Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "criminal law measures" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Polskie regulacje karne wobec „szóstej” dyrektywy Anti-Money Laundering
    Autorzy:
    Golonka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1336224.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-25
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    pranie pieniędzy
    dyrektywa UE
    implementacja
    środki reakcji karnej
    money laundering
    EU directive
    implementation
    criminal law measures
    Opis:
    Przedmiotem niniejszego opracowania są zapisy przewidziane w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1673 z dnia 23.10.2018 r. w sprawie zwalczania prania pieniędzy za pomocą środków prawnokarnych UE (zwanej VI dyrektywą AML). Jego zasadniczym celem jest ocena stanu zgodności regulacji karnych obowiązujących w naszym kraju z unormowaniami unijnymi. Nabiera ona szczególnego znaczenia w obliczu upływającego w dniu 3.12.2020 r. terminu na implementację jej postanowień. Wnioski wypływające z pogłębionej analizy VI dyrektywy AML pozwalają na ocenę stanu dostosowania przepisów penalizujących pranie pieniędzy obowiązujących w Polsce z przepisami unijnym, a także na wskazanie unormowań wymagających szczególnej uwagi pod kątem ich możliwej nowelizacji. Prowadzą one także do refleksji odnoszących się do problemów związanych z wdrażaniem kolejnych regulacji AML, które charakteryzuje wysoka zmienność, podyktowana specyfiką regulowanej materii.
    The subject of this study are the provisions provided for in Directive (EU) 2018/1673 of the European Parliament and of the Council of 23.10.2018 on combating money laundering by means of criminal law measures (called the VI AML Directive). Its primary goal is to assess the compliance of Polish criminal regulations with EU regulations. It takes on particular significance in the face of expiring on the December 3, 2020 the deadline for the implementation of its provisions. The conclusions resulting from the in-depth analysis of the Sixth AML Directive allow for the assessment of the state of alignment of the provisions penalizing money laundering in force in Poland with the EU provisions, as well as for emphasizing these provisions that require special attention in terms of their possible amendment. They also lead to some reflections connected with frequently changed EU regulations on combating of money laundering crime.
    Źródło:
    Ius Novum; 2021, 15, 1; 29-46
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Measures associated with the subjection of the perpetrator to the probation in Polish penal law
    Autorzy:
    Wiktorska, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26917637.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    środki probacyjne
    prawo karne
    sprawca
    probation measures
    criminal law
    perpetrator
    Opis:
     The penal code of 1997 provides three legal institutions strictly associated with the subjection of the perpetrator to the trial period. These includes: the conditional discontinuance of criminal proceedings, the conditional suspension of the execution of the sentence of deprivation of liberty and the conditional early release of a person sentenced to the penalty of deprivation of liberty from serving the balance of the penalty.
    Źródło:
    Biuletyn Kryminologiczny; 2013, 20; 78-85
    2084-5375
    Pojawia się w:
    Biuletyn Kryminologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 19.02.2020 r., I KA 10/19
    Comments to the verdict of 19 February 2020 of the Supreme Court (I KA 10/19)
    Autorzy:
    Szeleszczuk, Damian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2170051.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Instytut Wymiaru Sprawiedliwości
    Tematy:
    środki karne
    degradacja
    wojskowe prawo karne
    penal measures
    degradation
    military criminal law
    Opis:
    Przedmiotem glosy jest degradacja, funkcjonująca jako istotny element systemu sankcji w polskim wojskowym prawie karnym. Autor przyjął stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w orzeczeniu z 19.02.2020 r., odnośnie tego środka karnego. Opierając się na powyższym wyroku oraz na innych orzeczeniach Sądu Najwyższego, dokonał gruntownej analizy przesłanek orzekania oraz funkcji degradacji. Opracowanie ma na celu wskazanie praktycznych i teoretycznych problemów, jakie pociąga za sobą stosowanie tej kary.
    This comment on the judgment is about degradation. Degradation is an important element of the sanctions system in Polish military criminal law. The author accepts the position of the Supreme Court on this punishment. In the presented study, based on the verdict of 19 February 2020, as well as previous verdicts of the Supreme Court, the premises for its adjudication and the function of degradation were analyzed. The article is also intended to indicate the practical and theoretical problems that the application of this punishment entails.
    Źródło:
    Prawo w Działaniu; 2022, 49; 122-133
    2084-1906
    2657-4691
    Pojawia się w:
    Prawo w Działaniu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pojęcie apelacji i kasacji co do środka karnego w postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe – glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 8.02.2019 r., IV KK 295/18
    The concept of appeal and cassation regarding the matter of penal measure in proceedings in fiscal offenses and fiscal misdemeanor cases – commentary to the judgment of the Supreme Court of 8 February 2019, IV KK 295/18
    Autorzy:
    Łukowiak, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171598.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Instytut Wymiaru Sprawiedliwości
    Tematy:
    środki zaskarżenia
    zakres zaskarżenia
    środki karne
    przepadek
    prawo karne skarbowe
    measures of appeal
    scope of appeal
    penal measures
    forfeiture
    fiscal criminal law
    Opis:
    W komentowanym orzeczeniu Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, że wymierzony w postępowaniu w sprawie o przestępstwo skarbowe przepadek urządzeń służących do gry na automatach nie stanowi środka karnego, w związku z czym kasacja wniesiona przeciwko orzeczeniu w części dotyczącej kary nie obejmuje rozstrzygnięcia dotyczącego przepadku w trybie rozszerzania zakresu zaskarżenia na podstawie art. 447 § 2 Kodeksu postępowania karnego. W pracy tej przedstawiono argumenty na rzecz uznania tego stanowiska za błędne oraz przeanalizowano różnice w zakresie regulacji środków karnych na gruncie powszechnego prawa karnego i prawa karnego skarbowego, a także wskazano propozycje niezbędnych w tym względzie zmian w ustawodawstwie.
    In the commented judgment, the Supreme Court took the view that the forfeiture of devices used for gaming machines imposed in the proceedings in fiscal offenses and fiscal misdemeanor cases does not constitute a penal measure, and therefore the cassation appeal against the ruling in the part regarding the penalty is not considered directed against forfeiture under extension of the scope of the appeal based on Article 447 § 2 of the Polish Code of Criminal Procedure. The paper presents arguments for this position to be considered erroneous and analyses the differences in the regulation of penal measures under general and fiscal criminal law and proposes the necessary legislative changes.
    Źródło:
    Prawo w Działaniu; 2022, 51; 145-151
    2084-1906
    2657-4691
    Pojawia się w:
    Prawo w Działaniu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rozkwit doktryny prawa karnego w Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym – ośrodki, uczeni, idee
    The great age of the criminal law doctrine in Poland between the two World Wars – centres, scholars, ideas
    Autorzy:
    Janicka, Danuta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/533054.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    legal history
    the Second Polish Republic
    criminal law of 20th century
    history of criminal law science
    penalties
    safety measures
    juvenile criminal law
    administrative offences law
    historia prawa
    II Rzeczpospolita, prawo karne XX w.
    historia nauki prawa karnego
    kary
    środki zabezpieczające
    odpowiedzialność karna nieletnich
    prawo wykroczeń
    Opis:
    The interwar period was marked by a significant growth of the criminal law doctrine in Poland. Along with senior academics – professors Krzymuski and Miklaszewski, an extensive research was developed by the representatives of the younger generation, including professors Makarewicz, Makowski, Mogilnicki and Rappaport, and the representatives of the new generation, among those the most prominent were professors: Wolter, Śliwiński, Glaser, Wróblewski, Radzinowicz, Papierkowski, Świda and others. Five university law faculties – in Warsaw, Cracow, Lviv, Vilnius and Poznań – were the most important Polish criminal law centres. The Polish scholars undertook all the fundamental and current issues regarding penal studies in a whole, including criminology and penal policy, which were structuralizing at the time. The theories and ideas presented by them corresponded to the modern European and global trends. Numerous enlightened conceptions of the Polish scholars were realised in the criminal code, administrative offences law, prison act and other legal acts. The original and modern juvenile law created in the interwar period, which was constituted in adequate sections of the criminal code and the code of penal proceedings, deserves a particularly high grade.
    Dwudziestolecie międzywojenne było w Polsce okresem wspaniałego rozwoju doktryny prawa karnego. Obok najstarszych profesorów – Krzymuskiego czy Miklaszewskiego, wszechstronną działalność rozwinęli przedstawiciele średniej generacji, zwłaszcza profesorowie Makarewicz, Makowski, Mogilnicki i Rappaport, a także młodego pokolenia, wśród których wyróżniali się profesorowie Wolter, Śliwiński, Glaser, Wróblewski, Radzinowicz, Papierkowski, Świda i inni. Rolę centrów polskiej myśli prawnokarnej odgrywało pięć uniwersyteckich wydziałów prawa: w Warszawie, Krakowie, Lwowie, Wilnie i Poznaniu. Polscy uczeni podjęli wszystkie fundamentalne i aktualne problemy obejmujące całość nauk penalnych, w tym kształtującej się ówcześnie kryminologii i polityki kryminalnej. Głoszone teorie i idee odpowiadały nowoczesnym trendom europejskim i światowym. Wiele postępowych koncepcji polskich uczonych znalazło odzwierciedlenie w wydanym kodeksie karnym, prawie o wykroczeniach, ustawie o organizacji więziennictwa i innych aktach prawnych. Na szczególnie wysoką ocenę zasługuje wydane w dwudziestoleciu międzywojennym oryginalne i nowoczesne prawo dla nieletnich, które umieszczono w odpowiednich rozdziałach kodeksu karnego i kodeksu postępowania karnego.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2019, 22; 185-208
    1733-0335
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O zwalczaniu żebractwa i włóczęgostwa w II Rzeczypospolitej (1918–1939). Studium historycznoprawne
    On the Fight against Beggary and Vagrancy within the Second Republic of Poland (1918–1939). A legal and historical study
    Autorzy:
    Janicka, Danuta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/698827.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    prawo karne XIX–XX w.
    historia nauki prawa karnego
    zwalczanie żebractwa
    zwalczanie włóczęgostwa
    środki zabezpieczające
    criminal law of 19th–20th century
    history of criminal law science
    combating of beggary
    combating of vagrancy
    protective measures
    Opis:
    The subject of this article is the legal issues related to combating beggary and vagrancy in Poland during the interwar period. The author presents and compares the Russian, Prussian (and later German), and Austrian criminal rules which were in force in Poland in the 19th and early 20th centuries. She clarifies how the partitioning states ordered beggars and vagrants to be punished on Polish land. The author explains that many representatives of the Polish legal doctrine and legal practice expressed the view that these ‘dregs of society’ suffer from psychophysical degeneration. She analyses when and how the issue of begging and vagrancy came to be of interest to the legislature in the Second Polish Republic. The author assesses the anti-begging rules issued in interwar Poland as quite strict and repressive. She presents not only legal provisions and doctrinal views, but also statistical data from 1924–33.
    Przedmiotem artykułu są zagadnienia prawne związane ze zwalczaniem żebractwa i włóczęgostwa w Polsce międzywojennej. Autorka przedstawia i porównuje przepisy prawa karnego rosyjskiego, pruskiego (a potem niemieckiego) i austriackiego, które obowiązywały na ziemiach polskich w XIX i na początku XX w. Ocenia, w jaki sposób państwa zaborcze polecały karać żebraków i włóczęgów na ziemiach polskich. Autorka wyjaśnia, że wielu przedstawicieli polskiej doktryny prawa oraz praktyki prawnej wyrażało pogląd, że omawiana kategoria ludzi z marginesu społecznego cierpi na degenerację psychofizyczną. Autorka analizuje także, kiedy i w jaki sposób zagadnienie żebractwa i włóczęgostwa stało się przedmiotem działalności ustawodawcy II Rzeczypospolitej. Oprócz przepisów prawnych i poglądów doktryny autorka prezentuje dane statystyczne z lat 1924–1933.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2019, XLI/1; 465-495
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmiany w zakresie środków karnych w świetle nowelizacji Kodeksu karnego z 13 czerwca 2019 r.
    Changes in Terms of Penal Measures in the Light of the Amendment to the Criminal Code of 13 June 2019
    Autorzy:
    Szeleszczuk, Damian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046784.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    prawo karne
    nowelizacja kodeksu karnego
    środki karne
    zakaz prowadzenia pojazdów
    criminal law
    amendment to the Penal Code
    penal measures
    driving ban
    Opis:
    Przedmiotem artykułu są zmiany środków karnych wynikające z nowelizacji Kodeksu karnego z 13 czerwca 2019 r. Autor analizuje konsekwencje tych zmian. W ocenie projektodawców głównym celem ma być podniesienie poziomu ochrony dzieci poprzez prawo karne. Artykuł ujawnia różne błędy i wady przyjętych rozwiązań prawnych, które nie pozwalają na pozytywną ocenę wyżej wspomnianej nowelizacji. Artykuł porusza także kwestie związane ze zmianami w zakresie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdu. Artykuł odnosi się do zmian wprowadzonych do Kodeksu karnego, które spowodowały znaczne zwiększenie odpowiedzialności karnej sprawców przestępstw komunikacyjnych. Autor dokonuje krytycznej analizy i pokazuje wadliwość niektórych przepisów oraz ich niespójność z innymi rozwiązaniami kodeksowymi. Co więcej, podejmowanie tak radykalnych środków - wbrew temu, co zauważyli autorzy noweli, nie jest uzasadnione poziomem i dynamiką przestępstw komunikacyjnych. Autor krytycznie odnosi się do proponowanych poprawek, podkreślając ich nadmierną represyjność, która nie jest uzasadniona potrzebą ochrony bezpieczeństwa w komunikacji.  
    Changes in penal measures resulting from the amendment to the Penal Code of 13 June 2019 constitute the subject matter of the article. The author analyses the consequences of those changes. The authors of the amendments to the act declared that the level would increase the protection of children through criminal law, which was their main motive. The article reveals various errors and disadvantages of the legal framework adopted, which do not allow for a positive assessment of the above mentioned amendment. The article also raises the issues related to changes accounting for a criminal measure in the form of a driving ban. The article refers to the amendments to the Criminal Code, which resulted in significant strengthening of criminal liability for transport crime. The author gives a critical review and demonstrates the fallacy of certain provisions and their inconsistency with other Code stipulations. Furthermore, taking such radical measures – contrary to what the amendment authors pointed out – is not justified by the increasing crime rate. The author is critical about the proposed amendments, emphasising their excessive repressiveness, which is not reasoned by the need to protect traffic safety.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2019, 3; 183-207
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawnokarny aspekt wolnościowy a tymczasowe aresztowanie
    Penal aspect of freedom and provisional arrest
    Autorzy:
    Ziemba, Edyta
    Warzybok, Marlena
    Grudzińska, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/499779.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Policji
    Tematy:
    tymczasowe aresztowanie
    prawa i wolności obywatelskie
    prawnokarny aspekt wolności
    środki przymusu
    konstytucyjny status jednostki
    środki zapobiegawcze
    wolność człowieka na gruncie prawa karnego
    provisional arrest
    civil rights and liberties
    criminal legal aspects of freedom
    coercive measures
    constitutional status of the person
    preventive measures
    freedom of human based on criminal law
    Opis:
    Środki zapobiegawcze w postaci tymczasowego aresztowania i zatrzymania osób zawsze budziły wśród społeczeństwa wiele kontrowersji. Ponadto, wywoływały szereg nieporozumień i konfliktów między politykami, a prawnikami-teoretykami i prawnikami-praktykami. Organy państwowe, w dziejach stosowania obydwu tych instytucji, niejednokrotnie nadużywały tychże środków przymusu. A poza tym, brak należytej kontroli, czy to ze strony społeczeństwa, czy też władzy sądowej, może być przyczyną naruszenia praw i wolności obywatelskich, zagwarantowanych w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i w prawie międzynarodowym. Tymczasowe aresztowanie jest pewnego rodzaju narzędziem, które albo usprawni proces karny na przykład poprzez eliminację ucieczki, ukrywania się i nakłaniania do składania fałszywych zeznań i wyjaśnień przez oskarżonego, albo wyrządzi obywatelowi niewyobrażalna krzywdę, jeżeli zastosowanie tego środka będzie rezultatem błędu popełnionego przez organy ścigania.
    Precautionary measures in the form of the detention and apprehensions of persons have always stirred up controversy amongst the society a lot. Moreover, they triggered the sequence of misunderstandings and conflicts among policies, but lawyer-theoreticians and lawyer-practitioners. State agencies, in the history of applying both of these institutions, many times violated these coercive measures. Besides, lack of the adequate control, or it on the part of the society, or also a judicial authority, perhaps to be a reason for the infringement of laws and civil liberties, guaranteed in the Constitution of the Republic of Poland and in the international law. The detention is of certain kind with tool, which either he will streamline a criminal trial for example through the elimination of the escape, being in hiding and impelling to making a false statement and explanations by the accused or will cause the citizen inconceivable harm, if applying this centre will be a result of a mistake made by law enforcement agencies.
    Źródło:
    Problemy Kryminalistyki; 2013, 281; 20-27
    0552-2153
    Pojawia się w:
    Problemy Kryminalistyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Merytoryczne przesłanki orzekania kar i innych środków wobec wielokrotnych recydywistów
    Penalties and other measures applied towards multiple recidivists
    Autorzy:
    Janiszewski, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/699228.pdf
    Data publikacji:
    1986
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    recydywa
    wielokrotny recydywista
    kara
    kodeks karny
    środki karne
    polityka karna
    wymiar kary
    kara pozbawienia wolności
    orzecznictwo
    badania empiryczne
    statystyki sądowe
    recidivism
    multiple recidivists
    punishment
    penal code
    penal measures
    criminal policy
    sentence
    imprisonment
    case law
    empirical research
    court statistics
    Opis:
    The aims of the present study have been: 1) to ascertain the actual conditions of the courts' decisions applying penalties and other measures towards multiple recidivists; 2) to determine the present penal policy towards this category of convicted persons; 3) to compare this policy with the assumptions included in the Penal Code in force. Punishment imposed upon multiple recidivists is regulated by the provisions of Art. 60, para. 2 and 3 Art. 61 of the Penal Code. Their formulation is as follows: on a perpetrator sentenced twice in the conditions specified in para. 1 (special basic recidivism), who has served altogether at leat one year of deprivation of liberty and in the period of 5 years after the serving of the last penalty commits again an intentional offence with the purpose of obtaining a material benefit or of a hooligan character, similar to at least one of the previously committed offencęs, the court shall impose a penalty within the limits of from three times the lowest sanction, but not less than 2 years, up to the highest statutory sanction increased by one half, and if the highest statutory sanction is not higher than 3 years: up to 5 years deprivation of liberty. The increase of the lowest statutory sanction provided in para. 1 or 2 shall not apply, when the offence is a serious offence; in this case the court shall consider the commission of the offence in the conditions specified in para 1 or 2 as a circumstance increasing the penalty. In particularly justified cases when even the lowest penalty imposed on the basis of Art. 60. paras 1 or 2 would be incommeasurably Severe by reason of the motives for the action of the perpetrator, his traits and personal conditions as well as his way of life before the commission and his behaviour after the perpetration of the offence, the court when imposing the penalty may refrain from applying the rules specified in Art. 60. paras 1 or 2; in these cases the court shall take into consideration the commission of the offence in the conditions specified in Art. 60, para 1or 2 as circumstances influencing increasing the penalty. With regard to a perpetrator sentenced in the conditions specified in Art. 60, para. 2 he court shall adjudge protective supervision; if adjudging this supervision is not sufficient to prevent recidivism, the court shall adjudge .the commitment of the sentenced person to a social readaptation centre. (Art. 62, para. 2). The present work has been based on the author's own research and to a minimum extent only on the analysis of the national statistical data. The point of departure for the study of the actual conditions of the courts decisions were the conditions specified in the Penal Code now in force. The conditions specified in Art. 61 of the Penal Code and related to the offender only have been assumed to form the ratio legis of special recidivism in the Polish penal legislation. If, however, when aplying this provision, the courts prefer the conditions related to the most recent act of the offender, this mignt be an indication of their different attitude towards the aim of punishment in the case of the discussed category of offenders. The existence of such divergences between the conditions of application of Art 61 of the Penal Code as included in the law on the one hand, and those applied by the courts on the other hand  has been one of the hypotheses verified in the present study.  The study has been based on the examination of court records. All the accessible records of criminal cases (230) have been included in it, in which Sentences were passed with regard to multiple recidivists (under Art 60. para. 2  and Art. 61 in connection with Art. 60, para. 2 of the Penal Code) in the District Court of the city of Poznań in the years 1975-1981. The question arised whether this could be treated as an equivalent to a random sample of the national population of convicted multiple recidivists. As shown by a comparison of distributions in question are highly convergent. A questionnaire to investigate the ourt records consisted of 41 questions concerning the convicted recidivist, his previous offences and criminal record, his last offence and the content of the last sentence. The impact of a number of variables on the application of Art. 61 of the Penal Code, on the length  of the prison sentence and on the decision of commitment to a social readaptation centre has been analysed in succession. Conclusions from the study are as follows: 1. In the application of Art.61 of the Penal Code ,the predominating part is played by the conditions connected with the degree of socil danger of the act and with its legal label. The conditions connected with the person of the perpetrator seem to have a much smaller effect. The reason of this state of affairs may be seeked in the fact that the court is obligated by Art. 60, para.2 of the Penal Code to impose long-term penalties of deprivation or liberty regardless of the degree of social danger (seriousness) of the offence which may be trivial in particular cases. Therefore, it is not to be wondered at that in these cases the courts apply Art. 61 of the Penal Code so as to impose a lower or more lenient penalty in order to make it commeasurable with the offence. The following conditions have been found to exert the greatest influence on the length of sentences to deprivation of liberty under Art. 60, para. 2: firstly, the legal appraisal of the offence and the related content of the instructions for meting out punishment specified in Art. 60, para. 2 of the Penal Code, and secondly, the degree of social danger of the offence. The character of the offence and the appraisal of its social danger influence the sentence too, including the type of penalty, when Art. 61 of the Penal Code is applied by the court. This is probably a further result of following the same conditions already when deciding on the application of Art. 61 of the Penal Code. When adjudging the commitment of convicted persons to a social readaptation centre, the courst were guided by the conditions connected with intense symptoms of demoralization of these persons and with a previous application of various penal measures towards them; thus the conditions were formally the same as those to be found in the Penal Code. At the same time, conditions connected with the recently committed offence were left out of account here. One should be particularly careful when interpreting the findings in this case aS the decisions in question may be conditioned by the courts' various attitudes towards the practical functioning of the centers, and by different purposes of their adjudgement in definite cases. The length of the perod for which commitment to a social readaptation centre was adjudged has appeared to increase with the length of the sentence to deprivation of libety. Admittedly, outright conclusions as to the need for amendments of the provisions of the Penal Code in its part concerning recidivists do not follow immediately from the findings of the present study. These findings have. however, demonstrated the degree to which the instructions for meting out, punishment specified in Art. 60, para. 2 of the Penal Code sever the relation between the offence and punishment, as  well as the fact that the corrective function of punishment imposed upon multiple recidivists - officially assumed by the legislator-has a fictious character in practice. In consequence, Art. 61 of the Penal Code is used in discord with its purpose; it is applied to adjust the adjudicated punishment to the seriousness of the offence committed.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 1986, XIII; 109-139
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies