Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "auctoritas" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Potestas i auctoritas w rozumieniu władzy Konstantyna Wielkiego
Potestas and Auctoritas in the Context of Power of Constantine the Great
Autorzy:
Ilski, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1013508.pdf
Data publikacji:
2020-04-28
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
teologia polityczna
Euzebiusz z Cezarei
Konstantyn Wielki
potestas
auctoritas
Political Theology
Eusebius of Caesarea
Constantine the Great
Potestas
Auctoritas
Opis:
CEL NAUKOWY: Celem jest rozszerzenie argumentacji w badaniach nad koncepcją Konstantyna Wielkiego. Na początku IV w. wraz ze zmianami społecznymi i religijnymi poszukiwano nowych uzasadnień dla monarchicznej władzy cesarzy. Chrześcijaństwo stawało się podstawą kształtowania autorytetu zarównow strukturach Kościoła, jak i w strukturach państwa. Ten problem badamy z punktu widzenia pojęć potestas i auctoritas. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problem należy do kilku dyscyplin naukowych: historii, filologii klasycznej, teologii, socjologii, politologii. Analiza źródeł wynika z metod filologicznych, ale interpretacja zachowuje charakter interdyscyplinarny. PROCES WYWODU: Po ustaleniu zakresu semantycznego głównych pojęć i wskazaniu na ryzyko rozmijania się tych pól w różnych językach, analiza „teologii politycznej” odbywa się z rozróżnieniem poglądów łacińskiego Zachodu i greckojęzycznego Wschodu. Punkt ciężkości położony jest na Vita Constantini Euzebiusza z Cezarei. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Euzebiusz, działając z pełnym przekonaniem od początku swej pisarskiej aktywności, a ostatecznie, być może pod wpływem tegoż biskupa, także Konstantyn Wielki, współtworzyli ideę politycznego monoteizmu jako podstawy funkcjonalnej monarchii. Upowszechniali ideę „ludu Bożego” pozostającego w relacji z jednym Bogiem i poddanego jednemu prawu oraz jednemu cesarzowi. Dla ukształtowania idealnego obrazu cesarza nie cofnięto się przed przedstawieniem także jego apoteozy na podstawie teologii chrześcijańskiej. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Mimo ogromu literatury i rozmaitości hipotez badanie pism Euzebiusza z Cezarei nie jest zamkniętym procesem. Rozróżnianie jego poglądów od praktyki politycznej Konstantyna Wielkiego jest obiecującym zadaniem badawczym.
RESEARCH OBJECTIVE The goal is to expand the arguments in research on the concept of "political theology" of Eusebius of Caesarea and the religious policy of Constantine the Great. At the beginning of the 4th century, along with social and religious changes, new justifications were sought for the monarchical power of emperors. Christianity was becoming the basis for shaping authority both in the structures of the Church and in the structures of the state. We examine this problem from the point of view of the concepts of potestas and auctoritas. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS The problem belongs to several scientific disciplines: history, philology, classical theology, sociology, political science. The analysis of references is drawn from philological methods, but the interpretation retains interdisciplinary character. THE PROCCESS OF ARGUMENTATION After determining the semantic scope of key concepts and pointing to the risk of their divergence in different languages, the analysis of "political theology" takes place with a distinction between the views of the Latin West and the Greek-speaking East. The main focus is placed on Vita Constantini by Eusebius of Caesarea. RESEARCH RESULTS Eusebius, acting with full conviction from the beginning of his writing activity and ultimately, Constantine the Great, perhaps under Eusebius’ influence, co-founded the idea of political monotheism as the basis of a functional monarchy. Eusebius disseminated the idea of "God's people" in a relationship with One God and subject to one law and one emperor. To shape the ideal image of the emperor, even the emperor’s apotheosis was presented based on the Christian theology. CONCLUSIONS, INNOVATIONS, AND RECOMMENDATIONS Despite the enormity of literature and a variety of hypotheses, studying the writings of Eusebius of Caesarea is not a completed task. Distinguishing his views from the political practice of Constantine the Great is a promising research task.
Źródło:
Horyzonty Polityki; 2019, 10, 33; 29-47
2082-5897
Pojawia się w:
Horyzonty Polityki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Święty Augustyn i synody Afryki północnej przełomu IV i V wieku
Saint Augustine and the Synods of North Africa at the Turn of the 4th and 5th Centuries
Autorzy:
Jaśkiewicz, Sylwester
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36834578.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
synod
Saint Augustine
synodal activity
auctoritas
Święty Augustyn
działalność synodalna
Opis:
Działalność synodalna Kościoła w Afryce Północnej na przełomie IV i V wieku, choć z jednej strony zdumiewa swym dynamicznym rozwojem, to jednak z drugiej uwidacznia także wielość i zakres problemów, z jakimi mierzył się Kościół afrykański. Tak wybitni pasterze, jak zwłaszcza biskup Kartaginy i prymas Afryki Prokonsularnej Aureliusz (391‒430) oraz biskup Hippony Augustyn (396‒430), uczynili z synodów skuteczny oręż w walce ze schizmą donatystów i herezją pelagianizmu. Niemniej ważną materią zwoływanych wówczas zgromadzeń synodalnych były sprawy związane z dyscypliną duchowieństwa, liturgią i życiem Kościoła. Synody (concilia) cieszyły się właściwą sobie powagą i autorytetem (auctoritas). Znaczącą rolę wśród nich odegrały zwłaszcza synody plenarne. Jako przejaw kolegialności biskupiej rzucają wiele światła na relację biskupów afrykańskich z biskupem Rzymu, a także są świadectwem eklezjalnej afrykańskiej specyfiki, a niekiedy także i autonomii.
The synodal activity of the Church in North Africa at the Turn of the 4th and 5th Centuries, although on the one hand is astonishing with its dynamic development, on the other hand, also highlights the multiplicity and scope of problems that the African Churchfaced. Such outstanding pastors as, in particular, the Bishop of Carthage and the Primate of Proconsular Africa, Aurelius (391‒430) and the Bishop of Hippo, Augustine (396‒430), made synods an effective weapon in the fight against the Donatist schism and the heresy of Pelagianism. No less important matters of the synodal meetings convened at that time were matters related to the discipline of the clergy, the liturgy and the life of the Church. Synods (concilia) enjoyed their own seriousness and authority (auctoritas). Plenary synods in particular played a significant role among them. As a manifestation of episcopal collegiality, they shed a lot of light on the relationship of African bishops to the Bishop of Rome, and are also a testimony to African ecclesial specificity and autonomy.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2023, 17, 2; 91-108
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reflexiones sobre las causas de la crisis del Estado moderno. Una mirada desde el derecho romano
Exploring the Roots of the Crisis of the Modern State. A View from Roman Law
O przyczynie kryzysu współczesnego państwa z perspektywy prawa rzymskiego
Autorzy:
Vanney, María Alejandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/54118405.pdf
Data publikacji:
2024-11-13
Wydawca:
Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Tematy:
auctoritas and potestas
ius and lex
Álvaro d’Ors
crisis of the law
modern State
auctoritas i potestas
ius i lex
kryzys prawa
rząd technokratyczny
auctoritas y potestas
ius y lex
Álvaro d’Ors
crisis del derecho
gobierno tecnócrata
Opis:
Contrary to what may appear at first glance, classical Roman law provides today’s legal and political thought with relevant tools to address the current crisis of the state. This was the understanding of Álvaro d’Ors, an eminent Spanish scholar of Roman Law during his long academic career. Starting from the distinction between auctoritas and potestas as it prevailed in classical Rome, he explained the effects that their later entanglement provoked in socio-political life. Indeed, auctoritas and potestas should never be embodied by the same person or united in a single role. Thus, while right (ius) must be guided by the former (the judges’ knowledge, socially recognized), without pressure or political interests, the political government acts on the basis of potestas, i.e. a socially recognized power. The distinction between power and authority was lost over time, with serious consequences for the legal tradition. In the absence of the original sense of authority, right came to be considered as consisting only of lex (with no place for ius, i.e., for a right based on auctoritas, on knowledge). Moreover, it is a lex established according to principles of justice decided by the potestas of the legislator, leaving the judges with the mere task of “fitting” the legal conflict to the appropriate legal norm. Faced with this situation, d’Ors advocated the need to reestablish a “case-based” right in which the prudentia auctoritatis of judges would resolve conflicts without reducing ius to lex.
Wbrew pozorom klasyczne prawo rzymskie dostarcza aktualnej myśli prawnej i politycznej odpowiednich narzędzi do przeciwdziałania kryzysowi państwa. Udowadniał to Álvaro d’Ors, wybitny hiszpański uczony prawa rzymskiego podczas swojej długiej kariery akademickiej. Wychodząc od odróżnienia od siebie pojęć auctoritas i potestas, jakie stosowano w klasycznym prawie rzymskim, wyjaśnił skutki, jakie wywołało w życiu społeczno-politycznym ich późniejsze pomieszanie. W istocie auctoritas i potestas nigdy nie powinny być łączone w tej samej osobie lub w jednej roli. Tak więc, podczas gdy prawo (ius) musi kierować się tą pierwszą (wiedzą sędziów, uznaną społecznie), bez nacisków i interesów politycznych, rząd polityczny powinien działać na podstawie potestas, tj. społecznie uznanej władzy. Rozróżnienie między potestas a auctoritas zostało z czasem utracone, co miało poważne konsekwencje dla tradycji prawnej. Wobec utraty pierwotnego znaczenia autorytetu, prawo zaczęło być postrzegane jako składające się wyłącznie z lex (bez miejsca na ius, tj. na prawo oparte na auctoritas). Ponadto jest to lex ustanowione zgodnie z zasadami sprawiedliwości ustalonymi przez potestas prawodawcy, pozostawiając sędziom jedynie zadanie “dopasowania” konfliktu prawnego do odpowiedniej normy prawnej. W obliczu tej sytuacji d’Ors opowiedział się za potrzebą przywrócenia “prawa kazusów”, w którym sędziowska prudentia auctoritatis rozwiązywałaby konflikty bez redukowania ius do lex.
A pesar de lo que pueda parecer a primera vista, el Derecho Romano clásico proporciona al pensamiento jurídico y político actual herramientas relevantes para adentrarse en la actual crisis del Estado. Así lo entendió Álvaro d’Ors, eminente pensador español del Derecho Romano en su dilatada trayectoria académica. A partir de la distinción entre auctoritas y potestas tal y como prevalecía en la Roma clásica, explicó los efectos que su posterior confusión provoca en la vida sociopolítica. Sostiene d’Ors que la auctoritas y la potestas nunca deben ser encarnadas por una misma persona o unirse en una misma función. Mientras el derecho debe guiarse por la primera (el saber de los jueces, socialmente reconocido), sin presiones ni intereses políticos, el gobierno político actúa en base a una potestas, también reconocida socialmente. La distinción entre una y otra se perdió con el tiempo, con graves consecuencias para la tradición jurídica. Olvidado el original sentido de la autoridad, se pasó a considerar que el derecho solo consiste en lex (sin lugar para ius, derecho de pura auctoritas) formulada de acuerdo con principios de justicia decididos por la potestad del legislador, dejando a los jueces la mera tarea de “encajar” el conflicto jurídico con la norma legal correspondiente. Ante esta situación, d’Ors abogó por la necesidad de restablecer un “derecho de casos” en el que la prudentia auctoritatis de los jueces resolviera cada uno de ellos sin reducir el ius a lex.
Źródło:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2024, 19, 21 (2); 273-289
2719-3128
2719-7336
Pojawia się w:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Władza autorytarna w Grecji i w Rzymie
Authoritarian Power in ancient Greece and Rome
Autorzy:
Buchner, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/421170.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
tyrania
dyktatura konstytucyjna
auctoritas
potestas
autorytaryzm
tyrrany
constitutional dictatorship
authoritarian power
Opis:
RESEARCH OBJECTIVE: The goal of this article is the presentation and analysis of two different forms of the authoritarian power in Greece and in republican Rome: tyranny and constitutional dictatorship.   THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The basic method of this paper is an analysis of the texts based on authority of the ancient authors and of theirs posterior interpreters dealing with the political and legal thought of the antiquity.   THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The article consists of the two fundamental parts. The first one presents questions connected with the tyrannical power in Greece; the second part analyses the particular character of the Roman political pragmatism, which becomes manifest in the originally Roman institution of the constitutional dictatorship.   RESEARCH RESULTS: The essential result of the analysis is the thesis that an authoritarian power is an indispensable safeguard of the State self-preservation in the emergency situations; it can be testified also by the reality of our contemporary demo-liberal States, where the public security can be in danger owing to the lack of the strong executive power in the periods of the serious political, social and economic crises. CONCLUSIONS, INNOVATIONS, AND RECOMMENDATIONS: On account of its historical references the paper can be of service to the reflection on the contemporary crises in the demo-liberal systems and can be also of use as a warning against the slight of the forms of authoritarian power having at it’s disposal the authorization and the measures for staving off the existential dangers.
CEL NAUKOWY: Artykuł stawia sobie za cel prezentację i analizę dwóch odmiennych form władzy autorytarnej w Grecji i w republikańskim Rzymie: tyranię i dyktaturę konstytucyjną. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Podstawową metodę stanowi analiza tekstów źródłowych oraz ich interpretacji przez późniejszych autorów zajmujących się myślą polityczną i prawniczą starożytności. PROCES WYWODU: Artykuł składa się z dwóch zasadniczych części. Pierwsza prezentuje kwestie związanie z tyranią w Grecji, druga analizuje szczególny charakter rzymskiego pragmatyzmu politycznego, który przejawia się zwłaszcza w działaniu oryginalnie rzymskiej instytucji dyktatury konstytucyjnej. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Zasadniczym wnioskiem płynącym z analizy jest teza o nieodzownym charakterze władzy autorytarnej jako gwaranta zachowania państwa w sytuacjach wyjątkowych, o czym także poucza nas współczesna rzeczywistość państw demoliberalnych, w których dochodzi do osłabienia gwarancji bezpieczeństwa wskutek braku instytucji silnej władzy wykonawczej w okresach ostrych kryzysów politycznych, społecznych i gospodarczych. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Z uwagi na swe odniesienia historyczne artykuł może się przysłużyć refleksji nad współczesnymi kryzysami systemów demoliberalnych, stanowiąc niejako ostrzeżenie przed lekceważeniem form władzy autorytarnej dysponującej uprawnieniami i środkami skutecznego zażegnywania głębokich kryzysów.
Źródło:
Horyzonty Polityki; 2019, 10, 32; 11-29
2082-5897
Pojawia się w:
Horyzonty Polityki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Auctoritas and Ratio in Saint Augustine and Newman
Autorzy:
Belmonte, Miguel Ángel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/507512.pdf
Data publikacji:
2016-03-30
Wydawca:
International Étienne Gilson Society
Tematy:
auctoritas
ratio
reason
truth
faith
religion
God
conscience
Augustine of Hippo
John Henry Newman
Opis:
This article seeks to demonstrate the influence of Saint Augustine’s thought on the work of John Henry Newman, especially on the doctrine aimed at clarifying the relations between the act of faith and the other operations of the intellect. To this end, the concepts of auctoritas and ratio are presented as they appear in De vera religione. Subsequently, certain passages in Newman’s work are discussed in which the ascendancy of this doctrine is clear, particularly as regards the subject of doubt and that of the conscience. Finally, a comparison is established between the overall thought of both authors.
Źródło:
Studia Gilsoniana; 2016, 5, 1; 17-31
2300-0066
Pojawia się w:
Studia Gilsoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies