Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "cytotoxicity tests" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Microfluidic devices — application in anticancer studies
Autorzy:
Jędrych, E.
Chudy, M.
Dybko, A.
Brzózka, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/115929.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Fundacja na Rzecz Młodych Naukowców
Tematy:
microfluidic system
PDMS
adherent cell culture
concentration gradient generator (CGG)
cytotoxicity tests
photodynamic therapy (PDT) procedures
Opis:
A rapidly growing pharmaceutical industry requires faster and more efficient ways to find and test new drugs. One of the new method for cell culture and examining the toxic effects of drugs is application of microfluidic systems. They provide new types of microenvironments and new methods for investigation of anticancer therapy. The use of microsystems is a solution that gives the opportunity to reduce not only cost and time, but also a number of tests on animals. In this paper we present designed and fabricated hybrid microfluidic systems which are applicable for cell culture, cell based cytotoxicity assays and photodynamic therapy procedures. Polydimethylsiloxane (PDMS) and sodium glass were used for fabrication of microdevices. The designed geometry of the microdevices includes cell culture microchambers and a concentration gradient generator (CGG). The CGG enables to obtain diff erent concentrations of tested drugs in a single step, which is a significant simplification of cytotoxicity assay procedure. In the designed microsystems three various cell lines (normal and carcinoma) were cultured and analyzed.
Źródło:
Challenges of Modern Technology; 2012, 3, 2; 3-5
2082-2863
2353-4419
Pojawia się w:
Challenges of Modern Technology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Microstructure, hardness measurements and cytotoxicity of medical titanium alloys manufactured using additive manufacturing
Mikrostruktura, pomiary twardości oraz cytotoksyczność medycznych stopów tytanu wyprodukowanych przy użyciu wytwarzania przyrostowego
Autorzy:
Czach, J.
Hoppe, V.
Szymczyk, P.
Junka, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/99063.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Politechnika Śląska. Katedra Biomechatroniki
Tematy:
EBM
SLM
additive manufacturing
cytotoxicity tests
wytwarzanie przyrostowe
badania cytotoksyczności
Opis:
Additive Manufacturing (AM) is a rapidly developing technology that has many applications in the industry nowadays, as well as in medicine. That group of technologies have a significant advantage over traditional manufacturing processes as they enable fabrication of parts of almost any conceivable geometric shape and complex internal architecture. Electron Beam Melting (EBM) and Selective Laser Melting (SLM) are examples of Additive Manufacturing. Both use metallic powder as their building material, however energy sources used during the manufacturing process are different. First technology uses a concentrated electron beam and the second a high-energy laser. In this paper, cubic samples manufactured using EBM and SLM technologies from medical titanium alloys (Ti6Al4V and Ti6Al7Nb) were tested. Microstructure, hardness of samples and their cytotoxicity was determined. Due to very high gradients of temperature, during the AM processes, obtained microstructures are similar to multistage heat treatment of a conventionally manufactured titanium alloys. Hardness measurements show a great repeatability of results, with similar values regardless of building direction. They maintain at the level of 372 - 392 HV, which also suggests that heat treatment occurs during the process. For medical application, it is necessary that the used materials were characterized by low cytotoxicity. Due to their contact with human body, the possibility of harming cells must be eliminated. For this purpose, a biological analysis was performed under controlled conditions (37 ° C / 5% CO2) at 100% humidity, which confirmed the high purity of the materials.
Wytwarzanie przyrostowe to szybko rozwijające się technologie mająca wiele zastosowań, zarówno w przemyśle, jak i medycynie. Charakteryzują się one wyraźną przewagą nad tradycyjnymi sposobami produkcji, gdyż pozwalają na wytwarzanie każdego geometrycznego kształtu, a także skomplikowaną architekturę wewnętrzną. Przetapianie Wiązką Elektronów (EBM, ang. Electron Beam Melting) oraz Selektywne Przetapianie Laserowe (SLM, ang. Selective Laser Sintering) są przykładami wytwarzania przyrostowego. Oba używają proszku metalowego jako materiału, jednakże źródła energii wykorzystywane w czasie produkcji są różne. Pierwszy używa skoncentrowanej wiązki elektronów, a drugi wysokoenergetycznego lasera. Podczas badania wyznaczono mikrostrukturę, twardość i cytotoksyczność próbek wykonanych metodami EBM i SLM z medycznych stopów tytanu (Ti6Al4V i Ti6Al7Nb).W związku z wysokimi gradientami temperaturowymi, mikrostruktury otrzymane podczas wytwarzania przyrostowego przypominają te, które daje konwencjonalna, wieloetapowa obróbka cieplna. Pomiary twardości wykazały powtarzalność wyników, z podobnymi wartościami niezależnie od kierunku budowy próbki. Znajdują się one w zakresie 372 - 392 HV, co sugeruje zachodzenie obróbki cieplnej podczas samego procesu. Użytkowanie materiału w medycynie wymaga niskiej cytotoksyczności, ze względu na kontakt z ludzkim ciałem. Próbki poddano biologicznej analizie w kontrolowanych warunkach (37 ° C / 5% CO2) w wilgotności równej 100%, co potwierdziło wysoką czystość materiałów.
Źródło:
Aktualne Problemy Biomechaniki; 2018, 15; 5-12
1898-763X
Pojawia się w:
Aktualne Problemy Biomechaniki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The influence of halloysite on the physicochemical, mechanical and biological properties of polyurethane- -based nanocomposites
Wpływ dodatku haloizytu na fizykochemiczne, mechaniczne i biologiczne właściwości nanokompozytów na osnowie termoplastycznego poliuretanu
Autorzy:
Mrówka, Maciej
Szymiczek, Małgorzata
Machoczek, Tomasz
Lenża, Joanna
Matusik, Jakub
Sakiewicz, Piotr
Skonieczna, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947427.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Chemii Przemysłowej
Tematy:
nanocomposites
thermoplastic polyurethanes
halloysite
mechanical properties
cytotoxicity
tests
degradation
nanokompozyty
termoplastyczne poliuretany
haloizyt
właściwości mechaniczne
badania cytotoksyczne
degradacja
Opis:
The impact of the addition of the nanofiller – halloysite – on the mechanical, physicochemical and biological properties of a nanocomposite, in which thermoplastic polyurethane fulfilled the role of the matrix was investigated. The nanocomposite was obtained by extrusion in three variants with 1, 2 and 3 wt % halloysite. The nanostructure of the obtained materials was confirmed using Atomic Force Microscopy (AFM). Based on the mechanical tests carried out, it was proven that the obtained nanocomposites were characterized by a tensile modulus greater than the polyurethane constituting the matrix. The density and hardness of the nanocomposites had changed within error limits compared to unmodified polyurethane. Biological tests showed no cytotoxicity of all the tested materials to normal human dermal fibroblasts (NHDF). Degradation tests were carried out in artificial plasma and showed that samples with 2 wt % halloysite addition had the best ratio of tensile strength and elongation at break to elasticity modulus.
Zbadano wpływ naturalnego nanonapełniacza – haloizytu – na właściwości mechaniczne, fizykochemiczne oraz biologiczne kompozytu wytworzonego na bazie termoplastycznego poliuretanu. Nanokompozyt o zawartości 1, 2 i 3% mas. haloizytu otrzymywano na drodze wytłaczania. Nanostrukturę wytworzonych materiałów potwierdzono za pomocą mikroskopii sił atomowych (AFM). Na podstawie przeprowadzonych badań mechanicznych wykazano, że uzyskane nanokompozyty charakteryzują się modułem sprężystości większym niż poliuretan stanowiący osnowę. Zmiany gęstości i twardości niemodyfikowanego poliuretanu po dodaniu haloizytu mieściły się w granicach błędu pomiaru. Testy biologiczne nie wykazały cytotoksyczności wszystkich badanych materiałów wobec prawidłowych fibroblastów ludzkiej skóry (NHDF). Badania degradacji przeprowadzone w środowisku syntetycznego osocza wykazały, że próbki z dodatkiem 2% mas. haloizytu mają najlepszy stosunek wytrzymałości na rozciąganie i wydłużenia przy zerwaniu do modułu sprężystości.
Źródło:
Polimery; 2020, 65, 11-12; 784-791
0032-2725
Pojawia się w:
Polimery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies