- Tytuł:
- Poor households expenditure for preventive and curative health needs
- Autorzy:
-
Simatupang, Johannes
Junaidi, Junaidi - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1375614.pdf
- Data publikacji:
- 2020
- Wydawca:
- Międzynarodowy Instytut Innowacji Nauka – Edukacja – Rozwój w Warszawie
- Tematy:
-
preventive
curative and poor family - Opis:
-
The purpose of this research is to analyze: 1) patterns and allocation of household expenditure in poor urban and rural areas for preventive and curative health needs in Jambi Province; 2) socio-economic factors that affect their expenditure. Data is gathered thorough poor households at the locus of chosen village. To analyze the patterns and allocation of household expenditures, descriptive statistical measures as well as single and cross frequency tables is used. Furthermore, to analyze the factors influencing, multiple regression model is used. The results found that: 1) the average health expenditure per capita per year of was IDR 67,391. It is 1.37 percent of the total annual expenditure per capita, or only 3.56 percent of the total per capita annual expenditure for non-food needs. Furthermore, detailed health expenditures for curative and preventive, it was found that 73.36 percent of health expenditures for poor households were for curative needs and only 26.64 percent were allocated for preventive health needs; 2) socioeconomic factors that significantly influence health expenditure are: family head age, head of the family education, field and business status, per capita expenditure, and structure of household members according to age, education and main activities. Therefore to improve health poor household service requires a massive campaign to encourage them to go to service center. This service is granted by local governments, though it still have difficulties to be implemented on health insurance scheme in Indonesia (BPJS).
Celem tego badania jest: 1) analiza wzorców i dystrybucji wydatków domowych na biednych obszarach wiejskich i miejskich na potrzeby leczenia i profilaktyki zdrowia w prowincji Jambi w Indonezji; 2) czynniki społeczno-ekonomiczne, które wpływają na te wy- datki. Dane zostały zebrane w biednych gospodarstwach domowych w wybranych miejscowościach. W celu analizy wzorców i dystrybucji wydatków domowych zostały wykorzystane miary statystyki opisowej, a także tabele częstotliwości pojedynczej i krzyżowej. Ponadto został wykorzystany model analizy regresji wielokrotnej. Wyniki wskazują że: 1) średnie wydatki na zdrowie na osobę rocznie to 67 391 indonezyjskich rupii. To tylko 1,37 procent całkowitych rocznych wydatków na osobę lub tylko 3,56 procent całkowitych rocznych wydatków na potrzeby nieżywnościowe. Ponadto, szczegółowe wydatki na leczenie i profilaktykę zdrowia wskazują na to, że 73,36 procent wydatków na zdrowie do- tyczyły leczenia, i tylko 26,64 profilaktyki; 2) czynniki społeczno-ekonomiczne, które znacząco wpływają na wydatki na zdrowie to wieki głowy rodziny, wykształcenie głowy rodziny, obszar i status działalności gospodarczej, wydatki na osobę oraz wiekowa, edukacyjna i zawodowa struktura gospodarstwa domowego. W celu poprawienia ochrony zdrowia biednych gospodarstw domowych potrzebna jest masowa kampania, zachęcająca je do odwiedzania ośrodków zdrowia. Usługi w takich ośrodkach są zapewniane przez lokalne władze, chociaż wciąż są pewne trudności z ich realizacją w ramach systemu ubezpieczenia zdrowotnego w Indonezji (BPJS). - Źródło:
-
International Journal of New Economics and Social Sciences; 2020, 11(1); 197-208
2450-2146
2451-1064 - Pojawia się w:
- International Journal of New Economics and Social Sciences
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł