel
dwelling
house
Universe
time and space
homeland and foreign land
freedom and captivity
leitmotif
lejtmotyw
powieść liryczna
miejsce zamieszkania
dom
wszechświat
czas i przestrzeń
ojczyzna i obca ziemia
wolność i niewola
Opis:
W artykule omówiono semantyczną złożoność i fundamentalne strukturalne znaczenie lejtmotywu domu w lirycznej powieści Janki Bryla „Ptaki i gniazda”. Poszukiwanie domu i ojczyzny jest najważniejszym czynnikiem ewolucji głównego bohatera Andreja Runiewicza. Definiuje ono również strukturę powieści. Topos domu jest głównym lejtmotywem, który pojawia sie na przeciwnych biegunach semantycznych, takich jak obca ziemia – ojczyzna, niewola – wolność.
The article discusses semantic complexity and fundamental structural importance of the leitmotif of home in Yanka Bryl’s lyrical novel “Birds and nests”. The searching of home and homeland is the most important factor in the evolution of Andrey Runevich, the main character of the novel. It also defines the content and the structure of the novel. Topos of home becomes one of the most principal leitmotifs which appears between sense poles of foreign land and homeland, captivity and freedom.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2017, 9; 139-154
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Лейтматыў дому ў рамане Янкi Брыля “Птушкi i гнëзды”
Lejtmotyw domu w powieści Janki Bryla „Ptaki i gniazda”
The leitmotif of home in Yanka Bryl’s novel “Birds and nests”
Autorzy:
Нiкiфарава, Вольга
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2116512.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
lejtmotyw
powieść liryczna
miejsce zamieszkania
dom
wszechświat
czas i przestrzeń
ojczyzna i obca ziemia
wolność i niewola
leitmotif
lyrical novel
dwelling
house
Universe
time and space
homeland and foreign land
freedom and captivity
Opis:
W artykule omówiono semantyczną złożoność i fundamentalne strukturalne znaczenie lejtmotywu domu w lirycznej powieści Janki Bryla „Ptaki i gniazda”. Poszukiwanie domu i ojczyzny jest najważniejszym czynnikiem ewolucji głównego bohatera Andreja Runiewicza. Definiuje ono również strukturę powieści. Topos domu jest głównym lejtmotywem, który pojawia sie na przeciwnych biegunach semantycznych, takich jak obca ziemia – ojczyzna, niewola – wolność.
The article discusses semantic complexity and fundamental structural importance of the leitmotif of home in Yanka Bryl’s lyrical novel “Birds and nests”. The searching of home and homeland is the most important factor in the evolution of Andrey Runevich, the main character of the novel. It also defines the content and the structure of the novel. Topos of home becomes one of the most principal leitmotifs which appears between sense poles of foreign land and homeland, captivity and freedom.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2017; 139-154
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Асаблiвасцi адлюстравання вобраза Францыска Скарыны ў сучаснай беларускай драматургii
Peculiarities of presenting F. Skaryna in modern Belarusian drama (selected plays)
Cechy obrazu Franciszka Skaryny we współczesnym dramacie białoruskim (na przykładzie wybranych utworów)
Autorzy:
Makarewicz, Aleś
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117578.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
F. Skaryna
Belarusian dramatic Skaryniana
drama time and space
characteristics of drama action
typology of characters
subject matter
białoruska Skaryniana dramatyczna
czas i przestrzeń
cechy działania dramatycznego
typologia bohaterów
problematyka
Opis:
The article discusses the plays which have won the competition for the plays created for the drama theatre “Skaryna and Modernity” in 2016. These are “Francysk. Pripovest” by Timophei Ilievsky, “I Brought You the Word” by Mihail Turunovsky, “Viry Svoya” by Sergei Shidlovsky and Irina Andreeva, “The Doctor of Free Studies” by Nikolai Rudkovsky, “Doctor Raus’s Career” by Viktor Martinovich, “Skoryna. Beta-version” by Elena Ivanyushenko. Special attention is paid to the characteristics of drama time and space, characters’ typology, subject matter of the plays.
Artykuł dotyczy sztuk, które w roku 2016 zwyciężyły w konkursie na utwory wchodzące w skład teatru dramatycznego „Skaryna i nowoczesność”. Wśród nich znalazły się – Francysk. Przypowieść Timofeja Illewskiego, Przyniosłem wam słowo Michaiła Turunowskiego, Wiry własne Siarhieja Szydłowskiego i Iryny Andreewaj, Doktor wolnych nauk Mikołaja Rudkowskiego, Kariera Doktora Rausa Wiktara Marcinowicza, „Skorina” Beta wersja Heleny Iwaniuszenko. Szczególną uwagę skierowano na cechy czasu dramatycznego i przestrzeni dramatycznej, typologię postaci, problematykę sztuk.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2018; 303-321
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyka a cisza. O wymiarach ciszy w muzyce
Music and Silence: On the Dimensions of Silence in Music
Autorzy:
KIWAŁA, Kinga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047479.pdf
Data publikacji:
2020-01-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
dźwięk, cisza, przestrzeń i czas muzyczny, semantyka muzyczna, jakości metafizyczne
sound, silence, musical space and time, musical semantics, metaphysical qualities
Opis:
Przedmiotem artykułu jest wielostronne ujęcie dialektyki ciszy i dźwięku w muzyce. Ciszę muzyczną, przejawiającą się między innymi przez pauzę, należy odróżnić zarówno od obiektywnej ciszy fizycznej (nieprzynależącej do muzyki), jak i od tak zwanej ciszy „przymuzycznej”, konstytuowanej w relacji wykonawca–odbiorca, charakterystycznej dla momentu tuż przed rozpoczęciem dzieła i tuż po jego zakończeniu. Wewnętrzna cisza dzieła muzycznego ma różne funkcje, z których na plan pierwszy wysuwa się konstrukcyjna i wyrazowa (energetyczna). Jednak cisza ta może pełnić również funkcje semantyczne i symboliczne; w wyjątkowych wypadkach mogą w oparciu o nią ukonstytuować się również Ingardenowskie jakości metafizyczne. W artykule podjęty został również problem czasoprzestrzennego charakteru muzycznej ciszy, w tym także jej istotnej roli w konstytuowaniu wrażenia głębi w muzyce. Zwieńczeniem artykułu jest krótkie rozpoznanie teologicznych i filozoficznych ujęć dialektyki muzyki i ciszy, w tym fundamentalnej dla tego problemu myśli fenomenologicznej. Egzemplifikacją podjętych interpretacji są odwołania do konkretnych koncepcji i utworów autorstwa kompozytorów dwudziestego wieku, przede wszystkim Antona Weberna, Johna Cage’a, Krzysztofa Pendereckiego, Henryka Mikołaja Góreckiego, Eugeniusza Knapika.
The subject of the article is a multidimensional approach to the dialectics of silence and sound in music. Musical silence, manifested among others by a rest (pause), should be distinguished both from objective physical silence (which is not part of music) and from the so-called ‘music related’ silence, constituted in the ‘performer–listener,’ relation characteristic of the moment just before and directly after the composition is performed. The inner silence of a musical work has many functions, of which the most important seems to be its constructional and expressional (energetic) role. However, the inner silence of a musical work may also hold semantic and symbolic functions; in exceptional situations Ingardenian metaphysical qualities may also constitute themselves on the basis of such silence. The article also discusses the space and time nature of musical silence, including its crucial role in constituting an impression of depth in music. The article concludes with a short examination of some theological and philosophical approaches to the dialectics of music and silence, including the fundamental treatment of the problem in the phenomenological thought. References to specific concepts and compositions by 20th-century composers (Anton Webern, John Cage, Krzysztof Penderecki, Henryk Mikołaj Górecki, Eugeniusz Knapik, and others) exemplify the discussed interpretations.
Źródło:
Ethos; 2016, 29, 1 (113); 65-87
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niech się Pan dziwi zawsze! O podróży w przestrzeni, czasie i hierarchii społecznej
Don’t you always be surprised, mister! About space and time travels and social hierarchy
Autorzy:
Górczyńska, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/507717.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
przestrzeń i czas w podróży
kategoria zdziwienia
Claude Lévi-Strauss
Laboratorium Kultury
space and time in travel practices
category of surprise
Opis:
Esej stara się stworzyć filozofię poznania opartą na kategorii zdziwienia. Było owo dziwienie się siłą napędową poszerzania zasobów wiedzy i zarzewiem rodzenia się intelektu. Było i jest „przymusem” odkrywania świata, powodem rozglądania się, iskrą wywołującą pragnienie posiadania światła. Wywołane zostaje zawsze wtedy, gdy doświadczamy innego, nieznanego, obcego. Autorka twierdzi, że zdziwienie wynikające z podróży opiera się na doświadczaniu transformacji trzech podstawowych kategorii: czasu, przestrzeni i hierarchii. Każda z nich może potęgować i intensyfikować odbiór zewnętrznych bodźców doprowadzając jednak bardzo często do deformacji i zniekształceń w jego zakresie. Każda kultura i każdy kraj mają swój własny język przestrzeni i czasu, który jest tak samo niepowtarzalny, jak język mówiony, czasami nawet bardziej.
The essay attempts to create a philosophy of cognition based on a category of surprise. This surprise was the driving force of expanding the knowledge and a trigger for intellect. It was and still is a ”compulsion” for exploring the world, the reason for scouting, a spark causing a desire to possess light. It is triggered whenever we experience the other, unknown and strange. The author claims that this surprise coming from the travel is based on experiencing the transformation of the three basic categories: time, space and hierarchy. Each of them can intensify the perception of outer stimuli , however, very often leading to deformations in their scope. Each country and each culture have their own language of space and time which is as unique as a spoken language, sometimes even more.
Źródło:
Laboratorium Kultury; 2012, 1; 130-145
2084-4697
Pojawia się w:
Laboratorium Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Точка невозврата и предел человеческих сил в рассказе Георгия Демидова Интеллектуал
The point of no return and the limit of human strength in Georgy Demidov’s story The Intellectual
Punkt bez powrotu i granica ludzkich możliwości w opowiadaniu Georgija Demidowa Intelektualista
Autorzy:
Gorbaczewski, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20433553.pdf
Data publikacji:
2022-10-04
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
интеллектуал
Колыма
горный лагерь
художественное пространство и время
intelektualista
Kołyma
obóz górski
przestrzeń i czas artystyczny
intellectual
Kolyma
mountain camp
artistic space and time
Opis:
W systemie figuratywnym opowiadania Demidowa jedną z kluczowych ról odgrywają uzbrojeni strażnicy, zmuszający do ciężkiej pracy więźniów, którzy ledwo powłóczą nogami. W utworze pojawiają się nazwiska znanych postaci historycznych i literackich z różnych epok i narodów: Laue, Einstein, Balya i Cauchy, Hamlet i Horacy, Puszkin i Salieri. Ukazane analogie historyczne i przestrzenne nie są przypadkowe. Autorytarny rząd i przywilej kilku osób, myślących za wszystkich, przypominają narratorowi jednoosobowe dyktatury toczące wojnę z inteligencją. 
В образной системе рассказа Демидова одну из ключевых ролей играет вооружённая охрана, конвоирующая на тяжёлую работу едва передвигающих ноги заключённых. Встречаются в рассказе имена известных исторических и художественных персонажей разных эпох и народов: физики Лауэ и Эйнштейн, математики Бальи и Огюстен Луи Коши, упоминаются Гамлет и Горацио, Пушкин и Сальери. Проводимые исторические и пространственные параллели не выглядят случайными. Современная авторитарная форма правления и монополия немногих думать за всех напоминают повествователю единоличные диктатуры, ведущие войну с собственной интеллигенцией.
In the figurative system of Demidov’s story, one of the key roles is played by armed guards, leading prisoners who barely move their legs to hard work. In the story one may find the names of famous historical and literary characters from different eras and people: Laue, Einstein, Balya and Cauchy, Hamlet and Horatio, Pushkin and Salieri. The drawn historical and spatial parallels do not look random. The authoritarian form of government and the monopoly of a few people to think for everyone, reminds the narrator of one-person dictatorships waging war with the intelligentsia.
Źródło:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze; 2022, 32; 1-12
0208-5038
2353-9674
Pojawia się w:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Некаторыя асаблівасці часава-прасторавай структуры рамана Янкі Брыля “Птушкі і гнёзды”
Cechy czasowo-przestrzennej struktury powieści Janki Bryla „Ptaki i gniazda”
Time-spatial features in the structure of Yanka Bryl’s novel “Birds and Nests”
Autorzy:
Альштынюк, Анна
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944685.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
lyric novel
time category
storyline time
time-space continuum
literary space
retrospection
time share and the setting
powieść liryczna
kategoria czasu
fabularny czas
continuum
czasoprzestrzenne
przestrzeń literacka
retrospekcja
czas i miejsce akcji
Opis:
W artykule omówiono strukturę czasoprzestrzeni w powieści „Ptaki i gniazda” wybitnego białoruskiego pisarza Janki Bryla. Zwrócono uwagę na wpływ kategorii czasu i przestrzeni na oś konstrukcyjną i fabularną utworu. Współistnienie dwóch płaszczyzn czasu i przestrzeni (życie i wspomnienia Alesia Runiewicza) było uwarunkowane fabularno-kompozycyjną strukturą powieści i pozwoliło wielopłaszczyznowo odsłonić świat wewnętrznych przeżyć głównego bohatera.
The author of the article analyzes time-spacial structure of the novel “Birds and Nests” written by an eminent Belarusian writer Yanka Bryl. It is emphasized that time and space influence structural and storyline axes of the book. Coexistence of these two layers (life and memories of Ales Runevich) was conditioned by the structure and storyline, and enabled to show the main heroe’s mental experiences.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2014, 6; 205-212
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Некаторыя асаблівасці часава-прасторавай структуры рамана Янкі Брыля “Птушкі і гнёзды”
Cechy czasowo-przestrzennej struktury powieści Janki Bryla „Ptaki i gniazda”
Time-spatial features in the structure of Yanka Bryl’s novel “Birds and Nests”
Autorzy:
Альштынюк, Анна
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2106245.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
powieść liryczna
kategoria czasu
fabularny czas
continuum czasoprzestrzenne
przestrzeń literacka
retrospekcja
czas i miejsce akcji
lyric novel
time category
storyline time
time-space continuum
literary space
retrospection
time share and the setting
Opis:
W artykule omówiono strukturę czasoprzestrzeni w powieści „Ptaki i gniazda” wybitnego białoruskiego pisarza Janki Bryla. Zwrócono uwagę na wpływ kategorii czasu i przestrzeni na oś konstrukcyjną i fabularną utworu. Współistnienie dwóch płaszczyzn czasu i przestrzeni (życie i wspomnienia Alesia Runiewicza) było uwarunkowane fabularno-kompozycyjną strukturą powieści i pozwoliło wielopłaszczyznowo odsłonić świat wewnętrznych przeżyć głównego bohatera.
The author of the article analyzes time-spacial structure of the novel “Birds and Nests” written by an eminent Belarusian writer Yanka Bryl. It is emphasized that time and space influence structural and storyline axes of the book. Coexistence of these two layers (life and memories of Ales Runevich) was conditioned by the structure and storyline, and enabled to show the main heroe’s mental experiences.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2014; 205-212
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatralizacja: pogranicze życia i teatru
Autorzy:
Braun, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030750.pdf
Data publikacji:
2017-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Theatricality
theatre
character
space (in theatre and in theatricality)
time (in theatre and in theatricality)
teatralizacja
teatr
postać
przestrzeń (w teatrze i w teatralizacji)
czas (w teatrze i w teatralizacji)
Opis:
“Theatricality” is a term describing the use of theatrical means of expression in various domains of life. It is an added, spectacular, visual, performative, and dramatic element of different social events and activities. Theatricality it is an area where two entities—life and art—meet, which results either in conflict or in unification. Life transforms into theatre and theatre transforms into life. Theatricality is, thus, a transient region between life and art. Consequently, it is a model example of a border zone. From centuries theatricality was used as a means in the process of interhuman communication. It served to amplify and facilitate interhuman communication and gave it a specific meaning. Theatricality was also employed as a powerful instrument of manipulating and falsifying messages. In contemporary theatre artistic creation is the primary goal and aesthetics takes primacy over all other objectives and values motivating and permeating theatre work. In theatricality the reasons and goals of using theatrical and theatre-like means of expression are practical—such as, for example, religious, social, political, or commercial. Theatre aspires (not always successfully) to situating its works in the realm of art, on the universal and transhistorical level, while theatricality is practically oriented.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2017, 12, 7; 44-57
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Jestem swoim własnym dziadkiem” – spacjalizacja czasu w <i>Przeznaczeniu</i> Michaela i Petera Spierig
“I’m My Own Grandpa”-Spatialization of Time in Michael and Peter Spierig’s <i>Predestination</i>
Autorzy:
Front, Sonia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/467826.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
przestrzeń
czas
spacjalizacja czasu
zwrot przestrzenny
Fredric Jameson
Michael i Peter Spierig
Przeznaczenie
praktyka kulturowa
space
time
spatialization of time
spatial turn
Michael and Peter Spierig’s Predestination
cultural practice
Opis:
[abstrakt po polsku poniżej]Sonia FrontInstitute of English Cultures and LiteraturesFaculty of PhilologyUniversity of Silesia in KatowicePoland “I’m My Own Grandpa”-Spatialization of Time in Michael and Peter Spierig’s PredestinationAbstract: Spatialization of time, that is, presenting time in the categories of space, measuring and rationalizing it, was a very significant social process at the end of the 20th century. The “spatial turn,” as it is called by Fredric Jameson, is connected with a postmodern individual’s immersion in a perpetual present. The separation of the individual from the past and the future, which has resulted in the deconstruction of the subject’s temporality, was caused by the processes characteristic of late capitalism. Spatialization of time in postmodernism expresses the integrity of space and time, the changing relations between them and their new conceptualizations. These changes are reflected in post-classical cinema that is quite often characterized by modular temporality. The plots of those films are divided into spatio-temporal modules whose order is rearranged into a non-chronological syuzhet. Simultaneously, those films depict multifaceted human experience of time and the temporalization of space. Michael and Peter Spierig’s film Predestination (2014) blends the spatialization of time, characteristic of classical cinema, in which space and time are static entities, with post-classical nonlinear arrangement of the plot. Presenting space-time as static modules allows the directors to show subjectivity governed by the categories of space, rather than by the continuity over time. According to David Lewis, the identity of the protagonist, a time traveler, and his/her psychological continuity must be described by means of the differentiation between external time and personal time, because his/her identity relies on operating in spatialized time. Keywords: space, time, spatialization of time, spatial turn, Fredric Jameson, Michael and Peter Spierig’s Predestination, cultural practice Sonia FrontInstytut Kultur i Literatur AnglojęzycznychWydział FilologicznyUniwersytet Śląski w Katowicach „Jestem swoim własnym dziadkiem” – spacjalizacja czasu w Przeznaczeniu Michaela i Petera SpierigAbstrakt: Spacjalizacja czasu, czyli przedstawianie czasu w kategoriach przestrzeni, mierzeniu go i racjonalizowaniu, to bardzo ważny proces społeczny końca XX wieku. Zwrot ku przestrzeni, jak nazywa go Fredric Jameson, związany jest z zanurzeniem człowieka postmodernizmu w wiecznej teraźniejszości. Odcięcie jednostki od przeszłości i przyszłości, które doprowadziło do dekonstrukcji temporalności podmiotu, spowodowane zostało przez procesy charakterystyczne dla późnego kapitalizmu. Spacjalizacja czasu w postmodernizmie wyraża integralność czasu i przestrzeni, zmieniające się pomiędzy nimi relacje, a także ich nowe konceptualizacje. Zmiany te odzwierciedlone są w kinie post-klasycznym, które cechuje się niejednokrotnie temporalnością modularną. Fabuła takich filmów podzielona jest na moduły czasoprzestrzeni, których kolejność zostaje przearanżowana w niechronologiczny sjużet. Jednocześnie filmy te przedstawiają psychologiczne niejednorodne doświadczenie czasu ludzkiego oraz temporalizację przestrzeni. Film Michaela i Petera Spierig Przeznaczenie (Predestination, 2014) łączy uprzestrzennienie czasu, charakterystyczne dla filmu klasycznego, gdzie czas i przestrzeń to pasywne wymiary, z post-klasyczną nielinearną organizacją fabuły. Przedstawienie czasoprzestrzeni w formie statycznych modułów pozwala na pokazanie podmiotowości rządzonej nie ciągłością w czasie, ale poprzez kategorie przestrzeni. Zgodnie z wytycznymi Davida Lewisa, tożsamość bohatera – podróżnika w czasie – i jego ciągłość psychologiczna muszą zostać opisane za pomocą rozróżnienia pomiędzy czasem zewnętrznym a osobistym, gdyż tożsamość ta opiera się na operowaniu w uprzestrzennionym czasie. Słowa kluczowe: przestrzeń, czas, spacjalizacja czasu, zwrot przestrzenny, Fredric Jameson, Michael i Peter Spierig, Przeznaczenie, praktyka kulturowa
[abstrakt po polsku poniżej]Sonia FrontInstitute of English Cultures and LiteraturesFaculty of PhilologyUniversity of Silesia in KatowicePoland “I’m My Own Grandpa”-Spatialization of Time in Michael and Peter Spierig’s PredestinationAbstract: Spatialization of time, that is, presenting time in the categories of space, measuring and rationalizing it, was a very significant social process at the end of the 20th century. The “spatial turn,” as it is called by Fredric Jameson, is connected with a postmodern individual’s immersion in a perpetual present. The separation of the individual from the past and the future, which has resulted in the deconstruction of the subject’s temporality, was caused by the processes characteristic of late capitalism. Spatialization of time in postmodernism expresses the integrity of space and time, the changing relations between them and their new conceptualizations. These changes are reflected in post-classical cinema that is quite often characterized by modular temporality. The plots of those films are divided into spatio-temporal modules whose order is rearranged into a non-chronological syuzhet. Simultaneously, those films depict multifaceted human experience of time and the temporalization of space. Michael and Peter Spierig’s film Predestination (2014) blends the spatialization of time, characteristic of classical cinema, in which space and time are static entities, with post-classical nonlinear arrangement of the plot. Presenting space-time as static modules allows the directors to show subjectivity governed by the categories of space, rather than by the continuity over time. According to David Lewis, the identity of the protagonist, a time traveler, and his/her psychological continuity must be described by means of the differentiation between external time and personal time, because his/her identity relies on operating in spatialized time. Keywords: space, time, spatialization of time, spatial turn, Fredric Jameson, Michael and Peter Spierig’s Predestination, cultural practice Sonia FrontInstytut Kultur i Literatur AnglojęzycznychWydział FilologicznyUniwersytet Śląski w Katowicach „Jestem swoim własnym dziadkiem” – spacjalizacja czasu w Przeznaczeniu Michaela i Petera SpierigAbstrakt: Spacjalizacja czasu, czyli przedstawianie czasu w kategoriach przestrzeni, mierzeniu go i racjonalizowaniu, to bardzo ważny proces społeczny końca XX wieku. Zwrot ku przestrzeni, jak nazywa go Fredric Jameson, związany jest z zanurzeniem człowieka postmodernizmu w wiecznej teraźniejszości. Odcięcie jednostki od przeszłości i przyszłości, które doprowadziło do dekonstrukcji temporalności podmiotu, spowodowane zostało przez procesy charakterystyczne dla późnego kapitalizmu. Spacjalizacja czasu w postmodernizmie wyraża integralność czasu i przestrzeni, zmieniające się pomiędzy nimi relacje, a także ich nowe konceptualizacje. Zmiany te odzwierciedlone są w kinie post-klasycznym, które cechuje się niejednokrotnie temporalnością modularną. Fabuła takich filmów podzielona jest na moduły czasoprzestrzeni, których kolejność zostaje przearanżowana w niechronologiczny sjużet. Jednocześnie filmy te przedstawiają psychologiczne niejednorodne doświadczenie czasu ludzkiego oraz temporalizację przestrzeni. Film Michaela i Petera Spierig Przeznaczenie (Predestination, 2014) łączy uprzestrzennienie czasu, charakterystyczne dla filmu klasycznego, gdzie czas i przestrzeń to pasywne wymiary, z post-klasyczną nielinearną organizacją fabuły. Przedstawienie czasoprzestrzeni w formie statycznych modułów pozwala na pokazanie podmiotowości rządzonej nie ciągłością w czasie, ale poprzez kategorie przestrzeni. Zgodnie z wytycznymi Davida Lewisa, tożsamość bohatera – podróżnika w czasie – i jego ciągłość psychologiczna muszą zostać opisane za pomocą rozróżnienia pomiędzy czasem zewnętrznym a osobistym, gdyż tożsamość ta opiera się na operowaniu w uprzestrzennionym czasie. Słowa kluczowe: przestrzeń, czas, spacjalizacja czasu, zwrot przestrzenny, Fredric Jameson, Michael i Peter Spierig, Przeznaczenie, praktyka kulturowa
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2017, 35
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Temporalne i przestrzenne dylematy karier menedżerów i przedsiębiorców. Rekonstrukcja praktyk neutralizacyjnych
Temporal and Spatial Dilemmas of Managers’ and Entrepreneurs’ Careers: A Reconstruction of Neutralization Practices
Autorzy:
Dymarczyk, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371748.pdf
Data publikacji:
2020-02-29
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
kariera
menedżerowie
przedsiębiorcy
organizacje
techniki neutralizacyjne
metody jakościowe
narracje
temporalność
czas
przestrzeń
wina i wstyd
career
managers
enterpreneurs
techniques of neutralization
organizations
narratives
qualitative methods
temporality
time
space
guilt and shame
spatiality
Opis:
Sprawowanie funkcji zarządczych i/lub właścicielskich w przedsiębiorstwie oznacza zazwyczaj przyjęcie (oczekiwanej społecznie) postawy omnipotenta. Oznacza to, między innymi, oczekiwanie, że potencjalne konflikty ról nie wystąpią lub nie będą rzutowały na skuteczność i efektywność decydenta. Presja (zewnętrzna i wewnętrzna) skłania zatem aktora organizacyjnego do stosowania takich strategii autoprezentacyjnych, które będą czyniły zadość społecznym oczekiwaniom. Podporządkowanie, by nie rzec inkorporacja, innych sfer życia sferze działań biznesowych, widoczne jest w narracjach liderów organizacyjnych. Dominującą strategią jest ukazywanie siebie jako jednostek wewnątrzsterownych i względnie autonomicznie konstruujących własną karierę (‘self-made person’), a jednocześnie taka postawa skutkuje pojawianiem się „napięć” pomiędzy nieprzystającymi rolami czy podejmowanymi aktywnościami. Autor zrekonstruował owe napięcia poprzez ukazanie różnego rodzaju neutralizacji, stosowanych przez menedżerów i przedsiębiorców, a mających służyć ich (tych napięć) rozwiązaniu lub złagodzeniu.
Having a managerial position or being a business owner usually comes with assuming an omnipotent attitude, which is what is socially expected. Among other things, this implies the expectation that the potential role conflicts do not occur or they will not impinge on the effectiveness of the decision-maker. Permanent pressure (both external and internal) induces the organizational actor to use such self-presentation strategies which will satisfy social expectations with regard to their job requirements. Organizational leaders’ narratives indicate that other aspects of life are ancillary to – not to say incorporated into – the aspect connected with business activities. The most dominating strategy involves introducing oneself as a self-driven individual, one that builds their career autonomously (‘self-made person’). At the same time, such an attitude results in ‘tensions’ between unsuitable roles or activities undertaken in various aspects of life. In this paper, these tensions are reconstructed by means of presenting different kinds of neutralization practices that are used by organizational leaders (managers and entrepreneurs) to overcome and reduce the impact of the tensions on the leaders’ careers.
Źródło:
Przegląd Socjologii Jakościowej; 2020, 16, 1; 144-161
1733-8069
Pojawia się w:
Przegląd Socjologii Jakościowej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-13 z 13

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies