Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "basso continuo" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Previously Unknown Sources for Johann Philipp Kirnberger’s Flute Sonatas Found in the Former Rzewuski Music Collection from Podhorce (Pidhirtsi)
    Nieznane przekazy sonat fletowych Johanna Philippa Kirnbergera w kolekcji muzykaliów z Podhorców
    Autorzy:
    Bieńkowska, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26470639.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Johann Philipp Kirnberger
    sonaty na flet i basso
    Sonata es-moll
    Sonata Fis-dur
    Podhorce
    Wacław Piotr Rzewuski
    sonatas for flute and basso continuo
    Sonata in E flat minor
    Sonata in F sharp major
    Pidhirtsi
    Opis:
    The music-related sources kept at Tarnów Municipal Library (Department of Early Prints and Nineteenth-Century Books) include manuscripts (PL-TAb 44, PL-TAb 45) which once belonged to the music collection of Wacław Rzewuski’s court ensemble in Podhorce (Pidhirtsi in Ukrainian). These manuscripts contain anonymously entered sonatas for flute and basso continuo, one of which has been recognised as the Sonata in E flat minor by Johann Philipp Kirnberger, previously only known from a Berlin copy. On the basis of comparative analysis with other extant sources, the Sonata in F sharp major found in the same manuscripts can also be attributed to Kirnberger.
    W zbiorach Biblioteki Miejskiej w Tarnowie, Dział Starych Druków i Książki XIX-wiecznej, przetrwały rękopisy, PL-TAb 44 i 45, należące ongiś do kolekcji muzykaliów w Podhorcach, zawierające m.in. dwie sonaty na flet i basso Johanna Ph. Kirnbergera. Są to pierwsze, jak dotychczas, źródła pochodzące z terenu dawnej Rzeczpospolitej, które pośrednio potwierdzają dziesięcioletnią prawie działalność znakomitego teoretyka i kompozytora w naszym kraju. Rękopisy należy datować na lata pięćdziesiąte/pierwszą połowę sześćdziesiatych XVIII wieku. Utwory J.Ph. Kirnbergera to Sonata es-moll, której jedyny znany do tej pory przekaz znajdował się w zbiorach berlińskich (D-B Mus. 9953 Rara), oraz Sonata Fis-dur. W dotychczasowym dorobku Kirnbergera sonata w tonacji Fis-dur nie była znana. Porównanie Sonaty Fis-dur z Sonatą F-dur Kirnbergera dowodzi analogicznego do Sonaty es-moll i e-moll sposobu utworzenia przez tego kompozytora dzieła w tonacji z dużą liczbą znaków poprzez mechaniczne niemalże przesunięcie kompozycji o zadany interwał. Dostrzeżone warianty pomiędzy Sonatą F-dur i Fis-dur są nieliczne i nieznaczne. Przeprowadzone porównanie potwierdza, że sonata w takiej tonacji musiała znajdować się wśród dzieł niemieckiego kompozytora, poszerzając zasób jego kompozycji w tym gatunku do dwunastu. Wersja Sonaty Fis-dur, którą znamy z rękopisów PL-TAb, jest specyficzną dla danej kolekcji muzykaliów odmianą tego dzieła. Kompozycję zanotowano w postaci zniekształconej, zgodnie z praktyką przeróbek charakterystyczną dla zespołu muzycznego w Podhorcach, zamieniając miejscami części dzieła, a nadto dodając nową, autorstwa innego twórcy, tworząc instrumentalne pasticcio. Niepewne datowanie poszczególnych rękopisów zawierających Sonaty e-moll, es-moll, F-dur, Fis-dur utrudnia, niestety, odpowiedź na pytanie o czas powstania dzieł. Niewątpliwie jednak przekaz podhorecki stanowi najwcześniejsze z obecnie znanych źródeł zawierających Sonatę es-moll i jedyny, choć zniekształcony przekaz Sonaty Fis-dur J.Ph. Kirnbergera.
    Źródło:
    Muzyka; 2021, 66, 3; 92-116
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bernardo Pasquini’s Sonate per uno o due Cembali con il basso cifrato: Simple Entertainment or an Elaborate Charade?
    Autorzy:
    Solecka, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2176101.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
    Tematy:
    Bernardo Pasquini
    partimento
    basso continuo
    harpsichord
    fugue
    Opis:
    The fourteen sonatas for two harpsichords from the collection Sonate per uno o due Cembali con il basso cifrato by Bernardo Pasquini (British Library of London, shelf mark: Ms. Add. 31501, I) are unique examples of double partimento. Few performers have taken up these works so far; they deserve much more attention. Employing contrapuntal techniques in their execution offers very interesting possibilities. The author describes and presents her own polyphonic interpretations of selected pieces from this collection: Sonata II mm. I, II, III; Sonata V m. II; Sonata VII a due m. I; Sonata X a 2 m. II; Sonata XIII a 2 mm. I and II. This material may serve as encouragement for further studies and performance of these works. They are worthy of becoming part of staple concert repertoires.
    Źródło:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2020, 4(47) ENG; 25-68
    2956-4107
    2353-7094
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sonate per uno o due Cembali con il basso cifrato Bernarda Pasquiniego – błaha rozrywka czy kunsztowna szarada?
    Bernardo Pasquini’s Sonate per uno o due Cembali con il basso cifrato: Simple Entertainment or an Elaborate Charade?
    Autorzy:
    Solecka, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171373.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
    Tematy:
    Bernardo Pasquini
    partimento
    basso continuo
    harpsichord
    fugue
    Opis:
    The 14 Sonatas for two harpsichords from Sonate per uno o due Cembali con il basso cifrato by B. Pasquini (British Library of London, position: Ms. Add. 31501, I) are unique examples of double partimento. So far, not many performers have referred to these works; therefore, they deserve much more attention. Employing contrapunctual techniques in their realisation seems highly interesting. The author describes and provides her own poliphonic realisation of selected pieces from this collection: Sonata II ms. I, II, III; Sonata V m. II; Sonata VII a due m. I; Sonata X a 2 m. II; Sonata XIII a 2 ms. I and II. This material may be an encouragement for farther studies and performance of these works. They are worthy to be a part of the widely known performance of these works.
    Źródło:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2020, 4(47); 27-69
    2956-4107
    2353-7094
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Partimenti Bernarda Pasquiniego – studium realizacji wybranych Bassi ze zbioru Sonate per uno o due Cembali con il basso cifrato1
    Partimenti by Bernardo Pasquini – Realisation of Selected Bassi from Sonate per uno o due Cembali con il basso cifrato
    Autorzy:
    Solecka, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/513910.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
    Tematy:
    Bernardo Pasquini
    partimento
    basso continuo
    harpsichord
    fugue
    Opis:
    Bernardo Pasquini (1637–1710) was one of the very first composers to write partimenti, albeit he did not use the word “partimento”. He titled his works for one or two keyboards, written in the form of basso continuo, as Basso, Basso continuo, Sonata, Versetto etc. One of his manuscripts that include partimenti, entitled Sonate per uno o due Cembali con il basso cifrato, is held in the British Library of London, under the signature number Ms. Add. 31501, I. Two works from this collection, Basso Continuo [II] and [Basso IV], are realised by the Author as fully composed pieces and presented below. The realisation of these Partimenti intends to engage a polyphonic texture according to the rules of basso continuo and counterpoint adequate to the aesthetics and techniques of the music from the Baroque era. Realisations represent different genres of instrumental music of the 18th century, they apply counterpoint (fugue, fughetta and imitation texture) or freer techniques (figurative sonata, polyphonic fantasia).
    Źródło:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2019, 4(43); 5-60
    2956-4107
    2353-7094
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Partimento – praktyka czy sztuka?1
    Partimento – Practice or Art?
    Autorzy:
    Solecka, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/514012.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
    Tematy:
    partimento
    basso continuo
    Italian music
    improvisation
    Opis:
    Partimento practice originated in Italy and the most important centre of this art was Naples. In general, partimento is a kind of an abbreviated form of musical notation. It uses the notation of basso continuo: it provides one voice, which in most cases is the bass part supported with figures of b.c. notation. The figures may be neglected if the performer is supposed to follow the so-called rule of the octave. Practicing partimento was a way to master compositional skills: thorough bass, harmony, counterpoint, form, texture, motivic coherence. Practicing this art was rewarded with an unparalleled fluency in improvisation on keyboard instruments. It was the basic method of composition teaching at the famous conservatories in Naples. The conservatories were founded in the 16th century as orphanages but from the 17th century onward they turned into important professional schools of music. The students of the conservatories attained the highest degree of musical knowledge enabling them to pursue great careers as composers and performers (both in the vocal and instrumental realm) in Italy and abroad. Besides Naples the art of partimento was taught in other Italian cities, e.g. Rome and Bologna. Its influence was also seen in other countries, mostly in Germany. Besides being exercises, the partimento notation was also included in pieces of music not necessarily intended for teaching purposes. Bernardo Pasquini (1637–1710) was one of the very first composers to write partimenti; however, he did not use the word “partimento”. His works for one or two keyboards, written as b.c., were called by him for example “basso”, “basso continuo”, “sonata”, “versetto”. An interesting question nowadays is if partimento is an old-fashion method of teaching or an inspiration for artists seeking for individual ways of own expression.
    Źródło:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2019, 2(41); 23-42
    2956-4107
    2353-7094
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sztuka „akompaniamentu” klawesynowego w XVIII-wiecznej Francji Zasady realizacji basse continuë według anonimowego rękopisu Traité d’accompagnement du clavecin et abrégé de composition (c. 1700)
    The Art of Harpsichord Accompaniment in 18th-Century France. The Principles of ‘Basse Continuë’ Realization According to Anonymous Manuscript ‘Traité D’accompagnement du Clavecin et Abrégé de Composition’
    Autorzy:
    Aleksandrowicz, Miłosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2036122.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Barok
    klawesyn
    organy
    basso continuo
    polifonia
    muzyka dawna
    muzyka francuska
    ozdobniki
    reguła oktawy
    Baroque
    harpsichord
    organ
    polyphony
    ancient music
    French music
    ornaments
    Règle de l’octave
    Opis:
    Artykuł przedstawia treść anonimowego rękopisu Traité d’accompagnement du clavecin et abrégé de composition z XVII/XVIII w. Spisano go w czasach, w których francuscy klawesyniści i organiści zaczęli się otwierać na stylistykę gry wypracowaną w XVII-wiecznej Italii. W rękopisie odnaleźć można szereg uwag dotyczących zasad akompaniamentu na instrumentach klawiszowych, czyli realizacji wielogłosowej partii klawesynowej lub organowej w oparciu o umieszczone nad linią basu cyfry (tzw. basse continuë).
    This article concerns the performance practice of harpsichord-playing in 18th century France. The starting-point for reflection is anonymous manuscript ‘Traité d’accompagnement du clavecin et abrégé de composition’ (ca.1700) written in the times when the French harpsichordists and organists begin to open up to the style of keyboard playing developed in 17th century Italy. In this manuscript we can find the explanation of the system of abbreviation utilized to mark chordal relationships and the remarks on harpsichord ‘accompaniment’, ie the rules of playing a multi-voice harpsichord part based on the marks written above the bass line (the so-called ‘basse continuë’).
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 13; 183-191
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    René Jacobs kończy 70 lat, czyli Bach dla wymagających
    Autorzy:
    Delimat, Wiesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/669053.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Jacobs
    conductor, cantata
    basso continuo
    interpretation
    recording
    dyrygent
    kantata
    pasja
    interpretacja
    nagranie
    Opis:
    The distinguished singer and conductor – René Jacobs – celebrates this year his 70th birthday. He has pursued a spectacular artistic career for over fifty years. Mr Jacobs’ concert activity has inexorably been linked with his phonographic accomplishments. The artist has recorded hundreds of masterpieces, works representing various music forms and styles. A vital and broad sphere of his artistic quest is the vocal and instrumental music of Johann Sebastian Bach. To date, as a conductor, René Jacobs has recorded many Cantatas, both Passions, Christmas Oratorio,  Mass in B-minor and the collection of Motets composed by the Leipzig Cantor. The listeners have particularly been captivated by the recently performed Passions of St. Matthew and St. John. The recording of St. Matthew Passion by Bach, presented here, is one of the most unique ones that have been released in the last few years. The interpretation, vastly imbued with dramatic narrations and contrasts, enraptures us with superb vocal cast, original approach to agogic stratum and with opulent instrumental cast in basso continuo. Whilst comparing the recording of René Jacobs with the others available on the music market, the conception rendered by the Belgian conductor commands a great respect and admiration for its originality, if not for inventiveness. This recording is somehow a summary of the lifetime searches of the artist, rightly regarded by many critics and music lovers as a true visionary of music.
    Wybitny wokalista i dyrygent – René Jacobs – świętuje w bieżącym roku swe 70. urodziny. Jego błyskotliwa kariera artystyczna trwa nieprzerwanie od ponad 50 lat. Działalność koncertowa Jacobsa łączy się nierozerwalnie z aktywnością fonograficzną. Artysta nagrał na płyty kilkaset utworów, dzieł reprezentujących różnorodne formy i style muzyczne. Istotnym i rozległym obszarem poszukiwań artystycznych Jacobsa jest muzyka wokalno-instrumentalna Johanna Sebastiana Bacha. Do chwili obecnej jako dyrygent zarejestrował on na płyty wiele kantat oraz obydwie Pasje, Oratorium na Boże Narodzenie, Mszę h-moll i komplet Motetów lipskiego kantora. Szczególne zainteresowanie słuchaczy wzbudzają nagrania Pasji wg św. Mateusza i Pasji wg św. Jana zrealizowane przez Jacobsa w ostatnich kilku latach.Opisywane w niniejszym przedstawieniu nagranie Pasji wg św. Mateusza Bacha jest jednym z najbardziej oryginalnych, jakie ukazały się w ostatnich latach na rynku płytowym. Interpretacja, pełna teatralnej narracji i kontrastów, zadziwia znakomitą obsadą wokalną, oryginalnym podejściem do realizacji warstwy agogicznej, a także niezwykle bogatą obsadą instrumentalną partii basso continuo. Porównanie nagrania Rene Jacobsa z innymi dostępnymi na rynku płytowym wzbudza respekt i szacunek dla oryginalnej, wręcz odkrywczej koncepcji dyrygenta. Nagranie jest w pewnym sensie podsumowaniem poszukiwań belgijskiego artysty, który słusznie uznawany jest przez krytyków muzycznych i melomanów za prawdziwego muzycznego wizjonera.
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2016, 14
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sztuka „akompaniamentu” organowego we Francji na przełomie XVII i XVIII wieku. Jacques Boyvin i jego Traité abregé de l’accompagnement pour l’orgue et pour le clavessin (1705)
    The Art of Organ Accompanying in France in the Late 17th Century and in the Beginning of 18th Century. Jacques Boyvin and His Traité abregé de l’accompagnement pour l’orgue et pour le clavessin (1705)
    Autorzy:
    Aleksandrowicz, Miłosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2037927.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    sztuka „akompaniamentu” organowego
    Francja
    XVII i XVIII wiek
    Jacques Boyvin
    organy
    basso continuo
    basse continuë
    art of organ accompanying
    France
    17th and 18th century
    Opis:
    Niniejszy artykuł dotyczy zasad gry organowej, przedstawionych przez Jacquesa Boyvina w Krótkim traktacie o akompaniamencie organowym i klawesynowym (Traité abrégé de l’accompagnement pour l’orgue et pour le clavessin, Paris 1705). Boyvin, urodzony ok. 1653 r. w Paryżu, przez większość swego życia działał w stolicy Normandii – Rouen, gdzie zmarł 30 czerwca 1706 r. Pełniąc tam od 1676 r. funkcję katedralnego organisty zyskał sławę jednego z najwybitniejszych wirtuozów tego instrumentu. Owocem wieloletniej działalności Boyvina są dwa zbiory utworów organowych: Premier livre d’orgue contenant les huit tons à l’usage ordinaire de l’Eglise, wydany w Paryżu w roku 1690 i Second livre d’orgue contenant les huit tons à l’usage ordinaire de l’Eglise (Paris, 1700), a także wspomniany wyżej traktat, uważany za jedno z najistotniejszych źródeł dotyczących praktyki gry na instrumentach klawiszowych przełomu XVII i XVIII w. W rozdziale pierwszym Traité abrégé omawia Boyvin najważniejsze zasady kompozycji oraz wyjaśnia wybrane oznaczenia stosowane w zapisie basse continuë. W rozdziale drugim jego uwaga koncentruje się na różnych kwestiach dotyczących praktycznego aspektu budowania współbrzmień. Rozdział trzeci zawiera szereg uwag praktycznych i wykonawczych, których w jego rozumieniu należy przestrzegać w czasie gry na organach lub klawesynie. Rozdział ostatni (Des transpositions) porusza niezwykle istotną kwestię, zwłaszcza dla liturgicznej gry organowej, jaką była odpowiednia transpozycja skal. Ważną częścią artykułu jest pierwsze w polskiej literaturze przedmiotu pełne tłumaczenie traktatu. Dopełnieniem przekładu jest 12 krótkich utworów dydaktycznych (preludes), które Jacques Boyvin zamieścił na jego końcu. Autor artykułu wyraża nadzieję, że zamieszczone informacje okażą się przydatne zarówno dla organistów, jak i dla muzykologów zainteresowanych XVIII-wieczną teorią muzyki francuskiej.
    The article focuses on the rules of organ playing presented by Jacques Boyvin in his Traité abregé de l’accompagnement pour l’orgue et pour le clavessin (Paris, 1705). Boyvin, born about 1653 in Paris, and died 1706, June 30th, spent most of his life in Rouen, the capital of Normandy. There, since 1676, he occupied the position of cathedral organist, earning fame of one of the most accomplished organists of the second half of the 17th century. His main musical output consists of two collections of organ music: Premier livre d’orgue contenant les huit tons à l’usage ordinaire de l’Eglise, published in Paris in 1690, and Second livre d’orgue contenant les huit tons à l’usage ordinaire de l’Eglise (Paris, 1700) and the above-mentioned treatise, which is considered to be one of the most important sources regarding keyboard playing practice at the turn of 18th century. In the first chapter Traité abrégé Boyvin discusses the main rules of music composition and he explains the symbols used in the transcription of basse continuë. In the second chapter he concentrates on various aspects of practical harmony of sounds. The third chapter includes a list of remarks on practical and performing aspects, which should be followed while playing the organ and the harpsichord. The last chapter (Des transpositions) deals with the important issue of scales transposition, which is often applicable in liturgical music. The important part of this article is the first in Polish literature of the subject, translation of the whole treatise, and the collection of organ exercises (preludes) originally published at the end of the treatise. The author of the article hopes to provide satisfactory amount of information both for organists and musicologists interested in the 18th century French music theory.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 13; 5-39
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Płytowe rejestracje kantat kościelnych Johanna Sebastiana Bacha
    Autorzy:
    Delimat, Wiesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668827.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Bach
    Baroque
    basso continuo
    choir
    conductor
    discography
    work
    instrument
    instrumentalist
    interpretation
    church cantata
    musical piece
    composer
    musician
    recording
    orchestra
    album
    series
    singing
    singer
    publisher
    rendition
    ensemble
    Johann Sebastian Bach
    barok
    dyskografia
    kantata kościelna
    nagranie
    płyta
    wykonanie
    Opis:
    Johann Sebastian Bach’s church cantatas hold a special place among composer’s works. Although they were primarily intended for use in the Lutheran church liturgy in order to deepen the understanding of readings from the Bible, they are at the same time masterpieces of highest artistic value. The cantatas, accompanying Bach throughout his artistic career, became a kaleidoscope of all the forms, techniques, motifs and musical means he employed. Forgotten after the composer’s death, the works were rediscovered in the 20th century. The first chapter of this work is devoted to the description of the cantatas and their performance history. The popularization of Bach’s cantatas was connected with both their inclusion in the concert repertoire and the development of recording industry. The first, single recordings of cantatas come from 1950s. Recordings of cantata cycles began soon after. As around two hundred cantatas survive to this day, each project of recording the complete cycle excites interest among music lovers and professional critics. Until today, only a few recordings of the complete cycle of cantatas have been made, some of which deserve particular attention due to their high artistic value and cognitive significance. A detailed discussion of these selected renditions constitutes the second chapter. Apart from recordings of Bach’s complete cycle, there exists a number of recordings containing variously selected cantatas. Many of these have been internationally recognized as most important masterpieces of world phonography. These works are listed and compared in chapters two and three.
    Kantaty kościelne Johanna Sebastiana Bacha zajmują szczególne miejsce wśród dzieł kompozytora. Będąc muzyką użytkową, przeznaczoną do wykonania w trakcie liturgii i służącą lepszemu zrozumieniu czytań biblijnych, są jednocześnie przykładem arcydzieł prezentujących najwyższe artystyczne walory. Towarzysząc Bachowi w trakcie całego twórczego życia, stały się kantaty kalejdoskopem wszelkich stosowanych przez niego form i technik, a także wykorzystywanych motywów i środków kompozytorskich. Zapomniane po śmierci kompozytora, dzieła te zostały na nowo odkryte w XX wieku. Charakterystyka i historia wykonawstwa kantat wypełnia I rozdział pracy.Upowszechnienie kantat Bacha związane było z wprowadzeniem ich do repertuaru koncertowego oraz z rozwojem światowej fonografii. Pierwsze pojedyncze nagrania płytowe kantat pochodzą z lat 50. XX wieku. Nieco później rozpoczęto cykliczne nagrywanie tych utworów. W związku z tym, że liczba zachowanych do dnia dzisiejszego kantat wynosi około 200, każdorazowy projekt nagraniowy cyklu wzbudza ogromne zainteresowanie słuchaczy, melomanów i krytyki muzycznej. Do chwili obecnej zarejestrowanych zostało zaledwie kilka kompletów kantat Bacha. Ze względu na wysokie walory artystyczne i poznawcze niektóre z tych nagrań zasługują na szczególną uwagę. Wszystkie one zostały szczegółowo opisane w rozdziale II.Oprócz kompletnych nagrań kantat Bacha istnieje szereg płyt zawierających ich większy lub mniejszy wybór. Wiele z tych nagrań uznane zostało przez muzyczną krytykę za najważniejsze osiągnięcia światowej fonografii. Ich zestawieniem i porównaniem zajmuje się autor w rozdziałach II i III.
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2015, 13
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies