Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "criminal action" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Academic Works of Roman Jurists Regarding Criminal Law
Autorzy:
Chmiel, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618715.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Roman criminal law
Roman criminal action
Roman jurisprudence
rzymskie prawo karne
rzymski proces karny
jurysprudencja rzymska
Opis:
Roman jurists started to work on the criminal law only in days of the Empire. First works on this dedicated to public judicial proceedings included De iudiciis publicis created mainly by Maecianus, Marcianus, Macer, Venuleius Saturninus. Apart from them the following should also be mentioned: De officio proconsulis by Ulpian, De cognitionibus by Callistratus. Works on the issues of penalties are:  De poenis omnium legum, De poenis paganorum by Paulus; De poenis by Modestyn; and De poenis paganorum by Claudius Saturninus. Most of the above-mentioned works are commentaries directed at judge practitioners, more specifically, at imperial officials having specific jurisdictional functions. However, among them we can also find ones of the academic nature focused on criminal law and criminal action, such as De poenis paganorum by Claudius Saturninus. Many of the above-mentioned works are of substantive and procedural nature. In works of Roman jurists on criminal law one can see specific efforts or attempts at systematizing discussed legal material. Unfortunately, in the majority of works it is difficult to find such vivid and complex statements or even academic debates as on private law, not to mention any critique of imperial constitutions. This was caused by an authoritarian character of Roman national power and system of criminal judicature that was closely connected to this power. Thus, it was very difficult for the jurists to conduct free jurisprudence activity.
Juryści rzymscy zaczęli zajmować się w swych dziełach rzymskim prawem karnym dopiero w okresie cesarstwa. Pierwszymi pracami z tego zakresu, poświęconymi postępowaniom sądowym publicznym, były De iudiciis publicis autorstwa zwłaszcza Maecianusa, Marcianusa, Macera, Venuleiusa Saturninusa. Poza nimi należy wymienić także takie dzieła, jak De officio proconsulis Ulpiana i De cognitionibus Callistratusa. Prace poświęcone zwłaszcza problematyce kar to De poenis omnium legum i De poenis paganorum Paulusa, De poenis Modestyna i De poenis paganorum Claudiusa Saturninusa. Większość z przywołanych powyżej dzieł ma charakter komentarzy skierowanych do praktyków sędziów, a konkretnie cesarskich urzędników sprawujących określone funkcje jurysdykcyjne. Wśród nich możemy wskazać również te, które mają charakter naukowych wykładów poświęconych prawu i procesowi karnemu, jak np. De poenis paganorum Claudiusa Saturninusa. Duża część przywołanych prac ma charakter materialno-procesowy. W dziełach rzymskich jurystów z zakresu prawa karnego widać określone zabiegi czy też próby usystematyzowania omawianego materiału prawnego. Niestety, w większości prac trudno odnaleźć tak barwne i rozbudowane wypowiedzi czy wręcz naukowe dysputy, jak na gruncie prawa prywatnego, nie mówiąc o jakiejkolwiek krytyce cesarskich konstytucji. Należy stwierdzić, że przyczyną takiego stanu rzeczy był autorytarny charakter rzymskiej władzy państwowej oraz systemu sądownictwa karnego, który pozostawał w ścisłym związku z tą władzą. W następstwie tego jurystom dużą trudność sprawiało uprawianie swobodnej jurysprudencyjnej działalności.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przerwanie biegu przedawnienia skargi kryminalnej w kanonicznym procesie karnym
The interruption of the course of prescription of a criminal complaint in a canon criminal action
Autorzy:
Borek, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085947.pdf
Data publikacji:
2020-09-20
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
przedawnienie
przerwa przedawnienia
kanoniczne prawo karne
kanoniczny proces karny
skarga kryminalna
skarga o wykonanie kary
dekret karny
wyrok
prescription
interruption of prescription
penal canon law
penal canon process
criminal action
action to execute a penalty
extrajudicial decree
sentence
Opis:
Przedawnienia należy do tych zagadnień, którym kanonistyka, do pewnego czasu, poświęcała stosunkowo niewiele miejsce. Taki stan rzeczy dotyczy również przerwania biegu przedawnienia. Należy zauważyć, że przerwanie (i tym bardziej zawieszenie) biegu przedawnienia to zagadnienia raczej mało wyeksponowane, zarówno na płaszczyźnie kanonicznego prawa karnego materialnego jak i formalnego. W kontekście stosunkowo krótkich terminów przewidzianych aktualnie dla przedawnienia actio criminalis, istotnego znaczenia nabiera kwestia dotycząca ewentualnego przerwania i/lub zawieszenia biegu przedawnienia Należy zauważyć, że w dotychczasowej kanonistyce możemy znaleźć różne opinie dotyczące tego, kiedy właściwie następuje przerwanie biegu przedawnienia. Taki brak spójności w opiniach doktryny kanonistycznej zmusza do podjęcia próby udzielenia odpowiedzi na następujące pytania: czy w kanonicznym prawie karnym materialnym i formalnym przewidziane jest przerwanie i/lub zawieszenie biegu przedawnienia, a jeśli tak, to w jakim dokładnie momencie ono następuje i jakie z tego wynikają skutki. Próbując udzielić odpowiedzi na wyżej postawione pytanie, niezbędne wydaje się skoncentrowanie uwagi na następujących głównych zagadnieniach: przerwanie i zawieszenie - uwagi ogólne; różne stanowiska dotyczące momentu, w którym następuje przerwanie biegu przedawnienia; dekret/wyrok skazujący jako moment przerwania biegu przedawnienia  
The institution of prescription belongs to the field of issues rarely discussed by canon law. It is especially true about the interruption (suspension in particular) of the course of prescription. It should be noticed that the institution of interruption, and especially suspension, is weakly emphasised in both material and formal aspects of canon criminal law. In the context of relatively short terms projected currently for the prescription of actio criminalis, the issue of presumptive interruption (and/or suspension) of prescription becomes substantial. It should be stressed that the existing canon doctrine presents various opinions on when the proper interruption takes place. Such a lack of cohesion in the opinions forces the author of this article to answer the following questions: Is there any place in the canon law, both material and formal, for the institution of the interruption and/or suspension of prescription? If so, when exactly does it take place? And what effects does it have?
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2020, 63, 3; 61-86
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O konstrukcji niedopuszczalności czynności karnoprocesowej
On the structure of inadmissibility of an action in criminal proceedings
Autorzy:
Janusz-Pohl, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/692744.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
an action in criminal proceedings
a conventional action
inadmissibility of action
invalidity of action
convalidation
inadmissibility of evidence
sequence of actions
formalisation
inadmissibility of a criminal trial
czynność procesowa
czynność konwencjonalna
niedopuszczalność czynności
nieważność czynności
konwalidacja
niedopuszczalność dowodów
sekwencja czynności
formalizacja
konwencjonalizacja
niedopuszczalność procesu karnego
Opis:
The paper deals with inadmissibility of actions in criminal proceedings analysed in the context of a theoretical concept of conventional actions in law. Attention has been drawn to the doctrinal (sensu largo) and legal (sensu stricto) approach to the inadmissibility of an action in criminal proceedings. Based on the above concept, an attempt has been made to establish whether inadmissibility sensu stricto is related to the infringement of the constitutive rules isolated for individual actions in criminal proceedings. Two basic definitions of the term inadmissibility of an action in criminal proceeding sensu stricto have been proposed. The analysis presented in the paper has been verified against inter alia, the institutions introduced by virtue of amendments to the Code of Criminal Procedure of 27 September as provided in its Articles14 § 2 and 168a.
Artykuł poświęcony jest problematyce niedopuszczalności czynności karnoprocesowych ujmowanych w kontekście teoretycznoprawnej koncepcji czynności konwencjonalnych w prawie. Zwrócono uwagę na doktrynalne (sensu largo) oraz kodeksowe (sensu stricto) ujęcie konstrukcji niedopuszczalności czynności karnoprocesowych. W oparciu o wskazaną koncepcję podjęto próbę ustalenia, czy niedopuszczalność sensu stricto łączy się z naruszeniem tzw. reguł konstytutywnych wyodrębnianych dla poszczególnych czynności karnoprocesowych. Konsekwencją przeprowadzonych rozważań jest propozycja wyróżnienie dwóch zasadniczych znaczeń niedopuszczalności czynności karnoprocesowej sensu stricto. Przeprowadzona analiza zweryfikowana została w odniesieniu m.in. do instytucji wprowadzonych przez ustawodawcę na mocy noweli do Kodeksu postępowania karnego z 27 września 2013 r. określonych w art. 14 § 2 oraz 168a k.p.k.  
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2014, 76, 4; 161-173
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przedawnienie skarg i działań z tytułu naruszeń będących przestępstwami kanonicznymi
The prescription of penal actions and operations resulting from canon delicts violations
Autorzy:
Borek, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371677.pdf
Data publikacji:
2019-09-07
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
przestępstwo
kanoniczne prawo karne
kanoniczny proces karny
skarga karna
skarga o naprawienie szkód
przedawnienie
przestępstwa za-rezerwowane Kongregacji Nauki Wiary
cywilna odpowiedzialność
dyscyplinarna odpowiedzialność
wydalenie z instytutu
Delict
penal canon law
penal canon process
criminal action
action to execute a penalty
prescription
delicts reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith
civil responsibility
disciplinary responsibility
dismissal from the institute
Opis:
Violations constituting canon delicts incur certain legal effects, both penal and non penal. Among strictly penal effects one can find a possibility to call a perpetrator to account. In order to do this The Canon Law Code of 1983 classifies two types of actions connected with the committed delict: a criminal action (actio criminalis) and an action to execute a penalty (actionad poenam exsequendam), or a penal action. A violation which is a crime may result in other, non penal effects such as an action to repair the damage caused by the crime (actio ad damna reparanda), a declaration of an obstacle to ordination, or a dismissal from a religious institute. The prescription, which is the subject of this article, is thus connected with different possible effects incurred by a violation constituting a canon delict.Keeping all those possible consequences of violations constituting canon delicts, it seems legitimate to establish the matter of the prescription. Trying to find the answers to these questions, the author tries to focus on the following issues: 1. Prescription. 1.1. Introductory issues. 1.2. Principal terms and elements. 2. Prescription within penal responsibility 2.1. Imposing and executing a penalty. 2.2. Declaring a penalty. 2.3. Delicts reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith. 3. Prescription within civil and disciplinary responsibility 3.1. Action to repair damage. 3.2. Dismissal from a religious institute.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2019, 62, 3; 55-88
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
CRIMINAL LIABILITY IN POLISH LAW FOR FAILURE TO TAKE ACTION TO PREVENT A SUICIDE
Autorzy:
Kosonoga-Zygmunt, Julia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663969.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
uicide
the guarantor
failure to take action to prevent a suicide
liability for material crimes of nonfeasance
criminal withdrawal of assistance
Opis:
Odpowiedzialność karna za nieprzeszkodzenie samobójstwu w polskim prawie karnym Streszczenie Artykuł został poświęcony problematyce nieprzeszkodzenia samobójstwu w polskim prawie karnym. Zagadnienie to ma charakter interdyscyplinarny i bardzo złożony. Ramy niniejszego opracowania pozwoliły na prezentację jedynie wybranych kwestii szczegółowych, takich jak: pojęcie nieprzeszkodzenia samobójstwu, prawo podmiotowe do samobójstwa oraz kwalifikacja prawna nieprzeszkodzenia samobójstwu. W świetle zaprezentowanych rozważań przyjęto, że zagadnienie odpowiedzialności karnej za nieprzeszkodzenie samobójstwu, rozumiane szeroko, jako niepodjęcie akcji ratowniczej w trakcie realizowanego już zamiaru pozbawienia się życia, jak i nieodwrócenie skutków takiego zamachu, kształtuje się odmiennie w zależności od statusu podmiotu dopuszczającego się zaniechania. Chronionemu z perspektywy jednostki prawu do życia odpowiada po stronie ogółu obowiązek ochrony życia, tj jednostka ma prawo do życia, wszyscy inni mają natomiast obowiązek, by je chronić.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2016, 16, 2
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O odwołalności postulatywnego oświadczenia woli w procesie karnym
Statement of will and its revocation in Polish criminal proceedings
Autorzy:
Janusz-Pohl, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693638.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
revocation of a declaration to compound a legal action
postulative statement of will
acts undertaken in criminal proceedings
odwołalność czynności procesowej strony
postulatywne oświadczenie woli
czynności karnoprocesowe
czynność konwencjonalna doniosła prawnie
Opis:
This paper focuses on the revocation of a statement of will made in legal proceedings, on the example of revocation of a declaration to compound a legal action (private charge) made by a private prosecutor before the commencement of judicial proceedings at the first main trial (Article 496 § 2 of the Code of Criminal Procedure). The basis for the deliberation presented in this paper is an assumption that there exists a binding dispository clause between the parties to a criminal trial regarding their acts in the proceeding, postulating the making of a statement of will. The departure from that statement must result from a certain modifying legal norm binding in a given criminal procedural law. Thus, in the absence of a norm in the legal regulation, which would limit the private prosecutor regarding free disposal (use) of a statement declaring withdrawal of the charges as of the moment from the commencement of judicial proceedings at the first trial, it should be deemed that such a statement is revocable. The temporal limits to freely use such a statement have been determined on the basis of a sequence scheme of the acts undertaken in criminal proceedings, assuming that a statement made by a private prosecutor belongs to the scope of application of a legal norm underlying another legal norm that updates the making of another sequence of acts in the criminal proceedings, being the making of an imperative statement of will. This approach clearly outlines the temporal limits of the act-in-law that then takes a form of a postulative statement of will. In other words, the making of an imperative statement of will (issuing of a decision) excludes any modification within the initiating postulative statement of will as the latter has become ‘consumated’ by the updating of a legal norm lying (as an imperative statement of will) at the basis of a given act-in-law. An attempt to cancel a statement of will made at an earlier date to drop the charges (withdraw the accusation) by a private prosecutor, following the decision of a discontinuance of a proceeding filed by private prosecution may only be recognised as filing a stage complaint and may constitute the ground for a complaint filed as a result of a decision to discontinue the proceedings.
Niniejszy szkic prezentuje problematykę odwołalności czynności procesowej strony w postaci postulującego (postulatywnego) oświadczenia woli na przykładzie czynności oskarżyciela prywatnego polegającej na cofnięciu oświadczenia o odstąpieniu od oskarżenia przed rozpoczęciem przewodu sądowego na rozprawie głównej (art. 496 § 2 Kodeksu postępowania karnego). Podstawą rozważań jest przyjęcie założenia obowiązywaniu względem stron procesu karnego dyrektywy dyspozytywności, co do ich czynności procesowych w postaci postulujących oświadczeń woli, której przełamanie musi być wynikiem obowiązywania w systemie prawa karnego procesowego stosownej normy prawnej o charakterze modyfikującym. Zatem wobec braku w ramach regulacji prawnej kształtującej tryb prywatnoskargowy normy ograniczającej oskarżyciela prywatnego w kwestii dysponowania oświadczeniem w przedmiocie odstąpienia od oskarżenia do momentu rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej, uznać należy, że oświadczenie to jest odwołalne. Granice temporalne dysponowania nim zostały ustalone na podstawie schematu sekwencji czynności karnoprocesowych, którego ujęciu towarzyszy założenie, że oświadczenie oskarżyciela prywatnego (czynność karnoprocesowa w postaci postulującego oświadczenia woli, jako czynność konwencjonalna doniosła prawnie) należy do zakresu zastosowania normy prawnej leżącej u podstaw normy prawnej aktualizującej dokonanie kolejnej w sekwencji czynności procesowej organu, która to czynność polega na złożeniu imperatywnego oświadczenia woli. Takie ujęcie wyraźnie zakreśliło granice temporalne czynności w postaci postulatywnego oświadczenia woli. Słowem, dokonanie złożenie imperatywnego oświadczenia woli (wydanie decyzji procesowej) wyklucza modyfikacje w obrębie inicjującego oświadczenia postulatywnego, to ostatnie bowiem uległo „skonsumowaniu” przez zaktualizowanie normy prawnej leżącej u podstaw czynności prawnej w postaci imperatywnego oświadczenia woli. Próba unicestwienia złożonego uprzednio oświadczenia o odstąpieniu od oskarżenia przez oskarżyciela prywatnego po wydaniu postanowienia o umorzeniu postępowania prywatnoskargowego może być uznana jedynie za wniesienie skargi etapowej i stanowić podstawę kontroli zażaleniowej postanowienia o umorzeniu postępowania.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2014, 76, 1; 43-54
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestępstwo prania brudnych pieniędzy w ujęciu komparatystycznym. Rozważania porównawczoprawne na tle porządków prawnych wybranych państw europejskich, azjatyckich oraz kontynentu amerykańskiego
Autorzy:
Szwarnowski, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/617628.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
money laundering
crimes against economic circulation
counteracting money laundering
FATF
The Financial Action Task Force on Money Laundering
comparative criminal law
legal comparability
pranie pieniędzy
przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu
pranie brudnych pieniędzy
przeciwdziałanie praniu pieniędzy
prawo karne porównawcze
komparatystyka prawnicza
Отмывание денег
отмывание преступных доходов
Противодействию отмыванию денег
ФАТФ
Группа разработки финансовых мер борьбы с отмыванием денег
Сравнительное уголовное право
Юридическая сравнимость
Opis:
The purpose of this paper is to expound the reasons for systematic growth of the money laundering crime, as well as its variations and chosen aspects of the attempt stadial form. Regardless of legal culture perspective, the complex of features required as an element of analyzed offence is, as a rule, comparable or at least similar. Hitherto a numerous of normative regulations at national and supranational level has been presented and implemented. Thoughtful, consistent and intransigent legal strategy of anti-money laundering in different countries (e.g. in the Republic of India or in the People’s Republic of Bangladesh) resulted in a noticeable reduction of the scope of the described practice. Of all the twelve analyzed countries, in the author’s assessment, the best anti-money laundering legal solutions characterized the Kingdom of Norway. Partially, beyond the outstanding substantive law, this favorable position was achieved thanks to mixed character of Norway’s legal culture. In addition, the complex of features of analyzed offence is not too narrow or too wide. In the Norwegian penal code there is no question of superfluous casuistry. On the other side, author contrasted anti-money laundering legislation of the Russian Federation and of the Ukraine. The Russian and Ukrainian legislation in subject of criminal law is erratic, the complex of features required as an element of analyzed offence is too wide and what more, a numerous groups of entities are excluded from the action of specified provisions of positive law. Thus, the Russian Federation is gradually becoming a central entity of European money laundering issue.
W niniejszym artykule została poruszona przekrojowo, w ujęciu prawnoporównawczym, problematyka tzw. prania brudnych pieniędzy (money laundering) jako jednego z szeregu przestępstw przeciwko obrotowi gospodarczemu. Rozważania zaprezentowano na tle różnych, odmiennych względem siebie, systemów ochrony obrotu gospodarczego. Spektrum analizy obejmuje swym zakresem takie państwa, jak: Stany Zjednoczone Ameryki Północnej, Republika Islandii, Konfederacja Szwajcarska, Republika Austrii, Wielkie Księstwo Luksemburga, Republika Federalna Niemiec, Królestwo Szwecji, Królestwo Norwegii, Federacja Rosyjska, Ukraina, Republika Indii, Ludowa Republika Bangladeszu. Punkt odniesienia stanowią unormowania prawne przeciwdziałające zjawisku prania brudnych pieniędzy, mające charakter prawa pozytywnego w Rzeczypospolitej Polskiej.
Цель данной статьи - изложить причины систематического роста преступности отмывания денег, а также ее вариации и выбранные аспекты стадийной формы. Независимо от юридической культуры, комплекс признаков, требуемый в качестве элементов анализируемого преступления, как правило, сопоставим или по крайней мере схож. До настоящего времени было представлено и реализовано множество нормативных положений: на национальном и наднациональном уровнях. В результате, последовательная и непримиримая правовая стратегия борьбы с отмыванием денег в разных странах (например, в Республике Индия или в Народной Республике Бангладеш) привела к заметному сокращению масштабов описанной практики. Из всех двенадцати проанализированных стран, по оценке автора, лучшие правовые решения по борьбе с отмыванием денег характеризуют Королевство Норвегии. Частично, помимо выдающегося материального права, эта благоприятная позиция была достигнута благодаря смешанному характеру правовой культуры Норвегии. Кроме того, комплекс нормативных признаков анализируемого преступления не является слишком узким или слишком широким. В норвежском уголовном кодексе не возникает вопроса о чрезмерной казуистике. С другой стороны, автор противопоставил законодательства по противодействию отмыванию денег, являющиеся действующими правами в Российской Федерации и на Украине. Российское и украинское законодательство по уголовному праву является неустойчивым,  комплекс нормативных признаков, требуемый в качестве элементов анализируемого преступления, кажется быть слишком широк и, что более того, многочисленные группы юридических лиц есть исключены из действия указанных положений позитивного права. Таким образом, Российская Федерация постепенно становится центральным субъектом европейского отмывания денег.
Źródło:
Studenckie Zeszyty Naukowe; 2017, 20, 32
1506-8285
Pojawia się w:
Studenckie Zeszyty Naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies