Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "astrocyty" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Effect of perphenazine and prochlorperazine on viability of human astrocytes
Wpływ perfenazyny i prochlorperazyny na przeżywalność ludzkich astrocytów
Autorzy:
Otręba, Michał
Rzepecka-Stojko, Anna
Stojko, Jerzy
Kabała-Dzik, Agata
Kleczka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33297601.pdf
Data publikacji:
2024-06-28
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
perphenazine
prochlorperazine
DMSO
human astrocytes
viability
WST-1
perfenazyna
prochlorperazyna
ludzkie astrocyty
przeżywalność
Opis:
Phenothiazine derivatives are well-known anti-psychotic drugs that possess several biological activities including anticancer activity. Much research provides data about its anticancer activity against human glioblastoma cell lines. Unfortunately, to date in vitro studies analyzing the impact of phenothiazines on the viability of human astrocytes have not been performed. However, it is possible to find one study about the viability of neurons and neurons with glia after incubation with perphenazine. Thus, in this study we measured the viability of human astrocytes after 24-, 48-, and 72-hour incubation with perphenazine and prochlorperazine dimaleate using the WST-1 assay. The obtained results suggest that perphenazine is safer for human astrocytes than prochlorperazine dimaleate. Moreover, 24-hour incubation with perphenazine or prochlorperazine did not significantly reduce cellular viability. It is a very important finding since previously we proved that in similar concentrations both drugs reduce the viability of the human glioblastoma U-87 MG cell line by approximately 50%. Therefore, the results suggest that phenothiazines can be used in glioblastoma treatment in concentrations that do not impact human astrocyte viability.
Pochodne fenotiazyny należą do dobrze znanej grupy leków przeciwpsychotycznych, posiadających wiele nowych aktywności biologicznych, w tym działanie przeciwnowotworowe. Istnieje wiele doniesień naukowych na temat działania przeciwnowotworowego wobec ludzkich linii komórkowych glejaka wielopostaciowego. Niestety, jak dotąd nie przeprowadzono badań in vitro oceniających wpływ fenotiazyn na żywotność ludzkich astrocytów. Można jednak znaleźć badanie dotyczące żywotności neuronów i neuronów z komórkami glejowymi po inkubacji z perfenazyną. Dlatego też w niniejszym badaniu z użyciem testu WST-1 oznaczono żywotność ludzkich astrocytów po 24-, 48- i 72--godzinnej inkubacji z perfenazyną lub dimaleinianem prochlorperazyny. Uzyskane wyniki sugerują, że perfenazyna jest bezpieczniejsza dla ludzkich astrocytów niż dimaleinian prochlorperazyny. Co więcej, 24-godzinna inkubacja z perfenazyną lub prochlorperazyną nie zmniejszyła znacząco żywotności komórek. Jest to o tyle istotne, że już wcześniej wykazano, iż oba leki w podobnym stężeniu zmniejszają żywotność ludzkiego glejaka wielopostaciowego U-87 MG o około 50%. Wyniki sugerują zatem, że fenotiazyny mogą mieć zastosowanie w leczeniu glejaka wie-lopostaciowego w stężeniu, które nie wpływa na żywotność ludzkich astrocytów.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2024, 78; 167-172
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Astrocyty a depresja
Autorzy:
Smialowska, M.
Domin, H.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/857294.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
Tematy:
choroby czlowieka
choroby psychiczne
choroby afektywne
depresja
patogeneza
mozg
komorki glejowe
astrocyty
zaburzenia funkcjonowania
Źródło:
Wszechświat; 2015, 116, 10-12
0043-9592
Pojawia się w:
Wszechświat
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glej - wróg czy przyjaciel?
Autorzy:
Mika, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/845628.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
Tematy:
uklad nerwowy
komorki glejowe
astrocyty
oligodendrocyty
komorki Schwanna
komorki satelitarne
mikroglej
funkcje
aktywacja
zahamowanie farmakologiczne
Źródło:
Wszechświat; 2014, 115, 01-03
0043-9592
Pojawia się w:
Wszechświat
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Astrocyty a intelekt
Autorzy:
Smialowska, M.
Domin, H.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/851160.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
Tematy:
ssaki
uklad nerwowy osrodkowy
mozg
komorki glejowe
astrocyty
oligodendrocyty
mikroglej
funkcje
czlowiek
kora mozgowa
zdolnosci intelektualne
Źródło:
Wszechświat; 2015, 116, 07-09
0043-9592
Pojawia się w:
Wszechświat
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy potrzebny jest nowy model neuropoezy?
Do we need a new model of neuropoiesis?
Autorzy:
Rieske, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1061273.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
astrocytes
astrocyty
neural stem cells
neurons
neuropoiesis
suppression of discordant phenotypes
neurony
neuropoeza
supresja niespójnych fenotypów
neuralne komórki macierzyste
Opis:
Models of neuropoiesis make it possible to determine at what stage of differentiation are neuronal cells. These models reflect our current knowledge about neuropoiesis, but they have also practical significance. In vitro determination whether neuronal stem cells differentiate to neuronal, astrocytic or oligodendrocytic progenitors is of utmost importance for cellular transplantologists. It seems that the use of progenitor cells and not fully differentiated cells or stem cells provides transplantologists with the greatest chance for therapeutic success: stem cells may choose a differentiation pathway other than planned by transplantologist, while mature cell, e.g. neurons, are quite sensitive to environmental changes. Determination of the progenitor type currently requires screening of expression of markers recognized as specific for particular cell type. Studies conducted for several years indicate that in the case of many markers this strategy is not appropriate. For example, the GFAP protein considered until recently a specific marker of astrocytes is also expressed in some neuronal stem cells. This discovery has led to a considerable chaos in the way cells are being defined. Furthermore, results of studies of the team where the author of this publication belongs indicate that stem cells may show coexpression of glial and neuronal markers. For the neuropoiesis model constructed upon this kind of data, a name “model of suppression of discordant phenotypes'’ has been proposed.
Modele neuropoezy pozwalają określać, na jakim etapie różnicowania znajdują się komórki neuralne. Modele te oddają stan naszej wiedzy o neuropoezie, niemniej mają również znaczenie praktyczne. Stwierdzenie w warunkach in vitro, czy neuralne komórki macierzyste różnicują się do progenitorów neuronalnych, astrocytarnych czy oligodendrocytarnych, jest bardzo ważne dla transplantologów komórkowych. Wydaje się bowiem, że stosowanie właśnie progenitorów, a nie komórek w pełni zróżnicowanych czy komórek macierzystych, daje transplantologom największe szanse na sukces terapeutyczny – komórki macierzyste mogą wybrać szlak różnicowania inny niż planowany przez transplantologa, natomiast komórki dojrzałe, takie jak np. neurony, nie są odporne na zmiany środowiska. Ustalenie, z jakim progenitorem mamy do czynienia, wymaga obecnie określenia ekspresji markerów uznawanych za specyficzne dla danych komórek. Badania prowadzone od kilku lat pokazują jednak, iż w przypadku wielu markerów taka strategia nie jest właściwa. Dla przykładu, białko GFAP uznawane do niedawna za marker astrocytów ulega ekspresji także w niektórych nerwowych komórkach macierzystych. Odkrycie to prowadzi do poważnego zamętu w sposobie definiowania komórek. Ponadto wyniki badań zespołu, do którego należy autor niniejszej publikacji, wskazują, że komórki macierzyste mogą wykazywać koekspresję markerów komórek glejowych i neuronalnych. Dla modelu neuropoezy skonstruowanego w oparciu o tego typu wyniki zaproponowano nazwę: „model supresji niespójnych fenotypów”.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2006, 6, 3; 164-168
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies