- Tytuł:
-
Konstrukcja białoruskich cymbałów. Historia – ewolucja – perspektywy
The structure of the Belarussian cimbalom. Its history, evolution and future prospects - Autorzy:
- Porakh, Aleksandr
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/28408943.pdf
- Data publikacji:
- 2018
- Wydawca:
- Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
- Tematy:
-
białoruskie cymbały
instrumenty ludowe
cymbały akademickie
folk instruments
academic cimbalom
Belarussian cimbalom - Opis:
-
Od początku XX wieku w Białoruskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej zaczęła się kształtować akademicka szkoła gry na cymbałach. Ludowy instrument został poddany licznym modernizacjom, aby sprostać wymogom powszechnego systemu muzyki europejskiej opartego o skalę chromatyczną. Powstała unikatowa odmiana instrumentu – cymbały akademickie.
Tematyka białoruskich cymbałów jest niewystarczająco znana wśród polskich czytelników. Pewne informacje dotyczące historii i budowy instrumentu można znaleźć w książkach Piotra Dahliga Cymbaliści w kulturze polskiej i Edwarda Mojsaka Szkoła gry na cymbałach. Niniejszy artykuł jest próbą bliższego przedstawia historii rozwoju konstrukcji cymbałów na Białorusi.
Praca jest napisana w oparciu o literaturę białoruską i rosyjską. W artykule zostały zdefiniowane pojęcia i koncepcje takie jak instrument narodowy i jego akademizacja. Można je spotkać w dotychczasowych opracowaniach naukowych.
Historia akademizacji instrumentów narodowych sięga XIX wieku i jest związana z postacią Wasilija Andriejewa. Jego działalności zawdzięczamy modernizację bałałajki i wprowadzenie tego instrumentu na światową scenę.
W oparciu o doświadczenie Wasilija Andriejewa i jego następców w 1927 roku dokonano modernizacji białoruskich ludowych cymbałów. W projekcie uczestniczyli: cymbalista Josif Żynowicz, lutnik Konstantyn Suszkiewicz oraz instrumentalista, kompozytor i dyrygent Dmitrij Zachar. Budowa wewnętrzna instrumentu była zmodyfikowana na podstawie akustycznych badań naukowych. Konstruktorzy poszerzyli zakres dźwiękowy instrumentu do trzech oktaw i wprowadzili skalę chromatyczną. Zmieniono formę pałeczek-młoteczków. Zostały wprowadzone orkiestrowe odmiany cymbałów: pryma, alt, tenor, bas i kontrabas. Szczegóły tych zmian wraz z ilustracjami są przedstawione w kolejnej części artykułu.
W związku z rosnącym profesjonalizmem cymbalistów budowa instrumentu wymaga rewizji i udoskonalenia również w czasach obecnych. Od momentu zamknięcia w 2006 roku fabryki w Borysowie produkcją białoruskich cymbałów zajmują się wyłącznie lutnicy. Każdy lutnik oferuje rozwiązania w oparciu o własne doświadczenia i upodobania. Sukcesy białoruskich instrumentalistów przyczyniły się do wzrostu zainteresowania białoruskimi cymbałami za granicą. W artykule zostały omówione konstrukcje instrumentów takich lutników jak: Aleksandr Proćko (Białoruś), Taras Baran (Ukraina), Marc Ramser (Szwajcaria).
Porównanie poszczególnych modeli cymbałów stworzonych przez lutników pozwala wysunąć przypuszczenie, że konstrukcja białoruskich cymbałów może rozwijać się w następujących kierunkach: rozszerzenie górnego rejestru, rozszerzenie dolnego rejestru, wprowadzenie mechanizmu tłumienia strun. Można jednak stwierdzić, że ostateczna weryfikacja tych innowacji należy do instrumentalisty-wykonawcy.
From the beginning of the 20th century, an academic school of cimbalom performance started to take shape in the Byelorussian Soviet Socialist Republic. A folk instrument was thoroughly modernized to meet the requirements of the universally used European system based on the chromatic scale. As a result, a unique variety of the instrument was created: the academic cimbalom. The subject of the Byelarussian cimbalom is not sufficiently known to Polish readers. Some information regarding the history and structure of the instrument can be found in monographs by Paweł Dahlig Cymbaliści w kulturze polskiej [Cimbalomists in Polish culture] and Edward Mojsak Szkoła gry na cymbałach [The school of cimbalom performance]. The current article is an attempt to present with more detail the evolution of the structure of the cimbalom in Belarus. The article was based on Belarussian and Russian sources. The author defines such terms and concepts as the national instrument and its academization. These concepts can be found in existing literature. The history of academizing national instruments goes back to the nineteenth century and the persona of Vasily Andreyev, who also deserves credit for the modernisation of the balalaika and introducing the instrument to audiences worldwide. Based on Andreyev's and his followers' experience, the Belarussian cimbalom – a folk instrument – was modernized in 1927. The participants in the project were cimbalomist Josif Zhynovich, lutenist Konstantin Shushkevych and instrumentalist, composer and conductor Dmitry Sakhar. The internal structure of the instrument was modified in accordance with the findings of scientific research into acoustics. The builders broadened the scale of the instrument to three octaves and introduced the chromatic scale. The shape of the beaters was also changed. The orchestral variants of the cimbalom were designed: the first, the alto, the tenor, the bass and the doublebass. The details of those modifications are explained and provided with illustrations in the next section of the article. As cimbalomists were becoming increasingly professional, recently the structure of the instrument had to be revised and improved again. Since the closing of the factory in Barysaw in 2006, the manufacturing of the cimbalom has been continued by lutenists, each of whom relies on their individual experience and preferences. The successes of Belarussian instrumentalists have stimulated interest in the Belarussian cimbalom abroad. In the article, the author discusses instruments designed by such lutenists as Aleksandr Prochko (Belarus), Taras Baran (Ukraine), or Marc Ramser (Switzerland). By comparing the cimbaloms designed by various craftsmen, it is possible to conclude that the development of the Belarussian cimbalom can take the following directions: broadening the upper register, broadening the lower register, and adding the mechanism for muting the strings. It must be said, however, that the verification of those innovations is ultimately the task of the instrumentalist-performer. - Źródło:
-
Muzyka; 2018, 63, 2; 59-83
0027-5344
2720-7021 - Pojawia się w:
- Muzyka
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł