Temat: collegiality - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Teologia episkopatu w pismach Josepha Ratzingera/Benedykta XVI
The theology of the episcopate in the writings of Joseph Ratzinger/Benedict XVI
Autorzy:: Bartocha, Waldemar
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2056626.pdf
Data publikacji:: 2017-11-17
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
Tematy:: biskup
liturgia
kolegium biskupów
eklezjologia komunii
święcenia biskupie
bishop
liturgy
collegiality of bishops
ecclesiology of the communion
bishop ordination
Opis:: W eklezjologii komunii J. Ratzingera/Benedykta XVI ważną rolę pełni osoba biskupa. Liturgia Kościoła, a zwłaszcza celebracja Eucharystii, której przewodniczy biskup, objawia Kościół jako sakrament komunii trynitarnej. Kardynał J. Ratzinger/Benedykt XVI uwypukla kolegialny charakter urzędu biskupa. Opiera się on na dwóch historycznych faktach, mianowicie na kolegialności Apostołów oraz na kolegialnym charakterze duchowego urzędu w Kościele starożytnym. Kolegialny charakter posługi biskupiej w teologii J. Ratzingera/Benedykta XVI wiąże się nieodzownie z kwestią sakramentalności episkopatu i znajduje swoje odbicie w liturgii święceń biskupich, zwłaszcza w wymogu obecności przynajmniej trzech biskupów podczas udzielania święceń elektowi. Pozostawanie biskupa w osobistej komunii z Bogiem stanowi fundament jego tożsamości i zobowiązuje do stylu życia, naśladującego kenozę wcielonego Syna Bożego. Kardynał Ratzinger ukazuje w swoich pismach istotę posługi biskupiej w świetle lex orandi. Czyni to w oparciu o teologiczną interpretację poszczególnych czynności, mających miejsce w czasie obrzędu święceń biskupich takich jak np. położenie księgi Ewangelii na głowie święconego podczas modlitwy święceń, bądź odnosząc się do symboliki insygniów biskupich.
In the ecclesiology of the Communion by J. Ratzinger/Benedict XVI bishop plays a very important role. The liturgy of Church, especially the celebration of Eucharist, which the bishop presides, reveals Church as a sacrament of Trinitarian Communion. Cardinal J. Rat-zinger/Benedict XVI emphasizes collegial character of the bishop’s office, which is based on two historic facts; collegiality of Apostles and collegial character of spiritual office in ancient Church. The collegial character od bishop’s attendance in J. Ratzinger’s/Benedict’s theology is strictly connected with the issue of sacramentality of episcopate and it finds its reflexion in the liturgy of bishop ordination demanding the presence of at least three bishops during the administration of sacred ordinations to the elect chosen for the post of bishop. According to J. Ratzinger/Benedict XVI, being in personal communion with God ma-kes the basis for the bishop’s identity, and it should entail accepting by the bishop the style of life imitating kenosis of the incarnate Son of God. In his writings Cardinal Ratzinger shows the essence of attendance in the light of lex orandi, based on theological interpretation of all activities which take place during the ritual of bishop sacred ordinations, such as, for example laying on the Book of the Gospels. Upon the head of the bishop-elect during the prayer of consecration or they refer to the symbolism of insignia episcopal.
Źródło:: Teologiczne Studia Siedleckie; 2017, XIV/14; 104-123
1733-7496
Pojawia się w:: Teologiczne Studia Siedleckie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Odnowa posoborowa w Kościele katolickim w Polsce w latach 1978-1989. Zarys wybranych problemów
Post-Council Renewal in the Catholic Church in Poland in the Years 1978-1989. An Outline of Chosen Problems
Autorzy:: Białkowski, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/545137.pdf
Data publikacji:: 2018-12-31
Wydawca:: Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:: Kościół katolicki
PRL
Sobór Watykański II
recepcja Vaticanum II
Jan Paweł II
Konferencja Episkopatu Polski
Komisje Episkopatu Polski
nauczanie soborowe
reforma liturgii
kolegialność biskupów
synodalność
ekumenizm
odnowa życia zakonnego
ruchy katolickie
Catholic Church
Polish People’s Republic
Second Vatican Council
reception of Second Vatican Council
Commissions of the Polish Episcopate
application of council teachings
reform of liturgy
collegiality of bishops
idea of synodality
ecumenical movement
renewal of monastic life
Catholic movemens
Catholic associations
Opis:: Lata 1978-1989 to w Kościele katolickim w Polsce faza dojrzała recepcji Soboru Watykańskiego II. Do najważniejszych zjawisk mających wpływ na jej przebieg należały: przemiany polskiej religijności w latach osiemdziesiątych XX w.; nowy model relacji państwo-Kościół katolicki; społeczny wymiar trzech pielgrzymek Papieża-Polaka do Ojczyzny (1979-1983-1987); zmiany personalne i pokoleniowe w Episkopacie Polski. Ważną rolę odgrywała działalność specjalistycznych Komisji Episkopatu Polski, które nadawały całemu procesowi właściwe tempo i wyznaczały główne kierunki zmian. Aplikacja nauczania soborowego w teologii polskiej zaznaczyła swoją obecność w pracach: ks. Józefa Kudasiewicza (biblistyka), ks. Józefa Tischnera (katolicka nauka społeczna), ks. Adama Ludwika Szafrańskiego (eklezjologia), o. Stanisława Celestyna Napiórkowskiego OFMConv. (mariologia, ekumenizmu), ks. Wacława Hryniewicza OMI (ekumenizm), o. Jana Charytańskiego SJ (katechetyka), ks. Franciszka Blachnickiego (teologia pastoralna i liturgika), ks. Eugeniusza Werona SAC (teologia laikatu), biskupa Wilhelma Pluty (teologia pastoralna), ks. Franciszka Woronowskiego (teologia pastoralna) oraz ks. Tadeusza Dajczera (religioznawstwo i fenomenologia religii). Publikacja czterech tomów „Liturgii Godzin” oraz wydanie w 1986 r. „Mszału Rzymskiego dla Diecezji Polskich” stanowiły zwieńczenie odnowy liturgicznej. Z kolei ukazanie się krytycznego III wydania „Biblii Tysiąclecia” (1980 r.), było realizacją postulatów zgłaszanych już w drugiej połowie lat sześćdziesiątych XX w. Kolegialność biskupów znalazła w pełni odzwierciedlenie w przepisach nowego Statutu Konferencji Episkopatu Polski (1987 r.), a synodalność rozwijała się poprzez synody. W latach 1978-1989 trwały obrady jednego synodu prowincjonalnego i dziewięciu synodów diecezjalnych. Sporym osiągnięciem ruchu ekumenicznego było zainaugurowanie dwustronnych dialogów doktrynalnych (odnośnie ważności chrztu św. oraz małżeństw mieszanych). Przystosowana odnowa życia zakonnego w dekadzie lat osiemdziesiątych XX w. miała przede wszystkim wymiar jurydyczny związany z rewizją prawa zakonnego oraz przyjęciem nowych konstytucji. Aktywność świeckich zaowocowała rozwojem wcześniej działających ruchów i stowarzyszeń oraz narodzinami nowych. Dynamiczny wzrost był udziałem Drogi Neokatechumenalnej, Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym, Ruchu Światło-Życie, Ruchu Rodzin Nazaretańskich oraz Wspólnot Życia Chrześcijańskiego.
The years 1978-1989 in the Catholic Church in Poland constitute a mature stage of the reception of the Second Vatican Council. Among the most important phenomena that influenced the process were: changes in Polish religious life in the 1980’s; new model of state-Church relationship, social aspect of the three pilgrimages of the Polish Pope to Poland (1979-1983-1987); personal and generational changes in Polish Episcopate. An important role was played by the activity of special Commissions of the Polish Episcopate, which gave the whole process an appropriate tempo and determined the main directions of changes. The application of council teachings in Polish theology could be found in the works of: Rev. Józef Kudasiewicz (Bible studies), Rev. Józef Tischner (Catholic Social Teaching), Rev. Adam Ludwik Szafrański (Ecclesiology), Fr. Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv. (Mariology, Ecumenism), Rev. Wacław Hryniewicz OMI (Ecumenism), Fr. Jan Charytański SJ (Catechetics) Rev. Franciszek Blachnicki (Pastoral Theology and Liturgics), Rev. Eugeniusz Weron SAC (Theology of the Laity), Bishop Wilhelm Pluta (Pastoral Theology), Rev. Franciszek Woronowski (Pastoral Theology) and Rev. Tadeusz Dajczer (Religious Studies and Phenomenology of Religion). Publication of four volumes of Liturgy of Hours and Roman Missal for Polish Dioceses (1986) constituted the culmination of liturgical renewal. Publication of critical third edition of the Millennium Bible (1980) was the realization of the postulates set in the second half of the 1960’s. Collegiality of bishops was fully reflected in the regulations of the new Statute of Polish Episcopal Conference (1987), and the synodality developed through synods. In the years 1978-1989 there was one provincial synod assembly and nine diocesan synod assemblies. A considerable achievement of the ecumenical movement was the inauguration of bilateral doctrinal dialogues (about the validity of baptism and mixed marriages). The renewal of monastic life in the 1980’s was predominantly of juridical dimension connected with the revision of monastic law and adopting new constitutions. Activity of the laity resulted in the development of existing movements and associations and the creation of new ones. Neocatechumenal Way, Catholic Charismatic Renewal, Light-Life Movement, Families of Nazareth Movement and Christian Life Communities enjoyed a dynamic growth.
Źródło:: Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2018, 130; 263-323
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:: Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Początki odnowy posoborowej w Kosciele katolickim w Polsce (do 1972). Zarys wybranych problemów
The beginnings of post-council renewal in Roman Catholic Church in Poland (until 1972). An outline of chosen problems
Autorzy:: Białkowski, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/545192.pdf
Data publikacji:: 2017-12-31
Wydawca:: Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:: Kościół katolicki
Sobór Watykański II
recepcja
posoborowa
kolegialności
synody duszpasterskie
ruchu ekumenicznego
reforma
świeccy
synodalność
Catholic Church in Poland
Vatican Council II
reception
post-council renewal of liturgy
collegiality
pastoral synods
ecumenical movement
projects of structural church reforms
promotion of laity in the Church
Opis:: Recepcja Soboru Watykańskiego II to jeden z najważniejszych, żywych procesów eklezjalnych zachodzących w Kościele katolickim począwszy od drugiej połowy lat sześćdziesiątych XX w. Analiza faktograficzna zjawiska pozwala na wyodrębnienie – w historii Kościoła w Polsce – trzech faz recepcji Vaticanum II. Są to kolejno: 1) faza wczesna (lata 1966-1978) z wyraźnie wyodrębnionymi dwoma podokresami: 1966-1972 oraz 1972-1978; 2) faza dojrzała (lata 1978-1989); 3) faza późna (lata 1989-1999). Niebagatelny wpływ na przebieg recepcji w Polsce, jej specyfikę, dynamikę oraz konkretne możliwości aplikacji nauczania w życie wspólnot kościelnych miały uwarunkowania związane z funkcjonowaniem Kościoła w warunkach państwa totalitarnego. W niniejszym artykule przedstawione zostały kolejno: uwarunkowania polityczno-systemowe; uwarunkowania prawno-kanoniczne; uwarunkowania społeczno-religijne. Jako instytucjonalne narzędzia recepcji Soboru Watykańskiego należy postrzegać należy powołane przez Konferencję Episkopatu Polski specjalne komisje, na czele z Komisją Soborową. Dla zobrazowania procesu recepcji Vaticanum II w Polsce – w pierwszej fazie obejmującej podokres lat 1966-1972 – dokonano wyboru kilku charakterystycznych obszarów odnowy posoborowej. Widocznym znakiem wprowadzania posoborowych zmian była odnowa liturgii i studiów biblijnych (zapoczątkowano nową edycję ksiąg liturgicznych w języku polskim oraz wydano nowe krytyczne tłumaczenie ksiąg Pisma św. – „Biblią Tysiąclecia”). Odnowa kolegialności i synodalności polegała na opracowaniu i wejściu w życie Statutu Konferencji Episkopatu Polski (1969 r.); umocnieniu i pogłębieniu charakteru duszpasterskiego instytucji synodów diecezjalnych oraz prowincjonalnych; przywróceniu Rad Kapłańskich. Wiele uczyniono również by nadać nowe, ożywcze impulsy ruchowi ekumenicznemu. Podjęto prace przygotowawcze w celu przeprowadzenia nowoczesnej odnowy struktur kościelnych (projekt opracowany przez zespół arcybiskupa Bolesława Kominka w 1967 r.). Ostatecznie urzeczywistnienie – tego istotnego wymiaru recepcji nauczania soborowego – nastąpiło częściowo poprzez postanowienia bulli Pawła VI „Episcoporum Poloniae coetus” z 1972 r. Sobór Watykański II przyniósł także zasadnicze zmiany w postrzeganiu roli świeckich w Kościele. Nastąpiła rewolucyjna zmiana paradygmatu udziału świeckich w życiu Kościoła (od obecności do zaangażowania). Na polskim gruncie prześledzono ją na przykładzie dwóch odmiennych formacyjnie ruchów katolickich (odgrywającego rolę prekursora idei soborowych środowiska ZNAK oraz stworzonego przez ks. Franciszka Blachnickiego Ruchu Światło-Życie). Przedstawione w ogólnym zarysie przykłady były pewnymi propozycjami i nie wyczerpały bogatych oraz różnorodnych doświadczeń recepcji Soboru Watykańskiego II w Kościele w Polsce.
The reception of II Vatican Council is one of the most important ecclesial processes occurring in the Catholic Church since the second half of the 1960’s. Factographic analysis of the process allows one to distinguish – in the history of the Church in Poland – three phases of reception of Vaticanum II. These are: 1) the early phase (1966-1978) with two clear stages: 1966-1972 and 1972-1978; 2) the mature phase (1978-1989); 3) the late phase (1989-1999). Conditions connected with the functioning of the Church in totalitarian state had a considerable influence on the reception of the Council in Poland, its specificity, dynamism as well as the actual possibilities of applying the teaching in the life of church communities. The present article presents respectively the political and systemic conditions; legal and canonic conditions; religious and social conditions. Special commissions headed by the Council Commission, set up by the Episcopal Conference of Poland, should be viewed as the institutional tools of the reception of the Vatican Council. To depict the process of the reception of Vaticanum II in Poland – in the first stage of the early phase (1966-1972) – a few characteristic areas of the post-council renewal have been chosen. A visible sign of introducing post-council changes was the renewal of the liturgy and biblical studies (a new edition of liturgical books in Polish was initiated and a new critical translation of the Holy Scripture published – the Millenium Bible). The renewal of collegiality and synodality consisted in drafting and putting into effect the Statute of the Episcopal Conference of Poland (1969); strengthening and deepening the pastoral character of the institution of diocesan and provincial synods; reinstating Presbyteral Councils. Much was done to give the ecumenical movement new reviving impulses. Preparations were made to conduct a modern renewal of church structures (project drafted by Archbishop Bolesław Kominek and his co-workers in 1967). Final accomplishment came partly through the resolutions of the bull of Paul VI Episcoporum Poloniae Coetus from 1972. Vatican Council II also brought considerable changes in the perception of the role of the laity in the Church. There was a revolutionary change of the paradigm of participation of laity in the life of the Church (from presence to involvement). In Poland it was followed through on the example of two formationally different Catholic movements (the precursory milieu of ZNAK and – the originated by Rev. Franciszek Blachnicki - Light-Life Movement). The general outline of examples does not exhaust the rich and diverse experience of the reception of Vatican Council II in the Polish Church.
Źródło:: Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2017, 128; 229-272
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:: Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: John Paul II and Bishops’ Conferences: Communion and Collegiality
Autorzy:: Bunge, Alejandro W.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/668590.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: The Bishops’ Conferences
bishops collegiality
ecclesial communion
John Paul II
Opis:: John Paul II has presented the Bishops’ Conference both in his large teaching about bishop’s ministry and his legislative role. In his genuine teaching about that, Pope using precise theological and legal terms, strengthen the theological and juridical nature of the Bishops’ Conferences. In this article a detailed analysis is made of the first fifteen years of teaching of the Pope John Paul II about the Episcopal Conferences communion and collegiality. The main sources of this paper are Apostolic Letter Apostolos Suos, that clarifies the theological and legal nature of Bishops’ Conferences, and Directory for the Pastoral Ministry of Bishops Apostolorum Successores, which refers to Bishops’ Conferences as instruments of communion in the Church and alive expression of bishop collegiality at the extent that it is their responsibility.
John Paul II has presented the Bishops’ Conference both in his large teaching about bishop’s ministry and his legislative role. In his genuine teaching about that, Pope using precise theological and legal terms, strengthen the theological and juridical nature of the Bishops’ Conferences. In this article a detailed analysis is made of the first fifteen years of teaching of the Pope John Paul II about the Episcopal Conferences communion and collegiality. The main sources of this paper are Apostolic Letter Apostolos Suos, that clarifies the theological and legal nature of Bishops’ Conferences, and Directory for the Pastoral Ministry of Bishops Apostolorum Successores, which refers to Bishops’ Conferences as instruments of communion in the Church and alive expression of bishop collegiality at the extent that it is their responsibility.
Źródło:: The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2013, 3, 1
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:: The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Samorządność i samorząd w praktykach społeczno-politycznych i eklezjalnych
Self-governance and self-government in the practices of socio-political and ecclesial
Autorzy:: Ciesielski, Remigiusz T.
Dutkiewicz, Gracjana
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/32304183.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Fundacja PSC
Tematy:: self-government
self-governance
local government
socio-political practices
ecclesial practices
collegiality
synodality
Catholicism
Opis:: The subject of this article is self-government and self-governance in socio-political and ecclesial practices. In addition, it covers the content behind these concepts, the interrelationships that occur between them, as well as the factors that influence their formation and realization. The authors in the first part point out selected contexts of self-governance and local government in contemporary socio-political practices, while in the second part, they point out selected contexts of ecclesial collegiality and synodality in contemporary Catholicism. Within the framework of the article, self-governance and the forms of self-government presented are recognized as a value in themselves and a significant element through which there is an independent and therefore real influence on the representation of their interests and the resolution of issues by those concerned themselves. In addition, they serve to build a sense of socio-political and religious cohesion and integration. Therefore, both issues are socially, politically and religiously important, which in a way is due to the concern for their need, implementation and proper development. Hence, in the modern world, both in socio-political and ecclesiastical practices, self-government and self-governance play man important role because they mean independence and freedom of action from interference from other authority, especially state authority, and freedom of decision-making in various aspects.
Źródło:: Alcumena. Pismo Interdyscyplinarne; 2023, 3(15); 71-87
2719-9851
Pojawia się w:: Alcumena. Pismo Interdyscyplinarne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Synodalność w nauczaniu i pontyfikacie Jana Pawła II
Sinodality in the teaching and pontificate of John Paul II
Autorzy:: Dobrzyński, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2092725.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Synodality
Collegiality
Ecclesiology of Communion
John Paul II
the Vatican II
synodalność
kolegialność
eklezjologia komunii
Jan Paweł II
synody
Sobór Watykański II
Opis:: Artykuł ukazuje związek synodalności z kolegialnością, z eklezjologią komunii, z odnową Kościoła i z nową ewangelizacją. W rozumieniu synodalności przez Jana Pawła II istotną rolę odegrał jego udział w Soborze Watykańskim II i soborowa debata o kolegialności. Wraz z recepcją doktryny soboru poprzez synody lokalne i Synod Biskupów uwidocznił się związek synodalności z kolegialnością biskupów i zarazem ze współdziałającą z hierarchią wspólnotą Kościoła. Papież odwoływał się do synodów jako „szkoły” eklezjalnej komunii i misji. W tworzeniu komunii istotną rolę odegrało kształtowanie postawy uczestnictwa w misji Chrystusa. Synodalne współdziałanie biskupów, duchownych i świeckich dzięki temu teologicznemu ugruntowaniu prowadzi do syntezy struktur oraz postawy dojrzałej wiary. W ten sposób synody czy też praktyka synodalna są istotnym „narzędziem” urzeczywistniania komunii Kościoła i intensyfikacji jego misji.
The article presents the issue by showing the relationship of synodality with collegiality, with the ecclesiology of communion, with the renewal of the Church and with the new evangelization. John Paul II’s understanding of synodality was influenced by hisparticipation in the Second Vatican Council and the Council’s debate on collegiality. With the reception of the Council’s doctrine through local synods and the Synod of Bishops, the connection of synodality with the collegiality of the bishops and at the same time with the community of the Church working together with the hierarchy became apparent. The Pope referred to synods as a “school” of ecclesial communion and mission. The formation of an attitude of participation in Christ’s mission played an important role in creating communion. Synodal interaction between bishops, clergy and laity, thanks to this theological grounding, leads to a synthesis of ecclesial structures with the attitude of mature faith. In this way synods, or synodal practice, become important “instruments” for the realization of the Church’s communion and the intensification of her mission.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2021, 15, 2; 109-130
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Rada Stanu Królestwa Polskiego wobec niekonstytucyjności Organizacji Komisji Rządowej Wojny
Autorzy:: Gałędek, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1401286.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:: Komisja Rządowa Wojny
kolegialność
Królestwo Polskie
Wielki Książę Konstanty
Rada Stanu
Government Commission of War
collegiality
Kingdom of Poland
Grand Duke Konstantin
Council of State
Opis:: Artykuł poświęcony jest projektowi Organizacji Komisji Rządowej Wojny, przygotowanemu na początku 1816 r. i usankcjonowanemu przez cesarza po przeróbkach 17 października 1816 r. Skupiono się na rekonstrukcji przebiegu wypadków związanych z tym projektem, powstałym na zlecenie wielkiego księcia Konstantego i według jego wizji organizacji ministerialnej sprzecznej z koncepcją uregulowaną w konstytucji. Następnie dokonano analizy treści projektu oraz przedstawiono stosunek do niego członków Rady Stanu. Problem miał zarówno wymiar polityczny, jak i konstytucyjny. Stawiał zabierających głos w dyskusji w trudnym położeniu, ponieważ z jednej strony projekt był w ich przekonaniu niezgodny z Ustawą konstytucyjną, uprzywilejowując ministra w stopniu niweczącym zasadę kolegialności w komisjach rządowych zagwarantowaną jej postanowieniami. Z drugiej strony wobec nieprzejednanej postawy Wielkiego Księcia Konstantego narażał rząd polski na poważny konflikt z bratem cesarskim.
The article is devoted to issues related to the project of the Organization of the Government Commission of War prepared at the beginning of 1816 and sanctioned by the Emperor aft er the alterations on October 17, 1816. It focuses on the reconstruction of the course of events related to this project prepared on the order of Grand Duke Konstantin and according to his vision of a ministerial organization contrary to the concept regulated in the constitution. Then it analyzes the content of the project and presents the attitude of members of the Council of State to it. The problem had both its political and constitutional dimension. It put the members of the Council in a difficult position because, on the one hand, it were inconsistent with the Constitutional Act, privileging the minister to an extent that undermined the principle of collegiality in government commissions guaranteed by its provisions. On the other hand, due to the uncompromising attitude of the Grand Duke Konstantin, it exposed the Polish government to a serious confl ict with the imperial brother.
Źródło:: Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2020, 23; 267-292
1733-0335
Pojawia się w:: Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: W przededniu pierwszego konfliktu ustrojowego. Debata w Radzie Administracyjnej Królestwa Polskiego o usamodzielnieniu radców stanu w komisjach rządowych na przełomie 1815 i 1816 r.
On the eve of the fi rst political confl ict. Debate in the Administrative Council of the Kingdom of Poland on the autonomy of the counsellors of state at the turn of 1815 and 1816
Autorzy:: Gałędek, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/533289.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:: collegiality
counsellor of state
minister
administration
Kingdom of Poland
governmental commission
viceroy
Józef Zajączek
Tadeusz Mostowski
Tadeusz Matuszewicz
kolegialność
radca stanu
administracja
Królestwo Polskie
komisja rządowa
namiestnik
Opis:: Right at the end of 1815, the constitutional authorities of the Kingdom of Poland – Administrative Council and the General Assembly of the Council of State – were established. Soon thereafter, they undertook some intensive work on developing constitutional provisions. Their priority was the organization of governmental commissions. The Minister of Internal Affairs and Police, Tadeusz Mostowski presented a draft concerning the Principles of organization of ministerial authorities just at the second session of the Administrative Council, held on 31 December 1815. In the course of discussions on the draft, which ultimately was not sanctioned by the viceroy and was not submitted for further proceedings, the ministers focused on the issue of giving more autonomy to state counsellors who headed individual divisions in governmental commissions, as well as on “grading the authorities”. The analysis of this debate is the main focus of the present article. While viceroy Józef Zajączek was against granting autonomy to state counsellors and strove for the concentration of administrative power in the hands of ministers, his opponents – mainly Tadeusz Matuszewicz advocated the idea. The polarization of the opinions in this matter marked the prelude to a subsequent dispute on collegiality in governmental commissions – the very first battle about the interpretation of the Kingdom constitution, waged by the viceroy against the majority of its members at the Council of State.
U schyłku 1815 r. ukonstytuowały się władze konstytucyjne Królestwa Polskiego – Rada Administracyjna i Ogólne Zgromadzenie Rady Stanu – i przystąpiły do intensywnych prac nad rozwinięciem postanowień konstytucyjnych. Za sprawę priorytetową uznano organizację komisji rządowych. Minister spraw wewnętrznych i policji Tadeusz Mostowski już na drugim posiedzeniu Rady Administracyjnej 31 grudnia 1815 r. przedstawił projekt Zasad do organizacji władz ministerialnych. Podczas dyskusji nad tym projektem, który fi nalnie nie uzyskał sankcji namiestnika i nie został skierowany do dalszych prac, obradujący ministrowie skupili się na kwestii „usamodzielnienia” radców stanu „zawiadujących” poszczególnymi wydziałami w komisjach rządowych i „ustopniowania władz”. Analiza tejże debaty stanowi główny przedmiot artykułu. Podczas gdy namiestnik Józef Zajączek przeciwny był usamodzielnianiu radców stanu i dążył do koncentracji władzy administracyjnej w rękach ministrów, jego oponenci – w analizowanej debacie głównie Tadeusz Matuszewicz – opowiadali się za przyznaniem radcom stanu kierującym wydziałami większej samodzielności. Polaryzacja stanowisk w tej kwestii stanowiła preludium późniejszego sporu o kolegialność w komisjach rządowych – pierwszej ustrojowej batalii o wykładnię konstytucji Królestwa Polskiego, którą na forum Rady Stanu toczył namiestnik z większością pozostałych jej członków.
Źródło:: Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2017, 20; 75-92
1733-0335
Pojawia się w:: Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Prymat według Josepha Ratzingera
Autorzy:: Góźdź, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2041168.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Papst
päpstlicher Primat
petrinische Sukzession
doktrinale Unfehlbarkeit
Iurisdiktionsprimat
Kollegalität in der Kirche
Communio
J. Ratzinger
Abdankung des Papstes
Nachfolge des Gekreuzigten
Pope
Pope’s primacy
Petrine succession
doctrinal infallibility
jurisdictional primacy
Collegiality of the Church
communio
papal renunciation
following the Crucified
papież
prymat papieski
sukcesja Piotrowa
nieomylność doktrynalna
prymat jurysdykcyjny
kolegialność w Kościele
abdykacja papieska
naśladowanie Ukrzyżowanego
Opis:: Joseph Ratzinger ujmuje rzeczywistość prymatu papieskiego na płaszczyźnie Kościoła rozumianego jako communio, gdzie podstawową kategorią jest wzajemna relacja prymatu i kolegialności w Kościele. Dlatego jest on za prymatem jurysdykcyjnym, wykonywanym w sposób nie monarchistyczny, lecz kolegialny, gdzie papież jest głową kolegium biskupów. Wyraźnie wskazuje na pierwszeństwo Piotra w Nowym Testamencie i stąd rozwija myśl o sukcesji urzędu Piotrowego, wybierając via media między papalizmem a konciliaryzmem. Stąd też skupia się na personalnym charakterze prymatu, związanym z konkretna osobą. Ponadto artykuł rozważa relację urzędu i nieomylności doktrynalnej, a przy tym stawia hipotezę, czy po abdykacji Benedykta XVI zachował on jeszcze charyzmat nieomylności doktrynalnej (czy autentycznej prawowierności) i jak ma się ona do obecnego papieża Franciszka.
Joseph Ratzinger discusses papal primacy in the Church, which is a communio based on the relationship between primacy and collegiality. Therefore, he supports jurisdictional primacy executed not in a monarchical way, but collegially, with the Pope as the head of the college of bishops. Joseph Ratzinger discusses the Petrine primacy in the New Testament, which he considers a starting point for a discussion about the succession of Peter’s office, choosing (via media) between papalism and conciliarism. He, therefore, focuses on the personal aspect of primacy connected with a given person. Moreover, the article discusses the relationship between the papacy and doctrinal infallibility. It also poses the question whether after his renunciation Benedict XVI still retains the charism of doctrinal infallibility (or authentic orthodoxy) and how this refers to the current Pope Francis.
Joseph Ratzinger zeigt die Wirklichkeit des päpstlichen Primats auf der Ebene der Kirche, verstanden als Communio, wo die grundlegende Kategorie die gegenseitige Relation des Primats und Kollegialität in der Kirche ist. Aus diesem Grund plädiert er für das Jurisdiktionsprimat, das jedoch nicht in einer monarchistischen, sondern einer kollegialen Art ausgeübt wird, wo der Papst als Haupt des Bischofskollegiums verstanden wird. Er verweist nachdrücklich auf die Vorrangstellung des Petrus im Neuen Testament und von da aus entfaltet er den Gedanken der Sukzession des päpstlichen Amtes, indem er den Mittelweg zwischen Papalismus und Konziliarismus wählt. Aus diesem Grund konzentriert er sich auf den personalen Charakter des Primats, verbunden mit einer konkreten Person. Außerdem wird im Artikel das Verhältnis zwischen dem Amt und der doktrinalen Unfehlbarkeit analysiert, wobei eine Hypothese bezüglich der Frage aufgestellt wird, ob Benedikt XVI. nach seinem Rücktritt das Charisma der Unfehlbarkeit beibehalten hat und wie das in Bezug auf den Papst Franziskus zu verstehen ist.
Źródło:: Studia Nauk Teologicznych PAN; 2015, 10; 67-80
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:: Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: O ustroju samorządu miasta stołecznego Warszawy
On the regime of self-government of the Capital City of Warsaw
Autorzy:: Gronkiewicz-Waltz, Hanna
Jakacka, Beata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/693750.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Capital City
municipality
district
Mayor
local self-government
decentralisation
collegiality
Berlin
Paris
m.st. Warszawa
gmina
dzielnica
Prezydent
Burmistrz Dzielnicy
Zarząd Dzielnicy
Rada Warszawy
Rada Dzielnicy
Związek Gmin
decentralizacja
monokratyczność
kolegialność
Paryż
Opis:: The evolution of the regime of the Capital City was very specific because its original regime differed from that of a typical unit of local self-government. Initially, Warsaw was an association of independent districts-municipalities, which – in order to improve the decision-making processes and exercise of competences – were eventually transformed into a municipal association of one large municipality (gmina) Warszawa-Centrum and 10 smaller municipalities. Subsequent changes included liquidation of the municipalities and creation of districts. The changes in the executive bodies led to another change, this time from a collegiate to a monocratic system of executive power. The most crucial change though, was the decision that a mayor be elected in direct elections. Currently, the regime in Warsaw is similar to the regime of such cities as Berlin or Paris.
Ewolucja ustroju stolicy miała specyficzny charakter, ponieważ jej ustrój różnił się od typowej jednostki samorządu terytorialnego. Początkowo Warszawa była związkiem niezależnych dzielnic-gmin, jednak ze względu na paraliż decyzyjny i kompetencyjny przekształcono Warszawę w związek komunalny, tworząc jedną dużą gminę Warszawa-Centrum i 10 mniejszych gmin. Kolejna zmiana polegała na zlikwidowaniu gmin i utworzeniu dzielnic. W ustroju Warszawy przeprowadzono zmiany dotyczące organu wykonawczego od kolegialnego do monokratycznego. Najistotniejsza zmiana to wybór prezydenta w wyborach bezpośrednich. Obecnie ustrój jest podobny do ustroju miast takich jak Berlin i Paryż.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2015, 77, 3; 147-163
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Kolegialność i jednoosobowość w strukturach samorządu terytorialnego
Autorzy:: Jagielski, Jacek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1632225.pdf
Data publikacji:: 2021-03-14
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:: collegiality
monocracy
Local government authority
decision – making organs of territorial self-government
administrative board
municipal executive officer
chief district officer
chairman of the board of the province
consultative bodies
permanent committee
signal-purpose committee
youth municipal council
senior council
kolegialność
jednoosobowość
władze samorządowe
organy stanowiące i kontrolne
organy wykonawcze
zarząd
wójt
starosta
marszałek województwa
kolegia opiniodawczo-doradcze
komisja stała i doraźna
młodzieżowa rada gminy
gminna rada seniorów
Opis:: The article deals with the subject of collegiality and monocracy in the structure of local government authorities in Poland. The author begins his considerations with the characteristics of the collegial and monocratic form of organization of administrative organs. It indicates their essence, advantages and disadvantages and the related possibilities of their application in public administration. The next part of the study analyzes the existence of collegial and monocratic forms in the organizational system of local government authorities, which are treated in a broader sense than just as organs of individual local government units. The author indicates collegial and monocratic structures, emphasizing that the former are clearly preferred, and discusses the postulate of extending the monocratic form to all local government executive bodies; also draws attention to the need for a legal solution to the emancipation of monocratic offices of heads of collegial organs towards the separate and independent offices. An important role is played by the presentation and evaluation of various collegial bodies with which local government organs are enclosed. The considerations end with summarizing reflections, in which the timeliness and importance of the issues under consideration is emphasized, along with the listing of the most important issues.
Źródło:: Studia Iuridica; 2020, 85; 92-108
0137-4346
Pojawia się w:: Studia Iuridica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Biskupská kolegialita vyjadrená synodou biskupov
The Episcopal Collegiality Expressed by The Synod of Bishops
Autorzy:: Jurica, Juraj
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/35173196.pdf
Data publikacji:: 2024-07
Wydawca:: Comenius University Bratislava. Faculty of Roman Catholic Theology of Cyril and Methodius
Tematy:: biskupská kolegialita
moc
kódex
služba
synoda
episcopal collegiality
power
code
service
synod
Opis:: Článok pojednáva o jednom z dvoch subjektov moci v Cirkvi, o kolégiu biskupov a osobitne vyjadrení jeho moci v synode biskupov. Teológia a kánonické právo jasne deklarujú, že moc v Cirkvi je organizovanou službou veriacim. Najvyššia moc v Cirkvi, vyjadrená v kolégiu biskupov je prejavom ich spoluzodpovednosti za tú istú univerzálnu Cirkev, ktorá je prítomná a vyjadrená aj v miestnych cirkvách. Druhý vatikánsky koncil ustanovením Synody biskupov vytvoril veľmi pružný cirkevný orgán, kde biskupi, zastupujúci jednotlivé biskupské konferencie z celého sveta, ponúkajú Rímskemu veľkňazovi neoceniteľnú pomoc a vzácne rady. Synoda biskupov tak vytvára užšie spoločenstvo medzi pápežom a biskupmi, poskytuje mu svoje rady a skúma otázky týkajúce sa činnosti Cirkvi vo svete. Na tomto mieste je priblížená teória biskupskej kolegiality vyjadrená vo fungovaní a aktivite synody biskupov.
The article discusses one of the two subjects of power in the Church, the college of bishops and, in particular, the expression of its power in the Synod of Bishops. Theology and canon law clearly declare that power in the Church is an organized service to the faithful. The highest power in the Church expressed in the college of bishops is a manifestation of their shared responsibility for the same universal Church which is present and expressed in local churches as well. By establishing the Synod of Bishops, the II. Vatican Council created a very flexible ecclesiastical body, where bishops representing individual episcopal conferences from around the world, offer the Roman Pontiff great help and precious advice. In essence, the Synod of Bishops acts permanently, creates a closer community between the Pope and the bishops, offers him advice and examines issues related to the activities of the Church in the world. The theory of episcopal collegiality and the functioning of the synod of bishops are summarized here.
Źródło:: ACTA facultatis theologicae Universitatis Comenianae Bratislaviensis; 2024, 1; 71-83
1335-8081
2644-6928
Pojawia się w:: ACTA facultatis theologicae Universitatis Comenianae Bratislaviensis
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Wytyczne Stolicy Apostolskiej dotyczące zarządzania dobrami w instytutach życia konsekrowanego i w stowarzyszeniach życia apostolskiego
Guidelines of the Apostolic See for the administration of the goods in the Institutes of Consecrated Life and Societies of Apostolic Life
Autorzy:: KALETA, PAWEŁ
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/661347.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: zarządzanie dobrami kościelnymi
transparentność
kolegialność
charyzmat zakonny
administration of ecclesiastical goods
transparency
collegiality
charism of the religious institute
Opis:: The subject of this research concerns the circular letter of the Congregation for Institutes of Consecrated Life and Societies of Apostolic Life, entitled Guidelines for the Administration of goods in the Institutes of Consecrated Life and Societies of Apostolic Life. The Author highlights that the circular letter is a reflection of some of the difficulties encountered in administration and further sets some useful guidelines. It is important to acknowledge that this information is not entirely new as there are many indicators of the usage of canon law, which should be adhered to by the administrators of ecclesiastical goods. The importance of management of goods belonging to religious institutes, lies in the transparency of financial reports as well as in the loyalty of the charism of the religious institute. The postulate of transparency is to increase the credibility of the mission of the institute. Another, equally important issue, is the financial integrity and collegiality to make a decision. Given the complexity of the financial issues the Congregation proposes a consultation with lay professionals, and other members of Institutes. Interestingly, the beginning and the end of the circular letter refers to the formation in the economic dimension. The idea of this is to make members of religious institutes aware of the cost of living and their responsibility for ecclesiastical goods. It will also help those appointed stewards, to face new challenges in the field of economics and management.
Przedmiotem artykułu jest list okólny Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego noszący tytuł Wytyczne dotyczące zarządzania majątkiem instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego. Autor podkreśla, że list okólny jest odzwierciedleniem trudności w zarządzaniu i wskazanie pomocnych wytycznych. W liście nie wszystkie zostały podjęte aspekty zarządzania, skupiono się raczej na wytycznych, które mają pomóc w zarządzaniu dobrami kościelnymi. Istotnym znaczeniem w zarządzaniu dobrami zakonnymi jest transparentność sprawozdań oraz wierność charyzmatowi zakonnemu w zarządzaniu. Postulat transparentności ma podnieść wiarygodność w realizacji misji instytutu. Innym, równie ważnym, zagadnieniem jest integralność finansów i kolegialność w podejmowaniu decyzji. Dlatego w sytuacjach zawiłych Kongregacja sugeruje przeprowadzenie konsultacji ze świeckimi specjalistami, oraz z innymi członkami instytutów. Ciekawym spostrzeżeniem jest konstrukcja listu okólnego, który na wstępie i w zakończeniu Kongregacja odwołuje się do formacji w wymiarze ekonomicznym.
Źródło:: Prawo Kanoniczne; 2017, 60, 1; 63-76
2353-8104
Pojawia się w:: Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Episcopal Collegiality at the Vatican Council II. The Beginning of a Long Way of Renewing the Hierarchy in the Church
Kolegialność episkopalna na II Soborze Watykańskim. Początek długiej drogi odnowy hierarchii w Kościele
Autorzy:: Kasprzak, Artur
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/30145215.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: collegiality
Vatican Council II
Lumen Gentium
Nota Explicativa Praevia
College of Bishops
Settimana nera
hierarchy
authority within the Church
kolegialność
II Sobór Watykański
Lumen gentium
Kolegium Biskupów
hierarchia
władza w Kościele
Opis:: Drugi Sobór Watykański w programie tzw. aggiornamento, czyli w ważnych kwestiach dotyczących odnowy duszpasterskiej Kościoła, zaproponował odnowione zrozumienie wymiaru hierarchicznego w Kościele. Tak jak to przedstawia Rozdział III Konstytucji dogmatycznej o Kościele, zwany również Lumen gentium, właściwa wizja dotycząca pasterzy Kościoła nie odnosi się tylko do centralnej roli papieża w Kościele. Sobór przypomniał, że – tak jak to funkcjonowało zwłaszcza w pierwszym tysiącleciu chrześcijaństwa – niezastąpioną i fundamentalną dla Kościoła funkcję pełnią również wszyscy biskupi. Jako pasterz każdy z nich jest głową Kościoła partykularnego (diecezji). Konsekracja biskupów jest najwyższym stopniem sakramentu święceń i włącza ich do grona sukcesorów Kolegium apostolskiego (KK 20 i 21). Biskupi w kolegium tym, jak wyjaśnia dalej Sobór, „stanowią również razem ze swoją głową, Biskupem Rzymu, a nigdy bez niego, podmiot najwyższej i pełnej władzy nad całym Kościołem” (KK 22b). Niniejsze studium przedstawia skomplikowaną historię dyskusji i redakcji tekstu nauczania ostatniego Soboru w tej kwestii. Temat, który przeszedł do historii pod hasłem kolegialności episkopalnej, był podejmowany podczas II i III sesji Soboru. W tym czasie dyskusja podzieliła ojców Soboru na dwa obozy, na tzw. mniejszość i większość. „Większość” była za przyjęciem przez Sobór doktryny o kolegialności episkopalnej, natomiast „mniejszość” za jej ograniczeniem czy wręcz odrzuceniem. W czasie wielu sporów do dyskusji włączał się również papież Paweł VI. To z jego inicjatywy, tuż przed ostatecznym głosowaniem nad Konstytucją Lumen gentium i jej promulgacją, w celu wypracowania pełnego konsensusu wokół kolegialności episkopalnej dodano wiążący komentarz zwany Wstępną Notą Wyjaśniającą – Nota Explicativa Praevia. Komentarz ten nie rozwiązał jednak antagonizmów interpretacji wokół kolegialności episkopalnej jeszcze przez długie lata po Soborze.
Źródło:: Poznańskie Studia Teologiczne; 2022, 41; 7-26
0209-3472
Pojawia się w:: Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Synodalność w teologii Soboru Watykańskiego II
Synodality in the Theology of Vatican II
Autorzy:: Kasprzak, Artur Antoni
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/36842842.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: synodality
collegiality
Vatican Council II
People of God
communio ecclesiarum
Lumen gentium
Authority in the Church
synodalność
kolegialność
Sobór Watykański II
Lud Boży
Władza w Kościele
Opis:: Od czasu publikacji konstytucji apostolskiej Episcopalis Communio w 2018 r. przez papieża Franciszka, instytucja Synodu Biskupów otrzymała głęboką reinterpretację zakresu swojej formuły. Obecnie trwające zwyczajne Ogólne Zgromadzenie Synodu Biskupów – poświęcone tematowi Dla Kościoła synodalnego komunia, uczestnictwo i misja –rodzi wiele fundamentalnych pytań o właściwe teologiczne rozumienie Synodu Biskupów. Odwołanie się w tych wszystkich aktualnych pytań do dyskusji Soboru Watykańskiego II jest niewątpliwie słuszne i wskazane. To właśnie podczas tego Soboru zostały ukształtowane zręby jak należy rozumieć Synod Biskupów oraz jego pierwsze powołanie do życia. Analiza tego studium pochyla się zatem nad podstawowymi elementami teologii synodalności, jakie wprowadzone zostały do eklezjologii Konstytucji dogmatycznej o Kościele, a są nimi takie kwestie jak: lud Boży, Kościół jako communio ecclesiarum, kolegialność episkopalna. Jak wykazuje niniejsza analiza, soborowe sformułowanie tych wszystkich istotnych dla odnowionej eklezjologii tematów i przemyśleń nie oznacza jednak, że teologia synodalności Vaticanum Secundum nie miała ograniczeń. Samo powołanie w 1965 r. Synodu Biskupów przez papieża Pawła VI i opracowanie motu proprio Apostolica sollicitudo nie odbyło się poprzez współpracę papieża ze zgromadzonymi jeszcze podczas Soboru biskupami. Zakres Synodu Biskupów wg woli Pawła VI otrzymał tylko funkcję konsultatywną, gdy tymczasem zamysłem większości Ojców Soborowych było nadanie temu synodowi kolegialności efektywnej.
Since the publication of the apostolic constitution Episcopalis Communio in 2018 by Pope Francis, the institution of the Synod of Bishops has received a profound reinterpretation of the scope of its formula. The current Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops - dedicated to the theme – For a Synodal Church Communion, Participation and Mission – raises many fundamental questions about the proper theological understanding of the Synod of Bishops. The reference in all these topical questions to the discussions of the Second Vatican Council is undoubtedly right and advisable. It was at this Council that the framework of how the Synod of Bishops and its first vocation should be understood was shaped. The analysis of this study therefore leans towards the basic elements of the theology of synodality that were introduced into the ecclesiology of the Dogmatic Constitution on the Church, and these are issues such as the people of God, the Church as communio ecclesiarum, and episcopal collegiality. However, as this analysis shows, the conciliar formulation of all these important themes and reflections for a renewed ecclesiology does not mean that the theology of synodality of Vaticanum Secundum had no limitations. The very establishment of the Synod of Bishops in 1965 by Pope Paul VI and the elaboration of the motu proprio Apostolica sollicitudo did not take place through the collaboration of the Pope with the bishops still gathered at the Council. The scope of the Synod of Bishops, according to the will of Paul VI, was given only a consultative function, whereas the intention of the majority of the Council Fathers was to give this synod an effective collegiality.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2023, 17, 2; 109-127
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "collegiality" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język