- Tytuł:
- Leader, Community and Mission – the Triangle of Ignatian Leadership
- Autorzy:
- Go, Johnny C.
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/40494627.pdf
- Data publikacji:
- 2022
- Wydawca:
- Akademia Ignatianum w Krakowie
- Tematy:
-
ignacjańskie liderowanie
magis
cura personalis
ćwiczenia duchowe
jezuici
Ignatian leadership
cura personalis
Spiritual Exercises
Jesuit - Opis:
-
RESEARCH OBJECTIVE: The paper is an attempt to articulate the defining features of Ignatian Leadership and to clarify what might distinguish it from other brands of leadership without lapsing into motherhood statements and worn-out clichés.
THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The Ignatian leadership style that is presented is grounded in Ignatian spirituality, which is a source of the Spiritual Exercises of Ignatius Loyola. Hence, the research problem was formulated: how can Ignatian leadership be implemented in everyday practice? The method of critical analysis of sources was applied.
THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The paper argues that Ignatian Leadership is, in fact, a radical form of servant leadership, since the Ignatian Leader is at the service not only of the Community, but also–and for Ignatius of Loyola, even more fundamentally–of the Mission entrusted to that Community.
RESEARCH RESULTS: Concretely, it proposes a conception of Ignatian Leadership as a threeway relationship among the Leader, the Community, and the Mission, in the process, illustrating what magis and cura personalis might mean in one’s exercise of leadership, but also, spelling out, in light of these relationships, the key functions of the Ignatian Leader.
CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: Ignatian leadership is a form of servant leadership insofar as Ignatian Leaders ought to prioritize serving the Community that they lead over their own interests. However, what distinguishes Ignatian Leadership from servant leadership is its explicit and non-negotiable prioritization of service of the Mission as well.
CEL NAUKOWY: Artykuł stanowi próbę przedstawienia cech definiujących przywództwo ignacjańskie i wyjaśnienie, co może je odróżniać od innych rodzajów przywództwa, z pominięciem utartych schematów. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Prezentowany ignacjański styl przywództwa jest zakorzeniony w duchowości ignacjańskiej, której źródłem są Ćwiczenia duchowe Ignacego Loyoli. Stąd postawiono problem badawczy: jak przywództwo ignacjańskie może być realizowane w codziennej praktyce? Zastosowano metodę krytycznej analizy źródeł. PROCES WYWODU: W artykule podkreśla się, że przywództwo ignacjańskie jest w istocie radykalną formą przywództwa służebnego, ponieważ ignacjański lider służy nie tylko wspólnocie, ale także – a dla Ignacego Loyoli nawet bardziej fundamentalnie – misji powierzonej tejże wspólnocie. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Została zaproponowana koncepcja ignacjańskiego przywództwa jako trójstronnej relacji między liderem, wspólnotą i misją, przedstawiając, co ignacjańskie magis i cura personalis mogą oznaczać w praktyce przywództwa, ale także określając kluczowe funkcje lidera inspirującego się Ćwiczeniami duchowymi. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Przywództwo ignacjańskie jest rodzajem przywództwa służebnego w tym sensie, że liderzy ignacjańscy powinni przedkładać służbę wspólnocie, której przewodzą, nad własne interesy. Jednak tym, co odróżnia przywództwo ignacjańskie od przywództwa służebnego, jest wyraźne i niezbywalne nadanie priorytetu również służbie misji. - Źródło:
-
Horyzonty Wychowania; 2022, 21, 57; 107-115
1643-9171
2391-9485 - Pojawia się w:
- Horyzonty Wychowania
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł