Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "continental level" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Oncology research output and its citation analysis at continental level: a study (2003-2012)
Autorzy:
Pandita, R.
Singh, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/10898.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN
Tematy:
oncological research
citation analysis
continental level
2003-2012 period
Africa
Asia
Europe
North America
South America
medical science
tumour
human disease
treatment
Opis:
The present study examines the research output and citation analysis in the field of Oncology, a branch of medical science which deals with the study and treatment of tumours, what we commonly know as cancer. Cancer as a disease is not confined to a particular region or a country, but is a global phenomenon and is still beyond the complete understanding and control of medicos. Research in the field of biomedical sciences in general and oncology is particular is undertaken at global level with almost each country contributing its bit in understating and control of disease. The study makes an empirical assessment of the research output and growth in the field of oncology at continental level for the period 2003-2012 and evaluates the aspects like research growth, citation analysis, h-Index etc. Data for the present study has been retrieved from the SCImago Journal and Country Ranking, which is totally based on the SCOPUS data source. Findings: - A total of 310593 research papers were published across six continents of the world during the period 2003-2012. Europe emerged the largest continent with its publication share of (124598, 40.11 %). Europe is followed by North America with its share percentage of (102897, 33.12 %) and Asia with (70555, 22.71 %). The contribution of Oceania, South America & Africa to the world oncology research is not that encouraging, as such there is greater need to promote oncology research in these continents. African contribution to global oncology research during the period remained (2215, 0.71 %), South American (3009, 0.96 %) and Oceania contributed (7319, 2.35 %). Oncology research publication on average during the period of study grew annually at 8.15 %, while as at continental level Africa registered highest annual publication growth of 19.08 %. North America and Europe are the only continents which recorded publication's growth below the average global growth.
Źródło:
International Letters of Natural Sciences; 2014, 12, 2
2300-9675
Pojawia się w:
International Letters of Natural Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evaluating the Analytic - Continental Divide: Impact on Education in Croatia
Autorzy:
Novak, Ivona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/628097.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
Analytic-continental divide, gulf between traditions, teaching philosophy, problem-based approach, historical approach, cooperation at an academic level.
Opis:
Contemporary Western philosophy has been generally perceived as one that encompasses two divergent traditions of philosophical thought: analytic and continental. A number of writers have drawn attention to the difficulty of explaining the differences between them. A small number of authors have even questioned the credibility of the analytic-continental division. In this paper I argue that the gulf between traditions is real and has a negative impact on three elements of education in Croatia: philosophy as an academic subject, students and university professors. Before delving into the aforementioned issue, I briefly specify areas of philosophical inquiry where the gulf is the most evident. I end paper with several suppositions concerning the future path of both traditions, which are mostly based on the idea of cooperation between analytic and continental philosophers as it would profoundly contribute to the advancement of teaching philosophy.
Źródło:
Journal of Education Culture and Society; 2014, 5, 2; 195-208
2081-1640
Pojawia się w:
Journal of Education Culture and Society
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The epicontinental Lower Jurassic of Poland
Autorzy:
Pieńkowski, G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1205011.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
kontynentalne i marginalno-morskie systemy depozycyjne
zmiany poziomu morza
analiza sekwencyjna
korelacja stratygraficzno-sekwencyjna
jura dolna
continental and marginal marine depositional systems
sea level changes
sequence analysis
sequence stratigraphic correlation
Lower Jurassic
Polska
Opis:
We wczesnej jurze, w rozległym epikontynentalnym basenie rozciągającym się na obszarze Polski, osadziło się do 1400 metrów utworów terygenicznych pochodzenia lądowego, marginalno-morskiego i morskiego. Utwory te są zdefiniowane w niniejszej pracy jako Grupa Kamiennej (Gr.), która została podzielona na 12 nowo wyróżnionych lub zredefiniowanych litoformacji (Fm.). Wyróżniono też dwa nowe ogniwa (Mb.). Szczegółowe badania obejmujące dane litofacjalne, petrologiczne, ichnologiczne, paleontologiczne, geochemiczne i palinologiczne przeprowadzono w odsłonięciach i 35 pełnordzeniowanych otworach wiertniczych. Pozwoliły one na wyróżnienie litofacji, interpretację systemów i subsystemów depozycyjnych oraz ich czasoprzestrzennej zmienności, a następnie na przeprowadzenie wysokorozdzielczej analizy sekwencyjnej. Wczesnojurajska sedymentacja w płytkim, epikontynentalnym basenie Polski w sposób szczególnie wyraźny odzwierciedlała zmiany poziomu morza. Analiza przestrzeni akomodacji depozycyjnej w obrębie regularnych sukcesji progradacyjnych ciągów systemowych stabilizacji wysokiego poziomu morza (HST) wskazuje, że głębokości wczesnojurajskich zbiorników sedymentacyjnych Polski nie przekraczały wartości rzędu kilkudziesięciu metrów, a najczęściej były to głębokości maksymalnie do 20 metrów. Z wyjątkiem morskich utworów pliensbachu na Pomorzu, które zawierają amonity, podział biostratygraficzny marginalno-morskich i lądowych utworów dolnej jury charakteryzuje się na ogół słabą rozdzielczością. Mimo to, spójny podział stratygraficzno-sekwencyjny dolnej jury w Polsce pozwala na jego porównanie ze schematami sporządzonymi dla bogatych w skamieniałości przewodnie utworów dolnej jury cyklu liguryjskiego w Wielkiej Brytanii i Francji. Zwłaszcza sekwencje krótkookresowe wyróżnione w obrębie tego cyklu są przydatne w korelacji sekwencji, ponieważ są one rozpoznawalne w basenie polskim. Ciągi systemowe niskiego poziomu morza (LST) i ciągi systemowe opadającego poziomu morza (FSST) odpowiadają czasowo w basenie polskim lukom związanym z erozją lub brakiem depozycji na granicach sekwencji. Jeśli chodzi o skalę zmian poziomu morza, również model Exxon Research Group okazał się przydatny do przeprowadzenia korelacji, a dziesięć "exxonowskich' sekwencji depozycyjnych (I-X) zostało wyróżnionych w obrębie utworów dolnojurajskich basenu polskiego. W zapisie osadowym dominują utwory transgresywnych ciągów systemów i są one reprezentowane zarówno przez retrogradacyjne jak i agradacyjne sukcesje facjalne. Utwory ciągów systemowych stabilizacji wysokiego poziomu morza odpowiadają wyłącznie progradacyjnym, regresywnym sukcesjom facjalnym. Granice parasekwencji w obrębie sekwencji depozycyjnych zostały zdefiniowane na podstawie dokładnej czasoprzestrzennej analizy facjalnej w poszczególnych regionach. Parasekwencje marginalno-morskie mają na ogół bardziej złożoną architekturę depozycyjną, niż przyjmowano do tej pory w prostym schemacie szybkiego zalewu i stopniowej, powolnej progradacji. Konieczne było wyróżnienie powierzchni maksymalnego zalewu dla poszczególnych parasekwencji, występują one w różnych odległościach od powierzchni zalewu będących dolnymi granicami parasekwencji. Najlepszymi powierzchniami korelacyjnymi w centrum basenu są granice sekwencji, podczas gdy w obszarach marginalnych najłatwiej wyróżnić powierzchnie maksymalnego zalewu i ich odpowiedniki. W marginalnych partiach basenu sedymentacyjnego częstotliwość i intensywność erozji oraz niewielka subsydencja powodowały często nakładanie się na siebie poszczególnych sekwencji i ich granic, co utrudnia ich wyróżnianie i korelację. Dokładność korelacji powierzchni transgresji zwiększa się, kiedy są one skorelowane z ich lądowymi odpowiednikami. Udokumentowano szczegółowo rozwój transgresji i efekty tego procesu na sąsiadujących obszarach lądowych i podano kryteria wyróżniania niemorskich, korelatywnych odpowiedników powierzchni transgresji. Określona w polskim basenie sedymentacyjnym sukcesja sekwencji i parasekwencji może być pomocna w rozwiązywaniu problemów związanych z identyfikacją i zasięgiem głównych granic korelacyjnych i ciągów systemowych w pełnomorskich, głębszych basenach Europy, co szczególnie przydatne okazało się dla utworów wczesnego toarku. Wykonano regionalne oraz ogólnopolskie przekroje stratygraficzno-sekwencyjne basenu wczesnojurajskiego w Polsce wraz z mapami sporządzonymi dla konkretnych, czasowych powierzchni korelacyjnych, które przedstawiają zmienność czasowo-przestrzenną dominujących systemów depozycyjnych. Tempo subsydencji wzdłuż bruzdy środkowopolskiej zmieniało się w czasie, wykazywało też fluktuacje regionalne - w hetangu i późnym synemurze tempo subsydencji w segmencie świętokrzyskim bruzdy śródpolskiej było większe niż w segmencie pomorskim, a we wczesnym synemurze i wczesnym pliensbachu sytuacja była odwrotna. W pliensbachu i toarku zaznaczały się strefy zwiększonej subsydencji usytuowane prostopadle do rozciągłości bruzdy śródpolskiej (tak zwana "droga mazurska"). Wzdłuż krawędzi bruzdy istniały regionalne strefy dyslokacyjne, wywierające wpływ na sedymentację i kontrast miąższości (np. strefa Nowe Miasto-Iłża). Biorąc jednak pod uwagę na ogół stopniowe zmniejszanie się miąższości osadów na zewnątrz od osi bruzdy i wspomniane strefy zwiększonej subsydencji prostopadłe do osi bruzdy śródpolskiej, nie można w żaden sposób wiązać wczesnojurajskiego etapu rozwoju bruzdy śródpolskiej z procesami ryftowania.
Źródło:
Polish Geological Institute Special Papers; 2004, 12; 5-154
1507-9791
Pojawia się w:
Polish Geological Institute Special Papers
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies