Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "city in the literature" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Urban Genres – an Attempt at Defining the Genological Landscape
    Gatunki urbanistyczne – próba pejzażu genologicznego
    Autorzy:
    Szalewska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/578979.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    city in the literature
    urban literature
    genology
    urban genres
    textual arcade
    miasto w literaturze
    literatura miejska
    genologia
    gatunki miejskie
    galeria tekstualna
    Opis:
    The article attempts to outline the urban genological landscape of contemporary Polish literature. This landscape is created primarily by means of textual arcades — essayistic, polymorphic form, which arises from the attempt to find a discursive equivalent of experiencing the city. The act of walking and reading the city/depicting the city in writing is the essence of modern urban genres. The other important determinants are: the construction of subject, which relates to the patterns of the anthropological figure of flâneur, and the so-called intellectual flânerie, which involves the principle of double vision — seeing the city and at the same time confronting it with history, the read books and with the traces of the past. This type of urban experience contributed to the development of other urban genres, which are called in this paper ‘urbantexts’, such as the modern urban novel, faits divers, urban legend or urban collages.
    Artykuł stanowi próbę naszkicowania genologicznego pejzażu gatunków miejskich we współczesnej literaturze polskiej. Krajobraz ten jest kształtowany przede wszystkim poprzez pasaże tekstowe – eseistyczne, polimorficzne formy, które stanowią próbę znalezienia dyskursywnego ekwiwalentu dla procesu doświadczania miasta. Akt chodzenia po mieście i jednoczesnego jego zapisywania stanowi istotę nowoczesnego pisarstwa urbanistycznego. Innymi jego ważnymi wyznacznikami są: konstrukcja podmiotu, który pozostaje w relacji z antropologiczną figurą flâneura, oraz tak zwana intelektualna flânerie, polegająca na zasadzie podwójnego widzenia – oglądania miasta i równoczesnego konfrontowania widzianego z jego historią, przeczytanymi lekturami i śladami przeszłości. Ten typ doświadczenia miejskiego utworzył genologiczny pejzaż gatunków miejskich, nazwanych przeze mnie „urbanotekstami”, który oprócz pasażu tekstowego budują takie formy, jak nowoczesna powieść miejska, legenda miejska czy miejski kolaż.
    Źródło:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2015, 58/115 z. 1; 27-40
    0084-4446
    Pojawia się w:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hüzün – melancholia turecka w Stambule Orhana Pamuka
    Hüzün – Turkish Melancholy in Orhan Pamuk’s Stambul
    Autorzy:
    Szalewska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1182415.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    melancholic aesthetics
    a city in the literature
    the city and the history
    Pamuk’s essay writing
    literature and history
    Turkish literature
    estetyka melancholijna
    miasto w literaturze
    miasto i historia
    eseistyka Pamuka
    literatura i historia
    literatura turecka
    Opis:
    Prezentowany artykuł jest refleksją nad fabularyzowanym esejem Orhana Pamuka Stambuł. Wspomnienia i miasto, analizowanym w kontekście całokształtu twórczości tureckiego noblisty. Wszystkie powieści Pamuka konsekwentnie utrzymane są w nastroju nostalgii za przeszłością, poszukiwania tajemnicy, a ich równoważnym bohaterem jest przestrzeń Stambułu. W omawianym eseju sam autor definiuje melancholię, do której wciąż dyskursywnie powraca, jako hüzün – szczególny rodzaj smutku właściwy dla tureckiej kultury. Celem powyższego artykułu staje się więc próba opisu tego zjawiska z wykorzystaniem ujęcia komparatystycznego, refleksji nad doświadczaniem przeszłości we współczesnej kulturze historycznej, a także narzędzi geografii humanistycznej. Hüzün jawi się wówczas jako rodzaj melancholii miejsca, ale również szczególna forma pisma melancholijnego.
    The article is a reflection on the fictionalized essay Istanbul: Memories and the City by Orhan Pamuk, which is analyzed here in the context of the entire works of the Turkish Nobel Prize winner. All Pamuk’s novel are consistently maintained in the mood of nostalgia for the past, searching for the mystery, and their protagonist is the space of Istanbul. In this essay, the author defines the melancholy, to which he discursively continually returns, as hüzün as a special kind of sadness appropriate for the Turkish culture. The purpose of this article is therefore to describe this phenomenon using comparative recognition, reflection on the experience of the past in contemporary historical culture, and also tools of humanistic geography. Hüzün then appears as a kind of melancholy of a place, but also as a special form of melancholic writing.
    Źródło:
    Porównania; 2014, 15; 311-322
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ироническое начало в фельетоне Киев-город Михаила Булгакова
    Irony in Mikhail Bulgakov’s feuilleton Kiev, the City
    Autorzy:
    Bortnowski, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1837566.pdf
    Data publikacji:
    2021-10-14
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Mikhail Bulgakov
    Kiev
    the city
    irony
    Bulgakov’s early works
    Kiev in literature
    Opis:
    The subject of the article is the analysis of the image of Kiev, presented in Mikhail Bulgakov’s feuilleton Kiev, the City. This work has rarely been the subject of in-depth analysis, despite the fact that it is one of the few texts in which the writer presents the image of his hometown. A characteristic element of the description of Kiev’s past and present is the irony. It is noticeable in the title of the feuilleton, as well as in the names of its parts. The ironic image of Soviet Kiev stands in stark contrast to the vision of the city captured in the novel The White Guard. The analysis of the techniques used by the writer in the text of Kiev, the City (e.g. the naive narrator’s mask, a combination of pompous style and colloquial speech) is carried out in order to prove that the feuilleton, in its style and ideas expressed, also shows the author’s rejection of post-revolutionary reality and his attempt to overcome the trauma of the past through laughter. The ironic image of the Soviet reality on the background of eternal spiritual values makes Kiev, the City a harbinger of the problems covered inMikhail Bulgakov’s later works.
    Źródło:
    Studia Rossica Posnaniensia; 2021, 46, 2; 125-134
    0081-6884
    Pojawia się w:
    Studia Rossica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Etiudy o Tel Awiwie”. Obraz izraelskiego miasta z perspektywy rosyjskojęzycznych repatriantów
    “Etudes About Tel Aviv”: The Image of Tel Aviv from the Perspective of Russian-Speaking Repatriates
    Autorzy:
    Lenart, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/44931993.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Tel Awiw
    obraz miasta w literaturze
    literatura rosyjsko-izraelska
    imigracja z ZSRR
    imagologia
    Tel Aviv
    image of a city in literature
    Russian-Israeli literature
    immigration from the USSR
    imagology
    Opis:
    The article offers an analysis of the collection Ėtiudy o Telʹ-Avive [Etudes about Tel Aviv], which was published in Russian in 2004 and edited by Sonia Chesnina and Leonid Finkelʹ. The study attempts to show the image of the city of Tel Aviv from the perspective of Russian-speaking repatriates. The author treats the analysed texts as non-fiction prose, expressing authentic migration experiences and problems. In those texts, Tel Aviv exists as a city-myth, a city of culture, and a place where a new identity is born and shaped. The analysis allows us to conclude that Etudes about Tel Aviv is not only a text about urban space. It is primarily a cultural text, a place of literary search for knowledge about its inhabitants’ culture, history, and identity. If we look at the relationship between geography and literature, the text (Etudes about Tel Aviv) and the city (Tel Aviv) constitute a “common territory”.
    Artykuł stanowi analizę zbioru Этюды о Тель-Авиве [Etiudy o Tel Awiwie], który został opublikowany w języku rosyjskim w 2004 roku pod redakcją Soni Chesniny i Leonida Finkela. Niniejszy artykuł jest próbą odczytania obrazu Tel Awiwu widzianego z perspektywy rosyjskojęzycznych repatriantów. Autorka traktuje analizowane teksty jako prozę non‑fiction wyrażającą autentyczne doświadczenia i problemy migracyjne. Tel Awiw występuje w nich jako miasto‑mit, miasto kultury oraz miejsce, w którym rodzi się i kształtuje nowa tożsamość. Przeprowadzona analiza pozwala stwierdzić, że Etiudy o Tel Awiwie to nie tylko teksty o przestrzeni miejskiej. To przede wszystkim teksty kulturowe, miejsca literackich poszukiwań wiedzy o kulturze, historii i tożsamości jego mieszkańców. Jeśli spojrzymy na relację między geografią a literaturą, tekst (Etiudy o Tel Awiwie) i miasto (Tel Awiw) stanowią „terytorium wspólne”.
    Źródło:
    Adeptus; 2023, 20
    2300-0783
    Pojawia się w:
    Adeptus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    On Fields of Bones, Headsmen and Madonnas: The Symbols and Figures of Central Europe in the Past 25 Years of Jáchym Topol’s Writing
    Kości, kaci i madonny. Symbole i figury Europy Środkowej w twórczości Jáchyma Topola ostatnich 25 lat
    Autorzy:
    Kudlová, Klára
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/913105.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Jáchym Topol (1962)
    Central Europe in literature
    Visegrád
    City Sister Silver (2000)
    the field of bones
    the Holocaust in literature
    The Devil’s Workshop (2013)
    Cesta do Bugulmy (2006)
    the figure of good headsman
    Jaroslav Hašek
    Commanding officer
    Town of Bugulma (2012)
    Uvařeno (2005)
    Jan Assmann
    Gegenwelt
    Madonna in literature
    cultural mode
    spiritual mode
    Europa Środkowa w literaturze
    Sestra (1994)
    dolina suchych kości
    Holokaust w literaturze
    Chladnou zemí (2009)
    Velitelem města Bugulmy (1921)
    postać dobrego kata
    Madonna w literaturze
    kulturowy wymiar
    duchowy wymiar
    Opis:
    In the Czech literary scene, it is Jáchym Topol who may justly be labelled the author most consumed with Central Europe, one who is constantly attempting to decrypt the message encoded in its scars and wrinkles. His fictional treatment of Central-European themes is preceded by thorough knowledge of both the history and present state of the region. However, Topol is not merely a historian; in his fictionalising he uses a poetic, complex perspective, and arrives thus at a unique expression. Particular recurring figures in his literary work seem to answer in a riddle the questions of present-day Central Europe. First one of those is the biblical image of the field or of the pile of bones. In Topol’s writing, it represents both the systematic violence in Central-European history, and universal onus. The second recurring figure is the figure of a good-hearted headsman. In Topol’s prosaic and dramatic texts, the headsman embodies the ambivalence of the Czech national character, but also its survival strategies. It is intertextually linked to the works of Jaroslav Hašek, and brings the notion “Czechs are a Švejk-like nation” to its absurd, augmented consequences. The third figure which keeps returning in Topol’s work combines the features of a character and of a symbol. It is the figure of Madonna, representing the spiritual dimension of Central European tradition, bound to Christianity. The various Madonnas—the Polish Madonna of Częstochowa, the War Madonna in fictionalised modern-day Russia and eventually the Czech Madonna of Poříčí create the Christian counterworld in Topol’s novels, and signalize the persistent role and presence of spirituality in the region. In Topol’s novel Citlivý člověk it is actually thanks to this Madonna that the whole discourse opens to a new type of perspective.
    Na czeskiej scenie literackiej Jáchym Topol uchodzi za autora najbardziej zainteresowanego Europą Środkową, nieustannie rozszyfrowującego przekaz zapisany w jej bliznach i zmarszczkach. Jego stosunek do tematów środkowoeuropejskich w tekstach fikcyjnych jest zawsze oparty na pogłębionym zapoznaniu się z historią i współczesnością tego obszaru. Topol nie jest jednak historykiem: tworząc fikcję, wykorzystuje złożoną, poetycką perspektywę i osiąga autorski typ ekspresji artystycznej. Określone, powracające symbole i figury zdają się w zagadkowy sposób odpowiadać na współczesne pytania Europy Środkowej. Pierwszy z tych symboli to biblijny obraz doliny suchych kości. Reprezentuje on zarówno metodyczną przemoc w historii środkowoeuropejskiej, jak i uniwersalną odpowiedzialność. Drugi to typ postaci występującej w wielu utworach Topola: dobry kat. Uosabia on ambiwalencję czeskiego charakteru narodowego, ale również jego strategię przetrwania. Postać dobrego kata intertekstualnie łączy się z twórczością Jaroslava Haška – przyjęte powszechnie przekonanie, że „Czesi są narodem Szwejków”, zostaje doprowadzone do absurdu. Trzecim symbolem pojawiającym się w twórczości Topola jest postać Madonny, reprezentującej duchowy wymiar środkowoeuropejskiej tradycji związanej z chrześcijaństwem. Madonny – polska Matka Boska Częstochowska, wojenna Madonna w fikcyjnej współczesnej Rosji, czeska Madonna z Poříčí – tworzą chrześcijańskie „przeciw-światy”. Madonny sygnalizują niezastąpioną rolę duchowości w Europie Środkowej, jej rozwój i stałą obecność. W ostatniej powieści Topola, Citlivý člověk (wyd. polskie Wrażliwy człowiek, 2019), dzięki postaci Madonny dyskurs uzyskuje nową perspektywę.
    Źródło:
    Porównania; 2020, 27, 2; 247-263
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies