Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "astrocytes" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Increased neurogenesis after ACEA and levetiracetam treatment in mouse pilocarpine model of epilepsy
    Autorzy:
    Zagaja, Mirosław
    Szewczyk, Aleksandra
    Haratym-Maj, Agnieszka
    Rola, Radosław
    Maj, Maciej
    Łuszczki, Jarogniew J.
    Anders-Mach, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/972512.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Wsi
    Tematy:
    neurogenesis
    neurons
    astrocytes
    pilocarpine
    ACEA
    Levetiracetam
    Opis:
    Introduction and objectives. The aim of the study was to asses the impact of long-term therapy with the second generation antiepileptic drug levetiracetam (LEV) with arachidonyl-2’-chloroethylamide (ACEA), a highly selective cannabinoid CB1 receptor agoniston the process of neurogenesis in a mouse pilocarpine model of epilepsy (PILO). Additionally, a relationship was established between the treatment with ACEA in combination with LEV, and hippocampal neurogenesis in mouse PILO brain. Materials and method. All experiments were performed on adolescent male CB57/BL mice injected i.p. with LEV (10 mg/kg), ACEA (10 mg/kg) and PMSF (30 mg/kg) (phenylmethylsulfonyl fluoride — a substance protecting ACEA against degradation by the fatty-acid amidohydrolase), pilocarpine (PILO, a single dose 290 mg/kg) and methylscopolamine (30 min before PILO to stop the peripheral cholinergic effects of the pilocarpine, 1 mg/kg). The process of neurogenesis was evaluated after10 days treatment with LEV and ACEA. Results. Obtained results indicated that the combinations of ACEA+PMSF+LEV and ACEA +PMSF increased the total number of total newborn cells compared to the control. Moreover, ACEA+PMSF administered alone and in combination with LEV had a significant impact on neurogenesis increasing the total number of newborn neurons compared to the control group. Neither LEV nor PMSF had a significant impact on the number of proliferating cells and newborn neurons when compared to the control PILO group. In turn, LEV administered alone decreased significantly the number of astrocytes. However, ACEA+PMSF has demonstrated significant increase of astrocytes compare to control mice. Conclusions. These data provide substantial evidence that the combination of LEV+ACEA significantly increases the level of newborn neurons in the PILO dentate subgranular zone.
    Źródło:
    Journal of Pre-Clinical and Clinical Research; 2017, 11, 2; 136-141
    1898-2395
    Pojawia się w:
    Journal of Pre-Clinical and Clinical Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fluorometric assay of oleate-activated phospholipase D isoenzyme in membranes of rat nervous tissue and human platelets
    Autorzy:
    Krzystanek, Marek
    Trzeciak, Henryk
    Krzystanek, Ewa
    Małecki, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1040386.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Biochemiczne
    Tematy:
    human platelets
    membranes
    rat brain
    fluorometric assay
    phospholipase D
    astrocytes
    Opis:
    Phospholipase D plays a key role in the biosynthesis of phosphatidic acid, a second messenger involved in essential cellular processes. Oleate-activated phospholipase D was the first mammalian phospholipase D isoform to be discovered but is the least known. The study was aimed to test a fluorometric method of assessment of oleate-activated phospholipase D activity in different biological materials. The brain cortex of male Wistar rats, cultured rat brain astrocytes, and human platelets were processed to yield plasmatic membranes for experiments. To assess phospholipase D activity the modified fluorometric method was used. Previously, the method was used only to determine H2O2. In this enzyme-coupled assay phospholipase D activity is monitored indirectly using 10-acetyl-3,7-dihydroxyphenoxazine. First, phospholipase D cleaves exogenous phosphatidylcholine to yield choline and phosphatidic acid. Second, choline is oxidized by choline oxidase to betaine and H2O2. Finally, in the presence of horseradish peroxidase, H2O2 reacts with 10-acetyl-3,7-dihydroxyphenoxazine to generate the highly fluorescent product, resorufin. The concentration of resorufin was measured using excitation and emission at 560 nm and 590 nm, respectively. The proposed optimal parameters of the tested assay are 25 µg of rat brain cortex protein, 50 µg of rat brain astrocyte protein, and 50 µg of human platelet protein in a reaction volume of 200 µL, and 2 min enzymatic reaction at 37°C. The fluorometric method may be applied to assay phospholipase D in different biological materials.
    Źródło:
    Acta Biochimica Polonica; 2010, 57, 3; 369-372
    0001-527X
    Pojawia się w:
    Acta Biochimica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Effect of perphenazine and prochlorperazine on viability of human astrocytes
    Wpływ perfenazyny i prochlorperazyny na przeżywalność ludzkich astrocytów
    Autorzy:
    Otręba, Michał
    Rzepecka-Stojko, Anna
    Stojko, Jerzy
    Kabała-Dzik, Agata
    Kleczka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33297601.pdf
    Data publikacji:
    2024-06-28
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    perphenazine
    prochlorperazine
    DMSO
    human astrocytes
    viability
    WST-1
    perfenazyna
    prochlorperazyna
    ludzkie astrocyty
    przeżywalność
    Opis:
    Phenothiazine derivatives are well-known anti-psychotic drugs that possess several biological activities including anticancer activity. Much research provides data about its anticancer activity against human glioblastoma cell lines. Unfortunately, to date in vitro studies analyzing the impact of phenothiazines on the viability of human astrocytes have not been performed. However, it is possible to find one study about the viability of neurons and neurons with glia after incubation with perphenazine. Thus, in this study we measured the viability of human astrocytes after 24-, 48-, and 72-hour incubation with perphenazine and prochlorperazine dimaleate using the WST-1 assay. The obtained results suggest that perphenazine is safer for human astrocytes than prochlorperazine dimaleate. Moreover, 24-hour incubation with perphenazine or prochlorperazine did not significantly reduce cellular viability. It is a very important finding since previously we proved that in similar concentrations both drugs reduce the viability of the human glioblastoma U-87 MG cell line by approximately 50%. Therefore, the results suggest that phenothiazines can be used in glioblastoma treatment in concentrations that do not impact human astrocyte viability.
    Pochodne fenotiazyny należą do dobrze znanej grupy leków przeciwpsychotycznych, posiadających wiele nowych aktywności biologicznych, w tym działanie przeciwnowotworowe. Istnieje wiele doniesień naukowych na temat działania przeciwnowotworowego wobec ludzkich linii komórkowych glejaka wielopostaciowego. Niestety, jak dotąd nie przeprowadzono badań in vitro oceniających wpływ fenotiazyn na żywotność ludzkich astrocytów. Można jednak znaleźć badanie dotyczące żywotności neuronów i neuronów z komórkami glejowymi po inkubacji z perfenazyną. Dlatego też w niniejszym badaniu z użyciem testu WST-1 oznaczono żywotność ludzkich astrocytów po 24-, 48- i 72--godzinnej inkubacji z perfenazyną lub dimaleinianem prochlorperazyny. Uzyskane wyniki sugerują, że perfenazyna jest bezpieczniejsza dla ludzkich astrocytów niż dimaleinian prochlorperazyny. Co więcej, 24-godzinna inkubacja z perfenazyną lub prochlorperazyną nie zmniejszyła znacząco żywotności komórek. Jest to o tyle istotne, że już wcześniej wykazano, iż oba leki w podobnym stężeniu zmniejszają żywotność ludzkiego glejaka wielopostaciowego U-87 MG o około 50%. Wyniki sugerują zatem, że fenotiazyny mogą mieć zastosowanie w leczeniu glejaka wie-lopostaciowego w stężeniu, które nie wpływa na żywotność ludzkich astrocytów.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2024, 78; 167-172
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy potrzebny jest nowy model neuropoezy?
    Do we need a new model of neuropoiesis?
    Autorzy:
    Rieske, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1061273.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    astrocytes
    astrocyty
    neural stem cells
    neurons
    neuropoiesis
    suppression of discordant phenotypes
    neurony
    neuropoeza
    supresja niespójnych fenotypów
    neuralne komórki macierzyste
    Opis:
    Models of neuropoiesis make it possible to determine at what stage of differentiation are neuronal cells. These models reflect our current knowledge about neuropoiesis, but they have also practical significance. In vitro determination whether neuronal stem cells differentiate to neuronal, astrocytic or oligodendrocytic progenitors is of utmost importance for cellular transplantologists. It seems that the use of progenitor cells and not fully differentiated cells or stem cells provides transplantologists with the greatest chance for therapeutic success: stem cells may choose a differentiation pathway other than planned by transplantologist, while mature cell, e.g. neurons, are quite sensitive to environmental changes. Determination of the progenitor type currently requires screening of expression of markers recognized as specific for particular cell type. Studies conducted for several years indicate that in the case of many markers this strategy is not appropriate. For example, the GFAP protein considered until recently a specific marker of astrocytes is also expressed in some neuronal stem cells. This discovery has led to a considerable chaos in the way cells are being defined. Furthermore, results of studies of the team where the author of this publication belongs indicate that stem cells may show coexpression of glial and neuronal markers. For the neuropoiesis model constructed upon this kind of data, a name “model of suppression of discordant phenotypes'’ has been proposed.
    Modele neuropoezy pozwalają określać, na jakim etapie różnicowania znajdują się komórki neuralne. Modele te oddają stan naszej wiedzy o neuropoezie, niemniej mają również znaczenie praktyczne. Stwierdzenie w warunkach in vitro, czy neuralne komórki macierzyste różnicują się do progenitorów neuronalnych, astrocytarnych czy oligodendrocytarnych, jest bardzo ważne dla transplantologów komórkowych. Wydaje się bowiem, że stosowanie właśnie progenitorów, a nie komórek w pełni zróżnicowanych czy komórek macierzystych, daje transplantologom największe szanse na sukces terapeutyczny – komórki macierzyste mogą wybrać szlak różnicowania inny niż planowany przez transplantologa, natomiast komórki dojrzałe, takie jak np. neurony, nie są odporne na zmiany środowiska. Ustalenie, z jakim progenitorem mamy do czynienia, wymaga obecnie określenia ekspresji markerów uznawanych za specyficzne dla danych komórek. Badania prowadzone od kilku lat pokazują jednak, iż w przypadku wielu markerów taka strategia nie jest właściwa. Dla przykładu, białko GFAP uznawane do niedawna za marker astrocytów ulega ekspresji także w niektórych nerwowych komórkach macierzystych. Odkrycie to prowadzi do poważnego zamętu w sposobie definiowania komórek. Ponadto wyniki badań zespołu, do którego należy autor niniejszej publikacji, wskazują, że komórki macierzyste mogą wykazywać koekspresję markerów komórek glejowych i neuronalnych. Dla modelu neuropoezy skonstruowanego w oparciu o tego typu wyniki zaproponowano nazwę: „model supresji niespójnych fenotypów”.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2006, 6, 3; 164-168
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies