Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "collage" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 19
Tytuł:
Przechwycenia estetyzacji — Zofia Kulik Ogród (Libera i kwiaty)
Autorzy:
Kałuża, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/579165.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
body
power
masculinity
woman
photo-collage
Opis:
Detournement of Aestheticization — Zofia Kulik The Garden (Libera and Flowers)
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2018, 61, 2(126); 103-116
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Technophobia and Technophilia in American Postmodern Criticism
Autorzy:
Ładyga-Michalska, Zuzanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/888851.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
technicity
technological sublime
modernism
postmodernism
action painting
collage
revolution
Opis:
The paper examines critical terminology used with reference to postmodernist aesthetics, e.g. terms such as technological sublime or self-referentiality, through the prism of its relation to the question of technicity. Following the theoretical approaches proposed by Jacques Rancière in The Politics of Aesthetics (2000) and by Bernard Stiegler in Technics and Time (1994) the paper argues that the postmodern visions of mobile textuality, active authorship, and democratic readership are related to particular modes of understanding technicity and its related notions of action and activity as established and consolidated by the transformative effect of the Technological Revolution of late 19th century and its 20th century aftermath.
Źródło:
Anglica. An International Journal of English Studies; 2015, 24/1; 161-175
0860-5734
Pojawia się w:
Anglica. An International Journal of English Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miastoobraz. Mobilny wizerunek Wrocławia
The city-picture. The mobile image of Wrocław
Autorzy:
Juchniewicz, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/293824.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
miasto
mobilność
kolaż
fotografia
społeczeństwo
city
mobility
collage
photography
community
Opis:
W artykule przeanalizowano związki pomiędzy wizerunkiem przestrzeni miejskiej a cechami współczesnej kultury wizualnej oraz strategiami życia społecznego. Ponieważ mobilność jest podstawową cechą współczesnej kultury, to ona wyznacza podjętą perspektywę badawczą. Wrocław jest miastem, które potraktowano jako reprezentatywny przykład do analizy. Opisano mobilność ciał/mieszkańców, rzeczy i obrazów, które są składowymi wizerunku miasta. Nowe formy świadomości wizualnej związane są z powszechnym użyciem aparatu fotograficznego i w konsekwencji multiplikowaniem obrazów. Analiza cech kompozycji prac studentów na temat wizerunku Wrocławia pozwoliła zilustrować i pogłębić analizę charakteru mobilnego obrazu miejskiego. Powstały miastoobrazy jako kolaże miejskie, z których wyłoniła się nieostra, ruchoma sylwetka miasta o zmiennej scenografii. Opisywany w tekście i uwidoczniony w pracach studentów proces oderwania czasu od przestrzeni w strategiach miejskich potwierdził wcześniejsze tezy, na przykład Zygmunta Baumana i jego teorii płynnej nowoczesności. Jednocześnie proliferacja coraz bardziej mobilnych znaków i obrazów w przestrzeni miejskiej otwiera również granice tej przestrzeni, tak jak w definicji dzieła otwartego Umberta Eco. W ten sposób miasto, hybrydyczny krajobraz mobilnych społeczeństw, to wciąż przestrzeń otwarta, niedokończona i podatna na ruch i zmiany. Mobilność jest głównym czynnikiem kształtującym jej wizerunek – kolaż obrazów i wrażeń, śladów życia jego mieszkańców.
The article analyzes the relationship between the image of public space, features of modern visual culture and strategies of social life. Since mobility is the basis of modern culture it designates the undertaken research perspective. Wrocław is a city which has been considered as a leading example for analysis. The mobility of bodies/citizens, objects and pictures, all of which are the components of the city image have been described. New forms of visual awareness are connected with the common usage of camera, resulting in multiplication. The analysis of composition of the features of student artworks about the image of Wrocław has allowed us to deepen and illustrate the analysis of the mobile city character. The city - pictures have been created as urban collages, which have emerged in a blurred, mobile city silhouette with variable scenography. Featured in the text and indicated in student artworks, the process of detachment of time from the space in urbanstrategieshas confirmed earlier theses, for example of Zygmunt Bauman’s theory of fluent modernity. At the same time proliferation of increasingly mobile characters and images in the urban space also opens the boundaries of this space, as in the definition of Umberto Eco’s The open work. In this way, the city, the hybrid image of mobile communities is still an open space, unfinished, liable to movement and change. Mobility is the main factor forming its image – a collage of images and impressions, traces of living of the citizens.
Źródło:
Architectus; 2017, 2 (50); 63-72
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od Berdiańska do Cambridge
Autorzy:
Pilecki, Konstanty
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942737.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Związek Karaimów Polskich. Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik
Tematy:
Abraham Bezikowicz
matematyka
obszar Kakeyi
geometryczna teoria miary
Trinity Collage
Opis:
Mieszkam w pałacu Możliwości –Piękniejszy to dom od Prozy –O wiele więcej Okien –Drzwi można szerzej otworzyć…E. E. Dickinson (tłum. St. Barańczak)
Źródło:
Awazymyz. Pismo historyczno-społeczno-kulturalne Karaimów; 2010, 3 (28); 4-12
1733-7585
Pojawia się w:
Awazymyz. Pismo historyczno-społeczno-kulturalne Karaimów
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Badania nad seksualnością dziecka
Research on Child Sexuality
Autorzy:
Ratkowska-Pasikowska, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478629.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
seksualność dziecka
metodologia
antropologia
kolaż
dziecko
child sexuality
methodology
anthropology
collage
child
Opis:
Celem artykułu jest próba spojrzenia na dotychczasowe badania poświęcone seksualności dziecka. Skłoniło mnie do tego nadal stereotypowe podejście i przekonania na temat seksualności dziecka, a także stale niedostateczna ilość rzetelnych badań i publikacji w tym zakresie. Obecnie „kwitnie” rynek poradnikowy, pojawia się wiele książek poświęconych właśnie tej tematyce, niestety mają one często postać zideologizowaną i nie zawsze są oparte na badaniach naukowych. Tekst składa się z czterech części. Autorka rozpoczyna rozważania od refleksji nad seksualnością dziecka, przywołując także jej antropologiczne wątki. Następnie prezentuje przykłady inkantacji studenckich w kolażach. Artykuł kończy przegląd najbardziej powszechnych rozwiązań metodologicznych w badaniach nad seksualnością dziecka.
The presented text is an attempt to review existing studies on child sexuality. On the one hand, it is concerned with stereotypical beliefs about it and, on the other, there is still a lack of reliable research and publications. Currently, the guidance market is “flourishing”, where many books devoted to this subject appear, unfortunately it often has an ideological form and is not always based on scientific research. The structure of the text consists of four parts. The author begins her reflections on the child’s sexuality by also invoking anthropological themes. She then presents examples of student’s artistic expressions on the subject in the form of montages. The article closes with an overview of the commonest methodological solutions available in child sexuality literature.
Źródło:
Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce; 2018, 13, 4(50); 103-112
1896-2327
Pojawia się w:
Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wojenna rozsypanka
War puzzle
Autorzy:
Wantuch, Wiesława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1110615.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
school and pop culture vision of war
comparative analysis
collage of fragments
Opis:
The article shows an example of classroom work in junior high school with Milosz’s and Szymborska’s poems about war. The comparative analysis and different interpretations of its extensions in the work with poetic texts is dealt here in the presence of military themes in popular culture. "Reading through a magnifying glass" can induce a young receiver to a more vigilant behavior in relation to the images of war offered also by Polish cinema.
Źródło:
Polonistyka. Innowacje; 2015, 1; 80-90
2450-6435
Pojawia się w:
Polonistyka. Innowacje
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oulipo et la poétique du visuel
Oulipo i poetyka wizualności
Autorzy:
Maziarczyk, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945077.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Queneau
Perec
powieść wizualna
ikoniczność
ekfraza
kolaż
visual novel
iconicity
ekphrasis
collage
Opis:
Raymond Queneau i Georges Perec, czołowi przedstawiciele Pracowni Literatury Potencjalnej, której działalność skupiała się na odnowieniu literatury i wciągnięciu czytelnika do jej współtworzenia, realizują te założenia nie tylko za pomocą powszechnie znanych przymusów, ale również poprzez poetykę wizualności. Jest ona wprowadzona już przez motto, podkreślające rolę spojrzenia jako sugerowanej optyki odczytania literatury. Znaczący jest także aspekt graficzny tekstów obu pisarzy. U Queneau na pierwszy rzut oka dostrzegalne są jedynie szczegóły: użycie kursywy, nielinearne rozmieszczenie słów na stronie czy podział tekstu na rozdziały. Perec, oprócz kursywy, wykorzystuje również rozbudowane spacje i piktogramy oraz eksperymentuje z rodzajami i kolorem czcionki i jej rozmieszczeniem na stronie. Sztuki wizualne stanowią charakterystyczne motywy w twórczości obu pisarzy: Queneau zafascynowany jest kinem, które stanowi w jego utworach magiczną przestrzeń opozycyjną w stosunku do szarej rzeczywistości, u Pereca z kolei dominuje malarstwo i fotografia a bohaterami jego powieści są bardzo często artyści. Poetyka wizualności, zaakcentowana na poziomie graficznym i diegetycznym tekstu, tworzona jest przede wszystkim na płaszczyźnie narracji poprzez przeniesienie do literatury technik charakterystycznych dla wymienionych sztuk, jak również wykorzystanie wizualnego potencjału niektórych tradycyjnych figur literackich. Koncepcja literatury wizualnej oparta jest na swego rodzaju napięciu pomiędzy tym, co widzialne i tym, co czytelne. W przypadku Queneau poetyka wizualności wydaje się mieć charakter ikoniczny: tekst naśladuje znaczenia za pomocą transkrypcji fonetycznej, technik muzycznych czy też struktury powieściowej. W utworach Pereca, ewidentnie zdominowanych przez opisy, narracja przybiera niejako formę słownego obrazu, który pokazuje historię bardziej niż ją opowiada. Tekst jest nie tylko oparty na licznych ekfrazach, ale sam niejako staje się powieściową ekfrazą. Dokonując fuzji sztuk, Queneau i Perec nie tylko tworzą teksty o dużym potencjale wizualnym, ale wykorzystują poetykę wizualności w sposób par excellence oulipijski, jako swego rodzaju przymus, przekształcający tradycyjny sposób myślenia o literaturze.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 5; 5-18
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Językowy obraz świata w kolażach Herty Müller
Linguistic picture of the world in Herta Müller’s collages
Autorzy:
Stachurski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38432810.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
Tematy:
Herta Müller
kolaż
dyskurs (polityczny)
komunikacja
intermedialność
collage
(political) discourse
communication
intermediality
Opis:
Herta Müller to powieściopisarka, poetka i eseistka, laureatka Literackiej Nagrody Nobla w 2009 roku. Celem niniejszego artykułu jest przede wszystkim zarysowanie jej życia i twórczości, a także zwrócenie uwagi czytelników na jej kolaże – termin wywodzący się od francuskiego Coller, a wymyślony przez Braque’a i Picassa. W przypadku kolażu w twórczości Müller jest on połączeniem tekstu i fotografii. Element intermedialności jest bardzo istotny, gdy chce się analizować jej prace (w szczególności kolaże) z holistycznego punktu widzenia.
Herta Müller is a novelist, poet and an essayist who, in 2009, was awarded the Nobel Prize in Literature. The aim of this paper is, first and foremost, to outline her life and work only to turn the readers’ attention towards her collages – the term derived from the French coller, and coined by Braque and Picasso. In the instance of Müller’s work, collage is a combination of both the text and the photograph. Indeed, the element of intermediality is very significant once one wishes to analyse her works (collages, specifically) from a holistic point of view.
Źródło:
Językoznawstwo; 2015, 9; 167-176
1897-0389
2391-5137
Pojawia się w:
Językoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Korespondaż – pocztówki z Wrocławia. Czytanie miasta
Correspondage – postcards from Wrocław. Reading the city
Autorzy:
Juchniewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/294171.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
kolaż
sztuka
fotografia
architektura
miasto-zdarzenie
Wrocław
collage
art
photography
architecture
city-event
Opis:
Artykuł poświęcony jest wizerunkowi Wrocławia na kolażach zdjęć i dzieł sztuki malarskiej. Punktem wyjścia rozważań jest twórczość czeskiego twórcy J. Kolářa, a szczególnie ta część dzieł, która dotyczy architektury Paryża. Artysta stworzył bogaty zbiór działań kompozycyjnych, różnych sposobów podziału i potem zestawiania obrazów. Taki kolaż stanowi ciekawą jakość plastyczną i wnosi nowe treści w opowiadanie o obrazie architektury miasta. Podobny cel został postawiony przed studentami Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej na zajęciach: przestrzenie fotografii i architektury. Studenci wykorzystywali w kolażach zdjęcia Wrocławia oraz reprodukcje dzieł sztuki malarskiej. Powstało wiele interesujących prac, które ułożyły się w narrację o Wrocławiu, jego charakterystycznych obiektach i ich znaczeniu we współczesnym obrazie miasta.Zastosowana technika – z pogranicza malarstwa i fotografii – ujawniła wiele odcieni i sposobu istnienia obrazu w przestrzeni miasta. Połączyła obraz rzeczywisty i mentalny, wyimaginowany, który wnoszą dzieła sztuki. Pokazała też, jak przekraczanie granic sztuk otwiera nowe przestrzenie dla znaczeń.
The article covers the image of Wrocław in collages of photos and painterly artworks. The starting point of the considerations is the work of a Czech creator, J. Kolář, and most notably those creations that cover the architecture of Paris. The artist has created a rich collection of compositional activities, different ways of splitting and then collating paintings. Such collage is then an interesting quality of visual arts and brings in new content to the narration of the image of the architecture of the city. A similar target was given to the students of the Faculty of Architecture of the Wrocław University of Science and Technology who attend the “spaces of photography and architecture” subject. In their collages the students used photos of Wrocław and reproductions of painterly artworks. Many interesting works were made, that fitted the narration of Wrocław, its distinctive buildings and their importance in the modern image of the city.The used technique – on the borderline between painting and photography – revealed many shades and ways of the existence of the picture in the space of the city. It connected, the real, mental, and imaginary one contributed by the artworks. It also presented how crossing the borders of arts opens new room for meaning.
Źródło:
Architectus; 2019, 3 (59); 91-104
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Twórczość Tadeusza Różewicza w radiu
The work of Tadeusz Różewicz on radio
Autorzy:
Zwolińska, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/649041.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
-
Tadeusz Różewicz
radio
radio drama
dramatic arts
adaptations
poetics of collage and recycling
Opis:
In the article I focus on the works of Tadeusz Różewicz presented on Polish Radio, of which the most numerous are the works of dramatic art adapted for radio, such as: Akt przerywany [The Interrupted Act], Białe małżeństwo [White Wedding], Kartoteka [The Card Index], Kartoteka rozrzucona [The Card Index Scattered], Odejście Głodomora [The Starveling Leaves], Pogrzeb po polsku [Polish funeral], Stara kobieta wysiaduje [The Old Lady Sits Waiting], Śmieszny staruszek [The Funny Old Man], Świadkowie albo nasza mała stabilizacja [The Witnesses, or our little stabilisation], Wyszedł z domu [He Left Home]. Apart from this, Różewicz’s one acters have been broadcast as radio dramas titled Teatr niekonsekwencji [Theatre of Inconsistency]. His poetry have been utilised with varying degrees of success, forming the basis for such poetic programmes as Radio w radiu [Radio on radio], based on a selection of poems from the volumes Uśmiechy [Smiles], or Recykling [Recycling]. A separate group is constituted by programmes forming a kind of tribute to poetic masters: Prus (Rozmowy w Alei Zdrowia) or Staff (Tadeusz Różewicz pisze Staffa). Apart from this, I’m interested in programmes presenting the author’s prose in the collected work Matka odchodzi [Mother Leaves], and also the cycle of five interviews Dialogi poetów. Rozmowy o życiu [Poets’ Dialogue. Conversations about life], being the result of the meeting of Tadeusz Różewicz and Czesław Miłosz in the Teatr Słowacki in Kraków in July 1999. Comparing the radio versions of the texts of these dramas, I arrive at the conclusion that in the majority of cases the directors and engineers of these adapted dramas, falling back on the caveat “based on”, made bold choices, shortening individual scenes or omitting them entirely. In addition, I consider that the creators of these dramas were not attempting to excessively modernise Różewicz’s art, maintaining their climate, their specific rhythm, based on their fragmentary nature, the sequence of scenes as well as the poetics of collage and recycling.
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2017, 39, 1
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From Report to Mythus. Jiří Kolář’s Plays as Creative Transformation of the Shoah Testimonies
Autorzy:
Firlej, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951476.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Jiří Kolář
Shoah
Holocaust
testimony
narration
theatre
bystander
Auschwitz
collage
ekphrasis
mythus
report
Opis:
Kolář’s plays Chléb náš vezdejší and Mor v Athénách, written at the turn of the fifties and the sixties, are the examples of aestheticization of testimonies and other texts about the Shoah. Kolář’s creative path is in a way pars pro toto of artistic and literary search of many authors reacting to the experience of Shoah and to many texts describing this hecatomb. Doubt in the previous aesthetics and in the polyphonic load of words is one of the most common experiences in the second half of the 20th century – until now. The author activates memory or cultural connotations of receiver and by eliminating a factual layer that could became a psychological safety valve that distracts, focuses a viewer (reader) on the most important and by it the most difficult to bear: to the event itself.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2017, 12; 79-91
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aldo Clementi musicus mathematicus
Autorzy:
Carapezza, Paolo Emilio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/780335.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Aldo Clementi
Polydiatonic
Constitutional categories
Discourse construction
Modules
Canon
De-collage
Cassiodorus
Augustin
Leibniz
Opis:
Like that of Liszt and Stravinsky, the composers by whom he was attracted in his adolescence and early youth, Aldo dementi’s (Catania 1925-Rome 2011) musical production went through various phases, greatly changing on the surface and in appearance, though not in depth and substance. He himself suggests a division into five phases: 1. Preliminary (1944-1955), juvenile and apprenticeship works. 2. Structural (1956-1961). 3. Informal material (1961-1964). 4. Non-formal optical (1966-1970). 5. Polydiatonic (1970-2011): groups of letters indicating musical notes (for example: B-A-C H), or canti dati (modal or tonal - monodic or polyphonic - compositions of the western tradition, from the Stele of Sicilus to Stravinsky), but most often segments of melodic lines inferred from them. But - in the polyphonic counterpoint that derives from it - they are simultaneously intoned in the different voices in different tonalities: hence their superimposition restores the chromatic dodecaphonic total. Clementi himself proclaims the constitutional continuity of this development. The substance of his music consists in the direct transposition of a figurative project into a sonorous structure. Geometrie di musica: the title of the 2001 book by Gianluigi Mattietti refers first of all, as the subtitle says, to The diatonic period of Aldo Clementi, but it perfectly defines his whole musical production, all pervaded by dense polyphonic counterpoints. For Clementi construction is a goal, not a means to articulate discourse: indeed, he was even to do without discourse in his three central creative periods; and when in the fifth and latest one he has returned to it, he has enslaved it entirely to construction : he draws fragments from it, to be used as raw material, i.e. the diatonic subjects, of his dodecaphonic counterpoints. After the different phenomenology of the eruptions of sound matter of Varèse and Stravinsky, dementi’s music represents a further peak of pure construction in the sonorous space. His counterpoint however, like Webern’s, is limpid, subtly articulated, and dominated by reason: but here construction reigns supreme, and the composer in accordance with his requirements uses discursive melodic segments as raw material, as bricks (“modules” he says, and he describes them as mosaic tiles). “The idea of a construction achieved with the dovetailing of mirror-like images is also at the base of the figurative research of Escher, hinging on the concept of division of the plane, through repeated figures, mirror-like and congruent” (Mattietti). Indeed, dementi’s music is “disciplina quae de numeris loquitur” (discipline that speaks of numbers), according to the definition by Cassiodorus, rather than “scientia bene modulandi” (art of singing well), according to the definition by Augustine; and it is, more precisely, paraphrasing the famous definition by Leibniz, “exercitium arithmeticae manifestum coscientis se numerare animi” (evident arithmetical exercise of the mind aware of counting). Three compositions of dementi’s polydiatonic period are here thoroughly considered: two canons for string quartet, the very simple four-voiced Canone on a fragment by Platti (1997) and the very complex eight-voiced Tributo (1988) on “Happy birthday to you!”; and a de-collage, Blues and Blues 2, “fantasies on fragments by Thelonious Monk”, for piano (2001).
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2013, 12; 57-72
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The intermediality of the avant-garde or the avant-garde of intermediality? Is the avant-garde intermedial?
Autorzy:
Chmielecki, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593792.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Dick Higgins
avant-garde
intermedium
intermediality
objectification of art
Peter Bürger
allegory
collage/montage
awangarda
intermedialność
uprzedmiotowienie sztuki
alegoria
kolaż/montaż
Opis:
The article is an attempt to answer the question “Is the avant-garde intermedial?” Intermediality is not a new concept in the field of art and media theory; it has a long history, going back to 1965, when Dick Higgins published his essay Intermedia. The artist then tried to put his ideas into words as an intermedial manifesto of the avant-garde. This paper characterizes its assumptions, defines the notion of “intermedium”, and determines the basis of intermedial strategies. In the subsequent section of the paper the author starts a discussion about media theory and mediality in avant-garde art, looking at intermedial relationships in many artworks, and drawing attention to the objectification of art, which has led to the development of intermedial ready-mades and poème-objets. An important aspect of the intermedial activity of the avant-garde artists seems to be also the tension between the opposing poles of “gesture aesthetics” and “discourse strategy”. In the subsequent sections of his discussion of intermedial practices of the avant-garde artists, the author refers to the allegorical strategy described in Peter Bürger’s Theory of the Avant-Garde, whose aim is to work out the notion of a non-organic avant-garde work. It is characterized by montage, which can be compared to the process of integrating heterogeneous elements into a “new” whole, similar to the intermedium, which is a combination of different media. In this context montage may be understood as an intermedial process. The answer to the question “is the avant-garde intermedial?” is not obvious. The intermedial theories presented here seem to be anachronistic or even erroneous, because nobody understands intermediality currently like the avant-garde in the 1960s.
Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie „czy awangarda jest intermedialna?” Intermedialność nie jest pojęciem nowym na gruncie teorii sztuki i mediów, gdyż ma ono długą historię, która sięga 1965 roku, kiedy Dick Higgins opublikował esej Intermedia. Artysta wyraził wtedy swoją myśl jako intermedialny program awangardowy. Artykuł charakteryzuje główne jego założenia, dokonuje zdefiniowania pojęcia „intermedium”, określa podstawowe strategie intermedialne. W dalszej części tego tekstu podejmuję dyskusję na temat teorii mediów i medialności w sztuce awangardowej jako problemu intermedialnego, poszukuję relacji intermedialnych w poszczególnych dziełach sztuki i zwracam uwagę na uprzedmiotowienie sztuki, które doprowadziło do powstania intermedialnych ready-mades i poème-objets. Ważnym aspektem intermedialnej działalności artystów awangardowych wydaje się również zawieszenie pomiędzy dwoma opozycyjnymi biegunami: „estetyką gestu” i „strategią dyskursu”. W kolejnych etapach omawiania intermedialnych praktyk artystów awangardowych odnoszę się do strategii alegorii opisanej w Teorii awangardy Petera Bürgera, której celem jest wypracowanie pojęcia nieorganicznego/awangardowego dzieła sztuki. Jego wyznacznikiem jest montaż, który można porównać do procesu scalania heterogenicznych elementów w „nową” całość, podobnie jako mediów w jedno intermedium. W tym kontekście montaż można rozumieć jako proces intermedialny. Odpowiedź na pytanie „czy awangarda jest intermedialna?” nie jest jednoznaczna. Przedstawione teorie intermedialne wydają się anachroniczne, albo wręcz błędne, ponieważ nikt obecnie nie rozumie intermedialności tak jak awangarda w latach 60.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2017, 19; 221-242
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Córki powietrza. Sen Balladyny": Calderón spotyka Słowackiego w polu literackim, czyli hiszpańsko-polska comedia colaborada XXI wieku
'Daughters of the Air. Balladyna’s Dream': How Calderón met Słowacki in the literary field, or a Spanish Polish comedia colaborada of the 21st century
Autorzy:
Eloy Cichocka, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2080548.pdf
Data publikacji:
2021-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
literary field
dramatic collage
comedia colaborada
Pedro Calderón de la Barca
Semíramis
Juliusz Słowacki
Balladyna
pole literackie
kolaż dramatyczny
Pedro Calderón de la Barca
Opis:
Literary relations between Poland and Spain are not only the subject of some purely theoretical considerations of this essay, but also a space for creative practice within the literary field, in the sense proposed by Pierre Bourdieu, as a complex network of positions, relations, and rivalries between its participants, individuals, and institutions. The main subject of the article is the process of creating a Polish-Spanish dramatic collage called 'Daughters of the Air. Balladyna’s Dream' (2019) based on Calderon’s and Słowacki’s dramas, grounded in the historical context, from the Polish-Spanish dramaturgical assumptions to the bilingual libretto of the play, which premiered first in Opole and then in Almagro. Such a process of creative rewriting of our classic literature can be compared to the forgotten comedias colaboradas, which were extremely popular in Spain during the Golden Age: those multi-author dramatic adaptations often resulted from a fruitful collaboration between two, three, or even more writers and dramaturges, which nowadays seems somehow more challenging.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2021, 21; 291-310
2081-1853
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Experimenting with Historiographic Narrative and Guidebook Style in An Orkney Tapestry by George Mackay Brown
Autorzy:
Leleń, Halszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1795849.pdf
Data publikacji:
2019-11-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
George Mackay Brown; An Orkney Tapestry; funkcje przewodnika; kolaż literacki; fragmentacja; intermedialność
George Mackay Brown; An Orkney Tapestry; guidebook features; literary collage; fragmentation; intermediality
Opis:
Eksperymenty z narracją historiograficzną i stylistyką przewodnika turystycznego w An Orkney Tapestry George’a Mackaya Browna George Mackay Brown w utworze An Orkney Tapestry wykorzystuje formułę kolażu do modyfikacji konwencji przewodnika. Tekst ten przekracza ramy utworu nieliterackiego i staje się literackim przewodnikiem po świecie opowieści, tradycji i tożsamości miejsca o naturze archipelagu. Jednocześnie jest to utwór eksperymentalny, która testuje koncepcję dualizmu opowieści i bajki/mitu (“the story and the fable” Edwina Muira). Ta opozycja jest przez Browna wskazana jako czynnik ocalający kulturę. Brownowskie wybory semiotyczne i uporządkowania systemowe zdają się ukierunkowane na przeciwdziałanie współczesnej utracie sensu. Poprzez heraldyczne, zorientowane na czytelnika techniki reprezentacji Orkadyjski pisarz podejmuje wysiłek dialogicznego odtwarzanie północno-europejskiej tradycji. Zastosowanie technik literackiego kolażu i fragmentaryczności w sposobie budowania narracji sprawia że książka staje się intermedialnym komentarzem do kultury i sposobem na jej utrwalenie.
In An Orkney Tapestry George Mackay Brown creates a collage guidebook that exceeds the precepts of non-literary text and becomes an intermedial, literary guide to stories, traditions and identity of the archipelagic place. At the same time it is an experimental work that tests the concept of the duality of the story and the fable (understood in the sense proposed by Edwin Muir) that seems to Brown as redemptive in terms of culture preservation. Brown’s semiotic and systemic choices seem to be aimed at countering the modern loss of meaning. The Orkney writer engages in dialogic reworking of the northern European tradition, striving for the heraldic, reader-oriented way or representation. The use of the technique of literary collage and fragmentary storytelling makes this book into an intermedial commentary on culture and its celebration.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 11; 95-108
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 19

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies