Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "artistic poetry" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-13 z 13
Tytuł:
Varietas metryczna poetyckiej parafrazy Psałterza Caspara Cunradusa
Variety of Metres in the Psalm Paraphrase of Caspar Cunradus
Autorzy:
Modlińska-Piekarz, Angelika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929088.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Caspar Cunradus
poeta śląski
Psałterz
parafraza psalmów
poezja biblijna
poezja kunsztowna
miary wierszowe
metrum
metryka
Silesian poet
Psalter
Psalm paraphrase
biblical poetry
artistic poetry
metrical measures
metre
metrics
Opis:
The author discussed the matter of metre of the Psalm Paraphrase of Caspar Cunradus (1571-1633) from Vratislavia, who belongs to the most popular and highly regarded exponents of Silesian humanist at the turn of the 16th and 17th centuries. Cunradus’ Psalter is a good example of the metrical variety of poetry, which is characterized by using many different metrical measures in the one work. Cunradus used in his Psalter 48 kinds of verses composed in 149 various metrically strophes. His metrical fancies we direct at variety of iambic metres, most frequent are: iambic dimeter catalectic, acatalectic and hipercatalectic. Iambic trimeter also is used by him very often, in a version catalectic, acatalectic and even hipercatalectic. From trochaic measures very frequent are trochaic dimeter catalectic and acatalectic, rare is trochaic trimeter catalectic. From dactylic measures he chooses eagerly Adonian verse, dactylic tripody catalectic (hemiepes) and acatalectic, dimeter catalectic and acatalectic, pentapody (or Greek pantameter), hexameter, rarely elegiac pentameter. Very popular are also Aeolic measures like Sapphic, Alcaic and Phalaecean hendecasyllable. The most often used are pure choriambs, especially glyconic, pherecratean, minor and greater Asclepiad verse. Cunradus also applies mixed dactylic and trochaic metres, named logaedic metres, for example an Aristophan metre, dactylic logaedic pentameter and heptameter, named Archilochian verse and greater Archilochian verse, rarely uses anapests and measures from a minore ionics and galliambic hexameter. Even bigger variety was created thanks to huge number and kinds of metrical orders, which were created from connecting different kinds of mentioned verses and composing them into strophes. He divided strophes according to number of lines in the stanza: two-line strophes (or distichs), three-line strophes (tristichs), four-line strophes (tetrastichs), five-line strophes (pentastichs) and six-line strophes (sexastichs). Each of them come under further distinction according to number of used measures in the strophe: the strophe consisted of one kind of metre (monocolos), the strophe consisted of two kind of metre (dicolos), the strophe consisted of three kind of metre (tricolos), the strophe consisted of four kind of metre (tetracolos). Silesian poet created in this way many new metrical combinations. Only several times on a hundred and fifty Psalms he repeated the same metrical system. Undoubtedly the size of this literary enterprise and his scale must be admired. His Psalm Paraphrase was geared towards a display of erudite skills and a great knowledge of a Latin metrics and a prosody.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 3; 117-151
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Artistic Conceptualization of Power in William Wordsworth’s Poetry
Autorzy:
Romanyshyn, Nataliia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2233979.pdf
Data publikacji:
2022-12-29
Wydawca:
Komisja Nauk Filologicznych Polskiej Akademii Nauk, Oddział we Wrocławiu
Tematy:
William Wordsworth
literary/artistic concept
English Romanticism
artistic conceptualization
English poetry
Opis:
This article discusses the specificity of poetic conceptualization of power in the poetry of William Wordsworth. The focus is on the diversity of textual images of a human being in general, such as an individual or collective subject, and on the philosophical concepts of human life and destiny positioned by the authors in the centre of artistic reflection synthesizing the appropriate social pragmatics. The research is based on the cognitive-discursive approach and proceeds from the scientific ideas about the dynamics of correlation between the cultural-historical paradigm and artistic thinking, the cognitive power of artistic image and artistic text as a linguistic sign of national culture. It involves the integration of research tools of linguistic and cognitive stylistics, cultural and literary studies, which builds a vector of analysis from the concept of power as a social phenomenon to its embodiment, explicit and implicit, at different levels of textual matter.
Źródło:
Academic Journal of Modern Philology; 2022, Special Issue, 18; 141-155
2299-7164
2353-3218
Pojawia się w:
Academic Journal of Modern Philology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Podróż ku sobie w podróże od siebie”. O poezji i sztuce Ewy Kuryluk
“Journey towards oneself and from oneself”. Poetry and art of Ewa Kuryluk
Autorzy:
Stankowska, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041625.pdf
Data publikacji:
2018-10-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Ewa Kuryluk
poetry
painting
artistic identity
apocalypse
utopia
Opis:
The paper is devoted to Ewa Kuryluk’s poetry and art. The author describes intermingling dimensions of the poet’s artistic identity – existential, hermeneutical and aesthetical – presenting three major tensions present in her work. The first one is between the apocalypse and utopia. The second one may be described by the phrase from one of her poems, establishing the first rule of hermeneutics, according to which she tries to understand herself and the world. The poet defines existence and understanding as a “journey towards oneself and from oneself”. The idea of the third tension may be defined as a spread between the shade/contour and the reflection/picture. The author focuses on presenting the parallels between Kuryluk’s artistic work and her early poems.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2018, 32; 221-249
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Materiality of Poetry: Words and Bodies/ Words and Pictures (Ewa Partum, Andrzej Tobis, Adam Kaczanowski)
Materialność poezji: słowa i ciała/ słowa i obrazy (Ewa Partum, Andrzej Tobis, Adam Kaczanowski)
Autorzy:
Kałuża, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009145.pdf
Data publikacji:
2019-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
poetry
new-materialist aesthetics
transmedia
artistic activities
poezja
nowomaterialistyczna estetyka
aktywność artystyczna
Opis:
The article discusses the possibilities of the emergence of a neo-materialistic aesthetics of the poem. Each of the analyzed examples—Ewa Partum’s active poetry, Adam Kaczanowski’s toy-art and Andrzej Tobis’s photographic archive—reveals different aspects of this aesthetics. The case of Partum shows that the material concreteness of poetry—today also associated with virtuality— requires other ways of perceiving / commenting / documenting the “poems” happening between the media. Active poetry consists in drawing the text (which eventually turns out to be a jigsaw made of letters) out of the formula of the finished object and making the medium of writing/language the material from which the object of artistic attention is “made”. I call Tobis’s project neo-materialistic, since it shows how we move from the human hybrid level we move to normalization and stabilization (and vice versa). Tobis seems to reach the moment when this normalization is actually happening and, at the same time, he shows levels of transformations, mutations and deviations. Kaczanowski “invents” for his poetry a medium different from the traditional record and the traditional form of the book. This principle of “invention” turns out to be very important, because it decides whether some materializations are poetic objects or not, without specifying any initial aesthetic, political and ideological criteria. In the most general terms this new-materialist aesthetics has been linked here with the transmedia horizon of art and the transformations of materialistic thinking made under the influence of the non-anthropocentric imagination.
W artykule zostały przedstawione możliwości zaistnienia nowomaterialistycznej estetyki wiersza. Każdy z analizowanych przykładów – poezja aktywna Ewy Partum, toy-art Adama Kaczanowskiego i słowno-fotograficzne archiwum Andrzeja Tobisa – ujawnia inne aspekty tej estetyki. Najogólniej jednak, nowomaterialistyczna estetyka powiązana została tu z transmedialnym horyzontem sztuki oraz z przeobrażeniami myślenia materialistycznego dokonanymi pod wpływem nieantropocentrycznej wyobraźni.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2019, 34, 4; 131-150
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inskrypcja poetycka na contrasigillum Leszka Czarnego
Poetic inscription on Leszek the Black’s contrasigillum
Autorzy:
Okniński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520794.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
sigillography
ideology of power
heraldry
Latin poetry
artistic craftsmanship
sfragistyka
ideologia władzy
heraldyka
poezja łacińska
rzemiosło artystyczne
Opis:
W artykule przedstawiono nową próbę rekonstrukcji i interpretacji inskrypcji poetyckiej w otoku pieczęci odwrocia księcia Leszka Czarnego z okresu jego rządów w księstwie krakowskim (1279–1288). Epigram napieczętny został poddany analizie na szerokim tle porównawczym, z wykorzystaniem licznych zabytków polskiej i zachodnioeuropejskiej sfragistyki średniowiecznej.
The article is a new attempt to reconstruct and interpret the poetic inscription around the rim of the counterseal of Duke Leszek the Black from the period of his reign in the Duchy of Cracow (1279–1288). The seal epigram has been analysed against a broad comparative background, with the use of numerous Polish and West European mediaeval seals.
Źródło:
Studia Źródłoznawcze. Commentationes; 2022, 60; 125-132
0081-7147
Pojawia się w:
Studia Źródłoznawcze. Commentationes
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poeta jako homo viator: o egzystencjalnej i duchowej drodze Fiodora Sołoguba
The Poet as homo viator: on the Existential and Spiritual Path of Fyodor Sologub
Autorzy:
Stawinoga, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16530460.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czasopisma i Monografie PAN
Tematy:
Fyodor Sologub’s poetry
the path idea
man‑pilgrim (homo viator)
spiritual and artistic evolution
purpose of peregrination
Opis:
The works of Fyodor Sologub, unlike most Russian symbolists, such as Alexander Blok, are described by researchers and contemporary writers (Vladyslav Khodasevich and others) as ‘static’, alien to the idea of path, evolution. The aim of the article is to break this academic stereotype and thought patterns about the author of The Little Demon. Analysis of the research material: critical literary statements and selected poems by the poet, allows us to notice his spiritual and aesthetic evolution. Firstly: in fulfilling his artistic vision, Sologub not only does not “tread water” (“topchetsya na odnom meste”, as Leo Shestov stated), but, as Maria Cymborska‑Leboda writes, his poetic thought remains in motion, i.e. there are noticeable ‘points’ on his artistic way, to which he reaches. Thus, in the words of the mentioned researcher, in a certain sense, like Blok, he is a ‘path poet’, while remaining faithful to himself – his ‘sweet dream’ (paradise). Secondly: the interpretation of the symbol of the ‘path’ and related concepts that fit within the semantic field of the poet’s works point to the biblical sources of his thinking – the author’s lyrical subject often takes the form of a pilgrim, a wanderer traversing the ‘desert of life’, struggling with the world (мироборчество), he conducts a dialogue, often turning into a dispute with the Creator (богоборчество). This dialogue, subjected to reflection in the article, is interpreted as one of the manifestations of the spiritual growth of the lyrical hero and the poet himself (the vertical and existential dimension of the concept – homo viator).
Źródło:
Slavia Orientalis; 2022, LXXI, 4; 705-729
0037-6744
Pojawia się w:
Slavia Orientalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Из наблюдений над образом сада в лирике Александра Кушнера
Observations on the Garden in Alexander Kushner’s Lyrics
Autorzy:
Sadzińska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22446726.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Alexander Kushner
garden
poetry of the Garden
literary tradition
artistic space
Александр Кушнер
сад
поэзия садов
литературная традиция
художественное пространство
Opis:
В статье исследуются поэтические отражения образа сада в лирике Александра Кушнера. На материале избранных стихотворений поэта прослеживается как связь с литературной традицией, так и модификации универсального образа. Применяется семиотический подход, в котором пространство рассматривается как самостоятельная миромоделирующая категория (В. Н. Топоров и Ю. М. Лотман). В поэтической картине мира Кушнера сад – ценностно значимый образ, он многолик и полифункционален. Его трансформации связаны с индивидуальным восприятием сада/садов, а именно с новым типом взаимоотношений лирического героя и изображаемого пространства. Для поэта сад – один из главных героев его городского (и дачного) пейзажа. Многообразие его поэтических воплощений позволяет констатировать, что это место с исключительной атмосферой, оазис поэтического воображения, метафора творческого сознания, пространство воспоминаний – личных, исторических, культурных, зона контакта двух пространств – реального и воображаемого, место встречи с любимой, с поэтами-предшественниками, пространство, где совмещаются прошлое и настоящее, жизнь и творчество. Независимо от тематики, пафоса, интонации (лирической, драматической, иронической) в лирике Кушнера сад становится «входом» в иное пространство, пространство вечности.
The article surveys how the European topos of the garden is reflected in Alexander Kushner’s poetry, in the form of both continuations and modifications. The analysis of the poet’s selected lyrical pieces reveals, on the one hand, a maintained relation with the tradition, while on the other, the emergence of certain new features – the latter connected with axiological transformations. The semiotic approach is applied, in which space is seen as an independent world-modelling category (V. N. Toporov and Yu. M. Lotman). In Kushner’s poetic picture of the world, the garden is a valuable image; it is multifaceted and multifunctional. The new features and meanings result from an individual reception of the garden(s), i.e. a new type of relationship between the subject and the presented space. For the poet, the garden is one of the main protagonists of his urban (and dacha) landscape. The diversity of his poetic incarnations allows us to state that it is a place with an exceptional atmosphere; an oasis of poetic imagination; a metaphor of creative consciousness; a space of memories – personal, historical, cultural; a contact zone of two spaces – real and imaginary; a meeting place with his beloved and with the poets predecessors; a space where past and present, life and creativity are combined. Regardless of the themes, pathos, and intonation (lyrical, dramatic, ironic) in Kushner’s lyrics, the garden becomes an “entrance” to another space, the space of eternity.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2022, 15; 33-46
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Мастацкае асэнсаванне лiтаратурнай творчасцi i функцый лiтаратуры ў паэзii Уладзiмiра Дубоўкi
Artystyczna interpretacja twórczości literackiej i funkcji literatury w poezji U. Dubouki w latach dwudziestych XX wieku
The artistic interpretation of literary creation and functions of literature in U. Dubouka’s poetry of the 1920s
Autorzy:
Barouka, Wanda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2118629.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
паэзiя
мастацкае маўленне
верш
паэма
мастацкi вобраз
iронiя
poezja
artystyczna interpretacja
wiersz
poemat
wizerunek artystyczny
ironia
poetry
artistic interpretation
poetic verses
poem
artistic image
irony
Opis:
Мастацкае асэнсаванне творчага працэсу ў паэзii Уладзiмiра Дубоўкi 1920-х годоў было палемiчным у адносiнах да афiцыйных iдэалагiчных установак у вобласцi культуры. Поэт засяродзiў сваю ўвагу на такiх пытаннях, як основы творчасцi, лiтаратура i крытыка, паэт i мова, межы творчай свабоды. У. Дубоўка творча выкарыстоўваў для гэтага мастацкiя магчымасцi верша i паэмы, актыўна звяртаўся да iронii. Паэт лiчыў важнымi такiя функцыi лiтаратуры, як актуалiзацыя класiки, пазнанне свету i чалавека, выяўление духоўных магчымасцей асобы i соцыуму, развiццё мышлення чытачоў, пазiцыяванне эксперымента. Апрача таго, ён разумеў лiтаратурную творчасць як самавыяўленне i самахарактарыстыку поэта.
Artystyczna interpretacja literatury w poezji W. Dubouki w latach dwudziestych XX wieku miała charakter polemiczne w odniesieniu do oficjalnych warunków ideologicznych panujących w ówczesnej kulturze. Poeta koncentrował się na takich kwestiach, jak podstawy twórczości, literatura i krytyka, poeta i język, granice twórczej wolności. U. Dubouka twórczo wykorzystał artystyczne możliwości wiersza i poematu, aktywnie zwracał się ku ironii. Poeta analizował takie funkcje literatury, jak aktualizowanie klasyki, zdobywanie wiedzy o świecie i człowieku, pokazywanie duchowych możliwości jednostki i społeczeństwa, rozwijanie wrażliwości czytelników i pozycjonowanie eksperymentu. Rozumiał twórczość literacką jako samoidentyfikację i autocharakteryzację poety.
The artistic interpretation of literature in the poetry of U. Dubouka of the 1920s was polemical in reference to official ideological settings in the culture of that time. The poet’s attention was focused on such questions as the foundations of creativity, literature and criticism, poet and language, the boundaries of creative freedom. U. Dubouka creatively used the artistic possibilities of poetic verses and poems, he actively turned to irony. The poet considered such important functions of literature as updating the classics, acquiring the knowledge of the world and the man, revealing the spiritual possibilities of an individual and society, developing the thinking of readers, and experiment positioning. In addition, he understood literary creativity as self-identification and self-characterization of the poet.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2020; 109-122
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Топас дому ў беларускай паэзii пачатку ХХ стагоддзя
Topos domu w białoruskiej poezji początku XX wieku
Topos of home in Belarusian poetry of the early 20th century
Autorzy:
Бароўка, Ванда
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2106808.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
topos domu
poezja białoruska
semantyka obrazu artystycznego
styl
reprezentacja estetyczna
topos of home
Belarusian poetry
style
aesthetic representation
semantics of the artistic image
Opis:
Topos domu jest jednym z kluczowych elementów obrazu rzeczywistości artystycznej w białoruskiej poezji na początku XX wieku. Zwiększone zainteresowanie toposem domu zostało zdeterminowane przede wszystkim przemianami społecznymi. Na poziomie przedmiotowo-graficznym topos domu reprezentowany jest głównie przez chłopskie domy, na poziomie semantycznym – przez metonimicznie oznaczenie ojczyzny. Topos domu pojawił się jako opozycja: dom–antydom, swój–obcy, żyjący–martwy. W poezji białoruskiej dom stanowi wartość moralną i materialną.
Topos of home is one of the main elements of the artistic picture of the national reality in the Belarusian poetry of the early 20th century. Increased interest in topos of home results from the revival of Belarusian history and culture. On the subject-shaped level topos of home is represented by a peasant house, on the semantic level – metonymically correlated with homeland. Topos of home is represented by the opposition home–anti home, a fellow countryman–a stranger, the living–the dead. In Belarusian poetry home represents moral and material values.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2017; 131-138
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Топас дому ў беларускай паэзii пачатку ХХ стагоддзя
Topos domu w białoruskiej poezji początku XX wieku
Topos of home in Belarusian poetry of the early 20th century
Autorzy:
Бароўка, Ванда
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944943.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
topos of home
Belarusian poetry
the semantics of the artistic image
style
aesthetic representation
topos domu
poezja białoruska
semantyka obrazu artystycznego
styl
reprezentacja estetyczna
Opis:
Topos domu jest jednym z kluczowych elementów obrazu rzeczywistości artystycznej w białoruskiej poezji na początku XX wieku. Zwiększone zainteresowanie toposem domu zostało zdeterminowane przede wszystkim przemianami społecznymi. Na poziomie przedmiotowo-graficznym topos domu reprezentowany jest głównie przez chłopskie domy, na poziomie semantycznym – przez metonimicznie oznaczenie ojczyzny. Topos domu pojawił się jako opozycja: dom–antydom, swój–obcy, żyjący–martwy. W poezji białoruskiej dom stanowi wartość moralną i materialną.
Topos of home is one of the main elements of the artistic picture of the national reality in the Belarusian poetry of the early 20th century. Increased interest in topos of home results from the revival of Belarusian history and culture. On the subject-shaped level topos of home is represented by a peasant house, on the semantic level – metonymically correlated with homeland. Topos of home is represented by the opposition home–anti home, a fellow countryman–a stranger, the living–the dead. In Belarusian poetry home represents moral and material values.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2017, 9
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oprawa literacka jubileuszu stulecia reformacji w księstwie szczecińskim
Literary Setting of the 100th Anniversary of the Reformation in the Stettin/Szczecin Duchy
Autorzy:
Borysowska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1591042.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
anniversary of the Reformation
occasional artistic output
Latin-German poetry
Philip (Philipp) II
Duchy of Pomerania-Stettin/Szczecin (German: das Herzogtum Pommern-Stettin)
jubileusz reformacji; twórczość okolicznościowa; poezja niemiecko- -łacińska; Filip II; księstwo szczecińskie
Opis:
W artykule omówiono przebieg uroczystych obchodów setnej rocznicy wystąpienia Marcina Lutra w księstwie szczecińskim, które zostały przygotowane w związku z ogłoszonym przez księcia Filipa II zarządzeniem w tej sprawie z 22 września 1617 roku. Jubileusz był obchodzony przez kilka dni jako święto religijne (30.10.–2.11.), a także w formie spotkań i odczytów literackich (3–5.11.). Autorami okolicznościowych utworów przygotowanych na obchody była kadra Pedagogium Książęcego (Christoph Hunichius, Heinrich Kielmann, Caspar Kholl) oraz inni nauczyciele działający w księstwie (Caspar Paffius, Philipp Horst, Gregor Frideborn), a także inne osoby, które na tyle sprawnie władały piórem, że mogły odpowiedzieć na wezwanie księcia (Daniel Cramer, Philipp Pitzan). Artykuł omawia zachowane publikacje jubileuszowe i wskazuje na rolę księcia Filipa II jako animatora życia literackiego w księstwie szczecińskim.
The article presents the commemoration of the 100th anniversary of the speech of Martin Luther in the Duchy of Stettin; the event was organised by virtue of the edict signed on September 22nd, 1617 by Duke Philip II. The jubilee was celebrated for several days, first as religious holidays (October 30th – November 2nd) and later in the form of literary meetings and lectures (November 3–5). The authors of the texts were members of the Ducal Paedagogium Stettin (Christoph Hunichius, Heinrich Kielmann, Caspar Kholl) and other teachers who worked in the Duchy (Caspar Paffius, Philipp Horst, Gregor Frideborn), as well as other people who were skillful enough to write something in response to the Duke’s appeal (Daniel Cramer, Philipp Pitzan). The article presents the survived jubilee publications and emphasises the role of Duke Philip II as an animateur of literary life in the Stettin/Szczecin Duchy
Źródło:
Przegląd Zachodniopomorski; 2018, 4; 285-298
0552-4245
2353-3021
Pojawia się w:
Przegląd Zachodniopomorski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Франтишек Рут Тихий – выдающийся пропагандист белорусского языка и литературы межвоенного периода в Чехословакии
František Rut Tichý – wybitny krzewiciel języka i literatury białoruskiej okresu międzywojennego w Czechosłowacji
Frantishek Rut Tihi – a distinguished propagator of the Belarusian language and literature in the interwar period in Czechoslovakia
Autorzy:
Черны, Марцел
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2106866.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
czesko-białoruskie kontakty literackie
poezja białoruska
opowiadania białoruskie
tłumaczenie artystyczne
czeska białorutenistyka
cenzura
dokumenty archiwalne
percepcja literatury
Czech-Belarusian literary contacts
Belarusian poetry
Belarusian story
artistic translation
Czech studies of Belarusian literature
censorship
archival documents
literature perception
Opis:
Imię Františka Rut Tichý’ego (1886–1968), pseudonim Zdeněk Broman, który zajmował się tłumaczeniem na język czeski (głównie poezji) z niemieckiego, francuskiego i języków słowiańskich, bardzo dobrze znali przedstawiciele kręgów naukowych germanistów, bohemistów i slawistów. Obecnie zarówno tłumacz, jak i jego działalność należą do osiągnięć zapomnianych krzewicieli kultury słowiańskiej żyjących i pracujących w pierwszej połowie XX wieku. Autor artykułu omawia działalność Tichy’ego związaną z czeskimi badaniami białorutenistycznymi w okresie międzywojennym (niektóre z nich dotyczą okresu po 1945 roku), zwłaszcza w zakresie tłumaczeń literatury białoruskiej na język czeski (Yanka Kupala, Aleś Dudar, Arkadź Morkavka, Cishka Gartny). Po raz pierwszy opublikowano pełną bibliografię tłumaczeń Tichy’ego z języka białoruskiego (tłumaczenia zachowały się w prywatnych zbiorach archiwum literackiego Muzeum Piśmiennictwa Narodowego Pradze).
The name of Frantishek Rut Tihi (1886–1968) who gave himself the pseudonym Zdenek Broman was well known by German specialists, Czech specialists and Slavists. He was engaged in translations from German, French and the Slavonic languages into the Czech language (poetry mostly). Nowadays the author and his activity belong to the feats of forgotten propagators of Slavonic cultures who lived and worked in the first half of the 20th century. The article discusses his work devoted to Belarusian studies carried by Czech scholars in the interwar period (with some exceptions after 1945), especially the translations of the Belarusian literature into the Czech language (Yanka Kupala, Ales Dudar, Arkady Morkavka, Cishka Gartny). The bibliography of all Tihi’s translations from the Belarusian language has been published for the first time (translations have been preserved in his private resources in literary archives in Památníku národního písemnictví in Prague).
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2016; 81-129
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Франтишек Рут Тихий – выдающийся пропагандист белорусского языка и литературы межвоенного периода в Чехословакии
František Rut Tichý – wybitny krzewiciel języka i literatury białoruskiej okresu międzywojennego w Czechosłowacji
Frantishek Rut Tihi – a distinguished propagator of the Belarusian language and literature in the interwar period in Czechoslovakia
Autorzy:
Черны, Марцел
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944926.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Czech-Belarusian literary contacts
Belarusian poetry
Belarusian story
artistic translation
Czech studies of Belarusian literature
censorship
archival documents
literature perception
czesko-białoruskie kontakty literackie
poezja białoruska
opowiadania białoruskie
tłumaczenie artystyczne
czeska białorutenistyka
cenzura
dokumenty archiwalne
percepcja literatury
Opis:
Imię Františka Rut Tichý’ego (1886–1968), pseudonim Zdeněk Broman, który zajmował się tłumaczeniem na język czeski (głównie poezji) z niemieckiego, francuskiego i języków słowiańskich, bardzo dobrze znali przedstawiciele kręgów naukowych germanistów, bohemistów i slawistów. Obecnie zarówno tłumacz, jak i jego działalność należą do osiągnięć zapomnianych krzewicieli kultury słowiańskiej żyjących i pracujących w pierwszej połowie XX wieku. Autor artykułu omawia działalność Tichy’ego związaną z czeskimi badaniami białorutenistycznymi w okresie międzywojennym (niektóre z nich dotyczą okresu po 1945 roku), zwłaszcza w zakresie tłumaczeń literatury białoruskiej na język czeski (Yanka Kupala, Aleś Dudar, Arkadź Morkavka, Cishka Gartny). Po raz pierwszy opublikowano pełną bibliografię tłumaczeń Tichy’ego z języka białoruskiego (tłumaczenia zachowały się w prywatnych zbiorach archiwum literackiego Muzeum Piśmiennictwa Narodowego Pradze).
The name of Frantishek Rut Tihi (1886–1968) who gave himself the pseudonym Zdenek Broman was well known by German specialists, Czech specialists and Slavists. He was engaged in translations from German, French and the Slavonic languages into the Czech language (poetry mostly). Nowadays the author and his activity belong to the feats of forgotten propagators of Slavonic cultures who lived and worked in the first half of the 20th century. The article discusses his work devoted to Belarusian studies carried by Czech scholars in the interwar period (with some exceptions after 1945), especially the translations of the Belarusian literature into the Czech language (Yanka Kupala, Ales Dudar, Arkady Morkavka, Cishka Gartny). The bibliography of all Tihi’s translations from the Belarusian language has been published for the first time (translations have been preserved in his private resources in literary archives in Památníku národního písemnictví in Prague).
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2016, 8; 81-129
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-13 z 13

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies