Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "cytokiny" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 31
Tytuł:
Apoptoza w regulacji odpowiedzi immunologicznej u myszy zarazonych Heligmosomoides polygyrus
Autorzy:
Donskow, K.
Rzepecka, J.
Doligalska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/840043.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
odpowiedz immunologiczna
apoptoza
nicienie pasozytnicze
parazytologia
myszy
Heligmosomoides polygyrus
pasozyty
inwazja pasozytnicza
cytokiny
regulacja
Źródło:
Annals of Parasitology; 2004, 50, 3; 519-522
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Apoptoza w regulacji odpowiedzi immunologicznej u myszy zarażonych Heligmosomoides polygyrus
Apoptosis in the regulation of immune response in mice infected with Heligmosomoides polygyrus
Autorzy:
Donskow, K.
Rzepecka, J.
Doligalska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147440.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
odpowiedz immunologiczna
apoptoza
nicienie pasozytnicze
parazytologia
myszy
Heligmosomoides polygyrus
pasozyty
inwazja pasozytnicza
cytokiny
regulacja
Opis:
An unbalanced Th! and Th2 cell subsets response was proposed as the main downregulating mechanisms operating in mice infected with H. polygyrus. During worm infections nonspecific inflammatory and specific immune reactions which might be regulated by apoptosis, coordinate the host protective response. The intensity of apoptosis and proliferation of lymphocytes, the concentration of Thl and Th? related cytokines were measured in BALB/c and C57BL¢ mice on day 3, 6, 12, 24, 30 after infection with H. polygyrus. Mesenteric lymph nodes (MLN) and popliteal lymph nodes (PLN) lymphocytes underwent an apoptosis, with a different kinetics to the proliferation. Interleukine 5 and IL-6 concentrations increased on time when apoptosis was reduced. No changes in the level of IL-12 were related to intensity of proliferation or apoptosis in both examined strains of mice.
Źródło:
Wiadomości Parazytologiczne; 2004, 50, 3; 519-522
0043-5163
Pojawia się w:
Wiadomości Parazytologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biomarkery w stwardnieniu rozsianym
Biomarkers in multiple sclerosis
Autorzy:
Wender, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058910.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
stwardnienie rozsiane
biomarkery
cytokiny
chemokiny
farmakogenetyka
przeciwciała antymielinowe
multiple sclerosis
biomarkers
cytokines
chemokines
pharmacogenetics
antimyelin antibodies
Opis:
The critical analysis of current status in the search of optimal biomarkers in multiple sclerosis was performed. In many cases the clinical as well as MRI patterns are sufficient for the diagnosis. In dubious cases the impact of CSF studies is necessary demonstrating an increase of IgG index indicating an intrathecal production of this proteins as well as the presence of oligoclonal IgG bands. The intensive search for more specific biomarkers continues. However, till now the results are far from satisfactory ones and are not included into the accepted diagnostic tests. Nevertheless, the studies are of a great value for understanding of the disease pathomechanism. The increase of MBP level in the CSF represents a marker of demyelination. An increase in titres of antibodies recognizing myelin proteins manifests no diagnostic value due to significant level differences, similarly as the increase in expression of some cytokines, chemokines and adhesion molecules. The same concerns the relative percentage of superficial antigens of blood mononuclears. Biomarkers tested as predictors of disease progress have a greater future. A very important scientific problem involves the question if it is possible to find genetic markers, which could predict a positive or negative therapeutic response to immunomodulatory or immunosuppressive drugs. Such markers would signify a great advantage in the therapy of multiple sclerosis.
Przeprowadzono krytyczną analizę stanu badań w zakresie poszukiwania optymalnych markerów w stwardnieniu rozsianym. W wielu przypadkach wystarczy analiza kliniczna i obraz tomografii rezonansu magnetycznego. W razie wątpliwości wiele wnosi badanie płynu mózgowo- rdzeniowego, podwyższony wskaźnik IgG wskazujący na syntezę tego białka wewnątrz przestrzeni płynowych oraz obecność prążków oligoklonalnych IgG. Nadal jednak trwają poszukiwania bardziej swoistych biomarkerów. Mimo swego znaczenia dla poznania patogenezy choroby jak dotychczas nie wszystkie próby są uwzględnione w przyjętych kryteriach diagnostycznych. W płynie mózgowo- rdzeniowym odnotowuje się podwyższony poziom białka zasadowego jako wyraz procesu demielinizacyjnego oraz podwyższony poziom przeciwciał rozpoznających białka mieliny. Wzrost miana przeciwciał w surowicy ma niewielką wartość diagnostyczną wobec dużych różnic w częstości ich występowania, podobnie jak wzrost poziomu niektórych cytokin, chemokin i molekuł adhezyjnych. To samo dotyczy odsetkowych wartości antygenów powierzchniowych komórek jednojądrzastych krwi. Biomarkery próbuje się wykorzystywać do rokowania co do postępu choroby. Bardzo ważnym kierunkiem badawczym jest próba odpowiedzi na pytanie, czy można określić markery genetyczne decydujące o pozytywnym wyniku lub braku odpowiedzi terapeutycznej przy stosowaniu leków immunosupresyjnych i immunomodulacyjnych. Pozytywne wyniki w tym zakresie stanowić będą istotny postęp w terapii stwardnienia rozsianego.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2009, 9, 2; 109-115
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola interleukiny-5 i eotaksyny-2 w powstawaniu nacieków eozynofilowych w tkance polipów nosa
The role of interleukin-5 and eotaxin-2 in the creation of eosilophilic infiltrations in nasal polyps tissue
Autorzy:
Iwańska, Jadwiga
Czecior, Eugeniusz
Mrówka-Kata, Katarzyna
Wolny, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039993.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
polipy nosa
cytokiny
eotaksyna-2
interleukina-5
zapalenie eozynofilowe
Opis:
The paper presents the problem of etiopathogenesis of nasal polyps, presentation the role of eosinophilic infiltration in nasal polyps genesis as well as description of the current partition of them. The paper also presents the discussion on the role of polyps’ factor creation, which causes the increase of inflammatory cells proliferation – interleukin-5 as well as stimulation of their chemotaxis–eotaxin-2.
W pracy przedstawiono problem etiopatogenezy polipów błony śluzowej nosa. Przedstawiono rolę nacieków eozynofilowych w ich genezie oraz zaprezentowano obecnie obowiązujący ich podział. Omówiono znaczenie w powstawaniu polipów nosa czynnika wzmagającego proliferację komórek zapalnych – interleukiny-5 oraz pobudzającego ich chemotaksję – eotaksyny-2.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2009, 63, 6; 69-74
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Roznorodne aspekty aktywnosci biologicznej IL-1. 1. Rola IL-1 w inwazjach pasozytniczych
Various aspects of IL-1 biological activity. 1. The role of IL-1 in parasitic infections
Autorzy:
Gatkowska, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/839811.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
inwazja pasozytnicza
interleukina 1
aktywnosc biologiczna
cytokiny
Źródło:
Annals of Parasitology; 2009, 55, 2; 109-114
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Różnorodne aspekty aktywności biologicznej IL-1. 1. Rola IL-1 w inwazjach pasożytniczych
Various aspects of IL-1 biological activity. 1. The role of IL-1 in parasitic infections
Autorzy:
Gatkowska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143526.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
inwazja pasozytnicza
interleukina 1
aktywnosc biologiczna
cytokiny
Opis:
Interleukin–1 is one of the most potent proinflammatory cytokines involved in many physiologically important processes both beneficial and pathological. It appears in two different forms: IL-1 and IL-1b synthesized mainly by macrophages and monocytes. IL-1 remains inside the cells and is released during acute inflammatory diseases accompanied by cell lysis. IL-1b becomes biologically active after specific cleavage and is secreted to fulfill its multitude functions. This cytokine is involved in multiple gene up-regulation, higher expression of many cytokine receptors or induction of nitric oxide synthesis. Interleukin-1 is responsible for symptoms like fever or appetite loss during inflammatory diseases. It is capable of lymphocytes, macrophages or NK cells activation. This cytokine has a chemoattractant activity toward neutrophiles and monocytes and takes part in Th2 response development. Apart from other functions and activities, IL-1 is associated with many invasive illnesses such as parasitic infections. This cytokine influences the outcome of numerous parasitoses since it can limit parasite spread and survival within infected host by cooperation with other components of the immunological system and by the induction of anti-parasitic compounds. However, the proinflammatory activity of IL-1 may prove harmful in certain cases and may be responsible for parasite infection development.
Źródło:
Wiadomości Parazytologiczne; 2009, 55, 2; 109-114
0043-5163
Pojawia się w:
Wiadomości Parazytologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Różnorodne aspekty aktywności biologicznej IL-1. 2. IL-1beta w stanach chorobowych a OUN
Various aspects of IL-1 biological activity. 2. IL-1beta in diseases and the Central Nervous System
Autorzy:
Wieczorek, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143527.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
uklad nerwowy osrodkowy
uklad odpornosciowy
uklad hormonalny
osrodkowy uklad nerwowy zob.uklad nerwowy osrodkowy
zachowania chorobowe
przekazywanie sygnalow
choroby zakazne
czasteczki sygnalowe
aktywnosc biologiczna
interleukina 1beta
zmiany fizjologiczne
cytokiny
Opis:
Precise understanding of the mechanisms of reciprocal relations between the nervous and the immune systems, has been the subject of numerous studies for the recent two decades. These mechanisms are significant, particularly at the stage of early response to bacterial, parasite, or viral infections. They are also essential from the medical point of view, as they may help in the development of the new methods of treatment of infectious diseases, and also may provide better methods to neutralize possible side effects of the therapy. As it is commonly understood, both forms of IL-1 ( and b), play an important role as a signaling molecules in these mechanisms. Regardless of the route of administration, they cause to the activation of the brain neurotransmitters, and the hypothalamo-pituitary-adrenal-axis (HPA). The HPA response induced by activity of the immune system is a normal, physiological phenomenon with essential meaning. It gives the negative feedback where glucocorticoids, released from the adrenal cortex, inhibit activity of the immune system, and by this reduce the probability of the over-stimulation of this system and its selfaggression. Therefore, precise recognition of the mechanism which is the indicator of influence of cytokines on the brain and also leads to initiate that response has a significant scientific and practical meaning. Also, the two mechanisms are probably the most important, and under appropriate conditions could complement each other. These are enzymatic and neural ways by which immune system influences the brain. The former predicts, that Il-1 influences the tissue, stimulating them to the synthesis, via the cyclooxygenases (COX) activation, and release molecules such as prostaglandines (especially PGE2), which have the ability to penetrate the brain barrier. The latter assumes that IL-1, directly or indirectly, can influence the peripheral nerves (the most important is probably the vagus nerve), which afferent sensory endings subsequently send signals to the brain. The results of many experiments (including the authors’ own) indicate that both mentioned above ways take part in the mechanism of the communication between the immune and the nervous systems. These point out that signaling via the vagus nerve and via COX may contribute to the effects of IL-1 administration on animals behavior, and the activation of HPA axis and brain neurochemistry. However, the vagal pathway and the COX-system appear to substitute each other during infections or pathogens invasion. The experimantal data also suggest that these two mechanisms by which IL-1 can affect the brain are probably the most important ones, by which the immune system influences the nervous system.
Źródło:
Wiadomości Parazytologiczne; 2009, 55, 2; 115-124
0043-5163
Pojawia się w:
Wiadomości Parazytologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Roznorodne aspekty aktywnosci biologicznej IL-1. 2. IL-1beta w stanach chorobowych a OUN
Various aspects of IL-1 biological activity. 2. IL-1beta in diseases and the Central Nervous System
Autorzy:
Wieczorek, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/839155.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
uklad nerwowy osrodkowy
uklad odpornosciowy
uklad hormonalny
osrodkowy uklad nerwowy zob.uklad nerwowy osrodkowy
zachowania chorobowe
przekazywanie sygnalow
choroby zakazne
czasteczki sygnalowe
aktywnosc biologiczna
interleukina 1beta
zmiany fizjologiczne
cytokiny
Źródło:
Annals of Parasitology; 2009, 55, 2; 115-124
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odruch zapalny jako przykład współzależności pomiędzy układem odpornościowym i nerwowym
The inflammatory reflex as example cooperation between immune and nervous system
Autorzy:
Kuzior, K.
Gorczyca, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/410277.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
odruch zapalny
cholinergiczna ścieżka przeciwzapalna
nerw błędny
stan zapalny
acetylocholina
podjednostka alfa7 receptorów nikotynowych dla acetylocholiny
cytokiny prozapalne
układ odpornościowy
układ nerwowy
inflammatory reflex
cholinergic anti-inflammatory pathways
vagus nerve
inflammation
acetylocholine
α 7 nicotine acetylcholine receptors
proinflammatory cytokines
immune system
nervous system
Opis:
Odruch zapalny jest neurofizjologicznym mechanizmem regulującym układ odpornościowy. Odśrodkowe odgałęzienie odruchu, określane jako cholinergiczna ścieżka przeciwzapalna, hamuje stan zapalny poprzez wydzielanie acetylocholiny. Neuroprzekaźnik ten wiąże się z podjednostką α 7 receptorów nikotynowych dla acetylocholiny, które znajdują się na powierzchni makrofagów, i w ten sposób tłumi syntezę cytokin prozapalnych. Agoniści cholinergiczni hamują produkcję cytokin i chronią przed chorobami związanymi z nadmiernym uwalnianiem tych mediatorów. Stymulacja nerwu błędnego zapobiega uszkodzeniom wywołanym przez wydzielanie cytokin w doświadczalnych modelach sepsy, endotoksemii, zapalenia stawów oraz innych chorób zapalnych.
The inflammatory reflex is a neurophysiological mechanism that regulates the immune system. The efferent branch of the reflex, termed the cholinergic antiinflammatory pathway, inhibits inflammation through release acetylcholine. This neurotransmitter binds to α 7 nicotine acetylcholine receptors on macrophages and suppresses proinflammatory cytokines synthesis. Cholinergic agonists inhibit cytokine production and protect against cytokine-mediated diseases. Stimulation of the vagus nerve prevents the damaging effects of cytokine release in experimental sepsis, endotoxemia or arthritis and other inflammatory diseases.
Źródło:
Chemistry, Environment, Biotechnology; 2010, 14; 139-151
2083-7097
Pojawia się w:
Chemistry, Environment, Biotechnology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aktualne poglądy na etiopatogenezę reumatoidalnego zapalenia stawów
Current opinions on etiopathogenesis of rheumatoid arthritis
Autorzy:
Jura-Półtorak, Agnieszka
Olczyk, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038437.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
reumatoidalne zapalenie stawów
genetyczne czynniki ryzyka
środowiskowe czynniki ryzyka
zaburzenia immunologiczne
cytokiny prozapalne
rheumatoid arthritis
genetic risk factors
environmental risk factors
immune disorders
proinflammatory cytokines
Opis:
Rheumatoid arthritis is a chronic, systemic autoimmune connective tissue disease characterized by the non-specifi c, arthritis of symmetric joint. Rheumatoid arthritis presents an extremely complex disease manifested by a number of autoimmune phenomena. Susceptibility genes, environmental and immunological factors play of an important role as initiating agents. The paper reviews current opinions on the etiopathogenesis of rheumatoid arthritis.
Reumatoidalne zapalenie stawów jest przewlekłą, autoimmunologiczną chorobą tkanki łącznej, charakteryzującą się nieswoistym, symetrycznymzapaleniem stawów. Choroba ta należy do najbardziej złożonych pod względem patogenezy chorób autoimmunologicznych. O ryzyku jej rozwoju oraz ciężkości przebiegu stanowią czynniki genetyczne, środowiskowe i zaburzenia immunologiczne. W niniejszej pracy przedstawiono aktualne poglądy na temat etiopatogenezy reumatoidalnego zapalenia stawów.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2011, 65, 4; 51 -57
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Current view about basophils and their significance in the allergic immune response
Aktualna wiedza o bazofilach i ich roli w reakcjach alergicznych
Autorzy:
Kujawiak, Magdalena
Grzegorczyk, Janina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032878.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
cytokines
th1/th2 response
late-phase reaction (lpr)
releasability
cell differentiation
cytokiny
odpowiedź th1/th2
zjawisko „basophil
releasability”
reakcja późnej fazy (lpr)
różnicowanie komórek.
Opis:
Basophils are one of major effector cells participating in the immune response despite the fact that they constitute a small population of peripheral blood leukocytes. They are activated by cross-linking of an antigen with IgE through FcεRI and then they release a wide range of mediators, implicated in the pathogenesis of allergic diseases. Basophils are essential cells in IgG-mediated systemic anaphylaxis and currently are considered as antigen-presenting cells. This review summarizes recent studies and reports on basophils, their origin and role in the immune response, and their participation in diseases. Widening of our knowledge about basophils can help us to understand better the mechanisms of the complex processes in which those cells are involved.
Bazofile to jedne z najistotniejszych komórek uczestniczących w odpowiedzi immunologicznej, mimo iż stanowią niewielką populację we krwi obwodowej. Ulegają aktywacji w krzyżowej reakcji wiązania antygenu przez przeciwciało IgE do receptora FcεRI. Uwalniają szerokie spektrum mediatorów, co przekłada się na implikacje w patogenezie chorób alergicznych. Odgrywają także znaczącą rolę w uogólnionych reakcjach anafilaktycznych z udziałem przeciwciał IgG, a także jako komórki prezentujące antygen. Ta praca jest podsumowaniem aktualnej wiedzy o bazofilach, ich pochodzeniu i roli w reakcjach alergicznych oraz znaczeniu w jednostkach chorobowych. Poszerzanie wiedzy z tego zakresu jest niezbędne do lepszego zrozumieniu mechanizmów skomplikowanych procesów, w których bazofile uczestniczą.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2011, 38, 2; 177-200
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poszukiwanie biomarkerów zapalnych udaru niedokrwiennego mózgu
The search for inflammatory biomarkers of ischaemic stroke
Autorzy:
Jóźwicka, Magdalena
Głąbiński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1057948.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
udar niedokrwienny mózgu
biomarkery
miażdżyca
zapalenie
cytokiny
ischaemic stroke
biomarkers
atherosclerosis
inflammation
cytokines
Opis:
The search for stroke biomarkers has been initiated several years ago. Commonly available and sensitive biomarkers of stroke are still not available for the early diagnosis of this disease as well as for monitoring of its treatment. The ideal stroke biomarker should be very specific to differentiate stroke from other clinically similar diseases like complicated migraine, transient ischaemic attack (TIA), multiple sclerosis or posticus paralysis. Moreover, its concentration in the blood should correlate with the concentration in the cerebrospinal fluid (CSF). Additionally it should be detectable shortly after stroke clinical signs appearance and should allow to differentiate between TIA and stroke or ischaemic stroke with haemorrhagic stroke. Good stroke biomarker should be also an useful indicator of effectiveness of stroke treatment. In this review we present potential inflammatory biomarkers tested in stroke and their experimental models. The most commonly analysed inflammatory biomarkers are C-reactive protein (CRP), interleukin 1, 6, 8, metalloproteinase 9 (MMP-9), vascular cell adhesion molecule-1 (VCAM-1), intracellular cell adhesionmolecule (ICAM) and tumour necrosis factor-alpha (TNF-α). Currently available results suggest that there are a few potentially interesting inflammatory biomarkers of stroke but still further studies are necessary to confirm their usefulness in this field.
Od wielu lat prowadzone są poszukiwania biochemicznych markerów udaru mózgu. Wciąż brakuje jednak ogólnie dostępnego i wystarczająco czułego biomarkera udaru niedokrwiennego mózgu, którego obecność byłaby przydatna zarówno we wczesnej diagnostyce udaru, jak i w monitorowaniu skuteczności jego leczenia. Idealny biomarker udaru mózgu powinien charakteryzować się wysoką specyficznością (tzn. pozwolić na odróżnienie udaru od innych podobnych klinicznie chorób, takich jak: migrena skojarzona, przemijający atak niedokrwienny – transient ischaemic attack, TIA, porażenie ponapadowe czy stwardnienie rozsiane), być łatwo oznaczalny we krwi, a jego stężenie we krwi powinno korelować ze stężeniem w płynie mózgowo-rdzeniowym (PMR). Ponadto powinien pojawiać się w krótkim czasie od zachorowania i umożliwić różnicowanie TIA z udarem dokonanym, a udar krwotoczny – z niedokrwiennym oraz być wskaźnikiem prognostycznym dla oceny skuteczności leczenia. W niniejszej pracy przedstawiamy przegląd potencjalnych biomarkerów zapalnych badanych w klinicznym i doświadczalnym udarze niedokrwiennym mózgu. Najczęściej analizowanymi biomarkerami zapalnymi są: białko C-reaktywne (C-reactive protein, CRP), interleukiny 1, 6, 8, metaloproteinaza 9 (metalloproteinase 9, MMP-9), śródbłonkowy czynnik adhezji komórek-1 (vascular cell adhesion molecule 1, VCAM-1), wewnątrzkomórkowy czynnik adhezji komórek (intracellular cell adhesion molecule, ICAM), czynnik martwicy nowotworów alfa (tumor necrosis factor alpha, TNF-α). Dostępne obecnie wyniki badań wskazują, że istnieje kilka potencjalnie interesujących biomarkerów zapalnych udaru mózgu, jednak niezbędne są dalsze badania, aby potwierdzić ich przydatność w tym zakresie.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2011, 11, 2; 106-110
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Immunomodulacyjne właściwości makrolidów – zastosowanie w leczeniu chorób układu oddechowego u dzieci
Immunomodulatory properties of macrolide antibiotics – possibilities for the treatment of respiratory diseases in children
Autorzy:
Kalicki, Bolesław
Gawron, Bartłomiej
Machura, Weronika
Mierzejewska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031985.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
asthma
cystic fibrosis
cytokines
macrolides
respiratory syncytial virus
makrolidy
astma
rsv
mukowiscydoza
cytokiny
Opis:
The abnormalities in structure and respiratory function in children predispose to a higher incidence of infections in this age group. The basis mechanism of action of the macrolide antibiotics are bacteriostatic properties, resulting from blocking protein synthesis by interacting with the large ribosomal 50s and 23s subunits of ribosomal RNA. Macrolides have an additive nonantimicrobial properties. These properties include the effects on cells of the immune system, cytokine response, respiratory tract and metabolism of glucocorticosteroids. The paper presents the current knowledge of the mechanisms of action of this group of antibiotics. Macrolides reduce the number of neutrophils at the site of inflammation by inhibiting the secretion of chemotactic factors, blocking cell surface glikoproteins involved in the migration process and inducing apoptosis of inflammatory cells. Multidirectional influence of macrolide antibiotics on cytokine response is mainly based on reducing the secretion of pro-inflammatory cytokines and nitric oxide synthesis inhibition. In addition, they prevent the respiratory tract from P. aeruginosa colonization by inhibiting the production of: biofilm components, elements of quorum sensing (that enables communication between bacteria) and virulence factors. The use of macrolides also reduces production of mucus in respiratory tract and improves mucociliary clearance. In the treatment of cystic fibrosis, macrolides reduce overproduction of mucus in the airways and prevent colonization by P. aeruginosa. In addition, macrolides reduce the frequency of exacerbations and improve quality of life. However, significant improvement in spirometric parameters was not observed. Use of macrolides in the treatment of RSV infection reduces severe inflammatory response, airway hyperresponsiveness and mucus hypersecretion, which result in shorter hospitalization time and faster resolution of symptoms. These clinical effects of macrolides require additional well-documented research.
Odmienności budowy i czynności układu oddechowego u dzieci predysponują do częstszego występowania zakażeń. Podstawą działania antybiotyków makrolidowych są ich właściwości bakteriostatyczne wynikające z blokowania podjednostki 50s i 23s rRNA. Makrolidy wykazują szereg dodatkowych działań pozarybosomalnych. Działanie to obejmuje wpływ na komórki układu odpornościowego, odpowiedź cytokinową, układ oddechowy i metabolizm glikokortykosteroidów. W pracy przedstawiono aktualną wiedzę dotyczącą mechanizmów działania tej grupy antybiotyków. Makrolidy zmniejszają ilość neutrofilów w miejscu zapalenia poprzez hamowanie wydzielania czynników chemotaktycznych, blokowanie cząsteczek powierzchniowych biorących udział w procesie migracji oraz kierowanie komórek zapalnych na drogę apoptozy. Wielokierunkowy wpływ antybiotyków makrolidowych na odpowiedź cytokinową sprowadza się głównie do obniżania wydzielania cytokin prozapalnych i hamowania syntezy tlenku azotu. Ponadto zapobiegają one kolonizacji dróg oddechowych przez P. aeruginosa, co wynika z faktu blokowania przez makrolidy produkcji składników biofilmu, elementów układu quorum sensing (umożliwiającego komunikację się bakterii) i hamowania produkcji czynników zjadliwości. Stosowanie makrolidów zmniejsza również produkcję śluzu w układzie oddechowym i poprawia klirens rzęskowy. Cytowane w opracowaniu badania dowodzą skuteczności makrolidów w zmniejszaniu nadprodukcji śluzu w drogach oddechowych i zapobieganiu kolonizacji przez P. aeruginosa u pacjentów z mukowiscydozą. Ponadto zmniejszają one częstość zaostrzeń i poprawiają jakość życia tych chorych. Nie zaobserwowano jednak istotnej poprawy parametrów spirometrycznych. W przebiegu zakażenia RSV zastosowanie makrolidów powoduje ograniczenie nasilonej reakcji przeciwzapalnej, nadreaktywności oskrzeli i hipersekrecji śluzu, co skutkuje skróceniem czasu hospitalizacji i szybszym ustąpieniem objawów infekcji RSV. Zastosowanie antybiotyków makrolidowych w przypadku astmy nie poprawia parametrów spirometrycznych, niemniej powoduje redukcję objawów klinicznych. Wymienione efekty kliniczne stosowania makrolidów wydają się obiecujące, jednak wymagają dalszych dobrze udokumentowanych badań.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 3; 207-213
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Keloidy – łagodne nowotwory tkanki łącznej powstające w wyniku zaburzeń gojenia
Keloids – benign tumors of connective tissue formed as a disorders of wound healing process
Autorzy:
Jurzak, Magdalena
Goździalska, Anna
Dębska, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/528135.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
dermal fibroproliferative tumors
cytokines
growth factors
wound healing
excessive matrix synthesis
matrix degradation
łagodne skórne guzy fibroproliferacyjne
cytokiny
czynniki wzrostu
nadmierna produkcja macierzy pozakomórkowej
degradacja macierzy pozakomórkowej
Opis:
Keloids are benign dermal fibroproliferative tumors with no malignant potential. Clinically, keloids are defined as scars that invade adjacent healthy tissue and rarely regress over time. These abnormal scars result from the loss of the control mechanisms that normally regulate the fine balance of tissue repair and regeneration. They usually occur during the healing of a deep skin wound. Keloids formation can occur within a year after injury, and keloids enlarge well beyond the original scar margin. The most frequently involved sites of keloids are areas of the body that are constantly subjected to high skin tension. Two factors are generally regarded as key factors for keloid formation: genetic predisposition and skin lesion. Growth factors and cytokines are intimately involved in the cycle of wound healing after skin lesion. Precise mechanism of keloids formation during delayed wound healing process has not been yet established. It may result from abnormal cytokine release, epithelial disruption, excessive matrix deposition, or abnormal remodeling of excessive matrix. Abnormal cytokines have been reported in formation keloids including TGF β, IL-6, CTGF. The formation of the extracellular matrix is carried out by the synthesis of collagen, fibronectin and proteoglycans. A deficient synthesis of products that promote matrix degradation or an excessive matrix synthesis, or both, explain the lack of scar regression in keloids. Collagen degradation is mediated by matrix metalloproteinases (MMPs) and their specific tissue inhibitors TIMPs. Available methods of treatment include surgical treatment, pharmacological treatment and physical treatment. The last of them includes: cryotherapy, laser therapy, pressure therapy and radiotherapy. Any of these could be used alone, but better effects are achieved in combination different form of treatment.
Keloidy są łagodnymi nowotworami skóry bez cech złośliwości. Klinicznie keloidy definiowane są jako blizny charakteryzujące się rozrostem na zdrowe, otaczające tkanki i rzadko ustępują samoistnie. Te nieprawidłowe blizny są efektem zaburzeń mechanizmów fizjologicznie regulujących równowagę podczas naprawy i regeneracji tkanek. Keloidy zwykle są następstwem procesu gojenia ran pełnej grubości skóry. Zmiany te mogą pojawić się nawet po długim czasie od zadziałania czynnika uszkadzającego i zwykle wykraczają poza obszar pierwotnego uszkodzenia skóry. Najczęstszymi lokalizacjami występowania keloidów są okolice ciała o wzmożonym napięciu skóry. Genetycznie uwarunkowane predyspozycje oraz uszkodzenie skóry są czynnikami o kluczowym znaczeniu w rozwoju keloidów. Czynniki wzrostu i cytokiny są zaangażowane w procesy gojenia ran po urazach skóry. Dokładny mechanizm tworzenia keloidów podczas zaburzonego gojenia ran nie jest znany. Jednakże wydaje się, że zaburzenia wydzielania cytokin przez komórki, przerwanie ciągłości naskórka, nadmierna synteza macierzy pozakomórkowej i jej nieprawidłowe remodelowanie, mogą powodować powstawanie tego typu zmian. W formowaniu keloidów szczególną rolę odgrywają transformujący czynnik wzrostu typu β (TGF β), interleukina 6 (IL-6) oraz czynnik wzrostu tkanki łącznej (CTGF). Nieprawidłowa macierz pozakomórkowa blizn keloidowych obfituje w kolageny, fibronektynę i proteoglikany. Niedobór składników macierzy zdolnych do jej degradacji może być przyczyną braku regresji keloidów. Wymiana składników macierzy pozakomórkowej odbywa się z udziałem metaloproteinaz macierzy pozakomórkowej (MMPs) zdolnych do degradacji jej składowych oraz ich specyficznych tkankowych inhibitorów (TIMPs). Dostępnymi metodami leczenia keloidów są leczenie chirurgiczne, farmakologiczne oraz metody fizykalne. Wśród metod fizykalnych stosowane są ostatnio krioterapia, laseroterapia, presoterapia oraz radioterapia. Każda z metod leczenia może być stosowana w monoterapii, jednak lepsze efekty osiąga się przy zastosowaniu terapii skojarzonej.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2012, 2; 7-19
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 31

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies