Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "bishop" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 466
Tytuł:
Ignacy Jeż – pierwszy biskup koszalińsko-kołobrzeski (1972–1992)
Ignacy Jeż – first bishop of Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese (1972–1992)
Autorzy:
Łukaszewicz, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30098254.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Bishop Ignacy Jeż
diocesan bishop
Ordinary
Diocese of Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg)
bp Ignacy Jeż
biskup diecezjalny
ordynariusz
diecezja koszalińsko-kołobrzeska
Opis:
28 czerwca 1972 roku decyzją papieża Pawła VI została utworzona diecezja koszalińsko--kołobrzeska i mianowany jej pierwszy biskup diecezjalny – Ignacy Jeż. W kolejnych miesiącach podejmował on szereg działań prawnych zmierzających do wypełnienia papieskiej decyzji, począwszy od kanonicznego objęcia w zarząd diecezji, poprzez zamieszkanie na jej terenie, mianowanie pierwszych urzędników, określenie zasad funkcjonowania kurii biskupiej, aż do uroczystego ingresu do koszalińskiej katedry i złożenia wymaganej prawem państwowej przysięgi. Przez kolejne 20 lat swoich rządów biskup Ignacy Jeż powołał do istnienia najważniejsze instytucje diecezjalne, rozbudował sieć terytorialną i tworzył prawo partykularne. Po złożeniu rezygnacji i jej przyjęciu przez papieża Jana Pawła II przeszedł na emeryturę 1 lutego 1992 roku.
On June 28, 1972, by a decision of Pope Paul VI, the Diocese of Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) was created and its first diocesan bishop, Ignacy Jeż, was appointed. In the months that followed, he took a number of legal steps to fulfill the papal decision, starting with canonically taking charge of the diocese, taking up residence in the diocese, appointing some first officials, defining the rules for the functioning of the episcopal curia, and finally making the ceremonial ingress into the Koszalin cathedral and taking the state oath required by law. Over the next 20 years of his governing, Bishop Ignacy Jeż established the most important diocesan institutions, expanded the territorial network and created a particular law. After his resignation and its acceptance by Pope John Paul II, he retired on February 1, 1992.
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2023, jubileuszowy; 51-74
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prezbiter jako administrator diecezjalny a sakrament bierzmowania
A presbyter as diocesan administrator and the sacrament of confirmation
Пресвитер как епархиальный администратор и таинство Миропомазания
Пресвітер як адміністратор дієцезії та тайна миропомазання
Autorzy:
Adamczyk, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33527301.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
sakrament
bierzmowanie
biskup
administrator diecezjalny
szafarz bierzmowania
sacrament
the sacrament of confirmation
bishop
diocesan administrator
minister of the sacrament of confirmation
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie zagadnienia administratora diecezjalnego jako szafarza sakramentu bierzmowania. W pierwszej części niniejszego studium przedstawiono prawo wiernych do otrzymania sakramentu bierzmowania. W części drugiej ukazano problematykę szafarza bierzmowania, natomiast część trzecia została poświęcona rozwiązaniu kwestii: czy administrator diecezjalny ex ipso iure ma obowiązek i prawo udzielania sakramentu bierzmowania? Konkluzje zawarto we wnioskach zamykających podjęte rozważania.
Метою статті є представити питання адміністратора дієцезії як служителя тайни миропомазання. Перша частина цього дослідження стосується права вірних отримати тайнy миропомазання. Друга частина представляє питання служителя миропомазання, а третя частина присвячена вирішенню питання: чи має адміністратор дієцезії ex ipso iure обов’язок і право уділяти миропомазання? Висновки містяться в заключних підсумках.
Цель данной статьи – представить вопрос о епархиальном администраторе как служителе таинства Миропомазания. В первой части данного исследования изложено право верующих на принятие таинства Миропомазания. Во второй части представлена к обсуждению проблематика служителя Миропомазания, а третья часть посвящена решению вопроса: имеет ли епархиальный администратор ex ipso iure обязанность и право совершать таинство Миропомазания? Выводы приводятся в заключении обсуждения.
The purpose of the article is to present the issue of a diocesan administrator as a minister of the sacrament of confirmation. The first section of the study outlines the right of a worshipper to receive the sacrament of confirmation. The second section presents the issue of the minister of the sacrament of confirmation, while the third section is devoted to answering the question: Is the diocesan administrator, ex ipso iure, obliged and entitled to administer the sacrament of confirmation? The conclusions are included in the summary at the end of the undertaken considerations.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2024, 2; 59-79
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ars celebrandi liturgii w nauczaniu Benedykta XVI / Josepha Ratzingera
Ars celebrandi of the Liturgy in the teaching of Benedict XVI / Joseph Ratzinger
Autorzy:
Kwiatkowski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29432174.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Ars celebrandi
liturgia
Eucharystia
biskup
znak
symbol
sztuka
muzyka
śpiew
ars celebrandi
liturgy
Eucharist
bishop
sign
art
music
singing
Opis:
Artykuł przedstawia nauczanie Josepha Ratzingera / Benedykta XVI dotyczące ważnej przestrzeni życia liturgicznego, jaką jest ars celebrandi (sztuka celebracji). Jego nauczanie, odwołując się do reformy liturgicznej Soboru Watykańskiego II, jest osadzone na tak zwanej „ciągłości tradycji”. To pozwala widzieć celebrację liturgiczną w kontekście historycznym i przede wszystkim teologicznym. Przebadane, wybrane dokumenty, pokazują, że dla Benedykta XVI ars celebrandi jest kategorią teologiczną a nie tylko sposobem celebrowania liturgii.  By można było mówić o ars celebrandi liturgii, należy dostrzegać spójność norm liturgicznych, które wyrażają się w trzech elementach: wzorcowym charakterze liturgii biskupiej, pięknie i prostocie znaków liturgicznych i sztuce, która służy właściwemu przeżywaniu Eucharystii. Mając na uwadze dynamikę celebracji liturgicznych, szczególne miejsce w sztuce, zajmują muzyka i śpiew. Nauczanie Kardynała Josepha Ratzingera i papieża Benedykta XVI jest spójne i pokazuje liturgię jako kosmiczną rzeczywistość, w której za pomocą znaków dochodzi do zbawczego dialogu Boga z człowiekiem. Ten autentyczny dialog będzie skuteczny, jeśli człowiek odkryje w liturgii obecność Boga i będzie umiał na nią odpowiedzieć. Właściwie rozumiane ars celebrandi, zarówno sług liturgii (biskupów, prezbiterów i diakonów), jak również całego zgromadzenia liturgicznego, prowadzą do prawdziwej komunii z Bogiem, przez Jezusa Chrystusa i Duchu Świętym. W artykule posłużono się metodą hermeneutyki liturgicznej i metodą liturgiczno-kontekstualną.
The article shows the teaching of Joseph Ratzinger / Benedict XVI regarding an important part of the liturgical life, which is ars celebrandi (the art of celebration). His teaching, referring to the liturgical reform of the Second Vatican Council, bases on the so called “continuity of tradition”. This allows the liturgical celebration to be seen through the context of history and, most importantly, theology. Studied, chosen documents show, that for Benedict XVI ars celebrandi is a theological category and not just a way of celebrating the liturgy. To be able to speak of ars celebrandi liturgii, one must notice the connection of liturgical norms, expressed in three elements: the standard character of the episcopal liturgy, the beauty and simplicity of the liturgical signs, and the art, which serves the right experience of the Eucharist. Keeping in mind the dynamics of the liturgical celebrations, a particular spot in said arts is preserved for music and singing. The teaching of Cardinal Joseph Ratzinger and the Pope Benedict XVI is consistent, showing the liturgy as a cosmic reality. This authentic dialogue will only be effective if a person discovers in liturgy the presence of God and will be able to respond to it. Properly understood ars celebrandi, both that of the liturgy’s servants (bishops, presbyters, deacons), as well as the whole liturgical assembly, leads towards a true Communion with God, through Jesus Christ and the Holy Spirit. The article uses the method liturgical-contextual method.  
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2023, 62, 2; 49-66
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
[Recenzja]: Katarzyna Bogacka,Ornamenta episcoporum. Społeczna historia i symbolika insygniów biskupich na ziemiach polskich 1801-1919, t. 1, Wydawnictwo Neriton, Warszawa 2021, ss. 388, ISBN: 978-83-6601-896-9; t. 2, Wydawnictwo Neriton, Warszawa 2021, ss. 250, ISBN: 978-83-6601-897-6
Autorzy:
Letkiewicz, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33327775.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
bishop's insignia
crosier
bishop's ring
miter
pectoral
insygnia biskupie
pastorał
pierścień biskupi
mitra
pektorał
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2023, 120; 565-570
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antica tradizione, leggenda medievale e gloria del nome Polacco nella prima età moderna. Stanisław Temberski e la sua Tiara episcopalis
Ancient Tradition, Medieval Legend and the Glory of the Polish Name in the Early Modern Era. Stanisław Temberski and His Tiara Episcopalis
Autorzy:
Buszewicz, Elwira
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37505186.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Stanisław Temberski
occasional rhetoric of praise and blame in the 17th century
Polish nation in Padua
St. Stanislaw
Bishop and Martyr
humanist culture
Opis:
Lo scopo principale dell’articolo è quello di analizzare il discorso latino pubblicato a Padova nel 1642 e pronunciato davanti alla solenne assemblea della nazione polacca presso l’Università di Padova, nella chiesa di Sant’Antonio da Padova, il 7 maggio dell’anno precedente. L’autore del testo fu Stanisław Temberski, canonico e professore all’Università Jagellonica. L’autore dell’articolo presenta brevemente la sua biografia e la sua opera letteraria, quindi analizza il discorso. Evitando valutazioni di carattere letterario del lavoro in quanto tale cerca di presentare le idee in esso contenute e di mostrare come la cultura umanistica caratteristica della prima età moderna permetta all’autore di costruire formule e immagini eloquenti che glorificano il nome della sua patria lodando la gloria del suo santo. La lode della Polonia è inestricabilmente legata alla lode del suo patrono, San Stanislao, vescovo e martire. Nell’orazione di Temberski la tradizione antica e medioevale, la leggenda agiografica sono intrecciate e tutto è elaborato secondo la mentalità dell’autore e i concetti della retorica seicentesca. Il santo martire viene paragonato ad Ercole e il malvagio tiranno responsabile della sua morte viene ritratto come uno strumento di Satana, percepito come “Cerbero infernale”. L’uso che Temberski fa delle sue doti retoriche a fini propagandistici è degno di nota: da un lato manifesta la sua cultura umanistica e si presenta come cittadino della Respublica litteraria, dall’altro, inscrive lo Stato polacco nella lunga tradizione della Respublica Christiana. In questo contesto, mette in evidenza che un Paese che produce uomini così pii ed eroici come il santo vescovo è degno di apprezzamento tra le nazioni d’Europa.
The main purpose of the article is to analyze the Latin speech published in Padua in 1642 and delivered at the solemn assembly of the Polish nation at the University of Padua, in the church of St. Anthony of Padua, on May 7 of the previous year. The author of the text was Stanisław Temberski, a Krakow canon and professor at the Jagiellonian University. The author of the article briefly presents his biography and literary works, and then analyzes the speech itself. Avoiding assessing the literary value of the work as such, she tries to present the ideas contained in it and show how the humanistic culture characteristic of the early modern era allows the author to construct eloquent formulas and images that glorify the name of his homeland by praising the glory of its saint. The laudation of Poland is inextricably linked with the praise of its patron, Saint Stanislaus, Bishop and martyr. In Temberski’s oration, ancient tradition and medieval, hagiographic legend intertwine, and everything is processed in accordance with the author’s mentality and the concepts of seventeenth-century rhetoric. The holy martyr is compared to Hercules and the evil tyrant responsible for his death is presented as an instrument of Satan, perceived as “infernal Cerberus.” Temberski’s use of his rhetorical skills for propaganda purposes is noteworthy: on the one hand, he shows his humanistic culture and presents himself as a citizen of the Respublica litteraria. On the other hand, he inscribes the Polish state into the long tradition of Respublica Christiana. In this context, he makes it clear that a country that produces such pious and heroic men as the holy bishop is worthy of appreciation among the nations of Europe.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2023, 41, 2/1; 49-62
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Apiariusz z Sicca Veneria i odwoływanie się do Ojców na synodach Afryki Łacińskiej (IV-VI w.)
Apiarius of Sicca Veneria and the Appeal to the Fathers in the Synods of Latin Africa (4th-6th Centuries)
Autorzy:
Degórski, Bazyli
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/43559616.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Apiarius of Sicca Veneria
Latin North Africa
early Christian Synods of Latin North Africa
authority of the Fathers
Tradition
Bishop of Rome
legal appellation
Apiariusz z Sicca Veneria
Łacińska Afryka Północna
wczesnochrześcijańskie synody Łacińskiej Afryki Północnej
autorytet Ojców
Tradycja
Biskup Rzymu
apelacja prawna
Opis:
Synody Kościoła łacińskiego Afryki IV-VI w. świadczą, że ich uczestnicy byli przekonani, iż trzeba opierać się na autorytecie poprzedników i odwoływać się do Tradycji. Wyrażenie „ojcowie” (lub rzadkie formy analogiczne, takie jak chociażby „bracia” – ἀδελφοί, fratres) było synonimem „Tradycji”, ponieważ wiązało się ściśle z autorytetem soborów, w szczególności Pierwszego Soboru w Nicei, którego znaczenie dogmatyczne nie ma sobie równego w historii Kościoła. Konsekwencją uznania Pierwszego Soboru Nicejskiego za niepodważalną Tradycję jest nadanie wypowiedziom Ojców charakteru normatywnego obowiązującego nawet Kościół Rzymski. Lektura dokumentów synodów afrykańskich ujawnia coraz wyraźniejsze precyzowanie wyznaczników Tradycji: apostolskiego pochodzenia, starożytności, powszechnej akceptacji. Ale to przede wszystkim uznanie działania Ducha świętego w kolegium synodalnym nadaje Tradycji moc wiążącą i pozwala na utożsamienie jej z wiarą i prawdą. Dokumentacja synodów afrykańskich stanowi decydujący krok w ewolucji relacji między Rzymem a innymi biskupstwami w zakresie prymatu jurysdykcyjnego czy autorytatywnej roli Rzymu. W swoich ostatecznych reperkusjach kwestia ta jest więc zabarwiona tonami eklezjologicznymi i ekumenicznymi. Omawiane teksty, przechodzące od uwarunkowań dyscyplinarnych i egzystencjalnych do centralnego problemu autorytetu w Kościele, pozwalają odkryć ogromny wkład Kościoła afrykańskiego w starożytną myśl chrześcijańską tego złotego wieku, w którym działali tacy Ojcowie, jak Aureliusz, Alipiusz, czy sam Augustyn.
The series of texts from the synods of the African Latin Church that speak of appealing to the Fathers contain strong arguments that irrefutably testify to the fact that the synodal fathers were convinced that it was always necessary to rely on the authority of the Fathers who lived earlier and to refer to the indisputable Tradition. We also learn from them that the expression “fathers” (or rare analogous forms such as, for example, “brothers” – ἀδελφοί, fratres) is synonymous with “Tradition”, since it is closely associated with the authority of the Councils, in particular the First Council of Nicaea, whose essential dogmatic significance is unparalleled in the history of the Church. The consequence of recognising the First Council of Nicaea as indisputable Tradition is to give the statements of the Fathers a normative character binding even on the Roman Church. A reading of the documents of the African synods reveals an increasing clarification of the determinants of Tradition: apostolic origin, antiquity, universal acceptance. But it is above all the recognition of the action of the Holy Spirit in the synodal college that gives Tradition its binding force and allows it to be identified with faith and truth. The documentation of the African synods represents a decisive step in the evolution of the relationship between Rome and other bishoprics in terms of jurisdictional primacy or the authoritative role of Rome. In its ultimate repercussions, the issue is thus tinged with ecclesiological and ecumenical tones. The texts discussed here allow us to discover the enormous contribution of the African Church to the ancient Christian thought of this golden age, in which Fathers such as Aurelius, Alypius and Augustine himself were active.
Źródło:
Vox Patrum; 2023, 87; 95-114
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aspekt liturgiczny kanonicznej wizytacji biskupiej w parafii
The liturgical aspect of a bishops canonical visitation in a parish
Autorzy:
Adamczyk, Jerzy
Mazur, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29432199.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
biskup
proboszcz
wizytacja
sakramenty
liturgia
bishop
parish priest
visitation
sacraments
liturgy
Opis:
Przedmiotem artykułu jest problematyka aspektu liturgicznego kanonicznej wizytacji biskupiej w parafii. Za cel opracowania postawiono ukazanie i wyjaśnienie na podstawie określonych przepisów, różnego rodzaju celebracji liturgicznych realizowanych w czasie wizytacji. Tak określone zamierzenie badawcze zrealizowano poprzez opis i gruntowną analizę obowiązujących przepisów i tekstów Magisterium kościelnego. Analiza wymienionych źródeł pozwoliła na sformułowanie kilku głównych wniosków. Po pierwsze wskazano, że wizyta duszpasterska jest jednym z najważniejszych wyrazów zaangażowania biskupa diecezjalnego w służbę powierzonemu mu ludowi Bożemu. Po drugie ukazano udzielanie sakramentów przez biskupa, a po trzecie, przedstawiono problematykę celebracji pozasakramentalnych form kultu Bożego.
The subject of this article is the problem of the liturgical aspect of a bishop's canonical visitation in a parish. The aim of the study was to show and explain, on the basis of specific provisions, the various liturgical celebrations performed during the visitation. This research was realised through a description and a thorough analysis of the current regulations and texts of the Church Magisterium. The analysis of the above-mentioned sources allowed several main conclusions to be drawn. Firstly, it was pointed out that pastoral visitation is one of the most important expressions of the diocesan bishop's commitment to serve the people of God entrusted to him. Secondly, the administration of the sacraments by the bishop is shown, and thirdly, the issue of the celebration of non-sacramental forms of divine worship is presented.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2023, 62, 2; 101-113
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bibliofilskie pasje biskupa Ludwika Łętowskiego (1786-1868)
Bibliophile passion of Bishop Ludwik Łętowski (1786-1868)
Autorzy:
Michalski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407968.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Biskup
Ludwik Łętowski
bibliofilstwo
Bishop
bibliophilism
Opis:
Artykuł ukazuje postać biskupa sufragana krakowskiego Ludwika Łętowskiego jako bibliofila. Poszukując źródeł jego umiłowania książki, zwrócono uwagę na pielęgnowanie kultury w rodzinnych kręgach, kolekcjonowanie ksiąg w bliskim otoczeniu oraz odebranej edukacji w warunkach domowych. Wkraczając w dorosłość, Łętowski miał już w pełni wykształcony zmysł bibliofilski. Tekst artykułu prezentuje znajomość wybranych przez sufragana księgozbiorów, jak i współpracę, którą nawiązywał z innymi miłośnikami książki. Burzliwe dla wielu bibliotek czasy wieku XVIII i XIX były okresem działalności wielu „książkołapów”. Spojrzenie na ich działalność zostało ukazane z perspektywy Łętowskiego, bibliofila szczególnie ceniącego zbiory kościelne i klasztorne. Treść pracy dopełnia przegląd prywatnego księgozbioru biskupa oraz jego cymeliów.
The article presents auxiliary Bishop Ludwik Łętowski as a bibliophile. While searching for the sources of his fondness of books, attention was paid to the cultivation of culture in family circles, the collection of books in his surroundings, and home education. His bibliophilic sense was fully developed when he entered adulthood. The text of the article presents the suffragan's knowledge of his chosen book collections, as well as the cooperation he established with other book lovers. The turbulent times of the 18th and 19th centuries for many libraries were a period of activity for many “bookworms” who robbed church and monastic libraries. Their activity is shown from Łętowski’s perspective. The article is supplemented with information about his private book collection and cimelia.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2023, 1, 30; 184-199
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biografia kandydata na biskupa: Jerzy Stroba – kapłan diecezji katowickiej (1942-1958)
The biography of a candidate for bishop: Jerzy Stroba - the priest of the Diocese of Katowice (1942-1958)
Autorzy:
Myszor, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27849410.pdf
Data publikacji:
2023-05-13
Wydawca:
Księgarnia św. Jacka
Tematy:
bishop
Jerzy Stroba
biographies of the clergy
biskup
biografie duchowieństwa
Opis:
W artykule autor omawia jedną z typowych biografii kandydata na biskupa na przykładzie ks. Jerzego Stroby, sufragana dla archidiecezji gnieźnieńskiej, a faktycznie sufragana w ordynariacie gorzowskim u boku bp. Wilhelma Pluty. Biografia ma układ chronologiczny i prezentuje śląskiego duchownego, który święcenia kapłańskie przyjął w czasie wojny z rąk kard. Adolfa Bertrama, a po zakończeniu wojny pracował na różnych stanowiskach w diecezji katowickiej. W 1958 r. został skierowany do pomocy innemu śląskiemu biskupowi, Wilhelmowi Plucie, rządcy w ordynariacie gorzowskim, który w 1967 r. stał się administracją apostolską, a w 1972 r. został podniesiony do rangi diecezji. Autor stawia także hipotezy na temat okoliczności wyboru i nominowania Stroby na biskupa.
In the article, the author discusses one of the typical biographies of a candidate for bishop, whom Jerzy Stroba nominally was - the suffragan for the Archdiocese of Gniezno, or in fact, the suffragan in the Gorzów Ordinariate, alongside Bishop Wilhelm Pluta. The biography has a chronological order and presents the Silesian clergyman who was ordained as a priest by Cardinal Adolf Bertram, during the war, and who worked in various positions in the Katowice diocese, after the end of the war. In 1958, he was assigned to help another Silesian bishop, Wilhelm Pluta, the governor of the Gorzów Ordinariate, which became the apostolic administration in 1967 and next it was elevated to the rank of a diocese in 1972. What is more, the author puts forward hypotheses on the circumstances of the election and nomination of Stroba as bishop.
Źródło:
Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne; 2021, 54, 2; 147-159
0137-3447
2956-624X
Pojawia się w:
Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bishop Vincentas Borisevičius: The Path of a New Age Martyr
Autorzy:
Žemaitis, Kęstutis
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20438472.pdf
Data publikacji:
2023-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum
Tematy:
bishop
Vincent Borisevičius
life
martyrdom
Opis:
The twentieth century brought many difficult trials to Europe. Lithuania was devastated by two world wars and long and difficult periods of occupation. The Catholic Church was persecuted by both the Nazis and the Soviets. The clergy suffered much. One of the first martyrs during the Soviet occupation was the Bishop of Telšiai, Vincentas Borisevičius. Although there are not many written sources and testimonies about him, we can get a good idea that he grew up in a moral and faithful environment and matured for the priesthood. Borisevičius was entrusted with the duties of the rector of the seminary, later became an assistant to the Bishop of Telšiai, and finally an Ordinary. Bishop Borisevičius demonstrated his heroic virtues during the Second World War by rescuing Jews, by remaining faithful to his flock, and by not cooperating with the occupying powerʼs security structures or betraying innocent people. This is what brought the moment of his arrest and suffering closest. Although murdered, the bishop remained an apostolic example for the Christians of the new times. Because of his virtues and martyrdom, the Church has opened the case for the beatification of Bishop Vincent Borisevičius.
Źródło:
Studia Ełckie; 2023, 25, 2; 225-234
1896-6896
2353-1274
Pojawia się w:
Studia Ełckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biskup Józef Giedroyć i duchowieństwo Litwy w służbie Napoleona w 1812 roku
Bishop Józef Giedroyc and Clergy of Lithuania in the Service of Napoleon in 1812
Autorzy:
Nawrot, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/46182889.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
biskup Józef Giedroyć
Kościół katolicki na Litwie
wojna 1812 roku
Napoleon
Bishop Józef Giedroyć
Catholic Church in Lithuania
War of 1812
Opis:
W artykule, przedstawiając działalność biskupa Józefa Giedroycia w czasie wojny 1812 r., przeanalizowano postawy duchowieństwa katolickiego Litwy wobec Napoleona i idei odbudowy Królestwa Polskiego. Kiedy rozpoczynała się „druga wojna polska”, duchowieństwo polskie i litewskie nie miało wątpliwości, że powinno wesprzeć cesarza Francuzów, który stwarzał możliwość odbudowy ojczyzny. Mimo kryzysu w stosunkach Napoleona z papieżem Piusem VII, Kościół katolicki w Księstwie Warszawskim i na Litwie poparł z pobudek patriotycznych wojnę z Rosją w 1812 r. Mimo ekscesów, a czasem zwykłego bandytyzmu towarzyszącego pierwszym dniom kampanii przeciwko Rosji, duchowni litewscy, na czele z biskupami, bardzo szybko włączyli się w działalność administracji napoleońskiej Litwy. Zaangażowali się w przywrócenie porządku po wystąpieniach chłopskich. Z udziałem duchowieństwa katolickiego uroczyście obchodzono w Wilnie i w innych miastach Litwy wszelkie rocznice oraz kluczowe wydarzenia związane z przebiegiem kampanii przeciwko Rosji. Duchowni wspierali wysiłek wojenny, mając tak jak większość społeczeństwa nadzieję, że jego efektem będzie restytucja Królestwa Polskiego. Nadzieję tę zniweczyła klęska Napoleona w Rosji.
This article focuses on the activity of bishop Józef Giedroyć during the war of 1812, and analyzes the attitude of Catholic clergy of Lithuania towards Napoleon and the idea of reconstruction of Polish Kingdom. When Second Polish War started, Polish and Lithuanian clergy had no doubts if to support the French emperor, who created possibility to rebuild their homeland. In 1812, despite the ongoing crisis in relations between Napoleon and pope Pius VII, the Catholic Church in Duchy of Warsaw and in Lithuania supported the war with Russia because of patriotic motives. Despite excesses and even common banditism in first days of the campaign against Russia, the Lithuanian clergy headed by bishops quickly entered the administrative activity of Napoleonic Lithuania. They were involved in restoring the order after peasant uprisings. Catholic clergy participated in all of the anniversaries and key events in campaign against Russia that were solemnly celebrated in Vilnius and other cities. The clergy supported the war effort, hoping, like the rest of society, for restitution of the Polish Kingdom. All hopes were shattered by defeat of Napoleon in Russia.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2023, 112; 239-256
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bp Jerzy Mazur SVD jako promotor kultu bł. Marianny Biernackiej
Bishop Jerzy Mazur SVD as a Promoter of the Cult of Blessed Marianna Biernacka
Autorzy:
Szymczycha, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24202959.pdf
Data publikacji:
2023-12-30
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum
Tematy:
biskup
Jerzy Mazur
SVD
kult
Marianna Biernacka
Lipsk
patronka teściowych
bishop
cult
Leipzig
patroness of mothers-in-law
Opis:
Artykuł dotyczy bp. Jerzego Mazura SVD, biskupa ełckiego, w aspekcie promowania kultu bł. Marianny Biernackiej. Na tle dziedzictwa świętości diecezji ełckiej została w nim ukazana istota oraz przejawy kultu bł. Marianny zarówno w Lipsku, jak i w parafiach w Polsce oraz za granicą. Dotyczą one relikwii, pielgrzymek i publikacji na jej temat. Ponadto zostały przybliżone i omówione te aspekty życia Marianny, które wskazują na jej świętość oraz patronowanie poszczególnym osobom i społecznościom (teściowe, wdowy, seniorzy, małżeństwa, oczekujący potomstwa). Artykuł ukazuje także działania biskupa Mazura, które przyczyniły się do promocji kultu bł. Marianny.
The article concerns Bishop Jerzy Mazur SVD, bishop of Ełk, in the aspect of promoting the cult of Blessed Marianna Biernacka. Against the background of the heritage of holiness of the Ełk diocese, it shows the essence and manifestations of the cult of Blessed Marianna both in Leipzig and in parishes in Poland and abroad. They concern relics, pilgrimages and publications about her. In addition, those aspects of Mariannaʼs life that indicate her holiness and patronage of individual people and communities (mothers-in-law, widows, seniors, married couples, those expecting children) were presented and discussed. The article also shows the activities of Bishop Mazur, which contributed to the promotion of the cult of Blessed Marianna.
Źródło:
Studia Ełckie; 2023, 25, 4; 435-450
1896-6896
2353-1274
Pojawia się w:
Studia Ełckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cnota męstwa fundamentem każdego powołania
The virtue of fortitude is the foundation of every vocation
Autorzy:
Majkrzak, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40020370.pdf
Data publikacji:
2023-03-01
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
biskup
Bóg
cnota męstwa
dusza
Eucharystia
Jezus Chrystus
Kościół
kapłan
małżeństwo
Msza Święta
niebo
Odkupiciel
powołanie
sakrament
sąd
zakonnik
Zbawca
bishop
God
virtue of fortitude
soul
Eucharist
Jesus Christ
Church
priest
marriage
Holy Mass
heaven
Redeemer
vocation
sacrament
judgment
religious
Savior
Opis:
Współcześnie szybko rozwija się technika, informatyka i medycyna. Z tych osiągnięć ludzkość może być dumna! Jednak cała humanistyka pogrążyła się w głębokim kryzysie, tak że mówi się o kryzysie filozofii, teologii, etyki i literatury. Rodzi to z kolei kryzys powołań, który w Polsce i Europie jest sprawą powszechnie znaną. Zamykane są seminaria duchowne i klasztory, a małżeństwa często rozpadają się. Autor artykułu stawia tezę – którą następnie rozwija i uzasadnia w dalszej części publikacji – że kryzys ten związany jest również z brakiem kardynalnej cnoty męstwa. Jej przejawem jest odwaga, która jest potrzebna do tego, aby wybrać powołanie, a następnie realizować je pomimo pojawiających się trudności. Obszernie omawiane jest powołanie do życia kapłańskiego, zakonnego, małżeńskiego i samotnego, które poświęcone jest Bogu i ludziom.
Today, technology, computer science and medicine are developing rapidly. Humanity can be proud of these achievements! However, the entire humanities have plunged into a deep crisis, so much so that there is talk of a crisis of philosophy, theology, ethics and literature. This, in turn, gives rise to a crisis of vocations, which is a well-known cause in Poland and Europe. Seminaries and monasteries are closing, and marriages often break up. The author of the article puts forward a thesis - which he then develops and justifies in the further part of the publication - that this crisis is also related to the lack of the cardinal virtue of fortitude. Its manifestation is the courage that is needed to choose a vocation and then pursue it despite the difficulties that arise. The vocation to the priestly, religious, married and single life, which is dedicated to God and people, is extensively discussed.
Źródło:
Sympozjum; 2022, 2(43); 211-227
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die katholische Kirche in Polen und Erster Weltkrieg
The Catholic Church in Poland and the First World War
Kościół katolicki w Polsce a pierwsza wojna światowa
Autorzy:
Hurysz, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30145672.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
die katholische Kirche
Polnische Länder
Erster Weltkrieg
Papst Benedikt XV
Primat Edmund Dalbor
Erzbischof Alexander Kakowski
Bischof Adam Stephan Sapieha
päpstliche Sammlung von 1915
Konvent der polnischen Bischöfe 1917
Polenfrage im Ersten Weltkrieg
Catholic Church
Polish lands
World War I
Pope Benedict XV
Primate Edmund Dalbor
Archbishop Alexander Kakowski
Bishop Adam Stephen Sapieha
Papal Collect from 1915
Congress of Polish Bishops in 1917
Polish issue during World War I
Kościół katolicki
ziemie polskie
I wojna światowa
papież Benedykt XV
prymas Edmund Dalbor
arcybiskup Aleksander Kakowski
biskup Adam Stefan Sapieha
kolekta papieska z 1915 r.
zjazd biskupów polskich w 1917 r.
kwestia polska w czasie I wojny światowej
Opis:
Der vorliegende Text stellt ausgewählte Aspekte der Aktivitäten der katholischen Kirche in Polen während des Ersten Weltkriegs vor. Alle unternommenen kirchlichen Aktionen basierten auf zwei Grundpfeilern: Gebet und Nächstenliebe. Die polnische Frage, also die Wiedererlangung der Unabhängigkeit, war nicht ohne Bedeutung. Alle diese Phänomene erreichten die katholische Kirche in den polnischen Landen. Besonders die von der Kirche entwickelte Karitatives- und Wohltätigkeitsaktionen überschritten die Grenzen der Teilung. Das von Bischof Adam Stephan Sapieha eingesetzte der Fürstbischöfliche Hilfsausschuss für die von der Kriegsniederlage Betroffenen (Abk. K.B.K.) hatte sich in dieser Hinsicht große Verdienste erworben. Am 5. Februar 1915 wurde im Rahmen des Nationalrates das Posener Komitee zur Hilfe für das Königreich Polen gegründet. Erzbischof Eduard Likowski wurde Vorsitzender, und nach seinem Tod wurde Erzbischof Edmund Dalbor sein Nachfolger. Die katholische Kirche und ihre Bischöfe arbeiteten aktiv mit dem am 9. Januar 1915 in Lausanne gegründeten Allgemeinen Komitee für Kriegsopferhilfe in Polen zusammen. Die für November 1915 geplante Aktion war das größte Echo der Zusammenarbeit der katholischen Kirche mit dem Sienkiewicz-Komitee. Im März 1917 fand auf der siebten Konferenz der katholischen Bischöfe des Königreichs Polen anlässlich des hundertjährigen Bestehens der Erzdiözese Warschau (1817) ein beispielloses Ereignis statt, nämlich der erste Kongress der Polnisches Episkopat während der Teilungen. Der Klerus bildete eine Gruppe, die die Nation integrierte, die nach dem Fall der Republik Polen in drei getrennten staatlichen Organismen lebte. Während der Teilungen und während des Ersten Weltkriegs haben die Priester die polnische Nation in großem Umfang vermittelt. Dank dessen konnte der neue Staat Ende 1918 erfolgreich wiederaufleben.
Prezentowany tekst przybliża wybrane aspekty działalności Kościoła katolickiego na ziemiach polskich w okresie I wojny światowej. Podjęte akcje kościelne opierały się na dwóch podstawowych filarach: modlitwie i działalności charytatywnej. Nie bez znaczenia była sprawa polska, czyli odzyskanie niepodległości. Zjawiska te dotyczyły Kościoła katolickiego na wszystkich ziemiach polskich. Szczególnie akcje charytatywne i dobroczynne rozwijane przez Kościół przekraczały granice rozbiorowe. Ogromne zasługi miał w tym względzie Książęco-Biskupi Komitet Pomocy dla Dotkniętych Klęską Wojny (w skrócie: K.B.K.) powołany przez biskupa Adama Sapiehę. 5 lutego 1915 r. powstał w ramach Rady Narodowej Poznański Komitet Niesienia Pomocy Królestwu Polskiemu. Przewodniczącym został arcybiskup Edward Likowski, a po jego śmierci następca arcybiskup Edmund Dalbor. Kościół katolicki i jego biskupi czynnie współpracowali z Komitetem Generalnym Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce, który zawiązał się w Lozannie 9 stycznia 1915 r. Największym echem współpracy Kościoła katolickiego z Komitetem Sienkiewiczowskim była akcja zaplanowana na listopad 1915 r. W marcu 1917 r. na siódmej konferencji biskupów katolickich z Królestwa Polskiego z okazji setnej rocznicy powstania archidiecezji warszawskiej (1817) doszło do wydarzenia bez precedensu, mianowicie pierwszego zjazdu episkopatu polskiego w okresie zaborów. Duchowieństwo stanowiło grupę integrującą naród zamieszkujący po upadku Rzeczypospolitej trzy odrębne organizmy państwowe. Księża w ogromnym stopniu przeprowadzili naród polski przez okres zaborów i w czasie I wojny światowej. Nowe państwo mogło dzięki temu skutecznie odrodzić się pod koniec 1918 r.
The presented text introduces selected aspects of activities of the Catholic Church in Poland during the First World War. All actions taken in the Church were based on two basic pillars: prayer and charity work. The Polish issue, i.e. regaining independence, was not without significance. All these phenomena reached the Catholic Church in Poland. Especially charity and philanthropy actions developed by the Church crossed the borders of the partition. The Ducal-Bishops Aid Committee for Those Afflicted by the Defeat of War (in short K.B.K.), established by Bishop Adam Stephen Sapieha, had great merits in this regard. 5 February 1915 the Poznań Committee for Aid to the Kingdom of Poland as part of the National Council was established. Archbishop Edward Likowski became the chairman, and after his death, his successor was Archbishop Edmund Dalbor. The Catholic Church and its bishops actively cooperated with the General Committee for Aid to War Victims in Poland, which was established in Lausanne on 9 January 1915. The action planned for November 1915 was the greatest echo of the cooperation between the Catholic Church and the Sienkiewicz Committee. In March 1917 at the seventh conference of Catholic bishops from the Kingdom of Poland on the occasion of the hundredth anniversary of the foundation of the Archdiocese of Warsaw (1817), an unprecedented event took place, namely the first congress of the Polish episcopate during the partitions. The clergy constituted a group integrating the people inhabiting three separate state organisms after the fall of the Republic of Poland. Priests to a great extent led the Polish nation in communication through the period of partitions and during the First World War. Thanks to this, the new state could successfully reborn at the end of 1918.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2023, 43; 205-222
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evolution of the Status of Auxiliary Bishop in the Event of Vacancy of Episcopal See
Ewolucja statusu biskupa pomocniczego w przypadku wakansu stolicy biskupiej
Autorzy:
Dzierżon, Ginter
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20678992.pdf
Data publikacji:
2023-06-30
Wydawca:
Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Tematy:
wakans stolicy biskupiej
biskup pomocniczy
władza
wikariusz generalny
wikariusz biskupi
vacant episcopal see
auxiliary bishop
authority
vicar general
episcopal vicar
Opis:
Zasadniczy przedmiot uwagi w prezentowanym opracowaniu stanowi problematyka statusu biskupa pomocniczego w sytuacji wakansu stolicy biskupiej. Z dokonanej przez Autora analizy komparatystycznej regulacji Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. (kan. 355 § 2) oraz Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. (kan. 409 § 2) wynika, iż w obowiązującym porządku prawnym pozycja biskupa pomocniczego ulegała zmianie, gdyż posiada on władze i upoważnienia, które przed wakansem stolicy biskupiej posiadał jako wikariusz generalny lub wikariusz biskupi. Wykazał, iż na obecny stan prawny decydujący wpływ wywarła doktryna Soboru Watykańskiego II oraz kilku posoborowych aktów prawnych. Dowiódł, iż przyznanie biskupowi pomocniczemu uprawnień w sytuacji nadzwyczajnej wymagało od prawodawcy kościelnego poszukiwania nowych rozwiązań legislacyjnych wiążących się z umocowaniem jego władzy. Obecnie sprawuje ją na mocy samego prawa.
The study explores the problem of the status of an auxiliary bishop after the bishopric has been vacated. The author performs an analysis of the regulations of the 1917 Code of Canon Law (Canon 355 § 2) and the 1983 Code of Canon Law (Canon 409 § 2). He demonstrates that in the current legal setting the position of the auxiliary bishop has changed, as he possesses the powers and faculties that he used to hold as vicar general or episcopal vicar before the vacancy occurred. The author shows that the current legal framework has been specifically influenced by the doctrine of the Second Vatican Council and the post-conciliar legislation. He makes a point that the granting of emergency powers to an auxiliary bishop required the ecclesiastical legislator to seek new legislative solutions to legitimise the bishop’s authority. He now exercises it by virtue of the law itself.
Źródło:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2023, 18, 20 (1); 83-94
2719-3128
2719-7336
Pojawia się w:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 466

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies