Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "critical art," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 31
Tytuł:
Sztuka ultrakonserwatywnego buntu. Analiza dyskursu
The art of ultra-conservative rebellion. Discourse analysis
Autorzy:
Możdżyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20679235.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
socjologia sztuki
socjologiczna analiza dyskursu
teoria krytyczna
sztuki wizualne
ultrakonserwatyzm
hegemonia kulturowa
sociology of art
sociology discourse analysis
critical theory
visual arts
ultraconservatism
cultural hegemony
Opis:
Przedmiotem artykułu jest aspekt buntu w dyskursie ultrakonserwatywnym prowadzonym w polskim polu sztuk wizualnych. Korzystając ze zdobyczy socjologicznej analizy dyskursu, socjologii krytycznej i socjologii sztuki Pierre’a Bourdieu, autor analizuje dzieła sztuki, teksty pisane i inne wypowiedzi artystów wyznających ultrakonserwatywne wartości. Po rozdziale poświęconym przyjętej perspektywie teoretyczno-badawczej po kolei w tekście badane są główne wątki i aspekty tego nowo powstałego fenomenu kulturowego. Ostatni rozdział, zamykający tekst, jest poświęcony zagadnieniu „marszu przez instytucje” i walki o hegemonię kulturową w polskim polu sztuki.
The subject of article is the aspect of rebellion in the ultra-conservative discourse in the Polish field of visual arts. Using the achievements of sociological discourse analysis, critical sociology and the sociology of art by Pierre Bourdieu, the author analyzes works of art, written texts and other statements by artists who adhere to ultra-conservative values. Możdżyński, after a chapter devoted to the adopted theoretical and research perspective, examines the main themes and aspects of this newly emerging cultural phenomenon. The last chapter, closing the text, is devoted to the issue of the “long march through institutions” and the fight for cultural hegemony in the Polish field of art.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2023, 85; 5-25
0208-600X
2353-4850
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Katarzyna Kozyra. An Artist in the Art Field. A Case Study
Katarzyna Kozyra – artystka w polu sztuki. Studium przypadku
Autorzy:
Kidoń, Dagna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2027800.pdf
Data publikacji:
2022-03-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
sztuka krytyczna
Katarzyna Kozyra
pole sztuki
Pierre Bourdieu
percepcja sztuki
komunikacja artystyczna
critical art
art field
reception of art
artistic communication
Opis:
The purpose of the paper is to present the artistic accomplishments of Katarzyna Kozyra as a representative of critical art in the context of her position in the art field. The analysis was expanded to her relationship with the audience, based on a chain of artistic communication exemplified by the Nude Study sculpture of 1991. In March 2021, a study on the reception of modern artworks was carried out in the Zachęta Gallery in Warsaw. The respondents were asked to view and to interpret, among others, the Nude Study by Katarzyna Kozyra of 1991. To confront the general understanding of the work and to verify the efficiency of artistic communication, a free-form interview with the artist was also carried out, where she presented her own interpretation of the study. The artist’s responses and opinions of the audience became the research material quoted here. The analysis disclosed consistency of the message and even though the answers did not overlap closely with the artist’s intention, they were fully accepted by her. The interview also offered an impetus for reflecting on the position of the artist in the art field and her relationship with the agents in the field. It turns out that the artist is clearly dominated by the political field which affects her functioning in the art field. The results above may offer an inspiration for further research on the creative activities of other artists, who may struggle with completely different problems and create different layouts in the art field.1
Celem artykułu jest zaprezentowanie działalności artystycznej Katarzyny Kozyry w kontekście jej pozycji w polu sztuki, a także przeanalizowanie jej relacji z widzem w oparciu o łańcuch komunikacji artystycznej na przykładzie rzeźby Studium aktu z 1991 roku. Katarzyna Kozyra to jedna z czołowych polskich artystek nurtu sztuki krytycznej. Porusza tematy uznawane za społeczne tabu, otwarcie mówi o śmierci, chorobie, kruchości ciała czy stereotypach kobiecego ciała funkcjonujących w sferze publicznej. Dlatego jej działania bywają postrzegane jako kontrowersyjne. Zgodnie z terminologią Pierre’a Bourdieu Kozyra tworzy sztukę krytyczną, przez co należy do pola ograniczonej produkcji kulturalnej. Jak sama przyznaje, niektóre instytucje sakralizacji kulturalnej jej nie uznają, a niektóre, jak krytycy sztuki i galerie, traktują ją jako uznanego twórcę i umiejscawiają ją w polu kultury prawomocnej. Do jej świata społecznego należą również sponsorzy, właściciele galerii, inni znajomi artyści oraz oczywiście odbiorcy. To ci ostatni stanowią niezbędny element w komunikacie artystycznym, potwierdzający społeczną wartość dzieła. Aby sprawdzić sposób rozumienia i interpretacji sztuki współczesnej, w marcu 2021 roku zrealizowano badania recepcji dzieł na wystawie Rzeźba w poszukiwaniu miejsca w warszawskiej Galerii Zachęta. Respondentów poproszono o obejrzenie m.in. pracy Katarzyny Kozyry Studium aktu z 1991 roku. W wyniku rozmów z odbiorcami oraz przeprowadzonych testów powstał obraz potocznego rozumienia dzieła. Aby skonfrontować odbiór uczestników oraz sprawdzić skuteczność komunikatu artystycznego, przeprowadzono również wywiad swobodny z artystką, która przedstawiła interpretację odautorską studium. Wypowiedzi artystki nagrane podczas wywiadu stały się materiałem badawczym cytowanym w niniejszym artykule. Konfrontacja intencji autorki z komentarzem widzów pozwoliła zbadać pełen łańcuch komunikacji artystycznej (artysta – dzieło – odbiorca). Analiza wykazała spójność komunikatu oraz możliwość odczytywania intencji emocjonalnych artystki. Chociaż interpretacje nie pokrywały się wiernie z jej zamysłem, to liczne koncepcje i interpretacje dodatkowo wzbogaciły sens pracy i zostały w pełni zaakceptowane przez autorkę. Rozmowa stała się również przyczynkiem do refleksji nad miejscem artystki w polu sztuki, jej relacjami z innymi twórcami, instytucjami mediatyzującymi i organizacjami dotującymi projekty. Okazało się, że artystka, choć w pewnych kręgach ceniona i rozpoznawalna, wyraźnie zdominowana jest przez pole polityczne, co ostatecznie wpływa na jej funkcjonowanie w polu sztuki. Powyższe wyniki mogą być inspiracją do przeprowadzenia dalszych badań na temat działalności twórczej innych artystek, które być może mierzą się z zupełnie innymi problemami i tworzą odmienne układy w obrębie pola sztuki.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2022, 80; 77-94
0208-600X
2353-4850
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Playing distressed art: Adorno’s aesthetic theory in game design
Autorzy:
Hanussek, Benjamin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2135603.pdf
Data publikacji:
2022-08-09
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
games as art
game studies
Adorno
aesthetic theory
critical theory
Distressed
Opis:
The discussion on games as (not) art has been raging for decades without reaching a consensus. It is argued here that the ontological status of games is irrelevant for the perception and development of aesthetic experiences in videogames. Instead, game design should be regarded as ripe to convey the experience of art according  to established aesthetic theories. The essay presents Adorno’s aesthetic theory and highlights its reflections in the games Papers, Please and Observer. It then describes how they were synthesized into a  critical gameplay experience in the author’s game Distressed. The latter may be regarded as an example of a method in game studies in which the aesthetic potential of games is explored by creation rather than analysis. Arguably, this reveals the importance of epistemological approaches  towards games and art instead of the predominant ontological ones.
Źródło:
Replay. The Polish Journal of Game Studies; 2021, 8, 1; 73-87
2391-8551
2449-8394
Pojawia się w:
Replay. The Polish Journal of Game Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Witaj w klubie AIDS. Cenzura i kanon wobec nienormatywności na przykładzie wystaw „5000 sztuk” i „Ja i AIDS”
Welcome to the AIDS Club. Censorship and the canon in the face of non-normativity on the example of the exhibitions ‘5,000 pieces’ and ‘Me and AIDS’
Autorzy:
Sosnowska, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164342.pdf
Data publikacji:
2022-12
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
transition
HIV/AIDS
critical art
censorship
canon
Opis:
The paper reflects on the censorship after 1989 in the context of its ability to create and paradoxically legitimise the otherness. As an example the author uses Polish imagery around the HIV/AIDS epidemics with special focus on two artistic exhibitions from the early 1990s with the epidemic as the subject. One of them was quite successful, but it is forgotten today; the other is remembered to this day and often mentioned in the context of 1990s art even though it was censored back then. Showing the relations between censorship and discourses of otherness the paper reflects on different political possibilities inscribed in the history of transition.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2022, 172; 112-138
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Between Political Myths, Dormant Resentments, and Redefinition of the Recent History: A Case Study of Serbian National Identity
Autorzy:
Wygnańska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1024390.pdf
Data publikacji:
2021-04-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Discursive Construction of National Identity
Serbian National Identity
Case Study
Research Findings
Critical Discourse Analysis
Public Art Messages
Opis:
The subject of the article concerns the issue of constructing and reconstructing national identity. The object of interest here is a sociological case study of Serbian national identity. It includes reconstruction and interpretation of in-depth interviews conducted in Serbia with the representatives of Serbian symbolic elites. The concept of symbolic elites is approached in the discussed research from Teun van Dijk’s perspective. Thus, they are individuals and groups directly involved in the production of public opinion, who have an impact on the content of publicly available knowledge, and the creation and legitimization of public discourse. The work is embedded in the methodological framework of Critical Discourse Analysis (CDA) and is based on the assumptions of the Discourse‐Historical Approach (DHA). In this optics, the most important thing is the historical and social context of the studied process of the discursive construction of national identity. Therefore, the conclusions also touch upon the historical, political, and social perspective of the formation of Serbian national identity. The reflection also aims at presenting the analysis from the contemporary perspective (mainly in 2008-2020). Thus, paying attention to the political divisions in Serbia and the country’s road to democratization and European integration, the discussed research study shows the comprehensive specifics of the studied national identity.
Źródło:
Qualitative Sociology Review; 2021, 17, 2; 38-68
1733-8077
Pojawia się w:
Qualitative Sociology Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nursing and Reading. Affective Realism in Andrzej Wróblewski’s Painting
Karmiąca i czytająca. Afektywny realizm w malarstwie Andrzeja Wróblewskiego
Autorzy:
Majewska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2057027.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
teoria feministyczna
teoria sztuki
myślenie krytyczne
polska sztuka i architektura
feminist theory
art theory
critical thinking
Polish art and architecture
Opis:
Andrzej Wróblewski’s painting has already achieved the status of a cult classic. His worksare usually interpreted as a confrontation with war, the system, or totalitarianism—thatis, as “political.” Understanding politics in this way—separating its “public,” “general,” or institutional aspects from direct, lived experience—is at odds with dialectics, whose complex trajectory the young Warsaw-based painters attempted to follow shortly after the war. Zbigniew Dłubak quoting György Lukács, the manifestos of the first exhibitions of modern art, and Wróblewski’s notes and texts all clearly indicate the necessity of moving beyond the classical (at least in liberal-conservative political thought) division between the public and the private in the analysis of avant-garde art of that period. From a feminist perspective, which I will develop here, I can only applaud the overcoming of this separation.
Malarstwo Andrzeja Wróblewskiego osiągnęło już status kultowy. Jego prace są zwykle interpretowane jako konfrontacja z wojną, systemem lub totalitaryzmem – czyli „polityczne”. Takie rozumienie polityki – oddzielanie jej aspektów „publicznych”, „ogólnych” czy instytucjonalnych od bezpośrednio przeżywanego doświadczenia – kłóci się z dialektyką, której złożoną trajektorią młodzi warszawscy malarze próbowali podążać tuż po wojnie. Zbigniew Dłubak, cytując Györgya Lukácsa, manifesty pierwszych wystaw sztuki nowoczesnej oraz notatki i teksty Wróblewskiego, wyraźnie wskazał na konieczność wyjścia poza klasyczny (przynajmniej w liberalno-konserwatywnej myśli politycznej) podział na publiczne i prywatne w analizie ówczesnej sztuki awangardowej. Z perspektywy feministycznej, którą tutaj rozwijam, mogę tylko przyklasnąć przezwyciężeniu tego podziału.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2021, 13, 3; 22-30
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Dark Continent: «African Tales by Shakespeare» and the Experience of Transitional Community
Ciemny kontynent: Opowieści afrykańskie według Szekspira i doświadczenie wspólnoty transformacyjnej
Autorzy:
Sosnowska, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34112058.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
«Opowieści afrykańskie według Szekspira»
Krzysztof Warlikowski
ciemny kontynent
feminizm
Inny
transformacja
sztuka krytyczna
«African Tales by Shakespeare»
dark continent
feminism
Other
transition
critical art
Opis:
This text is an analysis of Krzysztof Warlikowski’s 2011 production, African Tales by Shakespeare, tracing the project of community taken up in the performance. The central thesis takes this to be neither a national community nor a dispersed, intersectional coalition, as Bryce Lease has formulated the difference between Polish political and traditional theater, but rather a transitional community—unstable, unsuccessful, and rooted in the experience of political transition. The author, by invoking references to the visual arts present in the performance, points to other community projects emerging from the experience of transition while showing how, when appropriated for the purposes of performance, their meanings change radically. In the masculine, phallic, and violent world of African Tales, art and philosophy born of the experience of femininity are lost, twisted, and forgotten. Among the most important threads of analysis, however, is the way racialization and racism function in the play. From this perspective, the problematic status of the community the play establishes is most clearly seen: as a community of phantasmic, aspirational, transitional whiteness.
Tekst jest analizą spektaklu Krzysztofa Warlikowskiego Opowieści afrykańskie według Szekspira (2011) śledzącą projekt wspólnoty wpisany w przedstawienie. Zgodnie z zasadniczą tezą autorki nie jest to ani wspólnota narodowa, ani też rozproszona i intersekcjonalna koalicja, jak różnicę między polskim teatrem politycznym i niezaangażowanym formułował Bryce Lease, lecz raczej wspólnota transformacyjna – niestabilna, nieudana i zakorzeniona w doświadczeniu ustrojowej transformacji. Przywołując odniesienia do sztuk wizualnych obecne w spektaklu, autorka wskazuje na inne projekty wspólnotowe, które wyłoniły się w latach dziewięćdziesiątych XX wieku, by pokazać, jak zawłaszczone na potrzeby spektaklu, radyklanie zmieniają swoje znaczenie. W męskim, fallicznym i pełnym przemocy świecie Opowieści sztuka i filozofia zrodzone z doświadczenia kobiecości zostają utracone, wykrzywione, zapomniane. Jednym z najważniejszych wątków analizy jest sposób, w jaki w spektaklu funkcjonują urasowienie i rasizm. To właśnie z tej perspektyw najwyraźniej widać problematyczny status wspólnoty ustanawianej przez spektakl: wspólnoty fantazmatycznej, aspiracyjnej, transformacyjnej białości.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2021, 70, 3; 73-97
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Experience of faith and participation in culture in times of critical art
Doświadczenie wiary i uczestnictwo w kulturze w czasach sztuki krytycznej
Autorzy:
Klimski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2132471.pdf
Data publikacji:
2020-09-01
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Religioznawcze
Tematy:
devout believers
believers
indifferent to the faith
non-believers
critical art
christian art
participation in culture
Opis:
Tematem artykułu jest uczestnictwo w kulturze (w jej drugim układzie) osób o różnym stosunku do wiary (głęboko wierzących; wierzących; niezdecydowanych, ale przywiązanych do tradycji religijnej; obojętnych religijnie i niewierzących). Materiał empiryczny, który został tutaj zreinterpretowany stanowią zastane wyniki badań socjologicznych dotyczące uczestników Nocy Muzeów. Zostały one przeprowadzone przez Pracownię Polskiego Pomiaru Postaw i Wartości Instytutu Socjologii Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie w nocy z 14 na 15 maja 2016 roku. Zrealizowana próba liczyła 829 respondentów.Autor odwołując się faktu upowszechniania się z końcem XX w. w polskim społeczeństwie sztuki krytycznej, stawia pytanie o to, jak pod 26 latach jej obecności w życiu publicznym (i niemal regularnie wywoływanych przez jej dzieła dyskusji i protestów) wyglądają kontakty z instytucjami kultury osób o różnym stosunku do wiary religijnej. Stara się również ustalić, czy doświadczenie kontrowersji (a niekiedy nawet paniki moralnej powodowanej przez te dzieła) zniechęca głęboko wierzących i wierzących do sztuki jako takiej bądź do jej pewnych form. Podjęta została także kwestia wykorzystywania przez badanych sztuki do poznania świata bądź legitymizowania światopoglądu przez respondentów luźno związanych z katolicyzmem i wcale z nim niezwiązanych. Przeprowadzone wnioskowanie pokazało, że uczestnictwo w drugim układzie kultury nie różni się znacząco w zależności od deklaracji wiary. Żywa obecność sztuki krytycznej w polskiej kulturze końca XX w. i w początkach XXI w. nie dystansuje osób religijnych od sztuki i jej poszczególnych form. Nie zaobserwowano zależności wedle, której większe zaangażowanie religijne koresponduje ze wzmożonymi relacjami z którąś z form sztuki. Sztuka nie jest wykorzystywana do pogłębiania relacji z sarum. Jeżeli już, to traktuje ją w ten sposób zdecydowaną mniejszość. Nie mniej, pewne formy artystycznego wyrazu budzą wątpliwości w wierze. Również ostrożnie wolno sądzić, że polscy niewierzący (ze względu na silną dominację katolicyzmu) między innymi w sztuce poszukują legitymizacji ich niereligijnego światopoglądu.
Źródło:
Przegląd Religioznawczy; 2020, 3/277; 213-227
1230-4379
Pojawia się w:
Przegląd Religioznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krytyczne wydanie Promethidiona
The critical edition of Promethidion
Autorzy:
Buś, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729443.pdf
Data publikacji:
2020-05-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Sawicki
poemat
collage
sztuka
praca
prawda
sumienie
proroctwo
edycja krytyczna
interpretacja
piękno
poem
art
work
beauty
truth
conscience
prophecy
critical edition
interpretation
Opis:
The article is concerned with the edition of Cyprian Norwid's Promethidion prepared by Stefan Sawicki. The recognized theoretician, historian and interpreter of literature appears here both as the author of a comprehensive monograph of Promethidion and as an experienced editor embracing the central categories of the poet's viewpoint and artistry, and, on the other hand, with a linguistic precision analyzing particular expressions and tropes. His discerning analysis, careful textological edition of the text and comprehensive interpretation of the poem serve each other. The edition, albeit designed for a broad group of readers, meets the requirements of a critical edition, gives a lot of precisely justified amendments, the necessary explanations, and a list of variants of the text. In the sphere of meanings and structures the poem glitters with variety and shows many aspects of the problems. “Concepts-keys” that are central to the poem are the concept of art (“with no limits”) whose definition is in many ways completed by the concepts of beauty, love, work, good and truth, “constantly approached as if from the side of the conscience”. They are made manifest in utterances by many subjects that have differentiated styles and genres, which is done by means of peculiar techniques (amplifications, approximations, speaking by negation assuming the form of a dialogue, the “counterpoint” technique, evoking the value “by negating anti-values”). However, the whole forms a cohesive “Norwidian collage”, and the image of a “superior speaking subject” appearing as an “image of a prophet of the contemporary Church” has a clear author's stamp. Hence, the message of the poem is perceived “as the voice of a poet: a real one, convinced that what he wants to convey to the society is just”
Źródło:
Studia Norwidiana; 2011, 29; 219-229
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leszek Przyjemski: Szaleństwo jako Praktyka Krytyczna. Neoawangarda i Polityka
Leszek Przyjemski: Madness as a Critical Practice. Neo-avant-garde and Politics
Autorzy:
Wroniszewski, Maksymilian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011648.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
leszek przyjemski
szaleństwo
histeria
konceptualizm
sztuka krytyczna
madness
hysteria
conceptualism
critical art
Opis:
W artykule przedstawiona została interpretacja sztuki Leszka Przyjemskiego w kontekście kategorii szaleństwa i figury szaleńca. Autor wskazuje na związek działań Przyjemskiego z przypadającym na lata siedemdziesiąte. zainteresowaniem polskiej kultury szeroko ujętym tematem szaleństwa / obłąkania / choroby psychicznej. Wyodrębnienie tego aspektu sztuki Przyjemskiego pozwala na ukazanie jego działalności jako odrębnej od głównego nurtu sztuki konceptualnej. Ponadto uwaga zostaje zwrócona na kwestię odmiennego usytuowania działań Przyjemskiego i Anastazego Wiśniewskiego (współtwórców Galerii Tak) w politycznej rzeczywistości lat siedemdziesiątych. Autor koncentruje się zwłaszcza na interpretacji podejmowanego przez artystę wątku histerii, która przedstawiona zostaje jako reakcja na neurotyczną rzeczywistość kreowaną przez oficjalną propagandę oraz efekt represji wytworzonej przez nadzorczy charakter ówczesnej władzy. Ponadto, w artykule podjęta została kwestia relacji sztuki Przyjemskiego i sztuki krytycznej lat dziewięćdziesiątych.
The article provides an interpretation of Leszek Przyjemski’s art in relation to the category of madness and the figure of a madman. The author indicates the link between Przyjemski’s work and madness/insaneness/mental disorder – themes broadly undertaken and portrayed by the Polish culture of the 1970s. By extracting this specific aspect of Przyjemski’s art, the author is able to present the artist’s activity as separate from the mainstream conceptual art and, what is more, to highlight the distinctive position of the artistic activity by Przyjemski and AnastazyWiśniewski (both co-authors of the Gallery Tak) within the political reality of the 1970s. In particular, the author focuses on the interpretation of hysterics – an issue investigated by the artist and depicted by him as a reaction to the neurotic reality created by the official propaganda on the one hand, and on the other, as an outcome of repression resulting from the supervisory nature of the contemporary authority. Furthermore, the article tackles the relation between Przyjemski’s art and the critical art of the 1990s.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 153-180
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Educational Turn in Contemporary Art and Critical Aesthetic Pedagogy: Rethinking the Theory of Aesthetic Education
Autorzy:
Kwiatkowska-Tybulewicz, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932045.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
aesthetic education
educational turn
critical pedagogy
art education
contemporary art
Opis:
The article presents the two phenomena observed in the space of art and education in 21st century, which may constitute the basis for rethinking and modernizing the theory of aesthetic education. The first is the educational turn in contemporary art, consisting in the use of pedagogical methods and forms by artists in their creative work. Education becomes not only the subject of contemporary artistic projects, but above all, an artistic practice, the foundations of which were taken from radical pedagogy. The second element important for rethinking the theory of aesthetic education is the perspective of critical pedagogy. The article briefly presents Yolanda Medina’s Critical Aesthetic Pedagogy, which tries to combine aesthetic pedagogy with a critical approach in the context of self and social empowerment. New ways of intertwining the spheres of art and education in the 21st century may be an opportunity to renew and modernize both the practice and theory of aesthetic education, and to strengthen the aesthetic education approach in Polish pedagogy.
Źródło:
Kultura i Edukacja; 2020, 4(130); 94-108
1230-266X
Pojawia się w:
Kultura i Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
AESTHETICS EDUCATION AND ITS POSITION IN THE 21ST-CENTURY DEMOCRATIC SOCIETY
Autorzy:
Kopčáková, Slávka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/566331.pdf
Data publikacji:
2019-02-05
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
art
aesthetics education
music education
education
critical thinking
democracy
Opis:
In the paper, the author considers philosophical, aesthetic and pedagogical concepts explaining the specific position of aesthetics education in the education system and its importance in developing the ability to express authentic attitudes not only in the assessment of the arts but also in social processes of a democratic society. A historical account is part of this consideration, as it gives us an overview of cultural epochs in which emphasis on the aesthetics education of a young person became a national interest or, on the contrary, it stood partly on the edge of interest. Through the ideas of important thinkers of the 20th and 21st centuries (John Dewey, Paul G. Woodford, etc.), I try to emphasize the potential of musical, artistic, literary, dramatic education in the development of critical thinking as a fundamental attribute in the education of an authentic, free- and democratically- minded person. Active reception of art and the evaluation of artistic expressions occupy an important place in the awareness of one’s position in a society that faces many civilization and political challenges, such as poverty, migration, change of cultural mechanisms, and reception habits. All this requires reflection at the level of the philosophy of education in co-operation with its related disciplines, like pedagogy, aesthetics, cultural studies, and their applied educational disciplines. The definitive recognition of a dignified status for aesthetics education is one of the ways of coping with the civilization challenges of the 21st century and of flexible re-evaluation of the changing trends in the technologyoriented society structure and the one-sided general education
Źródło:
Ars inter Culturas; 2018, 7; 249-262
2083-1226
Pojawia się w:
Ars inter Culturas
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Tutti hanno bisogni spirituali”? Fede, religione e arte emergente in Polonia
‘Does everyone have spiritual needs?’. Faith, religion and new art in Poland
Autorzy:
Gawkowski, Jakub
Walaszkowski, Patryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409294.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Associazione Italiana Polonisti (AIP)
Tematy:
Engaged art
Critical art
Religious art
Opis:
The article concerns artistic practices of the young generation of Polish artists, who in their works deal with the subjects of faith, religion and the relation with the institution of the Catholic Church. On the examples of Ada Karczmarczyk, Kle Mens and Daniel Rycharski, we analyse the new tendencies in approaching religiosity by interdisciplinary artists, who declare social sensitivity and openness for dialogue, and try to reach a wide audience beyond the field of contemporary art. The practices of these artists are contextualised in the frame of Polish culture, wars and art critics’ discussions. Finally, their approach to religion is juxtaposed and compared with that of artists from the generation of Polish Critical Art, active since the early 1990s.
Źródło:
pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi; 2018, 9; 173-186
2384-9266
Pojawia się w:
pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
André Cadere: Rozpocząć Sztukę od Nowa. Komentarz do Konferencji z Louvain
André Cadere: To Begin Art from Scratch. A Comment upon the Conference in Louvain
Autorzy:
Brogowski, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424434.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
André Cadere,
sztuka konceptualna,
sztuka krytyczna,
teoria instytucjonalna,
dokumentacja,
certyfikacja,
komodyfikacja,
utowarowienie
Conceptual Art,
critical art,
institucional theory,
documentation,
certification,
commodification
Opis:
Wychodząc od opublikowanego w 1974 roku tekstu André Cadere pod tytułem Prezentacja pracy. Sposoby jej użycia, drugie wydanie Dokumentów Artystów w Galerii im. Andrzeja Pierzgalskiego przedstawia mało w Polsce znaną pracę tego artysty. Reprodukowany tutaj dokument nie zastępuje dzieła i nie jest równoważny praktyce artystycznej: ale nie jest on jedynie czymś wtórnym, bo jest także jednym z jego sposobów prezentacji własnej sztuki. Wygłoszony przez artystę na Uniwersytecie w Louvain wykład nie jest konstrukcją teoretyczną sensu stricto, której jego praktyka artystyczna byłaby realizacją; miał on jedynie na celu uwypuklenie pojęć i refleksji naturalnie zawartych w jego codziennej praktyce sztuki. A praktyka Cadere otwierała nowy sposób tworzenia i prezentowania sztuki, którego istotą było całkowite uwolnienie jej od instytucji takich, jak galeria, muzeum czy centrum sztuki. Pozwalającą na to metoda opierała się na założeniu, że każdy uczyniony z tej pracy użytek jest pewnym sposobem jej prezentacji. Jego sztuka nie potrzebuje przestrzeni wystawowej innej, niż jakakolwiek przestrzeń, w jakiej się on znajduje, a miejsce dzieł zajęły w niej wielobarwne, złożone z segmentów drążki, tworzone według ściśle określonego systemu, którego elementem był także błąd. Tym sposobem dzieło traciło swe uprzywilejowane miejsce w centrum uwagi i w przestrzeni, a jego misją nie miało już być niesienie treści narratywnych i jakości estetycznych, lecz skupienie uwagi na przestrzeni, w której jest ono prezentowane. Drążki Cadere nie potrzebują ani postumentów, ani galeryjnych ścian, bo każdy sposób ich użycia jest zarazem pełnoprawnym sposobem ich prezentacji: mogą być oparte o ścianę, w galerii lub w jakiejkolwiek innej przestrzeni, położone na stole lub na podłodze, mogą też być niesione przez samego artystę na ulicy, w mieście, czy w przestrzeniach jakichkolwiek instytucji, w muzeum; mogą też znaleźć dla siebie miejsce poza salami wystawienniczymi, nie tracąc ani sensu ani wartości, a nawet przeciwnie, nabierając właściwego im znaczenia. Ta antropologiczna koncepcja sztuki opuszczającej ramy instytucjonalne, aby przeniknąć do codziennej rzeczywistości, podważa dominującą ciągle jeszcze w społeczeństwach zachodnich koncepcję socjologiczną, zgodnie z którą to właśnie instytucje „świata sztuki” nadają ostatecznie status dzieł różnym przedmiotom. Odmawiając instytucjom tego typu władzy, Cadere stał się dla nich samych rodzajem zagrożenia i wielokrotnie spotykał się z ich strony z brutalnymi reakcjami: niejednokrotnie zakazywano mu wstępu na wernisaż lub wręcz „wypraszano” manu militari z ich przestrzeni. Ale jego sztuka była nie tylko eksperymentalną prowokacją zwróconą przeciwko instytucjom sztuki; proponowała ona także radykalnie odmienną jej ekonomię, odrzucając miedzy innymi praktykę podpisu artysty na samym dziele, kluczowy element fetyszyzacji dzieła jako towaru na rynku sztuki, i zastępując go certyfikatem sporządzonym przez notariusza, przewidującym również ewentualną rekonstrukcję drążków w wypadku ich zaginięcia lub zniszczenia. Opierając się na tych fundamentach, Cadere proponował dogłębne przemyślenie doświadczenia sztuki w kontekście epoki, w której przyszło mu żyć. Był świadom tego, że praktyka jaką wymyślił i wdrażał w życie miała charakter nierozłącznie artystyczny i polityczny, a jego krytyczna postawa w największym może stopniu dotyczyła pytań o przyszłość kultury, którą Cadere wiązał ze sferą widzenia, decydującym doświadczeniem epoki reklam, telewizji i rozwoju mass mediów. Wyzwolił sztukę z wąskiego kręgu instytucji sztuki poszerzając granice pola artystycznego, określonego przez możliwość poznania rzeczywistości za sprawą widzenia. „Dlatego widzenie, sztuka, malarstwo są w pierwszej linii walki ideologicznej”, mówił w Louvain, podkreślając znaczenie sfery widzenia dla kształtu kultury: „Praca tu prezentowana” – mówił – „trzyma się na uboczu, pozwalając ujawnić się naturze miejsca, gdzie się znajduje, oraz widza, który na nią patrzy.”
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2018, 19; 281-291
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Galeria Wyspa (1990–2002)
Wyspa Gallery (1990–2002)
Autorzy:
Wroniszewski, Maksymilian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424361.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Galeria Wyspa,
Fundacja Wyspa Progress,
Grzegorz Klaman,
nowa szkoła gdańska,
proces Doroty Nieznalskiej,
sztuka krytyczna
Wyspa Gallery,
Foundation Wyspa Progress,
new gdansk school,
Dorota Nieznalska’s trial,
critical art
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2018, 19; 221-225
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 31

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies