Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "by leonardo" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
The poet of art – Janusz Wałek
Poeta sztuki – Janusz Wałek
Autorzy:
Gołubiew, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933148.pdf
Data publikacji:
2018-10-05
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Janusz Wałek
museology
history of art
Czartoryskis’ Collection
National Museum in Krakow
European Painting Department
Lady with an Ermine by Leonardo da Vinci
creativity
imagination
poetry
muzealnictwo
historia sztuki
Kolekcja Czartoryskich
Muzeum Narodowe w Krakowie
Dział Malarstwa Europejskiego
Dama z gronostajem Leonarda da Vinci
kreatywność
wyobraźnia
poezja
Opis:
On the 8th of July 2018 died Janusz Wałek, art historian, museologist, pedagogue, born in 1941 in Bobowa. He graduated from the Jagiellonian University, the history of art faculty. In 1968, he started working in the Czartoryskis’ Museum – Branch of the National Museum in Krakow, where some time after he became a head of the European Painting Department for many years. He was a lecturer at the Fine Arts Academy, the National Academy of Theatre Arts and the Jagiellonian University in Krakow. He wrote two books and numerous articles about art. He was also a poet, the winner of the Main Prize in the 1997 edition of the General Polish Poetry Competition. He was a student of Marek Rostworowski, they worked together on a number of publicly acclaimed exhibitions: “Romanticism and Romanticity in Polish Art of the 19th and 20th centuries”, “The Poles’ Own Portrait”, “Jews – Polish”. Many exhibitions and artistic shows were prepared by him alone, inter alia “The Vast Theatre of Stanisław Wyspiański”, presentations of artworks by great artists: Goya, Rafael, Titian, El Greco. He also created a few scenarios of permanent exhibitions from the Czartoryskis’ Collection – in Krakow and in Niepołomice – being a great expert on this collection. “Europeum” – European Culture Centre was organised according to the programme written by him. He specialised mostly, although not exclusively, in art and culture of the Renaissance. Janusz Wałek is presented herein as a museologist who was fully devoted to art, characterised by: creativity, broad perception of art and culture, unconventional approach to museum undertakings, unusual sensitivity and imagination. What the author of the article found worth emphasising is that J. Wałek talked and wrote about art not only as a scholar, but first of all as a poet, with beauty and zest of the language he used.
8 lipca 2018 r. zmarł Janusz Wałek, historyk sztuki, muzealnik, pedagog, urodzony w 1941 r.w Bobowej. Ukończył historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1968 r. pracował w Muzeum Czartoryskich – Oddziale Muzeum Narodowego w Krakowie, gdzie z czasem został wieloletnim kierownikiem Działu Malarstwa Europejskiego. Był wykładowcą w ASP, w PWST i na UJ w Krakowie. Jest autorem licznych tekstów o sztuce oraz dwóch książek. Był też poetą, zdobywcą w 1997 r. Głównej Nagrody w Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim. Był uczniem Marka Rostworowskiego, współpracował z nim przy słynnych wystawach: „Romantyzm i Romantyczność w sztuce polskiej XIX i XX wieku”, „Polaków portret własny”, „Żydzi – Polscy”. Sam był autorem wielu ekspozycji i pokazów artystycznych, m.in. „Stanisława Wyspiańskiego teatr ogromny”, pokazów dzieł wielkich artystów: Goi, Rafaela i Tycjana oraz El Greca. Był też twórcą kilku scenariuszy wystaw stałych ze zbiorów Czartoryskich – w Krakowie i w Niepołomicach – jako wielki znawca tej kolekcji. Opracował scenariusz i program „Ośrodka kultury europejskiej. Europeum”. Był znawcą przede wszystkim, choć nie tylko, sztuki i kultury renesansu. Autorka przedstawia Janusza Wałka jako muzealnika bez reszty oddanego sztuce, uwypuklając cechy go charakteryzujące: kreatywność, szerokość postrzegania spraw sztuki i kultury, nietypowe i niekonwencjonalne podchodzenie do muzealnych zadań, wielką wrażliwość i wyobraźnię. Podkreśla też, że J. Wałek mówił i pisał o sztuce nie tylko ze znawstwem ale i ze swadą, a przede wszystkim pięknie, jak poeta.
Źródło:
Muzealnictwo; 2018, 59; 215-218
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leonardo da Vinci jako anatom. Próba odtworzenia stosowanej przez niego techniki
Leonardo da Vinci as an anatomist. An attempt to reconstruct da Vincis technique
Autorzy:
Legierska, Maria W.
Węcławek, Małgorzata
Jarosz, Robert
Ślusarczyk, Konstanty
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039702.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
leonardo da vinci jako anatom
rysunki anatomiczne leonarda da vinci
technika leonarda stosowana w badaniach anatomicznych
leonardo da vinci as an anatomist
leonardo’s anatomical drawings
anatomical technique used
by leonardo
Opis:
Based on the analysis of anatomical drawings of Leonardo da Vinci an attempt to reconstruct his method was undertaken. A lack of fixation method of cadavers limited the period of their utilization. As a result – the pictures of superficially located, easily accessible structures are more precisely depicted than those of internal organs. The authors formulated a hypothesis that Leonardo had used bones found in graves. He did not use the bones from sectioned cadavers. Such opinion has been presented for the first time in literature concerning posthumous works of Leonardo da Vinci as an anatomist. Some of Leonardo’s anatomical drawings are a combination of real pictures with imaginary ones.
Na podstawie rysunków anatomicznych Leonarda da Vinci podjęto próbę odtworzenia jego sposobu postępowania w badaniach anatomicznych. Brak metod utrwalania ograniczał czas wykorzystywania zwłok. W rezultacie, obrazy struktur łatwo dostępnych, powierzchownie położonych, są znacznie dokładniejsze i precyzyjniej przedstawione niż obrazy narządów wewnętrznych. Postawiono hipotezę, że Leonardo korzystał z kości znalezionych w grobach, nie zaś oglądanych w czasie sekcji po doraźnym, mechanicznym usunięciu części miękkich. Tego rodzaju pogląd przedstawiony jest po raz pierwszy w piśmiennictwie dotyczącym spuścizny Leonarda jako anatoma. Szereg rysunków anatomicznych Leonarda stanowi kombinację obrazów rzeczywistych z jego wyobrażeniami o prawdopodobnym wyglądzie struktur, których bezpośrednio nie oglądał.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2009, 63, 1; 70-75
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies