Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "civil law," wg kryterium: Temat


Tytuł:
„Aksjologiczne zamieszanie”?
An „axiological confusion”?
Autorzy:
Kaniowski, Andrzej M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/666078.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
lustracja
państwo prawa
odpowiedzialność
segregacja ideologiczna
nieposłuszeństwo obywatelskie
lustration
state of law
responsibility
ideological segregation
civil disobedience
Opis:
The text is a reflection on the lustration law of 2007, which imposed an obligation of submitting lustration statements on people whose professions involved significant public responsibility. Academic professors, along with journalists, or lawyers were subject to this obligation. The article, which was in the most part written in the course of these events in 2007, is a document of moral dilemmas brought by the lustration law. By posing the general question “What should I do” in the face of such state-imposed obligation, it considers a series of opposite arguments concerning the validity of this law and the reasons to submit to it, or to reject it in an act of civil disobedience.
Tekst jest refleksją na temat ustawy lustracyjnej z 2007 roku, która obowiązek złożenia oświadczenia lustracyjnego nałożyła na ludzi, których zawody cechują się istotną odpowiedzialnością publiczną. Obowiązek ten nałożony został na profesorów akademickich, jak i na dziennikarzy, czy prawników. Artykuł, który w swej zasadniczej części pisany był w trakcie tych wydarzeń w 2007 roku, jest dokumentem dylematów moralnych zrodzonych przez ustawę lustracyjną. Stawiając ogólne pytanie: "Jak się powinienem zachować?" wobec nałożonego przez państwo obowiązku, autor artykułu analizuje szereg przeciwstawnych argumentów odnoszących się do ważności tego prawa oraz analizuje racje przemawiające za zastosowaniem się do niego, tudzież za jego odrzuceniem w akcie obywatelskiego nieposłuszeństwa.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 2015, 27; 61-85
0208-6107
2353-9631
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“I am not waiting for money. I just want vindication and a basic apology”. Policies of “rehabilitation” of the Pomaks from Blagoevgrad region after the fall of the communist regime
Autorzy:
Pashova, Anastasiya
Vodenicharov, Petar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22409202.pdf
Data publikacji:
2023-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Pomaks
Bulgaria
law
political and civil rehabilitation
criminalisation
repression
circumcision
Pomacy
Bułgaria
prawo
rehabilitacja polityczna i obywatelska
kryminalizacja
represje
obrzezanie
Opis:
In 1991, Bulgaria adopted the Law on Civil and Political Rehabilitation of Persons Repressed under Communism. The law came into force only in 1993 and continued until 1996. The article critically analyses the law and points out its undemocratic character in relation to the Pomaks, victims of the violant assimilation, the so called “revival” process. The Ordinance to the Law puts the victims in the position of seeking proof of innocence from the same repressive authorities that persecuted and killed them. The approved, but mostly rejected Decisions of the Municipal, District and Central Commissions, are analyzed and kept in the State Archive – Blagoevgrad (SAB) and Central State Archive – Sofia (CSA). The article traces the tendency of the Commissions to reject applications for rehabilitation of Pomaks, affected by the worst cases of murder and imprisonment during the name change.
Źródło:
Historia Slavorum Occidentis; 2023, 4(39); 76-94
2084-1213
Pojawia się w:
Historia Slavorum Occidentis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Kopiowanie" produktu jako czyn nieuczciwej konkurencji. Cz.1
Copying of product as act of dishonest competition. Part 1
Autorzy:
Kadej-Barwik, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/163201.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polski Związek Inżynierów i Techników Budownictwa
Tematy:
wyrób
konkurencja nieuczciwa
kopiowanie
prawa autorskie
ochrona prawna
prawo cywilne
product
unfair competition
copying
copyright
legal protection
civil law
Opis:
Kopiowanie produktu może stanowić czyn nieuczciwej konkurencji. Niniejszy artykuł określa środki ochrony prawnej o charakterze cywilnoprawnym jakie przysługują poszkodowanemu przedsiębiorcy. W artykule opisano zarówno podstawy materialno-prawne dochodzenia roszczeń, jak również prawnoprocesowe, w tym aspekty praktyczne na jakie musi zwrócić uwagę poszkodowany przedsiębiorca decydując się na zainicjowanie postępowania cywilnego.
Copying a product may constitute an act of unfair competition. This article describes the measures of legal protection of civil law nature attributable to the injured entrepreneur. This paper describes the legal and material basis for claiming compensation, as well as procedural ones, including practical aspects which must be taken into consideration by the injured entrepreneur deciding to initiate civil proceedings.
Źródło:
Przegląd Budowlany; 2014, R. 85, nr 12, 12; 36-38
0033-2038
Pojawia się w:
Przegląd Budowlany
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Poczet jurystów i ekonomistów” (4): Szymon Rundstein (1876-1942) – patron „Głosu Prawa” 2020
"Lexicon of Polish Lawyers and Economists": Szymon Rundstein (1876-1942) – patron of “The Voice of Law” 2020
Autorzy:
Redzik, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/498935.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Fundacja im. Aliny i Leszka Allerhandów
Tematy:
Szymon Rundstein
historia prawa polskiego
polityka międzynarodowa II RP
teoria prawa
wykładnia prawa
prawo cywilne
history of Polish law
international policy of the Second Polish Republic
theory of law
interpretation of law
civil law
Opis:
W czwartej odsłonie „Pocztu” przypominamy postać i osiągnięcia uczonego i praktyka prawa, którego Fryderyk Zoll młodszy uważał za najwybitniejszego polskiego prawnika pierwszej połowy XX w. – Szymona Rundsteina. Był znakomicie wykształconym prawnikiem warszawskim, który naukę prawa łączył z praktyką. Uważany jest za jednego z twórców polskiego prawa traktatowego. Był negocjatorem traktatów międzynarodowych, uczestnikiem prac unifikacyjnych i legislacyjnych w Lidze Narodów, wykładał w Akademii Prawa Międzynarodowego, był sędzią Stałego Trybunału Arbitrażu w Hadze. Pozostał cenionym do dziś teoretykiem prawa, który przedstawiał oryginalne koncepcje normy, czy wypowiadał się na temat roli orzecznictwa sądowego. Pracę w administracji rządowej łączył z praktyką adwokacką oraz dydaktyką w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. Zamordowany został wraz z rodziną przez Niemców w Treblince w 1942 r.
In the fourth installment of the "Lexicon", we recall the figure and achievements of the scientist and practitioner of law, whom Fryderyk Zoll the younger considered the most outstanding Polish lawyer of the first half of the 20th century. Szymon Rundstein was an excellently educated Warsaw lawyer, who perfectly combined law studies with practice. He is considered one of the founders of the Polish treaty law. He was an outstanding negotiator of international treaties, participant in the unification and legislative work of the League of Nations, at the Academy of International Law, a judge at the Permanent Court of Arbitration in The Hague, and at the same time a respected theoretician of law, who presented original concepts of the norm or spoke about the role of judicial decisions. He combined his work in the government administration with the attorney’s practice and teaching at the Free Polish University in Warsaw. He and his family were murdered by the Germans during the Holocaust.
Źródło:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda; 2020, 3, 1(5); 208-221
2657-7984
2657-800X
Pojawia się w:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Poczet Jurystów i Ekonomistów” (7): Roman Longchamps de Bérier (1883–1941)
Lexicon of Polish Lawyers and Economists (7): Roman Longchamps de Bérier (1883-1941)
Autorzy:
Redzik, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2223732.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Fundacja im. Aliny i Leszka Allerhandów
Tematy:
Prawnicy polscy II RP
Prawo cywilne
Komisja Kodyfikacyjna RP
Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie
Ernest Till
Roman Longchamps de Bérier
Kazimierz Przybyłowski
Polish lawyers of the Second Polish Republic
Civil Law
The Codification Commission of the Republic of Poland
Jan Kazimierz University in Lwów
Opis:
4 lipca 2021 r. minęło 80 lat od śmierci prof. Romana Longchamps de Bérier oraz jego trzech synów, Zygmunta, Bronisława i Kazimierza. Wszyscy oni zostali zamordowani wraz z kilkudziesięcioma polskimi uczonymi przez Niemców w ramach zbrodni skierowanej przeciwko polskim profesorom lwowskich uczelni. Stanowi to dobrą okoliczność do przypomnienia życia i dokonań jednego z najwybitniejszych prawników cywilistów polskich XX wieku. Roman Longchamps de Bérier to jeden z niewielu dość powszechnie znanych prawników polskich z okresu II RP. Dzieje się tak dlatego, że doprowadził on do przyjęcia w 1933 r. Kodeksu zobowiązań. Prawu obligacyjnemu poświęcił też ceniony i cytowany do dzisiaj podręcznik pt. Zobowiązania. Opracowanie oparte zostało na trzech wskazanych w bibliografii publikacji autora poświęconych Romanowi Longchamps de Bérier, a w szczególności na obPrawnicy polscy II RP; Prawo cywilne; Komisja Kodyfikacyjna RP; Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie; Ernest Till; Roman Longchamps de Bérier; Kazimierz Przybyłowskiszernym studium z „Kwartalnika Prawa Prywatnego” z 2006 r.
On July 4, 2021, 80 years have passed since the death of Professor Roman Longchamps de Bérier and his three sons, Zygmunt, Bronisław and Kazimierz. They were all murdered, along with several dozens of Polish scholars, by the Germans as part of a crime against Polish professors from Lwów (now Lviv) universities. It is a good occasion to recall the life and achievements of one of the most outstanding Polish civil law scholars of the 20th century. Roman Longchamps de Bérier is one of the few well-known Polish lawyers from the period of the Second Polish Republic. This is because he contributed to the adoption of the Code of Obligations in 1933. He also prepared the highly-regarded and still cited textbook entitled ‘Obligations’. The study is based on the author’s publications on Roman Longchamps de Bérier, as indicated in the bibliography, and in particular on the detailed article from ‘The Private Law Quarterly’ (2006).
Źródło:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda; 2021, t. 4, 2 (8); 563-587
2657-7984
2657-800X
Pojawia się w:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Prawo ubogich” w postępowaniu cywilnym w okresie dwudziestolecia międzywojennego w Polsce
Autorzy:
Dąbrowski, Przemysław
Szpoper, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/609186.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
poor law
civil procedure
interwar period
prawo ubogich
procedura cywilna
okres międzywojenny
Opis:
The institution of “poor law” has a long history. The regulations adopted in the Polish civil law of the interwar period guaranteed free and unfettered access to the courts for the parties. The introduction of the “right of the poor” was justified by litigation, fiscal and social reasons. The Code of Civil Procedure defined the criteria for the use of this institution, entitled entities, as well as the effects of granting “poor law”.
Instytucja „prawa ubogich” ma długą historię. Przepisy przyjęte w polskim prawie cywilnym okresu międzywojennego gwarantowały stronom swobodny i nieskrępowany dostęp do sądów. Wprowadzenie „prawa ubogich” było uzasadnione sporami sądowymi oraz względami fiskalnymi i społecznymi. Kodeks postępowania cywilnego określał kryteria korzystania z tej instytucji, uprawnione podmioty, a także skutki przyznania „prawa ubogich”.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2019, 66, 1
0458-4317
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Wstrząsające wspomnienie uzurpacji Bonapartego?” – uchwalenie zasad prawa spadkowego do kodeksu cywilnego Wolnego Miasta Krakowa
„A shocking memory of Bonaparte’s usurpation?” – an enactment of the principles of law of succession to the Civil Code of the Free City of Krakow
Autorzy:
Michalik, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2189275.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Wolne Miasto Krakow
kodyfikacja
kodeks cywilny
zasady prawa
Code Napoleon (Kodeks Napoleona)
prawo spadkowe
Free City of Krakow
codification
civil code
principles of law
Code Napoleon (Napoleonic Code)
inheritance law
Opis:
Powołując na Kongresie Wiedeńskim Wolne Miasto Kraków (1815–1846), mocarstwa opiekuńcze: Austria, Rosja i Prusy postanowiły, iż w miejsce obowiązującego dotychczas na jego terytorium prawa francuskiego i austriackiego zostaną uchwalone nowe kodeksy: cywilny, karny, procedury cywilnej i procedury karnej. Przedmiotem artykułu w jego pierwszej części jest analiza prac kodyfikacyjnych prowadzonych w Krakowie w latach 1816–1818 przez Zgromadzenie Reprezentantów oraz powołany przez nie Komitet Prawodawczy. Efektem tych prac, prowadzonych pod nadzorem kierowanej przez rezydentów mocarstw opiekuńczych Komisji Organizacyjnej, było uchwalanie w 1818 r. 297 zasad prawa do projektowanych, ale ostatecznie niewprowadzonych kodyfikacji. W drugiej części artykułu przedstawiono szczegółową analizę uchwalenia 31 zasad prawa spadkowego do przygotowywanego nowego kodeksu cywilnego, który miał zastąpić obowiązujący w Krakowie od 1810 r. Kodeks Napoleona (Code Napoléon). Analiza ta wskazuje, w jakim stopniu krakowscy legislatorzy zamierzali oprzeć swoją kodyfikację na rozwiązaniach przyjętych w prawie francuskim.
Establishing the Free City of Krakow (1815–1846) at the Congress of Vienna, the protecting powers of Austria, Russia, and Prussia decided that new codes of laws would be adopted in place of the French and Austrian law that had been in force on its territory so far. The subject of this article in its first part is the analysis of codification works carried out in Krakow in the years 1816–1818 by the Assembly of Representatives and the Legislative Committee appointed by them. The result of this work, conducted under the supervision of the Organizing Commission headed by the residents of the protecting powers, was the enactment in 1818 of 297 principles of law to the proposed but ultimately not introduced codifications. The second part of the paper presents a detailed analysis of the adoption of 31 principles of inheritance law to the new civil code being prepared, which was to replace the Napoleonic Code (Code Napoléon). This analysis indicates to what extent the Krakow legislators intended to base their own civil codification on the solutions adopted in French law.
Źródło:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2022, XXV, 25; 13-36
1733-0335
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘CONTRA IUS PRONUNTIARE’. SULL’INVALIDITÀ DELLA SENTENZA CONTRARIA A DIRITTO NELLA RIFLESSIONE GIURISPRUDENZIALE TARDOCLASSICA
Autorzy:
Tuzov, Daniil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663857.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Roman law
cognitio extra ordinem
Roman civil trial
sententia contra ius
sententia contra constitutiones
nullity of judgment
Opis:
‘Contra ius pronuntiare’. Nieważność wyroku sprzecznego z prawem w późnoklasycznej myśli prawniczejStreszczeniePrzedmiotem rozważań jest kwestia nieważności wyroku sprzecznego z prawem w rozważaniach jurystów okresu późnoklasycznego. Wydaje się, że jurysprudencja rzymska nie wykształciła w pełni reguły dotyczącej wyroków sprzecznych z konstytucjami, czy, bardziej ogólnie, z prawem. Juryści rozstrzygali w takich przypadkach kazuistycznie, a ich opinie były często sprzeczne. Wprowadzone przez Macrona (D. 49,8,1,2) rozróżnienie na wyroki contra ius constitutionis oraz contra ius litigatoris było tylko jednym z możliwych kryteriów stwierdzenia nieważności, a nie wyrazem powszechnej opinii jurystów.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2016, 16, 1
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘SOCIETAS LEONINA’ W POGLĄDACH ANTONIO GOMEZA ORAZ DAVIDA MEVIUSA I ICH ODBICIE WE WSPÓŁCZESNYM FRANCUSKIM PRAWIE CYWILNYM
The ‘Societas leonina’ in the Views of Antonio Gomez and David Mevius and their Reflection in Contemporary French Civil Law
Autorzy:
Palmirski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096701.pdf
Data publikacji:
2021-09-25
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
prawo rzymskie; szkoła glosatorów; szkoła komentatorów (konsyliatorów); societas leonina; societas nummo uno; Antonio Gomez; David Mevius; usus modernus pandectarum; Jean Domat; Robert Josèphe Pothier; francuski kodeks cywilny.
Roman law; the School of Glossators; the School of Commentators (Counsellors); the societas leonina; the societas nummo uno; Antonio Gomez; David Mevius; usus modernus pandectarum; Jean Domat; Robert Josèphe Pothier; the French civil code.
Opis:
Na gruncie prawa rzymskiego spółka, w której jeden wspólnik ponosił tylko straty, nie otrzymując żadnych zysków, zwana była societas leonina i była ona nieważna. W podobnym tonie wypowiadali się również przedstawiciele, powstałej w XI w. w Bolonii, szkoły glosatorów, a także powstałej w drugiej połowie XIII stulecia w Italii szkoły komentatorów (konsyliatorów). Również prawnicy działający w następnych stuleciach nie kwestionują nieważności tego typu spółki. Wyłomu w takim ugruntowanym postrzeganiu societas leonina dokonali dopiero żyjący w XVI w. Antonio Gomez oraz sto lat później jeden z przedstawicieli nowego kierunku badań nad prawem rzymskim – usus modernus pandectarum – David Mevius. Ich poglądy znalazły również odbicie we współcześnie obowiązującym kodeksie cywilnym we Francji. I tej właśnie problematyce poświęcony będzie niniejszy artykuł.
In Roman law the societas leonina was a partnership in which one of the partners was only liable for loss and excluded from sharing in the profit. Such partnerships were regarded as null and void. The representatives of the school of Glossators, established in the 11thcentury in Bologna and the Commentators established in the second half of the 13th century in Italy also spoke in a similar tone. Lawyers operating in the following centuries did not question the nullity of this kind of partnership, either. It was not until the 16th century that a major change came in this well-established perception of the societas leonina, and it was made by Antonio Gomez. A century later David Mevius, one of the representatives of the usus modernus pandectarum, concurred with Gomez’ opinion. Their views are reflected in contemporary French civil law, and that is the subject of this article.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2021, 21, 3; 125-140
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
70 lat Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka – pomnik czy żywy dokument?
The Universal Declaration of Human Rights 70 years on-monument or living document?
Autorzy:
Kędzia, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693243.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
declaration
human rights
responsibility
legitimacy
universality
holistic
economic
social and cultural rights
civil and political rights
binding force
customary law
jus cogens
deklaracja
prawa człowieka
odpowiedzialność
legitymizacja
uniwersalność
holistyczny
prawa gospodarcze
socjalne i kulturalne
prawa osobiste i polityczne
moc wiążąca
prawo zwyczajowe
ius cogens
Opis:
The article poses a question about the current meaning of the Universal Declaration of Human Rights. The starting point is the analysis of the legitimacy of the Declaration, which leads to the conclusion that the support for it has not been eroded by the passage of time, but has indeed gained strength. The Declaration's message on the universality of human rights is taken from the perspective of the controversy surrounding this principle during the drafting process and in the light of the subsequent debates related to the Second World Conference on Human Rights in Vienna in 1993. The Declaration and Programme of Action not only stressed that the universal nature of human rights is beyond question, but also pointed to the importance of national and regional specificities, and various historical, cultural and religious conditions that, however, do not relieve states, regardless of their political, economic and cultural systems, of the obligation to promote and protect all human rights. The InterAction Council's initiative to develop a Universal Declaration of Human Responsibility is presented as an attempt to reconcile different doctrinal and political positions with regard to the universality of human rights. The conclusion of these considerations is the expectation that the already visible tendency to absorb various philosophical, doctrinal and cultural traditions in order to enrich human rights justifications will prevail over attempts to question the universality of rights in the name of regional or other distinctions. The Universal Declaration was also a testimony to the holistic approach to human rights, encompassing economic, social, cultural, as well as personal and political rights. The subsequent winding road in attitudes to the two main categories of rights at the international arena ultimately led to the return of the spirit and letter of the Declaration and the recognition of equality of all rights in the legal and institutional-procedural dimensions. Various aspects of the Declaration's binding force and related controversies have been presented in the context of its status as a resolution of the UN General Assembly, as an interpretation of the UN Charter, as customary law and jus cogens, and the concept of so-called UN law. The last part attempts to justify why the Declaration should be seen as a living document.
Artykuł stawia pytanie o obecne znaczenie Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Punktem wyjścia jest analiza legitymizacji Deklaracji, która prowadzi do wniosku, że poparcie dla niej nie tylko nie uległo erozji związanej z upływem czasu, a wręcz istotnie zyskało na sile. Przesłanie Deklaracji dotyczące uniwersalności praw człowieka jest ujęte z perspektywy kontrowersji wokół tej zasady podczas redagowania jej tekstu i w świetle późniejszych debat związanych z II Światową Konferencją Praw Człowieka w Wiedniu w 1993 r. Ta ostatnia nie tylko podkreśliła, że uniwersalny charakter praw człowieka jest poza dyskusją, ale również wskazała na znaczenie specyfiki narodowej i regionalnej oraz różnych uwarunkowań historycznych, kulturowych i religijnych, które jednak nie zwalniają państw – niezależnie od ich systemów politycznych, gospodarczych i kulturowych – z obowiązku promowania i ochrony wszystkich praw człowieka. Inicjatywa InterAction Council zmierzająca do opracowania Powszechnej Deklaracji Odpowiedzialności Człowieka jest przedstawiona jako próba pogodzenia różnych stanowisk doktrynalnych i politycznych w odniesieniu do uniwersalności praw człowieka. Konkluzją tych rozważań jest oczekiwanie, że już widoczna tendencja do absorbowania rozmaitych źródeł filozoficznych, doktrynalnych, a także tradycji kulturowych dla wzbogacania uzasadnień praw człowieka będzie przeważać nad próbami kwestionowania uniwersalności praw w imię regionalnych lub innych odrębności. Powszechna Deklaracja była również świadectwem holistycznego podejścia do praw człowieka, obejmującego prawa gospodarcze, socjalne i kulturalne oraz prawa osobiste i polityczne. Późniejsze meandry stosunku do obu głównych kategorii praw na arenie międzynarodowej doprowadziły ostatecznie do powrotu ducha i litery Deklaracji oraz do uznania równości wszystkich praw w wymiarze prawnym i instytucjonalno-proceduralnym. Rozmaite aspekty mocy wiążącej Deklaracji i odnoszące się do nich kontrowersje zostały przedstawione w kontekście jej statusu jako rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, jako interpretacji Karty ONZ, jako prawa zwyczajowego i ius cogens oraz koncepcji tzw. prawa ONZ. W ostatniej części podjęto próbę uzasadnienia, dlaczego Deklaracja powinna być postrzegana jako dokument żywy.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2018, 80, 4; 5-23
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Brief Review of Scientific Events in Legal History in Ukraine in 2013
Autorzy:
Shandra, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/923988.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
ukraina
prawo cywilne
prawo karne
lwowski uniwersytet narodowy im. iwana
franki
kijowska szkoła prawa karnego
sąd opiekuńczy
służba celna
ukraine
civil law
criminal law
ivan franko lviv national university
kyiv school of
Opis:
During 2013 in Ukraine a large quantity of scientific works dedicated to the history of law and the state was published. Ukrainian scholars were investigating issues in both national and foreign law.
Źródło:
Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa; 2014, 7, 4; 675-678
2084-4115
2084-4131
Pojawia się w:
Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Case against State Sovereignty from the Natural Law Tradition
Tradycja prawa naturalnego przeciwko władzy państwowej
Autorzy:
Cornish, Paul J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/452465.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
civil sovereignty
disobedience
natural law
political philosophy
Thomas Aquinas’s anthropology
władza polityczna
nieposłuszeństwo
prawo naturalne
filozofia polityczna
antropologia św. Tomasza z Akwinu
Opis:
This study develops out of two decades of study focused on the problem of political authority, especially in contemporary democracies like the United States of America. It begins as a meditation on a statement in Jacques Maritain’s Man and the State (1951). There Maritain argued that political philosophy must get rid of the word and the concept of sovereignty because it is “intrinsically wrong and bound to cause misunderstandings”. After an investigation of what Maritain understood by the concept of sovereignty, the argument turns to a consideration of the way that St. Thomas Aquinas’ theological reasoning about the limits of civil authority. This includes a brief explanation of the way that Thomas’s philosophical anthropology grounds his understanding of the way that natural law precepts place limits on human authority in general, and on civil authority in particular. The argument concludes with some reflections of the problem of democratic society and the problem of political means as they are treated in the works of Maritain and Father John Courtney Murray, S.J. The study raises doubts about whether a defender of the sovereignty of a secular state could tolerate the practice of nonviolent disobedience as it was understood by Mohandas Gandhi and Dr. Martin Luther King Jr. without logical contradiction, and consequently should raise reinforce Maritain’s doubts about the concept of sovereignty as a practical understanding of civil authority in a contemporary pluralist democracy.
Artykuł koncentruje się na problemie władzy politycznej, zwłaszcza we współczesnych demokracjach, np. demokracji w Stanach Zjednoczonych, oraz jest próbą umocnienia pojęcia władzy u Maritaina jako praktycznego rozumienia autorytetu państwowego we współczesnych, pluralistycznych demokracjach. Artykuł rozpoczyna się od rozważań wokół stwierdzenia Jacques’a Maritain’a z książki Człowiek i państwo (wyd. polskie, Kraków 1993), w którym Maritian argumentuje, że filozofia polityczna powinna wykluczyć ze swojego słownika termin „władza polityczna”. Termin ten, choć współcześnie bardzo popularny, występuje jako człon wyrażeń, których konotacja jest zwyczajnie fałszywa. Sam termin „władza państwowa” jest dodatkowo wewnętrznie niepoprawny i prowadzi do nieporozumień. Maritain, określając termin „władzy państwowej” jako wewnętrznie niepoprawny, wychodzi z pozycji realizmu metafizycznego. Dodatkowo, krytycznie odwołuje się do definicji Jean’a Bodin, który „władzę państwową” utożsamił z prawem do jej sprawowania, które to prawo w sposób naturalny i ze swej istoty posiada książę lub inny monarcha. Władza, która nie posiada transcendentnego odniesienia sprawiedliwości, ze swej istoty staje się nieograniczona – argumentuje Maritian. Alternatywą dla wczesnego nowożytnego rozumienia „władzy państwowej” jest koncepcja prawa naturalnego w ujęciu św. Tomasza z Akwinu, dlatego dalsza część artykułu koncentruje się na teologicznej argumentacji Akwinaty dotyczącej granic władzy państwowej. Ta część rozważań zawiera wyjaśnienie sposobu, w jaki filozoficzna antropologia Tomasza stanowi podstawę rozumienia ograniczeń ludzkiego autorytetu w ogólności, a władzy państwowej w szczególności, które to ograniczenia są nakładane przez nakazy prawa naturalnego. Rozważania koncentrują się wokół pytania: w jaki sposób średniowieczna tradycja prawa naturalnego może stanowić pomoc w naszej współczesnej walce o zrozumienie władzy obywatelskiej w epoce pluralizmu religijnego i konstytucyjnej dojrzałości? Tomaszowa wizja społeczeństwa pociąga za sobą stwierdzenie naturalnych inklinacji do zachowania życia, zapewnienia edukacji nowym pokoleniom, ale również pomaga nam zrozumieć dlaczego i w jaki sposób te inklinacje są kierowane ku dobru. Argument kończy się konkluzją dotyczącą problemu demokratycznych społeczeństw oraz środków politycznych w ujęciu Maritaina i o. Johna Courtneya Murraya SJ, którzy występując w obronie intelektualnego dziedzictwa średniowiecznej filozofii, uznają tradycję prawa naturalnego za wciąż bardzo ważny i nieuchronny element dyskursu politycznego w demokracjach pluralistycznych. Podobnie Martin Luther King, wyjaśniając niesprawiedliwość praw segregacyjnych, powoływał się na Tomaszowy „Traktat o prawie” z Sumy teologii. Wymienieni autorzy wskazują na uzasadnione wątpliwości, czy obrońca władzy w państwie świeckim może bez popełnienia logicznej sprzeczności tolerować praktykę nieposłuszeństwa (bez stosowania przemocy), w sensie proponowanym przez Mohandasa Gandhiego i dra M. L. Kinga.
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2012, 1; 33-48
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Common Law Perspective on the Supreme Court and its Functions
Autorzy:
Richard, Marcus,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/902705.pdf
Data publikacji:
2019-10-26
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Supreme Court
civil law system
common law system
Sąd Najwyższy
system kontynentalny
system common law
Opis:
The text presents different attributes of the Supreme Court in common law and civil law systems. The author claims that the question of design and function of a supreme court, while important, is no more significant than the issue of its institutional status and evolution, i.e. something one could refer to as “legal culture”. Neither the “common law camp”, nor the “civil law camp” turns out to be monolithic in this regard. The distinctive history of the US Supreme Court is presented through the perspective of its statutory and procedural supremacy, as well as its power of constitutional adjudication. The author indicates that the supremacy of the US Supreme Court depends on many factors. Arguably, the most important attribute of the US Supreme Court’s supremacy is linked with the latitude offered to judges in common law system to “make law”, which stands in contrast to a limited judicial function in many civil law countries. The author argues that being a court in a common law system carries with it much broader authority. A supreme court in such a system is, as a result, much more supreme. The author concludes his comparative remarks by saying that it is not possible to proclaim the superiority of one specific system because there are too many variables that come into play with regard to respective nations.
Źródło:
Studia Iuridica; 2019, 81; 15-43
0137-4346
Pojawia się w:
Studia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A public authority’s liability for damages according to the principle of equity in Polish law
Odpowiedzialność organów administracji publicznej za szkody zgodnie z zasadą słuszności w prawie polskim
Autorzy:
Parchomiuk, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38697118.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prawo deliktowe
odpowiedzialność państwa za delikt
odpowiedzialność organów administracji publicznej
zasada słuszności w polskim Kodeksie cywilnym
tort law
state liability for tort
liability of public authority
principle of equity
polish Civil Code
Opis:
Odpowiedzialność państwa za delikt zgodnie z zasadą słuszności została w Polsce wprowadzona po raz pierwszy w ustawie z roku 1956 o odpowiedzialności państwa za szkody wyrządzone przez funkcjonariuszy państwa. Szacunek dla słuszności zakłada ocenę sytuacji, w której szkoda powstała, poprzez pryzmat przekonań moralnych i zasad aksjologicznych uznawanych w społeczeństwie i przyjętych w systemie prawnym. Ocena zasadności wyroku za szkody powinna uwzględniać zarówno obiektywne okoliczności sprawy, jak i sytuację osoby poszkodowanej. Odpowiedzialność wchodzi w grę w sytuacji, kiedy szkoda została wyrządzona poprzez działanie organu władzy, które było zgodne z prawem. Wyjątkowy charakter odpowiedzialności decyduje o ograniczeniu jej jedynie do szkód wyrządzonych osobie, co jest usprawiedliwione przez szczególny charakter dóbr podlegających rekompensacie.
The state’s liability for tort according to the principle of equity was introduced in Poland for the first time in the act from 1956 on the State’s liability for damages done by the state functionaries. Respects of equity assume an assessment of the situation when the damage occurred through the prism of moral convictions and axiological principles consolidated in the society and accepted in the legal system. The assessment of the validity of adjudication for damages should consider both the objective circumstances of the matter and the injured person’s situation. Liability comes into play in the situation when the damage was done by the action of an organ of public authority which was according to the law. The exceptional character of liability determines limiting it only to the injuries on a person, which is justified by the special character of goods included within compensation protection.
Źródło:
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL; 2014-2015, 10-11, 1; 157-166
1896-6365
Pojawia się w:
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aaron Aleksander Olizarowski profesorem prawa Akademii Wileńskiej
Aaron Alexander Olizarowski as a Professor of Law University of Vilnius
Autorzy:
Niczyporuk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621396.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
profesor prawa, prawo rzymskie (cywilne), prawo kanoniczne, Aka- demia Wileńska, wydział prawa
Professor of the Law, Roman Law (Civil), Canon Law, Vilnius Academy, Faculty of Law
Opis:
The professors of law at the Faculty of Law of the University of Vilnius were: Simon Dilger, John George Schauer and Aaron Alexander Olizarowski. On the other hand it raises doubts whether, in accordance with the act of foundation, only one chair of civil law (Roman) were established. Undoubtedly, canon law was taught at the two cathedrals. With high probability, Aaron Alexander Olizarowski also taught canon law. However, all indications are that he could take second chair in civil law (Roman) and lectures on this discipline. It is true that Aaron Alexander Olizarowski also promoted a few doctors of canon law, but in this period Vilnius Academy were other specialists who are likely to teach canon law. In addition, he was a layman, which could also be an obstacle to entrust lectures in canon law. In addition, CV, publications and complete education Olizarowski’s indicate that undoubtedly took a second chair in civil law (Roman) and lectured in this discipline. Having a doctorate both laws was adequate preparation to teach this course. Thus, Alexander Olizarowski, educated abroad, was the only lawyer and the right candidate for the role of professor of civil law (Roman) at the University of Vilnius.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2015, 14, 2; 181-206
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies