Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "culture in education" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 51
Tytuł:
Antykościelna międzynarodówka. Współpraca polskiego Urzędu do spraw Wyznań z jego odpowiednikami w państwach „demokracji ludowej” (1954–1962)
The Anti-Church International. The Cooperation of the Polish Office for Religious Denominations with its Counterparts in the States of the “People’s Democracy” (1954–1962)
Autorzy:
Noszczak, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478341.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Office for Religious Denominations
Council for the Russian Orthodox Church by the Council of People’s Commissars of the USSR
State Office for Church Affairs of the Czechoslovak Socialist Republic
Department for Church Affairs in the Ministry of Education and Culture of the Czechoslovak Socialist Republic
Office for Church Affairs of the Hungarian People’s Republic
State Office for Religious Denominations of the Hungarian People’s Republic
Secretariat of State for Church Affairs of the German Democratic Republic
international contacts of the Office for Religious Denominations
religious denominations policy of the People’s Poland
religious denominations policy of the states of the Eastern Block (of the states of the so-called people’s democracy/
behind the Iron Curtain)
cooperation of communist departments for religious denominations
Opis:
W strukturze administracji państw tzw. demokracji ludowej utworzono z inspiracji Kremla wyspecjalizowane podmioty, które odpowiadały za planowanie, koordynację i realizację polityki wyznaniowej. Ponieważ – niezależnie od lokalnych uwarunko- wań – zakres ich kompetencji był właściwie tożsamy (dotyczyło to także podstawowego celu, czyli dążenia do zniszczenia, względnie podporządkowania państwu instytucji wyznaniowych), miały podstawy do rozwinięcia między sobą współpracy instytucjo- nalnej. Artykuł przybliża kulisy nawiązania formalnych relacji przez polski Urząd do spraw Wyznań z jego odpowiednikami w państwach Europy Środkowo-Wschodniej: Czechosłowackiej Republice Socjalistycznej, Węgierskiej Republice Ludowej i Niemieckiej Republice Demokratycznej. Unaocznia, że początkowo nie należały one do owocnych, zwłaszcza na tle ożywionych kontaktów między resortami wyznaniowymi czechosło- wackim i węgierskim. Sytuacja pod tym względem zmieniła się w drugiej połowie lat pięćdziesiątych XX w. Wizyty, rewizyty i międzynarodowe spotkania z udziałem pracow- ników administracji wyznaniowej państw bloku wschodniego pozwalały na wymianę doświadczeń oraz projektowanie polityki wobec Kościołów i związków wyznaniowych, nawet w skali globalnej.
I n the administration structure of the states within the so-called people’s democracy, specialized bodies were created on the initiative of Kremlin to take care of planning, coordinating and implementing the policy on religious denomination. Because the scope of their competences was equivalent as a rule, irrespective of local circumstances (this also referred to the main goal, i.e. striving to destroy or subordinate religious institu- tions to the state), they had a basis to enter into institutional cooperation between each other. The article presents the real story behind the establishment of formal relations between the Polish Office for Religious Denominations and its counterparts in the sta - tes of Central and Eastern Europe: the Czechoslovak Socialist Republic, the Hungarian People’s Republic and the German Democratic Republic. It reveals that they were not fruitful at the beginning, particularly if compared with intensive contacts between the Czechoslovak and Hungarian departments for religious denominations. The situation changed in the second half of the 1950s. Visits, revisits, international meetings with the participation of employees of the administration for religious denominations of the states of the Eastern Block made it possible to share experiences and formulate a policy towards Churches and religious associations, even globally.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2019, 33; 406-437
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Case study of compare maritime and ocean educational style for under MET
Autorzy:
Takimoto, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1841560.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Morski w Gdyni. Wydział Nawigacyjny
Tematy:
Maritime Education and Training
system in Japan
marine education
lecture type
sustainable development goal
ministry of education
culture
sports
science and technology
educational method
island nation
Opis:
As an island nation, the topic of training and sending out seafarers is a present challenge in Japan. Awareness activities for elementary, junior high, and senior high school students are essential for securing future mariner job candidates. In this study, we conducted maritime and marine educational methods using various procedures to raise awareness about previous maritime industries. We also brought in maritime specialists for junior high school students who will be continuing to maritime educational institutions, and conducted a comparative study of the results. In this study, we compared three types of educational content: lectures on leadership techniques, observational field trips, and hands-on lessons. The results showed that students had the highest interest in the hands-on lessons, followed by observational field trips, then finally the lectures. These results demonstrated that when creating class content for maritime and marine education, this should be adapted to the identity of the young people who are to receive that education.
Źródło:
TransNav : International Journal on Marine Navigation and Safety of Sea Transportation; 2021, 15, 1; 101-107
2083-6473
2083-6481
Pojawia się w:
TransNav : International Journal on Marine Navigation and Safety of Sea Transportation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowiek – postczłowiek – transczłowiek: kto podejmie edukację na rzecz zrównoważonego rozwoju?
Human – Posthuman – Transhuman: Who Will Undertake the Education for Sustainable Development?
Autorzy:
Rogalska-Marasińska, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2140185.pdf
Data publikacji:
2019-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
zachodnioantropocentryczne rozumienie humanizmu
posthumanizm
feminizm
transhumanizm
cyborgizacja i dehumanizacja istoty ludzkiej
kultura jako konieczny wymiar zrównoważonego rozwoju
edukacja na rzecz zrównoważonego rozwoju
charakter edukacji w post-świecie
western anthropocentric interpretation of humanism
posthumanism
feminism
transhumanism
cyborgization and dehumanisation of a human being
culture as an indispensable dimension of sustainable development
education for sustainable development
type of education in the post-world
Opis:
Tekst prezentuje rozważania o szansach realizowania edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju w warunkach prognozowanej totalnej zmiany charakteru egzystencji człowieka w świecie. W niedalekiej przyszłości glob mają zamieszkiwać różne istoty humanoidalne i cyborgi, a „normalni” ludzie (tzn. bez genetycznych i/lub technologicznych ulepszeń) będą stanowić najniższą warstwę społeczną. Nowe społeczeństwo, odrzucające tradycyjny porządek i uniwersalne wartości pozbędzie się także innych reliktów dawnej epoki, jak kultura i sztuka. Po-człowieka nie trzeba będzie więc już wychowywać. Edukacja zostanie zastąpiona wgrywaniem danych w człowieka-maszynę. Taka istota, pozbawiona duszy, bez wykształconego poczucia odpowiedzialności za siebie i innych, oraz bez szacunku i miłości dla świata, nie będzie w stanie podjąć się realizacji wielkiego projektu, jakim jest praca na rzecz zrównoważonego rozwoju. Jeżeli więc „czarny scenariusz” ma pozostać tylko graniczną przestrogą – ostrzeżeniem dla ludzkości, to należy sprzeciwiać się niebezpiecznym praktykom manipulacji człowiekiem i aktywnie pielęgnować edukację humanistyczną.
The paper presents deliberations on chances to undertake the education for sustainable development in the conditions of a predicted total change of the type of human existence. In the close future our globe is to be inhabited by various humanoids, strange creatures, and cyborgs, while “normal” people (without genetic and/or technological improvements) will constitute the lowest social class. A new society, neglecting the traditional social order and universal values will also abandon other relicts of an old epoch, like art and culture. Thus a post-human will not need to be educated any more. A teaching-learning process will be replaced by downloading data into human-machine’s brain/hardware. Such a creature – without soul, with no sense of responsibility for itself and the others, and without the idea of respect and love for the whole world will be unable to undertake and realize the immense project of sustainable development. So, if that “black scenario” is only to be a final warning for humanity, it should be obligatory for everyone to oppose all dangerous activities of human manipulations and actively cultivate and nurture human education.
Źródło:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja; 2019, 22, 1(85); 131-152
1505-8808
2450-3428
Pojawia się w:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dom kultury jako instytucja upowszechniania kultury wśród osób dorosłych
Autorzy:
Jakobiszyn, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/640258.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
community centre, dissemination of culture, creating culture, protecting culture, cultural education, cultural activity/activities, sociocultural animation, leisure/free time, self-education/self-teaching, participation in cultural activities/in culture
Opis:
Cultural centre as an institution promoting culture among adultsCultural institutions are established to fulfil three major functions: creating, promoting and protecting culture. Of those three the main function of cultural centres is promotion. Unfortunately, the latest studies show that those centres do not pay enough attention to older people who have a lot of free time and are financially stable. It is important for cultural centres’ workers, who create curricula for their facilities, to take into consideration the recipients, their needs, interests, how much time and money they can spend in the cultural centre. Information about offered classes should get to those recipients in the right way and on time. The elements change depending on the recipients’ age. Adults are more aware of their interests than teenagers or children, therefore it is essential for the cultural centres to consider their needs in the curriculum. Unfortunately, adults and especially older people are very rarely active in social and cultural life. They prefer to spend their free time in passive or even monotonous way. It is probably due to a lack of a proper “preparation” to the old age. The preparation should begin from the youngest age and should include five fields of activity: biological, psychological, intellectual, social and economic. In order to ensure the right way of preparation, both cultural institutions and their recipients should increase the amount of free time older people spend in cultural centres. It is extremely important especially for older people whose ways of spending spare time may protect them from loneliness and alienation.
Źródło:
Zarządzanie w Kulturze; 2011, 12, 2
2084-3976
Pojawia się w:
Zarządzanie w Kulturze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dominikanie na kresach wschodnich Rzeczypospolitej Obojga Narodów (teren dzisiejszej Białorusi)
The Dominican on the Eastern frontier of the Republic of Both Nations (the terrirory of today’s Belarus)
Autorzy:
Miławicki, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560508.pdf
Data publikacji:
2014-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
dominikanie
zakon kaznodziejski
Białoruś
Wielkie Księstwo Litewskie
Rzeczypospolita Obojga Narodów
Kresy
fundacje
duszpasterstwo
edukacja
kasaty klasztorów
powstania narodowe
Great Principality of Lithuania
Dominicans in Belarus
Polish national uprisings in the 19 th c.
education and culture of Dominican
Opis:
Celem artykułu jest zarysowanie historii obecności zakonu dominikańskiego na tej części Kresów Wschodnich dawnej Rzeczypospolitej (Wielkie Księstwo Litewskie), które obecnie leżą w granicach państwa białoruskiego, począwszy od średniowiecza do drugiej połowy XIX wieku. Na terenie tym istniało 45 placówek dominikańskich, które zostały skasowane przez władze zaboru rosyjskiego w XIX wieku. Dominikanie prowadzili nie tylko działalność duszpasterską (głównie kaznodziejstwo i parafie), ale także oświatową i kulturalną. W okresie powstań zakonnicy również czynnie brali w nich udział, za co spotkały ich represje (emigracja, zsyłki na Syberię, kasaty klasztorów i konfiskata mienia i dóbr kultury).
he purpose of the article is to provide an outline of the history of the Dominican presence on the Eastern Frontier of the former Republic (The Great Principality of Lithuania), in the region which now belongs to Belarus. The analysis includes the period between the Middle Ages until the late 19th century. In this territory, fourty-five Dominican locations existed and they were cassated by the Russian partition authorities in the 19th century. The Dominicans were active not only in the pastoral ministry (mostly preaching and parish-keeping), but also in education and culture. At the time of Polish national uprisings, the religious took active part in the efforts and endured the oppressing consqequences of their involvement (emigration, expulsion to Siberia, convent cassations and confiscation of property and cultural goods).
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2014, 20; 95-153
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doświadczanie kultury innowacji w edukacji językowej – przeciw rutynie w uprawianiu dydaktyki
Experience of an innovation culture from the perspective of an academic teacher
Autorzy:
Wiśniewska-Kin, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2139415.pdf
Data publikacji:
2020-09-04
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
projekt Inkubator Innowacyjności
Projekt „Dwa Języki – Jedna Droga”
dziecięce umiejętności w zakresie identyfikowania głoski i litery
czytanie techniką ślizgania się z głoski na głoskę
Innovation Incubator project
Two Languages – One Way” project
children’s skills in identifying sounds and letters
culture of innovation in education (or experiencing the culture of innovation)
J. S. Bruner theory,
propedeutic language education
Opis:
W artykule przedstawione zostaną wyniki badań przeprowadzonych w ramach projektu Inkubator Innowacyjności 2.0, w roku szkolnym 2018/2019 w wybranym przedszkolu, w środowisku wielkomiejskim (Łódź). Całość działań projektowych sprowadziła się do realizacji trzech obszarów: po pierwsze, skonstruowania założeń programowych projektu „Dwa Języki – Jedna Droga” oraz przeprowadzenia analizy rynku edukacyjnego, po drugie, opracowania kulturowego „zestawu narzędzi” (J. Bruner 2010: 35) w postaci plansz demonstracyjnych oraz pomocy metodycznych, po trzecie, testowania produktu finalnego „Dwa Języki – Jedna Droga” przez nauczyciela glottodydaktyka. W badaniach przyjęto strategię dydaktycznego działania interwencyjnego. Badacz występował w roli obserwatora jako uczestnika, zaś materiał pochodził z obserwacji uczestniczącej. Obserwację skoncentrowano wokół zainicjowanych według własnego projektu działań interwencyjnych. Obserwacją objęto czynności uczniów, a także skutki tych czynności. Wyniki badań zrekonstruowały dziecięce umiejętności w zakresie identyfikowania głoski i litery oraz czytania techniką ślizgania się z głoski na głoskę.
The article will present the results of research carried out under the Innovation Incubator 2.0 project in the 2018/2019 school year in a selected kindergarten, in a metropolitan environment (Łódź). All the project activities involved the implementation of three areas: first, constructing the program assumptions of the ‘Two Languages – One Way’ project and analysing the educational market, and second, developing a cultural ‘toolkit’ (Bruner, 2010, p. 35) in the form of demonstration charts and methodological aids, thirdly, testing the final product “Two Languages – One Way” by the teacher of glottodidactics. The research adopted a strategy for a didactic intervention. The researcher acted as an observer as a participant, and the material came from participant observation. The observation focused on interventions initiated according to their design. The observation covered student activities, as well as the effects of these activities. Research results reconstructed children’s skills in identifying sounds and letters as well as reading by slipping from sound to sound.
Źródło:
Forum Oświatowe; 2020, 32, 1(63); 97-111
0867-0323
2450-3452
Pojawia się w:
Forum Oświatowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Edukacja fizyczna ludzi w późnej dorosłości na przykładzie Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu
Physical education among people in late adulthood on the example of the University of the Third Age at the University School of Physical Education in Wrocław
Autorzy:
Koszczyc, Marta
Koszczyc, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/464852.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu
Tematy:
edukacja pozaformalna
wartość ciała
wzory cielesności we współczesnej kulturze
non-formal education
value of the body
models of corporality in contemporary culture
Opis:
Cele badań. W pracy podjęto próbę przedstawienia obrazu ludzi w późnej dorosłości z perspektywy uczestnictwa w edukacji pozaformalnej, jaką jest Uniwersytet Trzeciego Wieku w Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Celem badań było poszukiwanie związków pomiędzy czynnościami wyznaczonymi w programie pedagogiki zdrowotnej i rekreacyjno-sportowej a nadawaniu wartości ciału przez ucznia późnej dorosłości w UTW–AWF we Wrocławiu. Materiał i metody. Badania zostały przeprowadzone w nurcie badań jakościowych w grupie słuchaczek UTW–AWF we Wrocławiu. Zastosowano metodę narracji autobiograficznej z wykorzystaniem techniki wywiadu narracyjnego. Wyniki. Na postawie analizy wypowiedzi seniorek można sądzić, że powodem, dla którego człowiek starzejący się podejmuje działania w obszarze kreacji cielesnej, jest samoświadomość potrzeb i ograniczeń wynikających z inwolucji cielesności. Ponadto uczestnictwo w UTW ogranicza negatywne skutki społeczne związane z przejściem na emeryturę. Wszystkie kobiety biorące udział w badaniu nadały wysoką rangę intelektualizacji (wykłady). Przypisywały także duże znaczenie kreowaniu relacji międzypokoleniowych. Wyniki badań ukazały również, że prowadzący sprostali oczekiwaniom seniorek co do jakości zajęć. Wnioski. 1. Obraz współczesnego seniora wpisuje się w dwie najbardziej znane teorie starzenia się, tj. aktywności i wycofywania. 2. Narratorki wybierały najczęściej formy zajęć o znaczeniu zdrowotnym i utylitarnym. 3. Edukator kultury fizycznej z UTW przyczynił się do zmiany postrzegania cielesności w życiu codziennym.
Background. In this study, an attempt was made to present people in their late adulthood from the perspective of their participation in non-formal education, namely the University of the Third Age at the University School of Physical Education in Wrocław. The aim of the study was to identify the impact of health pedagogy and sports and recreational curriculum at the University of the Third Age on the perception of the body value among the late adulthood students. Material and methods. The study was performed as qualitative research. The method of autobiographical narrative was applied with the technique of narrative interview. Results. The seniors’ statements suggest that the reason why an aging person takes actions in the area of bodily creation is the self-awareness of the needs and limitations resulting from the involution of corporeality. In addition, participation in the University of the Third Age reduces the negative social consequences of retirement. All participants ascribed a high significance to intellectualization (lectures) and to creating intergenerational relations. Additionally, the trainers met the seniors’ expectations regarding the quality of the classes. Conclusions. 1. The image of a contemporary senior is consistent with the two most widely known theories of ageing, i.e. activity and withdrawal. 2. The narrators most often chose classes of health-related and utilitarian impact. 3. The physical culture educators contributed to a change in the participants’ perception of corporality in everyday life.
Źródło:
Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu; 2018, 63; 59-73
0239-4375
Pojawia się w:
Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gra pozorów i złudzeń we wczesnoszkolnej edukacji polonistycznej
The game of deception and illusions in language education in primary school
Autorzy:
Wiśniewska-Kin, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1389107.pdf
Data publikacji:
2014-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:
Polish language education in the case of early primary school children
focused language training
training in the skills of written expression
developing attitudes that make up culture of being in a diverse information environment
language education project
Opis:
The goal of this paper is to determine the areas of inefficiency of educational influences in the field of Polish language education in teaching early primary school children. Three areas require a fundamental change: language training focused on the implementation of the knowledge of the language structure, training the skills of written expression, and developing attitudes that make up the culture of being in a diverse information environment. Showing omissions of school in these three areas, the paper presents a project of language education oriented not towards familiarizing a child with the knowledge of the language structure, but towards portraying the nature of language, i.e., taking interest in how a child, while applying language, marks its being in the world, how it acts via language, how it uses language to reach the mysteries of the world and what it does with language during this operation. The final comments suggest that school is there to help a child to interpret the world, to recognize various phenomena, to assume attitudes towards them, and to make their independent evaluation.
Źródło:
Problemy Wczesnej Edukacji; 2014, 27, 4; 45-53
1734-1582
2451-2230
Pojawia się w:
Problemy Wczesnej Edukacji
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Heleny Radlińskiej „niewidzialne środowisko” – współczesny potencjał kategorii
Helena Radlińska’s “Invisible Environment” – the Contemporary Potential of the Category
Autorzy:
Maliszewski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2136022.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
niewidzialne środowisko
milczące wymiary edukacji
złożoność edukacji
krytyka metafizyki
kultura symboliczna
humanistyczne inspiracje w edukacji
invisible environment
the tacit dimensions of education
the complexity of education
criticism of metaphysics
symbolic culture
humanistic inspirations in education
Opis:
Artykuł stanowi próbę zbadania potencjału semantycznego stosowanego przez Helenę Radlińską pojęcia niewidzialnego środowiska. Korzystając z rozmaitych koncepcji i tropów obecnych w tradycji pedagogicznej i we współczesnej humanistyce, autor stara się odpowiedzieć na pytanie: Na jakie wymiary doświadczenia otwiera się pedagogiczne myślenie, gdy stosujemy kategorię niewidzialnego środowiska? Badanie to zostało przeprowadzone w kilku następujących krokach. Najpierw autor przywołuje pierwotny kontekst pojęcia umiejscowiony w amerykańskiej pracy socjalnej. Następnie śledzi przesunięcia semantyczne w użyciu terminu niewidzialne środowisko w twórczości Radlińskiej. Rekonstruuje przy tym i wzmacnia argumentacyjnie kulturowy i metafizyczny kontekst tej kategorii. W następnym kroku przywołuje kategorie m.in. niewidzialności, ukrycia, bezszelestności funkcjonujące w literaturze pedagogicznej. Ważną częścią tekstu jest poszukiwanie pojęcia niewidzialności (i jej synonimów) we współczesnej humanistyce. Okazuje się, że pedagogika może skorzystać na tropach zawartych w twórczości Charlesa Taylora, Maurice’a Merleau-Ponty’ego, Michaiła Bachtina, Michaela Oakeshotta, Jacquesa Rancière’a, Michaela Polanyi’ego, Hansa-Georga Gadamera i innych. W zakończeniu autor nawiązuje do typologii aspektów środowiska niewidzialnego Lecha Witkowskiego i próbuje ją wzbogacić o nowe elementy.
The article is an attempt to examine the semantic potential of the concept of the invisible environment used by Helena Radlińska. Using various concepts and tropes present in the pedagogical tradition and in contemporary humanities, the author tries to answer the question: What dimensions of experience does pedagogical thinking open to when we use the category of an invisible environment? This study was performed in the following few steps. First, the author recalls the original context of the concept located in American social work. Then he traces the semantic shifts in the use of the term invisible environment in Radlińska’s work. At the same time, he reconstructs and argumentatively strengthens the cultural and metaphysical context of this category. In the next step, he recalls the categories functioning in pedagogical literature, among others: invisibility, hiding, noiselessness. An important part of the text is the search for the concept of invisibility (and its synonyms) in contemporary humanities. It turns out that pedagogy can benefit from the clues contained in the works of Charles Taylor, Maurice Merleau-Ponty, Mikhail Bakhtin, Michael Oakeshott, Jacques Rancière, Michael Polanyi, Hans-Georg Gadamer and others. In the end, the author refers to the typology of aspects of the invisible environment by Lech Witkowski and tries to enrich it with new elements.
Źródło:
Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne; 2022, 15, 2; 54-72
2450-4491
Pojawia się w:
Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Impact of Culture on Education in Poland and South Korea. A Comparative Analysis
Autorzy:
Juszczyk, Stanisław
Kim, Yongdeog
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1998154.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
culture in education
Polska
South Korea
Confucian heritage cultures
Opis:
Culture affects our perception of self, our communication styles, and how we are educated or choose to educate the members of our society. Cultural differ- ences affect teaching and learning styles. Educational strategies and practices in Asian and Western countries seem to be in contrast with each other, like their cultures. Although both cultures recognize education as an important tool towards life and educational success, each of them has a specific view on how educational goals could be achieved. The purpose of the qualitative study was to look at how culture impacts on education of a chosen East-South Asian country as well as of a European country. The South-East Asian coun- tries, characterized as Confucian heritage cultures, have regularly topped the international league tables, such PISA, TIMMS and PIRLS, for a few years. The main subject of analysis were the culture and education of Poland and South Korea.
Źródło:
The New Educational Review; 2017, 48; 132-143
1732-6729
Pojawia się w:
The New Educational Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jakość procesów dydaktycznych realizowanych przez kandydatów do nauki o wysokim potencjale
Quality of Didactic Processes Conducted by Talents‑Candidates of Highest Scientific Potential
Autorzy:
Jabłonowska, Lidia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195149.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
Tematy:
Work culture in business education
quality of learning
talents
PhD
entrepreneurship
kultura pracy edukacji biznesowej
jakość kształcenia
talenty
studia doktoranckie
przedsiębiorczość
Opis:
Dążenie uczelni do wysokiej jakości procesów dydaktycznych nabiera w ostatnich latach coraz większego znaczenia. Praktycznym kryterium jej osiągania jest odniesienie do kultury pracy dydaktycznej, której kierunek rozwoju zależy od nauczyciela akade‑ mickiego i jego kompetencji. W artykule przedstawiono fragmenty wyników badań prowadzonych na końcowym etapie projektu doktorantów Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. Analizę danych empirycznych poprzedza przegląd koncepcji kultury pracy edukacji biznesowej w kontekście kształtowania postaw przedsiębiorczych. Z badań wynika, że doktoranci‑talenty realizują zajęcia przede wszystkim w konwencji kultury mechanistyczno‑pasywnej. W niewielkim stopniu organizowane przez nich procesy mają znamiona kultury humanistycznej opartej na wysoko jakościowych metodach aktywizu‑ jących i nie są skoncentrowane na kształtowaniu postaw przedsiębiorczych.
The pursuit of the university to achieve a higher quality of didactic processes is becoming ever more important in the recent years. A practical criterion of its achievement is the reference to the didactic labour culture, the development direction, which depends on the academic teacher and their competences. This article contains parts of results of research conducted during the final phase of the project by PhD students at Warsaw School of Economics. The analysis of empirical data is preceded by an overview of the theories of work culture in business education within the context of the latest trends in education, including the requirements of developing the entrepreneurial attitudes. The research indicates that young science employees – talents conduct classes primarily in the convention mechanistic‑passive culture model. Only to a small degree does their teaching show features of the humanistic culture model, which is based on high‑quality activating methods and the teaching process is not focused on developing attitude of entrepreneurship. The critical‑creative approach to business education is virtually non‑existent, or at best limited to only certain individual elements of the education process.
Źródło:
Edukacja Ekonomistów i Menedżerów; 2016, 41, 3; 179-195
1734-087X
Pojawia się w:
Edukacja Ekonomistów i Menedżerów
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncerty w świątyniach - kwestią liturgiczną czy estetyczną?
Concerts in churches – the matter of liturgy or aesthetics?
Autorzy:
Tyrała, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2051387.pdf
Data publikacji:
2022-06-17
Wydawca:
Stowarzyszenie Polskich Muzyków Kościelnych
Tematy:
Karol Wojtyła – Jan Paweł II
Joseph Ratzinger – Benedykt XVI
kultura
muzyka
dokument Kongregacji Kultu Bożego O koncertach w kościołach
wychowanie
dialog Kościoła z kulturą
Karol Wojtyła – John Paul II
Joseph Ratzinger – Benedict XVI
culture
music
document of Congregation for Divine Worship on Concerts in churches
education
dialogue between Church and culture
Opis:
Na wyjątkowe miejsce muzyki w Kościele wskazał Sobór Watykański II, który stwierdzał, że „muzyka jest integralną częścią uroczystej liturgii (KL112)”To ten właśnie sobór zaznaczył, że należy ze czcią otaczać skarbiec muzyki kościelnej (zob. KL 114). Dzisiaj jest to nadal aktualne, ponieważ muzyka w Kościele jest narzędziem ewangelizacji podczas liturgii, ale także poza nią, muzyka pełni także rolę kerygmatyczną. Papież Jan Paweł II tłumaczył, że „człowiek, który w widzialnym świecie jest jedynym ontycznym podmiotem kultury, jest też jedynym właściwym jej przedmiotem i celem. Kultura jest tym, przez co człowiek jako człowiek staje się bardziej człowiekiem: bardziej jest”. W centrum więc wszelkich działań jest człowiek jako twórca kultury. Skarbiec Kościoła, jakim jest muzyczna spuścizna wieków, powinno się otaczać jeszcze większą troską, aby podczas liturgii, a także poza nią, np. na koncertach muzyki religijnej, można było uczyć się życia kulturą, a co za tym idzie, by przetrwało życie duchowe. To jest właśnie potrzeba budowania na kulturze współczesnego życia każdego człowieka. Z całą pewnością kultura jest człowiekowi potrzebna do codziennego życia, jako że bardziej istniejemy wówczas jako ludzie. W 1987 r. został opublikowany dokument Kongregacji Kultu Bożego O koncertach w kościołach. Wydanie go koniecznym się stało, jak tłumaczyła Kongregacja, ze względu na coraz częstsze wydarzenia kulturalne, które były organizowane w świątyniach. Dzisiaj, po wielu latach od publikacji tego dokumentu, koncerty w kościołach zadomowiły się już na stałe w świątyniach. Ale nadal aktualnymi są pytania o to, czy wszystkie one mogą i powinny odbywać się w kościołach. A nawet trzeba by popatrzeć, jaka jest muzyka przedstawiana na owych występach i ‒ co najważniejsze ‒ czy ona służy zbudowaniu wiernych. Gdy chce się odpowiedzieć na pytanie, czy koncerty to kwestia jedynie estetyki, zostawiając na boku kwestię liturgiczności, czyli także możliwości organizacji koncertu w miejscu świętym, spójrzmy raz jeszcze do nowej Instrukcji Episkopatu Polski z 2017  r. i tam odnajdziemy także jakąś próbę odpowiedzi. „Każde wielkie dzieło sztuki w swojej inspiracji i w swych korzeniach jest religijne. Autentyczna forma sztuki jest swoistą drogą dostępu do głębszej rzeczywistości człowieka i świata. Tym samym stanowi też bardzo trafne wprowadzenie w perspektywę wiary. Zachwyt nad pięknem może prowadzić do doświadczenia religijnego. Kościół musi być ojczyzną piękna”(II IEP, 44b). Koncerty więc mają mieć w sobie piękno, które już zawiera i łączy estetykę z liturgią. Może więc niezbywalnym argumentem za organizacją dobrych koncertów w świątyniach (wymóg estetyki), ale także odpowiadającym wymogom liturgii i godności świątyni, będzie raz jeszcze powrót do teologa dźwięku, papieża Benedykta XVI, i przypomnienie słów, w których zwracał się w 2009 r. do twórców kultury: „(…) jesteście strażnikami piękna, dzięki swemu talentowi możecie przemawiać do ludzkich serc, poruszyć wrażliwość indywidualną i wspólnotową, rozbudzić marzenia i nadzieje, poszerzyć horyzonty poznania i zaangażowania człowieka. (…) Także wy poprzez swą sztukę bądźcie głosicielami i świadkami nadziei dla ludzkości”. Tylko tak możemy ocalić to, co najważniejsze. Nie można zadowalać się kiczem, bo on do niczego nie doprowadzi, a może nawet zbanalizować to, co święte. Trzeba, i to pilnie, wzorem wielkich papieży, na nowo podjąć dialog Kościoła i kultury.
The special role of music in the Church was indicated by Vatican Council II according to which music is an “integral part of the solemn liturgy” (SC 112). The same Council stated the need of cherishing the treasure of sacred music (SC 114). It is still relevant today since the music in the Church is an instrument of evangelization not only during liturgy, but also beyond it, playing the kerygmatic role as well. John Paul II explained that “Man who, in the visible world, is the only ontic subject of culture, is also its only object and its term. Culture is the thing through which man as man, becomes more man, ‘is’ more”. Therefore man, as a creator of culture, is in the very centre of all actions. This treasure of the Church encompassing the music heritage of centuries needs to be specially protected so that during liturgy and outside it, i.e. at concerts of religious music, we could learn how to live with culture and so that our spiritual life would continue. Such is the need which urges to construct the life of modern man based on culture. It cannot be questioned that culture is what man needs in his daily life since thanks to culture we can exist more as human beings. In 1987 the Congregation for Divine Worship published the document on Concerts in Churches. This publication was necessitated by the fact that more and more cultural events began to be organized in churches. Today, after so many years since the document was issued, concerts in churches have become something ordinary. Still, the question remains, can they all and should they be organized in temples? This issue needs a closer look at the kind of music presented at these events and, most importantly, whether it serves the faithful? If we want to find the answer to the question whether church concerts are the matter of sole aesthetics excluding the matter of liturgy, which would entail less restricted organization of concerts in churches, let us analyze the new Instruction of Polish Episcopate Conference of 2017 which attempted to address this problem. “Every work of art is religiously rooted and inspired. An authentic form of art is a peculiar way of reaching deeper reality of man and the world. That being so, it provides a very apt introduction for the perspective of faith. Enchantment with beauty may lead to religious experience. Church must be a homeland of beauty” (No. 44b). For the above reason, concerts should contain beauty which itself embodies and combines aesthetics and liturgy. When seeking some irrefutable arguments for the organization of good concerts in churches (the requirement of aesthetics) as well as such which might meet the requirements of liturgy and solemnity of a temple, we may refer to a great theologian of sound, Benedict XVI and his words addressed in 2009 to people of culture: “You are the custodians of beauty: thanks to your talent, you have the opportunity to speak to the heart of humanity, to touch individual and collective sensibilities, to call forth dreams and hopes, to broaden the horizons of knowledge and of human engagement. (…) Through your art, you yourselves are to be”. Only in this way can we save what is the most important. We cannot content ourselves with a kitsch for it does not lead any higher and even trivializes the sacred. We need to reopen urgently and a dialogue between the Church and culture following our great Popes.
Źródło:
Musica Ecclesiastica; 2022, 17; 21-32
2353-6985
Pojawia się w:
Musica Ecclesiastica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kontakt z Innym w – „innym” niż dotychczasowy – czasie pandemii. Rozważania o inkluzyjnej kulturze szkoły
Contact with the Other in the “different” time of the pandemic. Reflections on the inclusive school culture
Autorzy:
Dernowska, Urszula
Tłuściak-Deliowska, Aleksandra
Markowska-Manista, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2054708.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
kultura organizacyjna szkoły
kultura inkluzji
inność i różnorodność w edukacji szkolnej
pandemia a inkluzyjna szkoła
organizational school culture
culture of inclusion
otherness and diversity in school education
pandemic and school inclusion
Opis:
The concept of an inclusive school culture indicates the need for a multifaceted opening to different Others and their diverse educational needs. In this context, strategies oriented towards virtual contact and online relations with Others in a “different” world from the one were familiar with become particularly important. This article addresses the issue of (e)inclusive school culture in times of the COVID-19 disruptions. It presents selected illustrations of empirical research showing that despite the fact that the implementation of the idea of inclusion in the school learning environment is not easy during the pandemic, it is still possible, to provide various opportunities for students to build relations with Others in the spirit of the integration education and justice for all.
Koncepcja inkluzyjnej kultury szkoły wskazuje na potrzebę wieloaspektowego otwarcia się na różnorodnych Innych i ich zróżnicowane potrzeby edukacyjne. Szczególnego znaczenia nabierają w niej strategie nakierowane na wirtualny kontakt i relacje online z Innymi w „innym” niż dotychczasowy, znany nam świat. W artykule poruszono zagadnienie (e-)inkluzyjnej kultury szkoły w czasie pandemicznych zakłóceń COVID-19. Przedstawiono wybrane egzemplifikacje badań empirycznych, które pokazują, że choć czas pandemii jest niełatwy dla implementacji idei inkluzji w szkolnym środowisku uczenia się, to jednak, nawet w tak trudnych warunkach, możliwe jest tworzenie uczniom różnorodnych okazji do budowania relacji z Innymi w duchu idei edukacji integracyjnej i sprawiedliwej dla wszystkich.
Źródło:
Edukacja Międzykulturowa; 2022, 17, 2; 149-160
2299-4106
Pojawia się w:
Edukacja Międzykulturowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 51

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies