Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "chińska sztuka" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Chińska esencja, zachodni trik. Malarstwo tuszu i wody w filmie animowanym
Chinese Essence, Western Trick: Ink and Water Paintings in Animated Film
Autorzy:
Bobrowska, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341358.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kino chińskie
animacja chińska
sztuka chińska
Chinese cinema
Chinese animation
Chinese art
Opis:
Artykuł jest próbą zrekonstruowania koncepcji ideologicznych oraz metod artystycznych, jakie postulowali oraz praktykowali twórcy chińskich filmów animowanych inspirowanych tradycyjnym malarstwem, stanowiących realizację odgórnie narzuconego wyzwania o charakterze ideologicznym. Analizie zostaje poddany proces realizacji filmów wykonanych w malarskiej technice tuszu i wody. Autorka odwołuje się do czterech filmów, które powstały w Szanghaju w latach 1960-1988 i zajmują ważną pozycję w utrwalonym kanonie. Rozwój historyczny chińskiej animacji zostaje ujęty w ramach koncepcji zasadniczych dla współczesnej myśli estetycznej oraz praktyki artystycznej: zhongti, xiyong (chińska substancja, zachodni środek), minzu (sztuka narodowa) oraz meishu (sztuki piękne).
This article attempts to reconstruct the ideological concepts and artistic methods postulated and practiced by makers of Chinese animated films inspired by traditional painting, which are the implementation of a top-down ideological challenge. The process of making films made in the ink and water technique is analysed. The author refers to four films that were made in Shanghai between 1960 and 1988 and occupy an important position in the established canon. The historical development of Chinese animation is considered in the context of ideas central to contemporary aesthetics and artistic practice: zhongti, xiyong (Chinese substance, Western means), minzu (national art) and meishu (fine art).
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2017, 99; 161-170
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Łódzkie kolekcje ceramiki orientalnej przed 1939 rokiem. Pokoje chińskie, japońskie i mauretańskie
Lodzs oriental ceramics collections from before 1939. Chinese, Japanese and Mauritanian rooms
Autorzy:
Grzejszczak, Ł.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/168907.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
Tematy:
burżuazja polska XIX-XX w.
Łódź
kolekcjonerstwo
sztuka orientalna
ceramika chińska
ceramika japońska
porcelana
motywy dekoracyjne
Polish bourgeoisie of 19th and 20th centuries
Lodz
collecting
oriental art
Chinese ceramics
Japanese ceramics
porcelain
decorative motifs
Opis:
Podążający za europejską modą zamożni łodzianie urządzali pokoje orientalne – chińskie, japońskie, czy mauretańskie, albo gromadzili kolekcje złożone jedynie ze starannie wybranych obiektów. Artykuł poświęcony jest nieznanym szerzej zbiorom sztuki orientalnej, które posiadali: baron Juliusz Heizel von Hohenfels syn (japonika: brązy, elementy uzbrojenia, grafika, malarstwo, tkaniny); rodzina Biedermannów (ceramika chińska i japońska, sztuka perska – kobierce i elementy uzbrojenia); Laura Eliza Kindermann (kobierce perskie, ceramika japońska); rodzina Saladin i firma Allart & Rousseau (meble chińskie) oraz rodziny: Poznańskich (ceramika chińska i japońska, tkaniny) i Scheiblerów (meble chińskie, ceramika japońska i chińska, brązy, wachlarze, inne przedmioty dekoracyjne). Na podstawie kwerendy źródłowej, zachowanych nielicznych materiałów ikonograficznych oraz pojedynczych obiektów podjęto próbę ukazania poszczególnych kolekcji. Zgromadzone dzieła sztuki i kultury materialnej były wyrazem nie tylko panującej mody, ale równocześnie stanowiły odzwierciedlenie zainteresowań właścicieli i ich ambicji towarzyskich.
Wealthy citizens of Lodz, who followed the European fashion, decorated oriental rooms – Chinese, Japanese or Mauritanian. Some of them gathered collections that consisted only of carefully selected objects. This article is devoted to widely unknown gatherings of oriental art, that were in possession of: baron Juliusz Heinzel von Hohenfels jr (Japanese bronzes, armament elements, graphics, paintings and fabrics); Biedermann family (Chinese ceramics, Japanese ceramics, Persian art – carpets and armament elements); Laura Eliza Kindermann (Persian carpets, Japanese ceramics) Allart & Rousseau company and Saladin family (Chinese furniture); families of Poznański (Chinese and Japanese ceramics and fabrics) and the Scheiblers (Chinese furniture, Japanese and Chinese ceramics, bronzes, fans and other decorative items). Based on the source query, a few lasting iconographical materials and single objects an attempt to show individual collections has been taken. Gathered works of art and culture were expressing not only the fashion of the era but also mirrored interests of their owners and their social ambitions.
Źródło:
Szkło i Ceramika; 2018, R. 69, nr 5, 5; 10-13
0039-8144
Pojawia się w:
Szkło i Ceramika
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znajomość pandy wielkiej w starożytnych Chinach
Knowledge on Giant Pandas in Ancient China
Autorzy:
Malinowski, Gościsław
Wu, Lina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879581.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
panda wielka
panda z Qinling
niedźwiedź
literatura chińska
sztuka chińska
zapożyczenia językowe
język chiński
język angielski
giant panda
Qinling panda
bear
Chinese literature
Chinese art
loanwords
Chinese language
English language
Opis:
W dzisiejszych czasach panda wielka stała się nieformalnym symbolem Chin, niemal tak samo popularnym jak wizerunek smoka, mitycznego stworzenia będącego heraldycznym zwierzęciem Chin aż po rok 1928. Z dzisiejszą popularnością pandy zaskakująco kontrastuje niemal całkowita nieobecność tego zwierzęcia w wyobrażeniach dawniejszych epok. Lokalna nazwa pandy bai xiong „biały niedźwiedź” została po raz pierwszy zapisana przez O. Armanda Davida, odkrywcę tego gatunku dla nauki w 1869 r., pierwsze wyobrażenie pandy znajduje się we francuskiej pracy zoologicznej z 1874 r., a pierwsze symboliczne wykorzystanie pandy jako logo jest zasługą amerykańskich lotników stacjonujących w Kunmingu (Yunnan) w 1941 r. Jeśli dodamy do tego, że obecna chińska nazwa tego zwierzęcia xiongmao jest kalką z języka angielskiego bear cat i powstała na początku XX wieku, że panda wielka stała się przedmiotem tradycyjnego chińskiego malarstwa w latach 50. XX wieku, a rozpowszechnienie motywu pandy w literaturze chińskiej sięga 1983 r., stajemy przed trudnym do wytłumaczenia faktem nieznajomości pandy w literaturze i sztuce starożytnych Chin. Badacze chińscy zakładają, że panda wielka znana była pod innymi nazwami w dawnych Chinach. Hu Jinchu wylicza 25 takich nazw, jednak słowacki badacz Stanislav Vavrovský dowodzi, że tylko pod kilkoma z nich, i to regionalnie w Syczuanie, może się rzeczywiście kryć panda, choć nie ma na to jednoznacznych, rozstrzygających dowodów. Autorzy tego artykułu uważają, że panda wielka była znana w starożytnych Chinach, nie była jednak wyodrębniana jako osobny gatunek, lecz po prostu uznawana za niedźwiedzia xiong. Przedstawiają znaczenie niedźwiedzi w mitycznych opowieściach o genezie chińskiej cywilizacji, archeologiczne znaleziska szczątków niedźwiedzi (w tym i pand) w grobowcach z neolitu i epoki brązu oraz wyobrażenia niedźwiedzi w starożytnej sztuce do epoki Han włącznie. Omawiają również dwa podstawowe gatunki niedźwiedzi zamieszkujące Chiny: czarnego himalajskiego i jasnego niedźwiedzia brunatnego, zwanego niekiedy białym. Zwracają uwagę, że rozpowszechniony dziś wzorzec czarno-białej pandy wynika z faktu, że taką właśnie pandę po raz pierwszy poznał europejski badacz o. David i to właśnie ten podgatunek z gór zachodniego Syczuanu, stał się normatywnym dla pandy wielkiej. Tymczasem w starożytności zasięg występowania pandy wielkiej był o wiele większy niż dzisiejsze tereny refugialne. Można też założyć, że Chińczycy o wiele wcześniej niż pandy z Syczuanu mieli okazję poznać pandy z gór Qinling, położonych w pobliżu dawnej stolicy Xi’an. Ten podgatunek pandy (Ailuropoda melanoleuca qinlingensis), dziś znacznie rzadszy od syczuańskiego i uznawany za nienormatywny, charakteryzuje się odmiennym ubarwieniem jasno- i ciemnobrunatnym, co sprawia, że mógł on być uznany za jeden typ zwierzęcia z niedźwiedziem brunatnym. Dlatego też w starożytnej sztuce i literaturze chińskiej panda wielka mogła być przedstawiana po prostu jako niedźwiedź, a jeśli dochodziło do jakiejś dalszej specyfikacji, to niedźwiedź nie czarny, czyli nie himalajski.
In modern times giant panda becomes an informal symbol of China, almost as popular as images of dragon, a mythical creature and heraldic animal of China till 1928. There is an astonishing contrast between today’s popularity of panda and an almost total lack of images and mentions of this animal in ancient times. Bai xiong ‘white bear,’ a local Chinese name for giant panda was registered for the first time only in 1869, by Father Armand David, who discovered giant pandas for the Europeans, the first image of panda was printed in a French zoological book in 1874, the first logo with an image of panda was created by pilots from the American Volunteer Group in Kunming (Yunnan) in 1941. If we add to this that the word xiongmao, a modern Chinese name for giant panda, is a phraseological calque from English bear cat created at the beginning of the 20th century, that panda became subject of the traditional Chinese painting in the mid of the 20th century and the literary motif of panda gained ground only after success of a popular song in 1983, we are faced with the problem of explaining, why giant panda was unknown to ancient Chinese art and literature. Some Chinese scholars assume that panda was known by other names in ancient China. Hu Jinchu enumerates a list of 25 such names, however Slovak sinologist Stanislav Vavrovský proves, that only some of them may actually mean giant panda, although the unambiguous and decisive arguments are lacking. The authors of this paper assume that giant panda was known in ancient China, however it was not differentiated as a separate species but was regarded simply as a bear (xiong). The authors present the role of bears in the mythical stories about the origin of Chinese civilization, the archaeological findings of bear bones in neolithic and bronze age tombs, as well as the images of bears in ancient Chinese art till the end of the Han dynasty. They talk through two common bear species in China: Asian black bear and brown bear, whose some subspecies are sometimes called white. The authors take notice of the fact that the known contemporary image of giant panda as a black-and-white animal is due to the discovery of the black-and-white Sichuan subspecies of this animal by Father Davis what follows that the first specimen known to Europeans became normative subspecies. However in ancient times the giant panda habitat was much more than modern refugial areas mostly in Western Sichuan mountains. The authors assume that ancient Chinese had an opportunity to meet with other pandas, e.g. from Qinling mountains, near Xi’an, a former capitol of China, than with the normative in our times subspecies of giant panda from Sichuan. The Qinling panda (Ailuropoda melanoleuca qinlingensis) is very rare in our times and having a dark brown and light brown pattern instead of „typical” black and white seems to be atypical. In ancient times because of this brownish pattern Qinling panda could not be discerned from the common brown bear. The authors assume that whenever there are images and mentions of bear in ancient Chinese art and literature, we cannot automatically exclude giant pandas.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 9; 135-163
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spojrzenie na chiński rynek dzieł sztuki w drugiej dekadzie XXI wieku
Autorzy:
Smolarek, Maciej Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2049849.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
rynek dzieł sztuki w Chinach
rynek antykwaryczny w Chinach
chińska kultura
chińska sztuka
rynek aukcyjny w Chinach
domy aukcyjne w Chinach
chińscy kolekcjonerzy
chińskie reformy gospodarcze
Opis:
Niezwykle dynamiczny rozwój rozumianego w szerokim sensie chińskiego rynku dzieł sztuki w ostatnich dziesięcioleciach odzwierciedla rosnącą rolę chińskiej gospodarki na świecie oraz wzrost zamożności chińskiego społeczeństwa. W latach 2008–2011 rynek ten odnotował niespotykany w jakimkolwiek innym regionie świata wzrost na poziomie 500 proc. W 2018 roku udział Chin w globalnym rynku dzieł sztuki na poziomie 19 proc. potwierdził silną pozycję tego państwa jako jednego z trzech największych rynków dzieł sztuki świata. W tym samym czasie chiński rynek aukcyjny zajmował na świecie drugie miejsce. Pozycję światowego lidera Chińska Republika Ludowa zawdzięcza przede wszystkim znaczącym reformom gospodarczym ostatnich lat, skutecznej realizacji polityki otwartych drzwi oraz ogromnemu potencjałowi kulturowemu. Kultura chińska jest bezcennym skarbem całej ludzkości utrwalonym w obiektach podlegających obrotowi ekonomicznemu. Niewiele jest krajów, które pod względem bogactwa działalności artystycznej mogłyby konkurować z Chinami, jednym z największych państw źródłowych dóbr kultury na świecie i jednocześnie jednym z największych rynków dzieł sztuki. Celem artykułu jest przedstawienie najważniejszych zagadnień chińskiego rynku dzieł sztuki w ostatnim dwudziestoleciu.
Źródło:
Myśl Ekonomiczna i Polityczna; 2020, 2(69); 90-110
2081-5913
2545-0964
Pojawia się w:
Myśl Ekonomiczna i Polityczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagadnienia ochrony dóbr kultury w prawie chińskim
Autorzy:
Smolarek, Maciej Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1339090.pdf
Data publikacji:
2020-12-02
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
ochrona zabytków w Chinach
sztuka chińska
prawo chińskie
rynek antykwaryczny
rynek dzieł sztuki
kultura chińska
historia Chin
przemyt dóbr kultury
kara śmierci w Chinach
Chińska Państwowa Administracja Dziedzictwa Kultury
protection of relics in China
Chinese art
Chinese law
market for antiques
market for works of art
Chinese culture
history of China
smuggling of cultural property
capital punishment in China
Chinese National Cultural Heritage Administration
Opis:
Chiny są jednym z największych państw źródłowych dóbr kultury na świecie, które od połowy XIX w. traci część bezcennego dziedzictwa na skutek grabieży, nielegalnej sprzedaży oraz celowego lub przypadkowego niszczenia. Ze względu na wielowiekową historię oraz bogactwo grup etnicznych Chiny przyjęły hierarchiczny system ochrony zabytków oraz model legislacji oparty na koegzystencji ustawodawstwa kompleksowego i specjalistycznego, uwzględniającego szczególny charakter niektórych obiektów. Chińska Republika Ludowa jest krajem o bogatej kulturze i długiej historii, który dzięki konsekwentnemu ulepszaniu legislacji oraz integracji z międzynarodowym systemem zarządzania dobrami kultury zajmuje ważne miejsce w globalnym ruchu na rzecz ochrony zabytków. Celem artykułu jest przedstawienie najważniejszych zagadnień związanych z prawną ochroną dóbr kultury w Chinach.
China is one of the biggest states that are a source of cultural property in the world, which has been losing part of its priceless heritage since the middle of the 19th century due to plunder, illegal trade and intentional or accidental damage. Due to multi-century history and ethnic diversity, China adopted a hierarchical system of the protection of relics and a model of legislation based on co-existence of comprehensive and specialist legislation taking into account a special nature of some objects. The People’s Republic of China is a country with rich culture and long history which, thanks to the consistent improvement of legislation and integration with the international system of cultural property management, holds an important position in the global movement for the protection of relics. The article aims to present the most important issues concerning legal protection of cultural property in China.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 2; 220-221
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Deification of Mao Zedong’s Image and an Iconoclastic Attempt at Its Deconstruction
Deifikacja wizerunku Mao Zedonga i obrazoburcza próba jego dekonstrukcji
Autorzy:
Szatkowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1940185.pdf
Data publikacji:
2018-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Mao Zedong
Chinese art
iconoclasm
cult of personality
deification
sztuka chińska
ikonoklazm
kult jednostki
deifikacja
Opis:
This text is an attempt to reflect on the image of Mao Zedong in People’s Republic of China and the politics of shaping his image. Mao Zedong, his politics, literary work, life, and other aspects of his long biography have been fairly well described by numerous researchers over the past few decades. However, far too little space has been devoted to the image of Mao Zedong in the consciousness of the Chinese. Considering that Mao has been included into the set of deities and surrounded by a halo of divinity, the critical attitude to his figure verges on sacrilege. It is a surprising encounter of politics and religion, which Mao Zedong would not expect in his lifetime. In fact, only popular and avant-garde art, as well as individual oppositionists have made iconoclastic attempts to deconstruct the figure of Mao.
Niniejszy tekst jest próbą refleksji na temat wyobrażenia Mao Zedonga w Chinach Ludowych oraz polityki kształtowania jego wizerunku. Mao Zedong, jego polityka, twórczość literacka, życiorys i inne aspekty długiej biografii zostały dość dobrze opisane przez licznych badaczy na przełomie ostatnich kilkudziesięciu lat. Zdecydowanie za mało miejsca poświęcono wizerunkowi Mao Zedonga w świadomości Chińczyków. Przy założeniu, że Mao został włączony w poczet bóstw i otoczony jest nimbem boskości, stosunek krytyczny do jego postaci staje się obrazoburczy. Jest to zaskakujące spotkanie z pogranicza polityki i religii, którego Mao Zedong nie spodziewałby się za życia. Właściwie tylko sztuka popularna i awangardowa, a także poszczególni opozycjoniści podjęli się ikonoklastycznej próby dekonstrukcji postaci Mao.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2018, 59; 47-63
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies