Temat: coat - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Biostimulating extracts from Arctium lappa L. as ecological additives in soybean seed coating applications
Biostymulujące ekstrakty z Arctium lappa L. jako ekologiczne dodatki do powlekania nasion soi
Autorzy:: Szparaga, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2204323.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Inżynierii Rolniczej
Tematy:: extract
coat
biostimulant
yield
ekstrakt
powłoka
biostymulant
plon
Opis:: This paper proposes a new biostimulant coating for soybean seeds. The aim of the study was to create a coating for Glycine max (L.) Merr. soybean seeds, using root infusion from Arctium lappa L. as a biostimulant component. The effectiveness of the produced coating was evaluated in a three-year field study. The analysis of the effectiveness of the developed coating was based on the evaluation of plant biometric traits and yield. The study showed that the designed and manufactured soybean seed coating based on the root infusion of Arctium lappa L. can be considered as a new agronomic strategy to improve the productivity of soybean Glicyne max (L.) Merr. under actual field conditions. The application of the biostimulant coating resulted in soybean plants with significantly increased biometric traits (plant height, height of the first pod set, number of pods per plant, number of seeds per pod) and productivity (yield improvement of more than 10%). Only a reduced weight of 1,000 seeds compared to control samples was noted.
W pracy zaproponowano nową powłokę biostymulującą dla nasion soi. Celem badań było stworzenie powłoki dla nasion soi Glycinemax (L.) Merr. z wykorzystaniem naparu z korzenia Arctium lappa L. jako komponentu biostymulującego. Skuteczność wytworzonej powłoki oceniono w trzyletnich badaniach polowych. Analizę efektywności opracowanej powłoki oparto na ocenie cech biometrycznych roślin oraz plonu. Badania wykazały, że zaprojektowana i wyprodukowana powłoka do nasion soi na bazie naparu z korzenia Arctium lappa L. może być traktowana jako nowa strategia agronomiczna poprawiająca produktywność soi Glicyne max (L.) Merr. w rzeczywistych warunkach polowych. W wyniku zastosowania powłoki biostymulującej uzyskano rośliny soi o istotnie zwiększonych cechach biometrycznych (wysokość roślin, wysokość osadzenia pierwszego strąka, liczba strąków na roślinie, liczba nasion w strąku) i produktywności (poprawa plonu o ponad 10%). Odnotowano jedynie obniżoną masę 1000 nasion w stosunku do prób kontrolnych.
Źródło:: Agricultural Engineering; 2023, 27, 1; 1--10
2083-1587
Pojawia się w:: Agricultural Engineering
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Geneza prawnej ochrony polskich symboli narodowych i państwowych
The Genesis of Legal Protection of Polish National and State Symbols
Autorzy:: Grabowski, Radosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2189156.pdf
Data publikacji:: 2023-02-28
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: Polish emblem
coat of arms of Poland
legal protection
history of law
godło polskie
herb Polski
ochrona prawna
historia prawa
Opis:: There is no protection in national and state symbols in Poland, there is no long tradition, because the first statutory regulations on this issue come from the first half of the 18th century, and comprehensive statutory protection has been in effect since 1919. The practice of using the eagle symbol as a sign of the Polish state and its authorities is much longer, because in the case of the emblem it dates back to 1005, and in the case of the coat of arms to 1295. The specificity of the status of state symbols in the monarchy and the lack of legal protection of the signs of rulers and states until the 19th century, it is impossible to carry out a legal analysis and examine the scope of protection. A change in this respect took place in the 19th century, i.e. at the beginning of constitutionalism and detailed statutory regulations, including codes. In the case of Poland, issuing such regulations was impossible or possible only for short periods of time, due to the fact that Polish lands remained under partition from the late 18th century to the beginning of the 20th century. Legal acts issued in the period 1807–1832 are of particular interest. However, the tendencies to isolate and protect state symbols in the regulations of the then European countries could only be implemented in Poland after 1918.
Ochrona nie ma w symboli narodowych i państwowych w Polsce nie ma długiej tradycji, gdyż pierwsze regulacje ustawowe tej problematyki pochodzą z I połowy XVIII w., a kompleksowa ochrona ustawowa trwa od w 1919 r. Praktyka używania symbolu orła jako znaku państwa polskiego i jego władz jest znacznie dłuższa, bo datuje się w przypadku godła na 1005 r., a w przypadku herbu na 1295 r. Specyfika statusu symboli państwowych w monarchii oraz brak ochrony prawnej znaków władców i państw do XIX w., nie można przeprowadzić analizy prawnej i zbadać zakresu ochrony. Zmiana w tym zakresie nastąpiła XIX w., tj. w początkach konstytucjonalizmu i szczegółowych regulacji ustawowych, w tym także kodeksowych. W przypadku polskim wydanie takich regulacji było niemożliwe bądź możliwe jedynie w krótkich okresach, z uwagi na pozostawanie ziem polskich pod zaborami od schyłku XVIII w. do początku XX w. Szczególnie interesujące są akty prawne wydane w okresie 1807–1832. Jednak widoczne w przepisach ówczesnych państw europejskich tendencje do wyodrębniania przepisów dotyczących symboli państwowych i obejmowanie ich ochroną mogły zostać zrealizowane w Polsce dopiero po roku 1918.
Źródło:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2023, 1(71); 13-25
2082-1212
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Herb Kamionki – źródła i treść
The Coat of Arms of Kamionka – Sources and Content
Autorzy:: Giergiel, Tomisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/33909989.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Kamionka
city coat of arms
sources
city seal
herb miasta
źródła
pieczęć miejska
Opis:: Artykuł przedstawia dzieje herbu Kamionki w województwie lubelskim. Autor prezentuje genezę, źródła i treść herbu używanego przez władze miasta w latach osiemdziesiątych XVI w. Był to złoty okres w rozwoju miasta. Autor prezentuje również inne źródła heraldyczne i sfragistyczne, które mogą obecnie być brane pod uwagę w procesie kreowania herbu miasta. Analiza ta została przekazana samorządowi Kamionki, który uzyskał prawa miejskie 1 stycznia 2021 r. i rozpoczął przygotowania do ustanowienia herbu oraz innych symboli. Zostały one zwieńczone 30 listopada 2021 r. podjęciem uchwały w sprawie ustanowienia symboli Gminy Kamionka i zasad ich używania w oparciu o przedstawione tutaj wnioski.
The article presents the history of the Kamionka coat of arms in the Lubelskie Voivodeship. The author presents the genesis, sources and content of the coat of arms used by the city authorities in the eighties of the sixteenth century. It was a golden period in the city's development. The author also presents other heraldic and sphragistic sources that may affect the process of creating the city's coat of arms. This analysis was submitted to the local government of Kamionka, which obtained city rights on January 1, 2021, and began preparations for the establishment of the coat of arms and other symbols. They were completed on November 30, 2021 with the adoption of a resolution on the establishment of the symbols of the Kamionka Commune and the rules for their use based on the conclusions presented here.
Źródło:: Res Historica; 2023, 55; 137-159
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Lanckorońscy na Jagielnicy. Z dziejów i genealogii podolskiej linii rodziny Lanckorońskich herbu Zadora w XVI i XVII wieku
The Lanckoroński Family in Jagielnica. History and Genealogy of the Podolian Line of the Lanckoroński Family, Zadora Coat of Arms in the 16th and 17th Centuries
Autorzy:: Anusik, Zbigniew
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/23050639.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Jagielnica
Podolia
Lanckoroński family
Zadora coat of arms
genealogy
Polish nobility
Polish-Lithuanian Commonwealth in the 16th and 17th centuries
Podole
Lanckorońscy herbu Zadora
genealogia
szlachta polska
Rzeczpospolita w XVI i XVII w.
Opis:: W prezentowanym tu artykule przedstawiono dzieje tej linii znanego rodu Lanckorońskich herbu Zadora, która w połowie XVI w. objęła w posiadanie miasto Jagielnicę z przyległymi dobrami na Podolu. Pierwszym właścicielem Jagielnicy z rodu Lanckorońskich był starosta skalski Hieronim (zm. 1569), który był właściwym protoplastą jagielnickiej gałęzi tej rodziny. Przedmiotem zainteresowania autora były cztery pokolenia Lanckorońskich z tej linii. Omówiono tu pokrótce dzieje życia tak samego Hieronima, jak i jego synów, wnuków i prawnuków. Najwięcej miejsca poświęcono najwybitniejszym potomkom starosty skalskiego – synom Stanisławowi (zm. 1592), kasztelanowi halickiemu i Mikołajowi (zm. 1597), podkomorzemu podolskiemu, wnukowi Stanisławowi (1585–1617), wojewodzie podolskiemu oraz prawnukowi, też Stanisławowi (zm. 1657), wojewodzie ruskiemu i hetmanowi polnemu koronnemu. Autor wprowadził szereg korekt i uzupełnień zarówno do genealogii rodziny Lanckorońskich, jak i do biografii wielu reprezentantów linii jagielnickiej. Sporo uwagi poświęcił też rodzinom, z których pochodziły żony Lanckorońskich. Ustalił pokrewieństwa łączące interesujących go przedstawicieli tej rodziny z ważnymi i wpływowymi osobistościami na scenie politycznej Rzeczypospolitej. Omówił również, na szerszym tle dziejów państwa polsko-litewskiego, szereg nieznanych wcześniej zagadnień natury politycznej, gospodarczej i obyczajowej związanych z historią opisywanej tu rodziny.
The article presented here presents the history of the Podolian Line of the renowned Lanckoroński family, Zadora coat of arms, which in the mid-16th century took into its possession the town of Jagielnica, together with the adjacent estates in Podolia. The first owner of Jagielnica from the Lanckoroński family was Hieronim (d. 1569), starost of Skała, who was the actual ancestor of the Jagielnica branch of this family. The article analyses four generations of the Lanckoroński family from this line. While the history of the life of Hieronim and his sons, grandchildren and great-grandchildren is discussed briefly, most of the text is devoted to the most eminent descendants of the starost of Skała – his sons Stanisław (d. 1592), castellan of Halych and Mikołaj (d. 1597), chamberlain of Podolia, his grandson Stanisław (1585–1617), voivode of Podolia and his great-grandson, also Stanisław (d. 1657), the voivode of Ruthenia and the field hetman of Crown. In this article, the author introduced a number of corrections and additions both to the genealogy of the Lanckoroński family and to the biographies of many representatives of the Jagielnica line. Much attention is devoted to the families from which the Lanckoroński’s wives came. Kinship was established between the particular representatives of this family who and certain important and influential personalities on the political scene of the Polish-Lithuanian Commonwealth. Keeping in mind the broader background of the history of the Polish-Lithuanian state, the author also discusses a number of previously unknown political, economic and moral issues related to the history of the Lanckoroński family.
Źródło:: Przegląd Nauk Historycznych; 2023, 22, 2; 9-40
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:: Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Organizacja spławu w dobrach kasztelanowej krakowskiej Izabeli z Poniatowskich Branickiej
Organisation of Floating in the Estates of Widow of Kraków Castellan Izabela Branicka née Poniatowska
Autorzy:: Syta, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/33905819.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: floating
magnate latifundium
latifundial economy
boatbuilding
the Branickis (coat-of-arms Gryf)
Izabela Branicka née Poniatowska
Vistula trade
river transport
spław
latyfundium magnackie
gospodarka latyfundialna
szkutnictwo
Braniccy h. Gryf
Izabela z Poniatowskich Branicka
handel wiślany
transport rzeczny
Opis:: Artykuł poświęcony jest organizacji spławu rzecznego w dobrach Branickich h. Gryf, zarządzanych od 1771 r. przez Izabelę z Poniatowskich Branicką, wdowę po kasztelanie krakowskim i hetmanie wielkim koronnym Janie Klemensie. Podstawą źródłową artykułu są źródła archiwalne z zespołu archiwalnego Archiwum Roskie przechowywanego w zasobie Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie. Szczególnie istotną w ustaleniach zawartych w tekście jego częścią jest korespondencja z kręgu urzędników i oficjalistów Izabeli Branickiej zaangażowanych w administrację jej majętności ziemskich. Problematykę spławu omówiono w ramach kilku obszarów, wśród których znalazła się charakterystyka: szlaków wodnych i portów eksploatowanych przez flotyllę Branickiej, kierunków transportu rzecznego i jego wielkości, zarządzania flotyllą w zakresie frochtowania i wynajmu statków i łodzi, stanu flotylli w zakresie budowy, remontów i zakupu jednostek ją tworzących, załóg statków i łodzi – z uwzględnieniem stanu osobowego, funkcji, kosztów utrzymania, w końcu przebiegu spławu i czynników nań wpływających.
This article is devoted to the organisation of river floating in the estates of the Branicki family (coat-of-arms Gryf), managed from 1771 by Izabela Branicka née Poniatowska, widow of the castellan of Kraków and Great Hetman of the Crown Jan Klemens. The article is based on archival sources from the Roskie Archive fonds stored in the holdings of the Central Archives of Historical Records in Warsaw. Particularly important in the findings of the text is the correspondence from the circle of Izabela Branicka's clerks and officials involved in the administration of her landed estates. The issue of floating was discussed in several areas, including the characteristics of: waterways and ports used by the Branicka's flotilla, directions of river transport and its volume, management of the flotilla in terms of froth and renting ships and boats, the state of the flotilla in terms of construction, repairs and purchase of vessels forming it, crews of ships and boats – including the number of personnel, functions, maintenance costs, and finally the course of floating and factors affecting it.
Źródło:: Res Historica; 2023, 55; 247-280
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Rodzina i majątek Stefana (zm. 1629) i Marcjanny z Daniłowiczów (zm. 1646) Koniecpolskich. Studium z dziejów przecławskiej linii rodu Koniecpolskich herbu Pobóg
The Family and Property of Stefan (d. 1629) and Marcjanna Koniecpolski née Daniłowicz (d. 1646). A Study of the History of Przecław Line of the Koniecpolski Family, Pobóg Coat of Arms
Autorzy:: Anusik, Zbigniew
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/23050685.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Koniecpolski family
Pobóg coat of arms
Przecław
Stefan Koniecpolski
Marcjanna Daniłowiczówna
Polish nobility
history of the Polish-Lithuanian Commonwealth
genealogy
Koniecpolscy herbu Pobóg
szlachta polska
dzieje Rzeczypospolitej w XVI i XVII w.
genealogia
Opis:: Artykuł poświęcony jest dziejom przecławskiej gałęzi rodziny Koniecpolskich h. Pobóg w XVI i XVII w. Jej protoplastą był kasztelan rozpierski Mikołaj Przedbór Koniecpolski (zm. 1586). Jednym z jego synów był Andrzej, kasztelan połaniecki. Dzięki małżeństwu z Anną, córką Stefana Ligęzy wszedł on w posiadanie miasta Przecławia. Jego synem był pułkownik Stefan Koniecpolski (zm. 1629), kolejny dziedzic na Przecławiu. W artykule przedstawiono jego działalność na scenie politycznej, dokonania w służbie wojskowej, jak również nieudane zabiegi o rękę Teoﬁli Tarłówny. Skorygowano również kilka informacji dotyczących jego małżeństwa z Marcjanną Daniłowiczówną. Przedstawiono najbliższych krewnych obojga małżonków. Omówiono także stan posiadania Stefana i Marcjanny Koniecpolskich. Sporo uwagi poświęcono również trzem synom Stefana i Marcjanny, Andrzejowi, Aleksandrowi i Stanisławowi, którzy w 1647 r. podzielili duże, ale mocno zadłużone, dobra ziemskie po rodzicach. Dwaj starsi bracia zmarli w młodym wieku bezpotomnie. Najmłodszy syn Stefana i Marcjanny Koniecpolskich – Stanisław, który skupił w swoich rękach prawa do całego rodowego majątku, okazał się człowiekiem nieodpowiedzialnym i lekkomyślnym. Wyzbył się większości swoich dóbr, w tym rodowego Przecławia, a za bigamię został skazany na infamię. Dopiero w 1670 r. udało mu się zakończyć spór sądowy z rodziną jednej z byłych żon i odzyskać dobre imię. Stanisław Koniecpolski zmarł po 1670 r. Jego jedyny syn Leonard Józefat nie odegrał już żadnej roli w dziejach Rzeczypospolitej. Nie są znane nawet daty jego urodzin i śmierci. Zmarł on bezpotomnie jako ostatni męski reprezentant przecławskiej gałęzi rodziny Koniecpolskich.
The article is dedicated to the history of the Przecław branch of the Koniecpolski family, Pobóg coat of arms in the 16th and 17th centuries. Its progenitor was the Rozprza castellan, Mikołaj Przedbór (d. 1586). One of his sons was Andrzej, the castellan of Połaniec. Thanks to his marriage to Anna, the daughter of Stefan Ligęza, he came into the possession of the town Przecław. His son was Colonel Ste fan Koniecpolski (d. 1629), another heir in Przecław. The article presents the latter’s activities on the political scene and his achievements in military service, as well as his unsuccessful attempts to marry Teoﬁla Tarłówna. Some information about his marriage to Marcjanna Daniłowiczówna is corrected in this article, while it also presents the closest relatives of both spouses. The ownership status of Stefan and Marcjanna Koniecpolski is also discussed here. Much attention in this article is also paid to the three sons of Stefan and Marcjanna, namely Andrzej, Aleksander and Stanisław, who in 1647 divided among themselves the large, but heavily in debted estates of their parents. Two older brothers died at young age without issue. The youngest son Stanisław, who concentrated the rights to the entire family estate in his hands, turned out to be an irresponsible and reckless man. He lost most of his possessions, including his family’s property Przecław, and was sentenced to infamy for bigamy. It was only in 1670 that he managed to end the court dispute with the family of one of his former wives and regain his good name. Stanisław Koniecpolski died after 1670. His only son (from third marriage), played no signiﬁcant role in the history of Polish-Lithuanian Commonwealth. Even the dates of his birth and death remain unknown. He died childless as the last male representative of the Przecław branch of the Koniecpolski family.
Źródło:: Przegląd Nauk Historycznych; 2023, 22, 1; 49-78
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:: Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Walenty Parczewski herbu Nałęcz, dowódca i powstaniec styczniowy
Walenty Parczewski of the Nałęcz coat of arms, commander and January insurgent
Autorzy:: Kałużny, Jędrzej Tomasz
Wochna, Angelika
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28408288.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: insurgent
Walenty Parczewski
powstanie styczniowe
powstaniec
Uniejów
Czepów
herb Nałęcz
1863
January Uprising
Nałęcz coat of arms
Opis:: Celem publikowanego artykułu jest przybliżenie sylwetki Walentego Parczewskiego, powstańca styczniowego, dowódcy oddziału powstańczego walczącego na terenie gminy Uniejów w 1863 r. W tekście przedstawione zostało pochodzenie rodzinne i fakty z życia Parczewskiego. Ważną częścią publikowanej pracy jest również jego działalność powstańcza, w tym walki toczone na terenie dzisiejszej gminy Uniejów.
The purpose of this article is to present the profile of Walenty Parczewski, the January Uprising insurgent, commander of the insurgent unit fighting in Uniejów municipality in 1863. The text presents Parczewski’s family background, as well as facts from his life. An important part of this study is devoted to his insurgent activity, including the fights fought in the area of today’s municipality of Uniejów.
Źródło:: Biuletyn Uniejowski; 2023, 12; 105-120
2299-8403
Pojawia się w:: Biuletyn Uniejowski
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Kasztelana sandomierskiego Mikołaja Spytka Ligęzy (ok. 1563–1637) sprawy rodzinne i majątkowe. Przyczynek do genealogii i dziejów gorzyckiej linii rodziny Ligęzów herbu Półkozic
Family and property matters of Mikołaj Spytek Ligęza (ca. 1563–1637), the castellan of Sandomierz. Contribution to the genealogy and history of the Gorzyce line of the Ligęza family, Półkozic coat of arms
Autorzy:: Anusik, Zbigniew
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2129965.pdf
Data publikacji:: 2022-06-28
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Mikołaj Spytek Ligęza
Półkozic coat of arms
Gorzyce line of the Ligęza family
Polish nobility
land property
Polish-Lithuanian Commonwealth in 16th and 17th century
genealogy
Mikołaj Spytek Ligęza herbu Półkozic
gorzycka linia rodziny Ligęzów
polska szlachta
własność ziemska
Rzeczpospolita w XVI i XVII wieku
genealogia
Opis:: Prezentowany tu artykuł poświęcony jest znanemu z aktywności na wielu polach, szanowanemu przez współczesnych i dobrze ocenianemu przez potomnych, kasztelanowi sandomierskiemu Mikołajowi Spytkowi Ligęzie herbu Półkozic (ok. 1563–1637) oraz jego bliższej i dalszej rodzinie. Autor wprowadził szereg istotnych poprawek i uzupełnień do genealogii gorzyckiej linii rodziny Ligęzów. Przedstawił najważniejsze wydarzenia z biografii rodziców bohatera niniejszego studium. Na podstawie odnalezionych źródeł dokonał analizy powodów, dla których rozpadło się ich małżeństwo i opisał materialne warunki ich rozstania. Przedstawił także losy jedynego brata i dwóch sióstr Mikołaja Spytka oraz ich potomstwa. W kręgu zainteresowań autora znalazła się również dalsza rodzina późniejszego kasztelana sandomierskiego, czyli jego stryjowie, stryjenki oraz siostry jego matki i ich mężowie. Mikołaj Spytek Ligęza stykał się też w swoim długim życiu ze swoim stryjecznym i ciotecznym rodzeństwem. W prezentowanym tu tekście znalazł się zatem i pełen spis takich właśnie krewnych bohatera. Uwzględniono również potomstwo licznych braci i sióstr stryjecznych i ciotecznych kasztelana sandomierskiego. Autor dokonał również kilku ważnych uściśleń w biografii Mikołaja Spytka Ligęzy. Zaproponował przesunięcie daty jego urodzin na początek 1563 r. Przedstawił dzieje jego dwóch małżeństw (funkcjonująca w literaturze przedmiotu informacja o pierwszym małżeństwie Ligęzy z Zofią Rzeszowską herbu Doliwa jest nieprawdziwa). W artykule ustalono ponadto stan posiadania rodziców późniejszego kasztelana sandomierskiego oraz opisano jego własne dokonania na tym polu. Okazało się, że u schyłku życia był on właścicielem nieco mniejszego majątku ziemskiego, niż zwykło się dotąd uważać. Omówiono także dzieje związków małżeńskich dwóch córek Mikołaja Spytka z drugiego małżeństwa – Zofii Pudencjanny, żony Władysława Dominika ks. Ostrogskiego-Zasławskiego oraz Konstancji, wydanej w 1637 r., kilka miesięcy przed śmiercią bohatera tego tekstu, za Jerzego Sebastiana Lubomirskiego. W ostatniej części artykułu przedstawiono pokrótce dalsze losy stworzonego przez Mikołaja Spytka Ligęzę latyfundium, które podzielone między jego córki, w 1653 r. uległo ponownemu scaleniu, trafiając ostatecznie w ręce rodziny Lubomirskich.
Presented article is dedicated to the life and the (closer and a little more distant) family of the castellan of Sandomierz, Mikołaj Spytek Ligęza, Półkozic coat of arms (ca. 1563–1637), who was man of many talents, respected by contemporaries and well assessed by posterity. The author introduces a number of significant corrections and additions to the genealogy of the Gorzyce branch of the Ligęza family. This includes the most important events from the biography of the parents of the protagonist of this study. Based on the discovered sources, the author analyses the reasons as to why their marriage broke up and describes the material conditions of their separation. He presents also the fate of Mikołaj Spytek’s only brother, as well as his two sisters and their offspring. The author focuses also on the broadly understood family of the later castellan of Sandomierz, i.e. brothers and sisters of his father, as well as on his mother’s sisters and their husbands. During his long life, Mikołaj Spytek Ligęza was in touch with the children of his uncles and aunts, and therefore this article includes a full list of such relatives. The children of numerous first cousins of the castellan of Sandomierz are also included. Additionally, the article sheds light on important details in the biography of Mikołaj Spytek Ligęza, such as a proposition to postpone his birth date to early 1563. The history of two marriages of Mikołaj Spytek is analysed, proving that the information on his first marriage with Zofia Rzeszowska, Doliwa coat of arms, which exists in the literature on the subject, is incorrect. Furthermore, the author also establishes the state of landed possessions of the parents of the later castellan of Sandomierz and describes Mikołaj Spytek’s endeavours in this field. At the end of his life, according to the author, castellan of Sandomierz owned a slightly smaller land estate than previously believed. Moreover, the article deals with the history of the marital relationships of two daughters of Mikołaj Spytek Ligęza from his second marriage – Zofia Pudencjanna, wife of Władysław Dominik prince Ostrogski-Zasławski and Konstancja, married to Jerzy Sebastian Lubomirski in 1637. Finally, the author briefly presents the fate of the latifundium created by Mikołaj Spytek Ligęza, which, initially divided between his daughters, was merged again in 1653, eventually falling into the hands of the Lubomirski family.
Źródło:: Przegląd Nauk Historycznych; 2022, 21, 1; 73-124
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:: Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Najstarsze pieczęcie Ciechanowa
The Oldest Official Seals of Ciechanów
Autorzy:: Górczyk, Wojciech Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2131894.pdf
Data publikacji:: 2022-07-22
Wydawca:: Państwowa Uczelnia Zawodowa im. Ignacego Mościckiego w Ciechanowie
Tematy:: Ciechanów
sphragistics
heraldry
coat of arms
seal
St. Peter
sfragistyka miejska
heraldyka
herb
pieczęć
św. Piotr
Opis:: Artykuł zawiera informacje dotyczące najstarszych pieczęci Ciechanowa jako podmiotu municypalnego. Jest próbą wykazania, że opracowania z zakresu sfragistyki mogą być interesującym źródłem wiedzy o historii miasta, w szczególności jego ustroju i prawach miejskich. Oczywiście przy zachowaniu korelacji między opracowaniem sfragistycznym a dokumentami i materiałami dotyczącymi szeroko rozumianych dziejów miasta.
The article contains information on the oldest offi cial seals of Ciechanów as a municipal entity. It is an attempt to show that studies in the fi eld of sphragistics can be an interesting source of knowledge about the history of the city, in particular its system and municipal rights. Of course, while maintaining the correlation between the sphragistic study and documents and materials related to the broadlyunderstood history of the city.
Źródło:: Studia Mazowieckie; 2022, 17, 1; 79-92
1231-2797
2720-5991
Pojawia się w:: Studia Mazowieckie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Podział dawnego latyfundium kasztelana krakowskiego Spytka Wawrzyńca Jordana (1518-1568) w 1597 roku. Studium z dziejów młodszej gałęzi rodziny Jordanów herbu Trąby
The division of the former latifundium of the castellan of Kraków Spytek Wawrzyniec Jordan (1518-1568) in 1597. A study from the history of the younger branch of the Jordan family, Trąby coat of arms
Autorzy:: Anusik, Zbigniew
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/23050719.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Spytek Wawrzyniec Jordan herby Trąby
młodsza gałąź rodziny Jordanów
polska szlachta
własność ziemska
Królestwo Polskie w XVI w.
potomkowie Spytka Wawrzyńca Jordana w XVI i XVII w.
genealogia
Spytek Wawrzyniec Jordan
Trąby coat of arms
the younger branch of Jordan family
Polish nobility
land property
Kingdom of Poland in 16th century descendants of Spytek Wawrzyniec Jordan in 16th and 17th century
genealogy
Opis:: Artykuł poświęcony jest dziejom rodziny Jordanów h. Trąby od XIV do XVI w. Szczególną uwagę zwrócono na dokonania kasztelana wojnickiego Mikołaja (1467–1521) i jego syna, kasztelana krakowskiego Spytka Wawrzyńca (1518–1568). Mikołaj był bliskim współpracownikiem królów Aleksandra i Zygmunta I. Pod ich panowaniem zrobił wielką karierę, stając się jednym z małopolskich możnowładców. Jeszcze więcej osiągnął Spytek Wawrzyniec, zaufany doradca Zygmunta Augusta, który został pierwszym senatorem świeckim – kasztelanem krakowskim. Był on jednym z najważniejszych ludzi w państwie ostatniego Jagiellona w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XVI w. Obaj Jordanowie użytkowali liczne królewszczyzny. Mieli jednak również rozległe dobra prywatne. Latyfundium Spytka Wawrzyńca Jordana obejmowało 4 miasta i ponad 85 wsi i było porównywalne z dobrami starych rodów możnowładczych – Tarnowskich i Tęczyńskich. Kasztelan krakowski nie pozostawił jednak męskiego dziedzica, a jego dobra zostały podzielone w 1597 r. pomiędzy jego trzy żyjące córki i spadkobierców dwóch innych, nieżyjących już wtedy córek. W opracowaniu przedstawiono uczestników i warunki dokonanego wówczas podziału. Omówiono też dalsze losy każdego ze spadkobierców oraz dzieje objętych przez nich w 1597 r. majątków do połowy XVII w. Wraz ze śmiercią Anny Sieniawskiej, wdowy po Spytku Wawrzyńcu Jordanie, rodzina Jordanów zniknęła z szeregów małopolskiego możnowładztwa. Dobra zaś zgromadzone przez najwybitniejszego jej przedstawiciela, kasztelana krakowskiego Spytka Wawrzyńca poprzez jego córki i wnuki przeszły natomiast we władanie Ligęzów, Skotnickich, Zebrzydowskich, Orzelskich, Przerembskich, Tarłów i Zborowskich. Część tych majątków pozostała na dłużej w posiadaniu jego potomków, część zaś trafiła w obce ręce.
The article is devoted to the history of the Jordan family Trąby coat of arms from the 14th to the 16th century. Particular attention was paid to the achievements of the castellan of Wojnicz Mikołaj (1467–1521) and his son, the castellan of Kraków Spytek Wawrzyniec (1518–1568). Mikołaj was a close associate of kings Alexander and Sigismund I. Under their reign, he made a great career, becoming one of the magnates of Małopolska. Spytek Wawrzyniec, a trusted advisor to Sigismond August, who became the first secular senator – the castellan of Kraków, achieved even more. He was one of the most important people in the state of the last Jagiellonian in the fifties and the sixties of the 16th century. Both Jordans, father and son, possessed numerous royal lands. However, they also had extensive private landed estates. The latifundium of Spytek Wawrzyniec Jordan included 4 towns and over 85 villages and was comparable to the property of the old magnates families – Tarnowski and Tęczyński. The castellan of Kraków, however, did not leave a male heir, and his property was divided in 1597 between his three living daughters and the heirs of two other, then deceased daughters. The study presents the participants and the conditions of the division made in 1597. The further fate of each of the heirs and the history of the estates taken by them until the mid-17th century was discussed. With a death of Anna Sieniawska, the widow of Spytek Wawrzyniec Jordan, the Jordan family disappeared from the ranks of Małopolska magnates. On the other hand, the landed estates accumulated by its most outstanding representative, castellan of Kraków Spytek Wawrzyniec, trough his daughters and grandchildren, passed into hands of the Ligęza, Skotnicki, Zebrzydowski, Orzelski, Przerembski, Tarło and Zborowski families. Some of these estates remained in the possession of his descendants for a long time, while others were transferred to foreign hands.
Źródło:: Przegląd Nauk Historycznych; 2022, 21, 2; 9-70
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:: Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Sygle na pieczęci podkanclerskiej Kazimierza Jagiellończyka
Autorzy:: Stróżyk, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1954950.pdf
Data publikacji:: 2022-01-07
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:: sfragistyka
heraldyka
pieczęć
Kazimierz Jagiellończyk
Elżbieta Rakuszanka
sphragistics
epigraphics
heraldry
seal
coat-of-arms
sigla
monogram
Kazimierz the Jagiellonian
Elisabeth the Austrian
Zofia-Sonka Holszańska
Opis:: Na pieczęci podkanclerskiej Kazimierza Jagiellończyka z 1454 r. znalazły się sygle k : e, które odnieść należy do osoby króla i jego żony, Elżbiety Rakuszanki. W artykule analizowany jest ten przypadek, w odniesieniu do innych ówczesnych pieczęci jagiellońskich.
On the subchancellor seal of Kazimierz the Jagiellonian from 1454 there are sigla k : e, which must be related to the king and his wife, Elisabeth the Austrian. The paper analyses this case in relation to other Jagiellonian seals of the same period.
Źródło:: Roczniki Historyczne; 2021, 87; 57-78
0324-8585
Pojawia się w:: Roczniki Historyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Symbole samorządowe Białej. Z prac nad herbem, flagą i pieczęciami urzędowymi gminy
Autorzy:: Wójcik, Marek L.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2185026.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Historyczny
Tematy:: symbols of the self-government
coat of arms
flag
seal
Biała
Opolean Silesia
urban-rural commune
Heraldic Commission
Opis:: Chaos, visible in the municipal heraldry of the town of Biała after 1945 and further exacerbated during the period of political transformation in the 1990s, caused the need among the members of the municipal authorities to set this issue in order and legally regulate it. The article, based on rich iconographic material, discusses the course of work on restoring the historical form of the coat of arms of Biała and developing and designing its flag and official seal.
Źródło:: Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka; 2022, 77, 1; 115-169
0037-7511
2658-2082
Pojawia się w:: Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: W poszukiwaniu najstarszego polskiego stemmatu – pytania i propozycje odpowiedzi
Autorzy:: Czarski, Bartłomiej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2028452.pdf
Data publikacji:: 2022-01-11
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:: stemmat
emblemat
literatura nowołacińska
herb
humanizm
panegiryzm
stare druki
stemma
emblem
neo-Latin literature
coat of arms
humanism
panegyrism
old prints
Opis:: Artykuł dotyczy renesansowych początków polskich stemmatów, kompozycji złożonych z herbów i opartych na nich wierszy. Głównym celem tekstu jest wskazanie najstarszego polskiego stemmatu i weryfikacja dotychczasowych ustaleń w tym zakresie. Odpowiedzi na to pytanie szukano w polskich i zagranicznych opracowaniach oraz najstarszych krakowskich i obcych drukach. Artykuł prezentuje i omawia wyniki tych poszukiwań – różne kryteria prowadzenia badań doprowadzają do odmiennych rezultatów. W gronie kandydatów na twórcę najstarszego polskiego stemmatu znaleźli się wybitni polscy humaniści z początków XVI w.: Jan Dantyszek, Andrzej Krzycki oraz Paweł z Krosna.
The article deals with the Renaissance beginnings of Polish stemmata, i.e. compositions consisting of coats of arms and poems that are based on them. The main purpose of the text is to indicate the oldest Polish stemma and to verify previous research results in this area. Answers to this question were sought in Polish and foreign studies as well as in the oldest Cracow and foreign early prints. The article presents and discusses the results of this search – different test criteria lead to different effects. The group of candidates for the author of the oldest Polish stemma includes outstanding Polish humanists from the beginning of the sixteenth century: Jan Dantyszek, Andrzej Krzycki, and Paweł of Krosno.
Źródło:: Odrodzenie i Reformacja w Polsce; 2022, 65; 5-33
0029-8514
Pojawia się w:: Odrodzenie i Reformacja w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Выдающийся военный востоковед, генерал-майор Георгий Алексеевич Арандаренко
Wybitny wojskowy orientalista, generał-major Georgy Alekseevich Arandarenko
An Outstanding Military Orientalist, Major-General Georgy Alekseevich Arandarenko
Autorzy:: Boroshko, Sergey
Bozhinskaya (Arandarenko), Lyudmila
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/33765162.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Oriental studies
Arandarenko
Jarand from Grabi and Brudzewo
Pomian coat of arms
military administration
geographic research
scientific journalism
востоковедение
Арандаренко
Jarand z Grabi i Brudzewa h. Pomian
административно-военное управление
географические исследования
научная публицистика
Opis:: Представлена биография выдающегося военного востоковеда, генерал-майора Георгия Арандаренко (1846–1908), выдающегося ученого и государственного деятеля Российской империи второй половины XIX века. Приводятся данные о его древнем польском шляхетском происхождении от рода Яранда Брудзевского герба Помян, о его Запорожских предках, известными представителями которых были казацкие гетманы Тимофей Арандаренко и Тарас Трясило. Рассмотрены основные этапы его военно-административной службы, его научные, этнографические и статистическиеисследования Русского Туркестана. Приведены примеры его обширной благотворительной деятельности. Проанализированы его личные качества, вклад в завоевание и управление Туркестаном.
The biography of an outstanding military orientalist, Major General GeorgyArandarenko (1846–1908), an outstanding scientist and statesman of the Russian Empire of the second half of the 19th century is presented. The data on his ancient Polish gentry origin from the Yaranda clan of the Brudze coat of arms of Pomyan, about his Zaporozhye ancestors, whose famous representatives were the Cossack hetmans Timofey Arandarenko and Taras Triasilo are given. The main stages of his military-administrative service, hisscientific, ethnographic and statistical studies of Russian Turkestan are strudied. Examples of his extensive charitable activities are given. His personal qualities, contribution to the conquest and administration of Turkestan are analyzed.
Źródło:: Res Historica; 2022, 53; 171-212
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Latyfundium Tęczyńskich w XVII wieku. Dobra i właściciele
Autorzy:: Anusik, Zbigniew
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2050923.pdf
Data publikacji:: 2021-12-03
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:: Tęczyńscy herbu Topór
dobra ziemskie Tęczyńskich w XVII w.
latyfundia magnackie
genealogia
magnateria polska przełomu XVI i XVII w.
dzieje Rzeczypospolitej w XVI i XVII w.
Tęczyńskis of the Topór coat of arms
Tęczyńskis’ landed estates in the seventeenth century
magnate latifundia
genealogy
Polish magnates at the turn of the seventeenth century
history of the Commonwealth in the sixteenth and seventeenth centuries
Opis:: Tęczyńscy herbu Topór od XIV do XVII w. należeli do ścisłej elity możnowładczej a następnie magnackiej Królestwa Polskiego, później Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Dziejom tego rodu poświęcono bardzo dużo miejsca w polskiej literaturze historycznej. Stosunkowo niewiele pisano jednak o należących do Tęczyńskich majątkach. Wydawać by się mogło, że zarówno genealogia tej rodziny, jak i dzieje należącego do niej latyfundium nie kryją już żadnych tajemnic. Badania podjęte przez autora przeczą jednak temu mniemaniu. W prezentowanym tu artykule, przy okazji przedstawiania dziejów latyfundium rodziny Tęczyńskich w XVII w. dokonano kilku istotnych korekt i uzupełnień dotyczących stosunków rodzinnych i dziejów życia przedstawicieli dwóch ostatnich pokoleń tej możnej i zasłużonej dla kraju rodziny.
From the fourteenth to the seventeenth century, the Tęczyński family of the Topór coat of arms belonged to belonged to the magnate power elite in the Kingdom of Poland and later in the Polish-Lithuanian Commonwealth. Much space has been devoted to the history of this family in Polish historical literature. Relatively little has been written, however, about the estates belonging to the Tęczynskis. It might appear that the story of this family holds no mysteries. The author’s research demonstrates that there are. This article explores the history of the Tęczyński latifundium in the seventeenth century, and makes some significant corrections and additions to the family relations and history of the last two generations of this powerful family, which played a significant role in its time.
Źródło:: Kwartalnik Historyczny; 2021, 128, 3; 697-741
0023-5903
Pojawia się w:: Kwartalnik Historyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "coat" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język