Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "chrześcijańska" wg kryterium: Temat


Tytuł:
“Хамрыйят” Уладзiмiра Жылкi: кантэкстуальны ракурс
„Chamryjat” Włodzimierza Żyłki: aspekt kontekstualny
“Chamryjat” of Włodzimierz Żyłka: contextual aspect
Autorzy:
Шаладонава, Жанна
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2109165.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
koncepcja wina
dionizyjski początek
miłość
chrześcijańska barwność
concept of wine
Dionis’ beginning
love
Christian colourfulness
Opis:
W artykule mówi się o semantyce toposu wina jako przejawu pierwiastka dionizyjskiego w poezji Wladimira Żyłki porównywalnego z atrybutami stylu życia bohemy, symbolem prawdy, znakiem dominacji nad codziennością. Uwagę zwraca oryginalna interpretacja tematu i dziedziczenie tradycji literackiej, głównie Puszkina i Błoka.
The article deals with the semantics of the conception of wine as a manifestation of element of Dionis in the poetry of Vladimir Zhilka. Veins commensurate with the attributes of the bohemian life, a symbol of high truths, marks of the elevation above daily routine. Attention is paid to the author’s original interpretation of the conception and the inheritance of literary tradition, especially to Pushkin and Blok.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2015; 379-386
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Хамрыйят” Уладзiмiра Жылкi: кантэкстуальны ракурс
„Chamryjat” Włodzimierza Żyłki: aspekt kontekstualny
“Chamryjat” of Włodzimierz Żyłka: contextual aspect
Autorzy:
Шаладонава, Жанна
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944349.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
concept of wine
Dionis’ beginning
love
Christian colourfulness
koncepcja wina
dionizyjski początek
miłość
chrześcijańska
barwność
Opis:
W artykule mówi się o semantyce toposu wina jako przejawu pierwiastka dionizyjskiego w poezji Wladimira Żyłki porównywalnego z atrybutami stylu życia bohemy, symbolem prawdy, znakiem dominacji nad codziennością. Uwagę zwraca oryginalna interpretacja tematu i dziedziczenie tradycji literackiej, głównie Puszkina i Błoka.
The article deals with the semantics of the conception of wine as a manifestation of element of Dionis in the poetry of Vladimir Zhilka. Veins commensurate with the attributes of the bohemian life, a symbol of high truths, marks of the elevation above daily routine. Attention is paid to the author’s original interpretation of the conception and the inheritance of literary tradition, especially to Pushkin and Blok.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2015, 7; 379-386
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Праблема дысцыпліны часу ў дыскурсе друку БХД-БНА міжваеннага перыяду
Problem dyscypliny czasu w dyskursie druku BChD-BZL w okresie międzywojennym
“Belarusian sanation” in Poland (1928–1937): between confrontation and loyality
Autorzy:
Пагарэлы, Аляксандр
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437054.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Studiów Interkulturowych Europy Środkowo-Wschodniej
Tematy:
czas społeczny
prasa
Zachodnia Białoruś
okres międzywojenny
Białoruska Chrześcijańska Demokracja
social time
press
West Belarus
interwar years
Belarusian Christian Democracy
Opis:
Artykuł jest próbą zbadania problematyki dyscypliny czasu w dyskursie prasy międzywojennej Białoruskiej Chrześcijańskiej Demokracji. Ten dyskurs był ważnym elementem w budowaniu wizji moralnej wspólnoty politycznie, społecznie i gospodarczo aktywnych Białorusinów. Jednak tło społeczno-kulturowe, a nie tylko czynniki natury politycznej w znacznym stopniu wpływały na to, że ten dyskurs miał ograniczony wpływ na wieś białoruską. Artykuł proponuje typologię czasu społecznego, która cechuje postawy wobec czasu BChD oraz innych ruchów politycznych Białorusi Zachodniej.
The article is an attempt to study the problem of time discipline in the periodical press discourse of interwar Belarusian Christian Democracy. This discourse was an important element in shaping of an image of moral community comprising politically, socially and economically active Belarusians. However, not only political but also sociocultural factors to a large extent determined that the eff ect of this discourse on Belarusian village was rather limited. The article proposes a typology of social time which characterizes the attitudes toward time of Belarusian Christian Democracy and other political movements in West Belarus.
Źródło:
Przegląd Środkowo-Wschodni; 2019, 4; 117-158
2545-1324
Pojawia się w:
Przegląd Środkowo-Wschodni
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Церковное пение как социальный дискурс
Church Singing as a Social Discourse
Śpiew cerkiewny jako dyskurs społeczny
Autorzy:
Ненартович, Анатолий
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/420265.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
церковное пение
социальный дискурс
социальная коммуникация
христианство
семиотическая система
средства связи
социокультурная рефлексия
язык
социализация
христианская культура
инкультурация
Church singing
social discourse
social communication
Christianity
semiotic system
communication means
sociocultural reflection
language
socialization
Christian culture
enculturation
śpiew cerkiewny
dyskurs społeczny
komunikacja socjalna
chrześcijaństwo
system semiotyczny
środki komunikacji
społeczno-kulturowa refleksja
język
socjalizacja
kultura chrześcijańska
inkulturacja
Opis:
Церковное пение способствует передаче социально-культурных отношений, ориентаций, ценностей, категорий, элементов христианства через осязаемые знаки и сообщения словесного искусства. Церковное пение представлено здесь как модель коммуникации с самоорганизующимся процессом связывающая и когнитивный опыт, и ценностные ориентации и социальную, практическую деятельность. Церковное пение интегрирует фонетические символы, вокал и музыку в структуру норм и принципов с внутренней связью и семантической интерпретацией. Церковное пение как социальная коммуникация является динамикой личностного усвоения доктрины элементов, социального опыта в виде знаний о мире вокруг накопленных христианской культурой принципов и навыков общественной жизни и социально значимой продуктивной деятельности, критериев самоопределения в обществе. В свою очередь, человек не только передает христианскую культуру, но также создает и производит традиции, изменяя или изобретая культурные инновации.
Church singing promotes the transmission of sociocultural relations, attitudes, values, categories and elements of Christianity through tangible signs and messages of verbal art. Church singing is presented here as a model of communication with self-organizing process linking cognitive experience, value orientations and social practical activity. Church singing integrates phonetic symbols, singing and music into a structure of the norms and principles with intrinsic relation and semantic interpretation. Church singing as social communication, is the dynamic of personal acceptance of doctrinal elements, social experience in the form of knowledge about the surrounding world accumulated by Christian culture, principles and skills of community life, socially meaningful productive activity, and criteria of self-determination in a community. In turn, a person not only transmits Christian culture, but also creates and reproduces a tradition, varying it or inventing cultural innovations.
Śpiew cerkiewny sprzyja przenoszeniu społeczno-kulturowych relacji, postaw, wartości, kategorii, elementów chrześcijaństwa przez konkretne znaki i przesłania sztuki werbalnej. Śpiew cerkiewny został tu przedstawiony jako model komunikacji z procesem samoorganizacji, jako model, który łączy i doświadczenie poznawcze, i orientacje wartościujące, i praktyczną i społeczną działalność. Śpiew cerkiewny integruje symboli fonetyczne, śpiew i muzykę w strukturę norm i zasad z więziami wewnętrznymi i interpretacją semantyczną. Śpiew cerkiewny jako komunikacja społeczna jest dynamiką osobistego przejmowania doktryny elementów, społecznego doświadczenia w zakresie wiedzy o otaczającym świecie wokół zgromadzonych przez kulturę chrześcijańską zasad i umiejętności życia społecznego i społecznie znaczącą produkcyjną działalnością, kryteriów samostanowienia w społeczeństwie. Z kolei człowiek nie tylko przekazuje kulturę chrześcijańską, ale także tworzy i produkuje tradycje, zmieniając lub wymyślając innowacje kulturowe.
Źródło:
ELPIS; 2016, 18; 137-144
1508-7719
Pojawia się w:
ELPIS
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ліра-эпічнае майстэрства Уладзіслава Сыракомлі і яго праграма патрыятычнага хрысціянскага выхавання
Autorzy:
Некрашэвіч-Кароткая, Жанна
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624893.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Uladzislau Syrakomlya, lyrical epic, poem, Roman Catholic priest, Christian morality
Władysław Syrokomla, epos liryczny, poemat, ksiądz, moralność chrześcijańska
Уладзіслаў Сыракомля, ліра-эпас, паэма, ксёндз, хрысціянская маральнасць
Opis:
For Belarusian literary experts one of the most popular poets of the 19th century Władysław Syrokomla is first of all an author of poems and poetic speeches (stories). Meanwhile his poems are still not translated into the Belarusian language. Among Syrakomlya's lyrical epic works the poems "Urodzony Jan Dęboróg" and "Stare wrota" are worth of special attention.  An image of Catholic priest plays a specially important role in forming of the artistic concept in both poems. In the artistic space of lyrical epic Syrakomlya adequately reflects that particular cultural-social state of the Catholic clergy which was typical for the cultural space of Rzech Pospolita. As a teacher and educator (priest Definitor) or a protector (Pyotr Skarga) for a representative of the younger generation, the Catholic priest in the poems of Uladzislau Syrakomlya is a bearer and preserver of primordial principles of morality, the first of which are Christian respect to ancestors and all virtues as well as sincere love to the Homeland.
Talent liryczno-epicki Władysława Syrokomli i jego program patriotycznego chrześcijańskiego wychowaniaDla literaturoznawców białoruskich Władysław Syrokomla, jeden z najbardziej popularnych poetów XIX w , jest przede wszystkim autorem wierszy i gawęd. Jego poematy natomiast nie zostały jak dotąd przetłumaczone na język białoruski. Na szczególną uwagę zasługują takie utwory Syrokomli jak: Urodzony Jan Dęboróg i Stare wrota. W kształtowaniu koncepcji artystycznej wspomnianych utworów niezwykle ważną rolę odgrywa obraz kapłana.  Syrokomla właściwie pokazuje w przestrzeni artystycznej poematu szczególną sytuację kulturową i społeczną duchowieństwa katolickiego, co było charakterystyczne dla przestrzeni kulturowej Rzeczypospolitej. Występując w roli nauczyciela i wychowawcy (ksiądz definitor) lub opiekuna (Piotr Skarga) dla przedstawiciela młodszego pokolenia, ksiądz katolicki w wierszach Władysława Syrokomli jest nosicielem i przekaźnikiem odwiecznych zasad moralnych, z których pierwsza to chrześcijański szacunek do swoich przodków i wszystkich dobroczyńców, jak również szczera miłość do ojczyzny.
Для беларускіх літаратуразнаўцаў адзін з найбольш папулярных паэтаў 19 стагоддзя Уладзіслаў Сыракомля з’яўляецца перш за ўсё аўтарам вершаў і паэтычных гутарак (гавэндаў). Тым часам яго паэмы да сённяшняга дня не перакладзены на беларускую мову. Сярод ліра-эпічных твораў Сыракомлі асаблівай увагі заслугоўваюць паэма “Ян з роду Дубарог” (Urodzony Jan Dęboróg) і “Старыя вароты” (Stare wrota). У фарміраванні мастацкай канцэпцыі абедзвюх твораў надзвычай важную ролю адыгрывае вобраз каталіцкага святара. Сыракомля адэкватна адлюстроўвае ў мастацкай прасторы ліра-эпасу тое асаблівае культурна-сацыяльнае становішча каталіцкага духавенства, якое было ўласціва  культурнай прасторы Рэчы Паспалітай. Выступаючы настаўнікам і выхавацелем (ксёндз Дэфінітар) або пратэктарам (Пётр Скарга) для прадстаўніка маладога пакалення, каталіцкі святар у паэмах Уладзіслава Сыракомлі з’яўляецца носьбітам і захавальнікам спрадвечных прынцыпаў маральнасці, першыя сярод якіх – хрысціянская павага да сваіх продкаў і ўсіх дабрадзеяў, а таксама шчырая любоў да Айчыны.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2017, 11
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Провідні свята обрядового року українців Галичини першої половини XiX ст. в оптиці львівської періодики: симбіоз християнських та народнозвичаєвих культурних практик
Wiodące święta roku obrzędowego Ukraińców w Galicji pierwszej połowy XIX wieku w świetle czasopism lwowskich. Symbioza chrześcijańskich i tradycyjnych ludowych praktyk kulturowych
Leading festivals of the ritual year of Ukrainians in Galicia of the first half of the 19th century in the light of Lviv periodicals. Symbiosis of Christian and traditional folk cultural practices
Autorzy:
Мовна, Уляна
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31803995.pdf
Data publikacji:
2023-12-27
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
rok obrzędowy
kultura chrześcijańska
religijność ludowa
etnologia
czasopiśmiennictwo
ritual year
Christian culture
folk religiosity
ethnology
periodicals
Opis:
W artykule scharakteryzowano wiodące święta dorocznego cyklu obrzędowego Ukraińców w Galicji (Boże Narodzenie, Wielkanoc, Zielone Święta, Iwan Kupała) na podstawie publikacji etnologicznych z periodyków lwowskich I połowy XIX w. („Rozmaitości”, „Czasopisma Naukowego Księgozbioru Publicznego im. Ossolińskich”, „Lwowianina”, „Pamiętnika Lwowskiego”, „Rozmaitości dla Ludu Wiejskiego”). Odnotowywały one losowo zbierane informacje z dziedziny kultury duchowej, wplecione w artykuły o charakterze geograficzno-topograficznym, historyczno-statystycznym i regionalnym. Wykorzystano zarówno współczesne, jak i późniejsze interpretacje badawcze.
The article describes the leading annual ritual holidays of the Ukrainian population in Galicia (Christmas, Easter, Whitsun, Ivan Kupala) based on ethnological publications from Lviv periodicals in the first half of the 19th century (Rozmaitości, Czasopisma Naukowego Księgozbioru Publicznego im. Ossolińskich, Lwowianin, Pamiętnik Lwowski, Rozmaitości dla Ludu Wiejskiego). These publications randomly collected information on spiritual culture, woven into articles of a geographic-topographic, historical-statistical, and regional nature. The article utilizes both contemporary and later research interpretations.
Źródło:
Galicja. Studia i materiały; 2023, 9; 353-373
2450-5854
Pojawia się w:
Galicja. Studia i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Edyta Stein – Teresa Benedykta od Krzyża w życiu i pismach Karola Wojtyły – Jana Pawła II
Autorzy:
Zyzak, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/695733.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie
Tematy:
Edyta Stein, Karol Wojtyła, filozofia chrześcijańska
Opis:
Autor stara się porównać życie i twórczość Edyty Stein i Karola Wojtyły, oraz ukazać postaćśw. Benedykty od Krzyża w nauczaniu Jana Pawła II . Najpierw podejmuje kwestię aspektubiograficznego. Następnie zostaje porównane podejście do badań filozoficznych. Wreszcieartykuł ukazuje nauczanie papieża na temat Edyty Stein jako filozofa, męczennicy, mistyczkii wzoru dla kobiet. Następuje to przy okazji jej beatyfikacji, kanonizacji i ogłoszenia jejpatronką Europy.
Źródło:
Studia Pigoniana; 2019, 2, 2
2657-3261
Pojawia się w:
Studia Pigoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Edyta Stein – Teresa Benedykta od Krzyża w życiu w pismach Karola Wojtyły – Jana Pawła II
Edith Stein – Teresa Benedicta of the Cross in the Life and Works of Karol Wojtyła – John Paul II
Autorzy:
Zyzak, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571528.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Edyta Stein
Karol Wojtyła
filozofia chrześcijańska
Edith Stein
Christian philosophy
Opis:
Autor stara się porównać życie i twórczość Edyty Stein i Karola Wojtyły, oraz ukazać jej postać w nauczaniu Jana Pawła II. Najpierw chodzi o aspekt biograficzny. Następnie zostaje porównane podejście do badań filozoficznych. Wreszcie artykuł ukazuje nauczanie papieża na temat Edyty Stein jako filozofa, męczennicy, mistyczki i wzoru dla kobiet. Następuje to przy okazji jej beatyfikacji, kanonizacji i ogłoszenia jej patronką Europy.
The author compares the life and the works of Edith Stein and Karol Wojtyła, and shows her in the teaching of John Paul II. The first part deals with biographical aspects. After this philosophical researches are compared. Finally the article presents the pope’s teachings about Edith Stein as a philosopher, martyr, mystic and good example for women. This teaching took place on the occasion of beatification, canonization and the declaration of Edith Stein as patron of Europe.
Źródło:
Polonia Sacra; 2018, 22, 3(52); 191-209
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Codzienna Komunia święta w starożytności chrześcijańskiej. Aspekt duszpasterski i teologiczny
La Comunione ouotidiana nell’antichita cristiana. Un’aspetto pastorale e teologico
Autorzy:
Żurek, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947679.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Komunia święta
starożytność chrześcijańska
Eucharist
ancient Christianity
Opis:
I cristiani delPepoca patristica avevano la possibilita di prendere la Comunione ogni giorno: durante l’Eucharistia oppure a casa, dove potevano portare il pane eucharistico. I pastori della Chiesa antica eon tanta premura mettevano in rilievo la dignita di ąuesto sacramento e eon tutti i mezzi che avevano a disposizione tentavano di salvaguardare il modo adeguato di farne uso. Nel Particolo vengono indicati alcuni comportamenti eucharistici (per es. digiuno eucharistico) ed interes- santi aspetti del Pinsegnamento dei Padri della Chiesa riguardanti la Comunione (Pobligo della santita personale, il dovere della penitenza, ecc).
Źródło:
Vox Patrum; 2008, 52, 2; 1381-1395
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ikona Matki Boskiej typu Eleusa
An Icon of Mother of God (a Type of Eleusa)
Autorzy:
Żukowska, Anna Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/441082.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:
kultura chrześcijańska
malarstwo
ikona
Matka Boża
Eleusa
XX wiek
Christian culture
painting
icon
Our Lady
20th century
Opis:
Pierwsze przedstawienia Bogurodzicy w ikonach powstały zapewne po soborze efeskim w 431 r., który przyznał Maryi tytuł Theotokos – Matki Boga, Bogurodzicy. Powstawały wówczas wizerunki Maryi podkreślające tę prawdę, równocześnie zaczęły kształtować się podstawowe typy Jej przedstawień. Na wszystkich wizerunkach Maryja jest poważna, wręcz smutna, ponieważ trzymając Dzieciątko, jest świadoma Jego misji i cierpienia, które Je czeka. Od czterech podstawowych typów ikonograficznych Matki Bożej: Tronującej, Orantki (Modlącej się), Hodegetrii (Wskazującej Drogę) i Eleusy (Dziewicy Czułej, Miłosiernej) wywodzi się bardzo wiele wariantów. Prezentowana ikona należy do typu Eleusa (ros. умиление [umi-lenije [transkr. umilenie]). Jest to typ przedstawienia ikonograficznego Matki Bożej z Dzieciątkiem, w którym wyeksponowany został związek szczególnej serdeczności między Matką a Dzieckiem. W ikonie tej zanika dostojeństwo Bogarodzicy, a objawia się głęboka ludzka czułość matki do dziecka nacechowana smutną zadumą, a niekiedy i cierpieniem. Maryja ukazana w półpostaci trzyma Dzieciątko Jezus przy lewym ramieniu i, przytulając je do siebie w czułym geście obiema rękami, opiera swoją twarz o Jego policzek. Pochyla ku Niemu głowę, wsłuchując się w słowa Jezusa objawiające według starej, wschodniej tradycji misterium Jego śmierci i Zmartwychwstanie. Emanuel zwrócony jest twarzą do swojej Matki. Odsłonięte lewe ucho skłania ku modlitwie ludzi. Rączka małego Jezusa, lekko wsparta na szyi Bogurodzicy, błogosławi człowiekowi. W drugiej rączce Dzieciątko trzyma zwój Pisma, który jest symbolem Bożej tajemnicy, symbolem źródła wiary. Zwinięty pergamin umieszczony w Jego dłoni – jako kod symboliczny przekazuje nam prawdę, że Bóg jest naszym Prawodawcą, że Dzieciątko Jezus jest Drogą, Prawdą i Życiem, a zarazem Sędzią sprawiedliwym i miłosiernym. Przychodzi, aby wypełniło się to, co napisano o Nim w Piśmie Świętym i po to m.in., aby naprawić to, co zepsuł człowiek w Prawie Boskim przekazanym przez Mojżesza. Nade wszystko jednak przychodzi, by zbawić człowieka. Mały Jezus odziany jest w błękitny chiton i złocisty himation. Pionowe paski symbolizują w ikonografii czystość i doskonałość ludzkiej natury Zbawiciela a także Jego mesjańskie posłannictwo. Strój błękitno-ugrowy przypomina boskość Chrystusa i Światłość Odwieczną, która wcieliła się w naturę ludzką, aby ją uświęcić. Oblicze Matki Bożej jawi się jako miłosierne i pełne łaskawości. Maryja ubrana jest – tak jak na większości kanonicznych wizerunków – w niebieską suknię i ciemno-purpurowy maforion (wierzchnią chustę) okrywający całą postać. Jej włosy pod maforionem skrywa niebieska chusta. Nad czołem i na obu ramionach znajdują się trzy gwiazdy na znak Jej dziewictwa przed, w czasie i po urodzeniu Jezusa. Majestatyczność postaci Bogurodzicy podkreślają pionowo udrapowane szaty nadające całości charakter wertykalny. Użyty w tle ikony kolor złoty, utożsamiany ze szlachetnym metalem, a określany w ikonografii jako kolor kolorów, oznacza wieczność, niezniszczalność i boskość. Złoto jest symbolem światła Chrystusa świecącego w ciemnościach naszego ducha przez wiarę, nadzieję i miłość. Blask ten (łaska Boża) przemienia całe stworzenie i daje mu przystęp do rzeczywistości niebieskich. W ikonie widoczne jest „muzyczne” wyczucie współbrzmienia linii, form i koloru, doskonałe opanowanie środków pozwalających opowiadać o Niebie.
Źródło:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2013, 3(3); 177-178
2299-9922
Pojawia się w:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy
The Icon of Our Lady of Perpetual Help
Autorzy:
Żukowska, Anna Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951899.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:
ikona
kultura chrześcijańska
malarstwo
Matka Boża Nieustającej Pomocy
XX wiek
Kraków
kopia obrazu
icon
Christian culture
painting
Our Lady of Perpetual Help
20th century
Cracow
a copy of the picture
Opis:
Tekst jest komentarzem do obrazu zamieszczonego na okładce, ilustracji przedstawiającej typ ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Autorka tekstu opisuje krótko historię tego typu wizerunku oraz dokonuje jego analizy formalnej, zgodnie z zasadami deskrypcji obrazów stosowanymi w historii sztuki.
The text is a commentary on the picture on the cover. It is an illustration presenting a type of icon of Our Lady of Perpetual Help. The author of the text briefly describes the history of this type of icon and carries out a formal analysis, according to the principles of iconography applied in art history.
Źródło:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2014, 3(7); 215-220
2299-9922
Pojawia się w:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz Jezusa Miłosiernego w Krakowie-Łagiewnikach
The Picture Jesus of Mercy in Cracow-Lagiewniki
Autorzy:
Żukowska, Anna Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951930.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:
kultura chrześcijańska
malarstwo
Jezus Miłosierny
XX wiek
Kraków
Opis:
Obraz Jezusa Miłosiernego [Jezu, ufam Tobie] autorstwa krakowskiego artysty malarza Adolfa Hyły (1897-1965) jest trzecim z kolei wizerunkiem „Bożego Miłosierdzia” nazywanym wersją łagiewnicką1. Został namalowany, tak jak i dwa poprzednie, na podstawie wizji, jaką miała św. Siostra Faustyna w dn. 22 lutego 1931 r. w celi płockiego klasztoru. Napisała w swoim Dzienniczku: „Wieczorem, kiedy byłam w celi, ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach. Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady. [...] Po chwili powiedział mi Jezus: Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz z podpisem: «Jezu, ufam Tobie». Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw w kaplicy waszej i na całym świecie. [...] Chcę, aby ten obraz [...] był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, ta niedziela ma być świętem Miłosierdzia”2. Wykonania obrazu podjął się – wspomniany już – A. Hyła, który zgłosił się do klasztoru Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach z propozycją namalowania obrazu – wotum za ocalenie rodziny podczas wojny. Artysta, mimo że dysponował reprodukcją pierwszego dzieła (prototypu) w wykonaniu Eugeniusza Kazimirowskiego, wizerunek Jezusa Miłosiernego namalował według własnej koncepcji. Prace nad obrazem trwały od listopada 1942 r. do marca roku 1943. Uroczystego poświęcenia dokonał były spowiednik s.Faustyny o.Józef Andrasz3. Okazało się jednak, że wymiary obrazu nie odpowiadają wymiarom ołtarza. W tej sytuacji Matka Irena Krzyżanowska zamówiła u Hyły drugi obraz, który wielkością i kształtem odpowiadałby wnęce ołtarza bocznego. Przedstawiał on Jezusa Miłosiernego na tle łąki i widniejących w tle krzewów. Plastyczna koncepcja obrazu budziła pewne zastrzeżenia ks. Michała Sopoćko4. W 1954 r. artysta – zgodnie z wizją s.Faustyny – przemalował tło obrazu na kolor ciemny, a w dolnej partii usytuował posadzkę. Charakterystyczne dla tego wizerunku są dwa symboliczne promienie wychodzące z serca Chrystusa. Ich znaczenie Pan Jezus wyjaśnił następująco: „Blady promień oznacza wodę, która usprawiedliwia dusze; czerwony promień oznacza krew, która jest życiem dusz [...].Szczęśliwy, kto w ich cieniu żyć będzie”5. Wraz z rozszerzaniem się kultu Miłosierdzia Bożego kopie tej trzeciej wizualizacji, opatrzone słowami „Jezu ufam Tobie”, zaczęły się upowszechniać na całym świecie.
Źródło:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2014, 2(6); 273-278
2299-9922
Pojawia się w:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kształtowanie się tożsamości chrześcijańskiej uczniów szkół parafialnych na Białorusi w końcu XX i na początku XXI wieku (na przykładzie miejscowości Małoryta)
Autorzy:
Zhigalova, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/681460.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Christian education
Sunday schools in Belarus
Christian literature
chrześcijańska edukacja
szkoły parafialne na Białorusi
literatura chrześcijańska
Opis:
The article reviews the revival of Christian education in the Malaryta region in Southwestern Belarus. It stresses out the mission of creating Christian consciousness among students at Sunday schools. Special attention is drawn to literary works helping this process.
W artykule przedstawiona jest działalność odrodzonych chrześcijańskich szkół parafialnych w regionie miasta Małoryta położonego w południowo-zachodniej Białorusi. Omówione zostały również strategie tworzenia chrześcijańskiej świadomości w obrębie wspólnot uczniowskich. W niniejszym opracowaniu ukazano również szczególną rolę rosyjskojęzycznej literatury pięknej, jako czynnika mającego znaczący wpływ na omawiany proces.
Źródło:
Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie; 2015, 4
2449-8297
Pojawia się w:
Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pedagogiczne aspekty adhortacji papieża Franciszka Amoris laetitia
Pedagogical aspects of the apostolic exhortation Amoris laetitia by Pope Francis
Autorzy:
Zellma, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595669.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Amoris laetitia
Francis
Christian pedagogy
family
upbringing
Franciszek
pedagogika chrześcijańska
rodzina
wychowanie
Opis:
Amoris laetitia, an apostolic exhortation by Pope Francis, shows the problems related to marriage and family in a new light. The Pope, just like His predecessors, devotes a lot of attention to parental responsibility for the holistic development of children. He reminds us that the passing on of values and ideals, development of social and religious attitudes and sexual education should occupy an important place in the process of upbringing in the family. In the opinion of Francis, such an upbringing requires the involvement of the mother and the father, who consciously and responsibly participate in the holistic development of their children. In the accomplishment of educational tasks the parents are entitled to receive proper support from the state, the school and the Church. Other aspects regarded by Pope Francis as important include the preparation of future spouses for marriage and parenthood, and support for married couples in performing their tasks resulting from motherhood and fatherhood. Consequently, Francis devotes much attention to proper methods of upbringing in the family, which is important not only in theory, but also in practice. All of these aspects are investigated in the article and analysed from the perspective of Christian pedagogy.
Adhortacja apostolska papieża Franciszka Amoris laetitia stawia w nowym świetle problemy dotyczące małżeństwa i rodziny. Papież, podobnie jak jego poprzednicy, wiele uwagi poświęca odpowiedzialności rodziców za holistyczny rozwój dzieci. Przypomina, że w procesie wychowania w rodzinie ważne miejsce powinno zajmować przekazywanie wartości i ideałów, kształtowanie postaw społecznych i religijnych oraz edukacja seksualna. Zdaniem Franciszka, wychowanie to domaga się zaangażowania matki i ojca, którzy świadomie i odpowiedzialnie uczestniczą w holistycznym rozwoju dzieci. W realizacji zadań wychowawczych rodzice mają prawo do odpowiedniej pomocy ze strony państwa, szkoły i Kościoła. Papież za ważne uznaje też przygotowanie narzeczonych do małżeństwa i rodzicielstwa oraz wspieranie małżonków w wypełnianiu zadań wynikających z macierzyństwa i ojcostwa. W związku z powyższym adhortacja Amoris laetitia wiele uwagi poświęca odpowiednim metodom wychowania w rodzinie, co jest znaczące nie tylko dla teorii, ale również dla praktyki. Na te wszystkie aspekty zwrócono uwagę w artykule, analizując je z perspektywy pedagogiki chrześcijańskiej.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 1; 235-248
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chrześcijanin – świątynią Ducha Świętego oraz świątynią Boga Ojca w Pawłowych Listach do Koryntian
The Christian as a Temple of the Holy Spirit and as a Temple of God the Father in the Pauline Letters to the Corinthians
Autorzy:
Zdziarstek, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560650.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
Tematy:
św. Paweł Apostoł
chrześcijanin – świątynią Ducha Świętego oraz świątynią Boga Ojca
godność chrześcijańska.
St. Paul Apostle the Christian – a temple of the Holy Spirit and of God the Father
Christian dignity.
Opis:
Według 1 Kor 3,16 Duch Święty mieszka w każdym wiernym. Dlatego też każdy z nich jest Jego świątynią. Ale przebywa On także we wspólnocie wiernych; wobec tego również ona jest Jego świątynią. Człowiek ochrzczony powinien być lojalny wobec swojej godności, to znaczy nie powinien grzeszyć. Gdyby sprzeniewierzył się tej godności, wów-czas spotkałaby go kara Boża (w. 17). W 6,19 adresatami Pawłowego apelu, aby nie grzeszyć, są poszczególne jednostki; ale adresatem tego wezwania jest także wspólnota. Według 2 Kor 6,16 w każdym chrześcijaninie oraz we wspólnocie wiernych mieszka Bóg Ojciec, którego Paweł określa tytułem Żyjący. Określenie Boga Ojca tym tytułem ma swoje źródło w tekstach Starego Testamentu (Dn 4,31; 12,7b). Natomiast autorzy Nowego Testamentu tytułem Żyjący określili Chrystusa (Łk 24,5b; Ap 1,17b-18a).
In the First and Second Letters to the Corinthians, St. Paul calls the Christian a temple of the Holy Spirit. He owes that great dignity to the fact that the Spirit of God dwells in him; the Spirit of God dwells not only in him, but also lives in the whole community of the faithful (1 Co 3:16; 6:19). This dignity is a gift for the Christian but is also a task for him; he should be loyal to it, that is, he should be just in his actions. Otherwise, if he sinned, he would be punished by God (1 Co 3:17). It is not only the Holy Spirit that dwells in the Christian, but also God the Father dwells in him. And He dwells not only in him, but also in the whole community of the faithful (2 Co 6:16). They are His temple, they are a temple of the One who lives for ever. The name ‘He who lives for ever’, used by Paul to denote God the Father, has its source in the Old Testament texts (Dn 3:41; 12:7b); whereas, the New Testament authors used the name the ‘Living One’ to denote Christ (Lk 24:5b: Rv 1,17b-18a).
Źródło:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2017, 24; 139-153
0208-7626
Pojawia się w:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies