Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "choroba Méniere’a" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Wodniak śródchłonki potwierdzony przy użyciu 3-teslowego skanera MR u pacjentów z obrazem klinicznym choroby Ménière’a
    Autorzy:
    Jasińska, Agnieszka
    Wnuk, Emilia
    Pierchała, Katarzyna
    Niemczyk, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399673.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    choroba Méniere’a
    rezonans magnetyczny ucha wewnętrznego
    wodniak endolimfatyczny
    Opis:
    Choroba Méniere’a charakteryzuje się występowaniem napadowych zawrotów głowy z towarzyszącym fluktuacyjnym niedosłuchem odbiorczym, szumami usznymi oraz uczuciem pełności w uchu. Pomimo wielu badań, etiologia choroby pozostaje nieustalona, a jej diagnoza opiera się w głównej mierze na obrazie klinicznym, który charakteryzuje się dużą zmiennością osobniczą i fluktuacyjnym przebiegiem. Możliwość obrazowania ucha wewnętrznego metodą rezonansu magnetycznego po raz pierwszy została opisana w 2007 roku i okazała się znacznym przełomem w diagnostyce wodniaka endolimfatycznego. Prezentujemy opis dwóch przypadków pacjentów z obrazem klinicznym sugerującym chorobę Méniere’a, u których został wykonany pakiet badań audiologicznych, otoneurologicznych, a także rezonans magnetyczny ucha wewnętrznego. W badaniu obrazowym, struktury przedsionka oraz ślimak zostały ocenione po czterech godzinach od podania podwójnej dawki kontrastu gadolinowego dożylnie za pomocą skali zaproponowanej przez Baratha. U opisywanych chorych potwierdzono obecność wodniaka śródchłonki po stronie objawów klinicznych w badaniu MR. Z uwagi na znaczne zaawansowanie kliniczne choroby, opisywani pacjenci zostali zakwalifikowani do chirurgicznego leczenia poprzez przecięcie nerwu przedsionkowego z dostępu przez dół środkowy czaszki.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 3; 20-23
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zastosowanie badania rezonansu magnetycznego ucha wewnętrznego w diagnostyce choroby Ménière’a
    Autorzy:
    Jasińska, Agnieszka
    Lachowska, Magdalena
    Wnuk, Emilia
    Niemczyk, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1397278.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    choroba Ménière’a
    wodniak śródchłonki
    rezonans magnetyczny
    niedosłuch
    zawroty głowy
    Opis:
    Choroba Ménière’a charakteryzuje się występowaniem napadowych wirowych zawrotów głowy, którym towarzyszy szum uszny i/lub uczucie pełności w uchu oraz fluktuacyjny niedosłuch odbiorczy. Pomimo wielu badań, etiologia tej choroby pozostaje nieznana, jednak uważa się, że u podłoża schorzenia leży rozszerzenie przestrzeni endolimfatycznych ucha wewnętrznego, zwane „wodniakiem śródchłonki”. Rozwój techniki badania rezonansu magnetycznego (MR) w ostatnich latach umożliwił przyżyciowe obrazowanie wodniaka endolimfatycznego u pacjentów z objawami choroby Ménière’a. Wizualizacja przestrzeni płynowych ucha wewnętrznego dokonywana jest po zastosowaniu kontrastu gadolinowego podawanego do jamy bębenkowej lub dożylnie. Ocena zaawansowania wodniaka jest możliwa dzięki selektywnemu przenikaniu środka kontrastowego do perylimfy, podczas gdy endolimfa pozostaje widoczna jako ubytki w zakontrastowaniu. Wśród stosowanych obecnie radiologicznych klasyfikacji oceny zaawansowania wodniaka możemy wyróżnić skale opisowe, półilościowe oraz objętościowe. Metody te wciąż poddawane są modyfikacjom mającym na celu zwiększenie ich czułości oraz swoistości. Liczne prace opisują korelacje objawów klinicznych i wyników badań audiologicznych oraz otoneurologicznych z zaawansowaniem wodniaka. MR ma zastosowanie także w diagnostyce pacjentów o niepełnym i nietypowym przebiegu choroby Ménière’a. Podczas leczenia kontrolne badania MR pozwalają na ocenę skuteczności poszczególnych metod terapii pod kątem zaawansowania zmian i dalszego przebiegu choroby w uchu wewnętrznym.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 2; 1-8
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dobębenkowa iniekcja deksametazonu w chorobie Menière’a: złagodzenia jakich objawów można oczekiwać? Badanie serii przypadków
    Autorzy:
    Plainfossé, Olivier
    El Yagoubi, Mohamed
    Puechmaille, Mathilde
    Mom, Thierry
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398996.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    Choroba Menière’a
    iniekcje dobębenkowe
    deksametazon
    zawroty głowy
    szum uszny
    Opis:
    CEL: Po niepowodzeniu doustnej farmakoterapii u pacjentów cierpiących na chorobę Menière’a (MD) możliwe jest stosowanie iniekcji dobębenkowych (IT), między innymi z użyciem deksametazonu (DXM). Choć opisano skuteczność dobębenkowych iniekcji DXM w leczeniu objawów przedsionkowych, w niewielu doniesieniach zwracano uwagę na wpływ tych iniekcji na objawy słuchowe. W niniejszym badaniu dokonaliśmy oceny dobębenkowych iniekcji DXM zarówno w zakresie objawów przedsionkowych, jak i słuchowych. PACJENCI I METODY: Dwudziestu siedmiu pacjentów z chorobą Menière’a, u których pomimo wcześniejszej farmakoterapii układowej doszło do wystąpienia objawów słuchowych i przedsionkowych, poddano leczeniu z podaniem co najmniej jednej serii pięciu dobębenkowych iniekcji DXM w pięciu kolejnych dniach. Ocenę objawów słuchowych i przedsionkowych wykonano przed iniekcjami DXM i cztery miesiące po ich podaniu. W tych samych punktach czasowych stan pacjentów zbadano przy użyciu skali oceny czynności przedsionkowej opracowanej przez Amerykańską Akademię Otolaryngologów Chirurgów Głowy i Szyi (1995). Po iniekcjach DXM wykonano badanie z użyciem specjalnie zaprojektowanego kwestionariusza koncentrującego się na objawach słuchowych. Do porównań użyto testu chi-kwadrat dla serii par, przy czym za istotne statystycznie uznano wartości p ≤ 0,05. WYNIKI: Wynik oceny czynności przedsionkowej uległ znacznemu przesunięciu w stronę wartości niższych, z przesunięciem mediany z wartości 4 na wartość 3. Nie stwierdzono powikłań poza dwoma przypadkami trwałej perforacji błony bębenkowej. U dwanaściorga pacjentów (44,4%) doszło do nawrotu objawów, średnio 7 miesięcy po dobębenkowej iniekcji DXM; u pacjentów tych wymagane było dodatkowe leczenie. Wyniki audiometrii tonalnej i słownej nie uległy poprawie; nie zmieniły się również wyniki obiektywnych badań objawów słuchowych i przedsionkowych. W oparciu o wyniki kwestionariusza, dobębenkowe iniekcje DXM były skuteczne względem objawów słuchowych, przynajmniej w postaci szumu usznego, w 9 przypadkach (33,3 %). Skuteczność polegała głównie na obniżeniu nasilenia objawów. WNIOSKI: Potwierdzono zdolność dobębenkowych iniekcji DXM w zakresie zmniejszania objawów przedsionkowych i słuchowych, w szczególności szumu usznego, choć obserwowany efekt był przemijający.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 1; 9-17
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Choroba Ménière’a cz. 2. Możliwości leczenia oraz strategie terapeutyczne. Komentarz do aktualnych zaleceń i doświadczenia własne
    Autorzy:
    Niemczyk, Kazimierz
    Jasińska, Agnieszka
    Pierchała, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399146.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    choroba Ménière’a
    otoneurologia
    wodniak śródchłonki
    zalecenia postępowania
    zawroty głowy
    Opis:
    Autorzy przedstawiają kontynuację przeglądu aktualnych zaleceń i najnowszych badań dotyczących choroby Ménière’a. W ostatnich latach ukazały się międzyośrodkowe opracowania na temat strategii terapeutycznych, w tym: International consensus (ICON) on treatment of Méniere’s disease 2018, European Position Statement on Diagnosis, and Treatment of Meniere’s Disease, Diagnostic and therapeutic strategy in Menière’s disease. Guidelines of the French Otorhinolaryngology-Head and Neck Surgery Society (SFORL) 2017. W konsekwencji również „Amerykańska Akademia Otorynolaryngologii, Chirurgii Głowy i Szyi” (AAO-HNS) opublikowała w kwietniu 2020 r. zaktualizowane wytyczne na ten temat. Na podstawie wymienionych opracowań oraz przeglądu literatury, przedstawiono główne metody leczenia stosowane w chorobie Meniere’a oraz ocenę ich skuteczności. W oparciu o aktualne zalecenia, a także doświadczenia własne Kliniki Otorynolaryngologii, Chirurgii Głowy i Szyi Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, zaproponowano schemat terapeutyczny.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2020, 9, 2; 18-22
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Choroba Meniera cz. 1. Kryteria diagnostyczne i obraz kliniczny Choroby Ménière’a (ChM) – komentarz do aktualnych zaleceń i doświadczenia własne
    Autorzy:
    Niemczyk, Kazimierz
    Pierchała, Katarzyna
    Bartoszewicz, Robert
    Jasińska, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399468.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    audiometria tonalna
    Choroba Ménière’a
    niedosłuch
    szumy uszne
    ucho wewnętrzne
    zawroty głowy
    Opis:
    Autorzy przedstawiają przegląd aktualnych zaleceń diagnostycznych i terapeutycznych choroby Ménière’a. W ostatnich 5 latach ukazały się 4 opracowania na ten temat. W 2015 r. 5 towarzystw naukowych: Classification Committee of the Barany Society, Japan Society for Equilibrium Research, EAONO – European Academy of Otology and Neurotology, AAO-HNS – American Academy of Otorhinolaryngology – Head Neck Surgery, Korean Balance Society, przedstawiło uaktualnione wytyczne diagnostyki i leczenia tej choroby. W ślad za tym powstały opracowania wieloośrodkowe: International consensus (ICON) on treatment of Méniere’s disease 2018, European Position Statement on Diagnosis, and Treatment of Meniere’s Disease, Diagnostic and therapeutic strategy in Menière’s disease. Guidelines of the French Otorhinolaryngology-Head and Neck Surgery Society (SFORL) 2017. Powyższe zalecenia uwzględniają najnowsze osiągnięcia diagnostyczne (badania RM ucha wewnętrznego), nowe badania elektrofizjologiczne oraz odnoszą się do powszechnie stosowanych metod leczenia, do raportowania wyników i uwzględniają jakość życia pacjentów po stosowanym leczeniu. Autorzy pracy przedstawiają główne problemy kliniczne w chorobie Ménière’a, zasady diagnostyki i leczenia stosowane w Warszawskiej Klinice Otolaryngologii w zakresie procedur diagnostycznych i leczniczych stosowanych w chorobie Ménière’a oraz odnoszą się do zasadniczych zmian zawartych w opublikowanych pracach.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 2; 12-17
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zawroty głowy – wybrane zagadnienia praktyczne
    Some practical considerations on dizziness
    Autorzy:
    Juszczak, Marek
    Głąbiński, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1057747.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Ménière disease
    benign paroxysmal positional vertigo
    betahistine
    betahistyna
    migraine
    presbyastasis
    zawroty głowy
    choroba ménière’a
    łagodne położeniowe zawroty głowy
    migrena
    prezbiastazja
    Opis:
    Dizziness is one of the commonest problems encountered in everyday medical practice and constitute a highly heterogeneous group of symptoms of interdisciplinary origin. Leading causes of dizziness may be laryngological-, neurological-, internal medical-, ophthalmologic- or mental-based. The key issue in differential diagnosis of dizziness is precise description of character of ailments by the patient. Essentially, dizziness may be classified into systemic (vertigo) and non-systemic (lightheadedness, disequilibrium). One of the most common forms of dizziness is benign paroxysmal positional vertigo (BPPV). Other causes of dizziness include: psychogenic vertigo (phobic postural vertigo, chronic subjective dizziness), migraine (including basilar-type migraine and vestibular migraine), Ménière disease, vestibular neuritis, multifactorial vertigo of the elderly (presbyastasis) and vascular dizziness. The latter are overdiagnosed in Poland, while other forms are largely underdiagnosed. An example thereof is BPPV, easily diagnosed be the almost pathognomonic Dix-Hallpike test and effectively treated by canalith repositioning (Epley) or liberatory (Semont) manoeuver. In the determination of cause(s) of dizziness paramount are neuroimaging studies, particularly magnetic resonance imaging (MRI) of thehead. Furthermore, very useful are laryngological examination and electronystagmography (ENG), enabling differentiation between central and peripheral vertigo. Apart of the abovementioned procedures in the treatment of dizziness, an important role is played by betahistine-based pharmacotherapy. Most frequent causes of dizziness are discussed, with a special emphasis on their differential diagnosis at patient’s bedside.
    Zawroty głowy należą do najczęstszych problemów w praktyce lekarskiej i stanowią bardzo niejednorodną grupą objawów o interdyscyplinarnym charakterze. Główne przyczyny zawrotów mogą mieć podłoże laryngologiczne, neurologiczne, internistyczne, okulistyczne czy psychiatryczne. Bardzo ważne w ich różnicowaniu jest dokładne opisanie przez chorego charakteru dolegliwości. Zasadniczo zawroty głowy można podzielić na zawroty układowe (vertigo) i nieukładowe (lightheadedness, disequilibrium). Jedną z najczęstszych przyczyn zawrotów głowy są łagodne położeniowe zawroty głowy (ŁPZG). Wśród innych głównych przyczyn wymienia się: zawroty psychogenne, migrenę (w tym migrenę podstawną i migrenę przedsionkową), chorobę Ménière’a, zapalenie nerwu przedsionkowego, wieloprzyczynowe zawroty wieku podeszłego (prezbiastazja) oraz zawroty naczyniopochodne. Te ostatnie są w Polsce nadrozpoznawane, natomiast zbyt rzadko stwierdza się pozostałe przyczyny zawrotów, a zwłaszcza ŁPZG, które łatwo zdiagnozować za pomocą niemal patognomonicznej próby Dix-Hallpike’a i w których można wdrożyć wysoce skuteczne leczenie manewrem repozycyjnym (Epleya) lub uwalniającym (Semonta). Kluczowe znaczenie w rozpoznawaniu przyczyny zawrotów głowy mają badania neuroobrazujące, a w szczególności badanie głowy rezonansem magnetycznym (MRI). Ponadto bardzo przydatne są badania laryngologiczne, głównie badanie elektronystagmograficzne (ENG), umożliwiające różnicowanie zawrotów ośrodkowych i obwodowych. Poza wymienionymi zabiegami w leczeniu zawrotów głowy przydatna jest farmakoterapia, w której wiodącą rolę odgrywa obecnie betahistyna. W niniejszej pracy omówiono najczęściej spotykane przyczyny zawrotów głowy, ze szczególnym uwzględnieniem ich diagnostyki różnicowej przy łóżku chorego.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2012, 12, 4; 251-258
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Distortion-product otoacoustic emission phase shift test (Shift-DPOAE) – methodology of measurements and interpretation of results in example cases
    Przesunięcie w fazie otoemisji akustycznych produktów zniekształceń nieliniowych ślimaka (Shift-DPOAE) – metodologia badania i interpretacja wyników na przykładach
    Autorzy:
    Lachowska, Magdalena
    Prus-Ostaszewska, Monika
    Niemczyk, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399172.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    distortion-product otoacoustic emission
    hearing loss
    Meniere’s disease
    phase shift
    tinnitus
    vertigo
    choroba Meniere’a
    niedosłuch
    otoemisje akustyczne
    przesunięcie w fazie
    szum uszny
    zawroty głowy
    Opis:
    Objective: The objective of the study was to present the methodology and interpretation of the results of distortion-product otoacoustic emission phase shift (Shift-DPOAE) measurements in healthy subjects and patients with Meniere’s disease in remission or during the attack. Material and methods: Shift-DPOAE measurements were performed in two healthy subjects with no otological or neurological problems as well as in six patients diagnosed with Meniere’s disease. Results obtained from all eight subjects are presented. Detailed otoscopy, impedance audiometry, pure tone audiometry, DPOAE, and Shift-DPOAE tests were performed in all subjects. Results: Normal results of Shift-DPOAE measurements obtained from two healthy subjects as well as normal (two subjects) and abnormal (four subjects) Shift-DPOAE results obtained from patients with Meniere’s disease are presented in order to thoroughly discuss the methodology and interpretation of Shift-DPOAE measurements. Conclusions: Shift-OAE is a promising diagnostic tool with a great clinical potential for diagnostics and monitoring of Meniere’s disease in patients whose hearing has not yet been damaged. The test is completely non-invasive and can be carried out immediately after the onset of disease attack with symptoms still present at the time of the test; in addition, the procedure takes just several minutes.
    Cel: Przedstawienie metodologii badania oraz prezentacja wyników przesunięcia w fazie otoemisji akustycznych produktów zniekształceń nieliniowych ślimaka (Shift-DPOAE), wykonanego u osób zdrowych i z potwierdzoną chorobą Meniere’a w fazie remisji oraz w ostrej fazie choroby w czasie ataku. Materiał i metody: Badanie Shift-DPOAE zostało wykonane u dwóch osób z prawidłowym słuchem i bez żadnych problemów otologicznych i neurologicznych (osoby zdrowe) oraz u sześciu z klinicznie zdiagnozowaną chorobą Meniere’a. W sumie w pracy prezentowano wyniki uzyskane u ośmiu osób. U wszystkich badanych wykonano następujące badania: dokładną otoskopię, audiometrię impedancyjną, audiometrię tonalną, tradycyjne badanie DPOAE oraz Shift-DPOAE. Wyniki: Zaprezentowano i omówiono prawidłowe wyniki Shift-DPOAE uzyskane u dwóch osób zdrowych oraz wyniki prawidłowe (dwie osoby) i nieprawidłowe (cztery osoby) uzyskane u pacjentów z chorobą Meniere’a, w celu dokładnego omówienia metodologii i interpretacji badania Shift-DPOAE. Wnioski: Shift-OAE to obiecujące badanie z dużym potencjałem klinicznym w diagnostyce i monitorowaniu choroby Meniere’a u pacjentów, u których słuch nie został jeszcze uszkodzony. Jest ono całkowicie nieinwazyjne, może być przeprowadzone zaraz po ataku choroby w trakcie trwania objawów, a jego wykonanie zajmuje zaledwie klika minut.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2020, 9, 1; 1-5
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zaburzenia słuchu w praktyce neurologa
    Hearing disturbances in neurologist clinical practice
    Autorzy:
    Konarska-Król, Maria
    Kacperska, Magdalena Justyna
    Jastrzębski, Karol
    Radek, Maciej
    Tomasik, Bartłomiej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053263.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    zaburzenia słuchu
    zaburzenia krążenia mózgowego
    nagły niedosłuch czuciowo-nerwowy
    guzy
    kąta mostowo-móżdżkowego
    choroby kości
    choroby zakaźne
    stwardnienie rozsiane
    urazy głowy
    uraz ciśnieniowy
    choroby genetyczne
    choroba ménière’a
    leki ototoksyczne
    hearing impairment
    cerebrovascular disease
    sudden sensorineural hearing loss
    pontine angle
    tumours-brain
    bone disease
    infectious disease
    multiple sclerosis
    brain injury
    barotrauma
    genetic disease
    meniere’s disease
    ototoxic drugs
    Opis:
    Hearing is one of the most important human senses closely associated with the organ of hearing and balance. Patients with sudden hearing loss sometimes report ear fullness, tinnitus or vertigo. Hearing disturbances is a very unpleasant sensation lowering the quality of life. Sudden hearing loss is mostly caused by otologic diseases but also disturbances of brain circulation, brain injury, viral (mumps, rubella, herpes zoster) and bacterial infections, bone diseases, bone tumours, 8th nerve tumours, genetic disorders, autoimmune diseases (e.g. multiple sclerosis), ototoxic medications and many others. Hearing disorders are generally divided into central and peripheral, the latter divided into conductive and perceptive. Deafness is a worrying symptom not only for the patient but also for a clinical neurologist. Diagnosis is based on the past history, physical examination, both otolaryngological and neurological, diagnostic investigations, audiological investigation, atrial excitability testing (caloric tests, electronystagmography) depending on clinical indications, neuroradiological investigations, brainstem auditory evoked potentials, blood tests and others, which enables instituting a proper treatment.
    Słuch to jeden z najważniejszych zmysłów człowieka, ściśle związany z narządem słuchu i równowagi. Nagłe lub szybko postępujące upośledzenie słuchu, któremu mogą towarzyszyć szumy uszne, uczucie zatkania ucha czy zawroty głowy, jest dla pacjenta nieprzyjemne i w dużym stopniu obniża jakość jego życia. Wśród przyczyn nagłych zaburzeń słuchu wymienia się przede wszystkim choroby laryngologiczne, ale też zaburzenia krążenia mózgowego, urazy czaszkowo-mózgowe, infekcje wirusowe (wirusy świnki, różyczki, półpaśca) i bakteryjne, choroby kości, guzy nerwu VIII, choroby genetyczne, schorzenia o podłożu autoimmunologicznym (np. stwardnienie rozsiane), leki ototoksyczne i wiele innych. Zaburzenia słuchu dzielimy na ośrodkowe i obwodowe, te drugie natomiast – na przewodzeniowe i odbiorcze. Głuchota jest objawem bardzo niepokojącym nie tylko dla pacjenta, lecz także dla neurologa. W jej przypadku kluczową rolę odgrywają: wywiad, badanie przedmiotowe, w tym badanie otolaryngologiczne, neurologiczne i audiologiczne, badanie pobudliwości przedsionków (próby kaloryczne, elektronystagmografia) oraz – w zależności od wskazań klinicznych – badania neuroobrazowe, badanie słuchowych potencjałów wywołanych z pnia mózgu, badania laboratoryjne krwi i inne, a następnie podjęcie właściwego leczenia.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2014, 14, 1; 61-69
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies