Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "biofiction" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
How new is the new biography? Some remarks on the misleading term’s past and present
Autorzy:
Cymbrykiewicz, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1065809.pdf
Data publikacji:
2020-07-09
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
new biography
Lytton Strachey
biographical studies
biofiction
Opis:
The article discusses the issue of the so-called “new biography” by underscoring ambiguity of the term and presenting the different variants of “new biography” it encompasses. In order to do that, an introduction is made where the tenets of  the classical biography are outlined. The inquiry focuses chiefly on England and the USA, although remarks are also made with respect to biographical writing in other countries. It appears that the term is contemporarily mainly associated with Lytton Strachey’s model of biography which, having been formulated in 1918, proved  a breakthrough in life writing, since it operated with ironic detachment from the protagonist. Strachey perceived biography as an art and was determined to speak openly about all spheres of the biographee’s life. The article proves that although other  attempts at creating a “new biography” were made after Strachey (by Leon Edel and Jo Burr Margadant), their newness is either derivative and supplementary to Strachey’s achievement, or advances a wholly new notion of biography, with the concept of multiplicity of the protagonist’s self. As the Stracheyan biographical model is almost a century old, one can assume that what is understood as “new biography” is not  so new after all. In the meantime, though, biographical practice has taken a turn and  a novelistic mode of writing, i.e. biofiction, has become the current paradigm. The author therefore suggests that the present-day understanding of “new biography” be reconsidered by recognizing biofiction as one of the figures of biographical “newness”.
Źródło:
Studia Europaea Gnesnensia; 2018, 18; 129-149
2082-5951
Pojawia się w:
Studia Europaea Gnesnensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Encyklopedierotyk jako (auto)biofikcja. Ewa Kuryluk a Roland Barthes
Encyclopaedierotic as (Auto)biofiction. Roland Barthes par Ewa Kuryluk
Autorzy:
Mazur, Maciej Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2097179.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Encyklopedierotyk
Kuryluk
Barthes
biofikcja
autofikcja
dyskurs miłosny
biofiction
autofiction
Opis:
Artykuł przedstawia interpretację postmodernistycznej epistolarnej powieści – Encyklopedierotyk ze względu na zastosowane w niej biofikcyjne i autofikcyjne strategie pisarskie oraz odtwarza dokonaną w utworze krytykę Fragmentów dyskursu miłosnego Rolanda Barthes’a. Pokazuje związki między rzeczywistą a zmyśloną biografią semiologa i odsłania znaczenie najistotniejszych “biograficznych przesunięć”.  Ujawnia relację między literackim sobowtórem Ewy Kuryluk i nią samą: pomiędzy bohaterką i autorką nie ma pełnej tożsamości. Charakter tej relacji jest metonimiczny: działania powieściowej Ewy są śladami poczynań pisarki, co prowokuje do zadania pytań o kwestię niemożności twórczej oraz o powód uczynienia Barthes’a główną postacią Encyklopedierotyku.
The article presents an interpretation of a postmodern epistolary novel – Encyclopaedierotic, focused on biofictional and autofictional writing strategies, It also recreates Ewa Kuryluk’s criticism of A Lover’s Discourse: Fragments by Roland Barthes. It introduces the connections between the veritable and fictitious biography of the semiologist and uncovers the meaning of the most significant “biographical transpositions.” It reveals the relationship between Kuryluk’s literary doppelgänger and herself: they are not completely identical. The nature of this relation is metonymical: the activities of literary Ewa are the traces of writer’s actions, a fact that raises issues of creative impossibility and calls into question the choice of making Barthes the main protagonist of Encyclopaedierotic.
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2021, 43; 187-206
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Syzyfowe prace" Stefana Żeromskiego jako biofikcja o dojrzewaniu do męskości
Syzyfowe prace [Sisyphus’ work] by Stefan Żeromski as a biofiction about masculinity
Autorzy:
Mazurkiewicz, Filip
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1381622.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
ironic masculinity
heroic masculinity
hegemonic masculinity
Stefan Żeromski
biofiction
męskość ironiczna
męskość bohaterska
męskość hegemoniczna
biofikcja
Opis:
Tekst stanowi próbę odczytania debiutanckiej powieści Stefana Żeromskiego Syzyfowe prace jako biofikcji o dojrzewaniu do męskości. Jako biofikcji, czyli fikcji literackiej połączonej z doświadczeniem biograficznym. Powieść w sensie interpretacyjnym odczytuje się poprzez wprowadzenie, a następnie odrzucenie kategorii męskości hegemonicznej, powszechnie używanej w badaniach nad męskością prowadzonych na Zachodzie. W szczególnych warunkach braku suwerenności polskiego terytorium w XIX wieku kategoria ta okazuje się nie do utrzymania. W jej miejsce autor proponuje dwie inne kategorie: męskości bohaterskiej, będącej tragicznym lub fantazmatycznym rewersem męskości hegemonicznej, oraz męskości ironicznej, będącej równorzędną kategorią wobec tej pierwszej i będącej odmienną odpowiedzią na wyzwania stojące przed mężczyznami tamtych czasów.
The article is an attempt of close reading of the Stefan Żeromski’s first novel entitled Syzyfowe prace [Sisyphus’ works]. Author tries to prove that this novel is a kind of biofiction which means the specific connection between biography and fictional prose. Then the author leads in the term hegemonic masculinity which appears not to be useful for describing a specific situation of Polish men during 19th-century unsovereignty of Polish territory. Instead author suggests two other terms which are more suitable for a problem: heroic masculinity and ironic masculinity.
Źródło:
Autobiografia Literatura Kultura Media; 2016, 6, 1; 13-23
2353-8694
2719-4361
Pojawia się w:
Autobiografia Literatura Kultura Media
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hommage ou provocation ? Les fictions biographiques de Jean Echenoz
Autorzy:
Dytrt, Petr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083165.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Echenoz Jean
biographical
biofiction
imaginary life
Lindon Jérôme
Zátopek Emil
Ravel Maurice
Tesla Nikola
contemporary French novel
Jean Echenoz
biografizm
biofikcje
żywoty wyobrażone
Jérôme Lindon
Maurice Ravel
Nikola Tesla
francuska powieść najnowsza
Emil Zatopek
Opis:
The novels of Jean Echenoz are particularly known for their playfulness with which they deconstruct the codes of the paraliterary genres, as well as for a casualness with which they approach the topos of the modernist novel. The production of this author of the last two decades nevertheless testifies of a new direction that slips in the biographical. Like many writers of his generation, Jean Echenoz deals in Jérôme Lindon (2001), Ravel (2006), Courir (2008) and Des éclairs (2010) with the lives of illustrious personalities of our era. We can wonder what the objective of this approach of a writer, who shows his admiration with regard to his characters, is. Is it a simple tribute or need to fill out gaps in history that we will never complete for lack of evidence to support? This paper also tries to deal with the problem of the genre of these texts that lie at the edge between fiction and factual literature.
Powieści Jeana Echenoza słyną z ludycznego dekonstruowania kodów gatunków paraliterackich oraz ze swobody, z jaką autor traktuje topos powieści modernistycznej. Tymczasem twórczość pisarza z ostatnich dwóch dziesięcioleci świadczy o przesuwaniu się w nowym kierunku – w stronę biografizmu. W tekstach Jérôme Lindon (2001), Ravel (2006), Długodystansowiec (2008) i Błyskawice (2010), jak wielu innych pisarzy jego pokolenia, Echenoz pochyla się nad życiem słynnych postaci naszych czasów. Nasuwa się pytanie, jaki jest cel pisarza, który okazuje swoim postaciom podziw. Chodzi po prostu o złożenie hołdu czy też o wypełnianie białych plam historii, których nigdy nie zapełnimy z braku dostępnej wiedzy? Niniejszy artykuł porusza także kwestię cech gatunkowych tych tekstów, sytuujących się pomiędzy fikcją i literaturą faktu.
Źródło:
Kwartalnik Neofilologiczny; 2018, 3; 382-392
0023-5911
Pojawia się w:
Kwartalnik Neofilologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies