Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "charytologia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Wolność a łaska. Interpretacja problemu w filozofii Józefa Tischnera
    Autorzy:
    Trombik, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/669557.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    grace
    freedom
    Joseph Tischner
    charitology
    philosophical anthropology
    polish philosophy
    łaska
    wolność
    Józef Tischner
    charytologia
    antropologia filozoficzna
    filozofia polska
    Opis:
    The paper attempts to reconstruct Joseph Tischner (1931–2000) views about relation between grace and human freedom. The issue has been taken with reference to broad philosophical and theological context, which was important in Tischner’s thought (especially phenomenology and philosophy of dialogue). Besides, the paper pointed out to prospective problems in Tischner’s concept of grace and freedom, which can be inspiring in philosophy and theology.
    W artykule podjęto próbę rekonstrukcji poglądów Józefa Tischnera dotyczących zagadnienia relacji między łaską a wolnością człowieka. Omówiony został także filozoficzno-teologiczny kontekst, w ramach którego kształtowały się poglądy krakowskiego myśliciela. Wskazano również na najbardziej perspektywiczne wątki w Tischnerowskiej koncepcji łaski i wolności, które mogą okazać się inspirujące zarówno w obrębie dyscyplin filozoficznych, jak i teologicznych.
    Źródło:
    Analecta Cracoviensia; 2018, 50
    2391-6842
    0209-0864
    Pojawia się w:
    Analecta Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Charytologia liturgiczna Ps 118 (117) w uroczystości, święta i wspomnienia świętych Pasterzy
    Liturgical Charitology of Psalm 118 (117) on Solemnities, Feasts and Memorials of Saint Pastors
    Autorzy:
    Rutkowski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32062663.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Pascha
    rok liturgiczny
    święci
    łaska
    charytologia
    przymierze
    pojednanie
    kamień węgielny
    psalmy
    psalm responsoryjny
    Liturgia słowa
    liturgical year
    saints
    grace
    charitology
    covenant
    reconciliation
    corner stone
    psalms
    responsorial psalm
    Liturgy of the Word
    Opis:
    Putting Psalm 118 (117) in the Liturgy of the Word on solemnities, feasts and memorials of saint Pastors contributes to transmitting the teaching about grace and to actualizing grace, experiencing it, accepting and implementing its fruit. The concept of liturgical charitology means here charitology in liturgical texts and in the way it is formed, especially in joining the Psalm with the passage 2 Cor 5,14-20 and its subject of service and conciliation thanks to the passion, death and resurrection of Jesus Christ. In this way charitology of Psalm 118 (117) is concerned with three memorials of saint Pastors and monks, and especially when the memorials are elevated to the rank of a solemnity (sollemnitas) or a feast (festum). The solemnities or feasts refer to Saint Clemens Maria Hofbauer — on 15th March, Saint Szymon of Lipnica — on 18th July, and Saint John of Capistrano — on 23rd October. In this form of Liturgy of the Word on these feasts or celebrations grace is revealed first of all in God’s dynamic action. In the service of grace of reconciliation especially the Saints’ activity is inscribed that aims at preaching God’s Word and at the work of salvation, teaching faith and involvement in the development of one’s own religious orders, but also in one’s own conversion or in harmony between towns or countries. In God’s grace of paschal kindness, His faithfulness and glory, the Saints’ experience of help and protection is inscribed, especially in their childhood years, and then the power of their effect on others that is owed to following God’s kindness in their lives. In the grace of joy, victory and light, the Saints’ way is inscribed of searching for their vocation, their fight with themselves, trust in God and service for the defense of faith. In the grace of rejection, building and perseverance, the Saints’ faithfulness is inscribed to the foundations of faith, to unity of the Church, despite adversities, as well as service to the poor, sick and suffering.
    Źródło:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2011, 2; 101-116
    2082-8586
    Pojawia się w:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Milosť v teológii Wincenta Granata v kontexte filozofie Tomáša Akvinského
    Gracein Vincent Granats theology in the context of the philosophy os St. Thomas
    Łaska w teologii Wincentego Granata w kontekście filozofii Tomasza z Akwinu
    Autorzy:
    Adam, Anton
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/452615.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
    Tematy:
    Tomáš Akvinsky
    Wincent Granat
    Boža milosť
    Boža láska
    Krist Vykupiteľ
    charitológia
    dary Ducha Svätého
    Thomas Aquinas
    Vincent Granat
    God’s grace
    God’s love
    Christ the Redeemer
    „charytology“ (theological doctrine of grace)
    the gifts of the Holy Spirit
    Tomasz z Akwinu
    Wincenty Granat
    łaska Boża
    Boża miłość
    Chrystus Odkupiciel
    charytologia (teologiczna nauka o łasce)
    dary Ducha Świętego
    Opis:
    Since the Middle Ages after Vatican II theological doctrine of grace is essentially built on the teachings of Thomas Aquinas, who has distinguished between the natural (innate) human life ends and supernatural ends. A man realises the first one with natural forces of nature, while the second end, which is not only superior to the natural target, but also achieved more than our natural strength and capabilities, is achieved through the special help of God, which is called grace. In this regard, the doctrine of the grace of the Second Vatican Council is not significantly different from the teaching of Aquinas. Wincenty Granat performs traditional scholastic, division of grace. From the point of view of the wide distribution he discusses the relationship of nature and grace in man. Also he notes that even God respects and protects human free will. God’s grace does not destroy any of the possibilities of human nature, but supports and promotes it. Both nature and grace come from God, and so it is clear that between grace and nature there is can not be a conflict. What is more, the grace builds on nature as a foundation. This scholastic thesis in terms of W. Granat does not interfere with the truth that human nature is weakened by original sin, but it is not destroyed by it and, therefore, can be the foundation grace. Grace – in turn – coming reinforces the same nature preserves in man a foundation. In this way, a man living by God’s grace perfects his humanity, is expanding his personal individuality and personal integrity.
    Od czasów średniowiecza po Sobór Watykański II teologiczna doktryna łaski budowała się zasadniczo na nauczaniu Tomasza z Akwinu, który odróżnia naturalne (przyrodzone) cele życia człowieka i cele nadprzyrodzone. Pierwsze realizuje człowiek przyrodzonymi siłami natury, natomiast cel drugi, który nie tylko przewyższa cel naturalny, ale również jego osiągnięcie przekracza ludzkie naturalne siły i możliwości, osiągany jest dzięki specjalnej pomocy Boga, którą nazywa się łaską. W tym zakresie również doktryna o łasce ostatniego Soboru nie różni się istotnie od nauczania Akwinaty. Wincenty Granat dokonuje tradycyjnego, scholastycznego, podziału łaski: 1) łaska Boga i łaska Chrystusa Odkupiciela, 2) łaska stworzona i łaska niestworzona, 3) łaska zewnętrzna i wewnętrzna, 4) łaska jako dar i łaska przetwarzająca, 5) łaska habitualna i łaska uczynkowa, 6) łaska działająca i współdziałająca, 7) łaska pobudzająca i wspomagająca, 8) łaska uprzedzająca, towarzysząca i następcza, 9) łaska lecznicza i podnosząca, 10) łaska skuteczna i dostateczna. Z punktu widzenia tego podziału omawia szeroko relację natury i łaski w człowieku. Zauważa, że Bóg szanuje i nawet chroni wolną wolę człowieka. Łaska Boża nie niszczy żadnej z możliwości natury ludzkiej, ale je wspiera i wspomaga. Od Boga pochodzi zarówno natura, jak i łaska, a więc oczywiste jest, że między łaską a naturą nie może być konfliktu. Co więcej: to łaska buduje się na naturze jako fundamencie. Ta scholastyczna teza w ujęciu W. Granata nie koliduje z prawdą, że natura ludzka jest osłabiona przez grzech pierworodny, lecz nie jest przezeń zniszczona i wobec tego może stanowić fundament łaski. Łaska – z kolei – przychodząc wzmacnia samą naturę, utrwala więc swój w człowieku fundament. W ten sposób człowiek żyjąc łaską Bożą udoskonala swoje człowieczeństwo, rozwija swoją osobistą indywidualność i osobową integralność.
    Źródło:
    Rocznik Tomistyczny; 2012, 1; 49-63
    2300-1976
    Pojawia się w:
    Rocznik Tomistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies