Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "collecting" wg kryterium: Temat


Tytuł:
„[…] ta korona po pięciu wiekach z grobu wychodząca na świat, na jasne słońce” – ekslibris Muzeum Narodowego w Krakowie
“[...] this crown coming out of the grave onto the world, into bright daylight, after five centuries” – A Bookplate from the National Museum in Kraków
Autorzy:
Podniesińska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1375588.pdf
Data publikacji:
2020-12-04
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Polish bookplate
National Museum in Kraków
Jan Bukowski
Ignacy Łopieński
Polish Applied Arts
applied art
Young Poland
woodcut
typography
printmaking
collecting
bookplate collectors
Józef Mehoffer
ekslibris polski
Muzeum Narodowe w Krakowie
Józef Mehoff er
Polska Sztuka Stosowana
sztuka użytkowa
Młoda Polska
drzeworyt
typografi a
sztuka druku
kolekcjonerstwo
zbieracze ekslibrisów
Opis:
In 1901, the association Polska Sztuka Stosowana (Polish Applied Arts) announced a contest for a bookplate to be featured at the National Museum in Kraków. It was the fi rst competition of this sort in the Polish lands, and the result was the fi rst artistic Polish bookplate created by a traditional technique. Its author was Jan Bukowski, then starting his career in typography and illustration. Marking books with a decorative label, usually pasted onto the front endpaper, was becoming fashionable among bibliophiles and was an expression of their taste, education and artistic culture. For the following twenty or so years, the contest became a model for many other similar competitions. This article analyzes the form and content of the bookplate in question, which for many years became the trademark and logo of the National Museum in Kraków. It was also the paragon of the Polish exlibris valuable not only for its artistic but also Polish national features. Lastly, it was an object of exchange between the museum and Polish and foreign institutions,on the one hand, and between collectors, on the other.
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2020, 11; 217-236
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Kołysałem się tą myślą»: Historia niezrealizowanego projektu fotograficznego Michała Chomińskiego
«I was swaying with this thought»: The Story of a Photography Project by Michał Chomiński That Never Came to Be
Autorzy:
Wanicka, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/47223868.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Michał Chomiński
dziewiętnastowieczna fotografia teatralna
historia teatru polskiego 1765–1880
emploi
Teatry Warszawskie
Konrad Brandel
kolekcjonerstwo
nineteenth-century theater photography
history of the Polish theatre 1765–1880
actor's craft
Warsaw State Theaters
collecting
Opis:
Artykuł dotyczy niezrealizowanego projektu fotograficznego autorstwa Michała Chomińskiego (1819–1886), aktora i kronikarza Teatrów Warszawskich. Oparta na materiałach źródłowych, częściowo publikowanych w aneksie, rekonstrukcja nieopisanej dotąd historii wydania Galerii Artystów Dramatycznych Teatrów Warszawskich poszerza refleksje nad początkami polskiej historiografii teatralnej. Chomiński został ukazany jako pierwszy kolekcjoner ikonografii teatralnej, który docenił wagę fotografii jako dokumentu. Ramę metodologiczną artykułu stanowią wybrane aspekty kulturoznawczych studiów nad praktykami kolekcjonerskimi.
This article discusses a photographic project by Michał Chomiński (1819–1886), an actor and chronicler of the Warsaw State Theaters. Based on primary sources (partly included in the appendix), this reconstruction of the hitherto untold story of Chomiński’s Gallery of Dramatic Artists of Warsaw Theaters broadens our knowledge of the beginnings of Polish theater historiography. Chomiński is shown as the first collector of theater iconography who appreciated the documentary value of the photograph. The methodological framework of the article is based on selected aspects of research on collecting practices from a cultural studies perspective.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2021, 70, 1; 37-72
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Pejzaż górski nie odpowiadał mi malarsko”, Zakopiański epizod graficzny Jana Skotnickiego
Autorzy:
Dragońska, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945406.pdf
Data publikacji:
2021-12-13
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Jan Skotnicki
Zakopane
sztuki graficzne
grafika nowoczesna
akwaforta
sucha igła
grafika barwna
japonizm
Młoda Polska
kolekcjonerstwo
Henryk Grohman
graphic arts
modern printing
etching
drypoint
colour printing
japonisme
Young Poland
art collecting
Opis:
W artykule omówiona została graficzna twórczość młodopolskiego malarza Jana Skotnickiego, przypadająca na lata 1909–1914. W 1908 r. artysta wraz z żoną Teodorą z Trenklerów wyjechali z Krakowa do Zakopanego. Pobyt artysty zbiegł się w czasie z intensywnym rozwojem kulturalnym kurortu. W miejscowe inicjatywy Skotnicki angażował się osobiście, przy finansowym wsparciu swego teścia, łódzkiego przemysłowca i kolekcjonera, Henryka Grohmana. Jednocześnie tutejszy krajobraz i popularna w owym czasie góralska sztuka ludowa, zupełnie artysty nie inspirowały, przez co niemal zarzucił malarstwo, a zainteresował się grafiką i kilimiarstwem. Polem nowych zainteresowań stała się otwarta staraniem Grohmana eksperymentalna pracownia wyposażona m.in. w prasy drukarskie. W kolejnych latach Skotnicki prezentował swoje ryciny na licznych wystawach, także tych towarzyszących organizowanym konkursom graficznym (1911, 1914), a po wyjeździe do Warszawy (1912) przyłączył się do Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Graficznych. Skotnicki uprawiał techniki metalowe, bardzo szybko osiągając w nich wysoki poziom zauważony przez krytyków. Łączył akwafortę, akwatintę, suchą igłę i ruletkę, eksperymentował z drukiem barwnym i kolorował odbitki, mocno indywidualizował prace podczas ich odbijania, stosując tintę. Jego dorobek graficzny oszacowany zastał na ponad 50 kompozycji, przy czym w kolekcjach publicznych znajduje się ich obecnie przynajmniej 36. Są to pejzaże, widoki miasteczek i architektury, akty, studia postaci i zwierząt, w wielu przypadkach wzorowane na własnych szkicach i obrazach. Tematycznie i kompozycyjnie wykazują one wiele podobieństw do prac twórców młodopolskich, zarówno z grona profesorów (J. Stanisławski), jak i rówieśników podejmujących próby graficzne (W. Skoczylas). W sposobie budowania kompozycji, kadrowania, asymetrii i fragmentaryczności przedstawień widoczne są wpływy sztuki japońskiej, stanowiącej ważne źródło inspiracji za sprawą kolekcji i działalności Feliksa „Mangghi” Jasieńskiego. Znacząca była również kolekcja Grohmana, za pośrednictwem której Skotnicki mógł poznać twórczość XIX-wiecznych odnowicieli sztuk graficznych, jak i artystów kolejnych pokoleń (J.M. Whistler, F. Rops, E. Carrière), co znalazło odbicie w jego rycinach. Nieco zapomniana działalność Skotnickiego wpisuje się w ogólniejszą tendencję: zainteresowania młodopolskich artystów sztukami graficznymi i zaangażowania na rzecz ich popularyzacji na przełomie XIX i XX w. Jest przykładem poszukiwania własnego języka wypowiedzi w nowym medium, samodzielnie podejmowanego eksperymentu. Choć Skotnicki nie był pionierem sztuk graficznych na ziemiach polskich, to z pewnością stał się ich propagatorem.
The article discusses the graphic output of Jan Skotnicki, a painter of Young Poland, which he created in the years 1909–1914. In 1908, the artist and his wife, Teodora née Trenkler, left Cracow for Zakopane. The artist’s stay there coincided with the intensive cultural development of the resort. Skotnicki was personally involved in local initiatives, with the financial support of his father-in-law, an industrialist and art collector from Łódź, Henryk Grohman. However, the local landscape and the highland folk art popular at that time did not suit him at all. As a result, he nearly gave up painting and became interested in prints and kilims. An experimental studio, opened thanks to Grohman’s efforts, became Skotnicki’s new field of interests. It was equipped with, among other things, printing presses. In the following years, Skotnicki presented his prints at numerous exhibitions, including those accompanying print competitions (in 1911 and 1914), and after moving to Warsaw (in 1912), he joined the Society of Friends of Graphic Arts. Skotnicki used metal techniques and quickly achieved a master level, which was noticed by critics. He combined etching, aquatints, drypoints and roulette, experimented with colour printing and coloured prints. He strongly individualised his works while creating prints by using tint. His graphic output was estimated at more than 50 compositions, with at least 36 currently in public collections. They include landscapes, views of towns and architecture, nudes, studies of figures and animals, which in many cases were modelled on his own sketches and paintings. In terms of themes and composition, they show many similarities to the works of Young Poland artists from the group of professors (J. Stanisławski) as well as peers undertaking graphic attempts (W. Skoczylas). The way of building the composition, framing, asymmetry and fragmentation of the representations reveal the influence of Japanese art, which was an important source of inspiration thanks to the collection and activity of Feliks "Manggha" Jasieński. Grohman’s collection was also significant, as Skotnicki could learn from it about the works of 19th-century restorers of graphic arts, as well as about the artists of subsequent generations (J. M. Whistler, F. Rops, E. Carrière), which was reflected in his prints. The somewhat forgotten activity of Skotnicki was part of a more general trend: the interest of Young Poland artists in graphic arts and their involvement in their popularisation at the turn of the 19th and 20th centuries. His output is an example of searching for one’s own language of expression in a new medium, and an experiment he performed independently. Although Skotnicki was not a pioneer of graphic arts in Poland, he certainly became their promoter.
Źródło:
Artifex Novus; 2021, 5; 118-135
2544-5014
Pojawia się w:
Artifex Novus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Treasures from the Wreck of the Unbelievable" - archeologia jako element strategii artystycznej Damiena Hirsta
“Treasures from the Wreck of the Unbelievable“ – Archeology as an Element of Damien Hirst’s Artistic Strategy
Autorzy:
Brillowski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/909566.pdf
Data publikacji:
2020-12-20
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Hirst
mockumentary
science
art
myth
collecting
archaeology
Opis:
The most important element of Damien Hirst's multimedia project "Treasures from the Wreck of Unbelivable" was the exhibition, presented from April 9 to December 3, 2017 in Venice, in the galleries of the Pinault Foundation in Punta della Dogana and Palazzo Grassi. It was completed by several book publications and a 90-minute film of the same title, made available globally on the Netflix online platform on January 1, 2018. The exhibition included over a hundred objects, mainly sculptures, made in various techniques and materials in a wide range of sizes. The film, stylized as a popular science documentary, presents the fictional story of their discovery and exploration at the bottom of the Indian Ocean, and their transport to Venice. It develops the main idea of the exhibition – a fictitious vision of the origin of these objects from an ancient wreck, filled with artistic collections, belonging to a fabulously rich ancient Roman freedman, with the significant name Cif Amotan II (anagram from “I am a fiction”). Realizing this fancy artistic vision, most of the works were made as if they had been damaged by the sea waves and overgrown with corals and other marine organisms. Hirst created a comprehensive and all-encompassing narrative using the principle of "voluntary suspension of unbelief," formulated by Samuel T. Coleridge. The artist sets himself and the viewer on a fantastic journey into the ancient past, taking up subjects central to his ouevre for decades: faith, relations of art and science, transience and death. He does this by means of numerous references to the artistic and mythological heritage of antiquity, not only Graeco-Roman, but also of other great cultures and civilizations.             Although the formal and technical aspects of the project will also be discussed, the main goal of the author is to analyze how Hirst used the knowledge of antiquity (classics) to create both the exhibition itself and the mockumentary. The artist made archeology an element binding his narrative together, showing in the film not only how artefacts were obtained from the bottom of the ocean. He also presented a number of tasks that scientists deal with at various stages of the project – from the first discovery, through interpretation and conservation, to the presenting at the museum-like exhibition. Of course, his purpose was not to create a study in the methodology of underwater exploration, but to reflect on the cognitive power of science examining remains of ancient times. By juxtaposing two possible attitudes towards relics of the past, i.e. the strict discipline of the scholar and the imagination of the treasure hunter, he concludes that narratives arising from them will both have the character of a mythical tale. The ontic status of the artefacts themselves, as the things of the past, left in a fragmentary state by the passage of time, sets all the stories related to them within the discourse of faith.
Źródło:
Artium Quaestiones; 2020, 31; 123-170
0239-202X
Pojawia się w:
Artium Quaestiones
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Few Observations on the Cultural Aspects of 19th Century Polish Archaeology
Kilka uwag na temat aspektów kulturowych archeologii polskiej XIX wieku
Autorzy:
Zinkow, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37250335.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
historia kultury
archeologia
nauka polska XIX wieku
kolekcjonerstwo
history of culture (aspects)
archaeology
Polish science in 19th century
collecting of antiquities
Opis:
The article identifies and discusses several examples of specific perceptions of archeology developing in the 19th century in constructing and sustaining national identity, especially in the face of the loss of the political subjectivity of the state, which sometimes even resulted in outlining an opposition of discovering, collecting and studying artifacts of native “antiquity” against the dynamically developing Mediterranean archeology (ancient Egypt, Greece, Rome) in Western Europe.
Artykuł wskazuje i omawia kilka przykładów specyficznego postrzegania roli rozwijającej się w XIX wieku archeologii w konstruowaniu oraz podtrzymywaniu narodowej tożsamości, zwłaszcza w obliczu utraty politycznej podmiotowości państwa, co skutkowało niekiedy nawet definiowaniem opozycji odkrywania, kolekcjonowania oraz badania artefaktów rodzimej „starożytności” wobec dynamicznie rozwijającej się w zachodniej Europie archeologii śródziemnomorskiej (starożytny Egipt, Grecja, Rzym).
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2023, 43, 4/2; 693-702
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A seaman, diplomat, and collector: Andrzej Wawrzyniak (1931–2020)
Marynarz, dyplomata, kolekcjoner – Andrzej Wawrzyniak (1931–2020)
Autorzy:
Wasilewska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932656.pdf
Data publikacji:
2021-05-07
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Andrzej Wawrzyniak (1931–2020)
Indonesia
postcolonialism
collecting
tradition
Asia and Pacific Museum in Warsaw
ethnological museums
Indonezja
postkolonializm
kolekcjonerstwo
tradycja
Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie
muzea etnologiczne
Opis:
In the tribute the personality of Andrzej Wawrzyniak (1931–2020), the founder and long-standing Director of the Asia and Pacific Museum in Warsaw (bearing his name since 2017), is presented. Working as a diplomat in Indonesia in the 1960s, he amassed a sizeable collection of artefacts from the Malay Archipelago, large even if compared to similar ones worldwide, which allowed to set up a new museum in Warsaw in 1973. The Museum soon extended the sphere of its interests, today boasting collections from almost the whole of continental Asia and a substantial part of Oceania. For 40 years the collection was shaped mainly by the collecting choices of its founder and surprisingly numerous donations. As a result, a unique collection was formed, documenting a wide range of cultures, at the same time bearing testimony to its author’s personality. Furthermore, the issues of the perception of the Asia and Pacific Museum as well as of Asia’s cultures are discussed in the paper, and so are later alterations of this perception. Additionally, the questions of selection criteria and evaluation of museum objects are tackled.
Wspomnienie przybliża sylwetkę Andrzeja Wawrzyniaka (1931–2020), założyciela i długoletniego dyrektora Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie, które od 2017 r. nosi jego imię. Jako dyplomata pracujący w Indonezji w latach 60. XX w. zgromadził znaczącą w skali międzynarodowej kolekcję artefaktów z Archipelagu Malajskiego, na bazie której w 1973 r. powstało w Warszawie nowe muzeum. Wkrótce zaczęło rozszerzać obszar zainteresowań i dziś posiada zbiory z niemal całego kontynentu azjatyckiego i znacznej części Oceanii. Przez 40 lat zbiory te kształtowane były przede wszystkim poprzez kolekcjonerskie wybory założyciela oraz niezwykle liczne darowizny. W rezultacie powstała kolekcja jedyna w swoim rodzaju, dokumentująca szeroki zakres kultur, a jednocześnie nosząca wyraźny ślad osobowości twórcy. Artykuł porusza również kwestie percepcji Muzeum Azji i Pacyfiku, a zarazem kultur Azji, we wczesnym okresie działalności placówki oraz późniejsze jej przemiany. Zwraca także uwagę na kryteria doboru i wartościowania muzealiów.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 53-57
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anonymous in Hungary. P dictus Magister’s Gesta, Age and Pusztaszer – About the Truth of Writing History
Węgierski Anonim. P dictus magister – Gesta, epoka i Pusztaszer. O prawdzie historiograficznej
Autorzy:
Horváth, Gábor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2055858.pdf
Data publikacji:
2020-04-27
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
art history
history of collecting
Raphael’s copy
Czartoryski collection
Venice
Bergamo
Accademia Carrara
Opis:
One of the most frequently quoted and examined topic of the historiograpy of the Hungarian Middle Ages is P dictus magister and his work, Gesta Hungarorum. Throughout the many hundred years of research, there had been several occasions when the author of the Gesta was thought to be identified. Unfortunately, he was not, as there is no consensus on his identity until this day. The starting point for almost all the experts on the topic was the same, which meant two alternatives. Firstly, that “P” was in most cases supposed to stand for the Latin “prae” preposition, and secondly, that it was the initial letter of the author’s name (eg. Petrus, Paulus, or Pósa). We can say that research was determined by these two hypotheses. I based my research on the fact that P dictus magister was a learned, educated man of the Middle Ages, who was a scholar of literature, a key figure, whose ideas were characterised by spiritual, biblical, theological way of thinking – all of them typical of the age. According to my conclusions, the Gesta must have been written after 1206 and before 1217, when Kalán, the bishop of Pécs, who was the author of the Gesta in my opinion, took the sign of the cross between 1214 and 1217. We can see that the Gesta reflects the crusaders’ ideals. Bishop Kalán must have had the knowledge to write the work, he must have known the places, and his service at the chancellery, as a governor, and as the bishop of Pécs made him absolutely suitable for it.
Jednym z najczęściej cytowanych i badanych zagadnień w dziedzinie historiografii węgierskiego średniowiecza jest P dictus magister i jego dzieło, Gesta Hungarorum. Przez setki lat wielokrotnie wydawało się, że udało się zidentyfikować autora Gesta Hungarorum. Niestety, nie było tak, ponieważ nie ma zgody co do jego tożsamości aż do dzisiaj. Punktem wyjścia dla niemal wszystkich badaczy było to samo założenie, co oznaczało dwie alternatywy. Po pierwsze, „P” w większości przypadków oznaczało łaciński przyimek „prae”; po drugie, mogła to być pierwsza litera imienia autora (np. Petrus, Paulus czy Pósa). Można powiedzieć, że badania były prowadzone pod kątem tych dwóch hipotez. Swoje badania oparłem na fakcie, że P dictus magister był uczonym, wykształconym człowiekiem średniowiecza, badaczem literatury, ważną postacią, której idee charakteryzował duchowy, biblijny, teologiczny sposób myślenia typowy dla epoki. Wnioskuję, iż Gesta musiały zostać napisane po 1206, a przed 1217 r., kiedy Kalán, biskup Péczu, który moim zdaniem był ich autorem, przyjął znak krzyża (między 1214 i 1217 r.). Widzimy, że Gesta odzwierciedlają ideały krzyżowców. Biskup Kalán musiał posiadać określoną wiedzę, aby napisać takie dzieło, znać pewne miejsca, a jego praca w kancelarii dworskiej oraz stanowiska namiestnika i biskupa Peczu czynią go w pełni nadającym się do tego kandydatem.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2019, 25, 2; 117-132
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antitrust and Copyright Collectives – an Economic Analysis
Autorzy:
Zabłocka, Adrianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/530183.pdf
Data publikacji:
2008-12-01
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
Tematy:
collecting societies
copyright
antitrust
transaction costs
welfare
Opis:
The activity of the copyright collecting societies had been scrutinized by many antitrust authorities. The paper presents the decision taken by the President of the Office of Competition and Consumer Protection (UOKiK), which deals with abusing practices of Polish copyright collective society – ZAiKS. The paper concentrates on the economic aspects of the decision from the President of UOKiK.
Źródło:
Yearbook of Antitrust and Regulatory Studies; 2008, 1(1); 152-165
1689-9024
2545-0115
Pojawia się w:
Yearbook of Antitrust and Regulatory Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aplikacja radiowej akwizycji danych z rozproszonych obiektów pomiarowych
PC based application of data collecting from distributed measured objects
Autorzy:
Chmaj, G.
Bojko, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/156685.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich
Tematy:
aplikacja radiowej akwizycji danych
rozproszone obiekty pomiarowe
PC based application of data collecting
distributed measured object
Opis:
Współcześnie dużego znaczenia nabierają prace związane z bezprzewodowymi systemami pomiarowymi realizowanymi drogą radiową. Rozważając możliwości zastosowań tych systemów szybko znajdujemy szereg dziedzin, gdzie radiowa akwizycja danych jest techniką bardzo wygodną iniejednokrotnie jedyną z możliwych do zastosowania. Systemy radiowe, ze względu na swój charakter, mogą pracować w środowiskach, gdzie wymagana jest akwizycja sygnałów z różnych - oddalonych od siebie punktów pomiarowych. Cecha ta sprawiła, że systemy te są często stosowane w celach aktywnego monitoringu obiektów czy konstrukcji mechanicznych, komunikacji pomiędzy robotami mobilnymi, czy w takich dziedzinach jak geodezja czy tektonika. W niniejszym artykule zostanie przedstawiona aplikacja służąca do akwizycji danych pomiarowych z bezprzewodowych układów pomiarowych firmy Crossbow pracujących z systemem operacyjnym o nazwie TinyOS.
Nowadays, applied research has been developing very rapidly in wireless sensor networks. Considering possibilities of applying those systems, we quickly find a couple of disciplines, where wireless sensor networks are very comfortable in use and many a time the only possible ones. Those systems, for the sake of their character, can run in environments, where data collecting from different places of measured object is required. This feature makes that wireless sensor networks are often used to perform active monitoring of buildings or mechanical constructions, mobile robots' navigation and also in different disciplines like geodesy. The article is going to present an application for collecting data which works with wireless sensors made by Crossbow company. The sensors exploit the TinyOS operational system.
Źródło:
Pomiary Automatyka Kontrola; 2006, R. 52, nr 5, 5; 16-18
0032-4140
Pojawia się w:
Pomiary Automatyka Kontrola
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Architekt Stanisław Zawadzki w Rzymie. Realia - fascynacje - profity
The architect Stanisław Zawadzki in Rome. Reality - fascination - benefits
Autorzy:
Mączyński, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366567.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Zawadzki Stanisław
Mycielski Stanisław
Potocki Ignacy
Rzym
Hospicjum św. Stanisława
architektura rzymska XVIII w.
architektura polska XVIII w.
klasycyzm
kolekcjonerstwo
traktaty architektoniczne
Rome
St. Stanisław's Hospice
18th century architecture in Rome
18th century architecture in Poland
classicism
collecting
architectural treatise
Opis:
Artykuł nawiązuje do mojej publikacji sprzed dziesięciolecia Rzymskie sukcesy architekta Stanisława Zawadzkiego ("Kwartalnik Architektury i Urbanistyki", 2002, z. 4), mówiącej o edukacji tegoż architekta w Akademii św. Łukasza w Rzymie, zdobyciu przezeń w 1771 roku drugiej nagrody (w drugiej klasie) na Konkursie Klementyńskim oraz o przyjęciu go w poczet akademików di merito w roku 1775. Udostępnione ostatnio zbiory archiwalne polskiego Hospicjum św. Stanisława w Rzymie pozwoliły dopełnić pierwsze lata pobytu Zawadzkiego w Rzymie o rozmaite szczegóły, dowodzące, że jego włoskim studiom towarzyszyły nieustanne kłopoty materialne, a sytuację tylko w pewnym stopniu polepszyło wsparcie finansowe udzielone przez odwiedzającego Italię Stanisława Mycielskiego, starostę lubiatowskiego. Wieczne Miasto stało się przedmiotem kontemplacji i fascynacji Zawadzkiego, stąd uchodził potem za wytrawnego znawcę jego architektury od starożytności po wiek XVIII. Został też - na miarę swych możliwości - kolekcjonerem dzieł włoskiego malarstwa i rzeźby. Udało się dopełnić znaną już wcześniej grupę dzieł pochodzących z jego zbiorów o nowo ujawnione - pięć niewielkich rzeźbionych popiersi cezarów i parę obelisków wykonanych w technice pietra dura. Pobyt w Rzymie przyniósł też Zawadzkiemu liczne kontakty, które zaowocowały późniejszymi przyjaźniami (Hugo Kołłątaj), artystyczną współpracą (Franciszek Smuglewicz), a przede wszystkim trwałymi związkami z mecenasami i zleceniodawcami (Stanisław Poniatowski). Szczególną uwagę zwrócono na osobę Ignacego Potockiego, pisarza litewskiego - od którego zaczęła się znajomość architekta z familią Potockich. To dla niego Zawadzki wykonywał projekty: gmachu mieszczącego Bibliotekę Załuskich w Warszawie, plebanii księdza Grzgorza Piramowicza w Kurowie czy masońskiej rezydencji nad rzeką Szeszupą. To od Zawadzkiego Potocki zaczerpnął w Rzymie sporo wiedzy architektonicznej, co wykorzystał w napisanym około 1770 roku traktacie Uwagi o architekturze. Hospicjum św. Stanisława - gdzie koncentrowały się sprawy polskie w Wiecznym Mieście - odegrało w tym wszystkim swój istotny udział.
This article relates to one I wrote ten years ago entitled Rzymskie sukcesy architekta Stanisława Zawadzkiego [The Roman Successes of the Architect Stanisław Zawadzki] ("Kwartalnik Architektury i Urbanistyki" [Architectural and Town Planning Quarterly], 2002, fasc. 4) in which I discussed Zawadzki's education at the Accademia di San Luca in Rome, his winning second prize (in second class) in 1771 in an architectural competition established by Pope Clement XII, and his entering the ranks of academicians of merit (di merito) in 1775. The archives of St. Stanisław Hospice in Rome, which have recently been made accessible, enabled me to supplement the first years of Zawadzki's stay in Rome with a variety of details, which show he was beset with constant financial problems throughout his studies and how the situation was only partially improved thanks to the financial support he received from Stanisław Mycielski, the Starosta of Lubiatów, when he visited Italy. For Zawadzki, Rome was fascinating and a subject for contemplation. Later, he would be considered a consummate expert on Roman architecture from antiquity to the end of the 18th century. He also became - in so far as his finances permitted - a collector of Italian art and sculpture. It was possible to supplement a group of items which were already known to have been in his collection, with five small sculptured busts of Roman Emperors and a pair of obelisks made using the pietra dura technique. Zawadzki's stay in Rome brought him into contact with many people, which resulted in subsequent friendships (Hugo Kołłątaj), artistic collaboration (Franciszek Smuglewicz), and above all enduring connections with patrons and clients (Stanisław Poniatowski). Particular attention is paid to Ignacy Potocki, Grand Clerk of Lithuania, who first brought Zawadzki into contact with the Potocki family. It was for Potocki that Zawadzki drew up designs for the building housing the Zaluski Library in Warsaw, the presbytery for Grzgorz Piramowicz, the parish priest in Kurów, and the masonic lodge on the River Szeszupa [Šešupe.]. Potocki used a lot of the architectural knowledge he gained from Zawadzki in a treatise of ca. 1770 entitled Uwagi o architekturze [Comments about Architecture]. St. Stanisław's Hospice, which was the hub of all Polish life and matters connected with Poland in Rome, played an important part in all this.
Źródło:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki; 2012, 57, 3; 57-92
0023-5865
Pojawia się w:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Artefact collecting: creating or destroying the archaeological record?
Autorzy:
Barford, Paul M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1023721.pdf
Data publikacji:
2020-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
artefact collecting
creating archaeological record
destroying archaeological record
archaeological context
Opis:
This paper examines some of the arguments used by archaeologists in favour of collaborating useful for archaeological research and is a form of public engagement with archaeology. It takes as a case study records of 48 600 medieval artefacts removed from archaeological contexts by artefact hunters and recorded by the Portable Antiquities Scheme in England and Wales. The past and potential uses of these records as an archaeological source are objectively reviewed, together with an assessment of the degree to which they provide mitigation of the damage caused to the otherwise unthreatened archaeological record. It is concluded that, although information can be obtained by studying records of findspots of addressed artefacts such as coins, in general the claims made in support of professional archaeological collaboration with this kind of activity prove to be false.
Źródło:
Folia Praehistorica Posnaniensia; 2020, 25; 39-91
0239-8524
2450-5846
Pojawia się w:
Folia Praehistorica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Artysta – emigrant – pielgrzym. O norwidowskim autoportrecie „Ipse ipsum”
Artist – Immigrant – Pilgrim: On Norwid’s self-portrait "Ipse ipsum"
Autorzy:
Chlebowska, Edyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2152474.pdf
Data publikacji:
2021-12-15
Wydawca:
Narodowe Centrum Kultury
Tematy:
Cyprian Norwid
autoportret
portret
rysunek polski
kolekcjonerstwo
self-portrait
portrait
Polish drawing
collecting
Opis:
This article offers an interpretation of Cyprian Norwid’s self-portrait Ipse ipsum created in 1857 in Paris. Given its intriguing approach, references to the poet’s biography and literary works, as well as rich symbolism, the drawing occupies a particular place in the collection of over 20 cartoon self-portraits by the author of Promethidion. Its presentation is accompanied by an outline of its turbulent history and a brief literature overview. The circumstances in which it was drawn prove crucial for the understanding of Norwid’s approach to his own image. Selfcreation is adopted as the pivotal perspective in the light of which the self-portrait is interpreted as an image presenting the author of Vade-mecum as an artist, an emigrant, and a pilgrim, with the historical, biographical, and literary contexts playing important roles in all three representations. The poems Czy podam się o amnestię [Shall I Request Amnesty] and Pielgrzym [The Pilgrim] shed some extra light on the drawing of Norwid standing on the map of the world and surrounded by barking dogs, allowing us to search for deeper meanings in the poet’s spiritual profile.
Źródło:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2021, 116, 4; 181-193
1230-4808
Pojawia się w:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Badania morfologiczne odpadów zalegających na szlakach turystycznych Bieszczadzkiego Parku Narodowego
The morphological investigations of waste lying on tourist trails of Bieszczady National Park
Autorzy:
Cieśla, M.
Koszelnik, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/357327.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Politechnika Śląska
Tematy:
waste
waste management
morphological waste
rate of collecting waste
tourism
Bieszczady National Park
odpady
gospodarka odpadami
morfologia odpadów
wskaźniki nagromadzenia odpadów
turystyka
Bieszczadzki Park Narodowy
Opis:
Over the last decade is observed tourist load on for pedestrians tourist trails of Bieszczady National Park. This phenomenon is closely connected with the promotion of natural-tourist advantages of the south-east part of Poland, including also of Bieszczady National Park. The growing tourist concentration on for pedestrians tourist trails is associated with the formation of larger quantity of waste with different compositions and properties. Depending on character and the specificity of waste they can in the different way have an influence on the natural environment of the park. The research work was aimed at determining the morphological composition of waste lying on tourist trails of Bieszczady National Park and setting the rate of collecting waste.
Na przestrzeni ostatniej dekady obserwuje się wzmożone obciążenie turystyczne na pieszych szlakach turystycznych Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Zjawisko to ściśle związane jest z promocją walorów przyrodniczo-turystycznych południowo-wschodniej części Polski, w tym też Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Wzrastające natężenie turystyczne na pieszych szlakach turystycznych wiąże się z powstawaniem większej ilości odpadów o różnym składzie i właściwościach. W zależności od charakteru i specyfiki odpadów mogą one w różny sposób oddziaływać na środowisko przyrodnicze parku. Praca badawcza miała na celu określenie składu morfologicznego odpadów zalegających na szlakach turystycznych Bieszczadzkiego Parku Narodowego oraz wyznaczenie wskaźnika nagromadzenia odpadów.
Źródło:
Archiwum Gospodarki Odpadami i Ochrony Środowiska; 2016, 18, 2; 35-44
1733-4381
Pojawia się w:
Archiwum Gospodarki Odpadami i Ochrony Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Badania stężeń włókien azbestu w powietrzu na stanowiskach pracy i w środowisku
Testing of the asbestos fibres concentration in the atmosphere at workstations and in the environment
Autorzy:
Kadlewicz, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/340579.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Główny Instytut Górnictwa
Tematy:
azbest
włókno azbestowe
zagrożenie azbestem
pobieranie próbek
przepis prawny
asbestos fibres
asbestos hazard
collecting samples
asbestos
law
Opis:
W artykule przedstawiono metodykę badań stężeń włókien azbestu w powietrzu, na stanowiskach pracy i w środowisku. Omówiono regulacje prawne, uzasadniające tego typu badania oraz doświadczenia Laboratorium Badań Środowiska Pracy i Ochrony Powietrza Głównego Instytutu Górnictwa (powstało w 1998 r.) z zakresu badań, kontaktów z inwestorami i wykonawcami prac związanych z usuwaniem wyrobów zawierających azbest Badania są wykonywane na stanowiskach pracy, podczas usuwania wyrobów z azbestem z różnych obiektów, głównie z budynków mieszkalnych, oraz w środowisku, na przykład w rejonach remontowanych obiektów, w celu oceny poprawności wykonywanych prac. W artykule przedstawiono także informacje o wyposażeniu Laboratorium, metodyce pobierania próbek powietrza oraz dokumentowaniu i niepewności wyników. Laboratorium Badań Środowiska Pracy i Ochrony Powietrza posiada Certyfikat Polskiego Centrum Akredytacji nr AB 301. Od 2003 roku zakres akredytacji obejmuje między innymi pobieranie próbek do oznaczania stężeń liczbowych włókien respirabilnych azbestu w środowisku pracy i środowisku zewnętrznym. Próbki są pobierane według opracowanej w Laboratorium procedury badawczej (PB-11), w systemie zarządzania zgodnym z normą PN-EN ISO 17025:2005. W ramach wewnątrzinstytutowej współpracy, oznaczenia liczby włókien azbestu w próbkach są wykonywane metodą mikroskopii optycznej w Laboratorium Pomiarów Zapylenia Powietrza GIG według akredytowanej w Polskim Centrum Akredytacji procedury KD-2205-1.
The paper presents the methodology for determining the concentrations of asbestos fibres in the atmosphere, at workstations and in the environment. There have been discussed the legal regulations, that substantiate this type of tests, and the experience of the Testing Laboratory for Work Environment and Atmosphere Protection of the Central Mining Institute, within the scope of testing, relations with the investors and contractors for works connected with the removal of asbestos-containing produets. The tests are being conducted at workstations, when removing the produets with asbestos from various buildings, mainly from dwelling houses, as well as in the environment, for example in the areas of renovated buildings, for estimation of correetness of performed work. In the article, there have also been presented the information on the equipment of the testing laboratory, methodology of collecting air samples, as well as on documenting, and uncertainty of results. The Testing Laboratory for Work Environment and Atmosphere Protection holds the Certificate of the Polish Centre for Accreditation No. AB 301. Since 2003, the scope of accreditation includes among other things, collecting the samples with the aim to determine the numerical concentrations of respirable asbestos fibres in the work and in the outer environment. The samples are being taken in accordance with the testing procedure (PB-11), worked out in the Laboratory, in the management system corresponding with the PN-EN ISO 17025:2005 standard. Within the range of intrainstitute cooperation, determination of the numbers of asbestos fibres in the samples are made by using the optical microscopy method in the Laboratory for Measurements of Atmospheric Dust, according to the KD-2205-1 procedure, aceredited in the Polish Centre for Accreditation.
Źródło:
Prace Naukowe GIG. Górnictwo i Środowisko / Główny Instytut Górnictwa; 2009, 4; 19-39
1643-7608
Pojawia się w:
Prace Naukowe GIG. Górnictwo i Środowisko / Główny Instytut Górnictwa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Błędy w sposobie prowadzenia śledztwa
Errors in conducting criminal investigations
Autorzy:
Skwarcow, Marek
Sławek-Kozak, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1387208.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Kryminalistyczne
Tematy:
procedura karna
uniewinnienie
zgromadzenie dowodów
criminal procedure
acquittal
collecting evidence
Opis:
Artykuł ukazuje konsekwencje błędów poczynionych na etapie postępowania przygotowawczego – zgromadzenia dowodów, które w postępowaniu sądowym nie przyczyniły się do skazania oskarżonego. Zdaniem autorów odpowiednio zastosowane metody śledcze mogłyby doprowadzić do realizacji celu postępowania karnego określonego w przepisie art. 2 § 1 pkt 1 k.p.k. Autorzy wskazują na przebieg wydarzeń, zeznania świadków oraz ogólną analizę zgromadzonego materiału dowodowego, którego weryfikacja na etapie postępowania sądowego doprowadziła do prawomocnego uniewinnienia oskarżonego od zarzucanego mu czynu. Lektura utwierdza w przekonaniu, że prowadzenie postępowania przygotowawczego jest sumą skomplikowanych i nieodzownych czynności, popełnione niedopatrzenia zaś kumulują się w końcowym jego etapie.
The article presents the potential consequences of errors made during the gathering of evidence at the investigative phase of criminal proceedings. In the authors’ opinion, the properly implemented investigative methods could lead to achieving the goal of criminal proceedings as defined under the art. 2 § 1 point 1 of the Code of Criminal Procedure. The authors indicate the course of events, testimonies of witnesses, and a general analysis of the accumulated evidence, which verification at the stage of the court proceeding led to the defendant's final acquittal of the alleged act. The article confirms that conducting the preparatory proceedings is a sum of complicated and indispensable activities and the committed omissions accumulate at the final stage.
Źródło:
Problemy Współczesnej Kryminalistyki; 2020, XXIV; 117-132
1643-2207
Pojawia się w:
Problemy Współczesnej Kryminalistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies