Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "chirurgia jamy brzusznej" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Co musi wiedzieć chirurg (ogólny i jamy brzusznej) o chirurgii plastycznej?
Autorzy:
Kraus, Armin
Infanger, Manfred
Meyer, Frank
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392093.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
chirurgia jamy brzusznej
chirurgia ogólna
chirurgia plastyczna
Opis:
Wprowadzenie: Chirurgia plastyczna została wprowadzona w Niemczech jako podspecjalizacja chirurgii ogólnej w 1978 r. Od tego czasu dyscyplina ta rozwinęła ogromne możliwości, m.in. dzięki współpracy z innymi dziedzinami, takimi jak: chirurgia ogólna i chirurgia jamy brzusznej. C el: Podkreślenie i podsumowanie podstawowych możliwości, opcji technicznych i nowych aspektów chirurgii plastycznej, które w codziennej praktyce klinicznej są istotne dla wspólnych interdyscyplinarnych strategii zabiegowych chirurgii plastycznej, ogólnej i chirurgii jamy brzusznej. Metoda: Krótki i zwięzły przegląd literatury oparty na: 1) wyborze właściwego tematycznego piśmiennictwa z medycznej literatury naukowej oraz 2) doświadczeniu chirurgicznym zdobytym w codziennej pracy. Wyniki: (wybrane punkty styczne): 1) Zabiegi ochrony biologicznej w chirurgii naczyniowej stosowane, aby przezwyciężyć poważny problem zakażeń protez naczyniowych obarczony ryzykiem przerwania zespolenia i krwawienia. Po starannym opracowaniu z ewentualną rekonstrukcją autologicznych naczyń protezę naczyniową pokrywa się płatem tkankowym, aby przekazać właściwości immunologiczne i ostatecznie spowodować gojenie zakażonego obszaru. 2) Leczenie przetok aortalno-tchawiczej lub aortalno-dwunastniczej, będących znacznym wyzwaniem dla chirurga ogólnego. Mogą być one leczone odpowiednio przez interpozycję płata mięśnia piersiowego większego lub pokrycie płatem sieci większej. 3) W odniesieniu do chirurgii nerwów odnotowano zachęcające efekty w postaci subiektywnej poprawy jakości głosu po wczesnej mikrochirurgicznej naprawie nerwu krtaniowego wstecznego oraz przywrócenia pojemności oddechowej w porażeniu przepony. 4) Chirurgia limfatyczna w przypadku obrzęków limfatycznych o charakterze pierwotnym (z powodu braku lub niedoboru naczyń limfatycznych) lub wtórnym (w przebiegu zakażenia, urazu, radioterapii lub zabiegu operacyjnego) może być wskazana w ośrodkach mikrochirurgicznych wyspecjalizowanych w naprawie dróg limfatycznych. Uszkodzony układ chłonny: (I) może być odtworzony przez interpozycję lub (II) limfa może być drenowana nieanatomicznie, na przykład przez zespolenie limfatyczno-żylne. Dalsze techniki to: przeszczepienie wolnego węzła chłonnego zawartego w wolnym unaczynionym płacie z pachwiny, przeniesienie autologicznego naczynia chłonnego lub interpozycja przeszczepu żylnego. 5) Redukcja masy jak dermolipektomia z późniejszym przeszczepem skóry niepełnej grubości jest cenną opcją zapewniającą znaczne zmniejszenie objętości. 6) Uzupełnianie ubytków: A. Przeszczepy skóry o niepełnej lub pełnej grubości są powszechną metodą uzupełniania ubytków w przypadku, gdy łożysko rany jest czyste i dobrze unaczynione. Jeśli nie ma miejsca do pobrania skóry lub łożysko przeszczepu jest wątpliwej jakości, stosuje się różne allogeniczne lub ksenogeniczne zamienniki skóry. B. Kolejne metody obejmują szeroki arsenał miejscowych i wolnych płatów powięziowo-skórnych i mięśniowo-skórnych, takich jak: pionowy płat mięśnia prostego brzucha (VRAM), stosowany na przykład po brzuszno-kroczowym wycięciu odbytnicy, lub płaty śmigłowe odpowiednich „angiosomów”. 7) Zamknięcie przepuklin ściany jamy brzusznej z niestabilnym pokryciem skóry. Uzupełnienie płatem tkankowym, samym lub w połączeniu z siatką, jest lepsze od zastosowania wyłącznie siatki. 8) Wolne płaty – gdy miejscowe lub uszypułowane płaty są niedostępne, do uzupełnienia ubytku ściany jamy brzusznej można wykorzystać wolne płaty (częstość występowania powikłań jest niewielka). Wniosek: Chirurgia plastyczna jest niezastąpionym partnerem w specyficznych problemach chirurgicznych oraz przypadkach klinicznych w chirurgii ogólnej i chirurgii jamy brzusznej. Każdy chirurg ogólny i chirurg jamy brzusznej powinien być poinformowany o ogromnych możliwościach i technikach chirurgicznych, jakie może zapewnić współczesna chirurgia plastyczna, aby osiągnąć najlepsze wyniki i podnieść jakość życia pacjentów przez połączenie fachowej wiedzy tych dwóch dziedzin chirurgicznych.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 5; 42-51
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Open and laparoscopic approaches are associated with comparable 90-day morbidity and mortality following ERAS protocol.
Chirurgia klasyczna i laparoskopowa z zastosowaniem schematów ERAS wiąże się z podobnym ryzykiem powikłań i zgonów
Autorzy:
Vasavada, Bhavin B.
Patel, Hardik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/527389.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
enhanced recovery after surgery (ERAS)
laparoscopy
gastrointestinal surger
protokół kompleksowej opieki okołooperacyjnej dla poprawy wyników leczenia chirurgicznego (ERAS)
laparoskopia
chirurgia jamy brzusznej
Opis:
Introduction: The aim of this study is to compare 90-day mortality and morbidity between open and laparoscopic surgeries performed in one centre since the introduction of ERAS protocols. Material and Methods: All gastrointestinal surgeries performed between April 2016 and March 2019 at our institution after the introduction of ERAS protocols have been analysed for morbidity and mortality. The analysis was performed in a retrospective manner using data from our prospectively maintained database. Results: We performed 245 gastrointestinal and hepatobiliary surgeries between April 2016 and March 2019. The mean age of patients was 50.96 years. 135 were open surgeries and 110 were laparoscopic surgeries. The mean ASA score was 2.4, the mean operative time was 111 minutes and the mean CDC grade of surgery was 2.56. 40 were emergency surgeries and 205 were elective surgeries. Overall the 90-day mortality rate was 8.5% and the morbidity rate was around 9.79%. On univariate analysis morbidity was associated with a higher CDC grade of surgeries, a higher ASA grade, longer operating time, the use of more blood products, a longer hospital stay and open surgeries. HPB surgeries and luminal surgeries (non hpb gastrointestinal surgeries) were associated with 90-day post-operative morbidity. On multivariate analysis no factors independently predicted morbidity. On univariate analysis 90-day mortality was predicted by the grade of surgeries, a higher ASA grade, longer operative time, the use of more blood products, open surgeries and emergency surgeries. However on multivariate analysis only the use of more blood products was independently associated with mortality. Conclusion: The 90-day mortality and morbidity rates between open and laparoscopic surgeries after the introduction of ERAS protocol were similar.
Wprowadzenie: Celem pracy była ocena ryzyka powikłań i zgonów w ciągu 90 dni po zabiegach operacyjnych wykonywanych w jednym z ośrodków sposobem klasycznym i laparoskopowym z zastosowaniem schematu zdrowienia pooperacyjnego ERAS. Materiał i metody: Przeanalizowano wyniki leczenia wszystkich chorych operowanych w ośrodku w okresie od kwietnia 2016 r. do marca 2019 r., u których stosowano schemat ERAS. Analizę retrospektywną przeprowadzono na danych zbieranych w sposób prospektywny. Wyniki: Między kwietniem 2016 r. a marcem 2019 r. wykonano 245 zabiegów operacyjnych na przewodzie pokarmowym, wątrobie i drogach żółciowych. Średni wiek chorych wynosił 50,96 lat. Przeprowadzono 135 operacji sposobem klasycznym oraz 110 metodą laparoskopową. Średni wynik w skali ASA wynosił 2,4; średni czas trwania operacji to 111 minut, a średnia ciężkość operacji w skali CDC – 2,56. 40 zabiegów było wykonanych ze wskazań pilnych, a 205 planowych. Całkowity odsetek zgonów pooperacyjnych w okresie 90 dni wyniósł 8,5%, a powikłań 9,79%. W analizie jednoczynnikowej czynnikami wpływającymi na ryzyko powikłań były: wyższy wynik w skali CDC, wyższy wynik w skali ASA, dłuższy czas trwania operacji, większe zużycie produktów krwiopochodnych, dłuższy czas pobytu w szpitalu, klasyczny dostęp operacyjny, zabiegi w zakresie wątroby i dróg żółciowych. W analizie wieloczynnikowej nie stwierdzono czynników wpływających na zwiększenie ryzyka powikłań. W analizie jednoczynnikowej czynnikami wpływającymi na ryzyko zgonów w ciągu 90 dni były: wyższy wynik w skali CDC, wyższy wynik w skali ASA, dłuższy czas trwania operacji, większe zużycie produktów krwiopochodnych, klasyczny dostęp operacyjny i zabiegi ze wskazań pilnych. W analizie wieloczynnikowej jedynie zużycie preparatów krwiopochodnych wpływało na zwiększenie ryzyka zgonu. Wniosek: Ryzyko powikłań i zgonów w okresie 90 dni po zabiegach operacyjnych z dostępu klasycznego oraz laparoskopowego z zastosowaniem schematu ERAS było zbliżone.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2020, 2; 39-50
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies