Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "autobiography novel" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Powrót do rodzinnego Bagheria, czyli historia nieudanego pojednania
    Return to Bagheria, namely Story of a Failed Reconciliation
    Autorzy:
    Valentino, Gennaro
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2032404.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    autobiography novel
    Dacia Maraini
    Bagheria
    journey
    return
    powieść autobiograficzna
    podróż
    powroty
    Opis:
    Zważywszy na to, że literatura autobiografii kobiecej nie jest jeszcze wystarczająco omówiona przez polską i zagraniczną krytykę, w prezentowanym artykule podjęto próbę analizy literackiej autobiograficznej powieści Bagheria Dacii Maraini. Głównym celem przeprowadzonej analizy było zarówno wydobycie i wskazanie determinantów oraz zastosowanych przez pisarkę zabiegów literackich, które w powieści przywołują wspomnienia z jej dzieciństwa i wczesnej młodości, jak i odpowiedzenie na pytanie o źródło ludzkich wspomnień.
    Considering the fact that the literature on women’s autobiography is not yet sufficiently discussed by Polish and foreign critics, the presented article attempts to analyze the autobiographical novel Bagheria of Dacia Maraini. The main purpose of the analysis was to identify and determine the determinants and narrative processes used by the writer, which in the novel bring back memories of her childhood and early youth, and thus, answer the question about the source of human memories.
    Źródło:
    Autobiografia Literatura Kultura Media; 2021, 17; 207-216
    2353-8694
    2719-4361
    Pojawia się w:
    Autobiografia Literatura Kultura Media
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ДА ЖАНРАВА-СТЫЛЯВЫХ АСАБЛІВАСЦЕЙ РАМАНА ЯНКІ БРЫЛЯ ПТУШКІ І ГНЁЗДЫ
    GENERIC AND STYLISTIC FEATURES IN YANKA BRYL’S NOVEL PTUSHKI I GNYOZDI
    Autorzy:
    Alsztyniuk, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/444220.pdf
    Data publikacji:
    2015-06-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
    Tematy:
    novel
    lyricism
    autobiography
    hero
    patriotism
    Opis:
    This article is devoted to the analysis of generic and stylistic features in Yanka Bryl’s novel Ptushki i gnyozdi. The discussion is focused on the ways the main hero is presented as well as on the role of lyricism in the novel. The hero is in the center of composition that describes his feeling and expresses his thoughts and attitudes.
    Źródło:
    Acta Neophilologica; 2015, XVII/1; 87-93
    1509-1619
    Pojawia się w:
    Acta Neophilologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Powieść autobiograficzna – kariera pojęcia
    Autobiographical Novel: The Development of the Term
    Autorzy:
    Pokrywka, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27311215.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    poetics
    novel
    autobiographical novel
    autobiography
    poetyka
    genologia
    powieść
    powieść autobiograficzna
    autobiografia
    Opis:
    W artykule podjęty zostaje temat powieści autobiograficznej i jej naukowego uzasadnienia. Podstawowe problemy w użyciu pojęcia wynikają z różnorodnego rozumienia terminu „autobiograficzny”, co zostaje omówione w części pierwszej. Część druga podejmuje skrótowy przegląd ważnych stanowisk wobec powieści autobiograficznej, głównie w polskim literaturoznawstwie. Najbardziej rozpowszechnione są w tym obszarze metody biograficzne i rozmaite odmiany paktu autobiograficznego. Każdy wybór metodologiczny zakłada jednak jakąś stratę, powieść autobiograficzna oferuje bowiem kilka wykluczających się wzajemnie możliwości odczytań. Znamienne jest, że wiele z aktualnych pytań rzadko podejmowanych jest dzisiaj, dotyczą one przede wszystkim receptywnego i medialnego wymiaru pojęcia, w którym powieść autobiograficzna mogłaby zaistnieć jako „figura odczytywania”. Pytania te zostają postawione w części końcowej.
    The article discusses the subject of autobiographical novel and its scientific justification. In the first part the author draws the readers’ attention to the fact that certain basic problems concerning the use of the very notion stem from different ways of understanding the term “autobiographical.” The second part of the article outlines certain important approaches to autobiographical novel, predominantly in the Polish literary studies. In this area the most common are biographical methods and various forms of autobiographical treaty. Every single methodological choice entails a certain loss, since autobiographical novel offers several mutually exclusive interpretations. However, there are numerous questions which are rarely posed nowadays, and which concern receptive and medial dimension of the notion in which an autobiographical novel could exist as an “interpretation figure”. These questions are posed in the final part of the work.
    Źródło:
    Tematy i Konteksty; 2013, 8, 3; 164-181
    2299-8365
    Pojawia się w:
    Tematy i Konteksty
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Autobiography and "Genre" Transgression in Malika Mokeddem’s Works
    Autorzy:
    Mokhtari, Fizia Hayette
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/606305.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Autobiography
    fiction
    childhood
    space of the self
    novel
    Opis:
    Der Band enthält die Abstracts ausschließlich in englischer Sprache.
    In life narratives, authors unveil their lives, and autobiography also inspires authors from Muslim Arab societies. In contemporary societies, some authors have talked about their “ego” without fully revealing all their secrets. Things are more complex in a Maghrebian context in which disclosing and recounting one’s life (childhood, adolescence or even adult life) becomes a vital act. Our reasoning in this paper consists in showing that, to Malika Mokeddem, despite the criticisms and taboos, writing and being emancipated are no impediments; on the contrary, these taboos or proscriptions have motivated and served her life choices. Algerian authors often write about themselves by referring to their childhood, education and readings. Often the history of their country is at the center of their autobiographical novels. In this article, we focus on Malika Mokeddem’s childhood and adolescence, two very important periods for her, and proceed to analyze the different processes used by the novelist who in her autobiographical works seeks to “recover” her identity.
    Le numéro contient uniquement les résumés en anglais.
    Том не содержит аннотаций на английском языке.
    Źródło:
    Lublin Studies in Modern Languages and Literature; 2016, 40, 2
    0137-4699
    Pojawia się w:
    Lublin Studies in Modern Languages and Literature
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Autobiograficzny tekst Andruchowycza Tajemnica. Zamiast powieści. Kultura ukraińska w przekładzie
    Andrukhovych’s Autobiographical Text Mystery. Instead of a Story. Ukrainian Culture in Translation
    Autorzy:
    Korostatevych, Lesia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2154668.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-26
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    autobiography
    culture
    translation
    Andrukhovych
    untranslatability
    novel
    cultural elements
    Opis:
    The aim of this article is to describe the definition of a “cultural element” and to provide an analysis of the methods used in the translation of Yurii Andrukhovych’s autobiographical text The Secret. Instead of a Novel. The work was published in 2007 by the publishing house Folio in Kharkiv (Ukraine), and it was translated into the Polish language by Michał Petryk. “Cultural elements” mean here those elements of the text that are a part of the culture of a given country. These include such elements as personal and generic titles, phrases, fragments of texts from a country’s literature, statements by famous people related to the important events that happened in the country. They also include the social, political, scientific, and cultural environment, including music, cinematography, and more. Yurii Andrukhovych outlines many of the details that were characteristic for the USSR and tries not to distort the facts. The Secret is an autobiographical novel; therefore, it contains many reminiscences about the Soviet Union, Ukrainian culture, and literature. An autobiography becomes a kind of time machine for him, an attempt to reconstruct the past. Therefore, he pays a lot of attention to the smaller things and tries to convey the details of the atmosphere of the time described. Because of this, the work is saturated with cultural elements that may cause untranslatability. The cultural elements mentioned in Yurii Andrukhovych’s text and the correlation of translation have not been often analysed in the past scientific studies; hence, this creates a need for scientific research. The scope of this study is limited to the group of literary-political cultural elements. The article analyses the methods chosen by the translator and compares the level of equivalence of the translated text to the original; also, it finds the causes of untranslatability of the novel.
    Źródło:
    Studia Polsko-Ukraińskie; 2020, 7; 223-232
    2353-5644
    2451-2958
    Pojawia się w:
    Studia Polsko-Ukraińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Węgierski Październik ’56 oczami dziecka. Trzy (warianty) lektury
    The Hungarian Revolution of 1956 from a Child’s Perspective. Three Readings
    Autorzy:
    Warmuz, Daniel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1041922.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    1956
    autobiography
    diary
    Hungarian Revolution
    literary document
    novel of initiation
    Opis:
    The purpose of this paper is to demonstrate three possible methods of reading and interpreting three consequent literary works on the Hungarian Revolution of 1956 that describe the events from a perspective of an adolescent boy. The mentioned works are the following: The Radiance of Childhood  (Gyermekkor tündoklete) by Istvan Kovacs, Hungarian Revolution 1956: Diary  (Magyar Forradalom 1956. Naplo) by Gyula Csics and Kalef by Zsolt Berta. The first demonstrated approach provides a documentary-like look on the October 1956 that is given by dint of (auto)biographical elements or diaristic form. The second method ensures much closer analysis of the Hungarian history across time (before, during and after the Revolution) and space (Hungarian country and Budapest). The third approach targets the aspects of initiation into adulthood, masculinity and Hungarian history of the 20th century that allows to read the three stories as a novels of initiation.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2016, 29; 165-178
    1233-8680
    2450-4947
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Facta ficta – wokół apokryficznych Pamiętników Hadriana
    Facta ficta – Around Apocryphal Memoirs of Hadrian
    Autorzy:
    Szajnert, Danuta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/578986.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Marguerite Yourcenar
    Hadrian
    paratextual self-commentaries
    fictional autobiography
    literary biography
    apocryphal novel
    Opis:
    The main issue of this article is primarily the paratextual comments by Marguerite Yourcenar made about her novel Memoirs of Hadrian. Paradoxically — despite all the objections of the author against recognising the text in terms of apocrypha (defined as a strong hoax / forgery) — the remarks confirm the diagnosis of the apocryphal character of the novel in another sense. Those self-commentaries, which relate to efforts to uphold ancient realities and build the illusion behind the authenticity of the autobiography of the emperor, support the idea and such understanding of apocrypha, which fully utilizes the potential genre intertext, or biblical apocrypha. The apocryphal character of Memoirs of Hadrian and other literary quasi-autobiographical fictions are not false attributions in which the role of the author is to play real historical persons, determine mimetic convention of a narrative, re-narration and re-focalization and related to them is the supplementation of biographical or (possibly) autobiographical intertextuality.
    Źródło:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2016, 59/119 z. 3; 13-29
    0084-4446
    Pojawia się w:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Le roman actuel et ses extrapolations : Les Funambules de Mohammed Aïssaoui et Beyrouth-sur-Seine de Sabyl Ghoussoub
    The Contemporary Novel and Its Extrapolations: Les Funambules by Mohammed Aïssaoui and Beyrouth-sur-Seine by Sabyl Ghoussoub
    Autorzy:
    Zdrada-Cok, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28411276.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-16
    Wydawca:
    Komisja Nauk Filologicznych Oddziału Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu
    Tematy:
    non fiction novel
    literature and journalism
    autobiography
    roman non fictionnel
    littérature et journalisme
    autobiographie
    Opis:
    This article proposes a comparative analysis of two novels: Les Funambules (Gallimard 2020) by Mohammed Aïssaoui and Beyrouth-sur-Seine (Stock, 2022) by Sabyl Ghoussoub. The subject of research is the relationship between novelistic techniques and forms of journalistic discourse. By examining the relationship between the literary text and the socio-cultural context, this study is interested in the presence of various forms of discourse in a literary text, such as the interview, the testimony, the report, the document and the photo.
    Źródło:
    Academic Journal of Modern Philology; 2023, 20; 345-352
    2299-7164
    2353-3218
    Pojawia się w:
    Academic Journal of Modern Philology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zwischen Phantasie und Realismus. Einige Bemerkungen zum Dichterleben von Heinz Piontek
    Autorzy:
    Jarosz-Sienkiewicz, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/559818.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Oficyna Wydawnicza ATUT – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe
    Tematy:
    Dichterleben
    Heinz Piontek
    Autobiography
    Phantasy
    Reality
    Nature
    City
    Munich
    Dissingen/Dillingen
    Truth
    Memory
    Experience
    Detail
    Poetry
    Novel
    Lyric
    Prose
    Essayistic
    Opis:
    Between phantasy and reality. Some comments to Dichterleben written by Heinz Piontek The novel by Heinz Piontek Dichterleben is not an autobiographical novel. Nonetheless the article tries to find correlations between statements stated by the novels character Reichsfelder and the opinions of Piontek, written by himself in his essays and interviews. The article also highlights the tendency Pioteks to “reproduce” the belonging to literary prose or lyric texts, motives and “linguistic pictures” in Dichterleben and to process them. Above that the article shows how close the phantasy and reality are connected together. It is also an attempt to show which component of the novel is most important.
    Źródło:
    Orbis Linguarum; 2018, 50; 415-431
    1426-7241
    Pojawia się w:
    Orbis Linguarum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biograficzne puzzle. Czytając „Emigracje intymne” Agnieszki Nęckiej
    Biographical Jigsaw. The Reading of “Intimate Emigrations” by Agnieszka Nęcka
    Autorzy:
    Luboń, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27311203.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    Polish novel - XX and XXI century
    autobiography
    emigration
    postmodernism
    identity
    powieść polska - XX i XXI w.
    autobiografia
    emigracja
    postmodernizm
    tożsamość
    Opis:
    Artykuł omawia rolę, jaką rozprawa Emigracje intymne. O współczesnych polskich narracjach autobiograficznych Agnieszki Nęckiej odgrywa w najnowszych badaniach literaturoznawczych nad problematyką postmodernizmu w powieściowych rekonstrukcjach tożsamości autorów-emigrantów. Na badawczą propozycję Nęckiej składa się osiem krytycznych szkiców dotyczących prozy Zygmunta Haupta, Zbigniewa Kruszyńskiego, Manueli Gretkowskiej, Artura Leczyckiego oraz – przywołanej jako kontekst porównawczy – twórczości quasi-autobiograficznej Mikołaja Łozińskiego, Tomasza Piątka, Magdaleny Tulli i Michała Witkowskiego. Są to nie tylko postacie twórców, których prace nadal wymagają pogłębionej refleksji, ale także sama problematyka ujęta w wymownym tytule – Emigracje intymne – pozwala na wieloaspektową, uwzględniającą liczne konteksty kulturowe interpretację ich pisarstwa. Z węższej bowiem perspektywy rozważania Nęckiej stanowią studium przypadków prozaików, którzy zgodnie z zasadą „samowpisania się w utwór” tworzą autobiografie na fundamencie redefinicji wzorców tradycyjnie stosowanych jako punkt odniesienia dla opisu tożsamości różnych modeli „wygnańca”. Z perspektywy szerszej natomiast, omawiane w Emigracjach intymnych przypadki ilustrują kulisy kulturowych mechanizmów zaprzeczenia i transformacji modernizmu oraz wskazują na jego trudne do odrzucenia dziedzictwo, wciąż obecne we współczesnej praktyce twórców epoki postmodernistycznej.
    The article discusses the role the dissertation entitled "Intimate Emigrations. On the contemporary Polish biographic narrations" by Agnieszka Nęcka plays in the newest literary research on the issue of postmodernism in novel reconstructions of emigrant authors identities. The research proposed by Nęcka is composed by eight critical sketches on the prose of Zygmunt Haupt, Zbigniew Kruszyński, Manuela Gretkowska, Artur Leczycki, and referred to in comparative contexts of the quasi-autobiographic works by Mikołaj Łoziński, Tomasz Piątek, Magdalena Tulli and Michał Witkowski. These are not merely the profiles of the writers whose works still require a more profound reflection, but also the issue presented in the meaningful title – "Intimate Emigrations" – which permits multi-faceted and varied cultural contexts for the interpretation of their writings. From a narrower perspective, Nęcka’s dissertation constitutes a case study of a prose writer, who – in accordance with the rule of self-placement in the work – creates autobiographies based on the redefinition of the traditional patterns applied as a point of reference for the description of various models of “an exile’s” identity. From a wider perspective, the cases offered in the "Intimate Emigrations" illustrate the internal cultural mechanisms of denial and transformation of modernism, as well as indicate the difficulty in rejecting the heritage, which continues to be present in the contemporary works of postmodernist writers.
    Źródło:
    Tematy i Konteksty; 2013, 8, 3; 418-424
    2299-8365
    Pojawia się w:
    Tematy i Konteksty
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    «Слово» и «дело» преподобного Паисия Величковского: к 300-летию со дня рождения подвижника
    The “Word” and “Deed” of St. Paisius Velichkovsky: On the 300th Anniversary of the Ascetic’s Birth
    „Słowo” i „dzieło” błogosławionego Paisjusza Wieliczkowskiego: na okoliczność 300-lecia urodzin
    Autorzy:
    Krivolapov, Vladimir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342715.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    rozłam
    książki
    ascetyzm
    żywot
    autobiografia
    klasztor
    Mołdawia
    Rzeczpospolita
    powieść awanturnicza
    split
    books
    asceticism
    life
    autobiography
    monastery
    Moldavia
    Polish-Lithuanian Commonwealth
    adventure novel
    Opis:
    К XIX в. пути европеизированной, секулярной России и народной «Святой Руси» окончательно разошлись. Н. Бердяев рассуждал о том, что Серафим Саровский и А.С. Пушкин были современника, но не знали друг о друге и не испытывали потребности узнать. Вместе с тем во второй половине XVIII в. в монастырях Молдавии подвизался человек, о котором почти наверняка слышал Пушкин и сочинения которого внимательно читал св. Серафим. Звали его Паисий Величковский (1722-1794) и он в своей деятельности наметил пути преодоления имевшего место «раскола». Ученики преп. Паисия находили пристанище в российских монастырях, его сочинения и переводы святоотеческих текстов пользовались исключительной популярностью в монашеской среде, а его последователя взрастили оптинское старчество – феномен, ради которого в Оптиной пустыни перебывали почти все литературные классики от Гоголя до Пришвина. Автора настоящей статьи интересует прежде всего Паисий как автор собственной автобиографии. Помимо этого текста, существуют несколько вариантов жития подвижника, созданных либо его учениками, либо учениками его учеников. Автобиография нисколько не напоминает житие, в жанровом отношении это скорее авантюрный роман, тогда как житие Паисия, написанное его учеником Митрофаном, в полной мере соответствует агиографическому канону. Паисиевы тексты, сведенные в единый корпус, дают представление не только о личности подвижника, но и о встрече двух литературных систем: той, что всё ещё тяготела к традициям Средневековья, и той, что вдохновлялась Новым временем. Сама личность Паисия гармонично сочетала в себе черты, традиционные для монаха-аскета (эталонной фигуры для русского Средневековья), и те, что «изобличали» в нём человека динамичного XVIII столетия. Автор статьи убеждён, что не только наследие святого Паисия, но сам его образ являет воплощённый ответ на вопрос о путях преодоления «раскола».
    W początkach XIX wieku ostatecznie rozeszły się drogi zeuropeizowanej, sekularnej Rosji i ludowej “Świętej Rusi”. Nikołaj Bierdiajew wspominał, że Serafim Sarowski i Aleksander Puszkin żyli w jednym czasie, lecz nie wiedzieli o sobie nawzajem i nie mieli potrzeby się poznać. A jednocześnie w drugiej połowie XVIII wieku w klasztorach mołdawskich pojawił się człowiek, o którym zapewne słyszał Puszkin i którego pisma z uwagą czytał św. Serafim. Nazywał się Paisjusz Wieliczkowski (1722-1794) i w swojej działalności określił drogi pokonania rozłamu. Jego uczniowie znajdowali miejsce w rosyjskich klasztorach, jego utwory i translacje cieszyły się niezwykłą popularnością w środowisku zakonnym, a jego następcy przywrócili fenomen Pustelni Optyńskiej, do której przybywali wszyscy klasycy literatury – od Gogola do Priszwina. Autora niniejszego tekstu interesuje Paisjusz jako autor własnej biografii. Istnieje kilka wariantów żywota tego błogosławionego, stworzonych przez jego uczniów. Autobiografia nie przypomina żywotu, pod względem gatunkowym to raczej powieść awanturnicza, podczas gdy żywot Paisjusza, spisany przez jego ucznia Mitrofana, w pełni odpowiada kononowi hagiograficznemu.
    By the 19th century, the paths of Europeanised, secular Russia and the people’s “Holy Russia” had finally diverged. Nikolai Berdyaev reasoned that Seraphim of Sarov and Alexander Pushkin were contemporaries, but did not know about each other as they lived in separate worlds, that of literature and that of holiness. However, at the same time, in the second half of the 18th century in the monasteries of Moldavia, there was a man about whom Pushkin almost certainly heard and whose writings were carefully read by St. Seraphim. His name was Paisius Velichkovsky (1722-1794) and in his work he outlined ways to overcome the “split” that had taken place. The disciples of Paisius found refuge in Russian monasteries, his writings and translations of patristic texts enjoyed exceptional popularity among the monastic community, and his successors revived the phenomenon of the Optina eldership, as a result of which almost all literary classic writers from Gogol to Prishvin visited the Optina Monstery. The author of this article is primarily interested in Paisius as the author of his own biography. In addition to this text, there are several versions of the life of this ascetic, composed either by his disciples or by the disciples of his disciples. The autobiography does not resemble a life at all; in terms of genre, it is rather an adventure novel, whereas the life of Paisius, written by his disciple Mitrofan, fully corresponds to the hagiographic canon. The Paisian texts, combined into a single corpus, give an idea not only about the personality of the ascetic, but also about the meeting of two literary systems: that which still gravitated towards the traditions of the Middle Ages, and that which was inspired by the Early Modern Period. The personality of Paisius harmoniously combined those features traditional for an ascetic monk (a reference figure for the Russian Middle Ages), and those that revealed in him a dynamic 18th‑century man. The author of this article is convinced that not only the legacy of Saint Paisius, but also his image, is the embodied answer to the question of how to overcome the “split”.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 7; 309-324
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sich-Erinnern als (Über-)Leben oder Wie sich Biografien in Literatur verwandelten. Zu den ‚Initiationsromanen‘ von Armin Müller, Günter Grass und Wieland Förster
    Remembering as (over)life or How biographies turned into literature. To the ‘initiation novels’ by Armin Müller, Günter Grass an Wieland Förster
    Autorzy:
    Hammer, Klaus
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1592421.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Erinnerungsliteratur
    Initiationsroman
    Autobiografie
    Ich-Erzähler
    Authentizität und Fiktion
    Remembrance literature
    initiation novel
    autobiography
    first-person narrator
    authenticity and fiction
    literatura wspomnieniowa
    powieść inicjacyjna
    autobiografia
    narrator pierwszoosobowy
    autentyczność i fikcja literacka
    Opis:
    Armin Müllers „Der Puppenkönig und ich“ (1986), Günter Grass’ „Beim Häuten der Zwiebel“ (2006) und Wieland Försters „Tamaschito“ (2017) sind mehr als nur Initiationsgeschichten – oder sollte man einschränkenderweise eher von autobiografischen Aufzeichnungen sprechen? Es sind Abrechnungen mit einer inhumanen Vergangenheit, sie atmen das Credo der Bilanz, einer Rechenschaftslegung, einer harten Selbstbefragung. Erst mit diesen – teils authentischen, teils fiktiven – Bekenntnisbüchern haben die Autoren ein sie quälendes Kapitel ihrer Lebensgeschichte, das zugleich ein unbewältigtes Kapitel der Geschichte der Deutschen ist, niedergeschrieben und sich von einem ihr Leben belastenden Alpdruck befreit. Der Beitrag analysiert diese drei Werke und charakterisiert ihre jugendlichen Protagonisten. In welcher Beziehung steht der Autor zu seinem 16- bzw. 17jährigen Alter Ego in dem jeweiligen Werk? Es wird herausgearbeitet, wie Müller sein Thema – den Verlust der Heimat – mit seines Protagonisten schmerzvoller Verabschiedung der Vergangenheit und dessen zunehmendem Begreifen von realer geschichtlicher Gegenwart verbindet. Für Grass ist dagegen zu konstatieren, dass der geheime Motor für sein Schreiben wohl immer die subjektiv empfundene Schuld – seine einstige Verstricktheit im Nationalsozialismus – gewesen war. Schließlich wird Wieland Försters „Roman einer Gefangenschaft“ als ein an Intensität kaum zu überbietendes Geschehens- und Reflexionskontinuum beschrieben: Das Unmenschliche als Einseitigkeit, als ungeheuerliche Konzentration auf eine Sache, auf einen Gedanken, auf einen Sinn – irgendwie zu überleben.
    Utwory Armina Müllera „Der Puppenkönig und ich” (1986; pol. „Lalkarz König i ja. Powrót na Dolny Śląsk”, 2004), Güntera Grassa „Beim Häuten der Zwiebel“ (2006; pol. „Przy obieraniu cebul”i, 2007) oraz Wielanda Förstera „Tamaschito” (2017) nie są jedynie powieściami inicjacyjnymi, lecz rozrachunkiem z odhumanizowaną przeszłością, życiowym bilansem, raportem z własnych przewinień, trudnym odpytywaniem własnej przeszłości. Dopiero wraz z tymi wyznaniami literackimi – częściowo autentycznymi, częściowo fikcyjnymi – ich autorzy opisali bolesny rozdział ich własnej historii, ale także pozostający bez rozrachunku ważny rozdział historii Niemców, by móc wreszcie uporać się z dręczącymi ich wspomnieniami. W artykule poddano analizie te trzy utwory i scharakteryzowano ich młodocianych protagonistów, przy czym szczególnie uwypuklono stosunek każdego z autorów do jego 16- lub 17-letniego Alter Ego. Wykazano, że u Müllera dominujący temat – utrata ojczyzny – połączony jest z bolesnym pożegnaniem z przeszłością oraz z uświadomieniem sobie przez jego bohatera realnej historycznej rzeczywistości. U Grassa natomiast można stwierdzić, że tajemnym motorem jego twórczość było zapewne zawsze subiektywne poczucie winy – jego wcześniejsze uwikłanie w narodowy socjalizm. Wreszcie „powieść o niewoli” Wielanda Förstera można ująć jako nadzwyczaj intensywne kontinuum wydarzeń i refleksji o nieludzkiej jednostronności, jako szczególną koncentrację na jedną rzecz, jedną myśl, jeden sens: by jakoś przeżyć.
    Armin Müller’s “Der Puppenkönig und ich” (1986), Günter Grass’ “Beim Häuten der Zwiebel” (2006) and Wieland Förster’s “Tamaschito” (2017) are more than just initiation stories – or should one restictively speak of autobiographical records? They are a form of settling accounts with an inhuman past, of giving account of life, a report of own faults, a hard self-questioning. Only with these – partly authentic, partly fictitious – confessional books have the authors written down a tormenting chapter of their life story, which is at the same time an unresolved chapter in the history of the Germans, and freed themselves from a nightmare which burdens them – their lives. The article analyzes these three works and characterizes their youthful protagonists. How does the author relate to his 16 or 17 year old alter ego in the respective work? It is pointed out how Müller combines his theme – the loss of the homeland – with this of a painful farewell to the past and his protagonist’s increasing understanding of the real historical present. For Grass, on the other hand, it can be said that the secret engine for his writing was probably always the subjectively perceived guilt – is former involvement in National Socialism. Finally, Wieland Förster’s “novel of a captivity” is described as an continuum events and reflection on inhumanity that can hardly be surpassed in intensity; as one-sidedness, as a monstrous concentration on one thing, on one thought, on one sense – somehow to survive.
    Źródło:
    Colloquia Germanica Stetinensia; 2019, 28; 101-123
    2450-8543
    2353-317X
    Pojawia się w:
    Colloquia Germanica Stetinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies