Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "court procedure" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 59
Tytuł:
Wznowienie postępowania w czeskim postępowaniu sądowoadministracyjnym
Reopening of proceedings in the Czech administrative court procedure
Autorzy:
Ziółkowska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1369549.pdf
Data publikacji:
2021-07-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
skarga o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego
etapy postępowania wznowienowego
postępowanie sądowoadministracyjne
demand to reopen proceedings
stages of reopened proceedings
administrative court procedure
Opis:
Aktem normatywnym regulujący postępowanie sądowoadministracyjne w Czechach jest Zákon soudní řád správní, który w części trzeciej wskazuje na dwa nadzwyczajne środki prawne przysługujące od prawomocnego wyroku: skargę kasacyjną oraz skargę o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego. Co istotne, w czeskim postępowaniu sądowoadministracyjnym znajdują zastosowania klasyczne podstawy wznowienia postępowania, takie jak nowe okoliczności i nowe dowody, których strona nie mogłaby wykorzystać bez swojej winy w pierwotnym postępowaniu. Katalog pozytywnych przesłanek skargi o wznowienie postępowania został określony w § 111 s.ř.s. Ponadto ustawodawca dokonał pozytywnej enumeracji postępowań, w których skarga o wznowienie jest dopuszczalna (§ 114 s.ř.s.). Skarga o wznowienie postępowania nie ma charakteru dewolutywnego, a jej wniesienie wywołuje skutek względnie suspensywny. Postępowanie ze skargi o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego jest dwufazowe: w pierwszej kolejności (iudicium rescindens) następuje badanie zachowania warunków rozpoznania skargi o wznowienie. Ten etap kończy się wyrokiem o dopuszczalności wznowienia lub odrzuceniem skargi. Następnie przeprowadza się drugi etap (iudicium rescissorium) – postępowanie wznowieniowe, w którym zachodzi merytoryczne rozpoznanie skargi.  
The normative act that regulates administrative court procedure in the Czech Republic is Zákon soudní řád správní, which in part third provides for two extraordinary legal measures against a final judgment: the cassation appeal and the demand to reopen administrative court proceedings. Importantly, in the Czech administrative court procedure, the classical grounds for the reopening of proceedings are new circumstances and new evidence that a party to the proceedings could have used without their fault in the original proceedings. The catalogue of the positive conditions for the demand to reopen proceedings is provided for in § 111 s.ř.s. The legislator has positively enumerated court proceedings in which a demand to reopen proceedings is admissible (§ 114 s.ř.s.). The demand to reopen proceedings does not have a devolutive character, and its submission has a relatively suspensive effect. Proceedings launched by the demand to reopen administrative proceedings encompass two phases: the first one (iudicium rescindens) involves the examination of the fulfilment of the conditions for the examination of the demand to reopen proceedings. This stage is concluded by a judgment so as to the admissibility of reopening, or rejecting the demand to reopen proceedings. The second stage (iudicium rescissorium), reopening the proceedings, consists in a substantive examination of the demand.  
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2021, 1; 221-237
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skarga nadzwyczajna w postępowaniu cywilnym – wybrane zagadnienia
The Extraordinary Complaint In The Civil Procedure – Selected Issues
Autorzy:
Wyżykowski, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/927633.pdf
Data publikacji:
2018-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
extraordinary complaint
civil procedure
Supreme Court
cassation complaint
Opis:
On the 3rd April 2018, a new Act of the 8th December 2017 regarding the Supreme Court (Journal of Laws 2018 item 5 as amended), hereinafter the “Law regarding the Supreme Court”, entered into force, which introduced to the polish legal system a new institution, namely the extraordinary complaint. It is a new remedy, the purpose of which is the extraordinary review of final court decisions (judgements) in order to ensure their compliance with the principle of a democratic state of law that implements the principles of social justice. It may be brought before the Supreme Court only by certain public authorities strictly specified in the Law regarding the Supreme Court, namely by the Attorney General and the Ombudsman but also, within the scope of their jurisdiction, inter alia by the Financial Ombudsman, the Small and Medium-sized Enterprises Ombudsman and the President of the Office for Competition and Consumer Protection. Thus, these entities were given the right to challenge final judgments of common courts, which otherwise could not be revoked or changed by any other means or remedies. Currently, all legitimized authorities may file extraordinary complaints – with the reservation that authorities other than the Attorney General and the Ombudsman may do so only within their jurisdiction – regarding judgments that became final after the 3rd April 2018 (inclusive). However, the Attorney General and the Ombudsman may also, until the 3rd April 2021, file extraordinary complaints regarding judgments that became final after the 17th October 1997 and before the 3rd April 2018 (the date the Law regarding the Supreme Court entered into force). Aim of the article is to analyze the main legal issues regarding the extraordinary complaint, especially the grounds for its admissibility, the practical aspects in the subject matter, as well as possible disputable issues and interpretation doubts. The study is limited to the analysis of selected legal issues regarding the extraordinary complaint in the civil procedure.
Źródło:
Studia Prawa Publicznego; 2018, 4 (24); 101-138
2300-3936
Pojawia się w:
Studia Prawa Publicznego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Access to the Supreme Court – Polish Approach
Autorzy:
Tadeusz, Zembrzuski,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/903096.pdf
Data publikacji:
2019-10-28
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
access to the Supreme Court
admissibility requirements
selection procedure
dostęp do Sądu Najwyższego
warunki dopuszczalności skargi kasacyjnej
przedsąd
Opis:
The article presents the evolution of cassation complaint in Polish civil procedure. The author describes the nature of this appellate measure and the requirements of its admissibility. Aditionally, the text provides an insight into a preliminary procedure designed to select cassation complaints, which will be subsequently examined by the Supreme Court on the merits. The author depicts the evolution of Polish cassation into an extraordinary appellate measure and analyses how it has affected access to the Supreme Court. He argues that the preliminary acceptance procedure does not constitute a limitation of the admissibility of the cassation complaint. It is an additional, independent instrument regulating access to the Supreme Court. In his view, selection of admissible complaints with regard to preliminary acceptance is a better solution than developing limitations related to the admissibility of cassation complaints. The author concludes that requirements for cassation complaints are high and difficult to fulfil. The special character of cassation complaint, the relevance of the institution of preliminary selection, as well as other limitations, justify the thesis that Polish procedural law provides only a narrow access to the Supreme Court.
Źródło:
Studia Iuridica; 2019, 81; 233-244
0137-4346
Pojawia się w:
Studia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The role of a court expert opinion in medical proceedings in the light of judicial decision of the Polish courts
Znaczenie opinii biegłego w procesach medycznych w świetle orzecznictwa polskich sądów
Autorzy:
Studzińska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2011877.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
Civil Procedure Code
court expert opinions
medical processes
biegły
procesy medyczne
znaczenie opinii biegłego
Opis:
Evidencing in medical trials for damages is difficult, and it requires not only knowledge in the field of law, but also in the field of medicine. The main impediment to fluent proceeding in medical matters which requires to be strongly emphasised is a vast difficulty for courts in taking evidence by an expert within reasonable time. Such evidence is generally necessary in every case because there is a necessity to learn medical facts from the perspective of specialist knowledge (Article 278 § 1 of CPC). The problematic nature of damages for so called medical errors has gained more and ore significance, both because of the growing number of claims and the damages paid in relation thereto and the rising costs of insurance against those events incurred by healthcare centers. In such legal circumstances, it is worth indicating the extent to which the evidence by an expert doctor is taken in medical proceedings and the significance thereof for a proper course of the proceedings. Nevertheless, frequently opinions by experts are rather far from being objective. Often, as a result of falsely interpreted solidarity of representatives of the profession, experts disregard the lack of knowledge and diligence of a doctor and the organisational omissions in health care centers. Their opinions are very often unclear ambiguous, posing different hypotheses and the possibilities of damage which do not assist the court in properly assessing the events in matters for compensation. Because of that, a higher standard of conduct for expert doctors should be considered, the manner in which they are appointed and an improvement of the effectiveness of their work.
Zasadniczą przeszkodą w sprawnym prowadzeniu spraw medycznych, wymagającą szczególnego podkreślenia, są olbrzymie trudności sądów w przeprowadzaniu dowodu z opinii biegłych w rozsądnym terminie. Do wód ten jest w zasadzie niezbędny w każdej sprawie, z uwagi na konieczność poznania faktów medycznych z perspektywy wiedzy specjalistycznej (art. 278 § 1 k.p.c.). Jednocześnie jest to główna przyczyna długotrwałości tego postępowania. Sądy korzystają z pomocy biegłych lub instytutów naukowo-badawczych (różnego rodzaju akademii medycznych) głównie w bardziej skomplikowanych sprawach, wymagających kompleksowej, interdyscyplinarnej analizy. Problematyka odszkodowań za tzw. błędy medyczne nabiera coraz większego znaczenia zarówno z uwagi na rosnącą liczbę roszczeń i wypłacanych z tego tytułu odszkodowań, jak i rosnących kosztów ubezpieczeń od tych zdarzeń, jakie ponoszą placówki medyczne. Warto zatem w tym stanie prawnym wskazać, w jakim zakresie przeprowadzany jest w procesach medycznych dowód z opinii biegłego lekarza i jakie ma znaczenie dla prawidłowego toku postępowania. Często opinie biegłych są nie tylko dalekie od obiektywizmu ze względu na fałszywie pojmowaną solidarność zawodową, ale także niejasne oraz niejednoznaczne. Stąd należy zastanowić się nad zwiększeniem standardów pracy biegłych lekarzy i sposobu ich powoływania oraz poprawieniem sprawności ich pracy i koniecznością „specjalnego” szkolenia biegłych oraz rzetelnym przygotowaniem do wykonywania tej funkcji jako pomocnika sądowego.
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2015, 7, 1; 465-496
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego procesowego za 2019 r.
Autorzy:
Stefański, Ryszard A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1336004.pdf
Data publikacji:
2021-07-21
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
dowody
kontrola operacyjna postępowanie karne
pytanie prawne
termin
tożsamość czynu
Sąd Najwyższy
skarga na wyrok sądu odwoławczego
uzupełnienie wyroku
evidence
surveillance
criminal procedure
legal questions
term
identity of an act
Supreme Court
complaint about an appellate court’s judgement
supplement to a sentence
Opis:
Artykuł ma charakter naukowo-badawczy, a jego przedmiotem jest analiza uchwał i postanowień Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego procesowego za 2019 rok wydanych w wyniku rozpatrzenia tzw. pytań prawnych. Dotyczyły one tożsamości czynu (art. 14 § 1 k.p.k.), obliczania terminów procesowych (art. 123 § 1 i 2 k.p.k.), dowodów uzyskanych z kontroli operacyjnej (art. 168b k.p.k.), konieczności przeprowadzenia na nowo przewodu w całości (art. 437 § 2 k.p.k.), konkretnych pytań prawnych sądów odwoławczych (art. 441 § 1 k.p.k.), zakresu uzupełnienia uzasadnienia zaskarżonego wyroku (art. 449a k.p.k.), uprawnień Sądu Najwyższego rozpatrującego skargę na wyrok sądu odwoławczego (art. 539a § 3 k.p.k.), konkretnych i abstrakcyjnych pytań prawnych składów Sądu Najwyższego (art. 82 § 1 i art. 83 § 1 ustawy o S N). Podstawowym celem naukowym była ocena zasadności dokonanych przez ten organ interpretacji przepisów regulujących zagadnienia prawne poddane Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia. Głównymi tezami badawczymi było wykazanie, że tak zwana instytucja pytań prawnych kierowanych do Sądu Najwyższego spełnia ważną rolę w zapewnieniu jednolitości orzecznictwa sądów powszechnych i wojskowych, gdyż argumentacja stanowiska tego organu jest pogłębiona. Wyniki badania mają oryginalny charakter, gdyż rozwijają twórczo interpretację zawartą w analizowanych rozstrzygnięciach. Badania mają przede w wszystkim zasięg krajowy. Artykuł ma istotne znaczenie dla nauki, gdyż zawiera pogłębioną analizę dogmatyczną oraz duży ładunek myśli teoretycznej, a także jest przydatny dla praktyki, wzbogacając argumentację Sądu Najwyższego lub przytaczając okoliczności uzasadniające poglądy odmienne.
This scientific research-based article aims to analyse the resolutions and rulings of the SupremeCourt Criminal Chamber concerning criminal procedure law that were issued in 2019 as theresponse to the so-called legal questions. They concerned the identity of an act (Article 14 § 1CCP), the calculation of procedural terms (Article 123 §§ 1 and 2 CCP), the evidence obtained inthe course of surveillance (Article 168b CCP), the necessity of conducting the whole trial fromscratch (Article 437 § 2 CCP), specific legal questions asked by appellate courts (Article 441§ 1 CCP), the scope of supplementing the justification of a sentence appealed against (Article539a § 3 CCP), and specific and abstract legal questions asked by the Supreme Court benches(Article 82 § 1 and Article 83 § 1 Act on the Supreme Court). The basic scientific aim was toassess the validity of the interpretation of the provisions regulating the issues that were subjectto the Supreme Court’s judgement. The main research theses aimed to prove that the so-calledlegal questions asked to the Supreme Court play an important role in ensuring uniformityof common and military courts’ case law, because the Court’s reasoning is deepened. Theresearch findings are original in nature because they creatively develop the interpretationcontained in the analysed judgements. The extent of the research is mainly national. The articleis significant for the doctrine because it presents a deepened dogmatic analysis and a big loadof theoretical thought due to the fact that it is practically useful and enriches the SupremeCourt’s reasoning or presents the circumstances justifying different opinions.
Źródło:
Ius Novum; 2021, 15, 2; 113-140
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The position of the debtor and the creditor under the Brussels I bis Regulation
Pozycja dłużnika i wierzyciela na gruncie rozporządzenia Bruksela I bis
Autorzy:
Staszczyk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951426.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
automatic enforcement
civil procedure
foreign court judgments
EU law
“second generation” regulations
automatyczna wykonalność
postępowanie cywilne
orzeczenia sądów zagranicznych
prawo unijne
rozporządzenia „drugiej generacji”
Opis:
The intensification of trans-border legal turnover between the EU-member states and the stable growth of legal regulations result in the development of European Procedural Law. The question of recognition and enforcement of foreign judgments, beside the domestic jurisdiction, form the principal foundations of the so called European Law of Civil Procedure. To a great extent, the European law in this issue has dislodged or is dislodging the domestic regulations of EU-member states. This article presents the conditions of enforcement of foreign judgments on the basis of Regulation (EU) No 1215/2012 of the European Parliament and of the Council of 12 December 2012 on jurisdiction and the recognition and enforcement of judgments in civil and commercial matters and an attempt of their valuation.
Intensyfikacja transgranicznego obrotu prawnego między państwami członkowskimi Unii Europejskiej oraz ciągły wzrost liczby unijnych regulacji prawnych powodują rozwój europejskiego prawa procesowego. Zagadnienie dotyczące uznawania i wykonywania zagranicznych orzeczeń oraz jurysdykcja krajowa tworzą zasadnicze zręby tzw. europejskiego prawa procesowego cywilnego. W znacznej mierze prawo europejskie w tym obszarze wypiera lub już wyparło przepisy prawa krajowego poszczególnych państw członkowskich. W niniejszym opracowaniu przedstawiono warunki wykonalności orzeczeń sądów zagranicznych na gruncie rozporządzenia PE i Rady (UE) nr 1215/2012 z 20 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych oraz próbę ich oceny.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2015, XCIV (94); 109-121
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kontrola osobista pracowników – wczorajsze orzeczenie w dzisiejszej rzeczywistości (uwagi w świetle wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 kwietnia 1972 roku)
Control of Personal Staff – Yesterday’s Verdict in Today’s Reality (Comments in the Light of the Judgment of the Supreme Court of 13.04.1972)
Autorzy:
Smolski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596607.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
the trade unions
the judgment of the Supreme Court
in consultation
the rules of procedure
the control procedures
personal checks
the scope of personal control
admissibility of personal control
personal goods
związki zawodowe
wyrok Sądu Najwyższego
regulamin pracy
procedury kontrolne
kontrola osobista
zakres kontroli osobistej
dopuszczalność kontroli osobistej
dobra osobiste
Opis:
W artykule autor poddaje analizie wyrok Sądu Najwyższego z 13 kwietnia 1972 r., który także współcześnie stanowić może źródło wskazówek przeprowadzania kontroli osobistej pracowników. Jako warunek legalności jej przeprowadzania Sąd Najwyższy wskazał m.in., że jej wykonywanie powinno następować w porozumieniu z przedstawicielstwem załogi. Autor zwraca uwagę na pojawiające się współcześnie poglądy interpretujące użyte w ww. orzeczeniu sformułowanie „w porozumieniu” jako proces wyłącznie konsultacyjny. Ponadto w świetle ww. orzeczenia rozważa się możliwość przeprowadzania kontroli osobistej pracownika wobec braku uregulowania tego zagadnienia w ustawie. Analizując zwrot „w porozumieniu” autor zwraca uwagę na konieczność przeprowadzenia analizy stanu prawnego, na którym Sąd Najwyższy oparł się wydając wówczas orzeczenie. Zauważa, że Sąd Najwyższy wskazał regulamin pracy jako odpowiednią dla tej tematyki procedurę wewnątrzzakładową. Podkreśla, że inny tryb jego uchwalania obowiązywał w chwili wydawania ww. orzeczenia, a inny obowiązuje współcześnie, co jest istotne dla zrozumienia różnic znaczeniowych pojęcia „w porozumieniu”. Analizuje także stan prawny obowiązujący w chwili wydania omawianego wyroku, przytacza uwagi doktryny prawa pracy z tego okresu, wyjaśnia ówczesne znaczenie pojęcia „w porozumieniu”, wskazuje tryb zawierania regulaminu pracy oraz podmioty w tym procesie uczestniczące. Ponadto autor wskazuje, iż pomimo braku uregulowań ustawowych kontrola pracowników jest pod pewnymi warunkami, wypływającymi z analizowanego wyroku, dopuszczalna (m.in. obowiązek poinformowania pracowników o dopuszczonych u pracodawcy formach kontroli). Innym niezbędnym warunkiem jej przeprowadzenia jest konieczność zachowania umiaru i poszanowania godności osób poddawanych czynnościom kontrolnym. W konkluzji dochodzi się do wniosku, że umiejscawiając kontrolę pracowników w regulaminie pracy użyte przez Sąd Najwyższy sformułowanie „w porozumieniu” nie mogło być rozumiane w charakterze konsultacji, gdyż faktycznie miało charakter stanowczy, a głos wiążący należał do szeroko rozumianego przedstawicielstwa pracowniczego. Współcześnie użycie terminu „w porozumieniu” rozumieć można jako konsultacje przy założeniu, że procedura kontroli pracowników umieszczona zostanie właśnie w regulaminie pracy, a w zakładzie pracy istnieją związki zawodowe, z którymi uzgadniany jest regulamin. Zasadnym jest przy tym opracowanie naczelnych zasad dokonywania kontroli pracowników tak, aby pracownik miał zapewnione co najmniej minimalne standardy ochrony prawnej oraz by nie dochodziło na tym tle do nadużyć. Autor podziela postulatu przyszłego enumeratywnego wyliczenia przez ustawodawcę przypadków dopuszczających możliwość przeprowadzania kontroli. W jego ocenie nacisk powinien zostać dodatkowo położony na rozwój świadomości (m.in. prawnej) w relacjach pracownik–pracodawca, gdzie obie strony znają swoje uprawnienia i obowiązki, w tym zakres odpowiedzialności prawnej (np. karnej lub cywilnej) za ich przekroczenie.   
In this article the author examines the judgment of the Supreme Court of 13.04.1972, which also today is a source of guidance personal inspection staff. As a condition of the legality of its conduct, the Supreme Court pointed out, inter alia, that the execution should take place in consultation with the representative of the crew. The author pays attention to emerging contemporary views of interpreting used in the above. judgment the phrase “in consultation” as a process of consultation only. Furthermore, in the light of the above-mentioned author. judgment considering the possibility of carrying out the employee’s personal control in the absence of regulation of this issue in the Act. Analyzing the phrase “in consultation” the author draws attention to the need to analyze the legal status which the Supreme Court relied on issuing the ruling. It notes that the Supreme Court pointed out the rules of procedure as appropriate for the subject matter in-house procedure. Emphasizes that another mode of its adoption in force at the time of issuance of the above judgments, and other contemporary spaces, which is important for understanding the differences in meaning of the concept “in concert”. The author analyzes the state of the law at the time of the judgment in question, cited the comments of the doctrine of labor law in this period, the then explains the meaning of “in concert”, indicates the mode of the conclusion of the working rules and entities involved in this process. The author also points out that despite the absence of statutory regulations control employees under certain conditions, drawn from the analyzed sentence allowable (including the obligation to inform employees about acceptable forms of employer control). Another necessary condition to carry it out is the need to exercise restraint and respect for the dignity of persons undergoing operations control. The author concludes that by placing the control of employees working in the rules of used by the Supreme Court of the phrase “in consultation” could not be understood in the purely consultation, as indeed was the nature of a firm and binding voice belonged to the wider workers’ representation. Emphasizes that the contemporary use of the term “in agreement” can be understood as consultation with the assumption that the procedure checks will be placed precisely in the rules of work and in the workplace, there are trade unions which is agreed rules. Stresses that it is appropriate to develop guiding principles of inspection staff, so that the worker had secured at least minimum standards of legal protection, so that there is no background to this abuse. The author does share the postulate of the exhaustive calculation by the legislature cases, allowing the possibility of inspection. In his opinion the emphasis should be placed on the development of consciousness (including legal) relations employee - employer, in which both parties are aware of their entitlements and obligations, including the extent of the liability (eg. from criminal or civil liability) for exceeding.  Translated by Brygida Kulesza
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2015, 9, 1; 75-94
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola prokuratora w postępowaniu cywilnym
The role of public prosecutor in civil proceedings
Autorzy:
Skoczylas, Oliwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1201100.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
public prosecutor
civil procedure, proceeding
institution
rule of law
public interest
Court
prokurator
procedura cywilna
postępowanie
instytucja
praworządność
interes społeczny
Sąd
Opis:
Rola prokuratora w postępowaniu cywilnym pozostaje niebagatelna z punktu widzenia ochrony praworządności oraz interesu społecznego. Ustawodawca, mając na względzie rzeczywistą potrzebę wdrożenia tej materii na gruncie procedury cywilnej, przeznaczył na to odrębny rozdział Kodeksu postępowania cywilnego. Wskazana problematyka jest regulowana w szczególności w Ustawie Kodeks postępowania cywilnego, a także w innych aktach prawnych. Udział prokuratora może być obligatoryjny lub fakultatywny, jednak co do zasady to okoliczności i stan sprawy będą decydować o rodzaju udziału. Prokurator ma obowiązek zweryfikować, czy w sprawie zachodzi potrzeba ochrony praworządności, praw obywateli lub interesu społecznego. Ostateczna decyzja w kwestii przystąpienia do sprawy należy jednak do prokuratora. Decyzja ta jest zatem autonomiczna i niezależna od sądu. Prokurator występuje w postępowaniach szczególnych, takich jak postępowanie o zastosowanie przymusowego leczenia odwykowego, gdzie jego rola w pewnym stopniu realizuje postulat ochrony rodziny jako podstawowej komórki społecznej. Prokurator jest jedynym podmiotem w postępowaniu cywilnym, który zgodnie z zamysłem ustawodawcy spełnia wskazane w Kodeksie funkcje. Mimo że dotychczas jego rola w sprawach cywilnych była marginalna, to wprowadzenie tej instytucji jest rozwiązaniem korzystnym dla dobra interesu publicznego, ochrony praw obywateli i praworządności.
The role of public prosecutor in civil proceedings is not insignificant as it is important for protection of public interests and rule of law. The legislator perceived a real social need thus created a separate chapter for this issue in the Code of Civil Procedure. This matter is regulated mainly in the Code of Civil Procedure and in other acts. The public prosecutor’s participation can be either obligatory or facultative. In principle, the circumstances and state of the matter decide if the public prosecutor participates in the case. The public prosecutor is responsible for checking if the case is in need of protection of a rule of law, citizens’ rights or public interest. The final decision of participation in a civil proceeding lies with the public prosecutor. Therefore his decision is autonomous and independent of the court. The public prosecutor participates in many special civil proceedings such as, proceedings on a subject of compulsory addiction treatment where his role implements a postulate of protection of the family as the basic unit of society. The public prosecutor is the only entity in civil proceedings which in accordance with the intention of the legislator performs the functions indicated in the Code of Civil Procedure. The institution of the prosecutor in civil proceedings is underestimated nonetheless the decision to introduce this matter to civil law system is advantageous to the interest of the public.
Źródło:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2020, 1(26); 167-179
1689-8052
2451-0807
Pojawia się w:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lawyer of defendant and his role in the criminal process from the viewpoint of the European Convention on Human Rights and the Albanian criminal procedural legislation
Autorzy:
Skenderaj, Klodjan
Mëngjesi, Sokol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036329.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Academicus. International Scientific Journal publishing house
Tematy:
code of criminal procedure
the Constitution
the defendant
the defendant's lawyer
the defendant tried in absentia
the European Convention on Human Rights
preliminary investigations
the appeal of the defendant
in the first trial
trial in Appeal Court
trial in Supreme Court
human rights
Opis:
A guarantee for real ensuring of defendant’s rights is the qualified legal assistance by the side of the lawyer, chosen or assigned by the proceeding body. Providing legal protection to defendants was an important achievement in the long and difficult efforts to democratize the criminal proceedings. It was initially achieved in developed countries which promulgated the fundamental rights and freedoms and on this basis the major laws of activity of justice’s bodies were enforced. The role of lawyer in the criminal proceeding gradually increased and became an important factor in the fight against violations of law and injustice. The lawyer became a respected procedural figure, standing in front of prosecution, as the opposing party able to develop a cross-examination and to influence in a fair solution of case. However in practice, it is not rare the violation of rights of defendants by proceeding organs. So, it is right to make this question: What will be done with their rights and how will they be protected? In practice there were different opinions in terms of guaranteeing the rights of these defendants and how far the rights of lawyers of the defendants are extended. This is the reason why this paper will bring in attention the position, procedural guarantees of lawyers, the actions that can take and the exercise of their main rights in defending the interest of defendant, taking into account the main phases of criminal proceedings. Special attention will be devoted to case law of European Court of Human Rights (ECHR) in terms of guaranteeing the rights of defendants, the orientations of the Albanian Constitutional Court and that of Supreme Court. At the end, this paper will reach in some conclusions through which proposals and amendments will be made to the code of criminal procedure, starting from the principle that the rights and procedural guarantees of defendants should be guaranteed at the maximum, because it’s the only way to achieve the highest degree of democratization of the criminal proceedings.
Źródło:
Academicus International Scientific Journal; 2014, 09; 200-212
2079-3715
2309-1088
Pojawia się w:
Academicus International Scientific Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evidence Limitations on the Part of the Entrepreneur in the Economic Process
Autorzy:
Rzewuski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40459807.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
entrepreneur
right to a court
civil procedure
commercial proceedings
evidence
proceedings to take evidence
evidence agreement
Opis:
This article addresses an issue that is highly debatable both in the theory of civil procedural law and in the practice of jurisprudence, namely the entrepreneur’s right to a court and, consequently, the possibility of respecting the principle of material truth in a separate proceeding in commercial cases in the context of evidentiary limitations introduced by the legislator under the Act of 4 July 2019 amending the Code of Civil Procedure. Due to the fact that eponymous matters are complex and multifaceted, the present article shall describe and signal selected specific issues, which seem to raise the most doubts among representatives of the world of science and practitioners who apply civil law daily.
Źródło:
Review of European and Comparative Law; 2023, 55, 4; 69-83
2545-384X
Pojawia się w:
Review of European and Comparative Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Procedural Autonomy of Hungarian Administrative Justice as a Precondition of Effective Judicial Protection
Autonomia proceduralna węgierskiego sądownictwa administracyjnego jako przesłanka skutecznej ochrony sądowej
Autorzy:
Rozsnyai, Krisztina F.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096927.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
effective judicial protection
dualistic model of administrative justice
autonomy
Hungarian administrative justice
administrative court procedure rules
skuteczna ochrona sądowa
dualistyczny model sądownictwa administracyjnego
autonomia
węgierskie sądownictwo administracyjne
przepisy postępowania sądowoadministracyjnego
Opis:
The article is aimed at showing the hesitant and slow developments whereby the Hungarian administrative justice should be approached to the dualistic model of administrative justice. After 40 years of almost total monism, and 25 years of transition, one decisive step was made with the promulgation of the Code of Administrative Court Procedure. The article investigates why its concept taking form in the declaration of the principle of autonomy of administrative court procedure rules is crucial for providing effective legal protection against administration in Hungary, and what safeguards the Code contains to foster this autonomy, and by this, the strengthening of a functional administrative justice.
Artykuł ma na celu ukazanie niepewnych i powolnych tendencji, w efekcie których węgierski wymiar sprawiedliwości w sprawach administracyjnych powinien zbliżać się do dualistycznego modelu sądownictwa administracyjnego. Po 40 latach niemal całkowitego monizmu i po 25 latach transformacji zrobiono jeden decydujący krok poprzez ogłoszenie Kodeksu postępowania przed sądami administracyjnymi. W opracowaniu przeanalizowano, dlaczego leżąca u podstaw Kodeksu deklaracja zasady autonomii przepisów postępowania sądowoadministracyjnego jest kluczową koncepcją dla zapewnienia skutecznej ochrony prawnej przed administracją na Węgrzech oraz jakie Kodeks zawiera zabezpieczenia wspierające tę autonomię, a tym samym wzmacnia sądownictwo administracyjne w sensie funkcjonalnym.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 4; 491-503
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zarządzenia tymczasowe w praktyce Sądu Konstytucyjnego Republiki Łotewskiej: najnowsze tendencje
Autorzy:
Rodiņa, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/524293.pdf
Data publikacji:
2014-10-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Sąd Konstytucyjny
zarządzenie tymczasowe
skarga konstytucyjna
orzeczenie sądowe
postępowanie ustawodawcze procedura ustawodawcza
referendum
ogólnokrajowe
Constitutional Court
temporary adjustment
constitutional complaint
courtruling
legislation procedure
national referendum
Opis:
W artykule autorka analizuje doświadczenia Sądu Konstytucyjnego Republiki Łotewskiej w stosowaniu zarządzeń tymczasowych podczas badania skarg konstytucyjnych składanych przez jednostki. Przedmiotem rozważań są również ustalenia Sądu Konstytucyjnego dotyczące kwestii nieprzewidzianych w procedurze kontroli konstytucyjności prawa. Dlatego też autorka zajmuje się odpowiedzią na pytanie, czy Sąd Konstytucyjny może zawiesić postępowanie sądowe i procedurę ustawodawczą.
In the article author analyses the experience of the Constitutional Court of the Republic of Latvia in applying temporary adjustment in examining constitutional complaints submitted by persons. In view of the case law of the Constitutional Court, the rulings of the Constitutional Court regarding issues not envisaged in the Constitutional Court procedure are analysed as well. Thus, the article provides answers to questions – whether the Constitutional Court may suspend legal proceedings and legislation procedure.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2014, 5 (21); 39-56
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współpraca sądów i środków masowego przekazu jako realizacja zasady otwartości i jawności postępowania sądowego
Courts and mass media communication based on the openness and publicity principals of judicial procedure
Autorzy:
Potapienko, Siergiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/520115.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
principles legal procedure (principales judicial proceedings)
electronic justice
transparency of the proceeding
control over the press
court and mass media communication
zasady postępowania sądowego
sądownictwo elektroniczne
transparentność procesu
kontrola prasy
współpraca między środkami masowego przekazu a sądami
Opis:
This article reflects general court and mass media communication in Russia, based on history and law. The author pays special attention to using the European judicial proceeding principles in Russian territory: publicity, openness, competitiveness and the journalists’ status, specialized in transmitting judicial procedure. This article detects the main development tendencies of application of the democratic principal court work in modern Russian legal proceedings.
W artykule w oparciu o  wiedzę historyczno-prawną scharakteryzowano ogólnie stan relacji między rosyjskim sądownictwem a  środkami masowego przekazu. Szczególną uwagę zwrócono na zastosowanie w Rosji ogólnoeuropejskich zasad sądownictwa, takich jak: jawność, otwartość, konkurencyjność (kontradyktoryjność), jak również na sytuację dziennikarzy specjalizujących się w relacjonowaniu procesów sądowych. Przedstawiono tendencje rozwojowe w zastosowaniu we współczesnym sądownictwie rosyjskim demokratycznych zasad funkcjonowania sądów.
Źródło:
Rocznik Prasoznawczy; 2014, 8; 69-76
1897-5496
Pojawia się w:
Rocznik Prasoznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charakter postępowania dowodowego uregulowanego w art. 106 § 3 p.p.s.a.
The Nature of the Evidence Procedure Regulated in Article 106 § 3 p.p.s.a.
Autorzy:
Pietrasz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27310056.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
postępowanie sądowoadministracyjne
postępowanie dowodowe
wyrok sądu administracyjnego
administrative court proceedings
evidence procedure
administrative court judgment
Opis:
Celem referatu było ustalenie aktualnego charakteru postępowania dowodowego prowadzonego przez sąd administracyjny na podstawie art. 106 § 3 p.p.s.a. Dokonując wykładni tego przepisu należy mieć na uwadze swoiste rozszerzenie się pojęcia „kontrola”, którą posługuje się Konstytucja RP w art. 184. Spostrzeżenie to nawiązuje do wyposażenia sądów administracyjnych w kompetencje do orzekania o istocie sprawy administracyjnej, w ramach kontroli decyzji oraz postanowień administracyjnych, co nastąpiło w 2015 r. Zaznaczyć należy jednak, że jednocześnie nie dokonano jakiejkolwiek zmiany art. 106 § 3 p.p.s.a. W literaturze zdecydowana większość autorów nie łączy wyposażenia sądów administracyjnych w kompetencje do orzekania o istocie sprawy administracyjnej z jakąkolwiek modyfikacją wykładni art. 106 § 3 p.p.s.a. W artykule podjęto natomiast próbę wykazania, że kontrola, zawierająca również możliwość orzekania o istocie sprawy administracyjnej, zmodyfikowała charakter postępowania dowodowego prowadzonego przez sądy administracyjne na podstawie art. 106 § 3 p.p.s.a. Materiał badawczy wykorzystany w realizacji założonego celu stanowiły m.in. najnowsze pozycje literatury dotyczącej analizowanej problematyki (od 2016 r.) oraz najnowsze orzecznictwo sądów administracyjnych w tym zakresie. Zadbano o to, ażeby rozważania na temat wykładni art. 106 § 3 p.p.s.a. dokonywać w oparciu o stanowiska autorów zaprezentowane po 2015 r., w którym dokonano zmian legislacyjnych związanych z wyposażeniem sądów administracyjnych w kompetencje do orzekania o istocie sprawy administracyjnej.
The aim of the paper was to determine the current nature of the evidentiary proceedings conducted by the administrative court on the basis of Article 106 § 3 p.p.s.a. When interpreting this provision, we should bear in mind the peculiar expansion of the notion of "control", which is used by the Constitution of the Republic of Poland in Article 184. This observation refers to equipping the administrative courts with the competence to rule on the essence of an administrative case, as a part of the control of administrative decisions and orders, which took place in 2015. It should be noted, however, that at the same time there was no modification of Article 106 § 3 p.p.s.a.. In the literature, the vast majority of Authors do not connect equipping the administrative courts with the competence to rule on the essence of an administrative case with any modification of the interpretation of Article 106 § 3 p.p.s.a. Instead, the paper attempts to show that the control, which also includes the possibility to rule on the essence of the administrative case, has modified the nature of the evidence proceedings conducted by administrative courts on the basis of Article 106 § 3 p.p.s.a. The research material used in the implementation of the set objective was constituted, inter alia, by the latest literature on the analysed issue (as of 2016) and the latest case law of administrative courts in this respect. The considerations on the interpretation of Article 106 § 3 p.p.s.a. were attentively drawn on the basis of the authors' positions presented after 2015, in which the authors introduced the legislative changes related to equipping administrative courts with the competence to rule on the merits of an administrative case.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2023, 22, 2; 151-163
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Instytucja zgłaszania zastrzeżeń do protokołu po nowelizacji Kodeksu postępowania cywilnego
Institution of Recording Reservations in the Minutes After the Amendment of the Code of Civil Procedure
Autorzy:
Partyk, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1197589.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
civil procedure
reservation regarding the minutes
court defi ciencies of the
procedural law
fi lling the appeal
fair trail
postępowanie cywilne
zastrzeżenie do protokołu
uchybienia sądu
wnoszenie apelacji
rzetelny proces
Opis:
In accordance with the current wording of Article 162 of Code of Civil Procedure, the parties represented by professional proxies are, as a rule, obliged to raise objections that are recorded to the minutes in order to note the court’s observed procedural deficiencies - on pain of losing the right to invoke these deficiencies at a later date. This rigour applies even if subsequently a party terminates or withdraws the power of attorney. The article analyses the institution of Article 162 of the Civil Procedure Code in both its new and previous form. It was pointed out that the current content of Article 162 of the Code of Civil Procedure may give way to a number of doubts concerning interpretation, since the objections raised by the parties acting independently in the civil case are treated differently then those represented by proxies. In the article it was stated that there is a need to consider introducing certain legislative changes - in order to mitigate the excessive rigour of the current provisions.
Zgodnie z obecnym brzmieniem art. 162 k.p.c. strony reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników co do zasady mają obowiązek zgłaszania zastrzeżeń do protokołu celem odnotowania dostrzeżonych uchybień procesowych sądu – pod rygorem utraty prawa powoływania się na te uchybienia w czasie późniejszym. Owy rygor stosowany jest nawet jeśli następczo strona wypowie lub cofnie pełnomocnictwo. W artykule analizie poddano instytucję art. 162 k.p.c. zarówno w nowym, jak i w poprzednim kształcie. Zwrócono uwagę, iż aktualna treść art. 162 k.p.c. może budzić szereg wątpliwości interpretacyjnych, skoro odmiennie traktuje się zgłaszanie zastrzeżeń przez strony występujące w procesie samodzielnie w odróżnieniu od tych, które są reprezentowane przez zawodowych pełnomocników. W artykule zaakcentowano potrzebę wprowadzenia określonych zmian legislacyjnych – celem łagodzenia nadmiernego rygoryzmu tej regulacji.
Źródło:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2020, 2(27); 107-124
1689-8052
2451-0807
Pojawia się w:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 59

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies