Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "cabala," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Czerwonym Klinem Bij Białych. Rewolucyjno-Mesjanistyczne Znaczenia Dzieła El Lissitzky’ego
    Beat the Whites with the Red Wedge. Revolutionary and Messianic Meanings of El Lissitzkys Work
    Autorzy:
    Kamczycki, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424388.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    rewolucja,
    mesjanizm,
    awangarda rosyjska,
    mistycyzm,
    kabała,
    magia
    revolution,
    messianism,
    russian avant-garde,
    mysticism,
    cabala,
    magic
    Opis:
    Niniejszy tekst koncentruje się na analizie jednej z najbardziej znanych prac El Lissitzky’ego tj. „Czerwonym Klinem Bij Białych”, z 1919 roku. Zamiarem tekstu jest wskazanie na inspiracje artysty zaczerpnięte z żydowskiej tradycji obrazowania motywu klina wbijanego w koło. Motyw ten odnosi się do utopijnej (i mesjańskiej) wiary w możliwość "tworzenia nowego świata", co znajduje uzasadnienie nie tylko dla rewolucyjnej sowieckiej wykładni, ale sięga do źródeł żydowskiej mistyki i do kabalistycznej idei podziału (związanej też z ideą "unicestwienia zła") który jest warunkiem tworzenia.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2018, 19; 17-25
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z historii polskich jednostek leksykalnych: kabała, stawiać kabałę i podobne
    Autorzy:
    Krótki, Zuzanna Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/611404.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    evolution of meaning, semantic shift, history of Polish, phraseology, kabała ‘cabala’
    ewolucja znaczeń
    rozwój semantyczny
    historia języka polskiego
    frazeologia
    Opis:
    The article presents the semantic changes of the Polish lexical item kabała ‘cabala’ and related units: kabalistyka ‘cabalism’, kabalista ‘cabalist, fortune-teller’, wpaść w kabałę ‘get oneself into a bad fix’, stawiać kabałę ‘to tell future’. With time, these items lost their links with their primary meanings and changed the semantic domain of application from religious (or even mystical) to colloquial. The study shows in what way these semantic shifts originated and were effected. The analysis has revealed not only the paths of semantic development of these word-forms, but also show the changes in the linguistic awareness (worldview) of the speakers of Polish.
    W artykule przedstawiono zmiany znaczeń słowa kabała oraz pokrewnych jednostek, takich jak kabalistyka, kabalista, wpaść w kabałę, stawiać kabałę. Zaobserwowano, że wskazane jednostki leksykalne z czasem straciły związek z prymarnie oznaczanym pojęciem i radykalnie zmieniły nacechowanie – z religijnego, wręcz mistycznego, na potoczne. W szkicu pokazano, w jaki sposób doszło do zasygnalizowanych modyfikacji semantycznych. Przeprowadzone analizy pozwoliły nie tylko zarysować drogi rozwoju treści wymienionych słowoform, ale również ukazały przemiany świadomości (postrzegania świata) użytkowników/nosicieli polszczyzny. Rzuciły również światło na przemiany społeczeństwa i jednostek, posługujących się polszczyzną.
    Źródło:
    Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury; 2016, 28
    0860-8032
    Pojawia się w:
    Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tracce veneziane in un manoscritto appartenuto a Maria Casimira Sobieska. Tra Cabala e magia naturale
    Between Kabbalah and natural magic: venetian traces in a manuscript that belonged to Maria Casimira Sobieska
    Autorzy:
    Boni, Fabio
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1929910.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Maria Casimira Sobieska
    Venice
    Kabbalah
    natural magic
    17th–18th century
    Venezia
    Cabala
    magia naturale
    XVII–XVIII secolo
    Opis:
    The article presents some texts from manuscript 2284 stored at the Jagiellonian University Library in Krakow, titled Księga Kabał Królowej Sobieskiej (The Kabbalah Book of Queen Sobieska). It is a collection of unpublished texts about magic, Kabbalah, and astrology, collected by Maria Casimira Sobieska herself during her long sojourn in Italy (1699-1714). Some of the manuscript’s texts were written in Italian, most likely in Venice at the end of the 17th century, and signed by a certain Andrea Valetta, a citizen of the Most Serene Republic. Some of these texts concern natural magic, and others, Kabbalah: Acqua simpatica per scivere [sic] da lontano, Per fare l’acqua ardente, A’ far la scrittura simpatica, and Altra Acqua simpatica (104r-105v); Modo di scrivere in Zifra senza dar sospetto di Zifra and Tabella della prima scienza numerica (100r); Seconda scienza numerica (100v-101v); Trattato Per estrarre il nome del Genio (106r-113r); Regole di Cabala di Salomone Imparatale divinam[ente] da Dio (216r-222v). The work shows how, in the texts on natural magic, Valetta follows Giovanni Battista Della Porta’s theory and approach to natural magic. In the texts on Kabbalah, although he considers Kabbalah from a Christian point of view, like Pico della Mirandola, he ignores mystical and spiritual aspects—which, in Pico, are most important—focusing on practical and prophetic aspects.
    Il contributo presenta alcuni testi contenuti nel manoscritto 2284 conservato alla Biblioteca Jagellonica di Cracovia, conosciuto come Księga Kabał Królowej Sobieskiej (“Il libro della Cabala della Regina Sobieska”). Si tratta di un insieme di testi inediti a carattere magico, astrologico, cabalistico, raccolti da Maria Casimira Sobieska, durante il suo lungo soggiorno in Italia (16991714). Tra questi ve ne sono alcuni redatti in italiano, molto probabilmente a Venezia, da un abitante della Serenissima che si firma come Andrea Valetta, la cui mano si riconosce in diversi testi. Alcuni di essi riguardano la magia naturale, altri la dottrina cabalistica: Acqua simpatica per scivere [sic] da lontano, Per fare l’acqua ardente, A’ far la scrittura simpatica, Altra Acqua simpatica (104r-105v); Modo di scrivere in Zifra senza dar sospetto di Zifra; Tabella della prima scienza numerica (100r); Seconda scienza numerica (100v-101v); Trattato Per estrarre il nome del Genio (106r-113r); Regole di Cabala di Salomone Imparatale divinam[ente] da Dio (216r-222v). L’articolo dimostra come, nel primo caso, l’autore segua gli insegnamenti di G.B. Della Porta e il suo approccio alla magia naturale, mentre nel secondo, pur condividendo con Pico della Mirandola l’interpretazione cristiana della Cabala, ne ignori gli aspetti mistici e spirituali, privilegiando quelli pratici e divinatori.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2021, 12.1; 87-105
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Szema Karola Péguy
    Shema de Charles Péguy
    Autorzy:
    Pereira, Katarzyna R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954962.pdf
    Data publikacji:
    2000
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Biblia a literatura
    dialog judeo-chrześcijański
    ekumenizm
    kabała chrześcijańska
    mistyka żydowska
    Mystères de Jeanne d'Arc
    Péguy Charles
    Le Porche du mystère de la deuxième vertu
    Szema [Izrael]
    Bible and literature
    Jewish-Christian dialogue
    ecumenism
    Cabbala
    Cabala
    Jewish mysticism
    Shema [Israël]
    Opis:
    Beaucoup de biographes, amis et critiques de Péguy, constatent que sa vie et son œuvre sont indéniablement liées à la fois à Israël et à l’Église. Il est l’homme aux frontières et le précurseur de l’œcuménisme. C’est avec les Juifs qu’il a fait ses premiers pas. d’abord dans la politique, ensuite dans la philosophie. Ses nombreux amis, collaborateurs et abonnés des Cahiers de la Quinzaine. étaient sinon de confession, au moins d’origine juive. Son grand amour était une Juive. 11 avait jusqu’à son «chapelain hébraïque», comme il appelait lui-même son ami, un juif observant, Edmond-Maurice Lévy. Dans la Note conjointe de Péguy, devenue son texte ultime et restée inachevée, appa raissent «deux amis qui se promènent», L’un est juif, l’autre chrétien. Cette image, tout à fait banale et quotidienne, de «deux amis» qui «philosophent» ensemble malgré leurs différences, chacun restant soi-même et, néanmoins, faisant un effort pour essayer de «voir avec les yeux de l’autre», peut être comprise en tant que figure prophétique du dialogue judéo-chrétien et de celui des deux Testaments qui, aujourd’hui, semble voir le jour. Tout en étant leur précurseur, Péguy découvre en même temps sa propre appartenance filiale à l’Église et le don essentiel du catholicisme, sa véritable richesse, la joie. Le dialogue entre les «deux amis» correspond à celui qui peut s’instaurer entre les deux parties du Livre sacré, l’Ancien et la Nouveau Testament, en un processus décisif pour la réconciliation entre les deux peuples-héritiers de la Bible-Torah. Ce désir de réconciliation est d’autant plus justifié que la plaie de la Shoah reste ouverte, Selon la vision du salut présentée par Péguy, qui est à la fois paulinienne et proche de certains mystiques juifs, plus grande est l’ouverture dans le cœur de l’homme suite à la souffrance, (celle-ci étant le fruit de son propre péché ou de celui des autres), plus grande peut être aussi la grâce qui s’y glisse. La promenade de «deux amis», le juif et le chrétien, est à la fois une réalité palpable de la vie de Péguy et une figure symbolique qui exprime l’essentiel de la vocation de l’auteur. Elle est l’image de son dialogue interne, mais semble être également la promesse du meilleur dans le dialogue externe, devenu aujourd’hui possible. C’est sous l’éclairage de ces recherches sur le dialogue œcuménique que nous avons choisi d’aborder Le Porche du mystère de la deuxième vertu de Péguy. Péguy se révèle comme un annonciateur du dialogue, mais il s’avère aussi beaucoup plus que cela; en mystique, il pressent la dimension profondément trinitaire de celui-ci. Les deux Testaments, en tant que deux pièces d’une même unité, deviennent eux-mçmes de véritables «symboles» (sumbolon en grec signifiant étymologiquement «morceau d’un objet partagé entre deux personnes pour servir entre elles de signe de reconnaissance»). 11 faut préciser le terme de symbole, dont l’usage est devenu ambigu. Tout au long de notre travail, il sera pour nous le porteur d’une signification «méta-physique» (au sens propre) et sacramentaire. Il s’agit donc d’un signe visible (étant lui-même une réalité palpable, un événement) qui rend réellement présente une réalité, d’un événement voilé, invisible. Dans cette compréhension du terme de symbole, il n’y a que deux pièces, soudées entre elles, d’une unique et même réalité. Nous nous situons ainsi dans la ligne des traditions (sur ce point convergentes) judaïque et chrétienne. Dans les deux cas, le symbole diffère essentiellement de l’allégorie. Celle-ci n’est qu’une représentation de quelque chose d’exprimable par une autre chose, elle aussi exprimable, avec un nombre infini de signifiés. Le symbolisme lisible chez Péguy se fait particulièrement transparent dans les textes de ses Mystères. Cette œuvre étant elle-même un grand dialogue dont l’auteur s’efface (il semble être à la fois Madame Gervaise et son interlocuteur, Jeanne d’Arc, figurant ainsi une véritable mise en scène trinitaire) porte, selon nous, scs marques les plus pertinentes. L’auteur se révèle non seulement comme l’homme du dialogue entre deux Alliances, T Ancienne et la Nouvelle, mais encore comme leur héritier. Cela transparaît sans cesse dans son œuvre. Il semble se mouvoir, à travers ces deux réalités selon un certain «code intuitif» que nous appe- lerions le Sherna. Ce verbe hébreu signifiant «écoute!» et «écouter» commence la prière juive Shema, Israël. Elle tire son appellation des premiers mots du texte du Deutéronome (6, 4-9): «Écoute, Israël: le Seigneur est notre Dieu, le Seigneur est un!». Récitée tous les jours, matin et soir, elle est devenue la «profession de foi» juive par excellence. «Écoute, ma fille», «Écoute, mon enfant», constamment répétés dans l’œuvre de Péguy, représentent une «mise en œuvre» de la situation existentielle et spirituelle de l’auteur.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2000, 48, 5; 5-24
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies