Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "church legislator" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Utrata urzędu proboszcza
Loss of parish-priest’s office
Autorzy:
WROCEŃSKI, JÓZEF
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2086101.pdf
Data publikacji:
2020-03-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
urząd kościelny
utrata urzędu
proboszcz
procedura
prawodawca kościelny
skutki prawne
church office
loss of the office
pastor
legal procedures
church legislator
effects legal
Opis:
Z urzędem proboszcza istotowo związana jest pasterska troska o powierzoną mu wspólnotę wiernych. Oznacza to, że do spełnienia swej misji został on powołany na podstawie uczestniczenia razem z biskupem w kapłaństwie Chrystusa i powierzonego sobie urzędu. Z tej racji proboszcz cieszy się w prawie określoną stabilnością, która ma na celu ścisłe i trwałe związanie go z powierzonym mu ludem, mobilizowanie go do ofiarnej i owocnej pracy duszpasterskiej. Jednakże stabilność ta nie ma charakteru bezwzględnego. Stąd też prawodawca kodeksowy zniósł urząd proboszcza nieusuwalnego, ponadto proboszcz swego urzędu nie sprawuje w sposób autonomiczny i bez żadnej zależności, lecz z upoważnienia biskupa diecezjalnego, który z mocy prawa Bożego jest pasterzem Kościoła partykularnego. Ze względu na dobro wiernych albo konieczność lub pożytek Kościoła albo też inne okoliczności życiowe tenże prawodawca przewiduje kilka sposobów utraty urzędu proboszcza. Na podstawie norm ogólnych urząd kościelny, w tym także urząd proboszcza, traci się po upływie czasu, po osiągnięciu określonego prawem wieku, na skutek rezygnacji, przeniesienia, usunięcia, a także pozbawienia. Naturalną przyczyną utraty każdego urzędu kościelnego jest śmierć osoby go piastującej. Pomimo tych postanowień prawodawca kościelny dla urzędu proboszcza odrębnie określa sposoby utraty, zaliczając do nich usunięcie lub przeniesienie dokonane zgodnie z przepisami prawa, zrzeczenie się dla słusznej przyczyny oraz upływ czasu. Szczególnie w przypadku usunięcia lub przeniesienia przewiduje specjalne procedury administracyjne. Chodzi nie o karne, lecz czysto administracyjne usunięcie lub przeniesienie proboszcza do innej parafii lub na inny urząd, ze względu na dobro wiernych. Wyodrębnienie tych dwóch procedur, które są znane w Kościele od dawna, wynika przede wszystkim z doniosłej roli, jaką w życiu wspólnoty parafialnej ma do spełnienia proboszcz oraz z faktu stałości jego urzędu. Procedury te mają na celu wyeliminowanie sytuacji, w której określone nadużycia ze strony proboszcza mogłyby pozbawić wiernych dóbr duchowych, do których mają prawo, nie pomijając też dobra proboszcza. Wszystkie sposoby utraty urzędu proboszcza, oprócz skutków szczegółowych określonych przez prawodawcę, powodują wakat parafii.
The pastoral care for the community of the faithful entrusted to parish-priest is essentially connected with the office of the pastor. This means that the parish priest is called to fulfill his mission because of his participation in the priesthood of Christ and the office entrusted to him by the bishop. Therefore, he performs this office not autonomously and without any dependence, but under the authority of the diocesan bishop, who, by virtue of God's law, is a shepherd of the particular Church. For the sake of the faithful, the church legislator foresees several ways of losing the office of parish priest. The author in this article discusses this very complex issue. Based on general norms, the church office, including the office of a parish priest, is lost after the lapse of time, after reaching the legal age, because of resignation, transfer, removal and deprivation. The natural reason for the loss of every church office is the death of the person holding it. Despite these provisions, the church legislator for the office of the parish priest separately determines the ways of loss, including the removal or transfer made in accordance with the law, waiver for a just cause and the passage of time. Particularly in the event of removal or transfer, it provides for special administrative procedures. The separation of these two procedures is primarily due to the important role that the parish priest has to fulfill in the life of the church community and the fact of the durability of his office. The role of these procedures is elimination of the possible abuses by the priest, which could deprive the parishioners of the spiritual goods to which they are entitled, without omitting the good of the priest. All ways of losing the office of parish priest, apart from the particular effects specified by the legislator, result in the vacancy of the parish.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2020, 63, 1; 3-33
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy prawo kanoniczne integruje wiernych?
Does canon law integrate the faithful?
Autorzy:
Kroczek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/447851.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
integration
canon law
Catholic Church
legislator
faithful
integracja
prawo kanoniczne
Kościół katolicki
prawodawca
wierni
Opis:
The paper discusses the problem of the integrating function of canon law for the community of the faithful. The author offers some arguments in support of the thesis. They are as follows: an argument from the genesis of canon law, an argument from the nature of customary law, an argument from the function of church law and from values connected with canonical norms. Also arguments from legal institutions like diocesan synod and diocesan and parish pastoral council are provided. Realization of the right to association and role of particular law are offered as arguments. The conclusion of the paper is that canon law serves the process of integration of the faithful.
W artykule poruszony został problem integracyjnej funkcji prawa kanonicznego dla wspólnoty wierzących. Autor prezentuje argumenty popierające tę tezę. Są to argumenty z pochodzenia prawa kanonicznego, z charakteru prawa zwyczajowego, funkcji prawa kanonicznego, powiązania wartości i prawa kanonicznego, a także z instytucji prawa kanonicznego takich jak synod diecezjalny i rada duszpasterska. Konkluzję rozważań stanowi stwierdzenie, iż prawo kanoniczne służy procesowi integracji wiernych.
Źródło:
Studia Socialia Cracoviensia; 2014, 1(10); 99-108
2080-6604
Pojawia się w:
Studia Socialia Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Naturalizacja prawa kanonicznego w optyce prawodawczej
Naturalization of canon law in the legislative perspective
Autorzy:
Kroczek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/685668.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
naturalizacja prawa
prawo kanoniczne
prawodawstwo
Kościół katolicki
ustawodawca
naturalization of law
canon law
legislation
Catholic Church
legislator
Opis:
Currently, there is a discussion about naturalization of law, e.g. about aims, concepts, models, effects of a such phenomenon. Due to the fact, that the law of the Catholic Church is a genuine law, the discussion can be relocated into this area and the problem can be formulated in the following questions: is naturalization of canon law possible and if it is, what would it be like? The paper is a modest attempt to present the issue of naturalization in the context of canon law. First, canon law is presented as a natural phenomenon and the phenomenon which can be naturalized. Next, the examples of naturalization sensu largo and sensu stricto in canon law are demonstrated. The last part offers some guidelines and principles for the process of the naturalization of canon law. The conclusion is that naturalization must be noticed by the church legislator, but the naturalization of canon law must be done in a limited way with coherence and respect for the unique characteristics of canon law.
Obecnie toczy się dyskusja na temat naturalizacji prawa – celów, koncepcji, modeli, efektów tego zjawiska. Z tego powodu, że prawo Kościoła katolickiego jest prawdziwym prawem, wspomniana dyskusja może być przeniesiona na obszar tego właśnie prawa. W związku z tym można sformułować następujący problem zawarty w pytaniach: czy jest możliwa naturalizacja prawa kanonicznego, a jeżeli tak, to w jaki sposób ta naturalizacja miałaby przebiegać? Niniejszy artykuł jest skromną próbą zaprezentowania zagadnienia naturalizacji prawa w kontekście prawa kanonicznego. Jako pierwsze zostało pokazane prawo kanoniczne jako zjawisko naturalne i jako zjawisko, które można „unaturalnić”. Następnie zostały zademonstrowane przykłady naturalizacji sensu largo i sensu stricto. Ostatnia część artykułu zawiera kilka wskazówek i zasad istotnych dla procesu naturalizacji prawa kanonicznego. Wniosek jest następujący: naturalizacja musi być zauważona przez prawodawcę kościelnego, lecz naturalizacja prawa kanonicznego powinna być dokonywana w ograniczony sposób w zgodzie i z poszanowaniem dla specyficznych cech prawa kanonicznego.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2017, 81
0208-6069
2450-2782
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O możliwościach ekumenicznej współpracy katolików i luteranów nad kształtowaniem decyzji ustawodawcy polskiego w dziedzinie małżeństwa i rodziny
Autorzy:
Kroczek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571669.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
marriage
family
Catholic Church
Evangelical Church of the Augsburg Confession in Poland
legislative initiative
legislator
paradigm
małżeństwo
rodzina
Kościół katolicki
Kościół Ewangelicko-Augsburski w Rzeczpospolitej Polskiej
inicjatywa ustawodawcza
ustawodawca
paradygmat
Opis:
In present times, there are many threats to the marriage and the family. Among other things the risks come from provisions of law that is drafted without regard for Christian roots of the European civilization. In the face of the situation, the Christian Communities are called to start an ecumenical dialog and to undertake a practical action to promote their common Christian paradigm of the marriage and the family that would be a pattern for a state legislator. It is possible in Poland, because the teaching of the Catholic Church and the Evangelical Church of the Augsburg Confession in Poland about the marriage and the family have in terms of content much in common. Additionally, there are many legal possibilities, like, e.g., legislative initiative, to undertake such a promotion of Christian paradigm.
Źródło:
Polonia Sacra; 2013, 17, 2
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies