Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "common priesthood" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Diakonische Kirche unter den Bedingungen der Diaspora
    The diaconate as a dimension of the Diaspora Church
    Diakonijny Kościół w uwarunkowaniach diaspory
    Autorzy:
    Knop, Julia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595685.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    martyria – diakonia – liturgia
    diaspora
    Niemcy wschodnie
    powszechne kapłaństwo
    sekularyzacja
    Diaspora
    East Germany
    Common Priesthood
    Säkularität
    Opis:
    Od Soboru Watykańskiego II Kościół jest rozumiany jako sakrament zbawienia i jedności ludzi między sobą i z Bogiem. Jego trzy istotne cechy: martyria, diakonia i liturgia, ukazują i urzeczywistniają tę sakramentalność Kościoła, które stale uwzględniają społeczne i religijne uwarunkowania. W odróżnieniu od sytuacji Kościoła jako większości, w warunkach diaspory niezbędne są szczególne środki wyrazu fundamentalnej postawy diakonijnej: samozrozumienie jako „twórczej mniejszości”.
    The Church is and must be the sacrament of salvation and the sacrament of the unity of mankind among each other and with God. The three dimensions martyria, diakonia and liturgia illustrate the sacramentality of the church, which continuously takes into consideration the precise social andreligious conditions of Christians. In contrast to the life of the Church, in the position of majority, the religious Diaspora may on the other hand require particular forms which are principally concerned with a “diaconic” attitude of Christians living as a “creative minority”.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2018, 38, 2; 101-116
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawno-liturgiczne konsekwencje zmiany brzmienia kan. 230 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku. Geneza dopuszczenia kobiet do podjęcia na stałe posługi lektoratu i akolitatu w świetle motu proprio "Spiritus Domini"
    Legal and Liturgical Consequences of the Change in the Wording of Canon 230 § 1 of the 1983 Code of Canon Law. The Genesis of Allowing Women to Assume the Permanent Ministry of a Lectore and Acolyte in Light of the Motu Proprio “Spiritus Domini”
    Autorzy:
    Bartocha, Waldemar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29432057.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    wierny świecki
    kobieta
    posługa
    lektorat
    akolitat
    kapłaństwo wspólne
    Lay Faithful
    Woman
    Ministry
    Lectorate
    Acolytate
    Common Priesthood
    Opis:
    Artykuł wyjaśnia na czym polega zmiana wprowadzona w kan. 230 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku przez papieża Franciszka na mocy motu proprio Spiritus Domini. W wyniku tej nowelizacji kobiety zostały dopuszczone do podjęcia na stałe posługi lektora i akolity w Kościele rzymskokatolickim. Autor w swoich rozważaniach wychodzi od ukazania istoty reformy święceń niższych, jaką przeprowadził papież Paweł VI wydając list apostolski motu proprio Ministeria guaedam z 15 sierpnia 1972 roku. Następnie omawia kryteria historyczne, teologiczne i pastoralne stojące u podstaw zmiany wprowadzonej w prawodawstwie kodeksowym jeśli chodzi  o realizację liturgicznej posługi lektoratu i akolitatu. Papież Franciszek poprzez motu proprio Spiritus Domini doprowadza do dojrzałości proces reformy rozpoczętej w 1972 roku przez Pawła VI i dokonuje ważnej systematyzacji na płaszczyźnie terminologii oraz w sposób bardziej widoczny uwypukla świecki charakter posług opartych na chrzcie i bierzmowaniu, przeznaczonych do służby kościelnej.
    The article explains what the amendment made to canon 230 § 1 of the 1983 Code of Canon Law by Pope Francis under the motu proprio Spiritus Domini consists of. As a result of this amendment, women have been allowed to take up the permanent ministry of a lector and acolyte in the Roman Catholic Church. In his study, the author begins by showing the essence of the reform of the minor orders by Pope Paul VI with the issuance of the apostolic letter motu proprio Ministeria guaedam of August 15, 1972. He then discusses the historical, theological and pastoral criteria behind the change introduced in the code legislation regarding the implementation of the liturgical ministry of the lectorate and acolyte. Pope Francis, through the motu proprio Spiritus Domini, brings to maturity the process of reform begun in 1972 by Paul VI and makes an important systematization on the level of terminology and more visibly highlights the lay nature of the ministries based on baptism and confirmation, intended for ecclesial service.  
    Źródło:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2022, 60, 2; 55-73
    1234-4214
    Pojawia się w:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Urząd duchowny w dialogu Kościoła rzymskokatolickiego z Kościołem ewangelicko-reformowanym
    The Office of Priest in The Dialogue Between The Roman Catholic Church and The Evangelical-Reformed Church
    Autorzy:
    Piecyk, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950586.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    urząd duchowny
    powszechne kapłaństwo
    sukcesja apostolska
    biskup
    katolicy
    reformowani
    office of priest
    common priesthood
    apostolic succession
    bishop
    catholics
    reformed
    Opis:
    In this article, which deals with the office of ministry in the Roman Catholic Church’s dialogue with the Evangelical Reformed Church, the author states that the Church is based in her activities on the mission of Jesus as well as on the power of the Holy Spirit and living the faith of the first apostles she preserves her apostolic nature. The analysis of dialogue documents shows that the common priesthood of the baptized does not mean that there are no special features which, within the Church, are exercised by the representatives of a particular office, entrusted with the ministry of Word and sacrament. It was stressed that the liturgical validity of the act of ordination provides the epiclesis of the Holy Spirit during the laying on of hands on the newly ordained by a group of clergy. The Catholics and Reformed point to difficult issues such as apostolic succession, although their views on its significance remain divergent. It is highlighted that the fundamental structure of the Church and ecclesial authority are collective in nature, which in the Reformed tradition is reflected in the synodal system of church government and in the Roman-Catholic confession is fulfilled in the College of Bishops. The both denominations have also confirmed the existence of the fundamental structure of the office of bishop, priest and deacon, having its origins in apostolic times. The Catholics and Reformed emphasize the need of episkopé on the local, regional and global levels and at the same time they note some differences regarding who, on each of these levels, can be considered as episkopos and what his function is to be. It is also pointed out that according to the doctrine of the Catholic Church, each ordained acts in persona Christi, and his office consists of the ministry of the sent who acts on behalf of the Saviour in the service of the Word of God.
    Źródło:
    Rocznik Teologii Katolickiej; 2014, 13, 2
    1644-8855
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologii Katolickiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Posługa akolity w ujęciu duchowościowo-liturgicznym
    The Acolyte’s Ministry Seen from a Spiritual and Liturgic Perspective
    Autorzy:
    Olech, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035060.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-31
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    akolita
    duchowość akolity
    posługa akolity
    kapłaństwo wspólne
    kapłaństwo służebne
    święcenia niższe
    nadzwyczajny szafarz Komunii Świętej
    acolyte
    acolyte spirituality
    acolyte ministry
    common priesthood
    ministerial priesthood
    minor ordination
    extraordinary minister of the Holy Communion
    Opis:
    Potrydenckie obrzędy święceń akolitatu (święcenia niższe) wskazywały na to, że akolita ma być Bożym światłem dla innych (por. Mt 5,16; Flp 2,15-16). Akolici mają też być synami światłości (por. Ef 5,8; Łk 11,36), przyobleczonymi w zbroję światła (por. Rz 13,12), a będąc gorliwymi we wszelkiej sprawiedliwości, dobroci i prawdzie, mają oświecać siebie, innych i Kościół (por. Ef 5,9). Ponadto, przynosząc do ołtarza wino i wodę, sami mają składać w ofierze życie czyste i dobre uczynki (por. Rz 12,1). Duchowość akolity w ujęciu motu proprio Ministeria quaedam i obrzędów ustanowienia akolitów polega głównie na realizacji kapłaństwa wspólnego, tak przy stole Eucharystii, jak i w życiu. Duchowość akolity można też określić mianem eucharystycznej, która polega na składaniu duchowych ofiar w życiu i we Mszy Świętej oraz łączeniu ich z uobecnioną na sposób sakramentalny jedyną ofiarą Chrystusa w każdej Eucharystii. Duchowość eucharystyczna jest zarazem duchowością komunii, wyrasta bowiem z Boga jako komunii Osób, a od strony człowieka polega na budowaniu osobistych więzi z Osobami Trójcy Świętej. Prowadzi to do solidarności i służby, czyli odkrywania ludzi jako sióstr i braci w jednym Kościele i tworzenia z nimi więzów przyjaźni i współpracy w budowaniu mistycznego Ciała Chrystusowego. Duchowość komunii polega więc na konkretnym zaangażowaniu na rzecz innych ludzi, konkretnej pomocy im oraz konkretnych działaniach mających na celu budowanie wspólnoty między ludźmi, czego źródło i szczyt znajduje się w posłudze akolity siostrom i braciom podczas Eucharystii.
    The post-Tridentine rites for the ordination to the acolytate (minor orders) indicated that an acolyte was to be God's light for others (cf. Mt 5:16; Phil 2:15-16). Acolytes are also to be the children of light (cf. Eph 5:8; Lk 11:36), clothed with the armor of light (cf. Rom 13:12), and being zealous in all righteousness, goodness and truth they are to enlighten themselves, others and Church (cf. Eph 5:9). In addition, bringing wine and water to the altar they should sacrifice their own pure life and good works (cf. Rom 12:1). The acolyte’s spirituality according to motu proprio Ministeria quaedam and the rites of institution of acolytes consists mainly in the fulfilling of the common priesthood, both at the Eucharist table and in life. The acolyte's spirituality can also be called eucharistic which consists in making spiritual sacrifices in life and at the Holy Mass and joining them with the only sacrifice of Christ in each Eucharist. The eucharistic spirituality is also a spirituality of communion because it grows out of God as the communion of Persons and consists, on the human side, in building personal relationships with the Persons of the Holy Trinity. This leads to solidarity and service which means discovering people as sisters and brothers in one Church and creating bonds of friendship and cooperation with them in building the mystical Body of Christ. Therefore, the spirituality of communion consists in a real commitment to other people, real help for them and real actions aimed at building community between people, the source and summit of which is in the acolyte's serving brothers and sisters in the Eucharist.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 8; 25-37
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Natura liturgii i jej znaczenie dla życia Kościoła w świetle Konstytucji Sacrosanctum Concilium
    The nature of the liturgy and its importance for the life of the Church in the light of the constitution Sacrosanctum Concilium
    Autorzy:
    Pakuła, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28410606.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    liturgy
    liturgy reform
    nature of the liturgy
    meaning of the liturgy
    Christ the priest
    common priesthood
    sacrifice of Christ
    liturgia
    natura liturgii
    znaczenie liturgii
    Chrystus kapłan
    kapłaństwo 
wspólne
    ofiara Chrystusa
    Opis:
    The Second Vatican Council contributed much to the development of the theology of the liturgy, liturgical theology, but also introduced some practical and legal changes in the celebration and organization of liturgical life. The way to liturgical reform was reopened primarily by involving the laity. Liturgy, as the source and summit of Christian life, gives meaning to the Church and strengthens it on the way of salvation. The article reflects on and develops the truths contained in the “Conciliar Constitution on the Sacred Liturgy” regarding the nature of the liturgy itself as well as its meaning in the life of the Church. The text covers the issues covered in numbers 5–13. The author wants to clarify and deepen the document’s message in the light of Church teaching and the Bible.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2023, 32, 4; 41-51
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologia communio według kard. Josepha Ratzingera (Benedykta XVI) i pytanie o urzędy/posługi w polskim duszpasterstwie parafialnym
    The Communio Theology according to Card. Joseph Ratzinger (Benedict XVI) and the Question of Offices/Ministries in Polish Churches
    Autorzy:
    Porosło, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040492.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    kard. Joseph Ratzinger
    Benedykt XVI
    communio
    eklezjologia communio
    Kościół
    urzędy
    posługi
    aktywne uczestnictwo (participatio actuosa)
    kapłaństwo powszechne
    Joseph Ratzinger
    Benedict XVI
    communio-ecclesiology
    Church
    offices
    ministres
    active participation (participatio actuosa)
    common priesthood
    Opis:
    Kardynał Joseph Ratzinger, rozwijając tzw. tzw. communio-eklezjologię (Communio-Ekklesiologie), wskazywał, że „Kościół nie powinien mówić głównie o sobie, lecz o Bogu”. Mając w perspektywie to założenie metodologiczne, będziemy chcieli w niniejszym artykule wydobyć z licznych pism kard. Josepha Ratzingera, obecnie papieża-seniora Benedykta XVI, istotę jego nauczania o Kościele jako communio oraz zobaczyć, jakie znaczenie ma ten obraz Kościoła dla duszpasterskiej praxis, szczególnie w kontekście posług i uczestnictwa świeckich w liturgii, zwłaszcza w polskiej rzeczywistości duszpasterskiej. Pierwsza część artykułu ukazuje fundamenty nauczania Ratzingera o Kościele rozumianym jako communio. W drugim punkcie możemy zobaczyć, poprzez jakie zadania/posługi świeccy uczestniczą w jednym kapłaństwie Chrystusa, aby w punkcie trzecim została ukazana Ratzingerowska krytyka praktycystycznego rozumienia aktywnego uczestnictwa (participatio actuosa) świeckich w liturgii. W ostatnim punkcie zostały wydobyte wnioski dla kształtowania i rozumienia posług w konkretnym duszpasterstwie parafialnym, gdzie istotne są słowa zapisane przez samego Ratzingera: „Należyte wychowanie do liturgii powinno polegać nie na uczeniu się czynności zewnętrznych i ćwiczeniu się do nich, lecz na włączaniu się w konstytutywną dla liturgii istotę actio, czyli w przemieniającą moc Boga, która przez pośrednictwo akcji liturgicznej pragnie przemieniać nas samych i świat”. Tam, gdzie praktycyzm staje się ważniejszy od teologii, tam Kościół rozumiany jako wspólnota zbawienia staje się co najwyżej instytucją z bogatą ofertą usług religijnych.
    Developing the so-called communio-ecclesiology (Communio-Ekklesiologie), Cardinal Joseph Ratzinger pointed out that “the Church should not speak mainly about itself, but about God.” Bearing in mind this methodological assumption, the author of this article is going to analyse numerous writings by Card. Joseph Ratzinger—at present Pope Emeritus Benedict XVI, in order to present the essence of his teaching about the Church as communio and to see what such image of the Church means to the priests’ praxis, especially in terms of the laity’s ministry and participation in the liturgy in the Polish pastoral reality. The first part of the article presents Ratzinger’s fundamental teachings about the Church understood as communio. In the second part, one can find out about the tasks/ministries through which lay people may participate in Christ’s only priesthood. Ratzinger’s criticism on perceiving the laity’s active participation (participatio actuosa) in the liturgy as having only a practical dimension is presented in the third part of the article. The last part includes conclusions for shaping and understanding ministries in particular churches, supported by the words written by Ratzinger himself: “Proper education for liturgy should not consist in learning and practising external acts, but in joining the essence of action, i.e. the transforming power of God, which is constitutive for the liturgy and, through liturgical action, wants to transform us and the surrounding world.” Where practical issues become more important than theology, the Church viewed as the community of salvation becomes, at the most, an institution offering a rich variety of religious services.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 8; 131-143
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Das allgemeine Priestertum in der Praxis oder die Rolle der Laien in der Kirche. Das lutherische Beispiel
    The universal priesthood in practice, or about the laity’s role in the church. Lutheran example
    Autorzy:
    Sojka, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31339363.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    powszechne kapłaństwo
    Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP
    świeccy
    nieordynowani
    allgemeines Priestertum
    die Evangelisch-Augsburgische Kirche in Polen
    die Laien
    die Nichtordinierten
    common priesthood
    Evangelical Church of Augsburg Confession in Poland
    laity
    unordained
    Opis:
    Im ersten Teil der Studie wird die Grundlage für die Beteiligung von Nichtordinierten an der Evangelisch-Augsburgischen (Lutherischen) Kirche in Polen in Form des reformatorischen Konzepts des allgemeinen Priestertums aller Gläubigen/aller Getauften dargestellt. Im zweiten Teil behandelt die Studie die praktische Beteiligung von Nichtordinierten an der Praxis der Lutherischen Kirche in Polen in den Bereichen: individuelle Frömmigkeit, Kirchenverwaltung, Teilnahme an seelsorgerischen und liturgischen Aktivitäten.
    Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie sposobów realizacji powszechnego kapłaństwa w Kościele luterańskim w Polsce. Opracowanie w pierwszej części prezentuje podstawy zaangażowania osób nieordynowanych w Kościele Ewangelicko-Augsburskim (Luterańskim) w Polsce w postaci reformacyjnej koncepcji powszechnego kapłaństwa wszystkich wierzących/wszystkich ochrzczonych. W drugiej części omawia zaś praktyczne zaangażowanie osób nieordynowanych w praktyce Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce w obszarach: indywidualnej pobożności, zarządzania Kościołem, udziału w aktywnościach duszpasterskich i liturgicznych.
    The purpose of this study is to present the ways in which the universal priesthood is realised in the Lutheran Church in Poland. The first part presents the basics of the involvement of unordained people in the Evangelical Church of Augsburg Confession (Lutheran) in Poland in form of the reformational concept of the universal priesthood of all believers / all baptized. The second part discusses the practical involvement of people who are not ordained in the practice of the Evangelical Church of Augsburg Confession in Poland in the areas of: individual piety, church management, participation in pastoral and liturgical activities.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2022, 17, 2(32); 137-150
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Formacja kandydatów do kapłaństwa w świetle nowego Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis
    Formation of Candidates for the Priesthood in Light of the New Ratio Fundamentalis Institutionis Sacerdotalis
    Autorzy:
    Selejdak, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035388.pdf
    Data publikacji:
    2018-03-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis
    Ratio krajowe
    kapłaństwo powszechne wiernych
    kapłaństwo służebne
    tożsamość kapłańska
    seminarzyści
    formatorzy
    formacja integralna
    formacja początkowa i permanentna
    Ratio Fundamentalis Institutionis Sacerdotalis
    Ratio Nationalis
    Ordo Studiorum
    common priesthood of the faithful
    ministerial priesthood
    priestly identity
    seminarians
    formators
    integrated formation
    initial and ongoing formation
    Opis:
    The last Ratio Fundamentalis Institutionis Sacerdotalis was published in1970 and updated in 1985. In the meantime, and particularly under the effectof the rapid changes in the modern world, the historical, socio-cultural andecclesial contexts have changed, in which the priest is called to make manifest the mission of Christ and the Church. This has also led to significantchanges in related matters: the image or the view of the priest, the spiritualneeds of the People of God, the challenges of the new evangelisation, andthe languages of communication, to name just a few. In this situation, it seemed that priestly formation needed to be relaunched, renewed and returned to the centre. On 8 December 2016, therefore, the Congregation for the Clergy published the new Ratio Fundamentalis Institutionis Sacerdotalis,a tool for the formation of priests. It has taken up the contents, methods andapproaches presented so far in the field of formation, updating them andintroducing new elements. The document restates the guidelines offeredin the Apostolic Exhortation Pastores Dabo Vobis regarding an integratedformation of seminarians. In this formation, the formators and professors arecalled to demonstrate the close relationship between theology, the spirituallife and the pastoral ministry. This is so in order that the candidate for thepriesthood might become a good shepherd of the People of God and havea compassionate and merciful heart like Christ.
    Źródło:
    Collectanea Theologica; 2017, 87, 3; 97-133
    0137-6985
    2720-1481
    Pojawia się w:
    Collectanea Theologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Connotazione giuridica e teologica del diaconato permanente alla luce del Nuovo Codice di Diritto Canonico, del Catechismo della Chiesa Cattolica e del Motu Proprio ‘Omnium in mentem’
    Juridical and Theological implication of the Permanent Diaconate in the light of the New Code of Canon Law, the Catechism of the Catholic Church and the 292 Motu Proprio ‘Omnium in mentem’ .......
    Autorzy:
    Selejdak, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1006341.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-20
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    Code of Canon Law
    Eucharist
    Word of God, Sacrament of Holy Orders
    Grades of the Sacrament of Holy Orders
    Diaconate, Presbyterate, Episcopate
    Common Priesthood
    Acting in the person of Christ the Head
    Permanent Diaconate
    Diaconal Functions
    Diaconal service of the Liturgy
    Word and Charity, Diocesan Bishop
    Extraordinary Minister
    Catechism of the Catholic Church
    Opis:
    The Code of Canon Law (1983), the Catechism of the Catholic Church (1992; 1997) and the Motu Proprio, Omnium in mentem (2009) of Pope Benedict XVI, seek to give a clearer definition of the juridical and theological implication of the Diaconate, specifically that exercised in a permanent way. Prior to the modifications brought about by the Motu Proprio, Omnium in mentem, the Code (cann. 1008-1009), aligns the diaconate to the priesthood and the episcopate, without sufficiently highlighting the nature of their distinctiveness. Canon 1008 affirms thatthrough the Sacrament of Holy Orders, some among the faithful are constituted sacred ministers in the Church, are marked by an indelible character and deputised to fulfil, in the Person of Christ the Head, the pastoral munus of Christ, subdivided by the now traditional terminology of the Second Vatican The Code of Canon Law (1983), the Catechism of the Catholic Church (1992; 1997) and the Motu Proprio, Omnium in mentem (2009) of Pope Benedict XVI, seek to give a clearer definition of the juridical and theological implication of the Diaconate, specifically that exercised in a permanent way. Prior to the modifications brought about by the Motu Proprio, Omnium in mentem, the Code (cann. 1008-1009), aligns the diaconate to the priesthood and the episcopate, without sufficiently highlighting the nature of their distinctiveness. Canon 1008 affirms that through the Sacrament of Holy Orders, some among the faithful are constituted sacred ministers in the Church, are marked by an indelible character and deputised to fulfil, in the Person of Christ the Head, the pastoral munus of Christ, subdivided by the now traditional terminology of the Second Vatican Council, into the 150 triple munus of teaching, sanctifying and governing. Canon 1009, §1, limits itself toCouncil, into the 150 triple munus of teaching, sanctifying and governing. Canon 1009, §1, limits itself to
    Źródło:
    Warszawskie Studia Teologiczne; 2020, 33, 1; 122-151
    0209-3782
    2719-7530
    Pojawia się w:
    Warszawskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Modlitwa powszechna jako modlitwa wiernych
    Common Prayer as the Prayer of the Faithful
    Autorzy:
    Kulbacki, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32062626.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    modlitwa powszechna
    modlitwa wiernych
    liturgia słowa
    Msza Święta
    powszechne kapłaństwo
    mszał
    Konstytucja o liturgii
    common prayer
    the prayer of the faithful
    liturgy of the word
    Holy Mass
    universal priesthood
    missal
    Constitution on liturgy
    Opis:
    The approval that was expressed after the Vatican Council II had reintroduced common prayer, confirmed its significant role in the liturgy of the Holy Mass. In the article an analysis is made of common prayer as the prayer of the faithful. The roots of common prayer and its development in the first centuries are shown. It has always had the character of the prayer of the faithful – said by the christened ones; sometimes penitents were not admitted to it. Along with the decline of the catechumenate, part of the intentions of the prayer of the faithful were taken over by the Gelasian litany ad introitum, which was then reduced to the phrase Kyrie eleison. Other calls of common prayer have found their equivalents as intercessory prayers in the canon of the Holy Mass. Relics of common prayer were preserved in the form of “prayers after the sermon”. The lack of common prayer in the Holy Mass gave rise to its substitutes in folk religiousness. The post-Council liturgy shows common prayer as a prayer actualizing the faithful’s universal priesthood. The rites in the missal, emphasizing the role of the priest who directs the prayer, at the same time raise the status of the participation of the deacon and the laity in them. The author of the article also cites some liturgists who considered common prayer a separate part of the Holy Mass between the liturgy of the word and the liturgy of the Eucharist. Other liturgists distinguish the liturgy of love in the Holy Mass that consists of common prayer and preparation of the offertory – the spiritual and material gifts. Although these conceptions have not been accepted, they shed important light on the essence of common prayer. A careful and profound preparation of common prayer is an important task for liturgical formation.
    Źródło:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2010, 1; 141-158
    2082-8586
    Pojawia się w:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies