Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "art of Antiquity" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Twórczy wymiar tańca
    The Creative Dimension of Dance
    Autorzy:
    Mond-Kozłowska, Wiesna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1192346.pdf
    Data publikacji:
    2011-12-06
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    taniec
    doświadczenie sacrum w sztuce tanecznej
    teoria i filozofia tańca
    somaestetyka
    edukacyjne dziedzictwo antyku
    personalizm
    techniki ruchowe
    terapia tańcem
    dance
    the experience of the sacre in dance art
    theory and philosophy of dance
    somaesthetics
    educational heritage of antiquity
    personalism
    techniques involving phisical movement
    dance therapy
    Opis:
    Artykuł opowiada się za wysoką pozycją sztuki tanecznej w naukach humanistycznych. Jako, że taniec jest zakorzeniony w ludzkim ciele, tworzenie tańca oznacza tworzenie istoty ludzkiej. Składa się to na autentyczną sferę antropologicznej twórczości. Można zatem powiedzieć, że taniec jest antropologiczny i antropocentryczny. Stanowisko to znajduje swoje korzenie w tradycji helleńskiej, gdzie paideutyczna formacja społeczeństwa wolnych ludzi uwzględniała ćwiczenia fizyczne, głównie taniec zjednoczony z muzyką i słowem. Ludzkie ciało było tam postrzegane jako boska świątynia najszlachetniejszych ludzkich zdolności, które poddawane były ciągłemu szkolenia i doskonaleniu. Przedstawiono listę współczesnych dłużników Greków na tym polu w celu wykazania nieśmiertelności helleńskich idei wychowawczych przez tysiąclecia. Innym aspektem rozprawy są wzajemne relacje pomiędzy estetyką i etyką poprzez proces szkolenia w tańcu.
    The paper advocates the high position of the art of dance in the humanities. Since the dance is embedded in the human body, creating dance stands for creating human being.  This makes up an authentic realm of the anthropological creativity.  Thus one can say that dance is anthropological and anthropocentric. The stand is rooted in the Hellenic tradition, where paideutic formation of the society of free men included physical exercises, predominantly dance united with music and word. In this the human body was perceived as a god-like temple of the noblest human faculties that were the subject of constant training and melioration. The list of modern “debtors” to the Greeks in this field is presented to instantiate the immortality of Hellenic educational ideas across millennia. Another aspect of the discourse is the interrelation between aesthetics and ethics through the training process in dance.   
    Źródło:
    Horyzonty Wychowania; 2011, 10, 20; 163-179
    1643-9171
    2391-9485
    Pojawia się w:
    Horyzonty Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rejestr prac zabytkoznawczych, badawczo-naukowych i dydaktycznych Katedry Historii Sztuki Koscielnej KUL za lata 1957/58-1980/81
    Autorzy:
    Smoleń, Władysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1044414.pdf
    Data publikacji:
    1980
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    sztuka kościelna
    KUL
    historia sztuki
    zabytki
    muzeum diecezjalne
    Lublin
    church art
    history of art
    antiquity
    diocesan museum
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1980, 40; 127-160
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Michał Tyszkiewicz (1828–1897): an illustrious collector of antiquities
    Michał Tyszkiewicz (1828–1897) – sylwetka wybitnego kolekcjonera antyku
    Autorzy:
    Kazimierczak, Mariola
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433402.pdf
    Data publikacji:
    2019-05-31
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Michał Tyszkiewicz (1828–1897)
    excavations in Egypt
    collector
    art of Antiquity
    archaeology
    epigraphy
    Rome
    science and collectorship as well as antiquity market in the 19th century
    wykopaliska w Egipcie
    kolekcjoner
    sztuka antyczna
    archeologia
    epigrafika
    Rzym
    nauka i kolekcjonerstwo oraz rynek antykwaryczny w XIX wieku
    Opis:
    Michał Tyszkiewicz was an outstanding collector of antiquities and a pioneer of Polish archaeological excavations in Egypt conducted in late 1861 and early 1862, which yielded a generous donation of 194 Egyptian antiquities to the Paris Louvre. Today Tyszkiewicz’s name features engraved on the Rotunda of Apollo among the major Museum’s donors. Having settled in Rome for good in 1865, Tyszkiewicz conducted archaeological excavations there until 1870. He collected ancient intaglios, old coins, ceramics, silverware, golden jewellery, and sculptures in bronze and marble. His collection ranked among the most valuable European ones created in the 2nd half of the 19th century. Today, its elements are scattered among over 30 major museums worldwide, e.g. London’s British Museum, Ny Carlsberg Glyptotek in Copenhagen, New York’s Metropolitan Museum of Art, or the Museum of Fine Arts in Boston. The latest investigation of M. Tyszkiewicz’s correspondence to the German scholar Wilhelm Froehner demonstrated that Tyszkiewicz widely promoted the development of archaeology and epigraphy; unique pieces from his collections were presented at conferences at Rome’s Academia dei Lincei or at the Académie des Inscriptions et Belles-Lettres in Paris, and published by Italian, French, Austrian, and German scholars. He was considered an expert in glyptic, and today’s specialists, in recognition of his merits, have called a certain group of ancient cylinder seals the ‘Tyszkiewicz Seals’, an Egyptian statue in black basalt has been named the ‘Tyszkiewicz Statue’, whereas an unknown painter of Greek vases from the 5th century BC has been referred to as the ‘Painter Tyszkiewicz’.
    Michał Tyszkiewicz był wybitnym kolekcjonerem antyku oraz pionierem polskich wykopalisk w Egipcie, prowadzonych na przełomie 1861 i 1862 r., które zaowocowały hojnym darem 194 antyków egipskich do Muzeum Luwru w Paryżu. Jego nazwisko jest dzisiaj wygrawerowane w rotundzie Apollina pośrod głównych donatorów. W 1865 r. Tyszkiewicz na stałe osiedlił się w Rzymie, gdzie do 1870 r. prowadził wykopaliska archeologiczne. Kolekcjonował starożytne gemmy, numizmaty, ceramikę, wyroby ze srebra, złotą biżuterię, rzeźby w brązie i w marmurze. Jego zbiory należały do cenniejszych kolekcji europejskich jakie powstały w 2. poł. XIX wieku. Dzisiaj są one rozproszone w ponad 30 najważniejszych muzeach na świecie, m.in. takich jak British Museum w Londynie, Ny Carlsberg Glyptotek w Kopenhadze, Metropolitan Museum of Art w Nowym Yorku, czy Museum of Fine Arts w Bostonie. Ostatnie badania nad korespondencją M. Tyszkiewicza do niemieckiego uczonego dra Wilhelma Froehnera wykazały, że Tyszkiewicz prowadził szeroką działalność na rzecz rozwoju archeologii i epigrafiki; unikaty z jego kolekcji były prezentowane podczas sesji w Academia dei Lincei w Rzymie, czy w Académie des Inscriptions et Belles-Lettres w Paryżu, oraz publikowane przez uczonych włoskich, francuskich, austriackich i niemieckich. Przez swych współczesnych był uważany za eksperta w dziedzinie gliptyki, a specjaliści naszych czasów, w uznaniu dla jego zasług, nazwali pewną grupę antycznych cylindrów-pieczęci „Grupą Tyszkiewicza”, egipski posążek z czarnego bazaltu „Statuą Tyszkiewicza”, a nieznanego malarza waz greckich żyjącego w V w. p.n.e. mianowano „Malarzem Tyszkiewiczem”.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2019, 60; 64-77
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kasna antika: dekadencija ili „demokratizacija“ kulture?
    Late Antiquity: Decadence or “Democratization” of Culture?
    Autorzy:
    Milinović, Dino
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/636214.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Roman Empire
    Late Antiquity
    Roman art
    democratization of culture
    decadence
    Opis:
    In our age “without the emperor”, fascination with empires and with the emperor mystique continues. Take for witness Tolkien and his Return of the King, the third sequel of The Lord of the Rings, or the television serial Game of Thrones. In the background, of course, is the lingering memory of the decline and fall of the Roman Empire, “a revolution which is still felt by all nations of the world”, to quote Edward Gibbon. It comes as a surprise that in this dramatic moment of its history, in times marked by political, economic and spiritual crisis that shook the very foundations of the Empire during the 3rd century, historians and art historians have recognized the revival of plebeian culture (arte plebea, kleinbürgerliche Kultur). It was the Italian historian Santo Mazzarino, talking at the XI International Congress of the Historical Sciences in Stockholm in 1960, who introduced a new paradigm: the “democratization of culture”. In the light of the historical process in the late Roman Empire, when growing autocracy, bureaucracy, militarization and social tensions leave no doubt as to the real political character of the government, the new paradigm opened up fresh approaches to the phenomenon of decadence and decline of the Roman world. As such, it stands against traditional scenario of the “triumph of barbarism and Christianity”, which was made responsible for the fall of the Roman Empire and the eclipse of the classical civilization of ancient Greece and Rome. It is not by accident that the new paradigm appeared around the middle of the 20th century, at the time when European society itself underwent a kind of “democratization of culture”, faced with the phenomenon of mass culture and the need to find new ways of evaluating popular art. Today, more than anything else, the notion of “democratization of culture” in late Roman Empire forces us to acknowledge a disturbing correspondence between autocratic and populist forms of government. It may come as a shock to learn that the very emperors who went down in Roman history as villains and culprits (such as Caligula, Nero or Commodus), were sometimes considered the most “democratic” among Roman rulers. Do we need to feel certain unease at this historical parallel?
    Źródło:
    Poznańskie Studia Slawistyczne; 2019, 17; 145-158
    2084-3011
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Slawistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies