Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "biokonwersja" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Właściwości; zastosowanie oraz bioekonomiczne aspekty otrzymywania dihydroksyacetonu
    Properties; applications and bioeconomic conditions of dihydroxyacetone production
    Autorzy:
    Górska, Katarzyna
    Garncarek, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/584636.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu
    Tematy:
    dihydroksyaceton
    biokonwersja glicerolu
    bakterie octowe
    dihydroxyacetone
    bioconversion of glycerol
    acetic acid bacteria
    Opis:
    Dihydroksyaceton (DHA) jest trójwęglowym monosacharydem redukującym, zaliczanym do ketotrioz. Ze względu na obecność grupy karbonylowej, dwóch I-rzędowych grup hydroksylowych i grup metylowych jest bardzo aktywny chemicznie. DHA znajduje zastosowanie w wielu gałęziach przemysłu. W przemyśle kosmetycznym jest stosowany jako aktywny składnik kremów samoopalających. W medycynie stanowi komponent biomateriałów tamujących krwotoki, jest używany do leczenia bielactwa skóry, wspomaga fotochemioterapeutyczne metody leczenia łuszczycy oraz wykazuje działanie antagonistyczne przy zatruciu cyjankami. Rośnie też zainteresowanie jego zastosowaniem w produkcji żywności. Obecnie na skalę przemysłową DHA jest wytwarzany metodą biologiczną poprzez biokonwersję glicerolu prowadzoną przez bakterie Gluconobacter oxydans ATCC621. W pracy przedstawiono właściwości i zastosowanie dihydroksyacetonu oraz metody jego otrzymywania, z wykorzystaniem jako substratu glicerolu powstającego w produkcji biodiesla.
    Dihydroxyacetone (DHA) is a three-carbon reducing monosaccharide, classified as ketotriose. Due to the presence of a carbonyl group, two hydroxyl groups and methyl groups, it is very chemically active. DHA is used in a lot of industries. In the cosmetics industry it is used as an active ingredient in self-tanning creams. In medicine, it is a component of biomaterials that inhibit haemorrhage and it is used to treat skin albinism, supports photochemotherapeutic methods of psoriasis treatment and has an antagonistic effect in cyanide poisoning. There is also growing interest in its use in food production. Currently, on an industrial scale, DHA is produced by a biological method through a bioconversion of glycerol carried out by Gluconobacter oxydans ATCC621. The paper presents the properties and the use of dihydroxyacetone and the method of its preparation using glycerol as a substrate formed in the production of biodiesel.
    Źródło:
    Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu; 2018, 542; 25-45
    1899-3192
    Pojawia się w:
    Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nitrogen Bioconversion and Fodder Protein Recovery from Distillery Spent Wash
    Biokonwersja azotu i odzysk białka paszowego z wywaru gorzelniczego
    Autorzy:
    Harasomiwicz-Hermann, G.
    Hermann, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/389488.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    wywar gorzelniczy
    biokonwersja azotu
    obniżenie zawartości azotu
    distillery spent wash
    nitrogen bioconversion
    nitrogen content reduction
    Opis:
    Distillery spent wash is formed as a by-product in spirit production, and its considerable amount has been used as animal feed so far. Currently, however, both stock decrease and changing animal feeding technology caused a significant reduction in use of spent wash for animal food. Pursuant to the law in force, distillery spent wash can be intended for recovery in order to improve soil physical, chemical or biological properties and to provide plants with nutrients or enhance soil fertility. It should be applied in such a way and in such amounts so that its introduction into soil cannot cause exceeding permissible values of heavy metals (Cr, Pb, Cd, Hg, Ni, Zn, Cu), even after long-term application. When heavy metal content in spent wash is low, it can be used in so large amounts that excessive nitrogen becomes a problem, since its amount is not limited in legal acts. The most beneficial method for lowering nitrogen content in distillery spent wash is to incorporate it into yeast biomass. The aim of this study was to estimate a possibility and extent of nitrogen reduction in distillery spent wash subjected to refermentation by means of fodder yeast, utilizing components which were not used in alcoholic fermentation. The mean content of total nitrogen in raw distillery spent wash amounted to 44.3 g kg–1 d.m. After yeasting of raw distillery spent wash with and without an addition of phosphorus in two doses, ie 8.1 g kg–1 and 16.2 g kg–1, the reduction of total nitrogen content obtained in the filtrate ranged from 66 % to 86.2 %. Biomass obtained after filtration and drying was processed for foods for animals, and the filtrate containing from 6.10 to 15.1 g kg–1 d.m. nitrogen was intended for use in agriculture. The manurial value of distillery spent wash is known and appreciated, but the current problem in its management is the fact that large amounts of spent wash with considerable nitrogen content are generated in continuous production and it can be applied only beyond plant growing season. Refermentation of spent wash tested in the present study facilitates mass condensation and filtrate purification, but above all, it reduces the content of nitrogen in it. This will enable the rational utilization of filtrate, without risk of introducing the excess of nitrogen into soil and, consequently, ground water pollution.
    W produkcji spirytusu wywar gorzelniczy powstaje jako produkt uboczny, a znaczna jego ilooeć była dotychczas zużywana jako pasza dla zwierząt. Jednak obecnie zarówno spadek pogłowia, jak i zmiana technologii żywienia zwierząt spowodowały, że wykorzystanie wywaru do celów paszowych istotnie się zmniejszyło. Zgodnie z obowiązującym prawem, wywar gorzelniczy może być przeznaczony do odzysku, także w celu poprawy fizycznych, chemicznych lub biologicznych właściwości gleb oraz w celu dostarczenia roślinom składników pokarmowych lub zwiększenia żyzności gleb. Powinien być stosowany w taki sposób i w takiej ilości, aby jego wprowadzenie do gleby nie spowodowało przekroczenia w niej dopuszczalnych wartości metali ciężkich (Cr, Pb, Cd, Hg, Ni, Zn, Cu), nawet przy długotrwałym stosowaniu. Przy niskiej zawartości metali ciężkich w wywarze można go zastosować w tak dużych ilościach, że problemem staje się nadmiar azotu, bowiem jego ilość nie jest limitowana w aktach prawnych. Najkorzystniejszym sposobem na obniżenie zawartości azotu w wywarze gorzelniczym jest wbudowanie go w masę drożdży. Celem pracy było określenie możliwości i stopnia ograniczenia zawartości azotu w wywarze gorzelniczym poddanym ponownej fermentacji, przy użyciu drożdży paszowych, wykorzystując składniki nie zużyte w fermentacji alkoholowej. Średnia zawartość azotu ogółem w surowym wywarze gorzelniczym wynosiła 44,3 g kg–1 s.m. Po zadrożdżowaniu surowego wywaru gorzelniczego, bez oraz z dodatkiem fosforu w dwóch dawkach 8,1 g kg–1 i 16,2 g kg–1, osiągnięto redukcję zawartości azotu ogółem w filtracie od 65,9 % do 86,2 %. Otrzymana po filtracji i wysuszeniu biomasa została przetworzona na środki żywieniowe dla zwierząt, a filtrat zawierający od 6,10 do 15,1 g kg–1 s.m. azotu, przeznaczony do stosowania w rolnictwie. Wartość nawozowa wywaru gorzelniczego jest znana i doceniana, ale aktualnie problemem w zagospodarowaniu jest to, że w produkcji ciągłej powstają duże ilości wywaru o znacznej zawartości azotu i można go stosować jedynie poza sezonem wegetacji roślin. Testowana w badaniach własnych ponowna fermentacja wywaru ułatwiała zagęszczanie masy i oczyszczenie filtratu, ale przede wszystkim ograniczała zawartość w nim azotu. Pozwoli to na racjonalne wykorzystanie filtratu, bez obawy wprowadzenia nadmiaru azotu do gleby i w konsekwencji zanieczyszczenia wód podziemnych.
    Źródło:
    Ecological Chemistry and Engineering. A; 2011, 18, 4; 537-544
    1898-6188
    2084-4530
    Pojawia się w:
    Ecological Chemistry and Engineering. A
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena właściwości celulolitycznych Cellulosimicrobium cellulans do biokonwersji polisacharydów słomy rzepakowej
    Evaluation of cellulolytic properties of microorganisms for bioconversion of food industry wastes .
    Autorzy:
    Kordala, N.
    Lewandowska, M.
    Kleina, A.
    Swiatek, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/5417.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu
    Tematy:
    bakterie
    Cellulosimicrobium cellulans
    aktywnosc hydrolityczna
    celulazy
    polisacharydy
    biokonwersja surowcow celulozowych
    sloma rzepakowa
    odpady lignocelulozowe
    lignoceluloza
    Opis:
    Celulazy są ważnymi enzymami o zastosowaniu przemysłowym, które mogą być syntetyzowane na podłożach zawierających tanie odpady lignocelulozowe. Przeprowadzono badania, których celem było określenie przydatności bakterii celulolitycznych Cellulosimicrobium cellulans PCM 2385 w produkcji celulaz podczas hodowli z odpadową słomą rzepakową jako głównym źródłem węgla i energii. W doświadczeniu uzyskano aktywność enzymów scukrzających celulozę (FP-az) na poziomie 0,02 FPU ∙ ml-1. Suplementacja podłoża hodowlanego dodatkowymi związkami o charakterze potencjalnie indukującym biosyntezę enzymów nie przyczyniła się do zwiększenia sekrecji celulaz u testowanego szczepu bakterii. Optymalizacja parametrów działania celulaz z zastosowaniem programu Statistica – plan Box-Behnkena wykazała ich najwyższą aktywność hydrolityczną w warunkach: temperatura 40°C i pH 7,5 (aktywność FP-az na poziomie 0,0232 IU ∙ cm-3). W wyniku procesu hydrolizy polisacharydów słomy rzepakowej w ustalonych warunkach, z zastosowaniem płynu pohodowlanego natywnego i zatężonego 50-krotnie uzyskano odpowiednio 1,51 i 14 g ∙ dm-3 cukrów redukujących w medium poreakcyjnym.
    Cellulase are industrially important enzymes having application in diverse industries. Substrate cost account for the major fraction of the costs of cellulase production, and the use of cheap lignocellulosic biomass resources as substrates can help reduce cellulase prices. This study was to produce cellulases enzymes using Cellulosimicrobium cellulans grown on rape straw as substrate. The maximum cellulase activity of 0,02 FPU ml-1 of filter paper activity was obtained. The supplementation of culture medium with the inducers of cellulase synthesis did not increase the secretion of enzymes in the tested bacterial strain. The optimization of the operating conditions of the cellulase using Statistica program – a Box- -Behnken design indicated the following parameters: pH 7,5, temperature 40°C (FPase activity reached 0,0232 IU cm-3). The amount of released reducing sugars after 72 hours hydrolysis of rape straw polysaccharides, at optimal parameters designated, using a 5- and 50-fold concentrated post-culture liquid was 1,51 and 14 g ∙dm-3of reaction medium, respectively.
    Źródło:
    Nauki Inżynierskie i Technologie; 2014, 4(15)
    2449-9773
    2080-5985
    Pojawia się w:
    Nauki Inżynierskie i Technologie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biokonwersja materiałów odpadowych do wodoru na drodze fermentacji ciemnej z wykorzystaniem Enterobacter aerogenes
    Bioconversion of waste materials to hydrogen via dark fermentation using Enterobacter aerogenes
    Autorzy:
    Kucharska, Karolina
    Słupek, Edyta
    Kamiński, Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1366427.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Aparatury Badawczej i Dydaktycznej, COBRABiD
    Tematy:
    wodór
    biokonwersja
    Enterobacter aerogenes ATCC 13048
    fermentacja ciemna
    biomasa
    hydrogen
    bioconversion
    dark fermentation
    biomass
    Opis:
    W drodze fermentacji ciemnej z wykorzystaniem względnych beztlenowców z gatunku Enterobacter aerogenes można otrzymać wodór. Wydajność wytwarzania wodoru technikami fermentacyjnymi jest silnie zależna od zastosowanych warunków w zakresie pH, temperatury, składu brzeczek fermentacyjnych, zawartości tlenu czy nawet obecności substancji o potencjalnie inhibitującym wpływie na hodowlę mikrobiologiczną [1-4]. W pracy opisano badania przebiegu fermentacji ciemnej w czterech wspólnie termostatowanych szklanych bioreaktorach o pojemności roboczej 50 mL. Badania dotyczyły różnic w produktywności wodoru w zależności od rodzaju zastosowanego źródła węgla. Uzyskane przykładowe rezultaty pozwoliły na ocenę efektywności procesu w odniesieniu do wytwarzania wodoru z różnego rodzaju surowców, tj. czystej glukozy, gliceryny odpadowej i hydrolizatów alkalicznych trawy polnej, uzyskanych zgodnie z procedurą opisaną przez autorów w pracy [5].
    Hydrogen can be obtained via dark fermentation with the use of anaerobic Enterobacter aerogenes. The efficiency of hydrogen production by fermentation techniques is strongly dependent on the conditions used i.e. the pH range, temperature, composition of fermentation broths, oxygen content, or even the presence of substances with potentially inhibitory effects on the microbiological culture [1- 4]. The paper describes the study of dark fermentation in four parallel thermostatic glass bioreactors with a working capacity of 50 mL each. The research concerned differences in hydrogen productivity depending on the type of carbon source used. Obtained exemplary results allowed to evaluate the effectiveness of the process [6] in relation to the production of hydrogen from various types of raw materials, i.e. pure glucose, waste glycerol and alkaline meadow grass hydrolysates, obtained according to the procedure given in [5].
    Źródło:
    Aparatura Badawcza i Dydaktyczna; 2019, 24, 1; 4-13
    2392-1765
    Pojawia się w:
    Aparatura Badawcza i Dydaktyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Influence of application of attapulgite on the structure and composition of self-dynamic membrane in bioreactors
    Autorzy:
    Duan, W.
    Ling, C.
    Fu, D.
    Xu, X.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/207004.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
    Tematy:
    bioconversion
    electrophoresis
    polymerase chain reaction
    porosity
    bioreactor system
    DGGE
    extracellular polymeric substances
    biokonwersja
    elektroforeza
    reakcja łańcuchowa polimerazy
    porowatość
    system bioreaktorów
    zewnątrzkomórkowe substancje polimerowe
    Opis:
    The effect of application of attapulgite on the structure and composition of a dynamic membrane (DM) of a bioreactor was investigated by means of the electron microscopy, polymerase chain reaction (PCR) and denaturing gradient gel electrophoresis (DGGE). A significant increase of microbial floc size in the bioreactors upon attapulgite application was observed. The content of cake layer in the hybrid dynamic membrane (HDM) and in the dynamic membrane (DM) in the corresponding bioreactor systems were 44.73 g/m2 and 38.12 g/m2 respectively, while the contents of mineral – 6.09 g/m2 and 5.34 g/m2, respectively. Further, with addition of attapulgite, the concentration of extracellular polymeric substances (EPS) in the HDM bioreactor system decreased, whereas the content of suspended particulate matter increased. Self-DM has a porous structure with high porosity. Mineral sub-stance, including O, Ka, Ca, P, S, Cl, Mg and Si, are the main elements in DM, but the main elements content exhibited an increase trend in DM with attapulgite administration. These results showed a positive correlation between the quantity of bacterial populations and biological removal improvement, which indicated that application of attapulgite could optimize the structure of self-DM in bioreactors.
    Źródło:
    Environment Protection Engineering; 2016, 42, 2; 171-182
    0324-8828
    Pojawia się w:
    Environment Protection Engineering
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biological treatment of hydrogen sulfide in an airlift bioreactor with direct gas injection
    Autorzy:
    Zytoon, M. A.
    El-Shazly, A. H.
    Noweir, M. H.
    Al-Zahrani, A. A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/206930.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
    Tematy:
    hydrogen sulfide
    bioreactors
    airlift bioreactor
    removal efficiency
    bioconversion
    biological treatment
    siarkowodór
    bioreaktory
    bioreaktor airlift
    bioreaktor z podnośnikiem powietrznym
    biokonwersja
    biologiczne oczyszczanie
    skuteczność usuwania
    usuwanie siarkowodoru
    Opis:
    Bioconversion of H2S into elemental sulfur has been investigated using an airlift bioreactor with direct injection of the gas into the bioreactor. Almost complete removal of H2S has been achieved at its inlet concentrations lower than 25 000 ppm. Maximum bioconversion capacity of ca 111.3 g/(m3·h) and up to 93.5% conversion of the inlet sulfide to elemental sulfur was obtained. To further improve the bioreactor performance, factors influencing mass transfer and biological activity should be investigated in future studies.
    Źródło:
    Environment Protection Engineering; 2015, 41, 4; 131-142
    0324-8828
    Pojawia się w:
    Environment Protection Engineering
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wytwarzanie koncentratow fruktooligosacharydow [FOS] o zroznicowanym skladzie oligometrycznym z wykorzystaniem enzymatycznej biokonwersji sacharozy
    Production of fructooligosaccharides [FOS] concentrations with various contents of oligomers using enzymatic bioconversion of saccharose
    Autorzy:
    Krol, B
    Klewicki, R
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/826501.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
    Tematy:
    biokonwersja enzymatyczna
    syropy
    preparat Fructozyme
    fruktozydaza
    fruktozylotransferaza
    fruktany
    preparat Novoferm
    preparaty enzymatyczne
    wytwarzanie
    sacharoza
    transglikozylacja
    fruktooligosacharydy
    enzymatic bioconversion
    syrup
    Fructozyme preparation
    fructosidase
    fructosyltransferase
    fructan
    Novoferm preparation
    enzymatic preparation
    production
    saccharose
    transglycosylation
    fructooligosaccharide
    Opis:
    Opisano warunki prowadzenia biokonwersji sacharozy z użyciem komercyjnych preparatów enzymatycznych Fructozyme i Novoferm, zawierających fruktozylotransferazę (FT) do wytwarzania trzech typów syropów FOS i dwóch proszkowych preparatów o zawartości fruktanów odpowiednio 50-60% s.s. i ≥ 90% s.s. Wykazano, że przy aktywności FT 1-2,5 U/g sacharozy proces transglikozylacji reszty fruktozy przebiega w trzech fazach. W pierwszej blisko 80% utworzonych oligomerów stanowi kestoza, w drugiej kestoza ulega transglikozylacji z utworzeniem ponad 50% udziału nystozy w sumie FOS, a w trzeciej ustala się równowagę pomiędzy kestozą, nystozą i fruktozylonystozą wproporcji 2 : 4 : 3. Stwierdzono, że roztwory bogate w nystozę, po usunięciu glukozy na drodze enzymatycznego utleniania mogą być wysuszone metodą rozpyłową w warunkach otrzymywania mleka w proszku. Wykazano, że z syropów nystozowych o zawartości s.s. powyżej 72% (m/m) nystoza krystalizuje z niewielką domieszką kestozy w postaci niehigroskopijnej, drobnokrystalicznej substancji.
    In the paper, there are described conditions for bioconversion of saccharose into FOS preparations by commercial enzyme preparations (Fructozyme or Novoferm containing fructosyltransferase). The main objective of this bioconversion was to manufacture 3 FOS syrups and 2 powders containing 50%-60%, and over 90% of fructans respectively. It was proved that the transglycosylation of the fructose moiety was a three-phase process when the enzyme was applied in doses of 1.0-2.5 U/g saccharose. During the first phase, kestose is a major fructan formed (nearly 80% of the synthesized FOS). During the second stage, kestose is transformed into nystose (over 50% of the synthesized FOS). Additionally, during the third stage, a balance state among kestose, nystose and F-nystose (their proportion rates are 2:4:3) is settled. It was proved that after the glucose has been removed by an enzymatic oxidation, the nystose-rich solutions of FOS can be dried off using a spray-drying method; the dry-off process shall occur under the conditions similar to the production of powder milk. Furthermore, it was evidenced that from among all the nystose syrups containing over 72% (w/w) of dry matter, the nystose crystallizes with a little amount of kestose applied in the form of a non-hygroscopic fine-crystal substance.
    Źródło:
    Żywność Nauka Technologia Jakość; 2005, 12, 2; 5-22
    1425-6959
    Pojawia się w:
    Żywność Nauka Technologia Jakość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Determination of the most effective operating conditions of membrane bioreactor used to industrial wastewater treatment
    Autorzy:
    Świerczyńska, A.
    Bohdziewicz, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/208164.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
    Tematy:
    wastewater treatment
    activated sludge process
    bioconversion
    bioreactors
    industrial water treatment
    landfill
    leachate treatment
    water treatment
    activated sludge
    dairy wastewater
    industrial wastewater treatment
    membrane bioreactor
    municipal landfills
    oczyszczalnia ścieków
    proces osadu czynnego
    biokonwersja
    bioreaktory
    uzdatnianie wody przemysłowej
    uzdatnianie wody
    osad czynny
    ścieki mleczarskie
    oczyszczanie ścieków przemysłowych
    bioreaktor membranowy
    składowiska odpadów komunalnych
    Opis:
    The effectiveness of co-treatment of leachates from an old site of municipal landfill with a dairy industry wastewater in a membrane bioreactor has been investigated. The subjects of the study were leachates collected at the municipal landfill in Tychy and dairy wastewaters from Dairy Plant in Bieruń. The determination of the most effective technological parameters of the process, i.e. activated sludge load and its concentration and types of COD fractions in the reactor influent was made. It was shown that the activated sludge load at the level of 0.06 g COD/(gDM·d) was the highest permissible one among all the investigated loads and the process run effectively within the whole investigated range of concentrations of activated sludge in a bioreactor. It was found that in the treated wastewater, the fraction of easily degradable organic compounds was the dominant one.
    Źródło:
    Environment Protection Engineering; 2015, 41, 1; 41-51
    0324-8828
    Pojawia się w:
    Environment Protection Engineering
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies