Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "białko ogółem" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Nawożenie azotem a plon i jakość roślin kukurydzy z przeznaczeniem na zakiszenie
Effect of nitrogen fertilization on yield and quality of whole maize plants for silage
Autorzy:
Gołębiewska, Małgorzata
Wróbel, Edward
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/42938172.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
Tematy:
białko ogółem
kukurydza
nawożenie azotem
odmiana
plon świeżej masy
plon suchej masy
plon energii brutto
brutto energy
cultivar
dry matter
green matter
nitrogen fertilization
maize yield
total protein
Opis:
W pracy przedstawiono wyniki trzyletnich badań przeprowadzonych w latach 2003–2005 w Zakładzie Produkcyjno-Doświadczalnym w Bałcynach. Badania dotyczyły wpływu zróżnico¬wanego nawożenia azotem: 0 (kontrola), 30, 60, 90, 120, 150, 180, 210, 240, 270 kg N·ha-1 na plonowanie dwóch odmian kukurydzy: Junak (FAO 210-220) i Boruta (FAO 230-240) uprawianych z przeznaczeniem na kiszonkę z całych roślin. Wykazano, że plon surowca kiszonkarskiego był determinowany warunkami pogodowymi w poszczególnych latach badań. W warunkach Polski północno-wschodniej badane odmiany Junak i Boruta, plonowały na wysokim i bardzo zbliżonym poziomie, dając plon suchej masy roślin odpowiednio 171,9 dt·ha-1 i 170,0 dt·ha-1. Dawka 150 kg N·ha-1 w uprawie kukurydzy kiszonkowej okazała się najbardziej plonotwórcza i jednocześnie uzyskany plon charakteryzował się korzystnym udziałem kolb. Systematyczny wzrost plonu białka następował do dawki 240 kg N·ha-1, a plon energii brutto do dawki 150 kg N·ha-1. Zwiększenie nawożenia azotem do 270 N·ha-1 powodowało przyrost zawartości białka ogółem w roślinach. Wzrost nawożenia azotem zdecydowanie obniżał zawartość tłuszczu i włókna surowego w surowcu kiszonkarskim, wpływ dawki był zmienny.
The results are presented of the 3-years field trials conducted in 2003-2005 in the Production - Experimental Station in Bałcyny. The research aimed at evaluation of the effects of different doses of nitrogen fertilization: 0 (the control), 30, 60, 90, 120, 150, 180, 210, 240, 270 kg N·ha-1 on yields of two maize cultivars: Junak (FAO 210-220) and Boruta (FAO 230-240) grown for silage The yield of silage raw material was detemined by weather conditions in the years of study. In the conditions of North-East Poland dry matter yields of the cultivars Junak and Boruta were similar and relatively high: 171,9 dt∙ha-1 and 170,0 dt∙ha-1, respectively. The dose of 150 N kg∙ha-1 in cultivation of the silage maize caused the highest yield increase characterized also by a favourable participation of cobs. A gradual increase of protein yield was observed up to the N dose 240kg ha-1, and the yield of brutto energy grew up to the N dose 150 kg∙ha-1. The increase of nitrogen fertilization to 270·ha-1 caused an increase of total protein content. The increased nitrogen fertilization reduced the content of fat and raw fibre in silage material, however the effect of N dose was variable.
Źródło:
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin; 2010, 256; 117-132
0373-7837
2657-8913
Pojawia się w:
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jakość ziarna pszenicy jarej uprawianej w monokulturze w zależności od konserwujących wariantów uprawy roli oraz międzyplonów
Grain quality of spring wheat cultivated in monoculture depending on the conservation tillage variants and catch crops
Autorzy:
Kraska, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/43018785.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
Tematy:
białko ogółem
gluten
liczba opadania
międzyplon
pszenica jara
system uprawy
catch crop
falling number
spring wheat
tillage system
total protein
Opis:
Badania przeprowadzono w latach 2006–2008, wykorzystując doświadczenie założone w roku 2005. Statyczne, dwuczynnikowe doświadczenie założono metodą split-plot w czterech powtórzeniach. Porównywano dwa systemy uprawy roli: płużny oraz dwa warianty uprawy konserwującej: z jesiennym lub wiosennym talerzowaniem międzyplonów. Drugim czynnikiem były cztery sposoby regeneracji stanowiska w monokulturze pszenicy jarej w postaci międzyplonów (wsiewki międzyplonowe koniczyna czerwona i życica westerwoldzka oraz poplony ścierniskowe facelia błękitna i gorczyca biała). Obiekt kontrolny stanowiły poletka bez wsiewek międzyplonowych i poplonów ścierniskowych. W ziarnie pszenicy jarej oznaczono zawartość białka ogółem, zawartość glutenu mokrego, glutenu suchego oraz indeks glutenu. Oznaczono także aktywność alfa-amylazy metodą pomiaru liczby opadania oraz gęstość ziarna w stanie zsypnym. Największą zawartość białka ogółem w ziarnie pszenicy jarej stwierdzono w obiektach uprawy konserwującej z wiosennym talerzowaniem międzyplonów oraz płużnej w porównaniu z wariantem uprawy konserwującej z jesienną inkorporacją międzyplonów. Zawartość białka ogółem w ziarnie w obiektach z wsiewkami międzyplonowymi koniczyny czerwonej i życicy westerwoldzkiej oraz poplonem ścierniskowym facelii błękitnej była największa, mniejsza w obiekcie kontrolnym a najmniejsza z poplonem ścierniskowym gorczycy białej. Masa ziarna w stanie zsypnym oraz zawartość glutenu mokrego w obiektach uprawy płużnej były większe w porównaniu z obydwoma wariantami uprawy konserwującej. Zawartość glutenu suchego w ziarnie z obiektów uprawy płużnej była większa niż w wariancie uprawy konserwującej z jesiennym talerzowaniem międzyplonów. Indeks glutenu w obiektach uprawy płużnej był mniejszy w porównaniu z obydwoma wariantami uprawy konserwującej. W obiektach uprawy konserwującej z wiosennym talerzowaniem międzyplonów stwierdzono największą liczbę opadania. Najmniejszą zawartość glutenu mokrego oraz suchego w ziarnie pszenicy jarej określono w obiekcie z życicą westerwoldzką, natomiast najmniejszy indeks glutenu na poletkach z facelią błękitną. Największą liczbę opadania stwierdzono w obiektach z koniczyną czerwoną.
The studies were carried out in the years 2006–2008, using the experiment set up in 2005. The design of a static two-factor experiment, established using the split-plot method in four replications, included two tillage systems: plough tillage and conservation tillage performed using two methods — disk harrowing of the catch crops in autumn followed by leaving the catch crop biomass for winter as mulch, and disk harrowing in spring. Another experimental factor were four methods of regeneration of the monoculture stand of spring wheat by using the following catch crops: Trifolium pratense L. — undersown crop, Lolium multiflorum Lam. var. westerwoldicum Wittm. — undersown crop, Phacelia tanacetifolia Benth. — stubble crop, Sinapis alba L. — stubble crop, as well as a control treatment without catch crops. In the spring wheat grain, total protein content, wet gluten content, dry gluten content and the gluten index were determined. Moreover, the alpha-amylase activity was determined using the falling number method. Total protein content was higher in grain produced by spring wheat plants grown in the plots with conservation tillage treatments using spring disking of the catch crops and in those with plough tillage treatment than in the plots with conservation tillage treatment including autumn disking of the catch crops. It was higher in grain obtained in the treatments comprising red clover and Westerwolds ryegrass undersown crops and in those with a stubble crop of lacy phacelia than in the control treatment. The lowest total protein content of grain was recorded for the treatment with the white mustard stubble crop. Test weight and wet gluten content gave higher values for grain produced in the plots with plough tillage than for grain produced at any of the conservation tillage treatments. Dry gluten content of grain obtained in the plots where plough tillage was applied was higher than that of grain produced using the conservation treatment including autumn disking of the catch crops. Gluten index values also depended on the tillage treatment and were lower for grain obtained at plough tillage than for grain produced using any of the conservation tillage treatments. The highest falling number was recorded with the conservation tillage treatment including spring disking of the catch crops. The content of wet or dry gluten appeared to be the lowest in grain obtained in the treatment with Westerwolds ryegrass, whereas the plots with lacy phacelia were characterized by the lowest gluten indices. The highest falling number was recorded with the treatments with red clover.
Źródło:
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin; 2010, 256; 55-71
0373-7837
2657-8913
Pojawia się w:
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effect of biostimulant application in cultivation of spring barley
Efekt aplikacji biostymulatorów w uprawie jęczmienia jarego
Autorzy:
Szczepanek, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2223314.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Politechnika Bydgoska im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich. Wydawnictwo PB
Tematy:
crude fibre
grain yield
macroelements accumulation
root weight
straw weight
total protein
akumulacja makroskładników
białko ogółem
masa korzeni
masa słomy
plon ziarna
włókno surowe
Opis:
Background. Biostimulants support plant growth and development, induce increased resistance to stress and may have a favourable effect on yields of agricultural crops and vegetables. Material and methods. The strict field experiment was conducted over the years 2010-2011, at the Research Station of the Faculty of Agriculture and Biotechnology in Mochełek (53°13’ N; 17°51’ E). The aim of this study was an assessment of the effect of biostimulants on yield components, grain and straw yield, root weight and the accumulation of NPK and Mg in spring barley grain. The one-factor experiment with spring barley cv. Nuevo aimed to study the effect of the seaweed biostimulant Kelpak (at a rate of 2 $dm^3∙ha^(-1)$) and its combined application with the preparation Lithovit (at rates of 1.5 $dm^3∙ha^(-1)$ + 1.5 $kg∙ha^(-1)$, respectively) on the biometric traits of plants and on grain yield. Results. The foliar application of the biostimulant Kelpak at a rate of 2 $dm^3∙ha^(-1)$ at the tillering (4-5 leaf stage) or the combined application of the preparations Kelpak 1.5 $dm^3∙ha^(-1)$ and Lithovit 1.5 $kg∙ha^(-1)$ had a favourable effect on grain yield. The application of only Kelpak caused an increase in the fresh weight of spring barley roots, and the combined use of Kelpak and Lithovit had a favourable effect on straw weight. In both treatments, thousand grain weight was higher than in the control. After the combined application of both preparations the barley grain was characterized by the highest protein concentration. The application of only Kelpak resulted in an increased accumulation of N, P, K and Mg in barley grain. The combined application of Kelpak and Lithovit caused an increase in the accumulation of N and Mg in grain. Conclusion. The beneficial effect on yield of the biostimulant Kelpak at a rate of 2 $dm^3∙ha^(-1)$ or the combined application of preparations Kelpak 1.5 $dm^3∙ha^(-1)$ and Lithovit 1.5 $kg∙ha^(-1)$ at the tillering (4-5 leaf stage) justifies the application of those preparations in the cultivation of spring barley.
Biostymulatory wspomagają wzrost i rozwój roślin, powodują zwiększenie odporności na stres i mogą mieć korzystny wpływ na plonowanie roślin rolniczych jak i warzywnych. Celem pracy była ocena wpływu biostymlatorów na komponenty plonowania, plon ziarna i słomy, masę korzeni oraz akumulację NPK i Mg w ziarnie jęczmienia jarego. Ścisłe doświadczenie polowe prowadzono w latach 2010-2011, w Stacji Badawczej Wydziału Rolnictwa i Biotechnologii w Mochełku (53°13’N; 17°51’E). W doświadczeniu jednoczynnikowym z jęczmieniem jarym odmiany Nuevo badano wpływ biostymulatora Kelpak (w dawce 2 $dm^3∙ha^(-1)$) lub łącznej jego aplikacji z preparatem Lithovit (odpowiednio w dawkach 1.5 $dm^3$ + 1.5 $kg∙ha^(-1)$) na cechy biometryczne roślin i plon ziarna. Nalistna aplikacja biostymulatora Kelpak w dawce 2 $dm^3∙ha^(-1)$ w fazie krzewienia (fazie 4-5 liści) lub łączne zastosowanie preparatów Kelpak 1.5 $dm^3∙ha^(-1)$ i Lithovit 1.5 $kg∙ha^(-1)$ miało korzystny wpływ na plon ziarna. Aplikacja biostymulatora Kelpak w dawce 2 $dm^3∙ha^(-1)$ spowodowała zwiększenie świeżej masy korzeni jęczmienia jarego, a łączne zastosowanie obu preparatów miało korzystny wpływ na masę słomy. W obu wariantach aplikacji masa tysiąca nasion była większa niż w obiekcie kontrolnym. Największą koncentracją białka charakteryzowało się ziarno jęczmienia po łącznym stosowaniu obu preparatów. Zastosowanie biostymulatora Kelpak spowodowało zwiększenie akumulacji N, P, K i Mg w ziarnie jęczmienia. Łączna aplikacja preparatów Kelpak i Lithovit spowodowała zwiększenie akumulacji N i Mg w ziarnie. Korzystny wpływ biostymulatora Kelpak w dawce 2 $dm^3∙ha^(-1)$ lub łącznej aplikacji preparatów Kelpak 1.5 $dm^3∙ha^(-1)$ i Lithovit 1.5 $kg∙ha^(-1)$ w fazie krzewienia (4-5 liści) uzasadnia stosowanie tych preparatów w uprawie jęczmienia jarego.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Agricultura; 2017, 16, 2; 77-85
1644-0625
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Agricultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies