- Tytuł:
-
Po co nam dziś baśnie? Elementy baśniowej tradycji w polskiej dramaturgii dla dzieci i młodzieży
Do we need fairytales? Representation of folktale and fairytale tradition in polish plays for children and young adults - Autorzy:
- Drwięga, Agata
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1787959.pdf
- Data publikacji:
- 2021-08-09
- Wydawca:
- Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
- Tematy:
-
Folktale
fairytale
oral culture
contemporary plays for children and young adults
baśń
tradycja oralna
współczesna dramaturgia dla dzieci i młodzieży - Opis:
-
W swojej pracy autorka prezentuje oraz poddaje analizie sposoby reprezentacji tradycji baśni we współczesnej polskiej dramaturgii dla dzieci i młodzieży. Zaczyna od przywołania dwóch utworów Marty Guśniowskiej, których daty publikacji (2004 i 2013) wyznaczają czas, gdy tradycja baśni szczególnie inspirowała współczesnych dramatopisarzy. W sztukach Baśń o Rycerzu bez Konia i Ony… Guśniowska bawi się motywami znanymi z tradycyjnych opowieści – w pierwszym przypadku robi tak, by uzyskać efekt komiczny, w drugim zaś stosuje filtr baśniowości po to, by mówić o poważnych problemach egzystencjalnych w sposób zrozumiały dla dziecka. Kolejna część zatytułowana Jarosława Jakubowskiego gry z rosyjską bajką magiczną jest poświęcona sztuce Wielka podróż Malinowego Królika. Autorka szkicu analizuje utwór pod kątem jego zakorzenienia w tradycji baśni rosyjskich odwołując się do dzieł Wladimira Proppa. W ostatniej części artykułu przedstawiono trzy dramaty Roberta Jarosza, wykazując fascynację tego autora zarówno konkretnymi opowieściami, jak i kulturą oralną, z której wywodzą się baśnie. Fakt, że wszystkie wymienione utwory w pewien sposób reinterpretują znane opowieści, prowadzi autorkę do wniosku, że każdy twórca odwołujący się do tradycji baśni, w sposób zamierzony lub nieświadomy kontynuuje ją tak, jak kiedyś robili to wędrowni pieśniarze opisani przez Alberta Batesa Lorda.
In her essay, the author presents and analyzes different ways of representing the folktale and fairytale tradition in contemporary plays for children and young adults. In the beginning she recalls two dramas written by Marta Guśniowska: Baśń o Rycerzu bez konia (2004) and Ony… (2013). Time of their publication designates a time-frame when folktale and fairytale tradition was particularly inspiring for Polish playwrights. In the first of her works, Guśniowska deconstructs well-known leitmotivs and characters so as to entertain the audience. In the second one she abuses the wondrous nature of fairytale to speak about serious existential issues in a way which is understandable for a child. The second part of the essay is dedicated to Russian folktale tradition developed by Vladimir Propp and represented in play of Jarosław Jakubowski Wielka podróż Malinowego Królika. The last playwright who is mentioned in the essay is Robert Jarosz. Three dramas of whom are deeply embedded in both particular histories and the oral culture. The fact that all the mentioned dramas are – in some way – the reinterpretation of well-known stories leads Agata Drwięga to the conclusion that each of the playwrights, who refer in his or her work to folktale and fairytale tradition, repeats the gesture of singer described by Albert Bates Lord. - Źródło:
-
Literatura Ludowa; 2021, 4-5; 56-64
2544-2872
0024-4708 - Pojawia się w:
- Literatura Ludowa
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł