Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "criminal case" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
Polygraph Examination in Analysis of Evidence
Autorzy:
Konieczny, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/523397.pdf
Data publikacji:
2014-09-01
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
polygraph examination as evidence
polygraph examination results
polygraph in criminal case
Źródło:
European Polygraph; 2014, 8, 3; 109-117
1898-5238
2380-0550
Pojawia się w:
European Polygraph
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Subject Matter of Criminal Evidence Relating to the Disclosure of Information on Security Measures Applicable to Law Enforcement or Control Officials
Autorzy:
Zajcew, Oleg
Yepikhin, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1374859.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
Tematy:
security
subject of evidence
criminal case
the judiciary
fight against crime
Opis:
The article analyses the characteristics of the subject of evidence (Article 73 of the Penal Code of the Russian Federation) of objective and subjective characteristics of crime, which are listed in Article 320 of the Penal Code of the Russian Federation. Considerable attention has been given to the establishment of criminal sanctions for the disclosure of information on security measures towards law enforcement or control officials as an important guarantee of the stability of the Russian management system and legal protection activities. The characteristics of the subject-matter of the evidence in criminal matters under investigation are expressed in the need to establish objective and subjective grounds for disclosing information on security measures in the course of criminal proceedings against law enforcement or control officials. The state protection measures themselves are defined by separate regulations and are applied in the process of criminal proceedings and in the presence of evidence. However, this complex and multifaceted security process could be seriously undermined by the‘leak’ of classified security information. In case of such illegal disclosure, the penalty is defined in Article 320 of the Penal Code of the Russian Federation. The authors draw attention to the existence of a direct or indirect relationship between the unauthorised activity and performing state service in legal protection bodies, as well as the need to prove the intention to commit this crime and the awareness of not disclosing secret information to unauthorized persons who do not have formal access to the above information. The authors conclude that the implementation of criminal evidence proceedings for the criminal case of the offence under Article 320 of the Penal Code of the Russian Federation needs to be improved at this stage in order to increase the effectiveness and security of the protection of judges, law enforcement and control officials in Russia.
Źródło:
Internal Security; 2018, 10(1); 261-270
2080-5268
Pojawia się w:
Internal Security
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Granice mocy wiążącej wyroków karnych w postępowaniu cywilnym
Autorzy:
Koper, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788180.pdf
Data publikacji:
2016-09-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
postępowanie cywilne
wyroki karne
orzeczenie
sprawy karne
civil law procedure
penal sentence
decision
criminal case
Opis:
The paper is a study of binding force of criminal court’s judgement in civil proceedings, related to issue of applying of the article 11 of the Code of Civil Procedure. The aim of the paper is an attempt to delineate model boundaries of binding of criminal court’s judgement in civil proceedings, in connection with applicaton of such relevant legal regulation. The author focuses on the presentation of the most important threads arising from need to take into account factual situation related to commission of a criminal offence contained in a conviction. The existing normative regulation has been examined and its defects identified. The analysis is connected with consideration of such complex problem from the point of view of recent changes in the amending concerning criminal proceedings and criminal law too. Gathering the tesis specified in article, the author notes that regulation mentioned above doesn’t create legal rule on the clear scope of application
Źródło:
Studia Prawnicze; 2016, 1 (205); 127-152
0039-3312
2719-4302
Pojawia się w:
Studia Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sprawy karne SS-manów z załogi KL Auschwitz przed sądami powszechnymi w Polsce w latach 1946–1955. Artykuł koncepcyjny
Criminal cases of SS men from the KL Auschwitz garrison before common courts in Poland in 1946–1955. Concept article
Autorzy:
Kowalski, Grzegorz M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1931232.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
załoga SS KL Auschwitz
proces karny
sądy polskie
1946‒1955
SS KL Auschwitz Garrison
criminal case
Polish courts
1946-1955
Opis:
Artykuł ma na celu przedstawienie koncepcji badań nad procesami członków załogi SS byłego niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego i zagłady Auschwitz-Birkenau przed sądami powszechnymi w Polsce w latach 1946‒1955. Przedstawiono w nim wybrane zagadnienia dotyczące analizowanej tematyki wraz z przykładową literaturą oraz niepełne dane statystyczne. W dostępnej w internecie bazie Załoga SS KL Auschwitz znajdują się informacje o 8502 SS-manach. Na podstawie zgromadzonych materiałów można stwierdzić, że w omawianym okresie liczba osób, co do których zachowały się jakiekolwiek dokumenty wymiaru sprawiedliwości, wynosi 722. Natomiast liczba SS-manów z załogi KL Auschwitz, co do których przeprowadzono postępowanie sądowe zakończone wyrokiem w Polsce, wynosi 695. Kolejnym krokiem w kierunku przeprowadzenia charakterystyki procesów SS-manów z załogi KL Auschwitz toczących się przed polskimi sądami winno być pełne opisanie stanu badań i literatury przedmiotu.
The article aims to present the concept of research on the trials of the members of the SS garrison of the former German Nazi concentration and extermination camp Auschwitz-Birkenau before common courts in Poland in the years 1946–1955. It presents selected issues related to the analyzed subject, along with an exemplary literature, and shows incomplete statistical data. Information about 8502 SS men can be found in the database The SS KL Auschwitz Garrison available on the Internet. On the basis of the collected materials, it can be concluded that in the period, the number of people for whom any documents of the judiciary have survived is 722. On the other hand, the number of SS men from the KL Auschwitz garrison, against whom court proceedings ended with a verdict in Poland, is 695. The next step towards characterizing the trials of SS-men from the KL Auschwitz garrison pending before Polish courts should be a complete description of the state of research and literature on the subject.
Źródło:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2021, XXIV, 24; 99-112
1733-0335
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo do sądu w sprawach karnych w Konstytucji RP
The right to a fair trial in criminal cases in the Constitution of the Republic of Poland
Autorzy:
Czerniak, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941062.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
postępowanie karne
sprawa karna
prawo pokrzywdzonego do sądu prawo dostępu do sądu
prawo do rzetelnego procesu karnego
criminal proceedings
criminal case
right to a fair trial in criminal cases
victim’s right to a fair trial
right of access to court
Opis:
Rzeczywisty kształt konstytucyjnie zagwarantowanego prawa do sądu zależy od specyfiki spraw będących przedmiotem danego postępowania. W niniejszym artykule uwzględniając orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego w pierwszej kolejności wskazano, w jaki sposób definiuje się pojęcie „sprawy karnej”. Na tej podstawie ustalono zakres przedmiotowy i podmiotowy prawa do sądu w sprawach karnych, a następnie dokonano analizy jego szczegółowych elementów: prawa dostępu do sądu, prawa do sprawiedliwie ukształtowanej procedury oraz prawa do uzyskania rozstrzygnięcia w rozsądnym terminie. Podkreślono, że w różnym zakresie ono przysługuje pokrzywdzonemu i oskarżonemu w zależności od trybu ścigania przestępstw. Szczególną uwagę poświęcono problematyce prawa do sprawiedliwie ukształtowanej procedury i konieczności zrównoważenia uprawnień uczestników postępowania oraz interesów wymiaru sprawiedliwości. We wnioskach wskazano, że stanowisko Trybunału Konstytucyjnego nie w pełni uwzględnia zmiany zachodzące w prawie karnym, co może prowadzić do faktycznego ograniczenia gwarancji procesowych jednostki wynikających z art. 45 ust. 1 Konstytucji.
The Constitutionally guaranteed “right to a fair trial” depends on the specific nature of a case which is taken before a court. The paper analyses the real scope of this one of the fundamental human rights in criminal cases. In the first part of the article the concept of “criminal case” is defined on the basis of jurisprudence of the Constitutional Tribunal. Then the objective and subjective scope of the above mentioned right in criminal cases is laid down and analysed its detailed elements: access to court, the right to a fair proceedings and the right to be heard within a reasonable time. The article also points out that the scope of “the right to a fair trial” is different for the victim and the accused according to the model of prosecution procedure. The specific emphasis is placed on to the right to a fair proceedings and the need to balance procedural rights of the parties and the interests of justice. In conclusion it is emphasised that the Constitutional Tribunal does not fully take into account the changes in the criminal law, which could lead to an actual limitation of the entity’s procedural guarantees under an Article 45 paragraph 1 of the Constitution of the Republic of Poland.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2016, 3 (31); 129-162
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podstawowe trendy orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawach podatkowych
Basic trends in European Court of Human Rights case-law on tax matters
Autorzy:
Jasudowicz, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/909182.pdf
Data publikacji:
2020-10-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
taxes
criminal charge
dual proceedings
human rights
Strasbourg
case-law
Opis:
The case-law of the European Court of Human Rights in tax matters has developed in three dimensions. Firstly, it involved Article 1 of the Protocol No. 1 to the Convention with reference to “the payment of taxes”, viewed, notwithstanding the State’s wide margin of appreciation, in the light of the principle of the peaceful enjoyment of one’s possessions. Secondly, from the perspective of Article 6 paragraph 1 of the Convention, tax disputes can be covered by the guarantees of a fair trial where the proceedings and sanctions, for example, concerning tax surcharges, are qualified in their autonomous Convention meaning as a “criminal charge” against the taxpayer. Moreover, despite its traditional case-law, in the last years the Court has seemed to allow the possibility of qualifying tax disputes as concerning “civilrights and obligations” Thirdly, on the basis of Article 4 of Protocol No. 7 to the Convention, the Court has found violations of the prohibition “to be tried or punished again in criminal proceedings” in the context of dual, i.e. tax (administrative) and penal, proceedings. The author critically assesses the Court judgment in the case of A. and B. v. Norway, in which the Court did not find a violation of Article 4 of Protocol No. 7. In the Norwegian case, the distinct administrative and penal proceedings were in fact merged, since the state introduced a system of integrated legal answers to taxpayers’ behavior. According to Judge Pinto de Albuquerque, expressing a dissenting opinion, the Court in this judgment wrongly changed its stance from pro persona to pro auctoritate, possibly forgetting that it is a court of humanrights, and not a pleader of raison d’Etat. Although the Court declared that it considers the Convention “as a whole”, and seeks to ensure the consistency of the Convention system and harmony of its provisions, it might have lost sight of ties existing between them. Taxpayers are also individual humansand have a title to human rights, thus tax disputes are those of a human rights nature. Understandably, the ECHR must persist as a Court of Human Rights.
Źródło:
Studia Prawa Publicznego; 2020, 3, 31; 9-32
2300-3936
Pojawia się w:
Studia Prawa Publicznego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pedagog resocjalizacyjny czy menedżer przestępcy?
Rehabilitation Educator or Criminal Manager?
Autorzy:
Mółka, Miłosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2131212.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
case work
case management
criminal policy
probation
rehabilitation pedagogy
probation officer
polityka kryminalna
probacja
pedagogika resocjalizacyjna
kurator sądowy
Opis:
Celem artykułu jest omówienie współczesnych tendencji resocjalizacyjnych, które dowartościowują perspektywę zarządzania ryzkiem na drodze do ograniczania recydywy. Chodzi przy tym o rekonstrukcję treści zawartych w rodzimej literaturze przedmiotu na temat problematyki związanej z implementacją aktuarialnych rozwiązań na grunt tradycyjnie zorientowanej pedagogiki resocjalizacyjnej. Rozważania zawarte w artykule zostały podzielone na dwie zasadnicze części. W pierwszej dokonano ogólnej charakterystyki zasygnalizowanych tendencji w resocjalizacji, które kładą akcent na wykorzystanie podejścia aktuarialnego w celu ograniczenia przestępczości. W części drugiej zwrócono uwagę na wyzwania, przed którymi stają kuratorzy sądowi w obliczu coraz większej popularności rozwiązań aktuarialnych w praktyce probacyjnej. Skoncentrowano się przy tym na rodzajach czynników uwzględnianych w prognozie, określaniu niezbędnych kompetencji po stronie kuratora sądowego w roli pedagoga aktuariusza i zapotrzebowaniu na trafne i rzetelne narzędzia służące do pomiaru ryzyka recydywy.
The aim of the article is to discuss contemporary social rehabilitation tendencies that can enhance the perspective of risk management on the way to reducing recidivism. It is about the reconstruction of the content encompassed in the Polish literature of the subject on the issues related to the implementation of actuarial solutions for the traditionally oriented rehabilitation pedagogy. The analysis contained in the article have been divided into two main parts. The first part presents a general characteristic of the signaled trends in social rehabilitation, which emphasize the use of the actuarial approach in order to reduce crime. The second part highlights the challenges faced by probation officers in the face of the increasing popularity of actuarial solutions in probation practice. The focus was put on the types of factors included in the forecasting and determining the necessary competences of the probation officer as an actuary educator and on the need for accurate and reliable tools to measure the risk of recidivism.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2021, 24, 5; 75-95
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
BGHSt 20, 22 und die Neubürger-Klausel des deutschen Strafanwendungsrechts – ein deutsch-polnischer Fall schreibt Rechtsgeschichte bis heute
The judgment of the Bundesgerichtshof (Federal Court of Justice) from the 4th September 1964 and the "New Citizenship Clause" as part of the German law of jurisdiction in criminal cases – a German-Polish case and its implications for the legal development
Autorzy:
Heger, Martin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945338.pdf
Data publikacji:
2021-04-01
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Federal Court of Justice
New Citizenship Clause
criminal cases
German-Polish case
Opis:
In its judgment of the 4th September 1964 the German Federal Court of Justice had to deal with a German-Polish case of murder. The accused persons were members of the German minority in Poland and lived in the Western part of Poland, when German troops occupied that territory in the autumn of 1939. Short after the invasion they killed the members of a Jewish family living in the same territory. Both, the perpetrators as well as the victims were Polish nationals, when the crime was committed. The perpetrators have got the German nationality in the following. It is not clear, whether they have been naturalized by German authorities during WW II, but if not, they were seen as German nationals with the Getting-into-Force of the German Basic Law (Constitution), because they were refugees from Poland to Germany. Therefore, Article 116 § 1 Basic Law naturalized them as German nationals. For the criminal case it was crucial whether the later naturalization can give the German Justice system jurisdiction over a case which happened before the perpetrator has reached the German nationality, as it was (and still is) stated in section 4 (resp. today section 7) of the German Criminal Code. The paper should deal with the implications of this so-called "New Citizenship Clause" and with the circumstances of the case and the following cases at Western German Courts against German people for committing murder in the occupied Polish territories during WWII. Shortly after the named case, the Auschwitz trial started in Frankfurt. On that background, the paper reflects on the situation between West and East Germany as well.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2020, 19, 2; 141-160
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przegląd orzeczeń i decyzji Międzynarodowego Trybunału Karnego (kwiecień-listopad 2019 r.)
Review of case of law of the International Criminal Court (April-November 2019)
Autorzy:
Gacka, Patryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/498911.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Fundacja im. Aliny i Leszka Allerhandów
Tematy:
Międzynarodowy Trybunał Karny
orzeczenia
zbrodnie międzynarodowe
International Criminal Court
case law
sentencing
international crime
Opis:
Prezentujemy trzeci już przegląd wybranych orzeczeń i decyzji Międzynarodowego Trybunału Karnego od kwietnia do listopada 2019 r. Okres ten charakteryzował się nadzwyczajną aktywnością Trybunału zarówno w odniesieniu do poszczególnych sytuacji (situations), jak i spraw konkretnych sprawców (cases). Oprócz przykuwających uwagę mediów posiedzeń i decyzji w odniesieniu do sytuacji w Afganistanie, zwięzłemu omówieniu poddane zostaną także decyzja dotycząca autoryzacji postępowania przygotowawczego w sytuacji Birma/Bangladesz, wyrok w postępowaniu apelacyjnym w sprawie decyzji odszkodowawczej w sprawie T. Lubangi, a także wyroki – kolejno o winie i karze – w sprawie B. Ntagandy.
In this review of the case law of the International Criminal Court, Patryk Gacka briefly examines decisions of the Court in the Afghanistan situation, the decision on the authorization of preliminary examinations in the situation of Myanmar/Bangladesh, the appeal judgment on reparations in the case of T. Lubanga, and finally two judgments issued by the Court in the case of Bosco Ntaganda.
Źródło:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda; 2019, 2, 2(4); 345-352
2657-7984
2657-800X
Pojawia się w:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Changing Evidentiary Rules to the Detriment of the Accused? The Ruto and Sang Decision of the ICC Appeals Chamber
Autorzy:
Kuczyńska, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/706792.pdf
Data publikacji:
2018-09-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
ICC
ICC Rules of Procedure and Evidence
International Criminal Court
intertemporal rules
lex retro non agit
retroactive application of criminal law
retroactive application of procedural criminal law
Rome Statute
Ruto and Sang case
Opis:
The main topic of this article is retroactive application of procedural criminal law. In this text the question will be posed – and answered – whether the application of a new procedural provision that entered into force in the course of an ongoing proceeding should in that proceeding be considered as retroactive and in what scope or/and under what conditions can such retroactivity be allowed for. As will be shown the solutions in national jurisdictions differ according to the common law – continental law states divide. This problem will be discussed in the light of a decision in the ICC Ruto and Sang case. In this case the ICC Appeals Chamber had to answer several questions pertaining to the temporal application of new procedural provisions. Firstly, the Chamber had to decide whether a general ban on the retroactive application of substantive law should also apply to procedural criminal law. Secondly, the ICC Appeals Chamber had to analyze the criteria according to which it would evaluate whether the change of rules of criminal procedure in the course of an ongoing trial was to be considered as having a retroactive effect, and whether the change in the rules of admission of evidence could be considered detrimental to the accused. Thirdly, it will be shown that the ICC Appeals Chamber has chosen the common law concept of “due process rights” rather than the idea of “intertemporal rules” known from the continental doctrine, and why it chose to do so.
Źródło:
Polish Yearbook of International Law; 2017, 37; 101-123
0554-498X
Pojawia się w:
Polish Yearbook of International Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Udział dzieci w postępowaniu karnym
Participation of children in criminal proceedings – research outcomes, observations, recommendations
Autorzy:
Trocha, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/499238.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę
Tematy:
znęcanie
badania aktowe
małoletni w postępowaniu karnym
reprezentacja dziecka
dziecko pokrzywdzone przestępstwem
child maltreatment
case files’ research
child in criminal
proceedings
child representation
child-victim of crime
Opis:
W artykule przedstawiono wyniki badań aktowych dotyczących udziału w postępowaniu karnym małoletnich pokrzywdzonych czynami z art. 207 kk. Badania te zostały przeprowadzone przez Fundację Dzieci Niczyje w 2012 i 2013 r. w sądach i prokuraturach apelacji warszawskiej. Jednocześnie w artykule przedstawiono najważniejsze wnioski i rekomendacje płynące z tych badań.
Źródło:
Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka; 2013, 12, 4: Wybrane aspekty problemu krzywdzenia dzieci; 54-64
1644-6526
Pojawia się w:
Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dobro małoletniego pokrzywdzonego a realizacja prawa do obrony – rozważania na kanwie sądowej praktyki ustanawiania obrońcy w fazie in rem w celu przesłuchania małoletniego pokrzywdzonego
The well-being of the minor victim and the exercise of the right to defence – considerations on the basis of the judicial practice of appointing a defence lawyer in the in rem phase to interrogate the minor victim
Autorzy:
Kosmowski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2188114.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Instytut Wymiaru Sprawiedliwości
Tematy:
postępowanie karne
małoletni pokrzywdzony
prawo do obrony
obrońca
postępowanie przygotowawcze in rem
criminal proceedings
minor victim
right to defence
defence counsel
preparatory proceedings in the case
Opis:
Artykuł przedstawia stosowaną przez sądy powszechne, a dostrzeżoną przez Sąd Najwyższy, praktykę ustanawiania obrońcy na etapie postępowania in rem, dla osoby jeszcze niebędącej oskarżonym i nieobecnej w postępowaniu karnym, jak również osoby podejrzanej, w celu umożliwienia takiemu obrońcy wzięcia udziału w przesłuchaniu małoletniego pokrzywdzonego w trybie art. 185a Kodeksu postępowania karnego. Polski Kodeks postępowania karnego jako jedną z przesłanek powtórzenia przesłuchania małoletniego pokrzywdzonego przewiduje nieobecność obrońcy w trakcie pierwszego przesłuchania. Autor pochyla się nad opisaną wyżej praktyką w kontekście doktrynalnej konstrukcji obrońcy w polskim prawie karnym procesowym oraz instytucji pełnomocnika osoby niebędącej stroną, a także stara się usytuować ją w kontekście uregulowań międzynarodowych, w tym standardów prawa do ochrony wynikających z dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/48/UE oraz wyznaczonych w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.
The article presents the practice, followed by common courts and noticed by the Supreme Court, of appointing a defence counsel at in rem proceedings for a person who is not yet charged and absent from criminal proceedings as well as for de facto suspect, ordered to allow such a counsel to participate in the interrogation of a minor victim in accordance to Article 185a of the Code of Criminal Procedure. The Polish Code of Criminal Procedure provides for the absence of a defence counsel during the first interrogation as one of the grounds for repeating the interrogation of a minor victim. The author analyses the practice described above in the context of the doctrinal construction of the defence counsel in Polish criminal procedural law, as well as the institution of a non-party’s attorney and also tries to place it in the context of international regulations, including the standards of the right to defence arising from Directive 2013/48/UE and set out in the case law of the European Court of Human Rights.
Źródło:
Prawo w Działaniu; 2023, 53; 195-210
2084-1906
2657-4691
Pojawia się w:
Prawo w Działaniu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dopuszczalność wykorzystania w procesie opinii psychiatrycznej wydanej po przeprowadzeniu obserwacji z przekroczeniem maksymalnego terminu przewidzianego w art. 203 § 3 k.p.k.
Autorzy:
Szlachta, Anna Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2054192.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
psychiatric opinion
observation in a medical institution
Article 203 § 3 of the Criminal Procedure Code
evidence in the case
opinia psychiatryczna
obserwacja w zakładzie leczniczym
art. 203 § 3 k.p.k.
dowód w sprawie
Opis:
Autorka omawia tematykę związaną z możliwością dowodowego wykorzystania opinii psychiatrycznej sporządzonej po przeprowadzeniu obserwacji z przekroczeniem maksymalnego terminu, o którym mowa w art. 203 § 3 k.p.k. W sposób aprobujący odnosi się do poglądu wyrażonego przez Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 19 listopada 2014 r. (V KK 259/14), zgodnie z którym fakt przekroczenia maksymalnego terminu obserwacji w zakładzie leczniczym (art. 203 § 3 k.p.k.) nie uzasadnia przyjęcia braku możliwości posłużenia się opinią sporządzoną po przeprowadzeniu takiej obserwacji w procesie. Zwraca również uwagę na ewentualne konsekwencje procesowe uznania, że opinia sporządzona na podstawie obserwacji psychiatrycznej z przekroczeniem maksymalnego terminu z art. 203 § 3 k.p.k. nie może posłużyć jako dowód w sprawie.
The author discusses the issues related to the possibility evidentiary use of a psychiatric opinion drew up with overrun maximum date determined in Article 203 § 3 of the Criminal Procedure Code. The commentator agrees with the view of the Supreme Court in its decision of 19 November 2014 (V KK 259/14), according to which the fact of exceeding the maximum observation period in a medical institution (Article 203 § 3 of the Criminal Procedure Code) does not justify the impossibility to use an opinion prepared after such observation in the process. Furthermore, the commentator draws attention to the possible procedural consequences of recognizing that psychiatric opinion drawn up with overrun maximum date determined in Article 203 § 3 of the Criminal Procedure Code cannot serve as evidence in the case.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2020, 67, 2; 181-199
0458-4317
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nadając znaczenie prawom - Alona Harela koncepcja obowiązku konstytucyjnej kryminalizacji
Laws Matter – Alon Harel Concept of Constitutional Obligation to Criminalize
Autorzy:
Peno, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035995.pdf
Data publikacji:
2022-02-28
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
aborcja
Alon Harel
kryminalizacja
prawa i wolności
znaczenie prawa
konstytucja i prawo karne
sprawa K 1/20
abortion
Alona Harel
criminalisation
value of law
constitution and criminal law
case K 1/20
rights and freedoms
Opis:
The article will present the concepts of the Israeli philosopher Alon Harel relating to the issue of non-instrumental justification of law, including criminal law. An important aspect of Harel’s considerations is the obligation to criminalize acts that violate fundamental rights and freedoms. This duty should be expressed in the constitution, symmetrically to the content of constitutional rights and freedoms. The background to the considerations is the judgment of the Constitutional Tribunal of 22 October 2020 issued in case K 1/20. The article will outline the line of argumentation (following Alon Harel) in favor of the recognition that regardless of socio-ethical or philosophical issues, the Tribunal’s decision was necessary for the good not only of individual individuals, but also of the legal system.
W artykule zostaną przedstawione koncepcje izraelskiego filozofa Alona Harela odnoszące się do kwestii nieinstrumentalnego uzasadnienia prawa, w tym prawa karnego. Ważnym aspektem rozważań Harela jest argumentacja za obowiązkiem kryminalizacji czynów naruszających podstawowe prawa i wolności. Obowiązek ten powinien być wyrażony w konstytucji, niejako symetrycznie do treści konstytucyjnych praw i wolności. Tłem rozważań jest wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 22 października 2020 r. wydany w sprawie K 1/20. W artykule zarysowana zostanie argumentacja (za Alonem Harelem) przemawiająca za uznaniem, że niezależnie od kwestii społeczno-etycznych czy światopoglądowych, rozstrzygnięcie Trybunału jest uzasadnione z uwagi na dobro nie tylko poszczególnych jednostek, ale i systemu prawnego oraz jego wartości.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2022, 1 (65); 283-294
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Merytoryczne przesłanki orzekania kar i innych środków wobec wielokrotnych recydywistów
Penalties and other measures applied towards multiple recidivists
Autorzy:
Janiszewski, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699228.pdf
Data publikacji:
1986
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
recydywa
wielokrotny recydywista
kara
kodeks karny
środki karne
polityka karna
wymiar kary
kara pozbawienia wolności
orzecznictwo
badania empiryczne
statystyki sądowe
recidivism
multiple recidivists
punishment
penal code
penal measures
criminal policy
sentence
imprisonment
case law
empirical research
court statistics
Opis:
The aims of the present study have been: 1) to ascertain the actual conditions of the courts' decisions applying penalties and other measures towards multiple recidivists; 2) to determine the present penal policy towards this category of convicted persons; 3) to compare this policy with the assumptions included in the Penal Code in force. Punishment imposed upon multiple recidivists is regulated by the provisions of Art. 60, para. 2 and 3 Art. 61 of the Penal Code. Their formulation is as follows: on a perpetrator sentenced twice in the conditions specified in para. 1 (special basic recidivism), who has served altogether at leat one year of deprivation of liberty and in the period of 5 years after the serving of the last penalty commits again an intentional offence with the purpose of obtaining a material benefit or of a hooligan character, similar to at least one of the previously committed offencęs, the court shall impose a penalty within the limits of from three times the lowest sanction, but not less than 2 years, up to the highest statutory sanction increased by one half, and if the highest statutory sanction is not higher than 3 years: up to 5 years deprivation of liberty. The increase of the lowest statutory sanction provided in para. 1 or 2 shall not apply, when the offence is a serious offence; in this case the court shall consider the commission of the offence in the conditions specified in para 1 or 2 as a circumstance increasing the penalty. In particularly justified cases when even the lowest penalty imposed on the basis of Art. 60. paras 1 or 2 would be incommeasurably Severe by reason of the motives for the action of the perpetrator, his traits and personal conditions as well as his way of life before the commission and his behaviour after the perpetration of the offence, the court when imposing the penalty may refrain from applying the rules specified in Art. 60. paras 1 or 2; in these cases the court shall take into consideration the commission of the offence in the conditions specified in Art. 60, para 1or 2 as circumstances influencing increasing the penalty. With regard to a perpetrator sentenced in the conditions specified in Art. 60, para. 2 he court shall adjudge protective supervision; if adjudging this supervision is not sufficient to prevent recidivism, the court shall adjudge .the commitment of the sentenced person to a social readaptation centre. (Art. 62, para. 2). The present work has been based on the author's own research and to a minimum extent only on the analysis of the national statistical data. The point of departure for the study of the actual conditions of the courts decisions were the conditions specified in the Penal Code now in force. The conditions specified in Art. 61 of the Penal Code and related to the offender only have been assumed to form the ratio legis of special recidivism in the Polish penal legislation. If, however, when aplying this provision, the courts prefer the conditions related to the most recent act of the offender, this mignt be an indication of their different attitude towards the aim of punishment in the case of the discussed category of offenders. The existence of such divergences between the conditions of application of Art 61 of the Penal Code as included in the law on the one hand, and those applied by the courts on the other hand  has been one of the hypotheses verified in the present study.  The study has been based on the examination of court records. All the accessible records of criminal cases (230) have been included in it, in which Sentences were passed with regard to multiple recidivists (under Art 60. para. 2  and Art. 61 in connection with Art. 60, para. 2 of the Penal Code) in the District Court of the city of Poznań in the years 1975-1981. The question arised whether this could be treated as an equivalent to a random sample of the national population of convicted multiple recidivists. As shown by a comparison of distributions in question are highly convergent. A questionnaire to investigate the ourt records consisted of 41 questions concerning the convicted recidivist, his previous offences and criminal record, his last offence and the content of the last sentence. The impact of a number of variables on the application of Art. 61 of the Penal Code, on the length  of the prison sentence and on the decision of commitment to a social readaptation centre has been analysed in succession. Conclusions from the study are as follows: 1. In the application of Art.61 of the Penal Code ,the predominating part is played by the conditions connected with the degree of socil danger of the act and with its legal label. The conditions connected with the person of the perpetrator seem to have a much smaller effect. The reason of this state of affairs may be seeked in the fact that the court is obligated by Art. 60, para.2 of the Penal Code to impose long-term penalties of deprivation or liberty regardless of the degree of social danger (seriousness) of the offence which may be trivial in particular cases. Therefore, it is not to be wondered at that in these cases the courts apply Art. 61 of the Penal Code so as to impose a lower or more lenient penalty in order to make it commeasurable with the offence. The following conditions have been found to exert the greatest influence on the length of sentences to deprivation of liberty under Art. 60, para. 2: firstly, the legal appraisal of the offence and the related content of the instructions for meting out punishment specified in Art. 60, para. 2 of the Penal Code, and secondly, the degree of social danger of the offence. The character of the offence and the appraisal of its social danger influence the sentence too, including the type of penalty, when Art. 61 of the Penal Code is applied by the court. This is probably a further result of following the same conditions already when deciding on the application of Art. 61 of the Penal Code. When adjudging the commitment of convicted persons to a social readaptation centre, the courst were guided by the conditions connected with intense symptoms of demoralization of these persons and with a previous application of various penal measures towards them; thus the conditions were formally the same as those to be found in the Penal Code. At the same time, conditions connected with the recently committed offence were left out of account here. One should be particularly careful when interpreting the findings in this case aS the decisions in question may be conditioned by the courts' various attitudes towards the practical functioning of the centers, and by different purposes of their adjudgement in definite cases. The length of the perod for which commitment to a social readaptation centre was adjudged has appeared to increase with the length of the sentence to deprivation of libety. Admittedly, outright conclusions as to the need for amendments of the provisions of the Penal Code in its part concerning recidivists do not follow immediately from the findings of the present study. These findings have. however, demonstrated the degree to which the instructions for meting out, punishment specified in Art. 60, para. 2 of the Penal Code sever the relation between the offence and punishment, as  well as the fact that the corrective function of punishment imposed upon multiple recidivists - officially assumed by the legislator-has a fictious character in practice. In consequence, Art. 61 of the Penal Code is used in discord with its purpose; it is applied to adjust the adjudicated punishment to the seriousness of the offence committed.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 1986, XIII; 109-139
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies