Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "contrast‑induced nephropathy" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Contrast induced acute kidney injury – is it a real problem these days?
    Autorzy:
    Musiałowski, P.
    Musiałowska, D.
    Gościk, E.
    Małyszko, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1917818.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Medyczny w Białymstoku
    Tematy:
    contrast media
    contrast induced nephropathy
    acute kidney injury
    Opis:
    Acute kidney injury (AKI) is proven risk factor associated with higher mortality and morbidity among hospitalized patients. The widespread use contrast media opens the discussion about the acute kidney injury as a result of used contrast - contrast induced nephropathy (CIN). CIN is defined as an acute, generally reversible decline in renal function that occurs 48-72 hours after intravascular injection of contrast medium. Pre-existing renal insufficiency is characterised independent risk factor for occurrence of CI-AKI, other factors,such as diabetes mellitus, hypertension, advanced age or hemodynamic instability increase the risk of AKI, but are not characterized as independent risk factors. Published new large retrospective single-center studies presented equal risk of AKI among patients receiving contrast enhanced computer tomography if compared to unenhanced computer tomography, based on serum creatinine levels. In our review we would like to present a persisting the problem of CIN after intravenous (iv) as well intra-arterial contrast media administration
    Źródło:
    Progress in Health Sciences; 2016, 6(1); 177-182
    2083-1617
    Pojawia się w:
    Progress in Health Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Negatywny wpływ gadolinu na organizm człowieka ze szczególnym uwzględnieniem nerkopochodnego zwłóknienia układowego
    Negative influence of galolinum on human’s organism with a special consideration of nephrogenic systemic fibrosis
    Autorzy:
    Lisowska, Syntia
    Kolasa, Mariola
    Chabiński, Maciej
    Modlińska, Sandra
    Baron, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/986656.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Indygo Zahir Media
    Tematy:
    gadolin
    nefropatia pokontrastowa
    nerkopochodne zwłóknienie układowe
    gadolinium
    contrast – induced nephropathy
    Nephrogenic Systemic Fibrosis
    Opis:
    Związki oparte na gadolinie przez lata stosowano jako środki kontrastowe w rezonansie magnetycznym. Są stosunkowo dobrze tolerowane przez pacjentów, reakcje niepożądane po ich podaniu należą do rzadkości, a jeśli wystąpią – mają charakter łagodny (przejściowe nudności i wymioty, bóle i zawroty głowy). Cechy te powodowały, że były uważane za środki o małej szkodliwości dla organizmu. Podobnie nefropatia pokontrastowa zdaje się być niezmiernie rzadkim powikłaniem po podaniu chelatów gadolinu. Wszystko to daje im potencjalną przewagę nad powszechnie stosowanymi jodowymi środkami kontrastującymi, których negatywne skutki są doskonale znane i opisane w literaturze. Wraz z postępem badań nad szkodliwością środków na bazie gadolinu, wzrosła ilość danych na temat rzeczywistego wpływu gadolinu na organizm człowieka i choć faktycznie stosowanie takich związków niesie za sobą małe ryzyko powikłań u pacjentów z prawidłową funkcją nerek, to sytuacja zmienia się diametralnie, gdy funkcja ta jest zaburzona. Zaobserwowano, iż podobnie jak środki kontrastowe oparte na jodzie, tak i gadolinopochodne substancje mają właściwe sobie działania niepożądane, które nasilają się wraz ze wzrostem stopnia uszkodzenia nerek.
    Gadolinium – based compounds have been used for years as contrast agents in magnetic resonanse examinations. They are relatively well tolerated by patients, adverse reactions after their administration are rare and mild (temporary nausea and vomiting, headaches and dizziness). These features have made them being considered as agents of low harmfulness for the human’s body. Contrast – induced nephropathy after gadolinium chelates administration seems to be extremely rare as well. All this gives them a potential advantage over commonly used iodine cotrast agents whose negative effects are well known and described. Along with the progress of research on the harmfulness of gadolinium compounds, the amount of data on the real influence of gadolinium on the human body increased and although the use of such compounds carries a very small risk of complications in patients with normal renal function, the situation changes radically when this function is disturbed. It’s been noticed that similarly to iodine – based cotrast media, the gadolinium chelates also cause their own side – effects that increase as the degree of kidney damage increases.
    Źródło:
    Inżynier i Fizyk Medyczny; 2019, 8, 4; 297-300
    2300-1410
    Pojawia się w:
    Inżynier i Fizyk Medyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Assessment of effect of computer tomography with intravenous contrast administration on renal excretory function
    Ocena wpływu badania tomograficznego z dożylnym podaniem kontrastu na czynność wydalniczą nerek
    Autorzy:
    Pietrzak, Mikołaj
    Cieślar, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1036521.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    computer tomography
    radio-contrast
    renal excretory function
    contrast-induced nephropathy
    tomografia komputerowa
    kontrast radiologiczny
    markery czynności wydalniczej nerek
    nefropatia pokontrastowa
    Opis:
    INTRODUCTION: Despite the described risk of contrast-induced nephropathy, defined as sudden (up-to 48–72 h) deterioration of renal function after the administration of contrast, guidelines for border level renal excretory function markers securing safe contrast CT have not been established. The aim of study was to assess the effect of CT with intravenous contrast on changes of renal excretory function markers. MATERIALS AND METHODS: In a prospective study, 60 patients who had CT with intravenous contrast were analyzed. Before CT and after 48 hours, the level of markers of renal function: creatinine, urea and potassium were marked in the patients’ serum and the eGFR value was calculated. The patients were divided into 2 groups, depending on the output value of creatinine and eGFR: group 1 – normal values and group 2 – slightly elevated ones by 20%. RESULTS: The average concentration of creatinine before CT did not differ significantly from the values after contrast application (1.05 ± 0.23 vs. 1.03 ± 0.26 mg/dl). The average value of eGFR before contrast CT did not differ significantly from the value after contrast application (71.53 ± 18.86 vs. 74.25 ± 22.50 ml/min./1.73 m2). No significant changes in urea and potassium concentrations after radio-contrast application were observed. The values of the analyzed markers did not differ significantly compared to the baseline values in any group, nor did sex or type of CT have an effect on the marker levels. CONCLUSIONS: The intravenous administration of contrast during CT does not cause significant changes in renal excretory function markers, either in patients with normal renal function or in patients with baseline values elevated by 20%, irrespective of sex or type of CT.
    WSTĘP: Pomimo opisywanego ryzyka wystąpienia nefropatii kontrastowej definiowanej jako nagłe (do 48–72 h) pogorszenie funkcji nerek po podaniu kontrastu dotychczas nie ustalono wytycznych odnośnie do granicznego poziomu markerów czynności wydalniczej nerek, dla których dopuszczalne jest wykonanie kontrastowego badania TK. Celem pracy była ocena wpływu dożylnego podania kontrastu podczas badań TK różnego typu na zmiany wartości markerów czynności wydalniczej nerek. MATERIAŁ I METODY: W prospektywnym badaniu analizowano 60 kolejnych pacjentów (25 kobiet i 35 mężczyzn), którym wykonano badanie TK z dożylnym podaniem kontrastu. W dniu badania oraz po 48 godzinach w surowicy pacjentów oznaczano stężenie markerów czynności nerek: kreatyniny, mocznika i potasu oraz obliczano współczynnik filtracji kłębuszkowej (eGFR). Pacjentów podzielono na 2 grupy zależnie od wyjściowych wartości badanych markerów: grupa 1 – wartości prawidłowe, grupa 2 – wartości przekraczające normę średnio o ok. 20%. WYNIKI: Średnie stężenie kreatyniny przed badaniem nie różniło się znamiennie od stężenia po badaniu (1,05 ± 0,23 vs. 1,03 ± 0,26 mg/dl). Średnia wartość eGFR przed badaniem nie różniła się znamiennie od wartości po badaniu (71,53 ± 18,86 vs. 74,25 ± 22,50 ml/min./1,73 m2). Nie stwierdzono również istotnych zmian stężenia mocznika i potasu po wykonaniu badania. Wartości badanych parametrów po wykonaniu badania TK nie różniły się znamiennie w stosunku do wartości wyjściowych w żadnej grupie chorych, nie były również zależne od płci i rodzaju badania TK. WNIOSKI: Dożylne podanie kontrastu w trakcie badania TK nie powoduje znamiennych zmian wartości markerów czynności wydalniczej nerek u pacjentów z prawidłową czynnością nerek oraz u pacjentów z wyjściowymi wartościami markerów przekraczającymi granicę normy o ok. 20%, bez względu na płeć i rodzaj wykonanego badania.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2016, 70; 33-39
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena stężenia ludzkiej obojętnochłonnej lipokaliny (NGAL) w surowicy i moczu dzieci z wadami układu moczowego, poddanych badaniu z użyciem dożylnego środka kontrastowego – doniesienie wstępne
    Estimation of neutrophil gelatinase-associated lipocalin (NGAL) in blood and urine of children with congenital urinary abnormalities, after intravenous radiocontrast media – pilot study
    Autorzy:
    Jobs, Katarzyna
    Rączka, Alicja
    Jung, Anna
    Lichosik, Marianna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031533.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    NGAL
    children
    contrast-induced nephropathy
    dożylne środki kontrastowe
    dzieci
    nefropatia pokontrastowa
    radiocontrast media
    urinary tract abnormalities
    wady układu moczowego
    Opis:
    For diagnostic and treatment purpose it is often necessary to perform radiologic examinations with radiocontrast media. Once, in spite of making contrast media more and more safe, specific form of acute kidney injury (AKI), called contrast-induced nephropathy, is still common complication. Many incidences of acute renal injury can lead to chronic renal disease. Lately a promising biomarker for early diagnosis of AKI was found. It is neutrophil gelatinase-associated lipocalin (NGAL). Its level in blood and urine rises within few hours from the time of insult. The aim of the study was preliminary estimation of NGAL level in patients receiving intravenous contrast because of urography. Material: Seven patients with urinary tract abnormalities (5 girls, 2 boys, mean age 8.5 years). They had normal renal function and had not microalbuminuria. Results: Before administration of the contrast, mean NGAL blood level was 69.9 ng/ml and mean NGAL urine level was 15.8 ng/ml. Four hours after contrast administration mean urine NGAL level raised to 44.18 ng/ml. Forty-eight hours later mean NGAL blood level was 54.31 ng/ml and mean urine NGAL level – 31.18 ng/ml, still twofold higher than before contrast administration. Conclusions: It is of notice that urine NGAL was threefold higher 4 hours after contrast administration than before, and higher level persisted 48 hours later. It is possible that intravenous contrast administration has negative influence on renal function even in patients with initially good renal function.
    Badania z użyciem dożylnych środków kontrastowych są często niezbędne w diagnostyce różnych schorzeń. Jednocześnie, mimo stosowania coraz bezpieczniejszych preparatów, po ich podaniu nadal obserwuje się, przeważnie przejściowe, pogorszenie funkcji nerek nazywane nefropatią pokontrastową. Wielokrotne epizody ostrego uszkodzenia funkcji nerek (AKI) mogą z czasem doprowadzić do przewlekłej choroby nerek. W ostatnich latach odkryto nowy, czuły parametr, oceniający ostre uszkodzenie funkcji nerek bardzo wcześnie, bo już w ciągu kilku godzin po zadziałaniu czynnika szkodliwego. Jest nim stężenie we krwi i, przede wszystkim, w porcji moczu ludzkiej obojętnochłonnej lipokaliny (NGAL). Celem pracy jest wstępna ocena stężenia NGAL u pacjentów badanych z użyciem dożylnego środka cieniującego. Materiał stanowiło 7 pacjentów z wadami układu moczowego (5 dziewczynek, 2 chłopców w średnim wieku 8,5 roku), u których wykonano urografię. Wszyscy badani mieli prawidłową czynność nerek, nie stwierdzano u nich mikroalbuminurii. Wyniki: Przed podaniem kontrastu średnie stężenie NGAL w surowicy wynosiło 69,9 ng/ml, w porcji moczu – 15,8 ng/ml. Po 4 godzinach od podania kontrastu średnie stężenie NGAL w porcji moczu podniosło się do 44,18 ng/ml. Po 48 godzinach średnie stężenie NGAL w surowicy wynosiło 54,31 ng/ml, w porcji moczu średnie stężenie obniżyło się do 31,18 ng/ml. Wnioski: Zwraca uwagę fakt potrojenia stężenia NGAL w porcji moczu po 4 godzinach od podania dożylnego kontrastu i utrzymywania się wyższych stężeń po 48 godzinach od badania, co może świadczyć o negatywnym wpływie środka kontrastowego na czynność nerek nawet u pacjentów bez cech przewlekłej choroby nerek.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 1; 44-47
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nefropatia pokontrastowa
    Contrast-induced nephropathy
    Autorzy:
    Jobs, Katarzyna
    Jung, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031505.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    acute kidney injury
    contrast-induced nephropathy
    gadolin
    gadolinium
    iodinated radiocontrast agents
    kontrast jodowy
    nefropatia pokontrastowa
    ostre uszkodzenie nerek
    prevention
    zapobieganie
    Opis:
    Contrast-induced nephropathy (CIN) is a well known side-effect of the administration of radiocontrast media. It could be defined as occurrence of signs of acute kidney injury de novo, or worsening of renal function in patient with chronic kidney disease, after administration of IV contrast. Its clinical manifestation is often poor, usually reversible, but it can lead to serious adverse outcomes. In general population CIN occurs with 1% frequency. In case of patients with risk factors its frequency rise up to 50%. It is the third leading cause of acute kidney injury in hospitalised patients and substantially increases mortality, morbidity and length of hospitalisation. Direct pathophysiological mechanisms of CIN are not well known. In most cases of contrast administration we use iodinated agents. In MR imaging gadolinium based agents are used. There is no specific treatment of CIN. The best mode of proceeding is prevention. In patients with normal renal function we should simply avoid volume depletion. We present here a variety of preventive measures in patients with CIN risk factors.
    Nefropatia pokontrastowa (NK) jest znanym powikłaniem stosowania dożylnych środków kontrastowych. Możemy ją zdefiniować jako pojawienie się cech ostrego uszkodzenia nerek (AKI) de novo lub pogorszenie się funkcji nerek u pacjenta z przewlekłą chorobą nerek (PChN) po podaniu radiologicznego środka cieniującego. Uszkodzenie funkcji nerek tego typu przebiega zwykle bez skąpomoczu i wyraźnych objawów klinicznych, może jednak znacząco wpływać na dalsze losy chorego. W populacji ogólnej częstość występowania nefropatii pokontrastowej jest niska – odnotowywana jest u około 1% chorych poddawanych procedurom z użyciem kontrastu dożylnego. Sytuacja zmienia się w przypadku pacjentów obarczonych czynnikami ryzyka – w tej szczególnej populacji NK może pojawić się z częstością sięgającą 50%. Nefropatia pokontrastowa stanowi trzecią w kolejności przyczynę epizodów ostrego uszkodzenia nerek u pacjentów hospitalizowanych. Wpływa znacząco na chorobowość, śmiertelność oraz długość pobytu w szpitalu. Przyczyny powstawania NK nie są w pełni jasne. Przy wykonywaniu większości badań i procedur używane są jodowe środki kontrastowe. Do diagnostyki przy zastosowaniu techniki rezonansu magnetycznego (MR) używane są z kolei związki chelatowe gadolinu. W przypadku wystąpienia nefropatii kontrastowej nie dysponujemy żadnymi specyficznymi metodami leczenia. W związku z tym najwłaściwszym sposobem postępowania przy zagrożeniu wystąpieniem NK jest postępowanie prewencyjne. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek sprowadza się ono do dbałości o prawidłowe nawodnienie. Artykuł prezentuje sposoby postępowania w przypadku konieczności podania dożylnego środka cieniującego u chorych obarczonych czynnikami ryzyka.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 1; 39-43
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nefropatia kontrastowa
    Contrast-induced nephropathy
    Autorzy:
    Lichosik, Marianna
    Jung, Anna
    Spałek, Mateusz
    Chorążka, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032427.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    N‑acetylcysteine
    N‑acetylocysteina
    acute kidney injury
    contrast agents
    contrast‑induced nephropathy
    creatinine
    osmolality
    nefropatia kontrastowa
    kreatynina
    środki kontrastowe
    ostre uszkodzenie nerek
    osmolalność
    n‑acetylocysteina
    Opis:
    Recent clinical data suggest that contrast‑induced nephropathy (CIN), defined as a rapid deterioration of renal function that usually occurs 48‑72 hours after the administration of the contrast agent, is much more common than previously thought. In most cases, the clinical course of acute renal failure is mild and transient, but it has been proved that even a subtle impairment of renal function causes severe clinical consequences in the future. The difficulties in diagnosis of CIN is further aggravated by the fact that the kidney damage caused by contrast agent administration usually takes place without obvious clinical symptoms and oliguria. Current researches focus on improving the diagnostic process and try to develop effective prophylactic protocols. The increase in serum creatinine concentration is relatively late indicator of acute kidney injury thus more useful markers are being investigated. High expectations are given by clinical use of cystatin C, NGAL and interleukin 18. Many publications are focused on attempts of identifying risk factors of contrast‑induced nephropathy. It is already known that a very careful intravascular contrast administration is needed in case of patients with chronic renal disease or diabetes mellitus. Procedure dependable risk factors are as following: a type and dose of contrast agent, a method of contrast administration or repeatability of the procedure in a short period of time. The highest prophylactic value has an adequate hydration of the patient, moreover, N‑acetylcysteine has been found as the most promising pharmacological agent.
    Aktualne dane kliniczne wskazują, że nefropatia kontrastowa (contrast-induced nephropathy, CIN), definiowana jako nagłe – w ciągu 48‑72 godzin – pogorszenie funkcji nerek po podaniu kontrastu, występuje o wiele częściej, niż dotychczas sądzono. W większości przypadków przebieg nefropatii kontrastowej jest łagodny i przemijający, niemniej udowodniono, że nawet niewielkie upośledzenie funkcji nerek powoduje odległe następstwa kliniczne. Rozpoznanie dodatkowo utrudnia fakt, że uszkodzenie nerek spowodowane podaniem kontrastu zazwyczaj przebiega bez wyraźnych objawów klinicznych i skąpomoczu. Aktualnie naukowcy koncentrują się na doskonaleniu postępowania diagnostycznego oraz próbach opracowania skutecznych protokołów postępowania profilaktycznego. Ponieważ kryterium wzrostu stężenia kreatyniny jest stosunkowo późnym wskaźnikiem ostrego uszkodzenia nerek, poszukuje się bardziej użytecznych markerów. Do budzących duże nadzieje na wykorzystanie kliniczne należą cystatyna C, NGAL i interleukina 18. Wiele publikacji skupionych jest na próbach identyfikacji czynników ryzyka dla wystąpienia nefropatii kontrastowej. Wiadomo już, że szczególną ostrożność, przy donaczyniowym podawaniu kontrastu, należy zachować w przypadku pacjentów z przewlekłą chorobą nerek czy cukrzycą. Do czynników ryzyka zależnych od procedury zaliczamy rodzaj i dawkę środka kontrastowego, sposób podania substancji kontrastowej oraz powtarzalność zabiegu w krótkich odstępach czasu. W postępowaniu profilaktycznym największą wartość ma adekwatne nawodnienie chorego, a wśród testowanych środków farmakologicznych największe nadzieje w chwili obecnej budzi N‑acetylocysteina.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 4; 324-328
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies