Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "bone fracture" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 21
Tytuł:
Radiotherapy for bone metastases: indications, methods, and possibilities
Radioterapia przerzutów do kości: wskazania, metody, możliwości
Autorzy:
Spałek, Mateusz J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/12675868.pdf
Data publikacji:
2023-09-20
Wydawca:
Wydawnictwo Exemplum
Tematy:
radiotherapy
bone metastases
stereotactic radiotherapy
pathological fracture
radiosurgery
radioterapia
przerzuty do kości
radioterapia stereotaktyczna
złamanie patologiczne
radiochirurgia
Opis:
Bone metastases (BM) are a significant challenge in the advanced stages of various cancers, leading to debilitating symptoms and decreased quality of life for patients. Radiotherapy (RT) plays a crucial role in managing BM by alleviating symptoms and improving local tumour control. RT for bone metastases has undergone substantial scientific and technological advancements, with external beam RT (EBRT) being the primary approach. Advanced modalities such as intensity modulated RT (IMRT) and stereotactic body RT (SBRT) have revolutionised treatment precision, resulting in improved outcomes and reduced toxicities. This narrative review aims to present the current state-of-the-art role of RT in the multidisciplinary management of patients with BM. Spinal metastases are often associated with neurological disorders, pain, and fractures. Palliative EBRT provides pain relief but – lacks sufficient local efficacy. SBRT, with its high local efficacy and tolerability, is recommended for selected cases, including previous radiation or adjuvant treatment after surgical treatment. Qualification for SBRT involves multidisciplinary collaboration and considerations of performance status, cancer progression, and available treatment options. Pathological fractures significantly impact patient performance and quality of life. Early identification of high-risk lesions using tools like the SINS scale for spinal stability and the Mirels scoring system for fracture risk assessment in long bones is crucial. Preventive surgical treatment, including prophylactic stabilisation, is recommended for impending fractures. A comprehensive multidisciplinary approach involving radiation oncologists, medical oncologists, and surgeons is crucial for developing optimal treatment plans for patients with BM. With the advancements in oncology, effective local therapy can improve patients’ chances of continuing systemic treatment and enhance their quality of life.
Przerzuty do kości stanowią poważne wyzwanie w leczeniu nowotworów. Często prowadzą do wystąpienia poważnych objawów i obniżonej jakości życia chorych. Radioterapia (RT) odgrywa kluczową rolę w leczeniu przerzutów do kości poprzez łagodzenie bólu oraz poprawę skuteczności miejscowej. RT doświadczyła znacznego postępu naukowego i technologicznego, przy czym główną metodą leczenia chorych z przerzutami do kości jest radioterapia z pól zewnętrznych (EBRT). Zaawansowane metody, takie jak radioterapia z modulacją intensywności dawki (IMRT) i radioterapia stereotaktyczna (SBRT), zrewolucjonizowały precyzję leczenia, skutkując poprawą skuteczności miejscowej i zmniejszeniem toksyczności. Niniejsza praca przeglądowa ma na celu przedstawienie aktualnej roli RT w leczeniu pacjentów z przerzutami do kości. Przerzuty do kości kręgosłupa często wiążą się z zaburzeniami neurologicznymi, bólem i złamaniami. Paliatywna EBRT to efektywna metoda leczenia przeciwbólowego, ale nie zapewnia wystarczającej skuteczności miejscowej. SBRT, charakteryzująca się wysoką skutecznością miejscową i dobrą tolerancją, jest zalecana w wybranych przypadkach, w tym w przypadku wcześniejszego napromieniania lub leczenia uzupełniającego po zabiegu operacyjnym. Kwalifikacja do SBRT wymaga oceny wielodyscyplinarnej i uwzględnienia stanu sprawności, zaawansowania nowotworu oraz dostępnych opcji leczenia. Złamania patologiczne znacząco wpływają na sprawność i jakość życia pacjentów. Wczesna identyfikacja zmian wysokiego ryzyka przy użyciu narzędzi takich jak skala SINS dla kości kręgosłupa i systemu Mirels dla oceny ryzyka złamań kości długich ma kluczowe znaczenie w praktyce klinicznej. Profilaktyczna stabilizacja jest zalecana w przypadku zagrożenia złamaniem patologicznym. Konsylia wielodyscyplinarne obejmujące onkologów-radioterapeutów, onkologów klinicznych oraz chirurgów mają kluczowe znaczenie dla ustalenia optymalnego planu leczenia chorego z przerzutami do kości. Dzięki postępowi w onkologii, skuteczna terapia miejscowa może zwiększyć szanse chorego na kontynuację leczenia systemowego i poprawić ich jakość życia.
Źródło:
Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2023, 88, 3; 109-114
0009-479X
2956-4719
Pojawia się w:
Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A two-dimensional finite element analysis of the influence of fracture gap and angle on bone healing process
Autorzy:
Prochor, Piotr
Taraszewicz, Patrycja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/2215580.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:
numerical analysis
bone
fracture
secondary healing
evaluation algorithm
Opis:
Over the years, many mechanoregulation concepts of fracture healing have been developed. They all assume that higher values of the stimulus in the fracture gap cause the formation of a fibrous tissue and only lower values can lead to the formation of bone tissue. A literature review of the numerical evaluation of bone fracture healing has revealed some shortcomings in the existing studies. Scientists often focus on only one of the three phases of fracture healing. In addition, studies are often carried out with the use of only transverse fractures. The aim of the study is to develop an algorithm for the numerical evaluation of bone fracture healing, which can be used for both transverse as well as oblique fractures. To conduct the research, the authors proposed an algorithm that considers all phases occurring in secondary healing: 1 – hematoma formation, 2 – tissue differentiation, 3 – bone tissue remodeling. Appropriate CAD models of simplified fracture were designed that additionally considered two variables: fracture angle (from 0° to 45°) and fracture gap (from 2.5 mm to 10.0 mm). Axial loading was used in order to generate mechanobiological stimulus. The obtained results presented a significant influence of the analyzed variables on the studied process. This proved that the designed algorithm can be used to speed up the treatment process and enable designing a more effective rehabilitation procedure for an individual patient.
Źródło:
Advances in biomedical engineering; 31-43
9788367185400
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ dynamizacji zespoleń złamań krętarzowych na zrost kostny
Influence of Dynamization of Trochanteric Fracture Osteosynthesis on Bone Union
Autorzy:
Koniec, Wojciech
Marczyński, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409173.pdf
Data publikacji:
2022-04-15
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
złamanie krętarzowe
leczenie operacyjne
zrost kostny
wyniki
trochanteric fracture
surgery
bone union
results
Opis:
Wstęp. Złamania krętarzowe leczone nieskutecznie stają się przyczyną kalectwa stanowiąc znaczny problem społeczny. Celem pracy była analiza wpływu dynamizacji zespoleń złamań krętarzowych na zrost kostny. Materiał i metody. Badanie retrospektywne dotyczyło 149 pacjentów operowanych z powodu złamania krętarzowego w latach 2015-2017r. Złamania zespolono metodą zewnątrzszpikową za pomocą DHS lub śródszpikową gwoździem Gamma 3. Wyniki. Zrost kostny uzyskano średnio po 11 tygodniach od operacji (od 8 do 20 tygodni). W grupie zespoleń zewnątrzszpikowych (DHS) zrost uzyskano po 12 tygodniach (od 8 do 16 tygodni) (N=47). U zespolonych śródszpikowo zrost uzyskano po 10 tygodniach (od 8 do 20 tygodni) (N=96). Zespolenia śródszpikowe blokowano statycznie lub dynamicznie. Czas zrostu w zespoleniach statycznych wynosił 12,3 tygodnia (od 8 do 20 tygodni) (N=31) , natomiast w zespoleniach dynamicznych 9,4 (od 8 do 16 tygodni) (N=64). Wnioski. 1. W analizowanym materiale klinicznym stwierdzono wymierny, korzystny biologicznie wpływ dynamizacji zespoleń złamań krętarzowych na czas uzyskania zrostu kostnego. 2. Sposoby diagnostyki obrazowej RTG i TK wg wskazań znacznie ułatwiają kwalifikację złamań i dobór metody stabilizacji z dynamizacją. 3. Ze względu na znaczną liczbę odłamów masywu krętarzowego istotnym jest podwójna dynamizacja międzyodłamowa; szyjkowo-krętarzowa i trzonowo-krętarzowa zapewniające redukcję szpar złamań oraz samoredukcję szpar resorpcyjnych międzyodłamowych, co warunkuje optymalizację zrostu. 4. Istotnym elementem skutecznej dynamizacji jest wczesne, pełne obciążanie operowanej kończyny w granicach bezbólowych.
Background. Ineffectively treated trochanteric fractures lead to disability and thus constitute a significant social problem. The aim of the study was to analyze the effect of dynamization of the fixation of trochanteric fractures on bone union. Material and methods. We conducted a retrospective study involving 149 patients operated on for trochanteric fractures in 2015-2017. The fractures were anastomosed with a DHS extramedullary device or a Gamma 3 intramedullary nail. Results. Bone union was achieved at an average of 11 weeks after the surgery (8-20 weeks). In the extramedullary stabilization (DHS) group, union was achieved after 12 weeks (8 to 16 weeks) (N = 47). In intramedullary stabilization, union was achieved after 10 weeks (8 to 20 weeks) (N = 96). The intramedullary nails were locked statically or dynamically. The time to union in static stabilization was 12.3 weeks (8 to 20 weeks) (N = 31), while in dynamic stabilization it was 9.4 weeks (8 to 16 weeks) (N = 64). Conclusions. 1. This study revealed a measurable biologically beneficial effect of dynamization of the fixation of trochanteric fractures on the time of bone union. 2. Conventional radiographs and CT imaging according to indications significantly facilitate the classification of fractures and selection of the method of stabilization with dynamization. 3. Due to the considerable comminution of the trochanteric massif, double dynamization (cervical-trochanteric and femoral-trochanteric) of fracture fragments is essential, ensuring reduction of fracture gaps and self-reduction of inter-fracture resorptive gaps, which is a prerequisite for optimal union. 4. Allowing early, full weight-bearing of the operated limb within the painless range is an important element of effective dynamization.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(2); 95-106
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza porównawcza czynnościowych wyników leczenia operacyjnego pacjentów ze złamaniem końca dalszego kości promieniowej
Comparative Assessment of Functional Outcomes of Surgical Treatment in Patients with Distal Radial Fractures
Autorzy:
Florek, Jakub
Georgiew, Filip
Kotela, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28411668.pdf
Data publikacji:
2021-12-20
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
kość promieniowa
leczenie operacyjne
groty Kirschnera
płytka LCP
złamanie przemieszczone
radial bone
surgical treatment
Kirschner wires
LCP plate
displaced fracture
Opis:
Wstęp. Niestabilne i wieloodłamowe złamania końca dalszego kości promieniowej wymagają leczenia operacyjnego poprzez przezskórne wprowadzenie grotów Kirschnera, otwartą repozycję i zespolenie płytką nieblokowaną, blokowaną lub założeniem stabilizatora zewnętrznego. Celem pracy była próba odpowiedzi na pytanie: czy istnieją różnice w czynnościowych wynikach leczenia u pacjentów operowanych z wykorzystaniem stabilizacji grotami Kirschnera i płytką LCP? Materiał i Metody. Materiał badany obejmował 100 chorych leczonych operacyjnie metodą zamkniętej repozycji i prostej stabilizacji grotami Kirschnera (50 pacjentów) oraz metodą repozycji krwawej i stabilizacji płytką blokowaną LCP (50 pacjentów). W pracy dokonano oceny następujących parametrów: siły chwytu globalnego, natężenia bólu w skali VAS, zakresów ruchów, stanu czynnościowego nadgarstka w oparciu o klasyfikację Fernandeza, jakości życia w oparciu o  kwestionariusz Quick DASH, częstości powikłań. Oceny opisanych parametrów dokonano po 6 i 12 miesiącach od operacji. Wyniki. Ocena wyników leczenia po 6 i 12 miesiącach od operacji pokazała obecność istotnych statystycznie różnic między obiema metodami leczenia w zakresie następujących parametrów: natężenia bólu, siły chwytu globalnego, zakresu ruchu w płaszczyźnie strzałkowej. Porównanie stanu funkcjonalnego nadgarstka po 6 i 12 miesiącach w obu grupach pokazało, że w grupie leczonej metodą stabilizacji grotami Kirschnera uzyskano zdecydowanie gorsze wyniki. Częstotliwość powikłań pooperacyjnych w grupie pacjentów po stabilizacji drutami Kirschnera po 12 miesiącach uzyskała wartości 6%. W grupie pacjentów po stabilizacji płytką LCP po 12 miesiącach wyniosła 2%. Wnioski. 1. Lepsze wyniki leczenia pacjentów ze złamaniem końca dalszego kości promieniowej uzyskano w metodzie stabilizacji płytką LCP. 2. Zastosowanie stabilizacji płytką LCP predysponuje do uzyskania lepszego zakresu ruchomości w płaszczyźnie strzałkowej w obrębie stawu promieniowo-nadgarstkowego. 3. Stwierdzono wyższe wartości siły chwytu globalnego w grupie leczonej metodą stabilizacji płytką LCP. 4. Pacjenci leczeni z użyciem płytki LCP uzyskują lepszą sprawność kończyny, wyższą jakość życia oraz mniejsze natężenie bólu po zakończonym leczeniu. 5. Większą liczbę powikłań zarejestrowano u pacjentów leczonych metodą stabilizacji drutami Kirschnera.
Background. Unstable and comminuted distal radial fractures require surgical treatment by percutaneous insertion of Kirschner wires, open reduction and fixation with a non-locking or locking plate or with an external device. The aim of this paper was to try to answer the following question: are there differences in functional treatment outcomes in patients after surgery with the use of Kirschner wires vs LCP plate fixation? Material and methods. The study group included 100 patients after surgical treatment by closed reduction and simple fixation with Kirschner wires (50 patients) and by open reduction and LCP locking plate fixation (50 patients). The study assessed the following parameters: global grip strength, pain severity in a VAS scale, range of motion, functional status of the wrist based on the Fernandez classification, quality of life according to the QuickDASH score, and the frequency of complications. These parameters were assessed at 6 and 12 months after surgery. Results. An assessment of the treatment outcomes at 6 and 12 months after surgery showed statistically significant differences between the treatment methods in the following parameters: pain severity, global grip strength and range of motion in the sagittal plane. A comparison of the functional status of the wrist at 6 and 12 months between the groups showed considerably worse results in the Kirschner wire fixation group. The frequency of postoperative complications at 12 months was 6% in the Kirschner wire fixation group and 2% in the LCP plate fixation group. Conclusions. 1. Treatment outcomes were better in patients with distal radial fractures managed with LCP plate fixation. 2. The use of LCP plate fixation predisposes patients to better ranges of mobility in the sagittal plane in the radiocarpal joint. 3. The values of global grip strength were higher in the group treated with LCP plate fixation. 4. Patients treated with LCP plates have better limb function and quality of life and lower pain intensity after treatment completion. 5. The number of complications was higher in patients treated with Kirschner wire fixation.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2021, 23(6); 401-410
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Efficacy of surgical treatment in patients with post-traumatic facial nerve palsy
Autorzy:
Marszał, Joanna
Bartochowska, Anna
Gawęcki, Wojciech
Wierzbicka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397290.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
craniofacial injury
facial nerve decompression
facial nerve palsy
temporal bone fracture
Opis:
Introduction: The most common mechanism of post-traumatic facial nerve palsy are road accidents and falls. Treatment schemes as well as proper timing of surgery are still controversial. Aim: The aim of the study was the evaluation of the effects of surgical treatment in patients with post-traumatic facial nerve palsy. Treatment results were correlated with epidemiological factors, mechanism of injury, level of nerve damage, time of surgery and its extent. Material and methods: 9 patients with facial nerve palsy after head trauma were analyzed. In all patients complete paresis of the VII nerve occurred immediately after the injury. In 5 patients the nerve was damaged in the course of the longitudinal fracture of the temporal bone, in 3 as a result of its transverse fracture while in one woman there was no evident fracture line. In all cases, surgical treatment was performed between 4 days and 13 weeks after the trauma. In all cases transmastoid approach was used. Edema lesions of the nerve dominated in 6 patients, in two cases a bone fragment was noted along its course, in one person nerve was disrupted but primary reconstruction was not possible – the man was excluded from further analysis. The results of treatment were assessed by House-Brackmann (HB) scale 12 months after the procedure. Results: Very good (HBI) or good (HBII) recovery of facial nerve function was achieved in 2 and 4 out of 8 patients respectively. Surgical timing, the extent of surgery, patient’s age, mechanism of injury and level of nerve damage had no effect on the final outcome. Conclusions: The management of post-traumatic facial nerve palsy should be individual. The commonly accepted recommendation on surgical treatment is to undertake it in patients with immediate-onset and complete paralysis. Patients who, due to their severe general condition, cannot undergo early facial nerve decompression may benefit from delayed treatment for up to 3 months after the injury.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 4; 1-6
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Static and dynamic examination of a locking plate in various setups for the stabilization of bone shaft fractures, including periprosthetic
Badanie statyczne i dynamiczne płytki blokowanej w różnych konfiguracjach stabilizacji złamań trzonów kości, w tym okołoprotezowych
Autorzy:
Marczyński, Wojciech
Sobolewski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790656.pdf
Data publikacji:
2021-03-28
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
złamania okołoprotezowe
płyty blokowane
biomechanika zespoleń złamań kości
periprosthetic fractures
locking plate
biomechanics of bone fracture fixations
Opis:
Wstęp: Protezoplastyki stawu biodrowego i kolanowego, zwane niegdyś „złotym standardem” w leczeniu zniszczeń chrząstki stawowej, po okresie ich upowszechnienia, z czasem zmieniają swoje oblicze ze względu na występujące powikłania. Liczba powikłań jest wprost proporcjonalna do liczby zakładanych protez. Sytuacja taka dotyczy licznych protezoplastyk również innych stawów. Ponieważ brak jest zgodności tkankowej między metalem protezy a tkanką kostną, stanowi to negatywny element biologiczny, utrudniający zrost złamania. Cel pracy: Stanowi odpowiedź na następujące pytania: 1. Jaka jest sprężystość zespolenia płytą blokowaną w zależności od liczby wkrętów w obu odłamach, przy diastazie międzyodłamowej? 2. Jaka jest sprężystość zespolenia płytą blokowaną w zależności od liczby wkrętów w obu odłamach, przy nacisku odłam na odłam? 3. Jaka jest różnica sprężystości zespolenia z zastosowaniem „cable system” na odłamie z protezą? 4. Określenie wpływu różnych konfiguracji stabilizacji wkrętami płytki blokowanej, na miejsce szpary złamania na modelu doświadczalnym statycznym i dynamicznym; 5. Czy można uzyskać sprężystość stabilizacji stymulującej zrost kostny w zespoleniu płytowym i kiedy? Materiał i metody: Badanie wykonano w laboratorium badawczym firmy ChM. Przedmiot badania stanowiła płytka prosta blokowana firmy ChM 5,0 ChLP płytka wąska kompresyjna z ograniczonym kontaktem 15otw.L-238. Do mocowania płytki użyto wkręty blokowane 3,5 firmy ChM: 5,0ChLP wkręt samogwintujący 3,5x18T oraz 5,0ChLP wkręt samogwintujący 3,5x36T. Badanie przeprowadzono w warunkach stycznych i dynamicznych. Wyniki i wnioski: 1.Sprężystość zespolenia płytą blokowaną przy diastazie międzyodłamowej jest odwrotnie proporcjonalna do liczby wkrętów (ugięcie płyty), 2. Sprężystość zespolenia płytą blokowaną przy nacisku odłam na odłam jest odwrotnie proporcjonalna do liczby wkrętów (nacisk odłam-odłam), 3. Zastosowanie „cable system” na odłamie z protezą oraz wkrętu derotacyjnego optymalizuje sprężystość zespolenia i wydaje się optymalnym (w złamaniach okołoprotezowych), 4. Badania na modelu doświadczalnym statycznym i dynamicznym wykazały, że zespoleniem przesztywniowym/nieprzydatnym klinicznie, jest zastosowanie wkrętów we wszystkich otworach płyty, 5. sprężystość stabilizacji stymulującej zrost kostny można uzyskać w zespoleniu płytowym wspomaganym przez „cable system”.
Introduction: Hip and knee arthroplasty, formerly known as the “gold standard” in the treatment of articular cartilage damage, after a period of being highly popular, are changing the way they are perceived over time due to their related complications. The number of complications is directly proportional to the number of prostheses placed. This is the case of numerus arthroplasty surgeries, also involving other joints. Since there is no tissue compatibility between the metal prosthesis and the bone tissue, the former represents a negative biological element that hinders the healing of the fracture. Objective of the study: The study aims at addressing the following questions: 1. What is the elasticity of the fixation with a locking plate depending on the number of screws in both fragments, in the case of interfractural diastasis?, 2. What is the elasticity of the fixation with a locking plate depending on the number of screws in both fragments, in the case of fracture-on-fracture compression?, 3. What is the difference in elasticity of the fixation using the cable system on a fracture with prosthesis?, 4. Determining the influence of different stabilization setups with the locking plate screws on the spacing of the fracture on the static and dynamic experimental model, 5. Is it possible to achieve elasticity of the stabilization stimulating bone union in a plate-based fixation, and when? Material and methods: The study was performed in the research laboratory of ChM. The subject of the study was the ChM 5.0 ChLP straight narrow compression locking plate with limited contact L-238, holes-15. The plate was mounted using ChM 3.5 locking screws: 5.0 ChLP 3.5 x 18T self-tapping screw and 5.0 ChLP 3.5 x 36T self-tapping screw. The test was carried out under static and dynamic conditions. Results and Conclusions: 1. The elasticity of the fixation with a locking plate at the interfractural diastasis is inversely proportional to the number of screws (plate deflection), 2. The elasticity of the fixation with a locking plate at the fracture-on-fracture compression is inversely proportional to the number of screws (fracture-on-fracture compression), 3. Application of the “cable system” on the fracture with prosthesis and the derotation screw optimizes the elasticity of the fixation and seems to be an optimal solution (in periprosthetic fractures), 4. Studies on the experimental static and dynamic model demonstrated that placing screws in all the openings of the plate is a restrained/clinically useless fixation. 5. The elasticity of the stabilization stimulating bone union can be obtained in the plate fixation supported by the “cable system”.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2020, 24(4); 25-37
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Static and dynamic examination of a locking plate in various setups for the stabilization of bone shaft fractures, including periprosthetic
Badanie statyczne i dynamiczne płytki blokowanej w różnych konfi guracjach stabilizacji złamań trzonów kości, w tym okołoprotezowych
Autorzy:
Marczyński, Wojciech
Sobolewski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790696.pdf
Data publikacji:
2021-03-28
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
periprosthetic fractures
locking plate
biomechanics of bone fracture fixations
złamania okołoprotezowe
płyty blokowane
biomechanika zespoleń złamań kości
Opis:
Introduction: Hip and knee arthroplasty, formerly known as the “gold standard” in the treatment of articular cartilage damage, after a period of being highly popular, are changing the way they are perceived over time due to their related complications. The number of complications is directly proportional to the number of prostheses placed. This is the case of numerus arthroplasty surgeries, also involving other joints. Since there is no tissue compatibility between the metal prosthesis and the bone tissue, the former represents a negative biological element that hinders the healing of the fracture. Objective of the study: The study aims at addressing the following questions: 1. What is the elasticity of the fixation with a locking plate depending on the number of screws in both fragments, in the case of interfractural diastasis?, 2. What is the elasticity of the fixation with a locking plate depending on the number of screws in both fragments, in the case of fracture-on-fracture compression? 3. What is the difference in elasticity of the fixation using the cable system on a fracture with prosthesis?, 4. Determining the influence of different stabilization setups with the locking plate screws on the spacing of the fracture on the static and dynamic experimental model, 5. Is it possible to achieve elasticity of the stabilization stimulating bone union in a plate-based fixation, and when? Material and methods: The study was performed in the research laboratory of ChM. The subject of the study was the ChM 5.0 ChLP straight narrow compression locking plate with limited contact L-238, holes-15. The plate was mounted using ChM 3.5 locking screws: 5.0 ChLP 3.5 x 18T self-tapping screw and 5.0 ChLP 3.5 x 36T self-tapping screw. The test was carried out under static and dynamic conditions. Results and Conclusions: 1. The elasticity of the fixation with a locking plate at the interfractural diastasis is inversely proportional to the number of screws (plate deflection), 2. The elasticity of the fixation with a locking plate at the fracture-on-fracture compression is inversely proportional to the number of screws (fracture-on-fracture compression), 3. Application of the “cable system” on the fracture with prosthesis and the derotation screw optimizes the elasticity of the fixation and seems to be an optimal solution (in periprosthetic fractures), 4. Studies on the experimental static and dynamic model demonstrated that placing screws in all the openings of the plate is a restrained/clinically useless fixation. 5. The elasticity of the stabilization stimulating bone union can be obtained in the plate fixation supported by the "cable system".
Wstęp: Protezoplastyki stawu biodrowego i kolanowego, zwane niegdyś „złotym standardem” w leczeniu zniszczeń chrząstki stawowej, po okresie ich upowszechnienia, z czasem zmieniają swoje oblicze ze względu na występujące powikłania. Liczba powikłań jest wprost proporcjonalna do liczby zakładanych protez. Sytuacja taka dotyczy licznych protezoplastyk również innych stawów. Ponieważ brak jest zgodności tkankowej między metalem protezy a tkanką kostną, stanowi to negatywny element biologiczny, utrudniający zrost złamania. Cel pracy: Stanowi odpowiedź na następujące pytania: 1. Jaka jest sprężystość zespolenia płytą blokowaną w zależności od liczby wkrętów w obu odłamach, przy diastazie międzyodłamowej? 2. Jaka jest sprężystość zespolenia płytą blokowaną w zależności od liczby wkrętów w obu odłamach, przy nacisku odłam na odłam? 3. Jaka jest różnica sprężystości zespolenia z zastosowaniem „cable system” na odłamie z protezą? 4. Określenie wpływu różnych konfiguracji stabilizacji wkrętami płytki blokowanej, na miejsce szpary złamania na modelu doświadczalnym statycznym i dynamicznym; 5. Czy można uzyskać sprężystość stabilizacji stymulującej zrost kostny w zespoleniu płytowym i kiedy? Materiał i metody: Badanie wykonano w laboratorium badawczym firmy ChM. Przedmiot badania stanowiła płytka prosta blokowana firmy ChM 5,0 ChLP płytka wąska kompresyjna z ograniczonym kontaktem 15otw.L-238. Do mocowania płytki użyto wkręty blokowane 3,5 firmy ChM: 5,0ChLP wkręt samogwintujący 3,5x18T oraz 5,0ChLP wkręt samogwintujący 3,5x36T. Badanie przeprowadzono w warunkach stycznych i dynamicznych. Wyniki i wnioski: 1.Sprężystość zespolenia płytą blokowaną przy diastazie międzyodłamowej jest odwrotnie proporcjonalna do liczby wkrętów (ugięcie płyty), 2. Sprężystość zespolenia płytą blokowaną przy nacisku odłam na odłam jest odwrotnie proporcjonalna do liczby wkrętów (nacisk odłam-odłam), 3. Zastosowanie „cable system” na odłamie z protezą oraz wkrętu derotacyjnego optymalizuje sprężystość zespolenia i wydaje się optymalnym (w złamaniach okołoprotezowych), 4. Badania na modelu doświadczalnym statycznym i dynamicznym wykazały, że zespoleniem przesztywniowym/nieprzydatnym klinicznie, jest zastosowanie wkrętów we wszystkich otworach płyty, 5. sprężystość stabilizacji stymulującej zrost kostny można uzyskać w zespoleniu płytowym wspomaganym przez „cable system”.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2020, 24(4); 25-37
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dynamic simulation of a novel “broomstick” human forward fall model and finite element analysis of the radius under the impact force during fall
Autorzy:
Grzelczyk, D.
Biesiacki, P.
Mrozowski, J.
Awrejcewicz, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/281698.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej
Tematy:
forward fall
ground reaction force
bone strength
fracture
distal radius
Opis:
The paper presents dynamic simulation and experimental identification of a human forward fall model describing the process of “falling like a broomstick” on the outstretched arms. The model implemented in Mathematica allows one to estimate time histories of the ground reaction force in different scenarios of the fall process. These time series are applied as time-varying load conditions to the numerical analysis of the human radial bone model created from the computed tomography data. Finally, the obtained numerical results indicate that the strain criterion seems to be more useful for estimating the radius fracture site in comparison to the stress criterion.
Źródło:
Journal of Theoretical and Applied Mechanics; 2018, 56, 1; 239-253
1429-2955
Pojawia się w:
Journal of Theoretical and Applied Mechanics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie złamań szyjki kości udowej
Treatment of femoral neck fractures
Autorzy:
Cwanek, J.
Trybuchowicz, A.
Ciećkiewicz, A.
Bać, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/135756.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wyższa Szkoła Techniczno-Ekonomiczna w Szczecinie
Tematy:
złamanie
kość udowa
szyjka kości udowej
osteoporoza
metody leczenia
fracture
femoral bone
femur neck
osteoporosis
methods of treatment
Opis:
Wstęp i cele: Starość jest naturalnym procesem fizjologicznym. W wieku geriatrycznym stwierdza się (między innymi): zmniejszoną wydolność fizyczną, osteoporozę, spowolnienie psychoruchowe, występowanie upadków z „własnej wysokości”. Konsekwencją upadków może być przerwanie ciągłości kości. Do najtrudniejszych w leczeniu należą złamania szyjki kości udowej, występujące najczęściej między 7-9 dekadą życia. Celem pracy jest podanie metod leczenia złamań szyjki kości udowej w grupie pacjentów pomiędzy 51-100 rokiem życia. Materiał i metody: Materiał badań stanowiło 345 pacjentów leczonych z powodu złamań szyjki kości udowej w latach 2013-2015 (252 kobiet i 93 mężczyzn). Analizowano średni wiek mężczyzn i kobiet, ilość złamań występujących w poszczególnych miesiącach, stronę złamania, okres hospitalizacji w zależności od stosowanego leczenia. Wyniki: Średni wiek kobiet wynosił 80,3 (s=10,8), mężczyzn 75,5 lat życia (s=8,6). Złamania częściej rozpoznano po stronie lewej (u 208 leczonych) i w miesiącach: styczniu oraz lutym (w sumie u 96 poszkodowanych), następnie w listopadzie i w grudniu (u 80 pacjentów), znacznie rzadziej od maja do października (po kilkanaście złamań w każdym miesiącu). Leczeniu operacyjnemu poddano 332 pacjentów (96,2% ogółu chorych). Metodami nieoperacyjnymi leczono 13 chorych. Sztuczne stawy biodrowe wszczepiono 319 pacjentom (połowicze 191, całkowite 128 chorym). U pozostałych 13 pacjentom złamane zespolono metalem (6 chorym płytą DHS, 4 śrubami gąbczastymi, 3 prętami Endera). Najstarszą grupę pacjentów stanowili chorzy leczeni metodami nieoperacyjnymi (x=87,5 lat życia; s=7,1), następnie pacjenci którym implantowano połowicze sztuczne stawy biodrowe (x=80,7 lat; s=5,1). Średni wiek chorych, którym wszczepiono całkowite endoprotezy biodra wynosił 77,0 lat życia (s=6,3). Najmłodszą grupę stanowili pacjenci, którym złamaną szyjkę kości udowej zespolono metalem (x=60,0 lat; s=5,2). Prawie 13 dni hospitalizowani byli w szpitalu chorzy którym wszczepiono całkowite sztuczne stawy biodrowe (x=12,9 dni; s=5,1). O półtora dnia krócej przebywali w szpitalu pacjenci którym implantowano połowicze sztuczne stawy biodrowe (x=11,3 dni; s=5,2). Wszyscy chorzy, którym wszczepiono całkowite i połowicze sztuczne stawy biodrowe, w dniu wypisu ze szpitala, poruszali się samodzielnie z pomocą dwóch lasek łokciowych lub balkonika. Najkrócej hospitalizowani byli pacjenci którym złamanie zespolono metalem (x=8,7 dni; s=4,8), o jeden dzień dłużej chorzy leczeni metodami nieoperacyjnymi (x=9,5 dni; s=5,1). Wnioski: Złamania szyjki kości udowej znacznie częściej występowały w grupie kobiet oraz w miesiącach „zimowych”. Najczęściej stosowaną metodą leczenia było wszczepienie endoprotezy biodra, w miejsce złamanej szyjki i usuniętej głowy kości udowej. Po implantacji sztucznego stawu można rozpocząć wczesną rehabilitację, która przywraca możliwość poruszania się w ciągu kilku dni po przebytym zabiegu. Leczenie metodami nieoperacyjnymi powinno być stosowane jedynie u pacjentów, którzy z powodu złego stanu zdrowia nie mogą być poddani zabiegowi operacyjnemu.
Introduction and aims: Old age is a natural physiological process. Older people very often experience the following: psychomotor retardation, difficulties in walking, falling for no obvious reason, decreased physical fitness and osteoporosis. Frequent falling may cause breaking of the continuity of the bone. Proximal femur fractures occurring between the ages of 70-90 are the most difficult to treat. The objective of this paper is specifying treatment methods for femoral neck fractures in a group of patients between the ages of 51-100 (x=79,0; s=10,1). Material and methods: Research was performed on 345 patients treated in the years 2013-2015 due to femoral neck fractures (252 women and 93 men). Patients’ age, place of residence (city, countryside), number of fractures in particular months of the year, side of fracture and period of hospitalization depending on the applied treatment methods were all analysed. Results: The average age for women was 80,3 years (s=10,8), while the average age for men was 75,5 years (s=8,6). Fractures were more frequent on the left side (in 208 of patients). Fractures were more frequent in the following months: January and February (96 fractures in total), then in November and December (80 patients), and rarely in the period from May to October (several femoral neck fractures in each month). 332 patients underwent surgical treatment (96,2% of patients in total). Only 13 patients were treated using nonsurgical methods. Artificial hip joints were implanted to 319 patients (partial in 191 patients, complete in 128 patients). In the remaining 13 patients femoral neck fractures were fixed with metal (4 patients with spongy screws, 6 with DHS system and 3 with Ender nails). The oldest group of patients included patients treated using nonsurgical methods (x=87,5 years; s=7,1), then there were patients with partial artificial hip joints (x=80,7 years; s=5,1). The average age of patients, who had complete hip endoprosthesis implanted was 77,0 years (s=6,3). The youngest group were patients, who had their fractured femoral neck fixed with metal (x=60,0 years; s=5,2). Patients with complete hip endoprosthesis were hospitalized almost 13 days (x=12,9 days; s=5,1). Patients with partial artificial hip joints implanted stayed at the Orthopaedics Department over a day shorter (x=11,3 days; s=5,2). On the day of discharge all patients with artificial hip joints were moving on their own with the help of two crutches of a walker. Patients, who had their fractured femoral neck fixed with metal stayed at the hospital for the shortest period (x=8,7 days; s=4,8), i.e. a day longer than patients treated with nonsurgical methods (x=9,5 days; s=5,1). Conclusions: Femoral neck fractures are significantly more frequent in a group of women, patients living in the countryside and during winter months. The most commonly used method was implanting hip endoprosthesis in the place of a fractured neck and removal of the head. After implanting the artificial joint patients may start rehabilitation, which allows them to move on their own in just a few days after the surgery. Treatment with nonsurgical methods should be used in patients, who cannot undergo surgery due to bad condition of health.
Źródło:
Problemy Nauk Stosowanych; 2017, 6; 119-126
2300-6110
Pojawia się w:
Problemy Nauk Stosowanych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Microdamage distribution in fatigue fractures of bone allografts following gamma-ray exposure
Autorzy:
Presbítero, G.
Hernandez-Rodríguez, M. A. L.
Contreras-Hernandez, G. R.
Vilchez, J. F.
Susarrey, O.
Gutiérrez, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/307297.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
rozkład Weibulla
pękanie zmęczeniowe
promieniowanie gamma
kość korowa
mikrouszkodzenia
allografts
Weibull distribution
fatigue fracture
gamma radiation
cortical bone
microdamage
Opis:
Although clear evidence of significant differences in bone properties have been extensively studied, results vary under the ranges usually used for sterilization purposes (25-35 kGy). Hence, the aim of this work was the study of the mechanical properties and microdamage development of human bones used as allografts following gamma-ray exposure, followed by an extensive statistical analysis of microdamage effects in fatigue behaviour. Methods: Specimens of the cortical region of human femurs were exposed to 15-25 kGy and 26-30 kGy radiation levels, then they were subjected to compression fatigue tests until fracture. The fatigue life was determined in relation to the radiation level, and the evolution of microdamage was assessed through fluorescence microscopy in order to calculate characteristic lengths of microcracks. Results: Significant differences in fatigue life were detected (p < 0.05) between non-radiated (control) and radiated specimens, resulting in a drastic 89.2% fatigue life reduction of the 15-25 kGy group, and 95.3% in the 26-30 kGy group in comparison to the control. Microdamage analysis showed a considerable increase in microcrack lengths when bone was exposed to gamma radiation, which may indicate that bones used as allografts could fracture at some point when subjected to in vivo loading conditions. Conclusions: The results of our research indicate that, even if a range of 15-25 kGy is suggested to sterilize bone allografts, such practice needs to be reconsidered. In addition, with use of Weibull distribution, this work describes the conditions in which microcracks grow towards the fracture of bones in relation to the decrease in their mechanical properties.
Źródło:
Acta of Bioengineering and Biomechanics; 2017, 19, 4; 43-53
1509-409X
2450-6303
Pojawia się w:
Acta of Bioengineering and Biomechanics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Operative treatment of bone fracture with Kirschner wires – young cat case
Autorzy:
Ziąbka, M.
Derkowski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/284836.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
bone fracture
Kirschner wires
implants
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2017, 20, no. 143 spec. iss.; 46
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evaluation of bone metabolism in obese men and women with metabolic syndrome
Wpływ zespołu metabolicznego na metabolizm kości otyłych mężczyzn i kobiet
Autorzy:
Titz-Bober, Magdalena
Holecki, Michał
Hawrot-Kawecka, Anna
Olszanecka-Glinianowicz, Magdalena
Chudek, Jerzy
Popkiewicz, Anna
Duława, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036476.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
metabolic syndrome
obesity
bone metabolism
fracture risk
zespół metaboliczny
otyłość
metabolizm kości
ryzyko złamań
Opis:
BACKGROUND: It was suggested that metabolic syndrome (MS) is an additional risk factor that increases the risk of osteoporotic fractures. The aim of this study was to evaluate the impact of metabolic syndrome on bone metabolism and the risk of osteoporotic fracture in obese men and women. MATERIALS AND METHODS: The study involved 40 obese men and 40 obese women, divided into 2 subgroups: patients without MS (20 men and 20 women); and patients with MS (20 men and 20 women). The serum levels of PTH, 25-OH-D3, CTX1, osteocalcin, FGF23, total Ca and P were determined. The total absolute fracture risk was estimated using the Fracture Risk Assessment Tool. The control group consisted of 15 normal body mass, healthy men and women similar in age. RESULTS: Obese women with MS have a higher risk of osteoporotic fractures (3.0 vs. 1.6%; p < 0.001) and serum levels of phosphorus (1.8 vs. 1.12 mmol/l; p < 0.001) but lower 25(OH)D3 (7.3 vs. 34.6 ng/ml; p < 0.01) than obese women without MS. There were no differences in the risk of osteoporotic fracture or other study parameters between obese men with and without MS. Women with MS had lower serum CTX1 levels (0.27 ng/ml vs. 0.41 ng/ml; p < 0.05) than men. CONCLUSIONS: Metabolic syndrome does not influence the selected parameters of bone metabolism in either men or women. However, women with metabolic syndrome have lower serum 25-OH-D3 levels. Women, but not men with metabolic syndrome have a higher 10-year absolute fracture risk than obese women with-out metabolic syndrome.
WSTĘP: Wydaje się, że zespół metaboliczny (MS) jest dodatkowym czynnikiem zwiększającym ryzyko złamań osteoporotycznych. Celem tego badania była ocena wpływu zespołu metabolicznego na metabolizm kości i ryzyko złamań osteoporotycznych u otyłych mężczyzn i kobiet. MATERIAŁ I METODY: W badaniu wzięło udział 40 otyłych mężczyzn i 40 otyłych kobiet. Badanych podzielono na 2 grupy: pacjentów z otyłością bez MS (20 mężczyzn i 20 kobiet) i pacjentów z MS (20 mężczyzn i 20 kobiet). W grupach badanych oznaczono w surowicy stężenie parathormonu (PTH), 25-OH-D3, C-końcowego usieciowanego peptydu kolagenu typu 1 (CTX1), osteokalcyny, FGF23, wapnia (Ca) i fosforu (P). Ryzyko złamania osteoporotycznego oszacowano, stosując skalę FRAX (Fracture Risk Assessmen Tool). Grupę kontrolną stanowiło 15 zdrowych mężczyzn i kobiet w podobnym wieku. WYNIKI: Otyłe kobiety z MS charakteryzowały się większym ryzykiem złamań osteoporotycznych (3,0 vs 1,6%; p < 0,001), stężeniem w surowicy fosforu (1,8 vs 1,12 mmol/l; p < 0,001) oraz mniejszym stężeniem 25-OH-D3 (7,3 vs 34,6 ng/ml; p < 0,01) w porównaniu z kobietami bez MS. Nie stwierdzono istotnych różnic w ryzyku złamań osteoporotycznych i stężeniach ocenianych parametrów między mężczyznami z otyłością bez MS i z MS. Kobiety z MS miały niższe stężenie CTX-1 (0,27 ng/ml vs. 0,41 ng/ml; p) w porównaniu z mężczyznami. WNIOSKI: Zespół metaboliczny nie wpływa na wskaźniki metabolizmu kostnego u mężczyzn i kobiet. Kobiety z zespołem metabolicznym charakteryzują się jednak mniejszym stężeniem 25-OH-D3. Kobiety, ale nie mężczyźni, z zespołem metabolicznym, wykazują większe 10-letnie ryzyko złamania osteoporotycznego niż kobiety z otyłością bez zespołu metabolicznego.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2016, 70; 133-142
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
NiTi shape memory clamps for bone fracture treatment in rabbit: preliminary report
Autorzy:
Goryczka, T.
Lekston, Z.
Lelątko, J.
Szponder, T.
Paluch, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/286018.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
shape memory alloy
bone fracture
orthopedic implants
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2016, 19, 138; 72
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opis przypadku pacjentki leczonej w centrum hiperbarii tlenowej i leczenia ran w Bydgoszczy
Patient treatment case description in the centre for hyperbaric oxygen and wound treatment in Bydgoszcz
Autorzy:
Zieliński, E.
Lipińska, A.
Grobelska, K.
Siermontowski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1360341.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
hyperbaric oxygen therapy
bone fracture
skin infection
supportive treatment
bone and marrow inflammation
tlenoterapia hiperbaryczna
złamanie kości
zakażenie skóry
leczenie wspomagające
zapalenie kości i szpiku
Opis:
This article presents a description of a case of a patient diagnosed with complicated inflammation of the tibia bone, who was treated hyperbarically, in order to underline the advantages of this method of treatment used not as an alternative to antibiotics and surgery, but as a supportive method.
W niniejszym opracowaniu przedstawiamy opis przypadku pacjentki z rozpoznanym powikłanym zapaleniem kości piszczeli, leczony hiperbarycznie, podkreślając korzyści tej metody leczenia stosowanej nie jako alternatywy do leczenia chirurgicznego i antybiotykoterapii ale jako metody wspomagającej.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2015, 1(50); 25-30
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oszacowanie stabilizacji złamania trzonu kości udowej przez płytkę przykostną przy wykorzystaniu metody elementów skończonych
Estimation of stabilization of femoral shaft fractures by paraosteal plate using finite element method
Autorzy:
Kozień, M. S.
Lorkowski, J.
Górka, I.
Kornaga, M.
Grzegorowska, O.
Kotela, A.
Kotela, I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/283779.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
złamanie
symulacja komputerowa
kość długa
metoda elementów skończonych
analiza naprężeń
fracture
computer simulation
long bone
finite element method
strength analysis
Opis:
Złamania kości długich mogą być leczone na kilka sposobów. Jednym z nich jest zastosowanie płytki przykostnej. Płytka zamocowywana do kości umożliwia przeprowadzenie leczenia, ale z drugiej strony jest źródłem powstawania dodatkowych naprężeń w obszarach gdzie jest ona przytwierdzona do kości za pomocą śrub. Wartości naprężeń zależą od rozmiaru płytki i śrub, miejsca zamocowań oraz obciążeń zewnętrznych działających na kość. Celem pracy było określenie przemieszczeń kości długiej stabilizowanej implantem przykostnym, szczególnie w rejonie złamania. Z uwagi na wykorzystaną metodę analizy przy okazji oszacowano wartości naprężeń występujących w kości. W oparciu o obrazy radiologiczne trzydziestu leczonych chorych, wykonano analizę obciążeń występujących w przypadku złamań o typie poprzecznym i skośnym. Uzyskano potwierdzenie biomechanicznej stabilności złamania przy stabilizacji nawet czasowej co najmniej sześcioma śrubami. Zwiększenie liczby śrub wpływa korzystnie na stabilizację, szczególnie w przypadku złamań skośnych. Liczba śrub jest jednak ograniczona z uwagi na możliwość zniszczenia struktury kości. Symulacja została przeprowadzona metodą elementów skończonych przy zastosowaniu pakietu komputerowego Ansys. Dla uproszczenia analiz oraz w celu przetestowania możliwości wykorzystania uproszczonego podejścia wykorzystany został model płaski. Możliwość zastosowania takiego modelu w analizach uproszczonych wynika z faktu, że najczęściej śruby mocujące płytkę do kości rozmieszczane są wzdłuż jednej linii w przybliżeniu równoległej do osi kości. Wyniki analiz wskazują, że model płaski wydaje się być wystarczająco dokładny do okołooperacyjnej oceny sposobu stabilizacji złamania, mając na uwadze krótki czas potrzebny do zbudowania modelu.
Long bone fractures can be treated in several ways. One of them is using the paraosteal plate. The plate mounted to a bone enables the therapy process, but it can also be a source of extra stresses in the mounting regions. Values of stresses depend on the plates’ and screws’ dimensions, number of screws, the mounting place and external loads acting on the bone. The aim of this paper was to determine displacements of long bone stabilized by the paraosteal implant, especially in the fracture area. Due to applied method of analysis, the stresses value occurring in the bone were also estimated. Based on radiological images of thirty patients, an analysis of transverse and oblique fractures burthen was performed. The biomechanical fracture stabilization by even temporary stabilization with at least six screws was confirmed. Increasing the number of screws affects profitably the stabilization, especially in the case of oblique fractures. Number of screws is limited by possibility of damage of bone’s structure. The simulation was performed using a finite element method and application of the Ansys computer package. In order to simplify the analysis and to test the possibility of reduced attempt application, the plane model was applied. Possibility of application of such a model in simplified analyses is explained by the fact that usually the screws mounting plate to a bone are situated along one line parallel to the line of the bone axis. Results of the analysis show, that the plane model seems to be good enough to preoperative estimation of the way of fracture stabilization due to short time required to creation of the model.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2015, 18, 130; 20-26
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 21

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies