Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "bezpodstawne wzbogacenie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 19
Tytuł:
Kryterium słusznościowe oceny bezpodstawnego wzbogacenia
Autorzy:
Święcka, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1826482.pdf
Data publikacji:
2019-08-01
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
bezpodstawne wzbogacenie
klauzule generalne
nabycie korzyści
bezprawność
zasada słuszności
Opis:
Artykuł omawia wątpliwości dotyczące podstaw, na jakich opiera się ocena bezprawnościprzy instytucji bezpodstawnego wzbogacenia. Powyższa problematyka jest punktem wyjścia do analizywątku etyczno-moralnego: czy poza względami formalnymi kryterium „bezprawności” mogą stanowićwzględy słusznościowe? Czy miernikiem oceny „niesłusznego” nabycia korzyści mogą być kryteriależące poza sferą prawną? Celem niniejszego tekstu jest nie tylko ukazanie stanowiska doktryny w tejkwestii, ale próba zwrócenia uwagi na możliwości zmian zapatrywania na ten temat. Możliwe jest uznanieszerokiego ujęcia podstawy roszczenia o zwrot niesprawiedliwego wzbogacenia, odwołującego siędo oceny słuszności. Wydaje się, że ogólne refleksje teoretyczne mogą dostarczyć inspiracji do dalszychrozważań doktryny i służyć potrzebom praktyki. Instytucja bezpodstawnego wzbogacenia może miećszczególne znaczenie, gdyż ma ona charakter bardzo ogólny, dostosowując się do nowych, niecodziennychsytuacji. Jest częścią prawa cywilnego będącą nośnikiem sprawiedliwości społecznej. Można więcmówić o jej wyjątkowości, czy wręcz powiedzieć, że zajmuje położenie równoważne klauzulom generalnym.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach; 2016, 37, 110; 185-197
2082-5501
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pojęcie i cechy charakterystyczne zobowiązania z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia
The Definition and Characteristics of Obligations under Unjust Enrichment
Autorzy:
Borysiak, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1976399.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
bezpodstawne wzbogacenie
zobowiązanie
korzyść majątkowa
zubożenie
unjust enrichment
obligation
financial gain
impoverishment
Opis:
Celem artykułu jest omówienie instytucji bezpodstawnego wzbogacenia jako źródła zobowiązania, znanego już w prawie rzymskim, któremu nieobce były najistotniejsze związane z nim problemy, a także sposoby rozwiązywania tych problemów. Autorka, mając świadomość złożoności zagadnień związanych z bezpodstawnym wzbogaceniem oraz problemów, których może nastręczać stosowanie tej instytucji, skupia się na przedstawieniu pojęcia oraz cech charakterystycznych instytucji bezpodstawnego wzbogacenia jako zobowiązania. Zostały one wymienione w jednym tylko przepisie – art. 405 Kodeksu cywilnego, jednak na pozór oczywista regulacja zawiera w sobie kilka niewypowiedzianych wprost elementów, które trzeba uwzględnić przy ocenie, czy doszło do bezpodstawnego wzbogacenia. Autorka zwraca uwagę na to, że o szczególnym charakterze bezpodstawnego wzbogacenia świadczą przede wszystkim pozytywne przesłanki jego powstania. Przesłankami tymi są: uzyskanie korzyści przez jedną osobę, uzyskanie tej korzyści kosztem innej osoby, związek między wzbogaceniem a zubożeniem oraz brak podstawy prawnej wzbogacenia, przy czym należy nadmienić, że Kodeks cywilny nie stanowi nic na temat przesłanki związku. Przesłankami nie będą natomiast wiedza ani wola osoby wzbogaconej. Odpowiedzialność wzbogaconego z tego tytułu będzie w takim razie obciążała go bez względu na to, co było przyczyną uzyskania przez niego korzyści majątkowej.
The purpose of the article is to discuss unjust enrichment as a source of obligations, already known in Roman law, which dealt with the most important problems related to the matter in question and ways to solve those problems in practice. The author, aware of the complexity of the issues related to unjust enrichment and the problems that may arise from the application of this institution, will focus on the presentation of the definition and the characteristics of unjust enrichment as a source of obligations. These characteristics are covered only in Article 405 of the Civil Code, but the apparently obvious regulation includes some unnamed elements that need to be taken into account when deciding whether unjust enrichment has actually taken place. The author intends to show that the special nature of unjust enrichment is deter mined first and foremost by the fulfilment of the conditions for its occurrence. These conditions include: an individual’s gain, benefiting at the expense of another person, the relationship between enrichment and impoverishment and the lack of legal grounds for enrichment; it should be added, however, that the Civil Code does not speak of the last of the listed conditions. The knowledge or the will of the enriched person will not be considered such conditions, though. The liability of the enriched person in such circumstances will occur regardless of the cause of the person’s gain.
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2018, 10, 4; 48-69
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bezpodstawne wzbogacenie pracownika
Unjust enrichment of an employee
Autorzy:
Gawron, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693073.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
unjust enrichment
employee
civil code
labour code
bezpodstawne wzbogacenie
pracownik
kodeks cywilny
kodeks pracy
Opis:
In the article the author’s opinion on the employee’s liability regulated by the Labour Code provisions regarding unjust enrichment regulated in Articles 405–414 of the Civil Code is presented. First both forms of liability are identified and the earlier views of the case law and scholars on the employee’s liability for unjust enrichment are analysed. The author ultimately aims at entering into polemics with the current views of the representatives of science and the judiciary, to end with the thesis pointing to the need for the regulation of the Civil Code in matters relating to employee’s unjust enrichment.
W artykule przedstawiono opinię na temat styku odpowiedzialności pracowniczej uregulowanej przepisami Kodeksu pracy oraz odpowiedzialności z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia z art. 405–414 Kodeksu cywilnego. Przedstawiono obie omawiane instytucje oraz dotychczasowe poglądy orzecznictwa oraz doktryny na temat odpowiedzialności pracowniczej z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia, a nadto polemikę z aktualnymi poglądami przedstawicieli nauki i judykatury. Artykuł zamyka autorska teza o konieczności stosowania przepisów Kodeksu cywilnego do stosunku pracy w zakresie kondykcji.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2018, 80, 3; 109-119
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przerzucanie nadmiernego obciążenia w ramach dochodzenia naprawienia szkody antymonopolowej: dyrektywa, judykatura i wybrane unormowania krajowe
Autorzy:
Kohutek, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2190107.pdf
Data publikacji:
2020-03-01
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
Tematy:
przerzucanie nadmiernego obciążenia (passing-on)
nabywca pośredni
nabywca bezpośredni
szkoda antymonopolowa
private enforcement
bezpodstawne wzbogacenie
Opis:
W artykule przedstawiono zasady stosowania instytucji przerzucenia nadmiernego obciążenia przez poszkodowanego naruszeniem prawa konkurencji na własnych klientów (tzw. passing-on). Chodzi o zasady wypracowane w orzecznictwie wybranych państw członkowskich, jak też w stosownych (bazujących na dyrektywie 2014/104/UE) przepisach krajowych, przy czym opracowanie koncentrować będzie się przede wszystkim na judykaturze. Przytoczone i skomentowane zostaną wyroki sądów tych państw członkowskich, w których model prywatnego wdrażania prawa konkurencji (także jeszcze przed wejściem w życie ww. dyrektywy) był relatywnie dobrze rozwinięty (jak np. Niemcy, Wielka Brytania). Opracowanie zawiera także odniesienie do wyroków sądów polskich, których wszakże – w obszarze private enforcement (w tym problematyki passing-on) – jest bardzo mało.
Źródło:
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2020, 9, 3; 75-93
2299-5749
Pojawia się w:
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Droit de suite a wyczerpanie prawa
Droit de suite vs. exhaustion of law
Autorzy:
Jakimczuk, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046384.pdf
Data publikacji:
2020-10-13
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
droit de suite
galerie sztuki
wyczerpanie prawa
bezpodstawne wzbogacenie
art gallery
exhaustion of law
unjust enrichment
Opis:
Celem niniejszego opracowania jest przybliżenie zawartej w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych instytucji droit de suite – będącej wyrazem szczytnej idei zachowania sprawiedliwego podziału zysków z ewentualnego wzrostu wartości dzieł artystycznych. Droit de suite (prawo ciągłości) zostało implementowane i uregulowane w art. 19-195 pr. aut. Zgodnie z ustawą jest to niezbywalne uprawnienie przysługujące twórcy i jego spadkobiercom do dodatkowego, procentowo naliczanego wynagrodzenia, w przypadku dokonanych zawodowo odsprzedaży oryginalnych egzemplarzy utworu plastycznego lub fotograficznego. W artykule omówione zostały przepisy oraz zasady funkcjonowania prawa droit de suite, a także związane z tym kwestie, dotyczące: charakteru prawnego instytucji droit de suite, odpowiedzialności sprzedawców za nieprzestrzeganie przepisów, zasadności ich stosowania w związku z brakiem możliwości egzekwowania tych praw, korzyści oraz wad związanych z korzystaniem z pośrednictwa OZZ przy sprzedaży dzieł sztuki.
The aim of the present study is to clarify the term droit de suite, as defined in the Act on Copyright and Related Rights. The aforementioned set of regulations is intended to serve a noble purpose: to ensure the just distribution of profit in the event of a rise in the value of a work of art. Droit de suite (resale right) is in force through article 19-195 of the Act on Copyright and Related Rights. It is an inalienable right which entitles the creator and his heirs to an additional remuneration (in the form of a percentage of the profit) in the case of professional resale of original copies of an artwork or photograph. The present paper discusses the rules and regulations applicable to droit de suite, as well as related issues, such as: the legal nature of droit de suite, the liability of sellers in the case of non-compliance, the justifiability of the regulations’ existence in view of the authorities’ inability to enforce them, the advantages and disadvantages stemming from the intermediation of copyright collectives in the sale of works of art.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2018, 61, 2; 307-319
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fibrosa S.A. v. Fairbairn Lawson Combe Barbour Ltd (1942). Spółka z Kresów przed Izbą Lordów
Fibrosa S.A. v. Fairbairn Lawson Combe Barbour Ltd (1942). The Company from Kresy (Polish Eastern Borderlands) Before the House of Lords
Autorzy:
Halberda, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621676.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
historia prawa, Anglia, bezpodstawne wzbogacenie, common law
legal history, England, English law, common law, restitution, unjust enrich- ment
Opis:
The paper discusses Fibrosa S.A. v. Fairbairn Lawson Combe Barbour Ltd (1942), a case considered as one of several landmark cases in the English law of restitution. What was at stake in litigation before the House of Lords was whether a Polish plaintiff should recover a prepayment transferred pursuant to a contract that had become frustrated because of the outbreak of war in 1939. The lords had to decide on the application of two potentially dissonant doctrines – frustration and total failure of consideration. But what made the Fibrosa case famous was an obiter dictum delivered by lord Wright. This eminent judge declared that English law should provide remedies for unjust enrichment. That is the very reason why the case is still being cited by the lawyers today.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2015, 14, 1; 197-217
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Świadczenie niegodziwe – trudne dziedzictwo rzymskiej inspiracji
Autorzy:
Wojciech, Dajczak,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/902993.pdf
Data publikacji:
2018-04-13
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
unjustified enrichment
condictio of turpem causam
good faith
Roman law tradition
bezpodstawne wzbogacenie
dobra wiara
tradycja prawa rzymskiego
Opis:
Incorporating the rules inspired by the Roman condictio ob turpem causam into modern regulations of unjustified enrichment provokes criticism. Such regulations are diversified into several models but mostly invoke controversies. The main goal of this paper is evaluating these critical opinions and doubts repeated in legal discourse using historical and comparative methods. Author focuses on five issues: usefulness of condictio ob turpem causam in the light of works of ius commune jurists; doubts concerning the principle in pari turpitudine melior est conditio possidentis; different approach of various European legislators to the idea of condictio ob turpem causam; relation between regulations of unjustified enrichment and unenforceability of agreements contrary to the o law and good customs; importance of the restitution of payments contrary to the law and good customs for today’s legal practice. The conclusions of such analysis allow to admit that doubts concerning the continuation of the Roman condictio ob turpem causam are justified. From the other side, in times of multicultural societies and increasing number of legal regulations the growth of disputes resulted from the payments contrary to law and good customs can be observed. The rejection of repayment based on the contrary to the objective good faith offers – according to the author – the best compromise between weak points of Roman condictio ob turpem causam and challenges of modern practice. In the legal reasoning it is expressed by the maxime „no one shall be heard, who invokes his own guilt”.Incorporating of this maxime into the unjustified enrichment is all the more justified when higher could be in legal practice doubts concerning the acceptability of rejection of restitution of the payment with has been made without legal ground but in the contrary to the principle of good faith.
Źródło:
Studia Iuridica; 2017, 72; 101-119
0137-4346
Pojawia się w:
Studia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialność za wykonanie transakcji płatniczej z podaniem nieprawidłowego unikatowego identyfikatora na gruncie ustawy o usługach płatniczych
Autorzy:
Wyżykowski, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2206947.pdf
Data publikacji:
2021-12-28
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
Tematy:
transakcja płatnicza
nieprawidłowy unikatowy identyfikator
użytkownik
dostawca usług płatniczych
bezpodstawne wzbogacenie
błąd co do treści czynności prawnej
Opis:
Przedmiotem artykułu jest problematyka dochodzenia przez płatnika roszczeń o zwrot kwoty transakcji płatniczej wykonanej z podaniem nieprawidłowego unikatowego identyfikatora. W tym celu przeprowadzano analizę przepisów ustawy o usługach płatniczych, która w 2018 r. została znowelizowana wskutek implementacji do polskiego porządku prawnego drugiej dyrektywy w sprawie usług płatniczych. Dokonano również przeglądu orzeczeń sądów wydanych w sprawach, w których doszło do wykonania transakcji z podaniem nieprawidłowego unikatowego identyfikatora.
Źródło:
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2021, 10, 7; 43-62
2299-5749
Pojawia się w:
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
GLOSA DO WYROKU SĄDU APELACYJNEGO W BIAŁYMSTOKU Z 15 STYCZNIA 2014 R., I ACA 648/13
Autorzy:
Tomczyk, Adriana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/664240.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
contract of donation
revocation of the donation
gross ingratitude
unjustifed enrichment.
umowa darowizny
odwołanie darowizny
rażąca niewdzięczność
bezpodstawne wzbogacenie.
Opis:
This comment relates to the personal scope of liability for the return of the object of the donation which was revoked due to gross ingratitude on the part of the beneficiary if the beneficiary is no longer the owner of the donated item. It also refers to the legal description of the beneficiary’s behaviour, which is to be classifed as an act of gross ingratitude due to the beneficiary’s gratuitous alienation of the donated object of the donation to a third party. I criticize the decision of the Court, and show that lack of locus standi was involved.
Glosa dotyczy problematyki zakresu podmiotowego odpowiedzialności za zwrot przedmiotu darowizny, na skutek jej odwołania z powodu rażącej niewdzięczności obdarowanego, w przypadku, gdy nie jest on już właścicielem darowanego przedmiotu. Ponadto glosa odnosi się również do kwalifikacji w kategorii rażącej niewdzięczności zachowania obdarowanego, polegającego na nieodpłatnym rozporządzeniu przedmiotem darowizny na rzecz osoby trzeciej. Autorka krytycznie odniosła się co do rozstrzygnięcia sądu, wykazując w szczególności brak legitymacji procesowej po stronie pozwanej.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2019, 19, 2
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem wykładni ‘celu świadczenia’ w rozumieniu art. 410 § 2 polskiego kodeksu cywilnego – argumenty historyka prawa rzymskiego
The problem of interpretation of “purpose of the performance” within the meaning of art. 410 § 2 of Polish civil code – arguments of the historian of Roman law
Autorzy:
Sobczyk, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621843.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
bezpodstawne wzbogacenie, condictio ob rem, kondykcje, cel świadczenia
unjustified enrichment, condictio ob rem, condictiones, purpose of the performance
Opis:
The interpretation of “purpose of the performance” within the meaning of Art. 410§ 2 of Polish civil code is one of the most difficult problems of Polish unjustifiedenrichment law. According to the first concept, the purpose of the performanceshould be interpreted narrowly as a counter-performance or other equivalent fromthe recipient’s side, however outside the scope of contracts. Followers of the second,much broader concept, postulate that this notion should refer to any licit future eventor legal effect.Both interpretations can be supported in the sources of Roman law. The mostimportant field of application of the Roman condictio ob rem referred to the Romandoctrine of innominate contracts (contracts which did not create enforceableobligations), where the party who gave his performance afterwards claimed itsrestitution, because the other party did not fulfil his obligation. In that case thepurpose of performance was to receive counter-performance from the recipient.However, there were several typical cases where the purpose was different, especiallyif it did not relate to the behaviour of the recipient. The most important of them weredowry (given on the account of a future marriage) and donation (in contemplation ofdeath). Moreover, some general settlements of Roman jurists supported the idea ofthe wider meaning of purpose of the performance. That can be seen as a clue for thecontemporary interpretation of Art. 410 § 2 of the Polish Civil Code.
Wykładnia „celu świadczenia” w rozumieniu art. 410 § 2 kodeksu cywilnegojest jednym z najtrudniejszych problemów prawnych współczesnej instytucjibezpodstawnego wzbogacenia. Zgodnie z pierwszą koncepcją cel świadczeniapowinien być interpretowany wąsko jako świadczenie wzajemne lub inny ekwiwalentze strony odbiorcy, jednakże uzyskiwany poza zakresem umów. Zwolennicy szerszejinterpretacji podnoszą, że pojęcie to powinno odnosić się do wszelkich dozwolonychprawnie przyszłych zdarzeń lub skutków prawnych. Obie koncepcje znajdująuzasadnienie w źródłach prawa rzymskiego.Najważniejszym obszarem zastosowania rzymskiej condictio ob rem były kontraktynienazwane, tj. umowy, które nie tworzyły egzekwowalnych zobowiązań w ius civile,w których ta strona, która spełniła swoje świadczenie mogła żądać jego zwrotu,jeżeli druga strona nie spełniła uzgodnionego świadczenia wzajemnego. W tymprzypadku celem świadczenia było uzyskanie świadczenia wzajemnego od odbiorcy.Jednakże było kilka typowych przypadków, w których cel świadczenia był inny,w szczególności nie miał związku z zachowaniem odbiorcy. Najważniejsze z nich toświadczenie tytułem posagu na poczet małżeństwa, które miało zostać w przyszłościzawarte i darowizna na wypadek śmierci. Ponadto, niektóre uogólniające wypowiedzirzymskich jurystów wspierały koncepcję szerszego ujęcia celu świadczenia. Stanowito wskazówkę przy wykładni art. 410 § 2 kodeksu cywilnego.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2018, 17, 2; 215-236
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
NADPŁATA A PONIESIENIE CIĘŻARU EKONOMICZNEGO PODATKU W POLSKIM PRAWIE PODATKOWYM
Overpayment and the its Effects under Polish Tax Law
Autorzy:
Popławski, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096588.pdf
Data publikacji:
2020-11-26
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
nadpłata; ciężar ekonomiczny podatku; bezpodstawne wzbogacenie; prawo podatkowe; ordynacja podatkowa.
overpayment; economic burden of tax; unjust enrichment; tax law; tax ordinance.
Opis:
Podstawowym celem niniejszego opracowania jest przedstawienie mankamentów obecnych przepisów dotyczących nadpłaty w prawie podatkowym wynikających z braku jednoznacznego uregulowania sytuacji, gdy nadpłata powstaje u podatnika, który nie ponosi jednak ciężaru ekonomicznego podatku. Oprócz tego przedmiotem artykułu jest również wskazanie kierunków zmian legislacyjnych, które mogłyby eliminować te mankamenty. Z niniejszego opracowania wynika, że na gruncie obecnych przepisów ordynacji podatkowej brak jest jednoznacznej regulacji, która jednoznacznie rozstrzyga, czy podatnik, u którego powstanie nadpłata (zapłaci podatek nienależnie lub uiści go w wysokości wyższej od należnej), powinien móc odzyskać tę kwotę jako nadpłatę w przypadku, gdy podmiot ten nie poniósł ciężaru ekonomicznego danego podatku. Zasadne jest zatem wprowadzenie rozwiązań legislacyjnych, które wyeliminują ów mankament. Wprowadzane rozwiązania powinny skutkować tym, że nadpłata nie powinna być zwracana podatnikowi, który nie poniósł ciężaru ekonomicznego podatku. Kształtując przepisy dotyczące nadpłaty w aspekcie ciężaru ekonomicznego podatku, z pewnością pomocne będą propozycje legislacyjne przygotowane w ramach tzw. nowej ordynacji podatkowej przez Komisję Kodyfikacyjną Ogólnego Prawa Podatkowego.
The main purpose of this study is to present the shortcomings of the current provisions on overpayment under Polish tax law, which are due to the lack of clear regulations for the situation when the taxpayer who gives rise to the overpayment does not bear the economic burden of the overpayment. This article also considers prospective amendments to eliminate these deficiencies and shows that under the current provisions there are no clear regulations to determine whether a taxpayer who is charged an excessive amount of tax should be able to recover the amount he overpaid if he did not bear the economic burden of the tax. The provisions which should be introduced should determine that no return is due to a taxpayer who did not bear the economic burden of the tax. The new tax ordinance drafted by Komisja Kodyfikacja Ogólnego Prawa Podatkowego (the Polish General Tax Law Codification Commission) should prove useful for the compilation of new provisions to regulate overpayment and the economic burden of overpayment.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2020, 20, 3; 265-283
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dochodzenie roszczenia z tytułu klauzuli abuzywnej na podstawie przepisów o nienależnym świadczeniu
Pursuing claims under unfair contract terms on the basis of undue performance provisions
Autorzy:
Nycz, Maciej Aureliusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1896426.pdf
Data publikacji:
2020-12-10
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
nienależne świadczenie
niedozwolone postanowienia umowne
condictio indebiti
klauzule abuzywne
bezpodstawne wzbogacenie
undue performance
wrongful contractual provisions
unfair clauses
unjustified enrichment
Opis:
Artykuł dotyczy wzajemnej relacji instytucji niedopuszczalnych postanowień umownych (klauzul abuzywnych) i nienależnego świadczenia. Pierwsza z nich została wprowadzona do polskiego prawa cywilnego poprzez nowelizację polskiego kodeksu cywilnego w związku z wejściem w życie dyrektywy 93/13/WE. Z kolei instytucja nienależnego świadczenia od dawna uznawana jest za metodę dochodzenia roszczeń z tytułu klauzul abuzywnych w Polsce. Wzajemne relacje przepisów dotyczących wymienionych pojęć nie zostały jeszcze dokładnie zbadane. Niemniej jednak jednoczesna analiza tych przepisów wzmacnia stwierdzenie, żeroszczenie o nienależne świadczenie może być użyteczne w dochodzeniu roszczeń o wzbogacenie wynikające z wykonania świadczenia na podstawie nieuczciwych klauzul. Dokładnie rzecz ujmując, w celu skutecznego dochodzenia roszczenia należy powołać się na condictio indebiti. Tak uważa jednak mniejszość. Powodem, dla którego właściwą podstawą dochodzenia roszczeń jest condictio indebiti, jest sankcja bezskuteczności zastrzeżenia klauzul abuzywnych. Ponadto przepisy powinny być tak interpretowane, aby uwzględnić kontekst unijny.
The article deals with the mutual relations between wrongful contractual provisions (unfair clauses) and undue performance. The former was introduced into the Polish civil law by an amendment made to the Polish Civil Code in connection with the 93/13/EC Directive entry into force. In turn, the institution of undue performance has long been recognised in Poland as the method of pursuing claims under the unfair clauses. Mutual relations of provisions pertaining to the above-mentioned notions still have not been thoroughlyexamined. Nonetheless, the simultaneous analysis of the provisions reinforces the statement that the undue performance claim may be useful in pursuing claims for enrichment arising from performance of service based on unfair clauses. To be exact, condictio indebiti claim shall be invoked to successfully pursue the claim. On the other hand, only a few scholars and courts deem so. The reason why this type of undue performance claim is applied lies within the pain of ineffectiveness for setting forth unfair clauses. Moreover, the provisions ought to be interpreted in a way that reflects the European Union law application.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2020, 18, 3; 75-91
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Egzekucja wierzytelności stwierdzonej bankowym tytułem egzekucyjnym prowadzona przez bank, który uprzednio zbył wierzytelność w drodze cesji na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego, jako przykład bezprawnego działania skutkującego bezpodstawnym wzbogaceniem po stronie banku. Glosa aprobująca do wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 23 lipca 2020 r., sygn. akt XVI Ca 748/19
Enforcement of the debt confirmed by the bank enforcement order by a bank that previously sold the debt by way of transfer to a securitization fund, as an example of unlawful activity resulting in unjustified enrichment on the part of the bank. An approving commentary to the judgment of the District Court in Gdańsk of 23/07/2020, XVI Ca 748/19
Autorzy:
Kwaśniak, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1991344.pdf
Data publikacji:
2021-11-18
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
przelew wierzytelności
bankowy tytuł egzekucyjny
fundusz sekurytyzacyjny
egzekucja sądowa
bezpodstawne wzbogacenie
transfer of debt
bank enforcement order
securitization found
court enforcement
unjust enrichment
Opis:
Przedmiotem glosy autor uczynił wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku, mocą którego oddalono apelację wniesioną przez bank od wyroku Sądu I instancji. Wyrokiem tym zasądzono od banku na rzecz konsumenta kwotę pieniężną z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia wraz z odsetkami i kosztami procesu. Jak słusznie stwierdziły sądy obu instancji,z chwilą przelewu wierzytelności stwierdzonej bankowym tytułem egzekucyjnym dokonanego przez bank na rzecz podmiotu niebędącego bankiem, zbywca wierzytelności powinien powiadomić o tym fakcie komornika prowadzącego egzekucję i zwrócić się z wnioskiem o jej umorzenie. Kontynuacja egzekucji stanowi bezprawne działanie banku, skutkujące bezpodstawnym wzbogaceniem kosztem byłego dłużnika. Takiej oceny nie zmienia fakt przekazania przez bank wyegzekwowanych środków nabywcy wierzytelności, gdyż ten nie może korzystać z dobrodziejstwa b.t.e., lecz powinien wystąpić przeciwko dłużnikowi z powództwem o zapłatę na zasadach ogólnych. Wyrok zasługuje na aprobatę, a z uwagi na jego praktyczny wymiar także na pogłębiony komentarz i upowszechnienie.
The subject of the commentary is the judgment of the District Court in Gdańsk, which dismissed the appeal brought by the bank against the judgment of the Court of firstinstance. This judgment ordered the bank to pay the consumer a sum of money for unjustenrichment, together with interest and litigation costs. As rightly stated by the courts of both instances, upon the transfer of the debt confirmed by the bank enforcement order by the bank to the entity other than the bank, the vendor of the claim should notify the enforcement bailiff of this fact with a request for its remission. The continuation of the enforcement constitutes an unlawful act of the bank, resulting in unjustified enrichmentat the expense of the former debtor. Such an assessment is not changed by the fact that the bank transfers the enforced funds to the buyer of the debt, as the latter cannot benefitfrom the former, but should bring an action against the debtor for payment on generalrules. The judgment deserves approval, and due to its practical dimension, also an in-depth commentary and dissemination.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2021, 19, 3; 121-137
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zwrot kosztów z tytułu bezumownego korzystania z kapitału pieniężnego w przypadku stwierdzenia nieważności (ex tunc) umowy kredytu (cz. 2)
Reimbursement in case of non-contractual use of the monetary capital in the event of annulment (ex tunc) of the credit agreement (part 2)
Autorzy:
Wajda, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1844323.pdf
Data publikacji:
2021-03-31
Wydawca:
Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
Tematy:
bezumowne korzystanie z kapitału pieniężnego
bezpodstawne wzbogacenie
nieważność umowy kredytu
roszczenie kondykcyjne
non-contractual use of capital
unjust enrichment
invalidity of credit agreement
condiction claim
Opis:
Przedmiotem niniejszej, drugiej części artykułu jest zagadnienie istnienia roszczenia kondykcyjnego banków o zwrot kosztów z tytułu bezumownego korzystania przez kredytobiorców z kapitału pieniężnego udostępnionego przez banki w przypadku stwierdzenia nieważności (ex tunc) umowy kredytu. Kwestia ta powstała na gruncie orzecznictwa dotyczącego umów kredytów hipotecznych denominowanych albo indeksowanych do waluty obcej. W tej części artykułu omówiono powstałe wątpliwości, bazując na — co wymaga wyraźnego zastrzeżenia — dorobku orzecznictwa, a także proponując konkretne rozwiązania. Takie ujęcie zagadnienia wynika stąd, że będący przedmiotem niniejszego opracowania problem powstał na gruncie orzecznictwa sądowego (został niejako zainicjowany wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 20.02.2020 r., sygnatura: I ACa 635/19) i ma charakter stricte praktyczny; tym samym jego rozwiązanie powinno być niejako zaczerpnięte z dotychczasowego dorobku judykatury. W rezultacie rozważania doktrynalne, jak i analiza dorobku doktryny zostaną tutaj ograniczone do niezbędnego minimum.
This second part of the article is about banks` condiction claim regarding the reimbursement for noncontractual use of capital provided by banks in the situation of acknowledgement of invalidity (ex tunc) of credit agreement. The issue arises on the basis of judicial practice on mortgage credit agreements denominated in or indexed to foreign currencies. This issue arose on the basis of the jurisprudence concerning mortgage loan agreements denominated or indexed to a foreign currency. This part of article discusses the doubts that have arisen, based on — which requires an explicit reservation — the body of case-law, as well as proposing specific solutions. Such a solution is the result of the fact that the problem which is the subject of this paper has been created on the basis of court case law (where it was "initiated" in a way by the judgment of the Court of Appeals in Białystok on 20 February 2020; reference: I ACa 635/19) and is a strictly practical problem; thus, its solution should be drawn from the hitherto judicial output. As a result of the above, both the doctrinal considerations and the analysis of the doctrine acquis will be reduced here to the necessary minimum.
Źródło:
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego; 2021, 3; 40-47
0137-5490
Pojawia się w:
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zwrot kosztów z tytułu bezumownego korzystania z kapitału pieniężnego w przypadku stwierdzenia nieważności (ex tunc) umowy kredytu (cz. 1)
Autorzy:
Wajda, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596175.pdf
Data publikacji:
2021-02-28
Wydawca:
Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
Tematy:
bezumowne korzystanie z kapitału pieniężnego
bezpodstawne wzbogacenie
nieważność umowy kredytu
roszczenie kondykcyjne
non-contractual use of capital
unjust enrichment
invalidity of credit agreement
condiction claim
Opis:
Przedmiotem pierwszej części niniejszego artykułu jest problematyka dotycząca roszczenia kondykcyjnego banków o zwrot kosztów z tytułu bezumownego korzystania przez kredytobiorców z kapitału pieniężnego udostępnionego przez banki w przypadku stwierdzenia nieważności (ex tunc) umowy kredytu. Celem artykułu jest wykazanie — na podstawie analizy dotychczasowego dorobku judykatury — że w przypadku stwierdzenia nieważności ex tunc umowy kredytu bankowi w ramach jego kondykcji należny jest zwrot kosztów z tytułu bezumownego korzystania przez kredytobiorcę z kapitału. Takie ujęcie tematu jest wynikiem tego, że będący przedmiotem niniejszego opracowania problem powstał na gruncie orzecznictwa sądowego (został on niejako „zainicjowany” wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 20.02.2020 r.; sygnatura: I ACa 635/19) i jest problemem stricte praktycznym. W niniejszym artykule omówiono powstałe wątpliwości, a także zaproponowano konkretne rozwiązania.
The first part of this article is about banks` condiction claim regarding the reimbursement for non-contractual use of capital provided by banks in the situation of acknowledgement of invalidity (ex tunc) of credit agreement. The aim of the article is to show — based on the analysis of the existing judicature — that if a credit agreement is declared invalid ex tunc, the bank, as part of its condition, is entitled to reimbursement for noncontractual use of the capital by the borrower. This issue arose on the basis of the jurisprudence concerning mortgage loan agreements denominated or indexed to a foreign currency. This approach to the subject is the result of the fact that the problem which is the subject of this paper has been created on the basis of court case law (where it was "initiated" in a way by the judgment of the Court of Appeals in Białystok on 20 February 2020; reference: I ACa 635/19) and is a strictly practical problem; thus, its solution should be drawn from the hitherto judicial output. This article discusses the doubts that have arisen as well as proposes specific solutions.
Źródło:
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego; 2021, 2; 25-34
0137-5490
Pojawia się w:
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 19

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies