Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "black pedagogy" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Czarna pedagogika w Złotej Różdżce Heinricha Hoffmanna z XIX wieku
    Black pedagogy in the Golden Wand Heinrich Hoffmann from XIX century
    Autorzy:
    Kiełpińska, Aldona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1361132.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Tematy:
    antypedagogika
    pedagogika
    czarna pedagogika
    złota różdżka
    anti-pedagogy
    pedagogy
    black pedagogy
    the golden wand
    Opis:
    Antypedagogika to rewolucyjne podejście do wychowania dzieci, w którym traktowane są one jak dorośli. Tak samo jak oni ponoszą konsekwencje własnych czynów i doświadczają autoodpowiedzialności. Przeciwieństwem antypedagogiki jest „czarna pedagogika”, która okazuje się być kontrowersyjnym nurtem badań, ponieważ zakłada, iż dzieci powinny być uległe wobec dorosłych. Heinrich Hoffmann w zbiorze wierszy dla dzieci zatytułowanym Złota różdżka, wydanym w 1845 roku, ukazał zasady jej działania. Bohaterami tych przerażających opowieści są dzieci, które spotkała surowa kara za „występki”. Dla współczesnego pedagoga niedopuszczalnym jest stosowanie kar za zachowania, które są typowe dla młodego człowieka. Pedagog, będąc mentorem, powinien wskazać właściwą drogę rozmową, zamiast karać. Summary
    Anti-pedagogy is a revolutionary approach to bringing up children, in which they are treated like adults. Just like them, they bear the consequences of their own deeds and experience self-responsibility. The opposite of anti-pedagogy is „black pedagogy”, which turns out to be a controversial current of research, because it assumes that children should be submissive to adults. Heinrich Hoffmann in a collection of poems for children entitled The Golden Wand published in 1845 showed the rules of its operation. The protagonists of these terrifying stories are children who were severely punished for „misdeeds”. It is unacceptable for a contemporary pedagogue to apply penalties for behaviours that are typical of a young man. A pedagogue, being a mentor, should show the right way through conversation, instead of punishing.
    Źródło:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2019, 17; 283-296
    2083-4721
    Pojawia się w:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Personalistyczne ujęcie w wychowaniu „kładką” ku budowie kultury opartej na wartościach
    Personalistic Approach in Education as a Way for Developing Culture Based on Values
    Autorzy:
    Geneja- Pietrzak, Barbara Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/448857.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    twórczość
    personalizm
    „czarna pedagogika”
    przemoc
    dziecko
    education
    personalism
    dialogue
    “black pedagogy”
    violence
    Opis:
    Artykuł przedstawia analizę wybranych myśli przedstawicieli filozofii egzystencjalnej oraz filozofii dialogu, ze szczególnym uwzględnieniem poglądów J. Tischnera, T. Gadacza oraz M. Bubera, w celu ukazania, iż dzięki personalistycznemu podejściu w wychowaniu możliwa jest budowa kultury zasadzającej się na takich wartościach, jak wolność, dialog, szacunek, tolerancja, miłość. W celu mocnego podkreślenia, jak ważna jest rola personalizmu w wychowaniu, ukażę jego przeciwieństwo na bazie poglądów wypracowanych przez badaczkę „czarnej pedagogiki” Alice Miller, która przedstawia, jak destruktywne dla dziecka, a w szerszym ujęciu dla kultury jest traktowanie jednostki przedmiotowo i stosowanie wobec niej przemocy. W przygotowaniu pracy wykorzystałam głównie metodę analizy materiałów zastanych oraz metodę syntezy. Centralne kategorie, wokół których prowadzone są badania, to: dziecko, wychowanie, personalizm, wolność, przemoc. Personalizm konstytuuje eksponowanie osoby jako istoty autonomicznej, jej godności i rozumności. Z kolei „czarna pedagogika” nawiązuje do badań nad wpływem przemocy psychicznej na umysł dziecka. Stosowanie mechanizmów represjonowania dzieci w okresie dzieciństwa prowadzi do ogromnych zniszczeń, jakie dokonują się w człowieku, jak i w kulturze, w której żyje. Wychowanie oparte na personalistycznym podejściu do człowieka jest dla ludzkości kluczem do budowy kultury opartej na wartościach: wolności, dialogu, szacunku, tolerancji, miłości.
    The article presents an analysis of the selected thoughts of existential philosophers and philosophers of dialogue, with particular emphasis on the views of J. Tischner, T. Gadacz and M. Buber, to show that thanks to the personalistic approach in education, it is possible to build a culture based on values such as freedom, dialogue, respect, tolerance and love. In order to emphasize the personalism, I will show views worked out by the researcher of “black pedagogy” – Alice Miller, who presents how destructive violence experienced during childhood is for a child, and in a wider perspective, for the culture. In my preparation of the issue, I used the method of the analysis of existing materials and the synthesis method. The central categories around which the considerations are conducted are: child, education, freedom, violence. Personalism emphasizes a person as an autonomous human being, its dignity and rationality. In turn, “black pedagogy” refers to research on the influence of mental violence on the child’s mind. Using mechanisms of repression in their childhood leads to tremendous human and cultural deterioration. An education based on a personalistic approach in education is the key to building a culture based on freedom, dialogue, respect, tolerance, love.
    Źródło:
    Studia Paedagogica Ignatiana; 2019, 22, 2; 217-239
    2450-5358
    2450-5366
    Pojawia się w:
    Studia Paedagogica Ignatiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Myśl pedagogiczna Marii Montessori wobec skutków czarnej pedagogiki i rywalizacji
    Autorzy:
    Śliwerski, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33957844.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Maria Montessori
    negative pedagogy
    education for peace
    violence
    black pedagogy
    war
    pedagogika negatywna
    wychowanie do pokoju
    przemoc
    czarna pedagogika
    wojna
    Opis:
    Przedmiotem analizy myśli Marii Montessori jest idea wychowania do pokoju jako antidotum na afirmację przemocy w polityce i środowiskach socjalizacyjno-wychowawczych. Inspiracją do podjęcia tego zagadnienia stała się wojna w Ukrainie, która wywołała w środowiskach pedagogicznych ponowny spór o rolę i efektywność wychowania do pokoju. Coraz częściej powraca na świecie, w tym także w Europie, przemoc militarna wobec jednego z suwerennych państw. Po wojnie lat 90. XX w. na Bałkanach doświadczamy od ośmiu lat wojny imperialnej Rosji wobec Ukrainy, której nasilenie wiosną 2022 r. odsłoniło nekrofilny efekt edukacji młodych pokoleń kraju agresora. W artykule autor stawia pytanie o to, w jakim stopniu pedagogika pokoju Montessori oraz jej idee poszanowania praw człowieka i wychowania dzieci w miłości mają jeszcze szanse na konfrontację z czarną pedagogiką, pedagogiką negatywną. Z badań współczesnej myśli psychologicznej i pedagogicznej wynika, że początki przemocy tkwią w dzieciństwie i pierwotnym środowisku socjalizacji dzieci i młodzieży.
    The subject of the analysis of Maria Montessori’s thought is the idea of education for peace as an antidote to the affirmation of violence in politics and socialization and educational environments. The war in Ukraine was the inspiration to take up this issue, which triggered another dispute in pedagogical circles about the role and effectiveness of education for peace. Military violence against one of sovereign states is returning more and more often in the world, including Europe. After the war of the 1990s in the Balkans, we have been experiencing Russia’s imperial war against Ukraine for eight years, the intensification of which in the spring of 2022 revealed the necrophilic effect of educating the aggressor’s young generations. In the article, the author asks the question of to what extent Montessori’s pedagogy of peace and her ideas of respecting human rights and raising children in love still have a chance of being confronted with black pedagogy, negative pedagogy. The research of contemporary psychological and pedagogical thought shows that the origins of violence lie in childhood and the primary socialization environment of children and adolescents.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia; 2023, 36, 1; 7-16
    0867-2040
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies