Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "benedyktynki" wg kryterium: Temat


Tytuł:
„Co moment wyglądałam łaski Pańskiej WM Pani i Dobrodziki" – korespondencja Elżbiety z Lubomirskich Sieniawskiej, kasztelanowej krakowskiej z Joanną Gołyńską, ksienią jarosławskich benedyktynek jako przykład relacji klientalnych w czasach saskich
Autorzy:
Kicińska, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33331449.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
patron
client
collator
patron-client relations
Elżbieta Sieniawska
Joanna Gołyńska
Benedictine nuns of Jarosław
klient
kolator
relacje patron-klient
benedyktynki jarosławskie
dwór kobiecy
Opis:
W dawnej Polsce kobiety mocno angażowały się w działalność publiczną, a jednym z jej przejawów był sprawowany przez nie patronat religijny, który stanowił bardzo ważny element budowania więzi klientalnych. Znakomitym materiałem służącym do prześledzenia relacji pomiędzy daną patronką a jej duchowną klientelą są listy proszalne, w których pod pokładami rozbudowanej ceremonialności pojawiały się rzeczywiste cele i oczekiwania obu negocjujących ze sobą stron. W gronie owych zacnych kolatorek znalazła się również Elżbieta z Lubomirskich Sieniawska (zm. 1729), która wraz ze swym mężem Adamem Mikołajem (zm. 1726) dokonała wielu fundacji kościelnych. Pod opieką patronacką kasztelanowej krakowskiej znalazł się także konwent jarosławskich benedyktynek, w którym funkcję ksieni w tym okresie pełniła Joanna Gołyńska (zm. 1725). W przeanalizowanych listach, które wspomniana przełożona słała do swej dobrodziejki, przewija się kwestia relacji patronackich pomiędzy kolatorką a jej duchowną klientką oraz pojawiają się sprawy dotyczące codziennego funkcjonowania jarosławskiego konwentu. J. Gołyńska bezustannie narzekała na to, że nie ma za co utrzymać klasztoru, gdyż czasy, w których przyszło jej żyć, coraz bardziej pogrążają klasztor w długach i w ruinie. Warto zauważyć, że kierowane przez benedyktynkę proklamacje niejednokrotnie nie spotykały się z aprobatą, a nawet jakąkolwiek reakcją E. Sieniawskiej, co rzuca się cieniem na działalność kolatorską kasztelanowej krakowskiej. Mamy bowiem dowód na to, że nie każdemu proszącemu, a w tym wypadku klientowi duchownemu, Sieniawska, pomimo obowiązków wynikających z bycia patronką, mogła lub chciała w pełni pomóc.
In the old Poland, women were heavily involved in public activities, and one of its manifestations was the religious patronage they exercised, which was a very important part of building cliental ties. An excellent resource for tracing the relationship between a given patron and her clerical clientele are the begging letters, in which, beneath the layers of elaborate ceremonialism, the real goals and expectations of the two parties negotiating with each other were explained. Among these worthy collators was also Elżbieta Sieniawska, née Lubomirska (d. 1729), who, together with her husband Adam Mikołaj (d. 1726), contributed many church foundations. Under the patronage of the castellan of Kraków was also the convent of the Benedictine nuns of Jarosław, in which the position of abbess at that time was held by Joanna Gołyńska (d. 1725). The analysed letters, which the said superior sent to her benefactress, display the issues of patronage relations between the collator and her clerical client, and matters concerning the daily functioning of the Jarosław convent. J. Gołyńska incessantly complained about not having enough money to support the monastery, as the times in which she lived increasingly plunged the establishment into debt and ruin. It is noteworthy that the proclamations directed by the Benedictine nun often did not meet with approval or even any reaction from E. Sieniawska, which casts a shadow over the collator activity of the Kraków castellan's wife, for we now have proof that not every requester, or in this case religious client, could or would enjoy full support of Sieniawska, despite her duties as a patroness.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2023, 120; 241-260
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Dyrekcya zakonnego życia” – nieznany traktat z 1744 roku o formacji monastycznej nowicjuszek benedyktyńskich
“Dyrekcya zakonnego życia” – an unknown treatise from 1744 on the monastic formation of Benedictine novice nuns
Autorzy:
Gwioździk, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1602480.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
benedyktynki wileńskie
Joanna Sybilla Reytanówna
nowicjat
formacja zakonna
Vilnius Benedictine Sisters
novitiate
religious formation
Opis:
W 1744 r. wileńska ksieni benedyktynek Joanna Sybilla Reytanówna opublikowała książkę Dyrekcya zakonnego życia. Chodziło o rodzaj praktycznego zbioru tekstów, przydatnego w całodziennej formacji nowicjuszek, stąd zawarto tu przede wszystkim konkretne nauki, dotyczące różnych sposobów doskonalenia życia w zakonie. Uzupełniały je odpowiednie modlitwy. O praktycznej funkcji książki świadczy także jej mały format, umożliwiający lekturę w każdej dostępnej sytuacji, tym bardziej że przewidziane ćwiczenia należało prowadzić w trakcie zajęć przygotowanych na cały dzień, zgodnie z rytmem życia w klasztorze. Podstawowa grupa zagadnień poruszanych w Dyrekcji zakonnego życia odnosiła się do konkretnych metod kształtowania życia we wspólnocie. Każda czynność miała odniesienie do sfery duchowej. Odrębnie uczono sposobu medytacji oraz prowadzenia rozmowy duchownej. Przewidziano także opis naśladowania cnót św. Benedykta, z podziałem na poszczególne miesiące, oraz ćwiczenia się w doskonałości (z podziałem na dni tygodnia). W traktacie J.S. Reytanówna odwoływała się zarówno do ideałów formacji kongregacji chełmińskiej, jak i do nauk oraz zwyczajów modlitewnych, propagowanych przez benedyktynów, dawnych spowiedników konwentu oraz innych autorów ascetycznych. W konsekwencji powstało unikalne kompendium, mające na celu pomoc w formacji zakonnej, a jednocześnie ukazujące sposób ujęcia ideału życia mniszego w wileńskiej wspólnocie.
In 1744, Joanna Sybilla Reytanówna, a Vilnius Benedictine abbess, published a book entitled “Dyrekcya zakonnego życia” (“Directions on Religious Life”). The tome comprises a collection of practical texts which were useful in the all-day formation of novices, hence it primarily contains specific teachings on various ways of improving life in the convent. The teachings are accompanied by appropriate prayers. The practical nature of the book can also be presumed given its small format, which means it could be read in any situation – all the more as the recommended exercises had to be performed throughout the activities planned for the entire day, following the rhythm of life in the monastery. The basic group of issues addressed in “Dyrekcya zakonnego życia” was related to specific methods of structuring the community life. The book presents a practical link between every activity and the spiritual realm, e.g. teaching distinct methods of meditation and spiritual conversation. It also provides instruction on imitating the Benedictine ‚virtues’ broken down into separate months as well as on practising excellence (broken down into days of the week). In her treatise, Joanna Sybilla Reytanówna referred both to the formation ideals pursued in the Chełmno congregation and the teachings and prayer customs promoted by Benedictines, former convent confessors and other ascetic authors. As a result, she managed to compose a unique compendium aimed at facilitating religious formation in a convent, which, at the same time, presents the ideals of monastic life in the Vilnius community.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 115; 109-129
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antyfonarz De tempore MS 1-4 z klasztoru benedyktynek w Staniątkach
Antiphonary De tempore MS 1-4 from Benedictine nunnery in Staniątki
Autorzy:
Bratkowski, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039386.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
ABMK
archiwum
antyfona
klasztor
Staniątki
benedyktynki
archives
antiphon
monastery
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2010, 93; 5-67
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność opiekuńczo-wychowawcza Sióstr Benedyktynek Misjonarek w Zagórowie w pierwszych latach po zakończeniu II wojny światowej
The Educational and Behavioural Activity of Missionary Sisters of St. Benedict in Zagórów After the End of the World War II
Autorzy:
Gołdyn, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944232.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
Zagórów
benedyktynki misjonarki
przedszkole
dom dziecka
dom starców
Wielkopolska
Wołyń
Missionary Sisters of St. Benedict
nursery school
orphanage
home for the elderly
Greater Poland, Volynia
Opis:
After World War II, the sociopolitical situation in Europe changed. At that time, Poland lost its eastern areas and Volynia. The nuns, who worked there were forced to leave their current institutions and move within the borders of the country. It also concerned the Missionary Sisters of St. Benedict. One of the new institutions chosen by the nuns was Zagórów. It was where, in first years after the war, they initiated a number of important social activities. Among others, they run a nursery school, orphanage and a home for the elderly. Unfortunately, an escalating conflict between the Church and the state led to closing down or nationalizing their institutions and, consequently, to limiting their activities in Zagórów. The Missionary Sisters of St. Benedict nuns came to the town in 1945, and left it in 2009.
Po zakończeniu II wojny światowej zmieniła się sytuacja społeczno-polityczna w Europie. W jej wyniku Polska utraciła swoje wschodnie tereny, w tym Wołyń. Pracujące tam zakonnice zmuszone były opuścić dotychczasowe swoje placówki i przenieść się w głąb kraju. Dotyczyło to również sióstr benedyktynek misjonarek, które na jedną ze swoich nowych placówek obrały Zagórów. Tu w pierwszych latach po wojnie prowadziły kilka ważnych dzieł o charakterze opiekuńczo-wychowawczym. Były to: przedszkole, dom dziecka i dom starców. Niestety narastający konflikt na linii państwo – Kościół sprawił, że dzieła te albo zamknięto albo upaństwowiono, ograniczając aktywność tego zgromadzenia w Zagórowie. Zakonnice pojawiły się w roku 1945, a opuściły miasto w 2009 r.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2020, 41, 2; 115-126
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Graduał rkp 7021 Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu jako przykład recepcji potrydenckiej reformy chorału gregoriańskiego w polskim obrządku liturgicznym.
Gradual, MS 7021, from the Medieval and Renaissance Manuscripts Section of Poznań University Library, as an example of post-Trent reception and implementation of Georgian plainchant in Polish liturgical celebration
Autorzy:
Sobczak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/912013.pdf
Data publikacji:
2015-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Piotrkowczyk
Benedictine nuns of the Chełmno congregation
manuscript
the seventeenth century.
gradual
Trent reform
the Council of Trent
Georgian chant
Catholic Church
liturgy of the Catholic Church
rites
antiphonary
missal
breviary
graduał
reforma trydencka
sobór trydencki
chorał gregoriański
Kościół katolicki
liturgia Kościoła katolickiego
ryt
antyfonarz
mszał
brewiarz
benedyktynki kongregacji chełmińskiej
rękopis
XVII wiek.
Opis:
Graduał rkp 7021 Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu jest jednym z wczesnych przykładów recepcji potrydenckiej reformy chorału gregoriańskiego na terenie XVII-wiecznej Rzeczypospolitej. Księga pochodzi z toruńskiego skryptorium benedyktynek kongregacji chełmińskiej. Celem artykułu jest ukazanie przemian liturgicznych, jakie zaszły w Rzeczypospolitej na początku XVII wieku, na przykładzie analizy zawartości rękopisu benedyktynek i innych dostępnych źródeł, a także nakreślenie problemu reformy repertuaru gregoriańskiego wprowadzonego przez Stolicę Apostolską i jego polskiej recepcji. Dla liturgii Kościoła zachodniego najważniejszym osiągnięciem reformy potrydenckiej było ujednolicenie ksiąg liturgicznych, co prowadziło do unifikacji liturgicznej całego Kościoła. W Rzeczypospolitej przyjęto brewiarz i mszał rzymski oraz mające z nimi ścisły związek – antyfonarz i graduał. W księgach tych starano się jednak zachowywać tradycje lokalne, co nie pozwoliło na całkowite przyjęcie rytu rzymskiego. Graduał rkp 7021 BUAM pochodzący z toruńskiego skryptorium zakonu benedyktynek kongregacji chełmińskiej i będący przykładem wprowadzania przez zakonnice reformy trydenckiej na terenie XVII-wiecznej Rzeczypospolitej nie ma powiązania z tradycją lokalną czy zakonną. W historii recepcji reformy trydenckiej na terenie Rzeczypospolitej benedyktynki kongregacji chełmińskiej mają niewątpliwie wiele zasług. Odcinając się od reguły benedyktynów tynieckich i tworząc własną, opartą na postanowieniach soboru trydenckiego, okazały się zakonem nowatorskim i atrakcyjnym. Nie bez znaczenia jest tu ich współpraca z zakonem jezuickim, który był również propagatorem reformy liturgicznej. Artykuł ukazuje, jak ważne są badania polskich źródeł muzyczno-liturgicznych okresu potrydenckiego. Stanowi też ważny wkład w rozpoznanie i opisanie źródła, które do tej pory nie było powszechnie znane.
The gradual MS 7021 (kept at Poznań University Library) is one of the earliest examples of the reception of post-Trent reform of Gregorian plainchant in the seventeenth century Poland. The volume comes from the scriptorium of Benedictine convent in the Chełmno congregation. The article’s aim is to present the liturgical alterations and changes that occurred in the Polish Republic in the early seventeenth century with the example provided by an analysis of the content of the Benedictine manuscript as well as other available sources. Additionally, the article examines the problem of the reform of the Georgian repertoire introduced by the Apostolic See and the its subsequent reception in Poland. In the liturgy of the Western World, the most significant outcome of the post- Trent reform was the introduction of standarised principal liturgical books, which in consequence led to a unification of liturgy in the whole of the Church’s life. The Polish–Lithuanian Commonwealth adopted the breviary and the Roman Missal, the liturgical book that contains the texts and rubrics for the celebration of the Mass in the Roman Rite of the Catholic Church, as well as the antiphonary and gradual. Local traditions, however, were attempted to be retained in these liturgical books, so that the proper Roman rite could not have been implemented to the full. However, the gradual, MS 7021 BU UAM, from the Toruń scriptorium of the Benedictine convent, is an example of the implementation the Trent reform in the seventeenth century Polish-Lithuanian Commonwealth that has no connections with any local or locallybased monastic tradition. The Benedictine nuns from the Chełmno congregation were undoubtedly prominent in the history of the Trent reform in the Republic of Both Nations. By dissenting from the spirit of St. Benedict’s rule professed by the Tyniec Benedictines, and by creating their own rule based on the resolutions of the Council of Trent, the convent adopted an innovative and attractive stance. The cooperation of the nuns with the Jesuits from the Society of Jesus, who were also promoters of the liturgical reform, was also instrumental. The article shows how important it is to carry on with research studies on Polish music and liturgical sources from the post-Trent period. The article is also an important contribution to the investigation and description of a source that, as yet, has not been satisfactorily addressed.
Źródło:
Biblioteka; 2015, 19(28); 7-30
1506-3615
2391-5838
Pojawia się w:
Biblioteka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inwentaryzacja dzieł sztuki i rzemiosła artystycznego w dawnym klasztorze Cystersów w Krzeszowie
Inventory of works of art and artistic handicraft in the former Cistercian Monastery at Krzeszów
Autorzy:
Sebzda, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/536367.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
Krzeszów
Lwów
cystersi
benedyktyni
benedyktynki
inwentaryzacja
dzieła sztuki
karty ewidencyjne
rejestr zabytków
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Opis:
The complex of the former Cistercian Abbey at Krzeszów has a long history that dates back to the 13th century. Its heyday were the second half of the 17th and the 18th centuries, when refurbishments and expansions made it an important centre of Baroque, that attracted the then leading Silesian and Czech artists. On 31 May 1946, Benedictine sisters deported from the All Saints’ monastery in Lwów (Lviv) arrived at the abbey with their belongings. They noticed the need to record the works of art collected in the Krzeszów monastery. The inventory has been carried out by the Local Division of the National Heritage Board of Poland (NHBP) in Wrocław, since 2008. In December 2012, the first phase of the operation was concluded. Until then, 1006 items were registered, for which 710 records of movable historical items were established. The records, developed by the Local Division of the NHBP in Wrocław in the years 2008-2012, set the basis for three decisions to include in the register of historical monuments 416 works of art from both the Krzeszów and Lwów collections. Another such decision is currently being prepared. Previous decisions enabled the sisters to gain funds necessary to renovate the Baroque painting of St. Fortunate from the Lwów monastery church, as well as 12 portraits of Lwów prioresses. The developed records were disseminated in the scientific and museum communities, i.a. as an auxiliary material attached to a publication on Roman-Catholic churches and monasteries of the former Ruthenian Voivodeship. Works of art from the abbey were first displayed at the exhibitions “Glory of Krzeszów” („Blask Krzeszowa”) and „Ora et labora” at Kamienna Góra in 2010-2012. The inventory completed until now, covers works of art from the Cistercian and Benedictine collections. The planned second phase of operation will mainly address the items the Benedictine sisters managed to salvage, by bringing them to Krzeszów.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 2012, 3-4; 161-164
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inwentarz realny średniowiecznych dokumentów pergaminowych i pieczęci z zespołu Monastica przechowywanych w Archiwum Akt Dawnych Diecezji Toruńskiej w Toruniu
The inventory of the Medieval parchment documents and seals of the Monastica collection stored in the Historical Archive of the Diocese of Toruń in Toruń
Autorzy:
Włodarski, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1021953.pdf
Data publikacji:
2016-12-20
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Toruń
średniowiecze
dokumenty pergaminowe
pieczęcie
inwentarz realny
archiwum diecezjalne
benedyktynki-cysterki
the Middle Ages
parchment documents
seals
inventory
diocesan archive
Benedictine-Cistercian Sisters
Opis:
The following inventory presents parchment documents and medieval impressions of seals stored in the Historical Archive of the Diocese of Toruń. It only includes the archival materials stored in the aforementioned archive. Its task is primarily to fulfil the role of information and aid and to facilitate any archival research. The list published here contains seven parchment documents and five sigils, which are the most valuable part in the collection of this institution. Currently, they form part of the Monastica collection, Benedyktynki Toruń series, Diplomata subseries; initially, they constituted a fragment of the archival collection located at St. James the Apostle Parish in Toruń. The description of the individual archival units consist of the following elements: the number of regesta, the place and date of issuing a document, the regesta of a document in Polish, the current reference code, the physical description of a document, the actual condition of a document, previous editions and the description of seal impressions.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2016, 106; 343-354
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kancjonał pełen nut — repertuar pieśni kancjonałów benedyktynek staniąteckich
A Hymnbook Full of Notes. The Repertoire of Songs in the Hymnbooks of Benedictine Nuns of Staniątki
Autorzy:
Konik, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/585180.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
analiza skomputeryzowana
Humdrum Toolkit
kancjonał
benedyktynki
pieśn religijna
computer-assisted analysis
hymnbook
Benedictines
religious song
Opis:
Repertuar kancjonałów benedyktynek z Opactwa św. Wojciecha w Staniątkach od lat skupia zainteresowanie badaczy — w szczególności muzykologów, ale także językoznawców, historyków liturgii. Klasztor ten, położony w okolicach Krakowa, jest najstarszym żeńskim klasztorem benedyktyńskim na ziemiach polskich. Zgodnie z tradycją został ufundowany w 1216 r. W artykule niniejszym zajmuję się charakterystyką repertuaru kancjonału „E” z 1705 r., z wykorzystaniem metod skomputeryzowanej analizy muzycznej. Starałem się zbadać, czy można podjąć próbę zbliżonego datowania repertuaru na podstawie skomputeryzowanej analizy wybranych elementów kompozycji. Moim roboczym założeniem było przyjęcie, że kancjonał „E” ze Staniątek zawiera zasadniczo repertuar starszy, niż kancjonał „L 1642” z Sandomierza. Pierwszy z aspektów, jaki wziąłem pod uwagę, był sposób prowadzenia głosów. Okazało się, że brak bardzo wyraźnych różnic pomiędzy obydwoma źródłami rozpatrywanymi globalnie, choć zastanawiająca była większa ilość repetycji dźwięków w „L 1642”. Także analiza zawartości interwałów melodycznych głosu basowego raczej zbliżała kancjonał „E” do wcześniejszego repertuaru (m.in. Psalmów Mikołaja Gomółki). Tymczasem analiza interwałów harmonicznych zdawała się wskazywać raczej na rozbieżności pomiędzy kancjonałem „E” a twórczością Gomółki, sytuując kancjonał „L 1642” pośrodku. Próba przyjrzenia się zakresom głosów wokalnych okazała się mało konkluzywna. Od razu przypomnę, że wynika to z samej specyfiki repertuaru kopiowanego (a czasem tworzonego) dla klasztorów żeńskich. Kolejnym krokiem było zbadanie obecności kwint równoległych w opracowaniach. Okazało się, że w kancjonale „E” odsetek utworów całkowicie wolnych od równoległości jest nieco mniejszy, przy jednoczesnej ilościowej przewadze kwint równoległych w „L 1642”. W tym ostatnim kancjonale jest po prostu grupa utworów, w których jest nagromadzenie takich współbrzmień. Interesujące wnioski przyniosła analiza wartości rytmicznych. Okazało się, że kancjonał „L 1642” reprezentuje wyraźnie bardziej zachowawczy typ pod tym względem. Ostatnim wziętym pod uwagę aspektem, była struktura badanych utworów. Pod tym względem repertuar pieśni ze Staniątek [„E”] wydaje się bardziej różnorodny i — generalnie — ciekawszy.
The repertoire of the hymnbooks of Benedictine nuns from St Adalbert’s Monastery in Staniątki has been an object of research for years, particularly on the part of musicologists, but also on the part of linguists or historians of liturgy. The monastery, located near Cracow, is the seat of the oldest Benedictine nunnery on the Polish lands. The tradition has it that it was founded in 1216. The collection of hymnbooks of Staniątki covers fifteen manuscripts, traditionally marked by letters from A to P. In the present article, I characterized the repertoire of the hymnbook “E” from 1705, with the use of a method of computerized musical analysis. In the present article, I tried to examine whether it is possible to attempt any approximated dating of the repertoire on the basis of a computerized analysis of the compositions’ selected elements. My working assumption was that the hymnbook “E” of Staniątki contains essentially older repertoire than the hymnbook “L 1642” of Sandomierz. Has this assumption been positively verified? The first of the aspects that I took into account is the manner in which the parts are led. It turned out that there is no distinct difference between both sources considered globally although the bigger amount of sound imitations in “L 1642” is symptomatic. Also an analysis of the contents of the melodic intervals of the bass part positioned the hymnbook “E” closer to the earlier repertoire (e. g. Mikołaj Gomółka’s Psalms). Meanwhile, an analysis of the harmonic intervals seemed rather to indicate discrepancies between the hymnbook “E” and the work of Gomółka, positioning the hymnbook “L 1642” in the middle. The attempt to analyse the ranges of the vocal parts was hardly conclusive. Let me remind that this is due to the specific nature of the copied (and sometimes created) repertoire for nunneries. The next step was to analyse the presence of parallel fifths in the specific editions. It turned out that in the hymnbook “E” the percentage of pieces totally free of parallels is slightly smaller, and is accompanied by a quantitative predominance of parallel fifths in “L 1642”. In the latter, it is simply a group of pieces in which there is an accumulation of such consonances. Interesting conclusions were drawn on the basis of the analysis of rhythmic values. It turned out that the hymnbook “L 1642” is far more conservative in this respect. The final considered aspect was the structure of the examined pieces. In this respect, the repertoire of the hymns of Staniątki [“E”] seems more diversified and — generally — more interesting.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 48; 525-539
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyka w służbie klasztornej dyplomacji
Music in the service of monastic diplomacy
Autorzy:
Walter-Mazur, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408352.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kultura muzyczna w XVIII wieku
benedyktynki
Marianna Siemianowska
kasaty
Sandomierz
18th-century music culture
Benedictine Nuns
dissolution
Opis:
W XVII i XVIII wieku status ksieni żeńskiego klasztoru był zbliżony do statusu feudalnego władcy. Reprezentowała ona klasztor wobec władzy duchownej i świeckiej, oraz czuła się odpowiedzialna za jego materialny dobrostan, skąd nierzadko wynikała konieczność utrzymywania dobrych relacji i pertraktowania z osobami, od których klasztor był w jakimś względzie zależny. Dobre stosunki należało utrzymywać także z opiekunami potencjalnych bogatych kandydatek do zakonu, które mogły wnieść pokaźny posag, ważny z punktu widzenia materialnego funkcjonowania wspólnoty, a także z własnymi koligatami i wszelkimi osobami, które mogły wywierać wpływy w częstych sporach majątkowych. Nadciągający okres kasat klasztorów wymagał tego, by decydentom zaprezentować klasztor jako dobrze uposażony i wzorowo funkcjonujący. Wreszcie, w niespokojnych czasach, nieraz przychodziło się ksieniom układać z dowódcami przemaszerowujących przez ich ziemie lub miasta wojsk. Wychodząc od opisu wydarzeń utrwalonych w kronice benedyktynek sandomierskich, spisywanej w latach 1762-1780, ukazuję w jaki sposób w prowadzonych przez przełożoną działaniach dyplomatycznych była wykorzystywana muzyka wykonywana przez klasztorną kapelę. Przykłady, jakie chciałam tu przywołać, ukazują funkcję reprezentacyjną i „towarzyszącą” muzyki w klasztorze benedyktynek sandomierskich,  a także rolę koncertu jako „daru” powodującego zaciągnięcie zobowiązania.
In the 17th and 18th centuries, a prioress or abbess at a nunnery had a status similar to that of a feudal lord. She represented the monastery in contacts with the ecclesiastic and secular authorities, and felt responsible for its material well-being, which frequently entailed the need to maintain good relations and to negotiate with persons on whom the convent was to some extent dependent, as well as with the parents or guardians of potential rich candidates for the cloistered life. The latter could bring in a large dowry, which was important for the material functioning of the monastic community. Another group of persons to remain on good terms with were the prioress’s relatives and all those who might influence the frequent disputes concerning property. In the period of monastic order dissolutions, it was important to prove to the decision-makers that the given convent was well-off and perfectly organised. Finally, in those turbulent times prioresses frequently had to negotiate with the commanders of troops passing through their lands or cities. I have used the description of events found in the chronicle of the Benedictine Nuns of Sandomierz, compiled in the years 1762–1780, to illustrate the ways in which music performed by the convent’s ensemble was used by the abbess in her diplomatic efforts. I give examples of the representative and ‘accompanying’ functions of music at the Benedictine Nuns’ Monastery in Sandomierz, as well as of the role of a concert as a ‘gift’ which creates an obligation.
Źródło:
Muzyka; 2019, 64, 2; 3-19
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Placówki zgromadzenia sióstr benedyktynek czynnych utworzone za życia matki Jadwigi Kuleszy (1859–1931)
Facilities of the Congregation of the Benedictic Sisters created during the life of mother Jadwiga Kulesza (1851–1931)
Autorzy:
Kalinowska, Jadwiga Ambrozja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147326.pdf
Data publikacji:
2020-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
benedyktynki misjonarki
Kolumba Janina Gabriel OSB
Jadwiga Józefa Kulesza OSB
Biała Cerkiew
Lublin
Kowel
Łuck
benedictine missionary sisters
Columba Janina Gabriel OSB
Opis:
Prezentowany artykuł ma charakter przyczynkarski i pozostaje w korelacji do pierwszego niepełnego [z braku odpowiednich źródeł] wydania szkicu biografii matki Jadwigi Kuleszy OSB, założycielki polskiej benedyktyńskiej placówki w Białej Cerkwi pod Kijowem w 1917 r. [A. J. Kalinowska, Prosto na krzywych liniach, Olsztyn 1996] dla rzymskiego Zgromadzenia Suore Benedettine di Caritá, które zorganizowała w Rzymie matka Columba Gabriel OSB. Placówka ta po utracie domu w wyniku rewolucji bolszewickiej w 1919 r. przestała istnieć. Odrodziła się w 1920 r. w Kowlu i później została przekształcona przez bp. łucko-żytomierskiego Ignacego Dub-Dubowskiego w samodzielne zgromadzenie czynne na prawie diecezjalnym. M. Jadwiga Kulesza nie chciała się z tym faktem zgodzić. Gdy bp Dub-Dubowski zarządził kapitułę wyborczą 1921 r., opuściła to zgromadzenie i rozpoczęła trwające 6 lat itinerarium tułacze, próbując zakładać nadal placówki dla rzymskiego zgromadzenia w Polsce. Ponieważ matka Kulesza nie miała odpowiednich dokumentów, zlecających jej to zadanie, jej działania kończyły się fiaskiem. Do założenia placówki i jej erekcji konieczny był wiarygodny świadek, którym w 1926 r. w Lublinie okazał się wobec biskupa diecezjalnego ks. dr Paweł Dziubiński. Benedyktyńska placówka po erekcji funkcjonowała w Lublinie około 2 tygodnie. Po wymówieniu darowanego siostrom domu przy ul. Szpitalnej 10, ks. Dziubiński użyczył matce Kuleszy oraz aspirantce Julii mieszkania na swojej plebanii w Lublinie. Po spotkaniu kwestujących w Lublinie sióstr benedyktynek z Kowla, matka Jadwiga Kulesza wraz aspirantką przeniosła się do Kowla, a potem do Łucka. Przedłożony artykuł stanowi dopełnienie wcześniejszych publikacji autorki o osobach z otoczenia m. Jadwigi Kuleszy. Chodzi o takie postaci jak: ks. Jan Wüstenberg, ks. Antoni Jagłowski oraz Jadwiga Russanowska-Alexandrowicz.
The article presented here is contributory and remains in a correlation of the first incomplete publication of the sketch of Mother Jadwiga biography (due to lack of appropriate sources) the founder in 1917 of Polish Benedictine Branch Monastery in Biala Cerkiew near Kyiv [A. J. Kalinowska – („Straight on curved lines’’) – Prosto na krzywych liniach Olsztyn 1996.] for the Roman Congregation Suore Benedettine di Carita organized by MotherColumba Gabriel OSB in Rome. This institution after losing home during the bolshevik revolution in 1919 ceased to exist. It was reborn in 1920 in Kowl and later transformed by Dub-Dubowski Bishop of Łuck and Żytomierz to an independent congregation under diocesan law. Mother Jadwiga couldn’t agree with that.When above- mentioned bishop ordered the electoral chapter in 1921, she left the congregation and started itineraries wandering lasted six years trying to establish branches for Roman Congregation in Poland. Her attempts usually failed because of a lack of relevant documents for that task. A reliable witness was needed to establish the institution and its erection. That witness occurs Father doctor Paweł Dziubiński towards the Diocesan Bishop in 1926 in Lublin. That Benedictine institution functioned after the erection for about two weeks. The donated house which was in Szpitalna street 10 in Lublin was refused. Father Dziubiński then took Mother Jadwiga (with aspirant Julcia) into his presbytery in Lublin. On the occasion of a meeting of Benedictine Sisters from Kowl on the collection of charity the matter resolved itself. Mother Jadwiga and the aspirant were taken soon to Kowl and thento Łuck for better conditions. This article is part of the following publications of the abovementioned author about persons around Mother Jadwiga Kulesza. It is about such figures as: Fr. Jan Wüstenberg, Fr. Antoni Jagłowski and Jadwiga Russanowska-Alexandrowicz.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2020, 21; 91-103
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pomiędzy tradycją zakonu a tradycją rodu – treści ideowe fasady kościoła Benedyktynek pw. św. Katarzyny w Wilnie
Between the tradition of the order and the tradition of the family – ideology behind the facade of the church of st. Catherine in Vilnius
Autorzy:
Czyż, Anna Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1068253.pdf
Data publikacji:
2019-10-01
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Wilno
benedyktynki
klasztory żeńskie
Sybilla Pacówna
Feliks Jan Pac
Pacowie
karawaka
Kościół wojujący i triumfujący
female monasteries
the pac family
caravak
militant and triumphant church
Benedictine nuns
Vilnius
Opis:
Sprowadzone do Wilna między 1616 a 1618 r. benedyktynki utworzyły niewielką i skromnie uposażoną wspólnotę. Ich sytuacja zmieniła się w 1692 r., kiedy to dzięki bogatym zapisom Feliksa Jana Paca mogły wystawić murowany kościół konsekrowany w 1703 r. Hojność podkomorzego litewskiego nie była przypadkowa, bowiem do wileńskich benedyktynek wstąpiły jego córki Sybilla i Anna, jedyne potomstwo jakie po sobie pozostawił. Z nich szczególne znaczenie dla dziejów klasztoru miała Sybilla (Magdalena) Pacówna, która w 1704 r. została wybrana ksienią. Nie tylko odnowiła ona życie wspólnoty, ale stała się również jedną z najważniejszych postaci ówczesnego Wilna. Po pożarze w 1737 r. Sybilla Pacówna energicznie przystąpiła do odbudowy klasztoru i kościoła, którą kończyła już jej następczyni Joanna Rejtanówna. Wzniesioną wówczas według projektu Jana Krzysztofa Glaubitza fasadę ozdobiono stiukowo-metalową dekoracją o indywidualnie zaplanowanym programie ideowym odwołującym się i do tradycji zakonnej i rodowej – pacowskiej. W fasadzie wyeksponowano ideały związane z życiem benedyktyńskim sytuując je wśród aluzji o konieczności walki na płaszczyźnie ducha i ciała, włączając w militarną symbolikę także konieczność walki z wrogami Kościoła i ojczyzny oraz charakterystyczną dla duchowości benedyktyńskiej pobożność związaną z krzyżem w typie karawaka oraz z Opatrznością Bożą. Jednocześnie przypominano o bogactwie powołań w klasztorze benedyktynek wileńskich przyrównując mniszki do lilii. Porównanie to dzięki obecności w fasadzie herbu Gozdawa (podwójna lilia) oraz powszechnego w XVII i XVIII w. zwyczaju określania Paców „Liliatami” można było odnosić także do ich rodu, w tym do zasłużonej dla klasztoru ksieni Sybilli. Tak mocne wyeksponowanie fundatorów było nie tylko chęcią upamiętnia darczyńców, ale wraz z całym architektonicznym i plastycznym wystrojem świątyni wiązało się z koniecznością stworzenia przeciwwagi dla nowego i prężnie rozwijającego się pod patronatem elity litewskiej klasztoru Wizytek w Wilnie. Przy tym charakter dekoracji fasady kościoła pw. św. Katarzyny wpisuje się w inne fundacje Paców: kościół pw. św. Teresy i kościół pw. śś. Piotra i Pawła będąc ostatnią ważną inicjatywą artystyczną rodu w stolicy Wielkiego Księstwa Litewskiego.
The Benedictines, who had been brought to Vilnius between 1616 and 1618, formed a small and modest community. Thanks to the generous legacy of Feliks Jan Pac, in 1692 their situation changed as they could erect a brick church, which was then consecrated in 1703. The generosity of the Lithuanian chamberlain was not a coincidence; his two daughters, Sybilla and Anna, the only offspring he left, had joined the Benedictine Sisters in Vilnius. Sybilla (Magdalena) Pac, who became an abbess in 1704, was particularly important for the history of the monastery. Not only did she renew the community life, but she also became one of the most important personalities of the then Vilnius. After the fire in 1737 Sybilla Pac vigorously started rebuilding the monastery and the church, which was completed by her successor, Joanna Rejtan. The facade which was then erected after Johann Christoph Glaubitz’s design was adorned with stucco and metal decorations with a perfectly devised ideological programme which referred to the tradition of the order and to the one of the Pac family. The facade presented ideals connected with the Benedictine life, which placed them among the hints of having to fight at the level of spirit and body, incorporating among the military symbols also the need to fight the enemies of the Church and the state, and the typical for the Benedictine spirituality piety connected with the Caravaca cross and the Divine Providence. At the same time, it reminded of the Benedictine vocations comparing nuns to lilies. This comparison, due to the presence of the Gozdawa coat-of-arms (double lilie) and the common nickname of the Pac family in the 17th and 18th cc. “the Liliats”, could also apply to their lineage, including the abbess Sybilla and her services to the monastery. Exposing founders in such an emphatic way was not only the will to immortalise them, but was also, together with the entire architectural and artistic decor of the church, connected with the need to counterbalance the new and dynamically developing Visitation Monastery in Vilnius. At the same time, the nature of the facade decoration of the Church of St. Catherine is in line with other foundations of the Pac family: St Theresa’s Church and the St Peter and St Paul Church, and was the last significant artistic initiative of the family in thecapital of the Grand Duchy of Lithuania
Źródło:
Artifex Novus; 2019, 3; 58-75
2544-5014
Pojawia się w:
Artifex Novus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rękopiśmienne wierszowane litteraria od średniowiecza do końca XVIII wieku w zbiorach benedyktynek sandomierskich. Część pierwsza: pieśni z kancjonału L 1642
Religious Works in the Manuscripts of the Benedictine Sisters in Sandomierz from the Middle Ages to the end of the 18th Century. Part One: the Songs of Hymnal L 1642
Autorzy:
Trościński, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27311232.pdf
Data publikacji:
2021-06-06
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
hymnal
manuscript
religious work
carol
Passion songs
Advent songs
Easter songs
Benedictine Sisters
Benedictine Sisters in Sandomierz
Diocesan Library in Sandomierz
Walenty Bartoszewski
Stanisław Serafin Jagodyński
kancjonał
rękopis
pieśń religijna
kolędy
pieśni pasyjne
pieśni wielkanocne
benedyktynki
benedyktynki sandomierskie
Biblioteka Diecezjalna w Sandomierzu
Opis:
The object of interest is a description of manuscript L 1642 which belongs to the Diocesan Library in Sandomierz. This manuscript is a Hymnal, which was written in 1721 and it belonged to the Benedictine Sisters in Sandomierz. The material includes medieval European and Polish 16th and 17th century liturgical and paraliturgical songs. The texts in the manuscript are written in Latin and Polish. The Hymnal contains carols, the Advent, Easter and Passion songs among others; there are 77 works in total and only one has no musical notes (its text is written at the end of the manuscript). Most works are known and correspond with the content of other hymnals, e.g. the ones that belonged to the Benedictine Sisters in Staniątki, the Carmelite Sisters in Kraków, and the Clarisse Sisters in Gniezno. There are also some songs in Walenty Bartoszewski’s ("Parthenomelica albo Pienia nabożne o Pannie Najświętszej", 1613) and Stanisław Serafin Jagodyński’s works ("Pieśni katolickie nowo reformowane", 1638). The Hymnal is compiled by Anna Stogniewówna or, according to Magdalena Walter-Mazur, by Zofia Bratysiewiczówna. The manuscript is an interesting source of the known literary and musical culture of the Benedictine Sisters in Sandomierz. It also shows the popularity of these religious works. The Hymnal also contains some unknown versions of songs.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2014, 9, 4; 225-249
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rękopiśmienne wierszowane litteraria od średniowiecza do końca XVIII wieku w zbiorach benedyktynek sandomierskich. Część druga: winszujące kolędy klasztorne dla ksieni Marianny Siemianowskiej
Rhyming Literary Pieces in Manuscript from the Middle Ages to the End of the 18th Century in the Collections of Benedictine Nuns in Sandomierz. Part Two: Congratulatory Convent Carols for Prioress Marianna Siemianowska
Autorzy:
Trościński, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/451162.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Benedictines
Benedictines of Sandomierz Marianna Siemianowska
carol
congratulatory carol
convent carol
convent and writings
convent folklore
Diocesan Library in Sandomierz
benedyktynki
benedyktynki sandomierskie Marianna Siemianowska
kolęda
kolęda życząca
kolęda klasztorna
piśmiennictwo zakonne
folklor zakonny
Biblioteka Diecezjalna w Sandomierzu
Opis:
The article describes the collection of carols which were written in the Benedictine convent in Sandomierz in the latter half of the 18th century. They belong to the type of congratulatory carols and were dedicated to Prioress Marianna Siemianowska on the occasion of subsequent jubilees of her office as prioress of the Benedictines in Sandomierz. They are preserved in manuscript in Diocesan Library in Sandomierz. They are an interesting contribution to the history of convent folklore and research into the customs of the Benedictine Order in Sandomierz. The pieces centre upon two fundamental themes: firstly, the birth of Christ, and, secondly, creation of the panegyric image of the prioress as well as wishes on the occasion of Christmas and the jubilee.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2016, 6(11); 385-406
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies