Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "causa scribendi" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-1 z 1
Tytuł:
«К стихам свербеж великий»: поэты XVIII века о неуемной страсти к сочинительству
Craving for poetry: 18th-century poets’ views on the uncontrollable desire to write poetry
Autorzy:
Николаев, Сергей
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/651277.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
литературная культура
графомания
дилетантизм
образ автора
causa scribendi
literary culture
dilettantism
graphomania
image of the author
Opis:
The penchant for writing poetry became a prominent discussion topic among Russian poets at the very beginning of the 18th century. While poets would usually exonerate themselves of their own “wretched inclination” to versify profusely, they would ridicule and judge similar proclivities shown by fellow poets: as Feofan Prokopovich put it, Omnes ad nauseam versificari occeperant (“everyone was composing verses in the most annoying way”). This kind of criticism was not unfounded: prolific writing led to a deterioration in style, loss of literary craft, dilettantism, and an overall decline in the prestige of the profession. Another consequence was the rise of graphomania that was likewise found reprehensible in literary polemics. Using many case studies, the author of the paper argues that these debates were closely tied to the formation of the literary culture of Modern Times, to changes in daily literary life and to the development of the image of a writer which for the most part would remain unchanged until the present.
С самого начала XVIII в. русские поэты заговорили о неуемной страсти к сочинению стихов, как своей, так и других поэтов. При этом собственная «прегнусная охота» к сочинению стихов добродушно оправдывалась, а вот чужая точно такая же страсть довольно зло высмеивалась и осуждалась: «Все предавались стихотворству до тошноты», писал Феофан Прокопович. Для осуждения этой страсти были все основания: многописание приводило к ухудшению стиля и деградации литературного мастерства, дилетантизму и падению престижа литературной работы. Еще одним следствием стало появление графомании, которая также подвергалась осуждению в литературных полемиках. В статье на многочисленных примерах показано, что вся эта проблематика связана со становлением литературной культуры Нового времени, с изменением структуры литературного быта и формированием образа писателя, который в основных своих чертах сохранился до нашего времени.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2018, 11; 47-54
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-1 z 1

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies