Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "church discipline" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Warunki dopuszczenia do Sakramentu Ołtarza w refleksji Światowej Federacji Luterańskiej z lat 1947-2010
    Conditions of Admittance to the Lords Supper in the refl exion of the Lutheran World Federation in 1947-2010
    Autorzy:
    Sojka, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/494504.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    Wieczerza Pańska
    Dopuszczenie
    Luteranizm
    Światowa Federacja Luterańska
    Chrzest
    dyscyplina kościelna
    spowiedź
    Lord's Supper
    Admittance
    Lutheranism
    Lutheran World Federation
    Baptism
    church discipline
    confession
    Abendmahl
    Zulassung
    Luthertum
    Lutherische Weltbund
    Taufe, Kirchenzucht
    Beichte
    Opis:
    Artykuł „Warunki dopuszczenia do Wieczerzy Pańskiej w refleksji Światowej Federacji Luterańskiej z lat 1947-2010” przedstawia jak przebiegała dyskusja nad wymogami, których spełnienie było wymagane dla dopuszczenia do Wieczerzy Pańskiej na forum największej międzynarodowej organizacji zrzeszającej Kościoły luterańskie – Światowej Federacji Luterańskiej. Zidentyfikowano trzy warunki, których spełnienie było wymagane dla dopuszczenia do Stołu Pańskiego: 1. przyjęcie chrztu, 2. rozróżnianie ciała i krwi Pańskiej oraz wyznanie wiary, 3. spowiedź. Dwa pierwsze spotkały się z powszechnym uznaniem, ostatni był w dyskusji kwestionowany. Omówienie w artykule uzupełnia przedstawienie dyskusji na temat form dyscypliny kościelnej.
    Der Artikel „Bedingungen der Zulassung zum Abendmahl in der Reflexion des Lutherischen Weltbunds aus den Jahren 1947-2010” präsentiert, wie die Diskussion über den Anforderungen, die für die Zulassung zum Abendmahl erfüllt werden mussten, in der größten internationalen Organisation der lutherischen Kirchen – Lutherische Weltbund – verlief. Drei Bedingungen, unter dessen die Zulassung zum Abendmahl möglich wäre, wurden identifiziert: 1. Annahme von Taufe, 2. Unterscheidung von Christi Leich und Blut, sowie Bekenntnis des Glaubens, 3. Beichte. Die ersten zwei wurden allgemein akzeptiert, die letzte wurde in einer Diskussion in Frage gestellt. Die Besprechung im Artikel wurde mit der Vorstellung der Diskussion über den Formen von Kirchenzucht ergänzt.
    The article "Conditions of Admittance to the Lord's Supper in the reflexion of the Lutheran World Federation in 1947-2010" presents the course of the discussion on requirements, which need to be fulfilled for admittance to the Lord's Supper in the biggest international organisation of Lutheran Churches - Lutheran World Federation. Three conditions were identified, which had to be fulfilled for a person to be admitted to the Lord's Table: 1. receiving baptism, 2. being able to distinguish between Lord's body and blood, and confession of faith, 3. confession. The first two have met with universal recognition, the last one was questioned in the discussion. The article's report is completed by a presentation of the discussion regarding forms of church discipline.
    Źródło:
    Rocznik Teologiczny; 2016, 58, 1; 59-74
    0239-2550
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Udzielanie Komunii Św. osobom rozwiedzionym? Analiza Adhortacji Amoris Laetitia papieża Franciszka
    Communication of the blessed Eucharist to divorced persons? Analysis popes Francis adoration “Amoris laetitia”
    Autorzy:
    JANCZEWSKI, ZBIGNIEW
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/662155.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Komunia św.
    spowiedź
    rozwód
    małżeństwo cywilne
    dyscyplina Kościoła rzymsko katolickiego
    blessed Eucharist
    penance
    divorce
    civil marriage
    discipline of Roman Catholic Church
    Opis:
    Many catholic peoples after divorce can receive the blessed Eucharist. New popes document “Amoris laetitia” details relative to that question. This elaboration in the first part shows Eucharist as expression of unity in the Church and marriage. Next part is about receiving Body of Christ by persons leaves  in not sexual relations in the civil marriage. The last part is about Holly communion divorced persons on the scope of “Amoris laetitia”. This document not changes Doctrina of the Church in those matter. Pope Francis try changes only discipline of Roman Catholic Church.
     Niniejsze opracowanie stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, czy osoby rozwiedzione, żyjące w nowych, niesakramentalnych związkach, całkowicie utraciły prawo do przyjęcia sakramentalnego Ciała Chrystusa, w świetle obowiązujących dokumentów Stolicy Apostolskiej, a szczególnie wydanej ostatnio adhortacji papieża Franciszka Amoris laetitia. Posynodalna adhortacja Amoris laetitia stanowi zwieńczenie i zarazem posumowanie wcześniejszych obrad Synodu Biskupów poświęconego małżeństwie i rodzinie. W obliczu skomplikowanej sytuacji rodzin poranionych, duszpasterze dla miłości i prawdy, mają obowiązek właściwego jej rozeznania. Stopień odpowiedzialności małżonków za rozpad ich małżeństwa nie jest równy w każdym przypadku i mogą wystąpić czynniki ograniczające zdolność podejmowania przez nich decyzji. Papież Franciszek zaznacza, że „nie można już mówić, że wszyscy, którzy znajdują się w sytuacji tak zwanej nieregularnej, żyją w stanie grzechu śmiertelnego, pozbawieni łaski uświęcającej”. Ponadto osoba znająca dobrze normę moralną może mieć duże trudności w zrozumieniu zawartych w niej wartości, albo też znaleźć się w określonych warunkach niepozwalających działać inaczej i podejmować inne decyzje bez zaciągania nowej winy. Tak więc mogą zaistnieć czynniki ograniczające zdolność podejmowania decyzji przez interesujące nas osoby. Skoro w takich przypadkach nie występuje przesłanka dobrowolności popełnianego grzechu konieczna, aby uznać go za ciężki, spowiednik, zgodnie z wielowiekową praktyką i nauczaniem doktrynalnym Kościoła, ma prawo, jak się wydaje, udzielić rozgrzeszenia, a przez to dopuścić do przyjęcia Eucharystii. Jednak przed rozgrzeszeniem proszący o sakrament powinni przejść dłuższy okres rozeznania swojej sytuacji duchowej pod kierownictwem swojego duszpasterza.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2016, 59, 2; 41-58
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sprzeciw sumienia w kulturze
    Conscientious Objection in Culture
    Autorzy:
    Gryz, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047891.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Christianity and culture
    conscientious objection
    morality
    history of Church discipline
    Chrześcijaństwo i kultura
    sprzeciw sumienia
    moralność
    historia dyscypliny kościelnej
    Opis:
    Kościół od zawsze przywiązywał dużą wagę do świata kultury, widząc w niej miejsce i pomoc w ewangelizacji. Wielu chrześcijan aktywnie włączało się i nadal włącza w działania kulturalne, które nadawały chrześcijański charakter światu, w którym żyjemy. Współcześnie jednak pod wpływem przemian, związanych z silnym wpływem laicyzacji, niektóre nurty kulturowe dystansują się do dziedzictwa chrześcijańskiego, a nawet je wyraźnie kontestują. Pojawia się pytanie: jak powinien zachować się chrześcijanin w obliczu takich zjawisk? Czy powinien nadal aktywnie uczestniczyć w wymianie kulturalnej, czy też powinien się od nich dystansować? Jak korzystać z osiągnięć kulturalnych, które posiadają dwuznacznie moralny charakter? Jak pozostać wierny swojemu sumieniu, a jednocześnie nie rezygnować z misji ewangelizacyjnej na areopagach współczesnej kultury? Próbę poszukiwania odpowiedzi na te pytania podejmuje niniejszy artykuł.
    The Church has always attached great significance to the world of culture, understanding culture as a place and a help in the task of evangelization. Many Christians join actively in cultural endeavors, which impart the Christian character to our world. Unfortunately, nowadays, due to the influence of changes inspired predominantly by laicization, some of the cultural trends distance themselves from the Christian heritage, and even sometimes defy this heritage. The question arises: how should a Christian behave in the face of such phenomena? Should he still take actively participate in cultural exchange or should he keep aloof. How to benefit from the achievements of culture with dubious moral character? How to be faithful to one's conscience and simultaneously not refrain from the evangelical mission in the Areopaguses of contemporary culture? The paper tries to give answers to these  questions.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2013, 8, 2(14); 101-115
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prepozytura kielecka w XVI stuleciu. Wierni i ich duszpasterze
    The Provostry of Kielce in the Sixteenth Century: The Faithful and the Clergy
    Autorzy:
    Kowalski, Waldemar Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1602487.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    diecezja krakowska
    reforma Kościoła
    duszpasterstwo
    biblioteki
    testamenty
    dyscyplina kościelna
    Cracow diocese
    Church reform
    cure of souls
    libraries
    testaments
    Church discipline
    Opis:
    W artykule przedstawiono duszpasterstwo parafialne w prepozyturze kieleckiej w XVI wieku. Podstawa źródłowa to przede wszystkim rejestr taksacyjny dochodów kleru diecezji krakowskiej z 1529 r., akta oficjała kieleckiego oraz księgi metrykalne kieleckiej kolegiaty zachowane od lat 60. XVI wieku, a ponadto wizytacje z lat 90. W XVI wieku prepozytura liczyła 29 parafii, w większości wiejskich. Nieliczne na tym obszarze małe miasta miały znaczenie gospodarcze i administracyjne wyłącznie jako centra okolicznych dóbr. Właściciele ziemscy w prepozyturze to z nielicznymi tylko wyjątkami instytucje kościelne, przede wszystkim biskupi krakowscy oraz klasztory: benedyktynów na Świętym Krzyżu i cystersów w Wąchocku. Stąd też, przeciwnie niż na terenach sąsiednich, patronat szlachecki odgrywał marginalną rolę, co skutecznie uniemożliwiało propagowanie idei reformacyjnych. Beneficja parafialne prepozytury kieleckiej należały do najlepiej udotowanych w całej diecezji krakowskiej. Większość plebanów zatrudniała wikariuszy, na ogół jednego, sporadycznie dwu, odsetek zaś parafii z wikariuszami zmniejszył się z 79 do 62% w ciągu stulecia. O ile w 1529 r. wikariusze 44% parafii otrzymywali wynagrodzenie wyższe niż prepozyturalna średnia, to w 1597 r. takich parafii było już tylko 27%. Podejmując decyzję o zatrudnieniu wikariusza, plebani nie kierowali się przede wszystkim wysokością beneficjalnych wpływów. Podobnie też często nie wiedzieli potrzeby zwiększania salariów swych podwładnych, choć stanowiły one tylko nikły procent dochodów. Istotną częścią dochodów wikariuszy były ofiary związane z szafowaniem sakramentów, o których wiadomo tylko tyle, że miały tendencję malejącą. W 1529 r. salaria wikariuszy kolegiaty kieleckiej to tylko 16% szacunkowych dochodów kapituły. Analiza nielicznych zachowanych testamentów niższego kleru pokazuje, że ich autorzy wiedli życie dalekie od luksusu, ale też od permanentnej nędzy. Proboszczowie i wikariusze pochodzili na ogół ze wsi i małych miast położonych w większości na terenie diecezji krakowskiej; duchowni pochodzenia szlacheckiego to, jak się zdaje, najwyżej 20% badanej populacji. W środowiskach tych edukację kończono w najlepszym razie w parafialnej szkole, czytelnictwo zaś było nieczęste. Najwyżej ok. 15% badanej zbiorowości odebrała wykształcenie w krakowskiej akademii. Przygotowanie do posługi kończyło się więc zapewne na przyuczeniu przez własnego plebana. Do pracy duszpasterskiej w małomiasteczkowych i wiejskich parafiach, bardziej niż ponadprzeciętna erudycja książkowa, przydatna była znajomość środowiska, z którego księża pochodzili i w którym pracowali. Duchowni prepozytury kieleckiej świadomi byli wagi ksiąg dla duszpasterstwa, a pierwszorzędną pomocą był tu brewiarz, niekoniecznie rzymski. Jeszcze z końcem stulecia sięgano bowiem po dawne diecezjalne przewodniki liturgiczne. Stosunkowo rzadko wizytatorzy wzmiankują zbiory kazań, gdyż zapewne poprzestawano na wzorcowych kazaniach publikowanych w agendach diecezjalnych. Księgozbiory parafialne, a także nieliczne prywatne wikariuszy i plebanów, rzadko liczyły więcej niż kilka tomów. Były to na ogół dzieła przydatne w liturgii i duszpasterstwie, choć katechizmy pojawiają się rzadko. O tym, że brak jest prostej zależności między liczbą tomów parafialnej biblioteki, tj. możliwością samokształcenia i podnoszenia kwalifikacji, a zaangażowaniem w pracę duszpasterską, informuje przykład kieleckiej parafii. Od lat 60. do schyłku stulecia, 8 wikariuszy tamtejszej kolegiaty obejmowało swą opieką tylko niewielką część z ok. 5500 parafian. W latach 1597-1598 bractwa religijne odnotowano tylko w ok. 20% parafii, ich aktywizacja zaś w kolejnych latach postępowała opornie. Dostępne źródła sugerują, że nie było łatwo zaangażować świeckich w życie religijne parafii ponad niedzielną naukę podstawowych modlitw i ofertoria. Życie religijne, relacje duchownych i świeckich w prepozyturze kieleckiej drugiej połowy XVI wieku to nadal świat prowincji późnego średniowiecza. Tak bowiem jak na przełomie XIV/XV wieku, tak również dwa stulecia później program reformy życia religijnego sprowadzał się do umocnienia dyscypliny świeckich i duchownych.
    The article discusses the cure of souls in the Kielce Provostry in the sixteenth century. The source-base comprises the 1529 benefice taxation register of the Cracow Diocese, the records of the local consistory court, the Kielce collegiate parish registers, which date back to the 1560s, and the 1590s visitation protocols. There were twenty-nine parishes in the territory under the provost of the Kielce collegiate chapter. It was predominantly a rural area with only seven towns, whose economic and administrational roles were limited to the demesnes in which they were located. With a few exceptions, the local landowners were ecclesiastical institutions, first and foremost the Bishop of Cracow, the Benedictine monastery of the Holy Cross and the Cistercian monastery at Wąchock. Thus Reformation ideas did not spread in the Provostry, in contrast to neighbouring lands, where noble patronage played a key role. The parish benefices in the Provostry of Kielce were among the best endowed in the whole diocese. The majority of pastors employed curates, usually one, though occasionally two. The number of parishes with curates fell from 79 to 62 percent between the 1520s and the 1590s. In 1529, 44 percent of curates enjoyed higher incomes than the Provostry average, but in 1597 parish priests with above-average incomes constituted only 27 percent. There is no straight correlation between the level of parish incomes and the decision to employ a curate. Although the salaries of the lower clergy were usually only around 15 percent of the overall annual parish revenues, there was no move to raise them. Salaries were supplemented with fees for administering sacraments, but all we know about them is that they were on the decrease througho ut the century. The salaries of the Kielce lower chapter that substituted for non-resident canons and prelates constituted only 16 per cent of its total annual income. The curates’ testaments confirm the impression that generally, if their lives were far from luxurious, they were certainly not poor. The majority of rectors and curates in the Provostry were born to burgher or peasant families of the Cracow diocese, and those of noble birth constituted at most 20 percent. The lowest reaches of Polish society completed elementary education at most, hence mass literacy was uncommon. As no more than 15 percent of the Provostry clergy enrolled at Cracow University, training under the guidance of the local parish priest was the only route to ordination for most of them. The lower clergy were aware of the importance of books for the cure of souls, and a breviary, not necessarily the Roman Breviary, was commonly relied upon. Pre-Tridentine liturgical manuals were in use in some parishes down to the end of the sixteenth century. Rarely did visitations list sermon collections, which suggests that the priests must have relied on homilies published as part of diocesan guides (agendæ). Parish and private libraries were usually small, mostly containing only liturgical manuals and books useful on an everyday basis; catechisms are rarely mentioned. There is no straight correlation between the variety of books in the parish library and the quality of the cure of souls, as is demonstrated by the case of the Kielce collegiate parish. From the 1560s through to the end of the century the six to eight local chapter vicars exercised care only over a minority of local parishioners, perhaps some 5,500. In 1597–98, religious brotherhoods were active only in around 20 percent of parishes, and efforts to expand their activities were frequently in vain. It was clearly difficult to engage parishioners beyond Sunday mass attendance, and to do more than persuade them to memorise the rudiments of the faith and contribute to bringing offertories. In the second half of the sixteenth century, religious life in the Kielce Provostry was still to a considerable extent a continuation of the mediaeval world, in which the programme of reform was limited to the strengthening of Church discipline.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 115; 197-251
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Participative Decision Making of the Faithful in the Church
    Partecipazione dei fedeli al processo decisionale nella Chiesa
    Participation des fidèles au processus décisionnel dans l’Église
    Autorzy:
    Přibyl, Stanislav
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1828304.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-29
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Church
    apostle
    presbyter
    deacon
    prophet
    procedure
    election
    discipline
    punishment
    Chiesa
    apostolo
    sacerdote
    diacono
    profeta
    procedura
    elezione
    disciplina
    castigo
    Église
    apôtre
    prêtre
    diacre
    prophète
    procédure
    élection
    punition
    Opis:
    The life of the primitive church, to this day, reflects the authenticity of the Church’s practices and its inner arrangement. As such, this article discusses the possibilities of the inner life and order of ecclesiastical communities in the most ancient times of the Church. It does not, however, question the significance of the role of the leading figures within the Church, as it corresponds with concrete pleas to the faithful for obedience, as already mentioned within New Testament writings, likewise does so the institution of the monarchical bishop, as propagated by the epistles of Ignatius of Antioch. However, Luke’s Acts of the Apostles do, for example, contain testimonials of the participation of the entire ecclesiastical community on the appointing of Apostle Matthias and the first seven deacons. Didache, the early Christian treatise, does too, on one note, stress the importance of the carriers of the prophetic charism, nonetheless it does offer ecclesiastical communities with certain criteria regarding their participation on the service of said charismatics, and their assessments thereof. The Gospel of Matthew, along with Paul’s first Epistle to the Corinthians, point towards participation of all the members of the ecclesiastical communities on the execution of essential penal measures against convicted Christians.
    Fino ad oggi, la vita della Chiesa primitiva riflette l’autenticità delle pratiche e dell’organizzazione interna. Questo articolo discute la questione della vita interna e dell’ordine delle comunità ecclesiali nei primi tempi della Chiesa. Allo stesso tempo, non mette in discussione il ruolo dei protagonisti della Chiesa, manifestatosi nelle concrete chiamate all’obbedienza dei fedeli, come testimoniano già gli scritti neotestamentari; cui corrispondeva anche l’istituzione del vescovo monarchico, secondo le lettere di Ignazio di Antiochia. Tuttavia, già negli Atti degli Apostoli di San Luca, ci sono testimonianze della partecipazione dell’intera comunità ecclesiale alla nomina dell’apostolo Matteo e dei primi sette diaconi. L’opera paleocristiana della Didache, oltre a sottolineare l’importanza dei portatori del carisma profetico, offre anche alle comunità ecclesiali alcuni criteri per la loro partecipazione al ministero di questi carismatici e per la loro valutazione. Il Vangelo di San Matteo e la prima lettera di San Paolo ai Corinzi indicano poi la partecipazione di tutti i membri delle comunità ecclesiali nell’attuazione delle necessarie misure penali richieste contro i cristiani colpevoli.
    La vie de l’Église primitive, aujourd’hui encore, reflète l’authenticité des pratiques et de son organisation interne. Le présent article traite la question de la vie interne et de l’ordre des communautés ecclésiales aux premiers temps de l’Église. Il ne remet pas pour autant en cause le rôle des personnages de premier plan dans l’Église, un rôle qui se manifeste dans les appels concrets des fidèles à l’obéissance, comme en témoignent déjà les écrits du Nouveau Testament ; à cette tendance correspondait aussi l’institution de l’évêque monarchique, selon les lettres d’Ignace d’Antioche. Cependant, déjà dans les Actes des Apôtres St. Luc, on peut lire des témoignages de la participation de l’ensemble de la communauté ecclésiale à la nomination de l’apôtre Matthieu et des sept premiers diacres. L’oeuvre paléochrétienne de la Didaché, tout en soulignant aussi l’importance des porteurs du charisme prophétique, offre aussi aux communautés ecclésiales des critères pour leur participation au ministère de ces charismatiques et leur évaluation. L’Evangile de St. Matthieu et la première lettre de St. Paul aux Corinthiens indique ensuite la participation de tous les membres des communautés ecclésiales à l’exécution des mesures pénales nécessaires contre les chrétiens coupables.
    Źródło:
    Ecumeny and Law; 2021, 9; 25-43
    2353-4877
    2391-4327
    Pojawia się w:
    Ecumeny and Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies