Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "artyzm" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    „Blaski Miltonowskiego utraconego raju”. Obraz przeszłości w pisarstwie Henryka Sienkiewicza
    „The brilliance of Milton’s paradise lost”. The image of the past in the Henryk Sienkiewicz’s work
    Autorzy:
    Adamek-Świechowska, Adrianna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/684285.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    historia
    przeszłość
    powieść historyczna
    egzystencja
    śmierć
    wartość życia
    artyzm
    history
    past
    historical novel
    existence
    death
    value of life
    artistry
    Opis:
    The article deals with the analysis of the artistic and the ideological assumptions of the constructing the literary image of the past in point of view of Henryk Sienkiewicz in connection with his polemic against Włodzimierz Spasowicz in the context of the discussion of the 19th-century about the values of historical novel. In the theoretical declarations the author pays major attention to the hypnotic charm of the past which he named „the brilliane of Milton’s paradise lost” and references to the great poetry of romanticism. In the writer;s programme intentions the literary works should presented the ideological versions of the myth of the Polish past during the period of national slavery. Sienkiewicz focuses on subjective experiences of his fictional heroes, connects existential and historical dimensions of human life, looking for semantic mechanisms of history. The analysis of the writer’s outlook on life concentrating on the universal questions like the sense of life, the essence of world, the human’s nature and the hierarchy of values. The article attempts to show that the absolute values existence depends on the memory of the past.
    -
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica; 2016, 50; 117-132
    0208-6077
    2450-0119
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Był zawsze artystą”. Święty brat Albert w relacjach metropolity Andrzeja Szeptyckiego
    “He was always an artist”. St. Brother Albert in the memoirs of Metropolitan Andrzej Szeptycki
    Autorzy:
    Ratajczak, Wiesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32083739.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
    Tematy:
    Franciscanism
    holiness
    authenticity
    memory
    artistry
    mercy
    franciszkanizm
    świętość
    autentyczność
    pamięć
    artyzm
    miłosierdzie
    Opis:
    Adam Chmielowski, znany jako św. brat Albert, był malarzem, mistykiem i sługą ubogich. Wywarł szczególny wpływ na współczesnych mu artystów, pisarzy, uczonych, ziemian i arystokratów. Jego osobowość fascynowała, a wzór życia stanowił wyzwanie dla współczesnych. Tematem artykułu są relacje między nim a Andrzejem Szeptyckim, lwowskim metropolitą Kościoła greckokatolickiego. Łączyła ich wieloletnia przyjaźń, z inspiracji hierarchy Chmielowski dokończył swój najbardziej znany obraz – Ecce homo. Wspomnienia metropolity ukazują wielowymiarowość franciszkańskiego doświadczenia wpisanego w biografię świętego. Są też próbą uchwycenia osobowości artysty.
    Adam Chmielowski, known to the world as St. Brother Albert, was a painter, mystic and servant of the poor. He had a special influence on contemporary artists, writers, scholars, landowners and aristocrats. His personality was fascinating, and his pattern of life was a challenge for his contemporaries. The content of the article is the relationship between him and Andrzej Szeptycki (Andrey Sheptytsky), the Lviv metropolitan of the Greek-Catholic Church. They shared a long friendship, inspired by the hierarch, Chmielowski finished his most famous painting – Ecce Homo. The memories of the metropolitan show the multidimensionality of the Franciscan experience inscribed in the saint’s biography. The notes are also an attempt to capture the artist’s personality.
    Źródło:
    Język - Szkoła - Religia; 2020, 15; 146-157
    2080-3400
    Pojawia się w:
    Język - Szkoła - Religia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    John Lennon – człowiek i artysta niespełniony?
    John Lennon: a man and artist unfulfiilled?
    Autorzy:
    Dorobek, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23050696.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-11
    Wydawca:
    Mazowiecka Uczelnia Publiczna w Płocku
    Tematy:
    kompleks
    trauma
    dominacja
    „krzyk pierwotny”
    gwiazdorstwo
    artyzm
    niespełnienie
    complex
    domination
    “primal scream”
    stardom, artistry
    unfulfillment
    Opis:
    Niniejszy esej jest próbą syntetycznego, poniekąd psychoanalitycznego, ujęcia biografii Johna Lennona, zarówno jako ewidentnie zagubionego geniuszamuzyki popularnej, jak i ofiary chłopięcego kompleksu zaniedbania przez uwielbianą matkę – później wysublimowanego w kompleks kobiecej dominacjii przeniesionego na Yoko Ono, jego drugą żonę i awangardową „muzę.” W rezultacie ich związek, w znacznym stopniu wyidealizowany przez media, zostałukazany w kontekście relacji Lennona z innymi kobietami (na przykład z ciotką Mimi), sprzecznych cech jego osobowości oraz ewolucji światopoglądowej i artystycznej, która doprowadziła najpierw do dramatycznego rozdarcia między popowym supergwiazdorstwem a awangardowym artystostwem, ostatecznie zaś – do faktycznej niemocy twórczej w ciągu ostatnich pięciu lat życia. Perspektywę komparatystyczną dla tych rozważań wyznaczać będą biografie Elvisa Presleya i Micka Jaggera.
    In this essay, the author attempts at a synthetic insight into the biography of John Lennon, both as a confused genius of popular music and a victim ofthe childhood complex of motherly neglect: later transformed into the one of female domination and transferred onto Yoko Ono, his second wife andavant-garde “muse.” Consequently, their marriage, largely idealized by media, is shown here in the context of Lennon’s relations with other women (mainly his mother and aunt Mimi), his contradictory psychological traits and artistic/ideological evolution that resulted in being torn between pop superstardom, avant-garde artistry and, in last five years, virtual creative impotence. The stages of his mature life/solo career are identfied as successive, logical cases of disenchantment: of personal, artistic, or even cognitive nature. The comparative context for this analysis is provided by the references to the biographies of Elvis Presley and Mick Jagger.
    Źródło:
    Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego; 2020, 12; 43-72
    0860-5637
    2657-7704
    Pojawia się w:
    Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teoria i praktyka kreowania metropolii totalnej na przykładzie Pekinu
    The theory and practice of creating a total metropolis the exmple of Beijing
    Autorzy:
    Kosiński, W.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/370442.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
    Tematy:
    artyzm
    Chiny
    metropolia
    Pekin
    społeczeństwo
    władza
    światopogląd
    artistry
    China
    metropolis
    Beijing
    society
    power
    worldview
    Opis:
    Zaprezentowano syntezę najnowszych badań nad kształtowaniem struktury przestrzennej Pekinu. Proces ten, trwa od tysięcy lat, na przemian w formie erupcji albo stagnacji. Przemiany te osiągają albo progres metropolitalny, albo przeciwnie – obfitowały w tendencje i wydarzenia tragiczne, a nawet zbrodnicze i ludobójcze. Pekin stanowi obraz malowany przez uwarunkowania w zakresie władzy, polityki zewnętrznej i wewnętrznej, czynników społecznych, materialnych i niematerialnych, np. filozoficznych i religijnych / ateistycznych. Stanowi zarówno ekscytujący i niepowtarzalny przypadek indywidualny, jak też przynosi światu liczne wzorce dla dobrego naśladowania i kontynuacji nawet w innych warunkach cywilizacyjnych i kulturowych.
    The essay presents a synthesis of the latest research results regarding the shaping of the spatial structure of Beijing. This process has been ongoing for thousands of years, constantly either erupting or stagnating. The changes themselves have either involved metropolitan progress or quite the opposite - tendencies and occurrences replete with tragic consequences, bordering on the criminal or even genocidal. Beijing is like a picture painted by the conditions depending on political power, domestic and foreign policy, social conditions - those both material and immaterial like philosophical or religious/non-religious principles. It is also a fascinating and unique research case, which provides the world with numerous patterns that can be emulated and continued even in different cultural conditions.
    Źródło:
    Przestrzeń i Forma; 2015, 24/1; 7-40
    1895-3247
    2391-7725
    Pojawia się w:
    Przestrzeń i Forma
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Linguistic Artistry of Hildegard of Bingen as Exemplified in Her Letters
    Artyzm językowy Hildegardy z Bingen na przykładzie jej listów
    Autorzy:
    Kowalewska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807342.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-02
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Średniowiecze
    Hildegarda z Bingen
    listy
    artyzm języka
    Middle Ages
    Hildegard of Bingen
    letters
    linguistic artistry
    Opis:
    Hildegardę z Bingen (1095-1179) uwzględniają współczesne badania naukowe prowadzone w wielu różnych dziedzinach. Ta dwunastowieczna benedyktynka jest jednym z najbardziej interesujących nas dziś autorów średniowiecza. Jej twórczość pozwala na poznanie ówczesnych poglądów odnoszących się do głównych obszarów wiedzy, takich jak teologia, filozofia, medycyna, przyrodoznawstwo. Najważniejsze jej pisma to tzw. trylogia wizyjna, na którą składają się: Scivias, Liber divinorum operum, Liber vitae meritorum. Uzupełnieniem, a zarazem echem tej twórczości są listy, których zbiór jest cennym świadectwem epoki. Poruszone w nich zostały najbardziej ważkie problemy teoretyczne ówczesnych czasów. Listy stanowią zbiór dokumentów cennych także z literaturoznawczego punktu widzenia, jako interesujące przykłady średniowiecznego listu chrześcijańskiego. Pozwalają one przy tym przedstawić nie tylko umysłowość autorki, ale także sytuację panującą w ówczesnym świecie zewnętrznym. Tę ostatnią w kilku aspektach – religijnym, filozoficznym, duchowym, politycznym, społecznym. Językiem, w którym zostały napisane jest łacina, której – jak wiadomo – wizjonerka nie uczyła się w sposób systematyczny, a mimo to lektura dowodzi, że można listy te potraktować jako przegląd najważniejszych środków stylistycznych, jakimi dysponuje literatura europejska. Hildegarda wykorzystuje je wszystkie, choć najchętniej korzysta z metafor i rozbudowanych porównań. Chętnie i celowo stosuje aliteracje, nie unika tautologii. W jej listach natrafiamy na ustępy o zdecydowanie rytmizowanym i rymizowanym charakterze. W artykule środki te zostały zaprezentowane, choć ze względu na obfitość materiału z konieczności jedynie w pewnym wyborze. Są to środki odnoszące się do warstwy brzmieniowej i znaczeniowej tekstów oraz środki składniowe. Niniejszy artykuł nie wyczerpuje tematu, jedynie wyznacza perspektywę badawczą.
    In the modern times, the life and activity of Hildegard of Bingen (1095–1179) have inspired academic research in many different fields. While Hildegard’s fundamental theological works are the three volumes of her so-called visionary trilogy: Scivias, Liber divinorum operum, and Liber vitae meritorum, it is above all her letters that offer a precious reflection of the epoch. Moreover, the collection of Hildegard’s letters is of outstanding value from the literary and linguistic points of view, since it comprises very interesting instances of the genre of medieval Christian epistle. The fact that Hildegard has been included among the Doctors of the Church provides special inspiration for the research of her letters, which offer a vivid reflection of her views and outlook. The research in question may focus on selected aspects: doctrinal, prescriptive or literary. The focal point of the present considerations is precisely the literary aspect of Hildegard’s letters. Although the literary value of her correspondence is usually considered as serving its main objective, namely prescription, it deserves separate attention. A particularly interesting theme of analysis is the stylistic means of expression Hildegard of Bingen employed in her letters. Hildegard’s letters were written in Latin. It is common knowledge that she did not learn that language systematically, so her command of it was not perfect. Her “textbooks” of rhetoric were above all the Bible, the Breviary and the writings of the Fathers of the Church, which determined her way of expression. The adoption of Biblical phraseology gives a characteristic tone to her style and determines the solemnity of the contents of her letters. Another characteristic of the language of Hildegard’s letters (and undoubtedly also of her Latin) is its figurativeness and emotional tone. A reading of Hildegard’s letters shows that they include the most important stylistic devices used in European literature. While Hildegard makes frequent use of all of them, metaphors and detailed similes are undoubtedly her favorite. She frequently and deliberately introduces alliteration and does not avoid tautology. Occasionally, passages of her letters are organized by means of rhythm or rhyme. In the current paper, only a very narrow selection of the stylistic devices that appear in the letters authored by Hildegard of Bingen has been presented. Without doubt, one might point out to others that have been disregarded here. In this context, however, it is worthwhile to mention that apart from various figures of speech, she introduces into the body of her letters passages which represent distinct literary genres which add to the prescriptive tone of her correspondence. The two genres in question are the sententia (sentence) and the parable. The attention of a reader of Hildegard’s letters is immediately drawn to her perspicuous sentences which have a positively sapiential nature and are remindful of Pascal’s Pensées (Thoughts), however anachronistic such a comparison might seem. Their form is that of a maxim (a sententia, or an aphorism) and they express general insights, in which they go beyond their prescriptive goals and assume the shape of philosophical statements. The parables used by Hildegard serve the purpose of parenesis. Since the parable is essentially a didactic and prescriptive genre, Hildegard resorted to it in order to formulate the moral prescription or exhortation which was the ultimate goal of her letters. Apart from the parable, Hildegard occasionally uses exempla. Interestingly though, the passages in Hildegard’s letters which are made up of parables might not give the impression of rhetorical richness: she refrains from alliteration, the text does not have a rhythm, and there are no rhymes or complex similes in it. However, the passages in question comprise numerous allegories which are the structural elements of the parables. Instead, they comprise simple sentences without any kind of stylistic ornamentation. The parables are composed of rhetorically ascetic, dry statements. The epithets used in them are simple, unsophisticated, one might even say colloquial. Hildegard’s modest recourse to rhetoric in the case of parables proves her good insight into genre theory and the literary means suitable for a particular genre. It also demonstrates both her good taste and her literary intuition.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2014, 5, 1; 125-152
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    К вопросу о (не)художествености Опавших листьев Василия В. Розанова
    Kilka uwag o (nie)artyzmie „Opadłych liści” Wasilija W. Rozanowa
    On the question of (non)artistry of Fallen Leaves by Vasily V. Rozanov
    Autorzy:
    Makarowska, Olga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/53906247.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    художественность
    критерии художественности
    критерии текстуальности
    стилевые и языковые особенности
    artyzm tekstu
    kryteria artyzmu
    kryteria tekstowości
    dobór środków językowych i stylistycznych
    artistry
    criteria of artistry
    criteria of textuality
    language style and linguistic means
    Opis:
    Artykuł poświęcono ustaleniu przynależności „Opadłych liści” W. Rozanowa do tekstów literackich. W artykule zdefiniowano kategorię artyzmu oraz wyszczególniono jej kryteria charakterystyczne dla wszystkich tekstów literackich. Posłużyły one jako podstawa do ustalenia, że dzieło Rozanowa nie należy do tekstów literackich, chociaż zawiera pewne ich cechy. Powyższe ustalenia potwierdzono, dodatkowo rozpatrując tekst Rozanowa przez pryzmat szeregu innych kryteriów, w tym kryteriów tekstualności Beaugrande`a i Dresslera. W tym celu poddano analizie środki językowe i stylistyczne, którymi posługiwał się Rozanow w swojej pracy. Przeprowadzona analiza potwierdziła oryginalność „Opadłych liści” Rozanowa.
    Статья посвящена установлению принадлежности «Опавших листьев» В. Розанова к художественным текстам. В статье дается определение категории художественности текста и выявляются ее критерии. Эти критерии характерны для всех художественных текстов. На основании этих критериев устанавливается, что сочинение Розанова не принадлежит к художественным текстам, хотя содержит их некоторые черты. Чтобы подтвердить это результат  текст Розанова рассматривается через призму ряда других критериев, в том числе критериев  текстуальности  Богранда и Дресслера. С этой целью анализируются языковые и стилистические средства, используемые Розановым в своем сочинении. Проведенный анализ подтвердил оригинальность «Опавших листьев» Розанова.  
    The article focuses on determining if V. Rozanov's "Fallen Leaves" belongs to literary texts. The article defines the category of the artistic text and identifies its criteria, which are typical for all literary texts. Based on these criteria, it is confirmed that Rozanov's work does not belong to literary texts, although it contains some of their features. For further confirmation, Rozanov's text is examined through the prism of several other criteria, including the textuality criteria of Beaugrande and Dressler, along with an analysis of linguistic and stylistic means used by Rozanov. The carried out analysis confirmed the originality of Rozanov's "Fallen leaves".
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2024, 1 (185); 29-51
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies