Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "biofortification" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Enhancing zinc levels in Solanum lycopersicum L. through biofortification with plant growth-promoting Pseudomonas spp. isolated from cow dung
    Autorzy:
    Karnwal, Arun
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16690272.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czasopisma i Monografie PAN
    Tematy:
    biofortification
    plant growth promotion
    Pseudomonas
    Solanum lycopersicum
    zinc
    Opis:
    Zinc is a vital micronutrient for all life forms, and Zn-solubilizing bacteria (ZSB) present in the soil convert inorganic zinc into forms available for plants. This study assessed ZSB isolated from cow dung for their plant growth-promoting (PGP) characteristics and potential to enhance tomato plant growth. The experiment assayed a total of 30 bacteria from cow dung for Zn-solubilization using insoluble ZnO and ZnCO3. Atomic absorption spectroscopy quantitatively evaluated Zn-solubilization, and the isolates were further studied for Zn-solubilization and plant growth in Solanum lycopersicum. The CDS7 and CDS27 isolates were the most significant Zn solubilizing strains. CDS7 exhibited increased ZnO solubility (32.1 mg/l) compared to CDS21 (23.7 mg/l). PGP trait quantitative results revealed that the CDS7 and CDS21 bacterial strains solubilized insoluble phosphate (287.2 and 217.7 μg/ml, respectively) and produced indole acetic acid (22.1 and 14.8 μg/ml, respectively). Based on 16S rRNA gene sequencing, CDS7 and CDS21 were identified as Pseudomonas kilonensis and Pseudomonas chlororaphis, and 16S rDNA sequences were submitted to the GenBank database. Furthermore, ZSB strains were administered to tomato seeds under a pot study. The treatments with CDS7 inoculant and a consortium of both isolates were reported with maximum plant development (stem length 63.16 and 59.89 cm, respectively) and zinc content (3.13 and 2.36 mg/100 g, respectively) in tomato fruit compared to the control. In conclusion, microorganisms isolated from cow dung with PGP activity can improve Zn bioavailability and plant growth sustainably. They can be used as biofertilizers in agricultural fields to improve plant growth and production.
    Źródło:
    BioTechnologia. Journal of Biotechnology Computational Biology and Bionanotechnology; 2023, 104, 2; 157-169
    0860-7796
    Pojawia się w:
    BioTechnologia. Journal of Biotechnology Computational Biology and Bionanotechnology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Preliminary evaluation of the influence of soil fertilization and foliar nutrition with iodine on the efficiency of iodine biofortification and chemical composition of lettuce
    Wstępna ocena wpływu nawożenia i odżywiania dolistnego jodem na efektywność biofortyfikacji sałaty w jod oraz jej skład chemiczny
    Autorzy:
    Smolen, S.
    Rozek, R.
    Ledwozyw-Smolen, I.
    Strzetelski, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/15969.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
    Tematy:
    soil fertilization
    foliar nutrition
    iodine
    iodine biofortification
    chemical composition
    lettuce
    Opis:
    According to the World Health Organization, consumption of table salt (being a major carrier of iodine in human diet) should be reduced of 50%. Vegetables biofortified with iodine can become an alternative source of this element for humans. Agronomic recommendations with reference to biofortification have to be developed, including the evaluation of side-effects associated with iodine application to plants. Iodine is not an essential element for plants and hence its effect on crops has not yet been diagnosed. The aim of the study has been to assess the influence of soil fertilization with KI and foliar application of KIO3 on the success of iodine biofortification as well as the mineral composition of lettuce. Lettuce cv. Melodion F1 was cultivated in a field experiment in 2008-2009. Combinations with different soil fertilization and foliar nutrition with iodine were distinguished in the research including: control (without iodine application), three combinations with presowing soil fertilization of iodine (in the form of KI) in doses of 0.5, 1.0 and 2.0 kg I ha–1 as well three combinations with four applications of foliar nutrition with iodine solution (as KIO3) in the concentration of: 0.0005%, 0.005% and 0.05% after using 1000 dm3 of working solution per 1 ha so that the following amounts of iodine were applied: 0.02, 0.2 and 2.0 kg I ha–1, respectively. In lettuce heads, the iodine content as well as the content of: P, K, Mg, Ca, S, Na, B, Cu, Fe, Mn, Zn, Mo, Al, Cd and Pb were determined using the ICP-OES technique, while N-total was assayed by Kjeldahl method. In comparison to the control, only foliar nutrition with 0.05% solution of iodine significantly improved accumulation of this element in lettuce. At the same time, a lower level of nitrogen nutrition was observed in plants from this combination. A significant increase in the N-total content was found only in lettuce plants fed with 2.0 kg I ha–1 dose of KI. In reference to the control, both foliar and soil application of iodine contributed to a higher content of K, Mg, Ca, Mn and Cd as well as a decreased level of P, Cu and Zn in lettuce. Doses, forms and application methods of iodine were found to have produced diverse effects on the content of S, Na, B, Fe, Mo, Al and Pb in lettuce plants.
    Zgodnie z zaleceniem WHO spożycie soli kuchennej (głównego nośnika jodu w diecie) musi zostać ograniczone o 50%. Warzywa biofortyfikowane w jod mogą stać się głównym źródłem jodu dla człowieka. Zalecenia agrotechniczne dotyczące sposobów biofortyfikacji muszą być opracowane na postawie badań określających uboczne oddziaływanie jodu na rośliny. Wynika to z tego, że jod nie jest składnikiem pokarmowym roślin, a jego oddziaływanie na rośliny nie zostało dostatecznie zdiagnozowane. Celem badań było określenie wpływu doglebowego nawożenia jodem (w formie KI) i odżywiania dolistnego tym pierwiastkiem (w formie KIO3) na efektywność biofortyfikacji w jod oraz na zawartość składników pokarmowych i balastowych w sałacie. Sałatę odm. Melodion F1 uprawiano w doświadczeniu polowym w latach 2008-2009. W badaniach uwzględniono kombinacje ze zróżnicowanym nawożeniem doglebowym i odżywianiem dolistnym jodem. Wyróżniono kontrolę (nienawożoną i nieodżywianą dolistnie jodem), kombinacje z przedsiewnym nawożeniem doglebowym jodem w dawkach 0,5, 1,0 i 2,0 kg I ha–1 oraz 4-krotne dolistne odżywianie roślin jodem w stężeniach 0,0005%, 0,005% i 0,05% – sumarycznie po zastosowaniu 1000 dm3 cieczy roboczej na 1 ha zaaplikowano roślinom odpowiednio 0,02, 0,2 i 2,0 kg I ha–1. W główkach sałaty oznaczono: zawartość jodu oraz P, K, Mg, Ca, S, Na, B, Cu, Fe, Mn, Zn, Mo, Al, Cd i Pb techniką ICP-OES oraz zawartość azotu metodą Kiejdahla. W porównaniu z kontrolą, jedynie odżywianie dolistne jodem w stężeniu 0,05% wpłynęło na statystycznie istotne zwiększenie zawartości tego pierwiastka w sałacie. Jednocześnie stwierdzono pogorszenie stopnia odżywienia roślin w azot w tej kombinacji. Istotny wzrost zawartości azotu w sałacie uzyskano wyłącznie w wyniku nawożenia jodem w dawce 2,0 kg I ha–1. W odniesieniu do obiektu kontrolnego, zarówno dolistna, jak i doglebowa aplikacja jodu wpłynęła na zwiększenie zawartości K, Mg, Ca, Mn i Cd oraz na zmniejszenie zawartości P, Cu i Zn w sałacie. Stwierdzono zróżnicowane oddziaływanie dawki, formy i sposobu aplikacji jodu na zawartość S, Na, B, Fe, Mo, Al i Pb w sałacie.
    Źródło:
    Journal of Elementology; 2011, 16, 4
    1644-2296
    Pojawia się w:
    Journal of Elementology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wybrane problemy globalnej profiaktyki jodowej
    Selected problems of the global iodine prophylaxis
    Autorzy:
    Gołkowski, Filip
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/528749.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    iodine prophylaxis
    iodine deficiency
    biofortification
    profilaktyka jodowa
    niedobór jodu
    biofortyfikacja
    Opis:
    The iodine deficiency negatively affects mental and physical development, and currently concerning about 29.8% of schoolchildren. The efforts of International Council for Control of Iodine Deficiency Disorders (ICCIDD) and national cooperating centers, implementing the iodine prophylaxis, led to a significant improvement in iodine intake. Fifty three of 126 countries presented as areas with a mild or moderate iodine deficiency in 2003, but only 32 of 148 countries are assessed as iodine deficient areas in 2011. The number of people with inadequate iodine intake in Europe is estimated to be about 393.3 million (44.2%). Currently, the main problem of the global iodine deficiency is related to the efficacy of prophylaxis based on the use of iodized salt in face of WHO recommendation on daily salt consumption less than 5g. The biofortification of vegetables with iodine appears to be an efficient counterbalance to the diminishing salt consumption. The iodine deficiency in pregnant women and children is distinctively important, and demands particular prophylactic activities. The continuous monitoring of iodine prophylaxis warrants that the iodine intake in population is adequate.
    Niedobór jodu wpływa negatywnie na rozwój psychiczny i fizyczny organizmu człowieka i dotyka obecnie około 29,8% dzieci w wieku szkolnym. Starania Międzynarodowej Komisji ds. Kontroli Zaburzeń z Niedoboru Jodu (International Council for Control of Iodine Deficiency Disorders – ICCIDD) oraz współpracujących organizacji o zasięgu państwowym, prowadzących profilaktykę jodową, doprowadziły do znacznej poprawy w zakresie spożycia jodu. W 2003 r. w 54 z grupy 126 badanych państw, stwierdzono umiarkowany lub łagodny niedobór jodu, natomiast w 2011 r. tylko 32 (ze 148) badane państwa zakwalifikowano jako obszary niedoborowe. Obecnie główny problem profilaktyki jodowej stanowi zapewnienie właściwego zaopatrzenia w jod w obliczu działań wynikających z rekomendacji WHO w zakresie ograniczenia dobowego spożycia soli do 5 g. Biofortyfikacja powszechnie spożywanych jarzyn wydaje się skuteczną przeciwwagą dla ograniczenia spożycia soli. Ze względu na poważne konsekwencje niedoboru jodu u kobiet w ciąży i dzieci, grupy te wymagają szczególnych działań profilaktycznych. Stały monitoring profilaktyki jodowej gwarantuje utrzymanie adekwatnego spożycia jodu w populacji.
    Źródło:
    Państwo i Społeczeństwo; 2014, 1; 61-70
    1643-8299
    2451-0858
    Pojawia się w:
    Państwo i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The water treated with low-frequency low-pressure glow plasma enhances the phytoavailability of selenium and promotes the growth of selenium-treated cucumber plants
    Autorzy:
    Hawrylak-Nowak, B.
    Dresler, S.
    Matraszek-Gawron, R.
    Oszczęda, Z.
    Pogorzelec, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/11858312.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
    Tematy:
    plant
    cucumber
    Cucumis sativus
    biofortification
    phytoavailability
    selenium
    glow plasma treated water
    Opis:
    For its specific physical and physicochemical properties, the water treated with low-frequency low-pressure glow plasma (GPTW) affects the growth of plants and enhances the phytoavalibility of selenium (Se) ions from the nutrient solution. The basic biometric and physiological parameters of cucumber and the uptake of Se ions applied as selenate (Na2SeO4) from the nutrient solution prepared using GPTW or distilled water (DW) were compared. In the presence of Se, the fresh weight (f.w.) of shoots of plants growing in waterdifferentiated nutrient solutions did not differ, whilst their dry weight (d.w.) and leaf area (LA) were higher in plants grown in the GPTW- than in DW-containing medium. The use of GPTW for preparation of the nutrient solution was associated with a substantial improvement of Se ions phytoavailability, compared to the regular growth medium based on DW. Despite the higher Se bioaccumulation in the GPTW- than in DW-based medium, the phytotoxicity of this element was not enhanced. GPTW-induced Se accumulation was remarkable and hence recommended for further study to understand the detailed mechanism GPTW action.
    Źródło:
    Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2018, 17, 4; 109-116
    1644-0692
    Pojawia się w:
    Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Selen w perspektywie fortyfikacji roślin o znaczeniu gospodarczym dla Polski
    Perspective of selenium fortifications of plants with economic importance to Poland
    Autorzy:
    Darecki, A.
    Saeid, A.
    Górecki, H.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/172025.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Chemiczne
    Tematy:
    selen
    biofortyfikacja agronomiczna
    żywność
    niedobór mikroelementów
    selenium
    agronomic biofortification
    food
    microelement deficiency
    Opis:
    Selenium is an essential element for animals and human. Thus, its growing deficiency, observed since many years in many European countries leads to consider available strategies of rising selenium level in diet of local inhabitant and farm animals that may ensure safety and commonness of such solution. Agronomic fortification, as one of the way, has been successfully proven in other countries with similar problem like Finland, United Kingdom, Australia or New Zealand. While most of the food and feed consumed in Poland came from internal market, the implementation of this strategy in Poland may have beneficial effects on health of farm animals and local inhabitants. The most suitable plants for agronomic biofortification with selenium in Poland are crops, especially cereals and selected members of mustard plants. They have a great share in agriculture land in this country and what results from their metabolism, can assure biologically active, i.e. desired by final consumers, selenium compounds. Based on the current knowledge and experiences in biofortification of crops with selenium, a novel technology that increase selenium content in edible parts of plants of interest should be developed and implemented in Poland.
    Źródło:
    Wiadomości Chemiczne; 2015, 69, 11-12; 1067-1081
    0043-5104
    2300-0295
    Pojawia się w:
    Wiadomości Chemiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Alternative ways of enriching the human diet with iodine
    Autorzy:
    Krzepilko, A.
    Zych-Wezyk, I.
    Molas, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/3088.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Wsi
    Tematy:
    micronutrient
    prevention
    fertilizer
    iodine biofortification
    human diet
    iodine
    diet
    human nutrition
    food
    Opis:
    Based on the literature, this study presents the main problems associated with introducing iodine into food. The problem of iodization of table salt and its use in the production of processed food is analysed. This method of enriching the human diet with iodine is linked to the over-consumption of salt, and thus to the risk of hypertension and kidney disease. Because of the need to reduce consumption of table salt, alternative methods of supplying the body with iodine are gaining in popularity. Described are attempts to fortify foods of plant origin with iodine. One alternative method of enriching food with iodine is the cultivation of plants fertilized with iodine. The results are presented of experiments aimed at the cultivation of vegetables enriched with iodine and analysed methods of iodine fertilization: foliar application, soil application and hydroponic cultures. Also discussed are the problem of the effects of iodine, not only on yield, but also on selected physiological processes taking place in plants which are responsible for the biological quality of the crop.
    Źródło:
    Journal of Pre-Clinical and Clinical Research; 2015, 09, 2
    1898-2395
    Pojawia się w:
    Journal of Pre-Clinical and Clinical Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biofortification - promising approach to increasing the content of iron and zinc in staple food crops
    Biofortyfikacja - obiecujący sposób zwiększania zawartości żelaza i cynku w podstawowych roślinach uprawnych
    Autorzy:
    Garcia-Banuelos, M.L.
    Sida-Arreola, J.P.
    Sanchez, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/15687.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
    Tematy:
    biofortification
    iron content
    zinc content
    food crop
    metal
    homeostasis
    micronutrient
    malnutrition
    anaemia
    bioavailability
    Opis:
    Micronutrient deficiencies have increased over recent decades due to the general depreciation of the quality of poor people’s diet, both in developed and developing countries. The deficiencies of iron (Fe) and zinc (Zn) are a critical public health problem worldwide, with the negative impact on health, lifespan and productivity. Biofortification is an agricultural approach that can improve human nutrition on a global scale. Agronomic biofortification is considered a short-term and complementary strategy, but economic analyses suggest that genetic biofortification is the most effective strategy for increasing dietary Fe and Zn intakes of vulnerable populations. Enrichment of cereal grains by breeding is a high-priority area of research, and an effective strategy among other approaches, e.g, fortification, supplementation and food diversification. This review discusses the role of Fe and Zn in plant nutrition, the potential strategies for developing Fe and Zn biofortified crops and their importance in human nutrition.
    Obecnie niedobory Fe i Zn stanowią istotny problem dotyczący zdrowia publicznego, są bowiem przyczyną negatywnego wpływu na zdrowie, średnią długość życia i przyrost naturalny. Biofortyfikacja agronomiczna jest to metoda, która może poprawić żywienie człowieka na całym świecie. Analizy ekonomiczne wskazują, że genetyczna biofortyfikacja jest najbardziej skuteczną strategią zwiększenia spożycia Fe i Zn, natomiast agronomiczna biofortifikacja może być podejściem komplementarnym, i to w krótkim czasie. Strategia genetyczna jest obszarem priorytetowym w badaniach zboża, i okazuje się być bardziej skuteczna niż metody fortyfikacji, suplementacji lub zróżnicowania środków spożywczych. W pracy omówiono rolę Fe i Zn w odżywianiu roślin, potencjalne strategie rozwoju upraw z wykorzystaniem biofortyfikacji Fe i Zn oraz znaczenie tych upraw w żywieniu człowieka.
    Źródło:
    Journal of Elementology; 2014, 19, 3
    1644-2296
    Pojawia się w:
    Journal of Elementology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The effect of selenium fertilization of fodder grasses on the yield and SE content in plants
    Wpływ nawożenia selenem traw pastewnych na plonowanie i zawartość SE w roślinach
    Autorzy:
    Podedworny, G.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/13925579.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Tematy:
    selenium biofortification
    selenium fertilization
    fodder quality
    content in fodder grasses
    biofortyfikacja
    selen
    jakosc paszy
    zawartosc selenu
    pasze
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2020, 602; 25-33
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The effect of diverse iodine fertilization on nitrate accumulation and content of selected compounds in radish plants (Raphanus sativus L.)
    Wpływ zróżnicowanego nawożenia jodem na akumulację azotanów oraz na zawartość wybranych składników w roślinach rzodkiewki (Raphanus sativus L.)
    Autorzy:
    Strzetelski, P.
    Smoleń, S.
    Rożek, S.
    Sady, W.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/11541831.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
    Tematy:
    iodine fertilization
    nitrate accumulation
    compound content
    radish plant
    radish
    Raphanus sativus
    nitrate
    amino acid
    biofortification
    fertilization
    human nutrition
    diet
    nitrogen metabolism
    iodine form
    fertilizer application
    foliar application
    root
    leaf
    dry mass
    ammonium ion
    pigment
    Opis:
    Plant fertilization with iodine may be an alternative source of this element in human diet. Iodine influence on nitrogen metabolism in plants has not yet been thoroughly described. Thus, there is an urgent need to determine the effect of iodine application on nitrate(V) accumulation in plants. The aim of the study was to determine the influence of soil and foliar application of iodine forms (I-, IO3-) on nitrate accumulation and concentration of selected compounds in radish plants. The following treatments were applied in the experiment: 1 – control (without application of iodine), 2 – foliar application in KI form, 3 – foliar application in KIO3 form, 4 – soil fertilization in KI form, 5 – soil fertilization in KIO3 form, 6 – soil fertilization in KI form + foliar application in KI form, 7 – soil fertilization in KIO3 form + foliar application in KIO3 form. Soil fertilization with iodine was carried out before radish sowing to the level of 15 mg I·dm-3 soil. Foliar application of this element was performed twice using iodine solution in a concentration per pure element of 0.2%, in dose of 0.4 dm3· m-2. In all tested combinations with iodine treatment an increase of ammonium ion content in radish roots was observed in comparison to the control. Both, foliar nutrition with KI as well as nitrogen fertilization with KIO3 (combination 2 and 6, respectively) resulted in a significant increase of free amino acids concentration in radish roots. No significant influence of tested factors was noted for the root and leaf content of: dry mass, nitrates(V), nitrates(III) as well as root level of total soluble sugars and leaf concentration of photosynthetic pigments and ammonium ions in radish.
    Nawożenie roślin jodem może być alternatywnym źródłem tego pierwiastka stosowanym w diecie człowieka. Wpływ jodu na gospodarkę azotową roślin jest zagadnieniem, które jak do tej pory nie zostało jeszcze rozpoznane. Dlatego też istnieje pilna potrzeba określenia wpływu aplikowanego jodu roślinom na akumulację azotanów. Celem badań określenie wpływu form jodu (I- i IO3-) aplikowanego doglebowo i dolistnie na akumulację azotanów oraz zawartość wybranych składników w roślinach rzodkiewki. W badaniach wyróżniono następujące warianty dolistnej i doglebowej aplikacji jodu: 1 – kontrola (bez aplikacji jodu), 2 – aplikacja dolistna w formie KI, 3 – aplikacja dolistna w formie KIO3, 4 – nawożenie doglebowe w formie KI, 5 – nawożenie doglebowe w formie KIO3, 6 – nawożenie doglebowe + dolistna aplikacja w formie KI, 7 – nawożenie doglebowe + dolistna aplikacja w formie KIO3. Nawożenie doglebowe jodem zastosowano przedsiewnie w dawce 15 mg I·dm-3 gleby. Dokarmianie dolistne tym pierwiastkiem zastosowano dwukrotnie, stosując roztwór jodu w stężeniu czystego składnika 0,2% w dawce cieczy roboczej 0,4 dm3·m-2. We wszystkich obiektach traktowanych jodem stwierdzono zwiększenie zawartości jonów amonowych w zgrubieniach rzodkiewki w porównaniu z kontrolą. W zgrubieniach roślin z kombinacji nr 2 i 6, jak również w mniejszym stopniu z kombinacji nr 7, stwierdzono znaczące zwiększenie zawartości wolnych aminokwasów. Nie stwierdzono istotnego wpływu badanych kombinacji na zawartość suchej masy, azotanów(V), azotanów(III) w liściach i zgrubieniach oraz na zawartość barwników asymilacyjnych i jonów amonowych w liściach, jak i na zawartość cukrów rozpuszczalnych w zgrubieniach rzodkiewki.
    Źródło:
    Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2010, 09, 2; 65-73
    1644-0692
    Pojawia się w:
    Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies